Η απάτη που χρησιµοποιεί ο εχθρός, για εκείνους που νοµίζουν ότι βαδίζουν στην τελειότητα
Όταν ο εχθρός δεν µπορή να νικήση ούτε αυτούς που έχουν εξαρτηθή απο την αµαρτία, ούτε αυτούς που ζητάνε να ελευθερωθούν από αυτήν, όπως παραπάνω είπαµε, τότε τρέχει ο πονηρός στους ενάρετους και πολεµάει σαν πανούργος να τους κάνη να λησµονήσουν τους εχθρούς, που είναι κοντά τους και έµπρακτα τους πολεµούν και τους βλάπτουν, να επιθυµούν όµως και να φαντάζωνται πάνω απο την δύναµί τους τα υψηλά και µεγάλα * και πριν από τον κατάλληλο καιρό να έχουν αποφασιστικούς σκοπούς, για να φθάσουν στην τελειότητα. Αυτό έχει ως αποτέλεσµα το να µη φροντίζουν αυτοί για τίς πληγές, µε τίς οποίες είναι πληγωµένοι, αλλά, νοµίζοντας αυτές τίς επιθυµίες και αποφάσεις της τελειότητας σάν να ήταν έργα και πράγµατα, υπερηφανεύονται µε διαφόρους τρόπους. Οπότε, µη θέλοντας να υποφέρουν στην πράξι κάτι το αντίθετο, ούτε το παραµικρό εµπόδιο ή ένα µικρό λόγο, χάνουν µετά απο αυτό τον καιρό τους σε µεγάλες µελέτες αποφάσεων, αποφασίζοντας δηλαδή µε το νου τους, να υποφέρουν µεγάλες δοκιµασίες για την αγάπη του Θεού. Και επειδή, όταν παίρνουν τίς φαντασµένες αυτές αποφάσεις, δεν αισθάνονται καµµία θλίψι και αντίθεσι στο σώµα τους, γι’ αυτό νοµίζουν οι ταλαίπωροι ότι βρίσκονται στό ύψος εκείνων των εναρέτων, που υποφέρουν µεγάλες δοκιµασίες έµπρακτα. και δεν γνωρίζουν, πως άλλα είναι τα λόγια και οι αποφάσεις και άλλα είναι τα έργα και η πραγµατικότητα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »