Μιά φορά, ήταν μιά γυναίκα που την έλεγαν Χρυσταλλού. Τούτη η γυναίκα στον κόσμο είχε μόνο ένα γιό.Κι ήταν έξυπνος-έπαιρνε τα γράμματα πολλά-κι όμορφος και ζωηρός.
Μιάν ημέρα, μάνα μου, εβγήκαν οι Τούρκοι κι είδαν το παιδί πως ήταν παλλικάρι κι επήραν το.Από τότε η μάνα του… μέρα-νύκτα έκλαιε.
-Α, το γιό μου, α το γιό μου…Απόστολε Αντρέα μου, φανέρωσε μου τον, Απόστολε Αντρέα μου…
Μιά νύχτα πήγε ο Απόστολος Αντρέας και της λέει:
-Τι έχεις και κλέεις; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Διαβάζοντας την Αγία Γραφή θα δούμε ότι συχνά γίνεται λόγος για την «οργή του Θεού». Παλαιότερα η έκφραση αυτή ερμηνευόταν κατά γράμμα. Αυτή η ερμηνεία δεν ανταποκρίνεται στο πνεύμα της Αγίας Γραφής. Η έννοια όμως που έδωσε στη φράση αυτή η χριστιανική και ειδικότερα η ορθόδοξη θεολογία, είναι τελείως διαφορετική από εκείνη που είχε στην προχριστιανική και ιουδαϊκή θρησκευτικότητα. Οι βασικές θέσεις της ορθόδοξης ερμηνευτικής παράδοσης στο θέμα της «οργής του Θεού» είναι περίπου οι έξης:
α) Ο Θεός είναι αναλλοίωτος και αμετάβλητος: Στον Θεό δεν υπάρχουν διακυμάνσεις και μεταβολές, αλλοιώσεις ψυχικές, διανοητικές και συναισθηματικές. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
«Ποιό ρόλο παίζουν οι γονείς στο θέμα της αγωγής των παιδιών τους;»
Το πρόβλημα της αγωγής των παιδιών είναι καίριο και «καυτό». Αν μάλιστα λάβουμε υπ’ όψη τα λόγια του περίφημου παιδαγωγού Πεσταλότσι, ότι το θεμέλιο του πολιτισμού ενός λαού είναι η οικογενειακή ανατροφή και την γνώμη του Πλάτωνος ότι ο άνθρωπος χωρίς αγωγή είναι το αγριότερο θηρίο, τότε το θέμα γίνεται ζήτημα ζωής και θανάτου για την οικογένεια, την κοινωνία και τον πολιτισμό μας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Dear Friends:
Time to celebrate life in the only way that I know…..love one another as life is truly short!!!…..I should know as I am a witness…..I celebrate today 14 years of my date of my accident, where I lay on the operating table for 7 hours, far beyond the 1 hour doctors said that I was not going to live. I survived because all of you prayed for me, I survived because I believed that there is something to live for and to be able to make a difference.
I am blessed to have all of you in my life…Happy Thanksgiving!!!
Enjoy these gifts…THIS IN MY MONTH!!!!
Δημοψήφισμα για την απαγόρευση ανέγερσης νέων μιναρέδων διενεργήθηκε σήμερα στην Ελβετία. Οι ψηφοφόροι ενέκριναν την πρόταση απαγόρευσης, την οποία στηρίζει το δεξιό Λαϊκό Κόμμα της Ελβετία (SVP). Τα 22 από τα 26 καντόνια της χώρας είπαν «όχι» στους μιναρέδες με ποσοστό 57,5%. Ξεκίνησαν οι αντιδράσεις για το αποτέλεσμα.
Η επιτροπή ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών εξέφρασε τις ανησυχίες της για τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος. Ακόμα, οι Επίσκοποι της Ελβετίας σε ανακοίνωσή τους τόνισαν ότι «δεν είναι ικανοποιημένοι από το ότι δεν θα μπορούν να κατασκευάζονται νέοι μιναρέδες (στην Ελβετία)» και χαρακτήρισαν την απαγόρευση«σκληρό πλήγμα για τις θρησκευτικές ελευθερίες και την ενσωμάτωση στην ελβετική κοινωνία των μουσουλμάνων».
