Ο Γέρο Υπάτιος ο Γρηγοριάτης

… Δέν μπορῶ νά μή μνημονεύσω καί τόν Γέρο ῾Υπάτιο, γιά νά γνωρίσουν οἱ μεταγενέστεροι καί αὐτοῦ τήν μεγάλη προσωπικότητα.

Γεννήθηκε στό χωριό Κοσμᾶς τῆς Κυνουρίας τοῦ Νομοῦ Ἀρκαδίας τό 1892. Τό ὄνομά του ἦταν Γεώργιος Ρόρης τοῦ Δημητρίου. Στήν νεανική του ἡλικία ἔφυγε γιά τήν Ἀμερική νά εὕρῃ καλλίτερη ζωή. ῾Ο πόθος του ὅμως γιά μοναχική ἀφιέρωσι τοῦ κατέτρωγε τά στήθη καί τέσσαρες φορές πηγαινοερχόταν Ἀμερική-῾Ελλάδα. Τήν τελευταία φορά ἔμεινε στήν Ἀμερική μόνον 13 ἡμέρες.

Ἐκεῖ μέ κάποιο θεῖο του εἶχαν ζαχαροπλαστεῖο, καί ἔβγαζαν ἀρκετά χρήματα. ῞Οταν λοιπόν ἔμαθε ὁ θεῖος του, ὅτι ὁ Γιῶργος, θά φύγῃ καί πάλι γιά τήν ῾Ελλάδα, χωρίς νά ὑπάρχουν ἐλπίδες ὅτι θά ξαναγυρίσῃ, δέν τοῦ ἔδινε χρήματα γιά τό ταξείδι καί συνεχῶς τοῦ προκαλοῦσε ἐμπόδια. ῾Ο Γιώργης ὅμως δέν κάμπτετται εὔκολα, καί ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ δέν τόν ἐγκαταλείπει. Πηγαίνει στό λιμάνι καί εὑρίσκει τόν πλοίαρχο ἑνός πλοίου πού ἔφευγε σέ λίγο γιά τήν ῾Ελλάδα. Τότε τά ταξείδια στό ἐξωτερικό ἦταν ἐλεύθερα καί δέν χρειαζόταν διαβατήρια καί ἄλλες διαδικασίες. Παρακαλεῖ τόν πλοίαρχον λοιπόν, νά τόν πάρη μαζί του καί σ᾿ ὅλο τό διάστημα μέχρι τήν ῾Ελλάδα, θά ἐργασθῇ μέσα στό πλοῖο του, ὡς μάγειρος καί ζαχαροπλάστης. ῾Ο πλοίαρχος, ὄχι μόνον μέ ἐνθουσιασμό τόν ἐπῆρε, ἀλλά καί τόν εὐγνωμονοῦσε γιά τά καλά φαγητά καί γλυκά πού παρασκεύαζε γιά τούς ταξειδιῶτες καί τό προσωπικό.

Χριστούγεννα στο Άγιον Όρος († Μοναχού Θεόκλητου Διονυσιάτου)

+Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης

Στις ψυχές των τελείων τέκνων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, οι Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές μετουσιώνονται σε μεγάλες πνευματικές χαρές, γιατί γίνονται ανεξάντλητες πηγές ύμνων θείων ερώτων, θερμότατης ευγνωμοσύνης και απείρου ευχαριστίας, για όσα ο Θεός εδωροφόρησεν αγαθά στους ανθρώπους από τότε που «εφανερώθη εν σαρκί».

Συγκεκριμένα οι Μοναχοί γενικά και ειδικά στο Άγιον Όρος του Άθω, εορτάζουν την Γέννηση του Θεού Λόγου σχεδόν κάθε ημέρα, δηλαδή σε όλον τον κύκλο του λεγομένου θεολογικώς λειτουργικού χρόνου, χάρις στις νυχθήμερες ιερές Ακολουθίες.

Πράγματι, στις αδιάλειπτες λατρείες που επιτελούνται στις βυζαντινές Μονές, στις Σκήτες, στα Καλύβια και τα ιερά Ησυχαστήρια, κατά τις θειες λειτουργίες, τους μυσταγωγικά ιλαρούς Εσπερινούς και τα κατανυκτικά Απόδειπνα, αλλά και στις ατομικές προσευχές των Μοναχών, ψάλλονται τροπάρια, Απολυτίκια και Κοντάκια και διαβάζονται θεολογικές Ευχές, που ως κέντρο έχουν την Σάρκωση του Θεού και την σωτηρία του κόσμου.

Και οι Μοναχοί, σε ένα ποικίλο μέτρο δεκτικότητας, κατά αναλογία με τις προσωπικές προϋποθέσεις και την άθλησή τους, ανανεώνουν συνεχώς στις ψυχές τους την μνήμη του υπερφυούς γεγονότος της Ενανθρωπήσεως. Και η μνήμη αυτή μεταποιείται σε πνευματική αίσθηση σε όσους έφθασαν στο μέτρο αυτό. Γι’ αυτό και μελετούν το βάθος και την άπειρη αγάπη του Θεού προς τους «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση» πλασθέντας ανθρώπους και «εν συνοχή καρδίας» υμνολογούν, ευγνωμονούντες την υπερύμνητη αγαθότητά Του.

