Μια απάντηση στον φιλόσοφο κ. Χρ. Γιανναρά περί Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου

VatopaidiFriend: Ένα άρθρο του καθηγητή κ. Χρήστου Γιανναρά με τίτλο «Η σιωπή των ταγών» δημοσιεύθηκε στο φύλλο της «Καθημερινής» της Κυριακής 14 Μαρτίου 2010.  Δημοσιεύουμε μία απάντηση του κ. Κώστα Αγγελίδη (θεολόγου, διευθυντή της Βυζαντινής Χορωδίας «Ο Τρόπος»), που λόγω της μεγάλης εκτάσεώς της δεν ήταν εφικτή η δημοσίευσή της στην εν λόγω εφημερίδα.

Θα ξεκινήσω τις σκέψεις μου έχοντας και εγώ την ίδια κατ’ αρχήν γνώμη με τον συγγραφέα ότι πρέπει να μιλήσουν πλέον οι ταγοί και να ενημερωθεί η «μερίδα της ελληνικής κοινωνίας (στο εσωτερικό και τη διασπορά) για το διεθνή διασυρμό μιας ιστορικής μονής αλλά και του αγιορείτικου μοναχισμού», όπως διαβάζουμε στο άρθρο.

Μια πρώτη παρατήρηση η σκληρή γλώσσα και οι χαρακτηρισμοί από έναν πανεπιστημιακό καθηγητή θεολόγο; και φιλόσοφο.Το ερωτηματικό στη θεολογική ιδιότητα είναι γιατί γνωρίζει ότι με τα γραφόμενά του και ενδεχομένως με την λανθασμένη τοποθέτησή του σκανδαλίζει περισσότερο το ποίμνιο, γνωρίζει ότι σύμφωνα με την εκκλησιαστική μας παράδοση καλύπτουμε τα λάθη των συνανθρώπων μας, δεν κατακρίνουμε.

Nέα αντίληψη για τον αμαρτωλό άνθρωπο (Μεγάλη Τετάρτη)

« Τὴ Αγία καὶ Μεγάλη Τετάρτη,

τῆς ἀλειψάσης τὸν Κύριον μύρω Πόρνης γυναικός,

μνείαν ποιεῖσθαι οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν,

ὅτι πρὸ τοῦ σωτηρίου Πάθους μικρὸν τοῦτο γέγονε».

Οι γυναίκες που άλειψαν με μύρο τον Κύριο ήταν δύο. Η μεν μία τον άλειψε πολύ καιρό πριν το Πάθος του και ήταν πόρνη, η δε άλλη λίγες μέρες πριν και ήταν φρόνιμη και ενάρετη. Αυτού του ευλαβικού έργου τη μνήμη επιτελεί η Εκκλησία, αναφέροντας συγχρόνως και την προδοσία του Ιούδα.

Judas’ Profile…

Judas’ Profile in the Psalms: Meditation on the Holy Wednesday

Rev. Eugen J. Pentiuc, Th.D., Ph.D.

Excerpt taken from Jesus the Messiah in the Hebrew Bible. New York, NY: Paulist Press, 2006.

The most evocative component of the episodes of Christ’s suffering is perhaps the ambivalence of the incident of betrayal. At once we witness the valleys and the peaks of the human condition and we are drawn into a polemic that challenges us to glimpse the light amidst a deep darkness. Within the ambivalence, then, there exists this antagonism, which only exacerbates the humanness of the story, and ought to give us greater pause. There is breadth of emotional dimension present in the various gospel accounts of the betrayal: friendship and trust, juxtaposed against greed, deceit, and fear. Not only does Christ have the onus of Judas’ perfidy to bear, but he is also beset by abandonment by others of his chosen twelve. Perhaps the most poignant of the recallings is the fleeing by the others in Mark’s narrative (Mark 14:50–52). Not only did they forsake their Master, but they left everything behind in doing so; this is in stark contrast to the original call of Christ to leave everything and join him (Matt 8:22; Mark 10:29). The fear of condemnation and death was greater even for the disciples than was the discarding of the one in whom they sought their salvation. Against this backdrop of disturbance and melee, we see the tremendous potential for humanity as Christ is led to and endures his sacrifice. These various dimensions should beget in us a keen perception of the vagaries of our humanness; that our individual, small efforts are insufficient to the task of our own improvement; and that our hope lies in turning over our lives to the one who took on our flesh and redeemed us from the darkness. By reference to the events and person of the Messiah, the Old Testament made available for the faithful of the early common era the apparatus of belief and understanding by which the perception of Christ as the Messiah could be conceived. It continues to make this apparatus available for contemporary readers of faith.