Στο Παρίσι, η αντιπρόεδρος του «Εθνικού Μετώπου» Μαρίνα Λεπέν, εξέφρασε την ικανοποίησή της για το αποτέλεσμα και τόνισε ότι «επιτέλους, οι ελίτ δεν πρέπει να αρνούνται τους φόβους και τις προσδοκίες των ευρωπαϊκών λαών». «Διέψευσαν τις δημοσκοπήσεις οι Ελβετοί, αρνούμενοι να κατασκευαστούν στη χώρα τους μιναρέδες», τόνισε. Σημειώνεται ότι οι τελευταίες δημοσκοπήσεις προέβλεπαν έγκριση των νέων μιναρέδων με ποσοστό περίπου 53% . Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Σήμερα η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη του αγίου αποστόλου Ανδρέα του πρωτοκλήτου. Ο άγιος Ανδρέας ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, μια μικρή πόλη στις όχθες της λίμνης Γεννησαρέτ. Ήταν γιός του Ιωνά και αδελφός του Σίμωνα, που από τον Ιησού Χριστό μετονομάσθηκε Πέτρος. Υπήρξε πρώτα μαθητής του βαπτιστή Ιωάννη και ονομάζεται πρωτόκλητος, επειδή είναι ο πρώτος, που ο Ιησούς Χριστός κάλεσε στο αποστολικό αξίωμα. Ήταν βέβαια ψαράς μαζί με τον πατέρα του και τον αδελφό του. Άκουσε το βαπτιστή Ιωάννη, που είπε κι έδειχνε τον Ιησού Χριστό· «Ίδε ο αμνός του Θεού». Ο Ανδρέας κι ένας άλλος μαθητής πήραν από κοντά τον Ιησού Χριστό. Εκείνος στράφηκε και τους ρώτησε· «Τί ζητείτε;». Και τότε ο Ανδρέας του είπε· «Διδάσκαλε, πού μένεις;».
Φαίνεται πως ο άλλος μαθητής του βαπτιστή μαζί με τον Ανδρέα ήταν ο ύστερα απόστολος και ευαγγελιστής Ιωάννης, που το συνηθίζει σε τέτοιες περιπτώσεις να μη λέγει το όνομα του. Στην ερώτηση λοιπόν του Ανδρέα ο Ιησούς Χριστός απάντησε· «Έρχεσθε και ίδετε», ελάτε να δήτε. Και συνεχίζει τη διήγηση ο ευαγγελιστής Ιωάννης με τα εξής αξιομνημόνευτα λόγια· «Ήλθον ουν και είδον που μένει, και παρ’ αύτω έμειναν την ημέραν εκείνην ώρα ην ως δεκάτη», ήλθαν λοιπόν και είδαν που μένει και έμειναν κοντά του εκείνη την ημέρα, ως τις τέσσερις το απόγευμα. Μπορούμε να φαντασθούμε τί θα ήκουσαν από τον θείο Διδάσκαλο οι δυό μαθητές του Ιωάννη μια ήμερα ολόκληρη, που έμειναν μαζί του, και ποιες θα ήσαν οι εντυπώσεις των. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
«Και εν εκείνη τη ήμερα εγένετο σεισμός μέγας και το δέκατον της πόλεως έπεσε…» (Αποκ.11,13).
Δεν είναι ευχάριστο βέβαια να μιλάει κανείς για σεισμούς, αλλά το φαινόμενο αυτό τελευταία, δυστυχώς, έγινε πολύ συχνό, σχεδόν καθημερινό. Δεν περνά σχεδόν ήμερα, που οι σεισμογράφοι του κόσμου να μη αναγράψουν κάποιο σεισμό, είτε στην πατρίδα μας, είτε σε άλλες χώρες. Οι ειδικοί μάλιστα λένε, πως κάθε χρόνο στη γη συμβαίνουν περί τους 30.000 σεισμούς!
