Ελαιοβρύτισσα

Της Θεομήτορος, εύνοιαν

αποθέσας ο Καθηγούμενος

της Μονής την περίστασιν,

εις Γενάδιον τον Όσιον

η Δέσποινα φανέρωσε πρόνοιαν

αναδειχθείσα, Δοχείου Άνασσα.

Δέκα Αμερικανοί συνελήφθησαν στην Αϊτή για παράνομη μεταφορά παιδιών

Δέκα πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών υπηκόους των ΗΠΑ, πέντε άνδρες και πέντε γυναίκες, συνέλαβαν το Σάββατο οι αρχές της Αιτής με την κατηργορία ότι θέλησαν να «κλέψουν» από την χώρα 33 παιδιά ηλικίας από δύο μηνών και 12 ετών.

Οι Αμερικανοί κρατούνται στην πρωτεύουσα Πορτ-ο-Πρενς, και σύμφωνα με την αστυνομία της Αϊτής πηγές της οποίας επικαλείται το Ιταλικό πρακτορείο Ansa, υπήρξαν «εύλογες υπόνοιες» ότι εμπλέκονται σε εμπορία των παιδιών και παράνομες υιοθεσίες.

Ο Τρωκτικός γράφει: Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΛΑΣΠΗ ΠΟΥ ΠΕΤΑΞΕ ο χαρδαβέλλας

Οι βατοπαιδινοί πατέρες.

Μια εκπομπή που αποτελεί την κακοποίηση της Ελληνικής τηλεόρασης – και την κατάντια της – έκανε ο Κώστας Χαρδαβέλλας που ήθελε να βγάλει σκάνδαλο για την Ι.Μ. Βατοπαιδίου αλλά δεν του βγήκε. Και έχει δίκιο ο Β. Παλαιοκώστας που λέει ότι όσα κάνει ένας δημοσιογράφος σε μια στιγμή δεν θα τα κάνει αυτός ακόμα και αν είχε δέκα ζωές. Ο Χαρδαβέλλας έθεσε σε αμφισβήτηση ένα μοναστήρι που η αλήθεια είναι ότι γιγαντοποιήθηκε και αποτελεί πρότυπο ανακαίνισης ενός βυζαντινού μνημείου. Ο άνθρωπος έβγαλε ότι οι μοναχοί δολοφονούν κάποιους γέροντες(!) ότι… βιάζουν κοριτσάκια (στο άβατο;)

Οι μεγαλύτεροι είναι καλύτεροι και έχουν πάντα δίκιο;

Η προβληματική στάση του πρεσβύτερου γιού.

Στην παραβολή του Ασώτου ο πρεσβύτερος γιός παρουσιάζεται να είναι αυτάρκης, να προβάλει την υπεροχή του απέναντι στο μικρότερο αδελφό, να υπερτονίζει την πιστότητά του και τη συνέπεια στα οικογενειακά καθήκοντά του. Σκοπός είναι να μειώσει τη στάση και τη θέση του μικρότερου αδελφού του και να διεκδικήσει μεγαλύτερη  κληρονομιά, ως αμοιβή των πράξεων του και των αρετών του. Αυτή η εικόνα επαναλαμβάνεται πανομοιότυπα σχεδόν πάντοτε.

Πάντοτε οι πρεσβύτεροι είναι καλύτεροι και αυτοί έχουν πάντα δίκιο.

Πλήθος κόσμου στην ομιλία του Γέροντος Νεκταρίου με θέμα «Ο ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΩΣ ΟΔΗΓΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ – Ο ΝΕΟΣ ΝΟΗΤΟΣ ΜΩΥΣΗΣ» στην αίθουσα Ρουμελιωτών στην Αθήνα (Φωτογραφικό και ηχητικό υλικό)

Πλήθος κόσμου προσήλθε για ν’ ακούσει τον π. Νεκτάριο Μουλατσιώτη στην ομιλία που πραγματοποίησε στις 10/1/2010 στην αίθουσα Ρουμελιωτών με θέμα «Ο ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΩΣ ΟΔΗΓΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ – Ο ΝΕΟΣ ΝΟΗΤΟΣ ΜΩΥΣΗΣ».