Hymn of Kassiani

O Lord, the woman who had fallen into many sins perceived Thy divinity,

and taking upon herself the duty of a myrrh-bearer,

with lamentation she bringeth Thee myrrh oils before Thine entombment.

Το μυστηριωδέστερο πρόσωπο στην ιστορία του κόσμου.

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

«Γιατί ο Χριστός πήρε μαθητή του τον Ιούδα αφού ήξερε ότι θα τον προδώσει; Αν δεν υπήρχε ο Ιούδας πως θα θυσιαζόταν ο Χριστός για να σωθεί ο κόσμος; Αφού ο Ιούδας μετάνοιωσε και πέταξε τα αργύρια στο Ναό συγχωρήθηκε από το Θεό;»

 Το πρόσωπο του Ιούδα πράγματι αποτελεί ένα πρόβλημα. Ο Ιούδας είναι μία αινιγματική μορφή και όπως χαρακτηρίσθηκε «το μυστηριωδέστερο πρόσωπο στην ιστορία του κόσμου».

Πολλά βέβαια από πολλούς έχουν λεχθεί και γραφεί για  το θέμα αυτό·  εμείς δεν θα στηριχθούμε σε θεωρίες και φαντασίες αλλά στις πληροφορίες, που μας δίνουν οι μόνες αυθεντικές και αξιόπιστες πηγές, τα Ευαγγέλια.

Οι δόλιοι ζητούσαν τον δόλιο!

«Αδιόρθωτος έμεινεν Ιούδας ο δούλος και δό­λιος»

(Κοντάκιο Μεγ. Πέμπτης)

Ήθελαν οι εχθροί του να τον εξοντώσουν. Αλλά υπολόγιζαν τον κόσμο. Είχαν φόβο. Δεν τολμούσαν να έρθουν σε ανοικτή ρήξη με το λαό. Τους βασάνιζε η σκέψη, πώς να εξοντώσουν τον Ιησού, χωρίς να πάρει είδηση ο λαός. Ένας τρόπος υπήρχε, για να το  πετύχουν : ο  δόλος. «Και αποφάσισαν να συλλάβουν με δόλο τον Ιησού και να τον θανατώσουν. Έλεγαν δε· όχι πάνω στη γιορτή για να μη ξεσηκωθεί ο λαός» (Ματθ. 26,4-5). Μόνο με δόλο, με πανούργο τρόπο θα μπορούσαν να θανατώσουν το Χριστό, χωρίς να προκαλέσουν θόρυβο, χωρίς να εξάψουν τα πνεύματα, χωρίς να διεγείρουν την αντίδραση του λαού, που οπωσδήποτε ακολουθούσε το Χριστό.

Ξενία δεσποτική:Ο Μυστικός Δείπνος

 Από τη φιλοξενία  της γης, υπάρχει μια άλλη φιλοξενία, απείρως ανώτερη. Θυμίζει τη φιλοξενία του παραδείσου. Επαναφέρει στη φιλοξενία του παραδείσου. Μας την παρουσιάζει η αποψινή βραδιά:

«Ξενίας δεσποτικής και αθανάτου τραπέζης εν υπερώω τόπω, ταις υψηλαίς φρεσί, πιστοί, δεύτε απολαύσωμεν, επαναβεβηκότα λόγον εκ του Λόγου μαθόντες, ον μεγαλύνομεν»(ελάτε να απολαυσουμεμε ανυψωμένο το ψυχικό μας κόσμο, τη φιλοξενία που μας κάνει ο Δεσπότης Χριστός και να απολαύσουμε  το αθάνατο τραπέζι σε τόπο υψηλό,γιατί μάθαμε από το Λόγο του Θεού διδασκαλίες σπουδαίες. Αυτόν ας Τον δοξάσουμε με μεγάλη δόξα).(ειρμός της θ’ ωδής του κανόνα της Μεγ. Πέμπτης).

Ο τρόπος με τον οποίο θα ξαναζήσουμε την υιότητα

Η περίοδος του Τριωδίου αποτελεί για τον άνθρωπο την αφορμή να αναζητήσει απαντήσεις σε μία μεγάλη πρόσκληση και, ταυτόχρονα, πρόκληση που του απευθύνει ο Θεός. Να ξαναγίνει ο άνθρωπος υιός, να ξαναβρεί πνευματικά την ιδιότητα του τέκνου απέναντι στο Θεό-Πατέρα και να επιστρέψει στην αρχική του οικογένεια που είναι η Εκκλησία.

Οι πολλοί σήμερα εξακολουθούν να πιστεύουν εις Ένα Θεό. Παρά τον καταιγισμό αλλότριων προτύπων που μας περιβάλλουν, είναι δύσκολο να ξεριζωθεί από την καρδιά του ανθρώπου η πίστη. Η μεταφυσική αγωνία, οι αναμνήσεις από την παιδική ηλικία και την λαϊκή θρησκευτικότητα, οι μεγάλες εορτές, που σε πείσμα των καιρών, αποτελούν ορόσημα για τον ανθρώπινο χρόνο, ο πόνος και η αρρώστια, σημαντικές στιγμές στην ανθρώπινη ζωή όπως είναι η βάπτιση και ο γάμος, αλλά και ο θάνατος κάνουν τον κόσμο μας, όσο κι αν μέσα του δεν αναζητεί συνειδητά τον Θεό, εντούτοις να μην Τον απορρίπτει. Πάνω σ’ αυτή την μη αρνητική στάση χτίζει η Εκκλησία τις γέφυρές της με τον σύγχρονο άνθρωπο, μέσα από την προαίρεση εργάζεται ο Θεός την σωτηρία του κόσμου.

Οι σύγχρονοι Πιλάτοι…..

Υπεύθυνο, καί για τούτο και βασικό, ρόλο στο Πάθος του Κυρίου έπαιξεν ό Πόντιος Πιλάτος. Πραίτωρ, αντιπρόσωπος δηλ. του Καίσαρος στην Παλαιστίνη, την εποχή εκείνη, συγκέντρωνε στα χέρια του ολόκληρη τη ρωμαϊκή εξουσία. Βρισκόταν στην κορυφή της πυραμίδας. Στό νεύμα του, έκινούντο Ρωμαίοι καί Ιουδαίοι. Στίς διαταγές του ύπήκουον όλοι. Καί στην κρίσι του υπετάσσοντο άρχοντες καί αρχόμενοι, ξένοι καί εντόπιοι, εχθροί καί φίλοι.