Έτσι το θέμα των σεισμών έχει μια παντοτινή – αν και δυσάρεστη οπωσδήποτε- επικαιρότητα… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Πατήρ Αρσένιος Μπόκα (+ 28 Νοεμβρίου 1989) έλαβε το χάρισμα της προφητείας στο Άγιο Όρος και επιστρέφοντας στην Ρουμανία έγινε η μεγαλύτερη πνευματική μορφή της χώρας, όλων των καιρών. Μια υπέροχη ιστορία του Αγίου Όρους με αφηγητή τον πατέρα Αρσένιο Μπόκα – τότε ένας νεαρός άγαμος διάκονος Μπόκα Ζιάν
Δουλεύουμε αρκετές ημέρες για να ανακατασκευάσουμε τα σκαλοπάτια από την Σκήτη του Πρόδρομου προς το σπήλαιο του Αγίου Αθανασίου, που βρίσκεται περίπου 50 μέτρα πάνω από τη θάλασσα. Χρησιμοποιούσαμε κομμάτια βράχου αρκετά σκληρά, πελεκημένα με τη σμίλη. Συνεργαζόμουν με τον Πορφύριο και τον Δομέτιο από το κελί του Αγίου Υπατίου [Βατοπαιδινό κελί], αλλά ήμασταν στην υπακοή του Πατρός Αρσενίου Μάντρεα, Ηγούμενου της Σκήτης Προδρόμου. Η συμμετοχή σ’ αυτό το έργο ήταν για μένα ένα είδος πληρωμής, όχι σε χρήμα, αλλά για την αντιγραφή των Πατέρων της Φιλοκαλίας, από τη πλούσια σε χειρόγραφα βιβλιοθήκη. Το έργο μου ανατέθηκε από τον Μητροπολίτη Νικόλαο Μπαλάν και από τον καθηγητή π. Δημήτριο Στανιλόαε. Έπρεπε να σπάσουμε και να πελεκήσουμε τις πέτρινες πλάκες. Μετά θα τις μεταφέραμε ψηλά στο λόφο με όποιο τρόπο μπορούσαμε. Χρησιμοποιούσαμε μπαστούνια από καστανιά και κομμάτια σχοινιά από παλιά πλοία, που μύριζαν θάλασσα, φύκια και ψάρια. Πεινούσα και διψούσα. Το στόμα μου ήταν στεγνό και πικρό. Ήταν αρχές Απριλίου, μόλις ξεχειμώνιαζε. Ο ήλιος μας χτυπούσε, αλλά δεν ήταν καυτός. Σκεφτόμουν τους Αγίους του Σινά, που ανέβαιναν βήμα βήμα προς την κορυφή όπου ο Μωυσής δέχτηκε το Νόμο. Προσπαθούσα να θυμηθώ πόσα σκαλοπάτια είχε ο δρόμος προς την κορυφή. Το μάθαμε στο Λύκειο. Εδώ είχαμε να κάνουμε περίπου τριακόσια… […] Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Οι πειρασμοί του Αγίου Αντωνίου. Έργο του Φλαμανδού ζωγράφου David Teniers του νεώτερου (1610-1690)
Οι άγιοι Πατέρες της Ορθοδοξίας μας που πάσχουν τα Θεία – μας διδάσκουν πως στο δρόμο της σωτηρίας ο άνθρωπος πειράζεται από το διάβολο με οκτώ τρόπους: (1) εκ των όπισθεν, (2) εκ των έμπροσθεν, (3) εξ αριστερών, (4) εκ δεξιών, (5) εκ των κάτω, (6) εκ των άνω, (7) εκ των έσω και (8) εκ των έξω.
(1) Εκ των όπισθεν· πειράζει τον άνθρωπο ο διάβολος όταν ό άνθρωπος συνέχεια θυμάται τις προηγούμενες αμαρτίες που έχει διαπράξει και τα κακά του έργα και τα αναμασά στη μνήμη του και ασχολείται με αυτά είτε με απόγνωση γι’ αυτά είτε με ενήδονη αναπόληση. Έτσι η ανάμνηση αυτών που κάναμε στο παρελθόν γίνεται πειρασμός του διαβόλου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Astăzi, iubiţii mei, Sfânta noastră Biserică sărbătoreşte pomenirea Sfântului Apostol Andrei.
Andrei este unul dintre cei 12 ucenici ai lui Hristos. Tradiţia spune că după Înălţarea lui Hristos la Cer şi după Cincizecime a propovăduit Evanghelia în Sciţia sau în Kolhida. Există şi mărturii scrise, că a predicat în Bitinia şi Pontul Euxin, în Propontida, în Calcedon şi în Bizanţ, în Macedonia, în Tracia, în Tesalia şi în Grecia până la Herson. De la Herson s-a întors în Bizanţ şi după ce l-a hirotonit acolo episcop pe Stahie, a venit în Peloponez. În Patras a fost arestat de către antipatul Egheat care l-a răstignit cu capul în jos.