Κατά την ήμερα των Χριστουγέννων λοιπόν οι μονάζοντες είναι προετοιμασμένοι για την υποδοχή του Θείου Βρέφους, ώστε με μέθεξη ψυχική, με νουν μετατάρσιο και με «καιομένας τας καρδίας» να ψάλλουν ενθέως την δόξα του εν υψίστοις Θεού, ορώντες «θεωρητικώς» ή εκστατι­κά το «Μυστήριον το ξένον και παράδοξον» και, συνεπαρμένοι από την μυστική θέα των αθεάτων και νοητών κόσμων, να βλέπουν νοητά και εν πίστει σαν «θρόνον χερουβικόν την Παρθένον» και την Φάτνη ως «χωρίον εν ω ανεκλίθη ο αχώρητος. Χριστός ο Θεός…».

Για όλα αυτά, δεν θα ήταν μια απλή έκφραση, εάν ελέγαμε ότι ο Χριστός γεννάται αχρόνως στις καρδιές εκείνων των χριστιανών, Μοναχών και λαϊκών και κληρικών, «όσοις έπνευσεν η θεόρρυτος χάρις» και είναι «λάμποντες, αστράπτοντες, ηλλοιωμένοι, πάσχοντες οθνείαν αλλοίωσιν ευπρεπέστατην», ανεξάρτητα από την κυριώνυμη εορτή της Γεννήσεως Του.

Πόσο ωραία και πόσο θελκτική είναι εκείνη η πνευματική εμπειρία, που αναφέρει ο μεγάλος εκείνος Μυστικός θεολόγος άγιος Διάδοχος, Επίσκοπος Φωτικής, ότι αισθανόμεθα μέσα στις καρδιές μας «σκιρτήματα βρεφοπρεπή», κατά τον καιρό της επικλήσεως του ονόματος του Κυρίου Ιησού, με την ενέργεια της «νοεράς προσευχής»! Αλλά το ίδιο δεν συμβαίνει και όταν μεταλαμβάνωμεν ακατακρίτως σχετικά, γεγονός που τεκμηριώνει «εν πληροφορία», ότι ελάβαμε Πνεύμα άγιον, «αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον»;

Αληθινά, λοιπόν, Χριστούγεννα επιτελούν, κατά τρόπον ουσιαστικό και πνευματικό, όσοι αισθάνονται στις καρδιές τους την Γέννηση του Κυρίου Ιησού. Αλλοίμονο όμως σ’ εκείνους που περιμένουν την 25ην του Δεκεμβρίου για να συνειδητοποιήσουν τη Σάρκωση του Θεού Λόγου. Αλλά είτε κλητοί είμεθα, είτε εκλεκτοί -Κύριος οίδε – σαν Ορθόδοξοι χριστιανοί έχουμε, με τη χάρη και το έλεος του Χριστού, ενσωματωθεί στην αγία Εκκλησία Του, που είναι οντολογικά και πραγματικά αυτό τούτο το θεανθρώπινο Σώμα του Ιησού Χριστού.

Επομένως όλες τις Δεσποτικές εορτές τις αισθανόμε­θα σαν επί μέρους φάσεις του ενός ακεραίου Απολυτρωτικού έργου, σαν συντελεσθείσα αιώνια σωτηρία και σαν δυνατότητα μετοχής σ’ ολόκληρη την μεταμορφωθείσα φύση και κτίση. Γι’ αυτό και την Γέννηση του Κυρίου την εννοούμε και την αινούμεν ως μέρος του όλου και σαν όλον. Και σαν απαρχή της λυτρώσεως, αλλά και ως τελειωθείσα λύτρωση.

Άλλωστε είναι γνωστόν, ότι η μεγίστη των Δεσποτικών εορτών στην Ορθοδοξία δεν είναι η Γέννηση, όπως συμβαίνει στη Δύση, αλλά το Πάσχα, η αγία Ανάσταση του Χριστού, μέσα στο φως της οποίας καταλάμπονται τα σύμπαντα, «ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια», ως «της αναστάσεως την πείραν ειληφότα».

Όπως σ’ ολόκληρη την Ορθοδοξία έτσι και στο Άγιον Όρος, η προετοιμασία των Μοναχών αρχίζει με αγνιστικές νηστείες από τις 15 Νοεμβρίου. Κατά το χρονικό αυτό διάστημα, οι ψυχές των μονοτρόπων μυσταγωγούνται στο Μυστήριο της Γεννήσεως με τους εισαγωγικούς Ύμνους, με τα Καθίσματα, τα Τριώδια των Αποδείπνων, τις μελίρρυτες Καταβασίες και με τους εξαίσιους Ασματικούς Κανόνες, που κορυφώνονται στις Μεγάλες Ώρες της προπαραμονής. Έτσι, με όλα τα υμνολογικά αριστουργήματα της ποιητικής γραμματείας της Ορθοδοξίας. που καλύπτουν τις θείες διαστάσεις της Ενανθρωπήσεως του Θεού, οι μονάζοντες ζουν σε ένα κλίμα λειτουργικής συμμετοχής ως ιερουργούμενοι στο ανήκουστο Μυστήριο, ουρανοφάντορες, μυούμενοι στην υπέρ φύση Αποκάλυψη. Αυτά όλα, βέβαια, όπως ήδη είπαμε βιούνται σε ένα διάφορο μέτρο γνώσεως και εφέσεως, κατά τη δεκτικότητα και το σκεύος εκάστου, αλλά και το μέτρο που χορηγεί η άκτιστη χάρις.

Σε όλες τις βυζαντινές Μονές, τις ιερές Σκήτες, τα Ερημητήρια και τις θεόκτιστες Καλύβες η τυπική τάξη φυσικά διαφέρει, αφού οι δύο τελευταίες μορφές ασκητικής ακολουθούν μεθόδους που υπερβαίνουν τον τύπο και την τάξη. Αλλά στις δύο πρώτες, κατά την παραμονή των Χριστουγέννων τελείται το καθιερωμένο άγιον Ευχέλαιο «εις ίασιν ψυχής και σώματος» και ακολουθεί ο Μέγας Εσπερινός με τη θεία Λειτουργία του Μ. Βασιλείου, όπου διαβάζονται οι δεκαπέντε Προφητείες, που αναφέρονται με σύμβολα και άλλες με σαφείς προφητικές υποτυπώσεις στην ενανθρώπηση του Θεού.

Στη συνέχεια, αφού όλοι, με λειτουργική τάξη, μεταλάβουν του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, που σαρκώθηκε ακριβώς για να ενωθεί ασυγχύτως και αδιαιρέτως με «των χειρών του το πλαστούργημα» και να το θεώσει, απέρχονται στην απέριττη κοινή Τράπεζα. Και μετά τρίωρη ανάπαυση, οι έκτος κόσμου Μοναχοί, επανέρχονται στον ιερό Ναό για την ολονύχτια αγρυπνία, που αρχίζει από την Λιτή, όπου ψάλλονται «μετά μέλους» οι θεολογικώτατοι Ύμνοι της Δεσποτικής εορτής.

Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται από την «εν πνεύματι και αληθεία» λατρεία, αποβαίνει αληθινή μυσταγωγία των πιο υψηλών θεολογικών και πνευματικών εμπειριών. Νομίζει κανείς, ότι Άγγελοι Κυρίου επεδήμησαν εξ ουρανού και συμψάλλουν εναρμόνια μελωδήματα με τους αποδήμους του κόσμου ορεσιτρόφους Μοναχούς και ότι η θριαμβεύουσα στον ουράνιο κόσμον Εκκλησία, σε μια λειτουργική Σύναξη με τους ερημικούς και αρνησικόσμους χριστιανούς, υμνολογούν κατά την ιερή νύχτα της Γεννήσεως του Χριστού: «Ο ουρανός και η γη, σήμερον ηνώθησαν, τεχθέντος του Χριστού. Σήμερον Θεός επί γης παραγέγονε και άνθρωπος εις ουρανούς αναβέβηκε…».

Και πραγματικά, μέσα στον λαμπρότατο, υποβλητικότητα και κατανυκτικό βυζαντινό διάκοσμο και υπό τις ποικιλόχρωμες ανταύγειες, που διαχέουν τα ακτινοβολούντα πολύφωτα των στιλβωμένων πολυελαίων, τα τοιχογραφημένα πρόσωπα των Αγίων – που «ιστόρησεν» ο εμπνευσμένος χρωστήρας της Κρητικής ή Μακεδονικής Σχολής – παίρνουν μια τέτοια έκφραση, που οι θεώμενοι Μοναχοί να αισθάνονται ότι είναι ζωντανά μαζί τους. Και, όπως διατελούν στην μεταρσίωση αυτή, να βλέπουν εκστατικοί μπροστά τους, όπως στέκονται στο στασίδι τους με μεταστοιχειωμένη την ψυχή, Αποστόλους, Προφήτες, Μάρτυρες, Ιεράρχες, Οσίους Ασκητές και Ησυχαστές, αυτήν την Θεοτόκον μέσα στο πάνσεπτο Σπήλαιο πλησίον του Θείου Βρέφους Της, που έχει η ίδια ανακλίνει ως Λόγο σαρκωμένο στη Φάτνη των αλόγων ζώων και που πλαισιώνονται από τους Αγγέλους και τους ποιμένες – όπως αποδίδει η βυζαντινή Αγιογραφία τη Γέννηση του Χριστού – με έκφραση απείρου αγαλλιάσεως, όλους συμμετέχοντας με την παρουσία τους στους θείους ύμνους…

Οι υμνολογίες συνεχίζονται, οι προσευχές διάπυρες ανεβαίνουν προς τον Κύριον, τα πρόσωπα των μοναστών αστράφτουν από μυστική χαρά για την ελπιζομένη και επιδιωκόμενη θέωσή τους. Τις μεστές δογματικού και θεολογικού περιεχομένου Ωδές, ακολουθούν τα πνευματικότατα Μεγαλυνάρια και η γλυκύτατη Εννάτη Ωδή της Θεοτόκου – μια Ωδή Χαράς αρρήτου, μπροστά στην οποία – ας μου επιτραπεί η βέβηλη σύγκριση – η περίφημη «Εννάτη» του Μπετόβεν, που τόσο συγκινεί τους αγεύστους από ορθόδοξες εμπειρίες με τον έντεχνο νατουραλισμό της – κυριολεκτικά εξαφανίζεται.