Παρά ταΰτα όμως, στην ύπόθεση εκείνη πού, κάποιο πρωινό, έφεραν μπροστά του, έδειξε μια ακατανόητη συμπεριφορά. Βρέθηκε μπροστά σ’ ένα κατάδικο, καί μάλιστα θανατοποινίτη. Άλλα αυτός δεν έμοιαζε διόλου με όλους τους άλλους, τους τόσους καί τόσους πού συχνά οδηγοϋσαν ενώπιον του. Αυτός είχε κάτι το ηγεμονικό επάνω Του. Το βλέμμα Του ήταν γλυκό καί συμπαθητικό. Το πρόσωπο, κατάστικτο από το αίμα, πρόδιδε αγνό ιδεολόγο. Ή όψις Του, καθημαγμενη καί ταλαιπωρημένη, είχε μία λεπτή ευγένεια, καί μια καλωσύνη. Το σώμα Του δεν είχε τίς αθλητικές διαστάσεις των κακοποιών. Ήταν σώμα λεπτό, αριστοκρατικό. Ενώ ή όλη Του έμφάνισις του έδινε ευθύς αμέσως την έντύπωσι ότι είχε μπροστα του ένα αθώο.

My heart…

True love is like the flame of a candle. However many candles you light from the flame, the initial flame remains unaffected. It doesn’t lessen at all. And every freshly lit candle has as much flame as the others do.

I want whoever is near me to feel that he has room to breathe, not that he is suffocated. I don’t call anyone to me. I don’t hold onto anyone. I don’t chase anyone away. Whoever wants comes, whoever wants stays, whoever wants leaves. I don’t consider anyone a supporter or a follower.

The Sacrament of Holy Unction: The Sacrament of the Anointing of the Sick (physical, emotional, or spiritual)

On the afternoon or evening of Great and Holy Wednesday, the Sacrament or Mystery of Holy Unction is conducted in Orthodox parishes. The Sacrament of Holy Unction is offered for the healing of soul and body and for forgiveness of sins. At the conclusion of the service of the Sacrament, the body is anointed with oil, and the grace of God, which heals infirmities of soul and body, is called down upon each person. The Sacrament is performed by a gathering of priests, ideally seven in number, however, it can be performed by a lesser number and even by a single priest.

Keep watch and cry… (Holy Tuesday)

Ikos

Why are you idle, my wretched soul? What useless cares cause you to

be lost in dreams? Why busy yourself with things that pass away?

Vie de l’Ancien Joseph l’Hésychaste [1898-1959] (3)

Papa-George Aspropoulos (†1929), le premier père spirituel de Joseph l'Hésychaste

La volonté du Roi.

L’Ancien, jusqu’à la fin de l’adolescence, demeurait à Lefkes, son village, et se chargeait des divers menus travaux de l’environnement familial. Puis il partit travailler au Pirée, jusqu’à ce qu’il fasse son service militaire, dans la marine. Encore…

Ἡ Κασσιανή (Κωστἠς Παλαμάς)

Κύριε, γυναίκα ἁμαρτωλή, πολλά,

πολλά, θολά, βαριὰ τὰ κρίματά μου.

Μά, ὦ Κύριε, πῶς ἡ θεότης Σου μιλᾶ

μέσ᾿ στὴν καρδιά μου!

3 Νέοι Ομολογητές και Μάρτυρες στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρουμανίας

Οι άγιοι Νεομάρτυρες Ιλαρίων, Δανιήλ και Βαλέριος

Ο πατήρ Ιλαρίων, ο Ομολογητής.

Γεννήθηκε την 21η Μαρτίου 1903, σε ένα χωριό του νομού Χουνεντοάρα της Ρουμανίας. Ο πατέρας του ήταν ιερέας. Το 1926 απεφοίτησε από την Θεολογική Σχολή του Σιμπίου. Την 29η Ιουλίου 1927 χειροτονήθηκε ιερέας. Στις 30 Οκτωβρίου 1939 υποστήριξε την διδακτορική του διατριβή, με θέμα «Η μετάνοια, θεολογική και ψυχολογική προσέγγιση (η οποία, με την βοήθεια του Θεού, θα μεταφραστεί και στα νέα ελληνικά). Επίσης, έχει γράψει το βιβλίο Προς το Θαβώρ, το οποίο είναι, σύμφωνα με τον Γέροντα Ιουστίν Πίρβου, το καλύτερο έργο της μέχρι τώρα ρουμανικής Ορθοδοξίας, μία τέλεια ερμηνεία της Φιλοκαλίας. Μιλώντας περί της υψηλής πνευματικότητας του πατρός Ιλαρίωνος, ο μεγαλύτερος ρουμάνος ορθόδοξος θεολόγος του εικοστού αιώνα, ο πατήρ Δημήτριος Στανιλοάε, έλεγε: ο πατηρ Ιλαρίων μ΄ έχει ξεπεράσει.