Acesta a fost sfârşitul Sfântului. Dar care a fost începutul? Astăzi se citeşte acea pericopă evanghelică care vorbeşte despre prima întâlnire a Apostolului cu Hristos (vezi Ioan 1, 35-52).
***
Andrei era originar din Betsaida. Aparţinea unei familii sărace de pescari. Cap al familiei era Iona. Andrei şi fratele său, Simon, împreună cu tatăl lor aveau o barcă pescărească şi pescuiau în lacul Galileii. Trăiau o viaţă smerită şi liniştită. Pentru multă lume erau nişte necunoscuţi.
Cei doi fraţi, Andrei şi Petru – aşa s-a numit mai târziu Simon – erau nişte fiinţe nobile. Interesele lor nu se limitau doar la meseria lor. Nu se îngrijeau doar de cum vor pescui, ce vor mânca, cum vor trăi. Aveau şi preocupări mai înalte. Ca iudei, în religia pe care o aveau, credeau în adevăratul Dumnezeu. Credeau în toate câte le învăţau Moise şi profeţii. Mergeau regulat la sinagogă şi prin toate câte auzeau sau citeau, în inima lor înflorea o nădejde vie că se apropie momentul venirii lui Hristos-Mesia, care va mântui pe Israel şi întreaga lume. Cu această nădejde trăiau aceşti săraci pescari din Galileea.
De aceea, când au auzit că la râul Iordan s-a arătat Ioan proorocul, care profeţea că vine Mesia şi chema lumea la pocăinţă, Andrei şi Petru au alergat şi s-au dus la Iordan, devenind ucenicii lui Ioan Înaintemergătorul. Cât de multţumiţi erau că-l ascultă şi că-l văd! Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Τα αίτια του θυμού είναι οι δοσοληψίες, το να κάνει κάποιος το θέλημα του, το να θέλει να κάνει το δάσκαλο και να θεωρεί τον εαυτό του συνετό. Αυτά, αν τα κόψει κανείς, ατονεί το πάθος. Και αυτό ακριβώς μας λέει ο αββάς Σισώης. Όταν τον ρώτησε κάποιος αδελφός «γιατί τα πάθη δεν φεύγουν από μένα», αποκρίθηκε· «γιατί τα σκεύη τους, δηλαδή τα αίτια, βρίσκονται μέσα σου. Δώσε τους λοιπόν πίσω τον αρραβώνα και φεύγουν». Π.χ. αν κάποιος ανάψει από θυμό, αλλά αμέσως συνέλθει και κατηγορήσει τον εαυτό του και ζητήσει συγνώμη από τον αδελφό, με τον οποίο θύμωσε, αυτός δεν χαρακτηρίζεται φιλόνικος και εριστικός. Κι αυτό, γιατί αυτός βρίσκει το σωστό δρόμο και σταματάει τη φιλονικία. Εφόσον κατέκρινε τον εαυτό του και συμφιλιώθηκε με τον αδελφό του, σ’αυτόν η φιλονικία δεν έχει θέση. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Οταν αυτοκράτορας στη Ρώμη ήταν ο Μαξιμιανός, μαρτύρησε στην Αίγυπτο γύρω στα 304 ο άγιος Ούαρος, νεαρός ακόμη αξιωματικός κάποιας ρωμαϊκής λεγεώνος. Ζηλωτής χριστιανός, συνελήφθη μέσα στις φυλακές πού πήγαινε κρυφά, για ν΄ ανακουφίζη και να δίνη θάρρος στους μάρτυρες. Ήρθε έτσι κι η δική του σειρά να χύση το αίμα του για την αγάπη του Χριστού. Στον τόπο του μαρτυρίου του βρέθηκε, σταλμένη από τη θεία πρόνοια, μια πολύ ευσεβής χριστιανή, η Κλεοπάτρα. Ήταν χήρα, αλλά πλουσιότατη κι είχε κοντά της τον μικρό μοναχογιό της. Η ευγενής κυρία παρακολούθησε με βαθύ πόνο τα σκληρά βασανιστήρια, πού έκαναν στον νέο για ν΄ αρνηθή την πίστι του. Όταν έμεινε πια άψυχο το μαρτυρικό σώμα, η Κλεοπάτρα έδωσε πολλά χρήματα στους δημίους και το πήρε. Με μεγάλη ευλάβεια το μετέφερε στο αρχοντικό της και το έθαψε.