Αναφέρθηκε στα χαρίσματα που πρέπει να έχουν οι κληρικοί μας για να καθοδηγούν πνευματικά το λαό του Θεού. Παρομοίωσε την ενορία αλλά και την Εκκλησία γενικότερα ως ένα λεωφορείο, που ξεκινά από τη γη και πορεύεται για τον ουρανό, όπου επιβάτες είναι οι πιστοί και οδηγός ο κληρικός ή ο εφημέριος και τόνισε ότι για να μην εκτροχιαστεί ένα λεωφορείο είναι απαραίτητο ο οδηγός να έχει λάβει την κατάλληλη εκπαίδευση, να ξέρει να οδηγεί, αλλά και να ξέρει το δρόμο που οδηγεί στον Παράδεισο.

Μπορώ να συναντήσω τον Χριστό… στα ρούχα μου;

«Είπε δε ο πατήρ προς τους δούλους αυτού· εξενέγκατε την στολήν την πρώτην και ενδύσατε αυτόν».(Λουκ. ιε’ 23)

Το να ντυθεί κανείς είναι μια ζωτική ανάγκη. Ο άνθρωπος που ξύπνησε, σηκώθηκε και πλύθηκε, πρέπει και να ντυθεί. Δοκίμασα να συναντήσω τον Ιησού στο πλύσιμό μου. Μπορώ επίσης να τον συναντήσω και μέσα στις καθημερινές κινήσεις που κάνω για να ντύσω το σώμα μου με διάφορα ρούχα. Πρέπει να ντύνεται κανείς εμπρός στον Κύριο, εν τω Κυρίω. Πρέπει επίσης να γνωρίζει να ξεντύνεται εμπρός στον Κύριο. Το ένδυμα που μου δίδει ο Χριστός είναι ένα ένδυμα «καινόν». Δεν μπορώ να το πάρω και να το φορέσω παρά μόνον αφού προηγουμένως πετάξω από πάνω μου το παλιό ρούχο τον «παλαιόν ανθρωπον».

2010 Έτος Chopin: Ο ποιητής του πιάνου

Έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως «ποιητής του πιάνου». O Frédéric François Chopin είναι ο πιο διακεκριμένος Πολωνός συνθέτης, κορυφαίος πιανίστας και κύριος εκπρόσωπος της μουσικής της ρομαντικής περιόδου. Φέτος, συμπληρώνονται 200 χρόνια από τη γέννησή του και το 2010 έχει ονομαστεί ως «έτος Chopin».

Συναυλίες και εκδηλώσεις προγραμματίζονται για όλη τη διάρκεια της χρονιάς και σε διάφορες χώρες, με οδηγό φυσικά την Πολωνία. Πληροφορίες για τις εκδηλώσεις, τους διαγωνισμούς και τα art project που διοργανώνονται το «έτος Chopin» μπορείτε να βρείτε εδώ.

Frédéric François Chopin

31 Ιανουαρίου 2010 – Κυριακή του Ασώτου Υιού (εορτές αγίων – απόστολος – ευαγγέλιο)

Τη αυτή ημέρα, μνήμη των Αγίων και Θαυματουργών Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου, και της Αγίας Μάρτυρος Αθανασίας και των τριων αυτής θυγατέρων και παρθένων, Θεοδότης, Θεοκτίστης και Ευδοξίας. Μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Ουϊκτωρίνου, Ουΐκτωρος, Νικηφόρου, Κλαυδίου, Διοδώρου, Σαραπίνου και Παπία των εν Κορίνθω. Μνήμη της Αγίας Μάρτυρος Τρυφαίνης, των αγίων Ταρσίζιου, Ζωτικού, Κυριακού και Σώκιο των Μαρτύρων.  Μνήμη των αγίων μαρτύρων Σατουρνίνου, Θύρσου και Βίκτωρα. Μνήμη του αγίου Ιούλιου του Πρεσβύτερου εξ Αιγίνης, του οσίου Νικήτα εκ Κιέβου, του αγίου Ηλία του νέου οσιομάρτυρα του Αρδούνη, του οσίου πατρός ημών Αρσενίου του εν Πάρω. Τη αυτή ημέρα η Σύναξις Υπεραγίας Θεοτόκου της Κορωνιωτίσσης η Δακρυρροούσης. Ταις των σων αγίων πρεσβείαις Χριστε ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.