Η Απελευθέρωση των Δωδεκανήσων σε φωτογραφικό υλικό (31 Μαρτίου 1947)

VatopaidiFriend: Αναδημοσιεύουμε από το Ιστολόγιο Greek National Pride ένα πολύ ενδιαφέρον φωτογραφικό αφιέρωμα στην ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου.

Γιατί έγινε το «σκάνδαλο» με τα ΟΥΚ;

Είναι πλέον σαφές πως το γνωστό video που «έβγαλε» η «Ε» όπου αποθανατίζονται στιγμές απείρου εθνικοφρονισμού κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 25ης Μαρτίου, κάθε άλλο παρά την πραγματικότητα «ξεσκέπασε»

Ποιοί λόγοι οδήγησαν στο να εκτεθούν οι καλύτεροι της άμυνας της χώρας, σε ένα παραλήρημα εθνικού φανατισμού; Ποιοί ωφελούνται ή πρόκειται να ωφεληθούν από αυτές τις κραυγές των επίλεκτών μας;

Μια ελπίδα σωτηρίας, μια ευκαιρία για τη ζωή!

 Αγίου Αμφιλοχίου, Επισκόπου Ικονίου    

Ομιλία για την Αμαρτωλή γυναίκα που άλειψε με μύρο τον Κύριο στο σπίτι του φαρισαίου. 

 Πολύ ωφέλησε τη ψυχή μας ο Χριστός, σαν παρακάθισε στο τραπέζι του Ζακχαίου. Γιατί όπου ο Χριστός φιλοξενείται, και κάνει συντροφιά με τους ανθρώπους, και το πιοτό και το τραπέζι μας καταδέχεται, εκεί κατοικεί και η ευφροσύνη. Γιατί ποιός τελώνης ή πόρνη ή απ’ εκείνους που έπραξαν όσα δε λέγονται κακά, βλέποντας τον Ποιητή του ουρανού και της γης να εισέρχεται στο σπίτι του Τελώνη, ή εκείνον που μας δίνει τα στάχυα, να λαβαίνει με τα χέρια του ανθρώπινο ψωμί, ή των τσαμπιών τον χορηγό να ντύνει απ’ το κρασί και να ευλογεί τα πατητήρια, και στο μυαλό του δε  θάβαζε τη πράξη τούτη για μεγάλη γιορτή και λαμπρό πανηγύρι; Αληθινή γιορτή.

Η Αναπαράσταση των Παθών στο Τρίκορφο Φωκίδος (Πλούσιο φωτογραφικό και ηχητικό υλικό)

Μεγάλη Παρασκευή πρωί όπως κάθε χρόνο, μετά την Αγία Αποκαθήλωση, αρχίζει στον προαύλιο χώρο κατά το ιεροσολυμίτικο τυπικό, η αναπαράσταση του θείου δράματος. Ξεκινά η Δίκη στο Πραιτώριο και η καταδίκη του Ιησού, η πορεία με τον Σταυρό στον Γολγοθά, η Σταύρωση, η Αποκαθήλωση και η Ταφή του Χριστού. ΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ ΖΩΝΤΑΝΕΥΟΥΝ ΣΤΙΣ…11.00 π.μ. ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΤΡΙΚΟΡΦΟΥ!!! Σας περιμένουμε κοντά μας.