Ύστερα από λίγα χρόνια, όταν βασίλεψε ο Μέγας Κωνσταντίνος και σταμάτησαν οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών, η Κλεοπάτρα άφησε την Αίγυπτο για να γυρίση πίσω στην πατρίδα της, την Παλαιστίνη, και πήρε μαζί της το λείψανο του μάρτυρος, σαν πολύτιμο θησαυρό. Εκεί ξόδεψε ένα μεγάλο μέρος από την περιουσία της κι έκτισε μεγαλοπρεπέστατη εκκλησία στο όνομα του αγίου Ουάρου κι αφιέρωσε σ΄ αυτή το τίμιο λείψανο πού φύλαγε μέσα σε ολόχρυση λάρνακα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Άκουσα για μια προσπάθεια που γίνεται προκειμένου να ανεγερθούν μερικά Τεμένη (Τζαμιά) στην Ελλάδα. Όπως πάντα, οι επιτήδειοι σπεύδουν να υπερασπισθούν τα δικαιώματα των «συνανθρώπων» τους, ειδικά, όταν αυτά θίγουν την ηθική τάξη ή το Ορθόδοξο φρόνημα.
Ως πρώην μουσουλμάνος, θα ήθελα να αναφέρω μερικές από τις πολλές αξιοσημείωτες αλήθειες γύρω από την μουσουλμανική πλάνη, που παρουσιάζεται ως θρησκεία, η οποία ζητεί να έχει τα δικά της Τεμένη, εντός των οποίων θα λατρεύεται ο θεός των μουσουλμάνων, που αποκαλείται Αλλάχ.
Ας κοιτάξουμε το θέμα «Ισλάμ» σφαιρικά. Όλοι γνωρίζουμε πώς, μια από τις διδαχές της Παλαιάς Διαθήκης ήταν και το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού». Αυτό επειδή οι λαοί τότε ήσαν πολύ άγριοι και ήσαν ικανοί να εξολοθρεύσουν ολόκληρο σόϊ προκειμένου να εκδικηθούν μια εχθρική πράξη πού έπραξε κάποιο μέλος τους.
Από την άλλη πλευρά έχουμε εκατοντάδες προφητείες πού φθάνουν περίπου τις πεντακόσιες, περί του ερχομού του Μεσσία, περί της σύλληψής Του από την Παρθένο Μαρία, τη γέννησή Του, το όνομα πού θα έπαιρνε, τα θαύματα πού θα εκτελούσε, το κήρυγμά Του περί μετανοίας, την προδοσία Του από τους μαθητές Του, το ακριβές ποσό πού θα ήταν το τίμημα της προδοσίας Του, ακόμη και η γη πού θα αγοραζόταν με εκείνο το ποσό, περί της σταύρωσής Του και την πόση του όξους πάνω στο σταυρό, το κέντημα της πλευράς Του με την λόγχη και το ότι θα εξερχόταν αίμα και υδωρ από την πληγή εκείνη, περί της ανάστασής Του μετά τρεις ήμερες κ.λπ…. και το ότι μετά από αυτόν πολλοί ψευδοπροφήτες θα εμφανισθούν ως μεσσίες.
Οι προφητείες εκπληρώνονται, ο Χριστός μιλάει για συγχώρηση, μετάνοια, αγάπη, ακόμα και προς τους εχθρούς μας και εμφανίζεται ξαφνικά κάποιος δήθεν προφήτης, εξακόσια χρόνια μετά τη Γέννηση του Χριστού, για να μας διδάξει και πάλι το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού»!!! Αυτό και μόνο ακυρώνει τη γνησιότητα των λεγομένων του Μωάμεθ. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Mε μια πράξη ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ απάντησε ο 18χρονος Μουελμάρ Μεγκαλάνες στις φοβερές πλημμύρες που έπληξαν τις Φιλιππίνες τον προηγούμενο μήνα. Την ώρα του κινδύνου, δένοντας ένα σκοινί γύρω από τη μέση του γλίτωσε από τον πνιγμό όλα τα μικρότερα παιδιά της οικογένειάς του, βγάζοντας τα σε ασφαλές μέρος. Στη συνέχεια γύρισε στο πατρικό του σπίτι και εξασφάλισε τη ζωή των γονέων του. Δεν σταμάτησε όμως εκεί. Ο Μουελμάρ, βλέποντας και τους γείτονές του να κινδυνεύουν, έκανε ό,τι μπορούσε για να προσφέρει τη βοήθεια του και σ΄ αυτούς. Τελευταία ηρωϊκή πράξη του ήταν να βγάλει μέσα από δυνατό χείμαρρο μια νεαρή μητέρα με το έξι μηνών ηλικίας μωρό της. Ήταν ο τριακοστός άνθρωπος που έσωσε πριν ο ίδιος χαθεί μέσα στα ορμητικά νερά!., (εφ. «Η Καθημερινή», 01-10-09). Ο ηρωϊσμός του Μουελμάρ και το ενδιαφέρον του για τους συνανθρώπους του φέρνει στη σκέψη μας τα λόγια του Ευαγγελίου: «Μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού» (Ιω. ιε΄, 13).