Ο Απόστολος

The Relationship Between Elder Joseph of Vatopaidi and the Theotokos – Ακούστε πώς ο ίδιος ο Χριστός έδωσε στον Γέροντα Ιωσήφ τα κλειδιά της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου

In this video Elder Joseph describes with emotion how he received the keys to Vatopaidi Monastery from Christ Himself and the Theotokos. Below is an English translation of this lecture.

«And if I do not manage, don’t misunderstand me, because my memory is weak. It doesn’t keep much. However, I don’t stop praying.

«This, I promise to you. Due to the fact that I can’t offer you anything else, and you do good to me, I pray whenever I’m free and all by myself. I’m not bragging. I’m not boasting. But, I confess to you. I insist, though many times with laudable audacity:

Read more…

Το «ήμαρτον» του Ασώτου

Γέρων Εφραίμ, Προηγούμενος Ι. Μονής Φιλόθεου

Αυτό κάνει ο ουράνιος Πατέρας, όταν ο άνθρωπος ο αμαρτωλός επιστρέψει κοντά Του. Τον καθαρίζει, τον πλένει, του δίνει την πρώτη στολή του βαπτίσματος, του δίνει την υιοθεσία και τον αξιώνει της Βασιλείας Του. Όλα δωρεάν. Όταν επέστρεψε ο άσωτος, δεν του ζήτησε λογαριασμό ούτε τον επέπληξε ούτε του ζήτησε ευθύνες. Αρκεί που επέστρεψε· αυτό Του έφθανε του Πατέρα.

Έτσι και εδώ κάθε αμαρτωλός που θα επιστρέψει, κανένας λόγος από τον Ουράνιο Πατέρα.

Η επιθυμία μιας πλανεμένης ελευθερίας!

Αναχώρηση από το πατρικό σπίτι

Σκέψου, αδελφέ, την αναχώρηση που έκανε εκείνος ο άσωτος υιός από τον οίκο του πατέρα του, όπως διηγείται ο ιερός Λουκάς  με την οποία αναχώρηση, φάνηκε στ’ αλήθεια σαν ένας νέος χωρίς μυαλό και νου, διότι τί του έλειπε, όταν ήταν στο πατρικό σπίτι και βρισκόταν κάτω από την προστασία του γλυκύτατου πατέρα του; Αυτός βρισκόταν κάθε ημέρα μέσα στις πατρικές αγκαλιές είχε ό,τι χρειαζόταν, υπηρετείτο από όλους τους δούλους, είχε τα χάδια και τις τιμές ως κληρονόμος της πατρικής περιουσίας και σχεδόν αναγνωριζόταν ως κύριος και εξουσιαστής κάθε πράγματος ώστε μπορούσε να έχει κάθε λόγο να λέει εκείνο το ψαλμικό· «Θα μας χορτάσουν τα αγαθά του οίκου σου».

Η δύναμη της Πίστης…

Η τρίτη άρνηση του Πέτρου. Έργο του Γάλλου James Jacques Joseph Tissot (1836-1902)

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Έρχονται στιγμές που χάνω την πίστη μου κι άλλες που νιώθω πολύ δυνατή, είπε σε μια συζήτηση για θέματα πίστης, μια γυναίκα.

Αυτός που πιστεύει αληθινά, δεν χάνει την πίστη του ποτέ, της ανταπάντησε κάποια άλλη.

Βρέθηκα σε πολύ δύσκολη θέση. Έβλεπα από τη μια την αγωνία, τον πόνο μιας πιστής χριστιανής κι από την άλλη μια γυναίκα που πίστευε ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να κλονίσει την πίστη της.