«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας. Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των αγγέλων βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις. Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. Προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκαντήθη, ο υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν».

Ακολουθεί το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου» – Όρθρος Μεγάλης Παρασκευής.mp3

Βυζαντινή Στρατηγική : Διδάγματα για το σήμερα

Μια ωριαία εκπομπή (στα αγγλικά) με θέμα την Βυζαντινή υψηλή στρατηγική και τα διδάγματα τα οποία μπορεί να προσφέρει σήμερα. Φιλοξενούμενος ο συγγραφέας και στρατηγιστής Έντουαρντ Λούτβακ, συγγραφέας του βιβλίου «Τhe Grand strategy of the Byzantine Empire». Πιστεύουμε ότι οι αγγλομαθείς αναγνώστες θα την βρουν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, παρακολουθήστε ολόκληρη την εκπομπή και δεν θα χάσετε..

Διπλωματία, πληροφορίες και στρατιωτική δύναμη όπως εφαρμόστηκαν από τον -ξεχασμένο εν πολλοίς- Μεσαιωνικό Ελληνισμό. Τα πολιτιστικά και ιδεολογικά θεμέλια (29:45) που συνέβαλαν στην χιλιόχρονη κυριαρχία του Βυζαντίου (οι ίδιοι θεμέλιοι λίθοι που πλήττονται βάναυσα στην πολυπολιτισμική Ελλάδα του ΓΑΠ..)

Η στρατηγική του Βυζαντίου μάθημα για τις ΗΠΑ

Armenian and Greek American activists of New York City, outraged over McMahon’s efforts to profit from vote against Genocide resolution

NEW YORK— The Cyprus Action Network of America (CANA) picketed Congressman Michael McMahon’s (D-NY-13) March 27th Turkish fundraiser in New York. Activists and community members of local Greek-American groups are outraged that McMahon accepts Turkish blood money. The Armenian National Committee of America (ANCA) has issued a press release and a grassroots you tube video covering this action. The ANCA has participated in the Greek-Cypriot July 20th demonstrations outside the Turkish Embassy in Washington DC to mark the criminal Turkish invasion of Cyprus. Armenian ANCA activists have also been very active in Pontian Greek Genocide recognition, joining several lectures with George Mavropoulos of the Pontian Greek Society in Chicago on genocide recognition, including a joint event in San Diego at the National Council for the Social Studies in Dec. 07 on the «Forgotten Genocides.»

Read more…

Μια αδικημένη ποιήτρια!

Πόσο παράξενο πράγμα είναι ο άνθρωπος -αυτό το καλάμι που στοχάζεται και το δέρνουν οι πιο περίεργοι άνεμοι! Όλη τη χρονιά μπορεί να μη θυμόταν να πάει στην εκκλησία, παρά μόνο Χριστούγεννα ή Πάσχα, ή σε κάποια έκτακτη περίσταση. Σαν έρθει όμως η Μεγάλη Τρίτη, με την Κασσιανή και το περίφημο τροπάριο της, ξεσηκώνουν  οι πατεράδες τα παιδιά τους, τις οικογένειες τους, να πάνε στην εκκλησία. Και οι παππούδες κ’ οι γιαγιάδες σταυροκοπιούνται, που τους αξίωσε ο Θεός ν’ ακούσουν και φέτος το «Τροπάριο της Κασσιανής». Kαι άμα τελειώσει το θρυλικό πια τροπάρι, χαιρετιούνται κ’ εύχονται «και του χρόνου!».

Η Κασσιανή αγία και οι τρεις διαστρεβλώσεις.

Τη βραδιά της Μεγ. Τρίτης, τρεις είναι οι σχετικές διαστρεβλώσεις.