Τους θείους Αίνους διαδέχεται η αγγελική δοξολογία, για να επακολουθήσει το ουσιαστικό άνοιγμα των ουρανίων Πυλών με το υπερφυέστατο Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Και οι Μοναχοί αλλοιωμένοι «την καλήν αλλοίωσιν» – πάλιν αναλογικά – κοινωνούν με κατάνυξη και γίνονται «θείας φύσεως κοινωνοί» από το «τεθεωμένον» Σώμα και Αίμα του Χριστού.

Τα Χριστούγεννα, λοιπόν, εορτάζονται στον Άθω με Ορθόδοξη μέθεξη στο Μυστήριο. Και κατανοείται η δογματική και πνευματική σημασία της Σαρκώσεως κατά το μέτρο της θεώσεως εκάστου, που επέτυχε με την θεία αγάπη, «Τοσούτον τω ανθρώπω τον Θεόν δια φιλανθρωπίαν ανθρωπίζεσθαι, όσον ο άνθρωπος εαυτόν τω Θεώ δι’ αγάπης δυνηθείς απεθέωσε».

Με πλαίσιο μια απαράμιλλη, σε ομορφιά και ποικιλία χειμερινών φυσικών εικόνων, φύση, με την βαθύτατη αγιορείτικη ησυχία, μέσα στη γεμάτη μυστήριο και διαφάνεια Βηθλεεμική νύχτα, οι ολονύχτιες θεοτερπείς ψαλμωδίες των Μοναχών σ’ ολόκληρη την Αθωνική χερσόνησο, με δεσπόζοντα τον λαμπρό Αστέρα, που μαρμαίρει κατά Ανατολάς, ζωντανεύουν την Γέννηση του Θεού Λόγου στο αιδέσιμο Σπήλαιο και μεταφέρουν τους Μοναχούς στην αγία εκείνη νύχτα, που φωτεινός Άγγελος Κυρίου ανήγγειλε στους απλοϊκούς «αγραυλούντας» ποιμένες: «ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ. Ότι ετέχθη υμίν σήμε­ρον σωτήρ, ος εστί Χριστός Κύριος, εν πόλει Δαβίδ». Γι’ αυτό και, κατά την αναλογία της καθαρότητας τους, οι Μοναχοί συντηρούν στο διηνεκές μέσα στις καρδιές τους αυτή τήν ίδια λευκή νύχτα, που «πλήθος στρατιάς ουρανίου» έψαλλε «δια την των πάντων θέωσιν», το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία».

(Μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτη, Χριστούγεννα στο Άγιον Όρος του Άθω,-αποσπάσματα από τον τόμο «Χριστούγεννα», Εκδόσεις «Ακρίτας» Αθήνα 1982)

Πηγή: enromiosini.gr

Μερόνυχτα στο «Όρος οι αναμνήσεις μου » Έτος 1958 «Στη Μονή των Ιβήρων» Νίκος Φωτάκης

  

Το Μοναστήρι των Ιβήρων είναι τρία τέταρτα της ώρας από τις Καρυές. Κατήφορος μέσα από το δάσος, πού απλώνεται σε ένα ατέλειωτο πράσινο παρασόλι, σχεδόν ως την είσοδο του Μοναστηρίου. Οι πανύψηλες άσπρες κολώνες του κρατούν αγέρωχα ένα μακρύ μπαλκόνι, χάσκοντας στο μάκρος του τοίχου, πού αρχίζει λίγο πιο πάνω από το γιαλό, και τελειώνει εκεί πού φουντώνουν οι πράσινοι λόφοι, με τελευταία γραμμή τους τον χιονισμένο τόνο του Άθωνα.

 

Ό Πορτάρης, ένας μελαψός και αδύνατος καλόγηρος, όλο γέλιο, και με κοσμικό αέρα στις 

κινήσεις του, με υποδέχεται παίρνει το διαμονητήριό μου και με πάει στο Αρχονταρίκι. Ό Άρχοντάρης, εύσωμος και χλωμός, με βολεύει στο δωμάτιο μου, μου φέρνει καφέ, γλυκό και ρακί. Στην αυλή, πού αφήνει το τετράγωνο κάστρο με τις καβίες των Μοναχών, ένας πανάρχαιος πύργος, γκρίζος με τα μεγάλα ρήγματα του, ορθώνεται σαν πληγωμένος από το χρόνο.

 

 

 Αντίκρυ στην εκκλησία, πού φουντώνει κατακόκκινο με τούς καπλαντισμένους, από μολύβι τοίχους, είναι το καμπαναριό, ψηλότερο από όλα.

Παντού ακινησία. Ό ίδιος ρυθμός της θλιμμένης σιγής. Ή μόνη παρουσία ζωής είναι δυο γάτοι, πού κυνηγούν ό ένας τον άλλο σε μια κληματαριά.

Μερόνυχτα στο «Όρος οι αναμνήσεις μου » Έτος 1958 «προς το Βατοπαίδι» Νίκος Φωτάκης.

 

ΠΡΟΣ ΤΟ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ

Είμαι χωμένος στα μελαγχολικά δάση της καστανιάς και του έλατου. Αξύριστος και ακούρευτος σαν αγρίμι. Το μουλάρι σκιάζεται, κι’ ο αγωγιάτης μου με προσοχή το τραβάει μπροστά από το χαλινάρι του. Είναι Αρβανίτης, και τα ελληνικά του με διασκεδάζουν. Οι Αρβανίτες εδώ έχουν κάνει παροικία. Για όλες τις καλογερικές εργασίες προτιμούνται οι Αρβανίτες.

Με αραδιάζει ένα σωρό ιστορίες. Κάποιος ξένος πεζοπόρος με γυμνά πόδια φορτωμένος ένα γυλιό, σταματά τον αγωγιάτη μου και με νοήματα του ζητάει σπίρτα. Τον έδωσε. Ό ξένος ανάβει ένα ξηρό χόρτο πού κρατούσε και μυρίστηκε τη κάπνα του. Αυτό ήταν όλο.

Ό αγωγιάτης μου μετά μού εκμυστηρεύτηκε πώς τον φοβήθηκε, γιατί τον πέρασε για τρελό.

— Έδώ στο Όρος. μού λέει, ξέρεις πόσοι τρελοί γυρίζουν στα ούρμάνια;

Βρισκόμαστε στην άλλη πλευρά της χερσονήσου. Βλέπω τη Θάσο, τα βουνά της Καβάλας και την Ίμβρο. Ή θάλασσα περιορίζει το γαλανό πλάτος της με μια κορδέλα από αμμουδιά.

Οι στέγες του πολύχρωμου όγκου του Βατοπεδίου παιχνιδίζουν με τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου, που σιγά σιγά σβήνει πίσω από ένα μενεξεδένιο βουνό. Ή παλιά Άθωνιάδα Σχολή πάνω στο λόφο, ανασηκώνει το σάπιο σκελετό της κι’ επιδεικνύει φιλάρεσκα τις καμπάνες της, δίνοντας στο τοπίο θεωρία μελοδραματικής σκηνογραφίας, καθώς οι καμπάνες ακούονται από το Μοναστήρι και τα πουλιά ερωτοτροπούν με τα γλυκά τους πρελούντια στα σκιόφωτα των κλαδιών.

Μερόνυχτα στο «Όρος οι αναμνήσεις μου» Έτος 1958 «Στη Μονή Ξηροποτάμου» Νίκος Φωτάκης.

 

ΝΙΚΟΣ ΦΩΤΑΚΗΣ.

Ξανάρχομαι, στη Δάφνη για να πάρω το δρόμο για τη Μονή Ξηροποτάμου. Σαν να παραξενεύουμε από βλέπω εδώ στη Δάφνη κίνηση. Γίνομαι κοινωνικότερος. Κερνώ τον παλιό μου αγωγιάτη, πού κάθεται στο καφενείο, συζητώ με τον Ενωμοτάρχη διατεθειμένος να μη τελειώσω ποτέ. Δοκιμάζω ένα αίσθημα λυτρωμού. Βλέπω ανθρώπους, πού κινούνται πάνω κάτω. Φωνάζουν. Ασχολούνται σε κάτι. Αισθάνομαι τον εαυτό μου κοντά στη ζωή.

 

Πριν βασιλέψει ο ήλιος, παίρνω το δρόμο για το Ξηροποτάμου. Ό Ενωμοτάρχης, πού με συνοδεύει ως πιο πάνω, γελάει λέγοντας με πώς είναι αναστατωμένοι οι Μονάχοι με κάτι Ναρκίσσου ς, πού φύτρωσαν στη παραλία. Που είναι οι Νάρκισσοι αυτοί; Νάτους. Τρεις Γερμανοί γυμνοκράτες ντυμένοι με το ρόδινο χρώμα της επιδερμίδας των. Ό ένας σκύφτει και φυσάει τα ξύλα πού μαγειρεύουν και οι άλλοι κάνουν ασκήσεις στην αμμουδιά. Είναι φοιτητές, πού περιμένουν κάποιους άλλους για να γυρίσουν όλοι μαζί το Όρος.

 

Τη στιγμή πού φθάνω στο μεγάλο αυλόγυρο του Μοναστηρίου χτυπάει με το κόπανο τη καπλαντισμένη από σίδερο πόρτα. Αυτό σήμαινε πώς έκλεινε. Στο αρχονταρίκι με υποδέχεται κάποιος δόκιμος με κοντό γένι και με γυαλιά.

Οι τρόποι του είναι τελείως κοσμικοί. Δείπνησα κάτι πρόχειρο. «Το βρισκόμενο» μου είπε ο άγιος άρχοντάρης, ένας ψηλόσωμος και χονδρός ρασοφόρος. Ό Δόκιμος με συντροφεύει αρκετά. Ζούσε στην Αθήνα, μα πώς και γιατί βρίσκεται στο Όρος ούτε μου είπε, ούτε και τόλμησα να τον ρωτήσω.

Πεζοπορώντας προς την Έρημο του Αγίου Όρους (video)

Άγιον Όρος- το Περιβόλι της Παναγίας

Ώ, το θέαμα των Ερημιτών του Άθωνος είναι τόσον συναρπαστικόν!

Ώ, τό θέαμα τών Ερημιτών τού Άθωνος είναι τόσον συναρπαστικόν!

Χάρμα οφθαλμών.

Η Μοναχική γραμματολογία τούς αποκαλεί ένσαρκους αγγέλους.

Ο Ερημίτης βεβαίως δέν δύναται νά αποτελέση καθ’ ολοκληρίαν υπόδειγμα διά κοσμικόν βίον, αλλ’ ό Χριστιανικός κόσμος, οικειούμενος τό πνεύμα τής θυσίας αυτού τού ιδιοτύπου πιστού, θά ηδύνατο νά προσεγγίση περισσότερον τόν Χριστόν, νά γίνη συνεπέστερος πρός τήν Θρησκείαν του, ωφελιμώτερος είς εαυτόν καί τόν πλησίον του, νά αποβάλη έν ενί λόγω τήν υποκρισίαν, ήτις αποτελεί τό ευθηνόν ένδυμα τών χλιαρών ψυχών…..

Αγωνίζεσθε εισελθείν διά τής στενής πύλης καί διδάσκετε τούς αδελφούς σας, ότι ή Ορθοδοξία μας χωρίς Μοναχισμόν νοθεύει τό περιεχόμενόν της.

Η Αγία Εκκλησία μας είναι ασκητική καί ολόκληρος, ώς μυστικόν Σώμα Χριστού, πρέπει νά αναβαπτισθή είς τό πύρ καί τό ύδωρ τής Ορθοδόξου πνευματικής παραδόσεως………ένας Ερημίτης.

Από τό βιβλίο: Μεταξύ Ουρανού καί Γής, Θεοκλήτου Μοναχού Διονυσιάτου

 Μας το έστειλε ο κ. Αποστόλης Ζαφειρίου

Ιερά Λιτανεία της Παναγίας της Πορταΐτισσας Ύμνος

Πρωτομαγιά σήμερα στο Άγιο Όρος

 

Αλαλάζοντα χρώματα, αμάραντα άνθη της ερημίας συλλέξαμε

και τούτη την Πρωτομαγιά,

να προσφέρουμε κάτι από την άρρητη ευωδία τους.

(φωτ. ημερολόγιο Άγιον Όρος 2009, εκδ. ΜΙΛΗΤΟΣ)

Μοναχοί Χαλκιδικιώτες στο Άγιον Όρος(*)

5.Κατάσταση 21.8.1846, Μοναχός Ανανίας Κωνσταντίνου-Χιλανδαρίου Κελλιώτης,γεννηθείς Λιαρίγκοβη 1797.

6.Κατάσταση 21.8.1846, Μοναχός Θεοδόσιος Κωνσταντίνου-Χιλανδαρίου Κελλιώτης,γεννηθείς Λιαρίγκοβη 1787.

7.Κατάσταση 21.8.1846, Μοναχός Ιγνάτιος Παναγιώτου-Χιλανδαρίου Κελλιώτης,γεννηθείς Πολύγυρος 1806.

8.Κατάσταση 21.8.1846, Μοναχός Ακάκιος Δημητρίου-Χιλανδαρίου Κελλιώτης, γεννηθείς Πολύγυρος 1796.

Περί των αγίων λειψάνων και των επ’ αυτών νομικών σχέσεων

Λειψανοθήκη με ιερά λείψανα των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και
Δαμιανού στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων Καβάλας.
Στην λειψανοθήκη είναι χαραγμένα: Αγία Λείψανα Αγίων Ανάργυρων.

Τι ισχύει για τα άγια λείψανα από νομική άποψη; Μπορεί κάποιος να τα χαρίσει σε αλλόδοξο; Να τα κάνει σκόνη και να τα δώσει ως φάρμακο σε βαριά άρρωστο; Να τα ανταλλάξει; Να τα βάλει ως ενέχυρο σε χρέος του;

Ο Κωνσταντίνος Ράλλης, καθηγητής του εκκλησιαστικού δικαίου στη νομική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών, έγραψε μία μικρή μελέτη με τίτλο Περί των αγίων λειψάνων και των επ’ αυτών νομικών σχέσεων που δημοσιεύθηκε στα Πρακτικά της Ακαδημίας Αθηνών το 1938 και η οποία αναπαράγεται εδώ.

Ο Κωνσταντίνος Ράλλης

Η Κυριακή προσευχή

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών

Τι είναι τα δάκρυα; (Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)

Τα δάκρυα είναι η

Ο υφυπουργός Εξωτερικών στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου

Του Γιώργου Θεοχάρη

Επίσημη επίσκεψη στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου πραγματοποίησε σήμερα ο υφυπουργός Εξωτερικών κ. Κώστας Τσιάρας.