Protopresbiterul Theodoros Zisis: Către o nouă Ferrara-Florenţa (Ρουμανικά, Romanian)

O omilie de mare importanţă, caracterizată de curaj şi cu duh mărturisitor a ţinut luni, 25 ianuarie 2010, în sala plină de credincioşi a Uniunii Ortodoxe Panelenice (Kaningos 10, Tesalonic, Grecia), protoprezbiterul, profesorul emerit al Universităţii Aristotelice din Tesalonic şi unul din protagoniştii luptei împotriva ecumenismului şi a papismului, părintele Theodoros Zisis. Tema omiliei a fost: „Către o nouă Ferrara – Florenţa. Este ignorat sau răstălmăcit Sfântul Marcu Evghenicul?”. Pe vorbitor l-a precedat vicepreşedintele Uniunii Ortodoxe Panelenice, domnul Ioannis Karatzenis.

Părintele Theodoros a făcut o retrospecţie a luptei antiecumeniste referindu-se la împotrivirea mărturisitoare a credincioşilor faţă de întâlnirea interreligioasă din Cipru, având ca promotori „Sfântul Munte” al Ciprului, adică Sfânta Mănăstire Stavrovounios, circularea textului „Mărturisirea de Credinţă” şi primirea lui de către mii de credincioşi. Expunând tema omiliei, s-a întemeiat în dezvoltarea ei pe Amintirile lui Silvestru Siropoulos referitoare la cele petrecute la Sinodul de la Ferrara – Florenţa, semnalând mai ales că: „Dacă le-am fi studiat, am fi avut faţă de deschiderile filocatolice de astăzi aceeaşi poziţie pe care a avut-o Sfântul Marcu Evghenicul”. A evidenţiat că motoarele sinodului de mai sus au fost politice şi de supremaţie, şi nu religioase, amintind că între anii 1437 – 1439 a avut loc la Basel, în Elveţia, un sinod al cardinalilor care revendica din partea papei reforme, aducându-l într-o situaţie dificilă. De aceea, căuta – precum a semnalat vorbitorul – ultimul sprijin la ortodocşi şi, atunci, a fost momentul în care s-a făcut o mare greşeală diplomatică – o greşeală de credinţă – din partea ortodocşilor. L-au sprijinit pe papă şi nu sinodul cardinalilor, care îl mustra, îl controla şi revendica reforme.

De-a lungul cuvântului său, părintele Theodoros a făcut un paralelism cu condiţiile actuale, în care şi astăzi Grecia este într-o stare jalnică. Hrisostomos al Ciprului aleargă la papa sperând ajutor pentru chestiunea naţională, denigrarea Greciei cu privire la problemele ei economice este universală, iar turcii ameninţă patria ca şi înainte de căderea Constantinopolului.

Κράτος και Εκκλησία στην Ελλάδα. Μία δίκαιη πολιτική θεώρηση.

VatopaidiFriend: Ένα πολύ σημαντικό και κατατοπιστικό άρθρο. Αξίζει να το διαβάσετε μέχρι τέλος γιατί θα μάθετε πολλά που δεν ξέρατε επειδή τα αποκρύπτουν σκόπιμα παραπλανώντας σας.

I. Η πολυεπίπεδη «προοδευτική» διανόηση, έχοντας ώς στρατηγικό στόχο την αποδόμηση του επικρατήσαντος προσωρινά ταξικού συστήματος, επιχειρεί μεθοδικά, στο όνομα πάντα της «επιστήμης», της «προόδου» και άλλων ηχηρών παρομοίων, την υπονόμευση όλων όσων πιστεύει ότι αποτελούν πυλώνες του συστήματος αυτού και στυλοβάτες της άρχουσας τάξης. Σ’ αυτούς, πειθομένη τοις ρήμασι των δυτικών διαφωτιστών και των παλαιοημερολογιτών του μαρξισμού, κατατάσσει συνολικά και την Όρθόδοξη Εκκλησία, όχι μόνο στην παρούσα άλλά και στη διαχρονική της διάσταση και πολιτεία.