Η μία: Το πρόσωπο της Κασσιανής. Είναι γνωστό, πως το βράδυ της Μεγ. Τρίτης ψάλλεται το τροπάριο της Κασσιανής. Είναι το περίφημο δοξαστικό των Αποστίχων «Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή την σην αισθομένη θεότητα, μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν, οδυρομένη, μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει…»( Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες, επειδή κατάλαβε ότι είσαι Θεός, αναλαμβάνει έργο μυροφόρας και με θρήνους σου φέρνει μύρα για να σε αλείψει πριν ακόμα ενταφιασθείς..).

Ιούδας – Αμαρτωλή γυναίκα, δύο μορφές αντίθετες.

‘

Δύο μορφές αντίθετες. Η μία προκαλεί τη συμπάθεια, η άλλη την αποστροφή. Στους αίνους της αποψινής βραδιάς ο ιερός υμνογράφος αντιπαραβάλλει, αντιπαραθέτει και συγκρίνει τις δύο μορφές, τον Ιούδα και την αμαρτωλή γυναίκα.

Βλέπει δύο πράξεις τους να γίνονται την ίδια ώρα . Η αμαρτωλή γυναίκα κάνει τη μεγάλη προσφορά, για να τιμήσει το Χριστό.Και  ο Ιούδας ετοιμάζει την προδοσία, για να πουλήσει το Χριστό. «Ότε η αμαρτωλός προσέφερε το μύρον, τότε ο μαθητής συνεφώνει τοις παρανόμοις»… Την ίδια ώρα, που οι πιστοί προσφέρουν στο Χριστό τους ύμνους και τη λατρεία τους, την ίδια ώρα οι ασεβείς προδίδουν, αρνούνται και βλαστημούν το Χριστό.

Mânecăm spre lumină? (Ρουμανικά, Romanian)

„De noapte mânecă duhul meu către Tine, Dumnezeule, pentru că lumină sunt poruncile Tale pe pământ”

Primul din cele patru stihuri care însoţesc aliluiarul la începutul slujbei Mirelui în serile Săptămânii Mari spune: „De noapte mânecă duhul meu către Tine, Dumnezeule, pentru că lumină sunt poruncile Tale pe pământ” (Isaia 27, 9).

Ce vrea să spună asta? Sunt cuvintele profetului Isaia. Putem oare să le repetăm şi noi? De ce le-a spus Isaia? Nu este un simplu cuvânt. Este o realitate pe care profetul o trăieşte. Zice: Dumnezeul meu, Te iubesc. Te iubesc atât de mult încât mă gândesc la Tine nu doar ziua, ci şi noaptea. Merg să mă culc şi mă trezesc devreme. Mă ridic din pat cu mult înainte de a răsări soarele şi inima mea este la Tine, Te ador şi Te slăvesc.

***

Iubiţii mei, sunteţi căsătoriţi şi necăsătoriţi, mici şi mari. Care dintre voi care aveţi familie şi care tânăr sau tânără nu a simţit farmecul iubirii? Este ceva ireproşabil. De la Dumnezeu este atracţia bărbat – femeie. Este un lucru firesc şi binecuvântat atunci când nu se deviază şi nu ia dimensiuni pătimaşe. Aşadar ce se întâmplă cu iubirea cuminte? Oricine iubeşte, fie bărbat, fie femeie, poartă în inimă persoana pe care o iubeşte. Îi place să o vadă. Este mulţumit să-i asculte cuvintele. Nu o oră, ci două şi trei şi mai multe ore vorbeşte cu ea. Se înnoptează, trec de miezul nopţii, se crapă de ziuă şi nu termină de vorbit.

Aşadar, îţi place să vorbeşti cu iubita sau iubitul tău? Ei, nu eşti om dacă dincolo de această dragoste nu simţi şi o altă dragoste. Există o dragoste infinit mai mare şi mai înaltă. Este dragostea lui Dumnezeu. Da! De neînţeles – litere chinezeşti vi se par? Dar toţi aceia care au simţit în ei lucrul acesta, cum l-a simţit Isaia, ei zic cu el: