Mărturie Athonită în România – Liturghie în Catedrala din Cluj-Napoca (Ρουμανικά, Romanian)

PS Vasile Someşanul: Prea Cuvioase Părinte Arhimandrit Efrem, prea cuvioşi şi prea cucernici părinţi, Prea Cucernice Părinte Decan al Facultăţii de Teologie din Cluj, iubiţi elevi şi studenţi teologi, iubiţi credincioşi, în numele ÎPS Arhiepiscop Bartolomeu am bucuria de a-l fi primit aici în Catedrala Arhiepiscopală şi de a fi slujit împreună Sfânta Liturghie cu Prea Cuviosul Părinte Arhimandrit Efrem Vatopedinul, Stareţul Marii Mănăstiri Vatopedi din Sfântul Munte Athos. Părintele se află pentru a doua oară într-o vizită în Biserica Ortodoxă Română şi în Arhiepiscopia Vadului, Feleacului şi Clujului. Vizita precedentă a avut loc în primăvara anului 2000, când am avut din nou bucuria de a-l primi la Cluj, iar Arhimandritul Efrem s-a întâlnit cu studenţii Facultăţii noastre de Teologie şi cu profesorii ei, a vizitat Mănăstirea Nicula unde a fost primit de ÎPS Arhiepiscop Bartolomeu, iar după amiază a avut o conferinţă cu un mare auditoriu la Casa de Cultură a studenţilor. Părintele Arhimandrit Efrem a venit la noi din această inimă pulsând de tradiţie şi de profundă credinţă, de adâncă rugăciune a Sfântului Munte pentru a aduce o mărturie a adevăratei mărturisiri despre lucrarea şi despre puterea credinţei noastre. Părintele s-a întâlnit cu ocazia vizitei precedente cu monahii din sânul cărora îşi duce activitatea şi întreaga viaţă dăruită lui Dumnezeu şi pe care îi simte şi îi susţine în lucrarea lor mărturisitoare spre dobândirea vieţii cu Hristos, viaţă prin care monahii trebuie să întărească credinţa în popor.

ΔΕΙΞΕ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ, ΟΧΙ ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ (Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου)

Η αγωνία του Χριστού στην Γεθσημανή. Πίνακας του δανού ζωγράφου Carl Bloch. "Ώφθη (=παρουσιάστηκε) δέ αυτώ άγγελος απ' ουρανού ενισχύων αυτόν." (Κατά Λουκάν κβ΄ 43)

Αν προσπεράσεις τον αδελφό σου χωρίς συμπάθεια και ασπλαχνία, ίσως και σένα να σε προσπεράσει άλλος με τον ίδιο τρόπο, όταν θα βρίσκεσαι στην ίδια κατάσταση. Αν λοιπόν θέλεις να μην παραμεληθείς και περιφρονηθείς, όταν θα πέσεις στην ίδια κατάσταση, να μη δείξεις αδιαφορία, αλλά δείξε μεγάλη φιλοστοργία και να θεωρείς πολύ μεγάλο θησαυρό, το να μπορέσεις να διασώσεις τον αδελφό σου. Γιατί καμιά άλλη αρετή δεν θα μπορούσε ποτέ να εξισωθεί μ’ αυτή.

(Εις Γεν. Ομιλ. ΜΓ΄, 4)

ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΛΗΘΗ ΤΩΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΜΕΝΩΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΩΝ

Η Άρνηση της Εξομολόγησης. Πίνακας του Ρώσου ζωγράφου Ilya Efimovich Repin (1844-1930).

ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ

«Να θυμάμαι τα εξομολογημένα και με τη χάρη του Θεού συγχωρημένα αμαρτήματα μου;».

Δεν υπάρχει λόγος να θυμόμαστε όσα πια συγχωρήθηκαν. Στην προσευχή μας, όμως, ας τα φέρνουμε στο νου μας, αν η ενθύμησή τους μας ταπεινώνει, όπως μας διδάσκουν οι άγιοι πατέρες.

Το αίσθημα της δικαιώσεως και το αίσθημα της αμαρτωλότητος.

Sunday before Pentecost (Metropolitan Anthony of Sourozh)

The apostle Paul (mosaic). Ravenna, Archiepiscopal Chapel, 494-495 A.D. Ο απόστολος Παύλος. Ψηφιδωτό του αρχιεπισκοπικού παρεκκλησίου της Ραβέννας (494-495 μ.Χ.).

In the name of the Father, the Son and the Holy Ghost

We have heard in the Acts of the Apostles how, as the Feast of Pentecost was approaching, Paul the Apostle had started on his journey to Jerusalem to be there together with all those who on that very day received the Holy Spirit. Of all of them he was the only one who had not been present in the High Room where the event took place. And yet, God had given him a true, a perfect conversion of heart, and of mind and of life, and had given him freely the gift of the Holy Spirit in response to his total, ultimate gift of self to Him, the God Whom he did not know but Whom he worshipped.

We also are on our way to the day of Pentecost, next week we will keep this event. When Paul was on his way, he thought of what had happened to himself in the solitude of his journey from Jerusalem to Damascus and in the gift of the Spirit mediated to him by Ananias. And we also, each of us singly and all of us together should reflect on all that God has given us. He has given us existence and breathed life into us, – not only the life of the body, but a life that makes us akin to Him, His life. He has given us to know Him, the Living God, and He has given us to meet, in the Gospel and in life, His Only Begotten Son, our Lord Jesus Christ. In Baptism, in the Anointment with Holy Chrism, in Communion to the Body and Blood of Christ, in the mysterious, silent communion of prayer, in the moments when God Himself came near, although we were not thinking of Him, He has given us so much.

Everghetinos – Tema 1 (3) (Ρουμανικά, Romanian)

Nimeni nu trebuie să deznădăjduiască vreodată, chiar dacă a păcătuit mult, ci cu pocăinţă să aibă nădejde în mântuire

5. A Sfântului Amfilohie, despre a nu dez­nă­dăjdui

Un frate, biruit de curvie, se afla săvârșind păcatul în fiecare zi, însă, tot în fiecare zi, Îl îmbuna cu lacrimi și rugăminţi pe Stăpânul său. Astfel făcând, înșelat de prearăul nărav, lucra păcatul. Apoi, după ce îl săvârșea, venea iarăși la biserică. și privind chipul cel cinstit și vrednic de închinare al Domnului nostru Iisus Hristos, se arunca înaintea lui cu lacrimi amare, zicând: «Miluiește-mă, Doamne, și ridică de la mine această ispită vicleană, căci mă apasă cumplit și mă rănește cu amarul plăcerilor. Nu am obraz, Stăpâne, ca să caut și să privesc chipul Tău cel sfânt și înfăţișarea cea mai presus de soare a feţei Tale, pentru ca inima mea, astfel îndulcită, să se veselească».

Zicând așa, ieșea din biserică și iarăși cădea în mocirlă. Însă nici atunci nu deznădăjduia de mântuirea sa, ci iarăși se întorcea de la păcat în biserică și grăia altele asemenea către Domnul și Dumnezeul iubitor de oameni, zicând:

Ποίημα για την Μονή Βατοπεδίου (1)

Έφτασα τώρα στη Μονή Βατοπεδίου
βλέπω το θαύμα του Κυρίου!
Του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού!
Του Θεού μας του Σοφού!

Μοιάζει καράβι στάσιμο!
Που έχει αγκυροβολήσει,
όποιος την επισκέπτεται
Θεός τον υποδέχται!
Και βρίσκει σ’ όλα λύση.  

Αγιά Σοφιά και Σύγχρονη Τουρκία

Του Μάριου Ευρυβιάδη

Βγαίνοντας από την Αγιά Σοφιά στην Πόλη τα λόγια του Ρωμιού συνάδελφου Βύρωνα Ματαράγκα, μαζί με τον οποίο και με άλλους συναδέλφους συνοδεύσαμε ομάδα φοιτητών του Παντείου Πανεπιστημίου για μια συνεργασία με το μη κρατικό και υπερσύγχρονο Πανεπιστήμιο Μπιλκί, επανέρχονται συνεχώς στ’αυτιά μου. «Όταν περιοδεύσεις την Αγία Σοφία, όταν συγκεντρωθείς και μελετήσεις την πνευματικότητα του ναού, τη μεγαλοπρέπειά του, την αγία του σοφία, θα αντιληφθείς τη μοναδικότητα του στον κόσμο της χριστιανοσύνης και της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής και, παρεμπιπτόντως, αν είχες την επιλογή, δεν θα ξανάμπαινες σε άλλη εκκλησία για να προσευχηθείς!».

مسامحة الإهانات (Aραβικά, Arabic)

القديس يوحنا الذهبي الفم

نقلها إلى العربية المطران ابيفانيوس زائد
«إنكم إن غفرتم للناس زلاتهم يغفر لكم أبوكم السماوي زلاتكم وإن لم تغفروا للناس زلاتهم فأبوكم أيضاً لا يغفر لكم زلاتكم» (متى6: 14). إنّ طَلَب السيد يسوع المسيح مزدوج: أن نشعر بزلاتنا، وأن نسامح الآخرين. فمعرفة الإنسان بخطيئته ضرورية ليسهُل عليه مسامحة سواه، لأنه بنظره إلى خطيئته الخاصّة يسامح القريب إن سقط. يجب أن نسامح الآخرين ليس بالقول بل بالفعل ومن القلب حتى لا نحوّل السيف إلينا بواسطة الحقد. فالذي يهيننا لا يسبّب لنا الضرر بقدر ما نسبّبه لأنفسنا باندفاعنا إلى الغضب وتعريض ذواتنا للدينونة من الله. فإذا أحببنا الذين يهينوننا فإن شرَّهم يقع على رؤوسهم ويعانون الآلام بسبب هذا، وبالعكس إذا غضبنا نعاني الآلام وحدنا.
لذلك، لا تقلْ إن فلاناً أهانَك وألحق بك شرّاً عظيماً. كلّما أكثرت الكلام، تبدّد بجلاءٍ إحسانَ عدوك إليك، لأنّه بتعديه يعطيك سبيلاً …

РАССКАЗ РУССКОГО ПОЛОМНИКА. ВАТОПЕД. (Ρωσικά, Russian).

ВАТОПЕД.

Я не впервые на Афоне. Бываю здесь очень часто,посетил многие монастыри святой горы, но на празднике Благовещения в этом монастыре был впервые. В наше время -это сердце духов- ной жизни Афона.Здесь все – не от мира сего. Древние, с Х1 века, уцелевшие мозаики и фрески, древние мелодии, серьезные, неторопливые, просветленные лица монахов. Поистине, здесь рай…

Πως να εξασφαλίσεις τη ζωή του παιδιού σου.

Παναγία η Αμίαντος. Έργο του 15ου αι. ΙΜ Τοπλού (Κρήτη).

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Στις μέρες μας ακούμε συχνά από γονείς τα έξης λόγια: «Θέλουμε να εξασφαλίσουμε τη ζωή του παιδιού μας». Γι αυτό εργάζονται πολύ σκληρά, για να μαζέψουν -συχνά αδίκως- χρήματα ή να μορφώσουν τα παιδιά τους προς την κατεύθυνση που, όπως νομίζουν, φέρνει τη μεγαλύτερη δυνατή φυσική ασφάλεια και υλική ευμάρεια. Αυτό γίνεται από τους λεγόμενους χριστιανούς! Ενεργούν έτσι διότι η αντίληψη τους για την πραγματική ζωή και την πραγματική εξασφάλιση της ζωής είναι εσφαλμένη.

Ιδού με ποιόν τρόπο μια αληθινή χριστιανή μητέρα προετοίμαζε το γιό της, τον άγιο Κλήμεντα Αγκύρας: «Κάνε μου την τιμή γιέ μου να σταθείς ανδρείος για το Χριστό, να Τον ομολογήσεις άφοβα και χωρίς δισταγμό! Ελπίζω μέσα στην καρδιά μου ότι σύντομα θα ανθίσει επάνω σου το στεφάνι του μαρτυρίου· προς τιμή μου και προς σωτηρία πολλών. Μή φοβηθείς τις απειλές ή τα ξίφη ή τους πόνους ή τις πληγές ή την πυρά. Τίποτα να μη σε χωρίσει από το Χριστό, αλλά να κοιτάξεις προς τον ουρανό – από εκεί μπορείς να περιμένεις τη μεγάλη, αιώνια και πλούσια ανταμοιβή σου από το Θεό. Να φοβάσαι το μεγαλείο του Θεού· να φοβάσαι τη φρικτή κρίση Του· να φοβάσαι τον Παντεπόπτη Θεό- διότι όλοι εκείνοι που Τον αρνούνται θα λάβουν μισθαποδοσία φοβερή· το πυρ το άσβεστο και τον αιωνίως ακοίμητο σκώληκα. Ας είναι η ανταμοιβή μου από εσένα, γλυκύτατο παιδί μου, για τους πόνους με τους οποίους σε ανέθρεψα και σε μόρφωσα, αυτή: να κληθώ μητέρα ενός μάρτυρος. Μη λυπηθείς να χύσεις το αίμα σου, αυτό το αίμα που δέχθηκες από μένα, γιατί από εκεί θα λάβω και εγώ τιμή. Υπόταξε το σώμα σου στα βασανιστήρια και τότε θα συνευφραίνομαι ενώπιον του Κυρίου μας – σαν να υπέφερα κι εγώ γι’ Αυτόν».

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Οχρίδας, Εκδ. Αθως, σ.223)

Γιάννης Ρίτσος – Ρωμιοσύνη V

Τοιχογραφία του ζωγράφου της Ρωμιοσύνης, Θεόφιλου Χατζημιχαήλ (1870-1934).

Κάτσανε κάτου απ τις ελιές το απομεσήμερο

κοσκινίζοντας το σταχτί φώς με τα χοντρά τους δάχτυλα

βγάλανε τις μπαλάσκες τους και λογαριάζαν πόσος μόχτος χώρεσε στο μονοπάτι της νύχτας

πόση πίκρα στον κόμπο της αγριομολόχας

πόσο κουράγιο μές στα μάτια του ξυπόλυτου παιδιού πού κράταε τη σημαία.

Είχε απομείνει πάρωρα στον κάμπο το στερνό χελιδόνι

Η ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ

Αν πιστεύετε στην πρόνοια του Θεού, που με κάθε τρόπο θέλει να οικονομήσει τη σωτηρία των ανθρώπων, τότε πρέπει να πιστέψετε και σε τούτο, ότι όλες οί περιστάσεις της ζωής σας είναι οι πιο κατάλληλες για την επίτευξη της δικής σας σωτηρίας. Απ’ όσα μου γράφετε, αντιλαμβάνομαι ότι σας δίνουν την ελευθερία ν’ ασχοληθείτε με την ψυχή σας. Μεγάλο πλεονέκτημα!

Ευχαριστήστε, λοιπόν, το Θεό όχι μόνο για τα ευχάριστα, μα και για τα δυσάρεστα. Υπομένοντας με καρτερία τα δυσάρεστα, πλησιάζετε τη δόξα των άγιων μαρτύρων. Απεναντίας, αν βαρυγγωμήσετε, όχι μόνο θ’ απομακρυνθείτε απ’ αυτή τη δόξα, αλλά θα δώσετε και λόγο στον Κριτή.

(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, Χειραγωγία στην πνευματική ζωή, Ι. Μ.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Να μη γεμίζουμε τις ψυχές μας με το άκουσμα πρόστυχων τραγουδιών, γιατί είναι φυσικό από μουσική τέτοιου είδους να γεννιούνται πάθη, που υποδουλώνουν και εξευτελίζουν τη ψυχή. Αλλά εμείς να επιζητούμε την άλλη μουσική, που και καλύτερη είναι, αλλά και οδηγεί στη βελτίωση της ψυχής. Αυτήν χρησιμοποίησε και ο Δαβίδ, ο ποιητής των ιερών ψαλμών, και θεράπευσε, καθώς λένε, το βασιλιά (Σαούλ) από τη μανιώδη κατάθλιψη. Λέγεται επίσης ότι ο Πυθαγόρας, όταν συνάντησε μεθυσμένους γλεντοκόπους, διέταξε τον αρχηγό τους, που έπαιζε φλογέρα, να αλλάξει σκοπό και να παίξει σ’ αυτούς το δωρικό μέλος. Τότε αυτοί συνήλθαν τόσο από τη μελωδία, ώστε πέταξαν τα στεφάνια και ντροπιασμένοι γύρισαν πίσω και έφυγαν.

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΥΦΑΓΙΑΣ

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Αν επισκεφθείς γιατρό και τον ρωτήσεις, θα μάθεις ότι σχεδόν όλες οι αρρώστιες έχουν αιτία την πολυφαγία. Η απλή και λιτή τροφή είναι μητέρα της υγείας. Γι’ αυτό και οι γιατροί ονόμασαν την υγεία μη κορεσμό, λιτότητα. «Υγεία είναι η λιτότητα στην τροφή». Την λιτότητα στη δίαιτα την θεώρησαν μητέρα της υγείας.

Εφόσον λοιπόν η λιτότητα είναι μητέρα της υγείας, είναι ολοφάνερο ότι η πολυφαγία είναι μητέρα των νοσημάτων και της καχεξίας που δημιουργεί παθήσεις, που (μερικές φορές) δεν μπορεί να θεραπεύσει ούτε η ιατρική επιστήμη. Γιατί οι πόνοι των ποδιών, οι πονοκέφαλοι, πολλές παθήσεις των ματιών, οι πόνοι των χεριών, οι σπασμοί, η πάρεση και ο ίκτερος, επίμονοι και υψηλοί πυρετοί και πολλές άλλες αρρώστιες (που δεν έχουμε χρόνο να τις απαριθμήσουμε), δεν έχουν αιτία τη στέρηση και τη φιλοσοφημένη δίαιτα και λιτότητα, αλλά την πολυφαγία και την κατάχρηση.

Αν τώρα θέλεις να δεις και τα ψυχικά νοσήματα που προέρχονται από την ίδια αιτία, θα δεις ότι η πλεονεξία, η ανοησία, η μελαγχολία, η νωθρότητα, η ακολασία και η αμάθεια γενικά εκεί έχουν τη ρίζα τους στην πολυφαγία… Να μιλήσω και για την μεγάλη λύπη και την αηδία που δοκιμάζουν όσοι επιμένουν στην απόλαυση των φαγητών; Αυτό το τραπέζι, και εννοώ το πλούσιο, ποτέ δεν το απολαμβάνουν με ευχαρίστηση. Γιατί η στέρηση, που είναι μητέρα της υγείας, είναι επίσης και πηγή ευχαρίστησεως, ενώ η αφθονία και ο κορεσμός, που είναι πηγή και ρίζα των ασθενειών, είναι επίσης και πηγή και ρίζα της αηδίας. Γιατί όπου υπάρχει κορεσμός, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει επιθυμία· και όταν δεν υπάρχει επιθυμία πως είναι δυνατόν να υπάρχει ποτέ ευχαρίστηση; Γι’ αυτό μπορεί να διαπιστώσει κανείς, ότι οι φτωχοί δεν είναι μόνο συνετότεροι και υγιέστεροι απ’ τους πλούσιους αλλά και χαίρονται και ευχαριστιούνται περισσότερο.

(Εις Ιωαν. Ομιλ. ΚΒ΄,3)

Why the deep state targets Christians

by ORHAN KEMAL CENGİZ

Father Andrea Santoro, a Catholic priest, was killed in Trabzon in 2006. No one realized then that this was the beginning of a pattern. The militant nationalist who killed Santoro was just 17 years old. The Santoro case was completed with lightning speed.

The youngster was sentenced, but nothing was revealed. Then, in 2007, Hrant Dink, a Turkish-Armenian and a liberal journalist, was shot dead in front his newspaper, Agos, by another militant nationalist, who was again a 17-year-old boy from Trabzon. Three months after Dink’s murder, three missionaries were brutally killed in Malatya. After the Malatya massacre there were many other attacks and murder attempts targeting Christians once again. A Catholic priest was stabbed in the stomach during a service at a Catholic church in İzmir. In Samsun, Diyarbakır and Antalya, other murder attempts were prevented by successful operations by the police. 