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου στην Κούβα πόλος έλξεως στην Ορθοδοξία

Τον Ιανουάριο του 2004 ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος επισκέφθηκε την Κούβα και τέλεσε τα εγκαίνια του Ί. Ναού Αγίου Νικολάου.

Μετά από ενάμισι χρόνο τι αντίκτυπο είχε ή επίσκεψη αυτή στην Κεντρική Αμερική;

Σεβ.: Κατ’ αρχήν ευχαριστώ για την ευκαιρία να με φιλοξενήσετε και πάλι στο περιοδικό του Συνδέσμου σας. Ό Σύνδεσμος «Άγιος Κοσμάς ό Αιτωλός» προσφέρει ανεκτίμητες και ουσιαστικές υπηρεσίες στο έργο της Ιεραποστολής σε όλο τον κόσμο. Τα μέλη του Συνδέσμου και όλοι οι φίλοι και ευεργέτες του έργου τούτου είσθε οί άγγελοι μας. Εμείς με τα δικά σας φτερά πετούμε και μπορούμε και απλώνουμε το σωτήριο μήνυμα της Ορθοδοξίας.

Ο Άγιος Νεομάρτυς Ηλίας ο Αρδούνης

Μαρτύρησε στην Καλαμάτα στις 31 Ιανουαρίου 1686

Ο άγιος καταγόταν από την Καλαμάτα και ήταν κουρέας στο επάγγελμα. Επειδή ήταν άνθρωπος συνετός και έμπειρος στα κοινά, οι προεστοί τον είχαν σε εκτίμηση και τον συμβουλεύονταν.

Κάποια φορά ,που συζητούσαν διάφορες υποθέσεις ,έκαναν λόγο για τις συμφορές , τα βαριά χρέη και τα όσα μύρια βάσανα που περνούσαν οι Χριστιανοί. Ο άγιος τότε ,με πολλή θλίψη ,τους συμβούλευσε ότι πρέπει να προσπαθούν να ελαφρύνουν με κάθε τρόπο τους Χριστιανούς από τη βαριά φορολογία, διότι κινδυνεύουν ν’ αρνηθούν την πίστη τους και να εξισλαμιστούν. Οι προεστοί διαφωνούσαν μαζί του λέγοντας ότι οι Χριστιανοί δεν κινδυνεύουν ν’ αρνηθούν την πίστη τους . Τότε εκείνος τους λέει, εμένα αν κάποιος μου δώσει ένα φέσι γυρίζω το φύλλο. Τότε ένας προεστός, για αστείο, έστειλε και του αγόρασε ένα φέσι. Εκείνος πήγε αμέσως στον δικαστή και έγινε μουσουλμάνος. Γεγονός που λύπησε όλους τους Χριστιανούς.

Părintele Arsenie Boca, cuvânt la Duminica fiului risipitor (Ρουμανικά, Romanian)

Pilda aceasta numai Dumnezeu o putea spune; căci limba omenească nicicând n-a putut cuprinde în mai puţine cuvinte, mai simplu şi mai profund toată tragedia omului, peste care El revarsă un ocean de iubire şi înţelepciune. Toţi ne recunoaştem în acest fiu risipitor, căzut de la cinstea de fiu al lui Dumnezeu, până la „rangul” unui porcar decăzut şi cu sufletul în zdrenţe.

Tatăl i-a respectat partea de avere, deşi o avea în dar. I-a respectat darul libertăţii, în baza căruia omul poate sui nebănuitele trepte ale desăvârşirii, dar poate coborî şi până la cea mai grozavă desfigurare morală.

„Cina cea de taină” – cel mai cunoscut tablou din Renaştere – a fost lucrat de Leonardo da Vinci în vreme de 12 ani. A căutat mult un model pentru Iisus. În sfârşit l-a găsit într-un tânăr, frumos la chip, bun, blând, cu suflet mare şi radiind de dragoste, un vrednic urmaş al lui Iisus. L-a zugrăvit deci la locul de cinste. Pe ceilalţi apostoli i-a găsit mai uşor afară de Iuda. Acesta trebuia să exprime – dacă nu chiar să fie – modelul neîncrederii, veninul invidiei, încremenirea îngustimii, răutatea şi trădarea.