Πηγή: για σας τους εφήβους Δελτίο Ειδήσεων, Με μια πράξη αυτοθυσίας…, Νεανικό & Μαθητικό Περιοδικό «Ο Πυρσός» των Εκπαιδευτηρίων «Απόστολος Παύλος», σελ. 192, τεύχος 30, περίοδος β΄, Ισθμός Κορίνθου, Νοέμβριος 2009
Chapter I: Epigraph
“My optimism is based on the certainty that this civilization is about to collapse. My pessimism lies on the things that are dragging us down in its fall”
Chapter II: Voluntary servitude
“Tis the times’ plague, when madmen lead the blind. “
William Shakespeare
Μνήμη του αγίου μάρτυρος Παραμόνου και των συν αυτώ τριακοσίων εβδομήκοντα μαρτύρων· του αγίου μάρτυρος Φιλουμένου, του εν Αγκύρα· του αγίου ιερομάρτυρος Διονυσίου, επισκόπου Κορίνθου· του αγίου ιερομάρτυρος Ιωάννου, του εκ Δαμασκού και εν Περσίδι μαρτυρήσαντος· του αγίου Νικολάου, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (160)· των αγίων έξι μαρτύρων, ούς διωκομένους, πέτρα ραγείσα υπεδέξατο· του αγίου μάρτυρος Ουαλεριανού· του αγίου Φαίδρου, ρητίνης ζεούσης καταχεθείσης αυτώ τελειωθέντος· του οσίου Παγκοσμίου· του οσίου πατρός ημών Πιτυρούν· του οσίου Μάρκου· του αγίου Νεκταρίου, του Υποτακτικού της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου (12ος αι.)· του αγίου ιερομάρτυρος Αβίβου, επισκόπου Νέκρεζι, εν Γεωργία· του αγίου ιερομάρτυρος Σατουρνίνου, πρώτου επισκόπου Τουλούζης.
Ο Απόστολος
Σας παρακαλώ, λοιπόν, και σας εξορκίζω εγώ, ο οποίος είμαι φυλακισμένος και αλυσοδεμένος δια το όναμα του Κυρίου, να ζήτε και να συμπεριφέρεσθε, όπως ταιριάζει εις την υψηλήν κλήσιν, με την οποίαν έχετε προσκληθή από τον Θεόν.
Δηλαδή να ζήτε και να φέρεσθε με κάθε ταπεινοφροσύνην και πραότητα, με ανοχήν απέναντι των άλλων και μεγαλοκαρδίαν, ανεχόμενοι ο ένας του άλλου τας αδυναμίας με αγάπην, να επιμελήσθε και να αγωνίζεσθε να διατηρήτε την ενότητα, με την οποίαν το Πνεύμα το Αγιον σας έχει συνδέσει, έχοντες ως σύνδεσμον την ειρήνην, η οποία θα βασιλεύη μεταξύ σας και θα σας ενώνη εις ένα πνευματικόν σώμα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Το κήρυγμα το κάνει ένας πολύ αγαπητός παπάς, πνευματικό παιδί του άγιου γέροντα Παϊσιου.
Σημείωση: Την εν λόγω ευαγγελική περικοπή μπορείτε να την διαβάσετε εδώ (σε νεοελληνική ερμηνευτική απόδοση).
Ο Άγιος Φιλούμενος κατά κόσμος Σοφοκλής γεννήθηκε στην Λευκωσία, στις 15 Οκτωβρίου 1913. Γονείς του ήταν οι Ευσεβείς Γεώργιος και Μαγδαληνή. Ήταν δίδυμος αδελφός με τον π. Ελπίδιο κατά κόσμον Αλέξανδρος και από μικροί ξεχώριχαν για την αγάπη που είχαν προς τον Θεό και γι’ αυτό από πολύ νωρίς άναψε μέσα τους η επιθυμία για τη μοναχική ζωή. Το 1927, σε ηλικία μόλις 14 τώ αναχώρησαν και οι δυο για την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, αφού πήραν την ευχή του πνευματικού τους, αλλά και των ευλαβών γονέων τους. Εκεί έμειναν 6 περίπου χρόνια, όταν ο Έξαρχος του Παναγίου Τάφου τους πήρε για να φοιτήσουν στο Γυμνάσιο του Πατριαρχείου στα Ιεροσόλυμα, όπου βρέθηκαν το 1934, μαθητές στην Σχολή της Αγίας Σιών. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
1. Ο αββάς Αντώνιος προφήτευσε στον αββά Αμμωνά και είπε: «Θα προκόψεις στον φόβο του Θεού». Τον έβγαλε έξω από το κελί, του έδειξε μια πέτρα και του είπε: «Βρίσε την πέτρα και κτύπησέ την».Και το ’κανε. Τον ρωτάει ο αββάς Αντώνιος: «Μήπως μίλησε η πέτρα;» «Όχι» απάντησε εκείνος . «Και συ-του είπε ο αββάς Αντώνιος-πρόκειται να φθάσεις σ’ αυτό το μέτρο» όπως και έγινε .Πρόκοψε ο αββάς Αμμωνάς τόσο πολύ, ώστε από πολύ αγαθότητα να μη διακρίνει την κακία. Παράδειγμα χαρακτηριστικό είναι το εξής: Όταν έγινε ο ίδιος επίσκοπος, του έφεραν μια κοπέλα έγκυο και του λένε: «Τιμώρησέ την». Κι εκείνος σταύρωσε την κοιλιά της και παρήγγειλε να της δώσουν δύο σεντόνια λέγοντας: «Μη τυχόν πάνω στη γέννα πεθάνει αυτή ή το βρέφος και δεν βρει τα απαραίτητα για την κηδεία». Του λένε τότε οι κατήγοροί της: «Γιατί το ’κανες αυτό; Βαλ’ της κανόνα». Κι εκείνος είπε : «Αδελφοί, βλέπετε ότι κινδυνεύει να πεθάνει, τι μπορώ εγώ να κάνω;» Και την άφησε να φύγει. Ποτέ δεν τόλμησε ο Γέροντας να καταδικάσει άνθρωπο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
VatopaidiFriend: Τώρα στη νηστεία, χρειάζονται μερικές πρωτότυπες ιδέες για φαγητά που θα ενθουσιάσουν την οικογένεια σας. Το βιβλίο “Ημέρες Νηστείας Από την Μοναστηριακή Κουζίνα” από τους πατέρες της Ιεράς Μονής Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σάρωφ Τρικόρφου Φωκίδος θα σας δώσει μερικές νηστίσιμες ιδέες.
Υλικά
1 λίτρο νερό
4 κουταλιές φυτική κρέμα σε σκόνη
1 φλιτζάνι ζάχαρη Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Patriarhia Ierusalimului, în urma unei Hotărâri Sinodale, va săvârşi duminică, 16/29 noiembrie 2009, ceremonia de canonizare în Aghiologhionul Bisericii Ortodoxe a Noului Sfinţit Mucenic Filumen Aghiotafitul, Egumenul Locului de Închinare de la Fântâna lui Iacob, care a fost martirizat în locul istoric al Fântânii în Neapole (Samaria) pe16/29 noiembrie 1979, în timp ce săvârşea slujba vecerniei.
Acesta provenea din Insula Cipru, s-a apropiat din tânără vârstă de Frăţia Sfântului Mormânt şi a slujit înainte de sfârşitul său martiric ca Egumen al Sfintei Mănăstiri a Fântânii lui Iacob. În conştiinţa multora din respectabilii membri ai Bisericii şi mai ales din părinţii de la Sfântul Mormânt el a fost deja consfinţit ca nou mucenic.
Dumnezeiasca Liturghie patriarhală în biserica mare a Sfintei Mănăstiri, biserica Sfintei Fotini Samarineanca, va fi săvârşită de Preafericitul Patriarh Teofil în dimineaţa duminicii următoare, în prezenţa părinţilor arhierei şi preoţi de la Sfântul Mormânt, când va fi citit şi actul oficial de aşezare în rândul sfinţilor a Noului Sfinţit Mucenic Filumen înaintea sfintei lui racle cu cinstitul său trup.
La ceremonie vor participa Preasfinţiţii Mitropoliţi Neofit de Morfos şi Isaia de Tamasos, special veniţi din patria sfântului, Consulul General al Eladei la Ierusalim, domnul Sotirios Atanasiou, şi alţi reprezentanţi diplomatici, precum şi o mulţime de evlavioşi pelerini din Elada, Cipru şi din alte ţări ortodoxe.
Traducere din elină de monahul Leontie
«Επί τέλους η ευλογημένη ώρα ήλθε. Παρά τις πολλές μου αντιρρήσεις βρίσκομαι μπροστά στον πνευματικό. Δεν ξέρω πώς νιώθω. Οπωσδήποτε αμήχανα. Ένας κρύος ίδρώτας περιλούζει ολόκληρο το σώμα μου. Είπα να ζητήσω συγγνώμη και να φύγω. Σκέφτηκα όμως πως για να φθάσω εδώ έκανα μεγάλη προσπάθεια Δε θα γίνει του Σατανά, είπα.
Ο πνευματικός είδε την αμηχανία μου. Κατάλαβε. Μην ανησυχείς, παιδί μου, μου είπε. Εδώ που ήλθες θα ανακουφισθείς. Το φορτίο σου θα ελαφρώσει. Να θεωρείς τον εαυτό σου ευτυχή γι’ αυτή σου την απόφαση.Θα το διαπιστώσεις, άλλωστε, γι’ αυτό δε χρειάζεται να χρονοτριβούμε.
Πήρα θάρρος. Η μορφή του με ενέπνεε. Χωρίς να το καταλάβω δέθηκα μαζί του. Νόμισα προς στιγμή ότι γνωριζόμαστε χρόνια.Τον ένιωσα πιο κοντά από κάθε άλλο γνωστό καί φίλο μου. Απ’ εκείνη τη στιγμή έγινε ο πατέρας μου. Τώρα, είπα, μπορώ να μιλήσω ελεύθερα Η γλώσσα μου λύθηκε. Πήρα θάρρος. Πατέρα μου, είπα, πολύ καιρό ζητούσα αυτή τη στιγμή. Ο Θεός μου τη χάρισε. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
VIAŢA VEŞNICĂ
„Ce să fac ca să moştenesc viaţa cea veşnică?” (Luca 18,18)
Iubiţii mei, Evanghelia de astăzi spune că un om vine la Hristos. Este tânăr (vezi Matei 19, 22), este sănătos, este „bogat”, este chiar „dregător” (Luca 18, 23, 18). Patru bunuri de care atât se mai minunează oamenii, adunate într-o singură persoană. Ce altceva vroia? Sănătate avea, tânăr era, bogăţie avea, dregătorie avea. Cu toate acestea, nu era mulţumit. Înăuntrul său ceva îl preocupa şi o întrebare îi veni pe buze : „Ce să fac? …”.
Aduceţi-vă aminte! Aceeaşi întrebare am auzit-o şi din gura unui alt bogat, a bogatului nebun (vezi Luca 12,17), întrebare pe care şi-o pun şi mulţi dintre bogaţii de astăzi, deoarece şi aceştia se îngrijesc de bogăţia pământească. Dar întrebarea „Ce să fac?” a bogatului din Evanghelia de astăzi se deosebeşte mult de a celorlalţi. Aceia se neliniştesc pentru lucrurile mici şi lipsite de importanţă. Acesta se interesează şi întreabă de ceva mare. Dorinţa lui era viaţa cea veşnică.
Viaţa veşnică, iad şi rai!… Ce sunt acestea? Poate că unii domni moderni vor spune: Auzi colo, „viaţă veşnică”, cuvinte ale celor proşti!… Şi totuşi, iubiţii mei, viaţa veşnică există. Există? Dar aveţi dovezi? Desigur că avem. Care dovezi? Nu vom face aici o conferinţă filosofică, istorică sau psihologică. Vom spune pe scurt următoarele. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 