Ο αρμόδιος υφυπουργός για θέματα που σχετίζονται με την Αθωνική Πολιτεία αντάλλαξε αναστάσιμες ευχές με τον ηγούμενο Αρχιμανδρίτη Εφραίμ και τους πατέρες της Ιεράς Μονής και προσκύνησε τα ιερά κειμήλια της.
Να σημειώσουμε ότι είναι η πρώτη επίσημη επίσκεψη κυβενητικού στελέχους στο Βατοπαίδι μετά το θόρυβο που προκλήθηκε από τη γνωστή υπόθεση που μέχρι στιγμής δεν αποδείχθηκε τίποτα για όσα αποδίδονταν στους μοναχούς.

Γιορτή της Βηματάρισσας

 

Γιορτή της Βηματάρισσας, εκεί στο Βατοπαίδι

ήταν σιμά και Άγιοι, αλλά κι οι Αποστόλοι.

Αγρυπνία

Κοίτα του κόσμου Δέσποινα, η πλάση όλη ξυπνάει

μαζί μας να δοξολογεί,  τον πλάστη μας ζητάει.

Ήρθαν σιμά στην εκκλησιά,

«Οδοιπορικό στο Άγιον Όρος»

Ένα σπάνιο οπτικοακουστικό θέαμα για τις 20 Μονές του Αγίου Όρους, από τον ερευνητή κ. Γιώργο Ασημακόπουλο.

-Διοργανωτές της εκδήλωσης ο Εκπολιτιστικός-Μορφωτικός Σύλλογος Ροπωτού και η εφημερίδα «διάλογος»

-Στις 11.30π.μ. στο ξενοδοχείο «PILI» με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Την Κυριακή του Θωμά, 12 Μαΐου 2013, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση αφιερωμένη στην Αθωνική Πολιτεία, με τίτλο «Οδοιπορικό στο Άγιον Όρος», στις 11.30π.μ. στο Ξενοδοχείο PILI στην Πόρτα Παναγιά Πύλης.

Η εκδήλωση θα περιλαμβάνει…

προβολή οπτικοακουστικού θεάματος και έκθεση φωτογραφίας από τον μελετητή του Αγίου Όρους, ζωγράφο κ. Γιώργο Ασημακόπουλο, ο οποίος μετά από πολλές επισκέψεις στο Άγιον Όρος συγκέντρωσε ένα πλούσιο οπτικό υλικό, που αποτελείται από μερικές χιλιάδες φωτογραφίες, διαφάνειες, αλλά και video, που τράβηξε ο ίδιος.

Με το υλικό αυτό δημιούργησε ένα θαυμάσιο οπτικοακουστικό θέαμα με τίτλο «Οδοιπορικό στο Άγιον Όρος», στο οποίο παρουσιάζονται όλες οι Μονές, καθώς και η πρωτεύουσα της Αθωνικής Πολιτείας οι Καρυές με τον ναό του Πρωτάτου με τις περίφημες τοιχογραφίες του Μανουήλ Πανσέληνου.

Πρόκειται για ένα οπτικοακουστικό θέαμα, που αποτελείται από 500 επιλεγμένες φωτογραφίες, εναέριες λήψεις και πλάνα από vιdeo, εμπλουτισμένο με αφήγηση, μουσική υπόκρουση (του Χ.Χάλαρη) ψαλμωδίες από τον χορό των ψαλτών της Σιμωνόπετρας και πολλά ηχητικά εφέ (καμπάνες, ξυλοσήμαντρα, αηδόνια, ήχοι της θάλασσας , ομιλίες μοναχών, προσευχές, κ.λ.π).

Λαμπρή Πανήγυρη στην Αγιορείτικη Μονή Ξενοφώντος

Ι.Μ.Ξενοφώντος, φωτορεπορτάζ του Κώστα Τζιβανίδη – επιμέλεια του Νίκου Παπαχρήστου

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και σε κατανυκτική ατμόσφαιρα εόρτασε η Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Ξενοφώντος τη μνήμη του εφόρου και προστάτη της, Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.

Χθες το πρωί τελέστηκε πανηγυρική θεία λειτουργία προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Βαρνάβα και με την συμμετοχή του Μητροπολίτη Βάρνας Κυρίλλου, των Καθηγουμένων των Μονών Ξενοφώντος Γέροντος Αλεξίου και Παντοκράτορος Γέροντος Γαβριήλ καθώς και πλήθους Ιερομονάχων.

Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι Πατέρες από άλλες Αγιορείτικες Μονές, ο Γενικός Γραμματέας της Κυβερνήσεως Τάκης Μπαλτάκος, ως εκπρόσωπος της Πολιτείας, ο Γενικός Γραμματέας Μέσων Ενημέρωσης Ιωάννης Παναγιωτόπουλος, Λέκτορας στην Θεολογική Σχολή Αθηνών καθώς και πλήθος πιστών από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Η Δημιουργία του κόσμου από το Θεό (Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός)

Ο Θεός δεν δημιούργησε τον κόσμο

Με λαμπρότητα και φέτος η Λιτάνευση της Εικόνας της Παναγίας της Πορταϊτίσσης στην Ιερά Μονή Ιβήρων (φωτογραφίες)

Με λαμπρότητα και συμφώνως προς την αγιορείτικη παράδοση εορτάσθηκε και φέτος, την Τρίτη της Διακαινησίμου, η κατά θαυμαστόν τρόπον εύρεση της θαυματουργού εικόνος της Παναγίας της Πορταϊτίσσης, στο Κάθισμα της Παναγίας, στην Ιερά Μονή των Ιβήρων –  Αγίου Όρους.

Την παραμονή της εορτής ετελέσθη στο κατάμεστο, από πιστούς και προσκυνητές από όλο τον κόσμο, καθολικό της Ιεράς Μονής των Ιβήρων, ο Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σεβαστείας κ.κ. Δημητρίου και συγχοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ.κ. Ιωάννου.

Την κυριώνυμο ημέρα της πανηγύρεως, ετελέσθη στο καθολικό των Ιβήρων ο Πανηγυρικός Όρθρος και εν συνεχείᾳ ξεκίνησε η λιτανεία της εικόνος στα κτήματα, στα αμπέλια και στα παρεκκλήσια του μοναστηριού, για να καταλήξει στο κάθισμα της Μονής, όπου ετελέσθη η Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σεβαστείας κ.κ. Δημητρίου και συλλειτουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ.κ. Ιωάννου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο  Ιερός Ναός του Καθίσματος είναι ο μόνος Ναός στον οποίο τελείται η Θεία Λειτουργία, εκτός του μοναστηριού, με την παρουσία της θαυματουργού εικόνος της Παναγίας της Πορταϊτίσσης,

Ανακαλύφθηκε στην Ρουμανία λειψανοθήκη προερχόμενη από την Βατοπαιδινή Σκήτη του Αγίου Δημητρίου Αγίου Όρους

Η λειψανοθήκη που ανακαλύφθηκε στο καμπαναριό του Ιερού Ναού
του Αγίου Δημητρίου στην Κωστάντζα της Ρουμανίας
και φέρει λείψανα αγίων προέρχεται από το Άγιον ‘Ορος

Ανακαλύφθηκε στο καμπαναριό του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου στην Κωστάντζα της Ρουμανίας λειψανοθήκη φέροντα λείψανα αγίων, όπως ανακοινώθηκε από το γραφείο τύπου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Τόμεως.

Η λειψανοθήκη συνοδεύεται από ελληνικό έγγραφο με την υπογραφή του Γέροντα του Βατοπαιδινού Κελλίου των «Τριών Ιεραρχών» Ιερομόναχου Χαράλαμπου,ο οποίος αφιερώνει την λειψανοθήκη στην Καλύβη της Αγίας Μαρίνης (ρουμανική) της Βατοπεδινής Σκήτης του Αγίου Δημητρίου Αγίου Όρους και το οποίο αποδεικνύει την αυθεντικότητα των αγίων λειψάνων. Σύμφωνα με το έγγραφο η ημερομηνία της αφιέρωσης ήταν η 18η Απριλίου του 1936.Κατά τα λεγόμενα

Ο Βούλγαρος πρωθυπουργός και Έλληνες αξιωματούχοι σε πανηγυρίζουσες Μονές του Αγίου Όρους

Με πανηγυρικό τρόπο εορτάζουν σήμερα και αύριο οι αγιορείτικες μονές Ξενοφώντος και Ζωγράφου τον έφορο και προστάτη τους Άγιο Γεώργιο.

 

Στην πανήγυρη της μονής Ξενοφώντος θα παραστεί ως εκπρόσωπος της πολιτείας ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Τάκης Μπαλτάκος, ενώ θα παραστεί και γ.γ. Μέσων Ενημέρωσης Ιωάννης Παναγιωτόπουλος, λέκτορας της Θεολογικής Σχολής της Αθήνας.

Η λιτάνευση της Παναγίας Άξιον Εστί στον Άγιον Όρος (ΦΩΤΟ)

Σε πανηγυρική ατμόσφαιρα και κατά τα έθιμα και τις παραδόσεις του Αγίου Όρους πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, στις Καρυές, η λιτάνευση της ιερής και ιστορικής εικόνας της Θεοτόκου Άξιον Εστί. Το πρωί, στον Ιερό Ναό του Πρωτάτου, τελέστηκε θεία λειτουργία προεξάρχοντος του Επισκόπου Αριανζού Βαρθολομαίου και στη συνέχεια ξεκίνησε η λιτανευτική πομπή στην οποία συμμετείχαν ο Προτεπιστάτης Γέροντάς Μάξιμος Ιβηρίτης και τα μέλη της Ιεράς Επιστασίας, Αντιπρόσωποι Μονών, Καρεώτες Πατέρες, γέροντες από διάφορες μονές και κελία καθώς και πλήθος προσκυνητών.

Η Ιερή εικόνα «επισκέφθηκε» την Μονή Κουτλουμουσίου, Κονάκια και κελιά ενώ όλοι οι συμμετέχοντες αισθάνθηκαν να τους περιβάλλει η μεγάλη ευλογία της Θεοτόκου, Αρχόντισσας και Προστάτιδας του Αγίου Όρους.

_________

Σήμερα στις Καρυές γιορτάζουν οι Κελλιώτες

Δευτέρα του Πάσχα, η Γιορτή των Κελλιωτών