Aproape se împlineau cei 12 ani de când începuse tabloul, când iată că găseşte la Milano un om, care corespundea întocmai vederilor lui Leonardo. Îl plăteşte ca model şi-l aduce în trapeza mânăstirii, unde zugrăvea „Cina cea de taină”. Era model de Iudă: întunecat la chip, deci şi la suflet, brăzdat de patimi, vulcan de ură şi de necredinţă. Pictura se apropia de sfârşit. În sufletul lui „Iuda” se petrecea o frământare cumplită; când, deodată, opreşte pictorul şi-i spune: „Tot eu am fost model şi acum 12 ani, când zugrăveai pe Iisus !” Leonardo a strigat speriat: „Tu, eşti acelaşi?!”

Mai departe istoria nu ne spune nimic, dar se înţelege ce s-a petrecut, adică ce se petrecuse…

Fapt este că oricât ar fi cineva de cufundat în ticăloşie, oricât iad ar avea în suflet, oricâte turme de porci ar avea zugrăvite pe obraz, Dumnezeu totuşi crede în fiul său, omul, şi el nu este cu desăvârşire pierdut.

Orthodoxes Forum

Liebe Väter, Brüder und Schwestern in Christo!

Bis jetzt gab es im deutschsprachigen Web drei Foren – orthodoxes.forum-on.de, orthodoxesforum.bplaced.de und forum.orthpedia.de. Doch um mit gemeinsamen Kräften an dem Forum im Geist der Einheit zu arbeiten, haben sich die Administratoren zu einer Fusion entschlossen. Nun sind alle drei Foren unter der Adresse http://www.orthodoxes-forum.de als ein Orthpedia.de-Projekt zu finden. Alle Beiträge und Themen aus den drei Foren wurden zusammengefügt, deshalb gibt es nun eine etwas andre Struktur.

Weiterlesen…

Πολυέλεος – Αγρυπνία Θεοφανείων στο Βατοπαίδι (με ηχητικό)

Συνεχίζουμε με τα ηχητικά ντοκουμέντα από τους εορτασμούς των Θεοφανείων στο Βατοπαίδι. Δημοσιεύουμε τον Πολυέλεο από την Αγρυπνία των Θεοφανείων, και τα τέσσερα μέρη, όπως τα έψαλλε ο χορός των Βατοπαιδινών Πατέρων. Το «Δούλοι Κύριον», ήχος πλ. δ΄, μέλος Χουρμουζίου Χαρτοφύλακος. «Εξομολογείσθε» και «Εκλογή» κατά την αγιορειτική προφορική παράδοση. «Δόξα» και «Και νυν» της Περισσής, ήχος δ΄ άγια, μέλος Γεωργίου Ρυσίου.

Η παγωμένη οδύσσεια ενός σκύλου

Ο σκύλος που γύρισε από το κρύο δέχεται τη φροντίδα κτηνιάτρου στο λιμάνι του Γκντανσκ (ΑΡ/ΜΑCΙΕJ CΖΟSΚΑ)

Αφού ταξίδεψε 120 χιλιόμετρα επάνω σε κομμάτι πάγου που κατέβαινε τον ποταμό Βιστούλα, σώθηκε από πολωνέζικο ναυαγοσωστικό στη Βαλτική, στις εκβολές του ποταμού, 24 χιλιόμετρα ανοιχτά από το Γκντανσκ της Πολωνίας. Ετσι τελείωσε η απίστευτη περιπέτεια ενός σκύλου, μια οδύσσεια στον πάγο, χωρις τροφή, σε θερμοκρασίες-20 βαθμών Κελσίου.

Τον είχαν δει για πρώτη φορά το περασμένο Σάββατο στο Γκρουτζιάτζ, στην ενδοχώρα, 100 χλμ. από τον κόλπο του Γκντανσκ, τότε όμως δεν μπόρεσαν να τον σώσουν γιατί ο πάγος ήταν λεπτός και δεν τολμούσαν να περπατήσουν στο ποτάμι.

Sf. Ioan Gură de Aur – reformatorul (Ρουμανικά, Romanian)

Astăzi, iubiţii mei, este sărbătorit corifeul sfinţilor predicatori din toate veacurile. Este sărbătorit Sfântul Ioan Gură de Aur.

Multe sunt laturile din care poate fi cercetată viaţa şi propovăduirea acestuia. Una din aceste laturi o voi expune iubirii voastre. Şi aceasta este: Ioan Gură de Aur – reformatorul.

***

Sfântul Ioan Gură de Aur îşi dorea o societate ideală. O societate în care să predomine cu desăvârşire voinţa Părintelui ceresc, o societate – împărăţie a lui Hristos. Nu a spus cum auzi azi: o, frate, cu mine se va schimba lumea? El credea că până şi un singur om, când are în el foc, poate să contribuie la îndreptarea societăţii. Şi se lupta inflexibil.

Arma lui era cuvântul lui Dumnezeu, sabia Duhului. Stabilise diagnosticul şi a început terapia. Nu de la frunze şi de la ramuri. A descoperit rădăcinile şi s-a aplecat asupra lor. Şi care sunt rădăcinile societăţii?

Prima este FAMILIA. De acolo a început Gură-de-Aur. Credea că Nunta este o taină, că ceea ce uneşte pe bărbat şi femeie nu sunt cuvintele goale, frumuseţea trupească, banul, ci virtutea.

Cei mai mulţi tineri caută să-şi găsească mirese bogate. Zice: Nu „cu obiceiuri bune”, ci „cu venituri bune”. El era împotriva zestrei, împotriva vânătorilor de zestre, împotriva acelor obiceiuri care transformă Taina Nunţii într-un act comercial. Era chiar şi împotriva logodnei îndelungate. Te-ai hotărât, zice, să o căsătoreşti pe fata ta? Grabnică Nuntă! Logodnele care ţin luni şi ani nu sunt bune. Desele schimbări sunt ale diavolului.

Şi-a îndreptat atenţia şi spre educarea copiilor. Nu te voi numi mamă, zice, pentru că naşti. Nasc şi animalele. Te voi numi mamă, dacă pe cel care l-ai născut, îl faci înger, dacă pe copilul tău îl înveţi să facă semnul crucii şi primul cuvânt pe care îl va spune este Dumnezeu.

Şi altceva. În casă pot să lipsească multe. Ceea ce nu trebuie să lipsească din nicio casă, zice, este Evanghelia. Nu doar îmbrăcată în aur şi cu icoane; ci în fiecare seară să deschideţi şi să citiţi o pagină şi să încercaţi să le puneţi în practică. Unde se citeşte şi se trăieşte Evanghelia, acolo diavolul nu poate să reziste.

Însă nu ajunge să încerce doar mama şi tata. Trebuie să ajute şi SOCIETATEA. Dar societatea este stricată. Şi cea mai sensibilă parte a societăţii sunt copiii. La două lucruri luaţi aminte la copii: urechiuşele şi ochişorii lor. În timpul Sfântului Ioan Gură de Aur existau teatre. Acolo, femeiuşti păcătoase dansau imoral. Predicile le făcea împotriva teatrelor şi a dansurilor! Va rămâne istoric acel cuvânt care zice: „Unde este dansul, acolo este diavolul”.

Cei Trei Ierarhi – model de luptători (Ρουμανικά, Romanian)

Biserica noastră Ortodoxă este ca o grădină. În ea se găsesc flori cu bună-mireasmă nemuritoare. Flori duhovniceşti sunt şi cei Trei Ierarhi, pe care îi sărbătorim astăzi – Sfinţii Vasile, Grigorie Teologul şi Ioan Gură de Aur.

Astăzi îi vom privi pe aceşti sfinţi ca luptători. Pentru că viaţa aceasta este o luptă şi un război. Cei Trei Ierarhi au fost modele de luptători.