Blocked from Europe by the impregnable walls of Constantinople

Byzantine naval battle

«Blocked from Europe by the impregnable walls of Constantinople and the unyielding spirit of the Emperor and his people, the armies of the «Prophet» were obliged to travel the entire length of the Mediterranean to the Straits of Gibraltar before they could invade the continent- thus extending their lines of communication and supply almost to breaking point and rendering impossible any permanent conquests beyond the Pyrenees. Had they captured Constantinople in the seventh century rather than the fifteenth, all Europe- and America- might be Muslim today».

Byzantium, the Early Centuries. John Julius Norwich

The Early Centuries of the Greek Roman East (3)

The coronation of David. Miniature from the byzantine Psalter of the National Library of Paris (early 10th century). Ο Δαβίδ στεφόμενος. Μικρογραφία από το βυζαντινό Ψαλτήρι της Εθνικής Βιβλιοθήκης των Παρισίων (αρχές 10ου αιώνος).

(continuation from 2)

Literature and the Arts

Outside the Augustaeum, in Constantinople, one would notice a statue of Justinian wearing what was known at the time as the armour of Achilles. But the Emperor carried no weapon. Instead he held in his left hand the symbol of power of the Christian Roman Emperor, the globe, which signified his dominion over land and sea, and on the globe was a cross, the emblem of the source of his rule. Justinian as Achilles was a natural example of the fusion of classical culture with Christianity in the Eastern Roman Empire. This fusion begun before Justinian’s time but was to continue to be one of the distinguishing marks of education and literature in the age of Justinian. Along with the legal and architectural splendours discussed above, the reign of Justinian also saw a flowering of literature such as the Greco-Roman world had not enjoyed for many years.

The earliest Christians avoided the worldly learning of the Greeks with their «philosophy and deceit», and saw no way in which the blasphemous literature could be brought into any sort of relationship with Christian teaching. This reaction of many Christians, as late as the second century, could be summed up in Tertullian’s famous phrase, «what has Athens to do with Jerusalem?» In time, however, Christian thinkers began to realize that there was much to be carried over into Christian teaching from the Classical Greeks. Socrates and Plato, for example, often seemed to approximate Christian thought. Likewise many of the writings of Aristotle could be fit right into the teachings of the Church.  MORE…

Mărturie Athonită în România – La Mănăstirea Antim (Ρουμανικά, Romanian)

PS Ciprian: Preacuvioase Părinte Stareţ, iubiţi prieteni din Grecia, suntem astăzi în postura de a vă găzdui la mănăstirea noastră. Este pentru noi o mare bucurie, pentru toată obştea Mănăstirii cu hramul Tuturor Sfinţilor, aşa numită a Sfântului Antim Ivireanul, ctitorul acesteia. Suntem cu atât mai bucuroşi cu cât astăzi se împlinesc trei săptămâni de la înmormântarea Părintelui nostru Stareţ, o mare şi faimoasă personalitate duhovnicească a României, Părintele Sofian Boghiu pe care Părintele Efrem l-a cunoscut personal. În acelaşi timp, dacă Dumnezeu ar fi îngăduit să trăiască până astăzi, ar fi împlinit patriarhala vârstă de 90 de ani. Pentru capitală şi pentru România întreagă, prezenţa Părintelui Sofian a fost o mare binecuvântare, deoarece răspândea pretutindeni o bună mireasmă duhovnicească. Avea foarte mulţi fii duhovniceşti, nu doar în capitală, ci în toată ţara, precum şi peste hotare. De aceea absenţa lui este pentru noi motiv de întristare. Pe de altă parte însă suntem mângâiaţi de gândul că în mod sigur Părintele Sofian, Stareţul nostru, se roagă acolo sus pentru noi. A fost un exemplu de vieţuire creştină şi ne-a lăsat mulţime de învăţături pe care Dumnezeu să ne învrednicească să le punem în practică.

Εθνικός Κίνδυνος: Άξων ΗΠΑ-Τουρκίας

Του Ν.Α.Καλογεροπούλου

Πρόσφατες συναντήσεις κυβερνητικών παραγόντων αποκαλύπτουν ότι η Αμερική όχι μόνο αδιαφορεί για τα ελληνικά προβλήματα αλλά και δυσανασχετεί. Με το πνεύμα Πραγματισμού, κανών συμπεριφοράς της Αμερικανικής πολιτικής είναι «για να σου είμαι χρήσιμος, πες μου πρώτα σε τι είσαι εσύ χρήσιμος σε μένα». Είναι σαφές ότι η Ελλάς δεν έχει απάντηση.

H Αμερική έχει σήμερα τόσο επιδεινώσει την θέση της, οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά, ώστε βρίσκεται σε απόγνωση. Είναι περικυκλωμένη με κινδύνους από Δύση μέχρι Ανατολή, με εκκολαπτόμενους νέους γίγαντες που θα την αφανίσουν, χωρίς βοήθεια από παραδοσιακούς συμμάχους μέσα στο imbroglio που η αλαζονεία της έχει δημιουργήσει. Οι ΗΠΑ, βλέποντας την ΕΕ ως αντίπαλο, επιδιώκουν την διάλυσή της, με την σοφή μέθοδο του Δουρείου Ίππου. Δηλαδή, την εισδοχή μιας φτωχής και μη αφομοιώσιμης Τουρκίας των 73 μέχρι και 100 εκατομμυρίων κατοίκων που ετοιμάζουν μίαν νέα «μετανάστευση των λαών» (Völkerwanderung) για την άλωση της Ευρώπης. Όμοια με εκείνη που σφράγισε την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με μόνη διαφορά ότι εκείνη απετελείτο από γερμανικούς λαούς με αξιοθαύμαστη ικανότητα προσαρμογής στον ελληνο-ρωμαϊκό πολιτισμό που βρήκαν. Το ταξίδι Obama στην Τουρκία, ως νέα Canossa προς τον Μουσουλμανικό κόσμο, ήταν απεγνωσμένη αναζήτηση σωτηρίας από χώρα που ξέρει να παζαρεύει, από αταβίστικη φύση, για ακραία ανταλλάγματα. Οι ΗΠΑ δεν έχουν λόγο να αρνηθούν, θυσιάζοντας μέσα στην απόγνωση, την πολυτέλεια του ηθικού νόμου και του Διεθνούς Δικαίου. Η διάλυση της Ευρώπης θα επιτευχθεί όταν η επιθετικότης και αλαζονεία μιας μη αφομοιώσιμης χώρας αποκτήσει και την δύναμη του βέτο. Συμπλήρωμα του μυστικού Αμερικανικού σχεδίου απογνώσεως είναι η συνέχιση διαμελισμού των Βαλκανίων με κύριο στόχο τώρα, μετά την Γιουγκοσλαβία, την ενοχλητική Ελλάδα για την οποίαν το βαθύ κράτος της Washington δεν κρύβει ότι επιφυλάσσει punishment, την τιμωρία και το μαστίγιο του Δυνάστη.

Παγίδες στο Ίντερνετ : «μαγεύουν» τα παιδιά

Η παρενόχληση και η υιοθέτηση ορισμένων δυνητικά ριψοκίνδυνων συμπεριφορών που υιοθετούν τα παιδιά και οι έφηβοι αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες παγίδες του Ίντερνετ στο οποίο σήμερα έχουν πρόσβαση, σύμφωνα με τις σχετικές έρευνες, τα 7 στα 10 παιδιά ηλικίας κάτω των 15 ετών. Οι δε Έλληνες γονείς είναι οι λιγότερο ενημερωμένοι στην Ευρώπη για τους κινδύνους του ίντερνετ για τα παιδιά.

Ποιος είναι αληθινά πλούσιος; (Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου)

Πίνακας του άγγλου ζωγράφου Charles Hunt (1803-1877)

 

Όποιος θέλει να γίνει πλούσιος, ας γίνει φτωχός, για να μην έχει καμιά ανάγκη και να αισθάνεται πλούσιος· ας ξοδεύει για τις ανάγκες των φτωχών, για να απολαύσει μελλοντικά· ας σκορπίζει γενναιόδωρα σε αγαθοεργίες, για να θερίσει στη Βασιλεία του Θεού.

Η ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

Η Κάθοδος στον Άδη. Εικόνα Ρώσικου εργαστηρίου 17ου αιώνα.

ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ

Ρωτάτε, γιατί μνημονεύουμε τους «κεκοιμημένους». Γιατί έτσι διδαχθήκαμε από την άγια Εκκλησία μας. Γιατί έτσι παραλάβαμε από τους θεοφώτιστους και πνευματοφόρους πατέρες μας. Γιατί έτσι γινόταν και γίνεται σ’ όλους τους χριστιανικούς αιώνες, από την αποστολική εποχή μέχρι σήμερα. Αλλά το φιλοπερίεργο μυαλουδάκι μας θέλει να χώνεται παντού και να φωνάζει: Γιατί; Γιατί; Γιατί;… Ξέρετε τι του χρειάζεται; Να του δώσετε, με την ακράδαντη πίστη σας, ένα γερό χαστούκι και να το αναγκάσετε έτσι να σωπάσει!

Όσο για κείνον τον φιλοτάραχο, που όλο τέτοια θέματα σκαλίζει, πέστε του θαρρετά: Ακου, ανόητε! Οι νεκροί ζουν. Και η επικοινωνία μας μαζί τους δεν έχει διακοπεί. Δεν προσευχόμαστε αδιάκριτα για όλους τους ζωντανούς αδελφούς μας χριστιανούς, ανεξάρτητα από την αρετή ή την κακία τους; Ε, λοιπόν, έτσι προσευχόμαστε και για όλους τους «κεκοιμημένους», ανεξάρτητα από το αν συναριθμήθηκαν -κάτι άγνωστο σ’ εμάς- με τους δικαίους ή με τους αδίκους. Η προσευχή μας γι’ αυτούς είναι εκδήλωση χριστιανικής αγάπης. Πριν από την τελική Κρίση, όσο ακόμα δεν έχουν χωριστεί τα «πρόβατα» από τα «ερίφια» (Ματθ. 25:33), όλοι οι πιστοί, ζωντανοί και «κεκοιμημένοι», αποτελούμε μία Εκκλησία. Και όλοι, ως μέλη του Σώματος του Χριστού, επικοινωνούμε αγαπητικά. Ο θάνατος δεν μας χωρίζει!

Η ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ (Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου)

1. Πάρα πολύ, υπερβολικά φιλόστοργοι και συμπονετικοί ήσαν οι άγιοι. Σκέψου ακόμη πως συμπεριφέρεται με αγάπη ο Απ. Παύλος, που περιφρονούσε τη φωτιά, ο αδαμάντινος, ο δυνατός, ο αμετακίνητος στις θέσεις του, ο έμπειρος και σοφός σε όλα, ο προσηλωμένος στο σεβασμό του Θεού, ο άκαμπτος. « Ποιος», λέει, θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού;». Αυτός, όταν είδε τα δάκρυα κάποιων αγαπημένων του, τόσο πολύ στενοχωρήθηκε και πόνεσε, αυτός που ήταν σκληρός σαν το διαμάντι, ώστε δεν μπόρεσε να κρύψει τη συγκίνησή του, αλλά αμέσως είπε: «Γιατί κλαίτε και μου συντρίβετε την καρδιά;»

2. Όλοι οι άγιοι ήσαν φιλόστοργοι. Γι’ αυτό και ο Παύλος έλεγε: «Ντυθείτε, λοιπόν, σαν εκλεκτοί άγιοι του Θεού, σπλαχνικά αισθήματα, αγαθότητα, ταπεινοφροσύνη».

( 1. Εις Θεσ. Ομιλ. Δ, 4. 2. Εις Ρωμ. Ομιλ. ΙΕ΄.)

Kουβαλώντας το Σταυρό σου – Holding your Cross

Read more…

Θαύματα της Αγίας Ζώνης (22)

Η Αγία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου

72. Από τώρα και έπειτα μόνο ο Θεός

30-1-2004

Ηράκλειο – Κρήτης

«Με την επιστολή αυτή θέλουμε να εκφράσουμε την απέραντη ευγνωμοσύνη που νιώθουμε, καθώς και τις ευχαριστίες μας προς την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου Αγίου Όρους.

Η θεία Χάρις από την Τιμία και Αγία Ζώνη της Παναγίας, την οποία εσείς έχετε την ευλογία να φυλάσσετε στην Μονή σας, βοήθησε και εμάς να αποκτήσουμε αυτό που πασχίζαμε και ποθούσαμε για πολλά χρόνια, «παιδιά».