***

Şi epoca lor a fost marcată de defecte, răutăţi, patimi, crime, scandaluri, rătăciri, erezii…, dar ei n-au fost atraşi. S-au împotrivit. S-au războit. În felul acesta au devenit modele ale luptătorilor taberei creştine.

Marele Vasilie s-a născut în Cezareea Capadociei. A fost foarte bine pregătit intelectual. Douăzeci de ani a studiat la Atena. Acolo l-a întâlnit pe prietenul său nepreţuit Grigorie, iar prietenia aceasta i-a ocrotit de stricăciunea cetăţii. În Atena erau adunaţi toţi copiii bogaţi; părinţii le trimiteau bani, iar ei îi cheltuiau. Acolo existau şi femei stricate. Dar cei doi prieteni au rămas ca nişte crini în mijlocul spinilor.

Din Atena, Vasilie s-a întors în Cezareea. Atunci domina arianismul. Împăratul l-a trimis pe Modest să-i constrângă pe episcopi să semneze. Toţi au semnat declaraţia că sunt arieni. A ajuns şi în Cezareea. – Ce vrei?, îl întreabă Marele Vasilie. – O semnătură. – Nu se poate. Împăratul meu îmi interzice să semnez aşa ceva. – Nu te temi de împărat? – Ce-o să-mi facă? – Îţi va confisca averea sau te va trimite în exil sau la moarte! Marele Vasilie a răspuns: – Şi altceva mai rău mai ai? Confiscarea averii? Nu am decât o rasă şi câteva cărţi. Exil? „Al Domnului e pământul şi plinirea lui” (Psalmul 23, 1); oriunde aş merge, exilat sunt. Moarte? Pentru mine moartea este o binefacere. Nu cedez… A auzit Modest şi s-a mirat.

Împotrivire în Atena ca student, împotrivire şi în Cezareea ca episcop în faţa lui Modest şi a împăratului.

Παραμύθι μαγικό

Σαν παιδί παίζω στην άμμο

και χαράζω πάνω μια καρδιά χρυσή

κι από λουλουδένιο κάμπο

χρώματα θα βάλω μέσα στη ζωή

Το θάρρος και η πίστη πάντα θάβονται στον ίδιο τάφο!!!

Η ψευδοεπιστήμη και η ψευδοθεολογία εχθρεύονται την πίστη, γιατί η ψευδοεπιστήμη δημαγωγεί εναντίον της πίστης, και η ψευδοθεολογία δημαγωγεί εναντίον της επιστήμης. Η ψευδοεπιστήμη παίρνει τις χείριστες και πρωτογενείς μορφές της πίστης, αυτές τονίζει σαν πίστη γενικώς, αυτές κριτικάρει και αυτές αρνείται. Η ψευδοθεολογία πάλι έχει μάτια μόνο για καταχρήσεις των επιστημονικών εφευρέσεων και ανακαλύψεων, γενικεύει αυτές τις καταχρήσεις και αρνείται την επιστήμη. Τον τελευταίο αιώνα εξελίχθηκαν σημαντικά οι φυσικές και οι τεχνολογικές επιστήμες. Οι σοβαροί άνθρωποι αυτό το χρησιμοποίησαν για εμβάθυνση, ενώ οι γραφικοί για να κάνουν πιο ρηχή τη ζωή.

Ο άνθρωπος είναι ό,τι τρώει

Το 1848 ο υλιστής φιλόσοφος Φόϊερμπαχ, θέλοντας να σερβίρει τις αντιθρησκευτικές του ιδέες, δημοσίευσε τα «Μαθήματα περί της ουσίας της θρησκείας». Εκεί, ανάμεσα στα άλλα, έγραψε και την εξής εξυπνάδα:

«Η ανθρώπινη τροφή είναι η βάση της ανθρώπινης μόρφωσης, του πολιτισμού και του εξευγενισμού του ανθρώπου. Αν θέλετε να καλυτερεύσει ο κόσμος, τότε, αντί να του δίνετε συμβουλές να μην αμαρτάνει, να τον τρέφετε καλλίτερα. Διότι τελικά, ο άνθρωπος είναι ό,τι τρώει».