Δημοσίευμα για την εκδήλωση για την Άλωση στο Ιερό Κοινόβιο Οσίου Νικοδήμου – 29-5-2012‏

ΙΕΡΟΝ   ΚΟΙΝΟΒΙΟΝ   ΟΣΙΟΥ  ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ  ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΣ   ΠΑΙΟΝΙΑΣ   ΚΙΛΚΙΣ

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ – ΕΚΔΗΛΩΣΗ για την ΑΛΩΣΗ  της  ΠΟΛΗΣ

Τρίτη, 29 Μαΐου 2012

Πεντακόσια πενήντα εννέα χρόνια συμπληρώθηκαν από την αποφράδα ημέρα της αλώσεως της Βασιλεύουσας από τους Αγαρηνούς. Το Ιερό Κοινόβιο τιμά κάθε χρόνο την θλιβερή αυτή επέτειο με ιερό Μνημόσυνο και επίκαιρη ομιλία. Έτσι και φέτος, μετά την θεία Λειτουργία, τελέσθηκε ιερό Μνημόσυνο εις μνήμην των σφαγιασθέντων στον Ναό της αγίας Σοφίας και των θυσιασθέντων υπέρ Πίστεως στις αλησμόνητες Πατρίδες, Κωνσταντινούπολη, Πόντο, Καππαδοκία, Μικρά Ασία, Ανατολική Θράκη, Ανατολική Ρωμυλία, Βόρεια Ήπειρο και Κύπρο.

Μνημόσυνο για την άλωση και υποδοχή Ιερών Λειψάνων

Ο Επίσκοπος Μαραθώνος Μελίτων την Κυριακή 27 Μαΐου 2012,  λειτούργησε, ομίλησε και τέλεσε μνημόσυνο για τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον ΙΒ΄ τον Παλαιολόγο και τους συν αυτώ τελειωθέντας κατά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, στο Ναό της Αγίας Μαρίνης Ηλιουπόλεως.

Η πτώση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας

 

 

 

Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης

 

 

1404 μ.Χ. Γεννιέται στην Κωνσταντινούπολη ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος από τον Μανουήλ Παλαιολόγο και την Ειρήνη Δράγαζη

1430 μ.Χ. 29 Μαρτίου. Άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους!

1437 μ.Χ. 27 Νοεμβρίου. Ο βασιλιάς Ιωάννης Παλαιολόγος – αδερφός του Κωνσταντίνου – πηγαίνει στην Ιταλία για να ζητήσει βοήθεια για τον Τουρκικό Κίνδυνο. Στη θέση του στην Πόλη, μένει ο Κωνσταντίνος.

1439 μ.Χ. 6 Ιουλίου. «Άλωση της Ορθοδοξίας» επιχειρείται στην Ιταλία, αφού «υπογράφεται» στη Φλω

Ο Αγιος Νεομάρτυς Ανδρέας ο Αργέντης

Η Αγία Σοφία χωρίς μιναρέδες

Μαρτύρησε στην Πόλη στις 29 Μαΐου 1465

Ο Άγιος καταγόταν από την Χίο και είναι από τους πρώτους μετά την Άλωση νεομάρτυρες.

Ήταν νέος , εικοσιπέντε ετών. Είχε πάει στην Κωνσταντινούπολη για δουλειές του και εκεί συναντούσε χριστιανούς του Γαλατά. Κάποιοι Αιγύπτιοι φαντάστηκαν ότι πρόκειται για χριστιανό εξισλαμισμένο που είχε επιστρέψει στον χριστιανισμό. Τον κατήγγειλαν λοιπόν στις αρχές. Παρά τις διαβεβαιώσεις του ότι ουδέποτε έγινε μουσουλμάνος – εξάλλου δεν ήταν περιτετμημένος – και ότι ουδέποτε επισκέφτηκε την Αίγυπτο – μπορούσε να έχει και μάρτυρες γι’ αυτό – συνελήφθη και φυλακίστηκε.

Στη φυλακή του γίνονταν συνεχώς προτάσεις δελεαστικές να γίνει μουσουλμάνος, τις οποίες δεν αποδεχόταν. Στη συνέχεια υποβλήθηκε σε φριχτά βασανιστήρια διότι δήθεν είχε αρνηθεί το Ισλάμ και δεν δεχόταν να επανέλθει σ’ αυτό.

Τελικά αποκεφαλίστηκε στην Πόλη στις 29 Μαΐου 1465. Το μαρτύριό του συνέγραψε ο Γεώργιος Τραπεζούντιος .

Εκδήλωση για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης‏ από τη Βιβλιοθήκη της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών

Βίος της Αγίας Υπομονής [Ελένης Παλαιολογίνας]

Από τις εκδόσεις ‘Ορθόδοξος Κυψέλη’, (Πνευματικά Ορθόδοξα Μηνύματα Σωτηρίου Οικοδομής).

Η Αγία Υπομονή, κατά κόσμον Ελένη Δραγάση, και αργότερα, ως σύζυγος του Μανουήλ Β’ Παλαιολόγου, «Ελένη η εν Χριστώ τω Θεώ αυγούστα και αυτοκρατόρισσα των Ρωμαίων η Παλαιολογίνα», ήταν θυγατέρα του Κωνσταντίνου Δραγάση, ενός από τους πολλούς ηγεμόνες – κληρονόμους του μεγάλου Σέρβου κράλη (=βασιλιά) Στεφάνου Δουσάν. Καταγόταν από βασιλική και ευλογημένη γενιά. Στους προγόνους της συγκαταλέγονται άνθρωποι που αγίασαν (π.χ. ο Στέφανος Νεμάνια, σέρβος βασιλέας και κτίτορας της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους = όσιος Συμεών ο Μυροβλύτης). Ο Κωνσταντίνος Δραγάσης ανέλαβε την ηγεμονία του σημερινού βουλγαρικού τμήματος της βορειο – ανατολικής Μακεδονίας, στην περιοχή μεταξύ των ποταμών Αξιού και Στρυμώνος.

Η γέννησή της τοποθετείται στα αμέσως μετά τον θάνατο το Δουσάν χρόνια. Η ανατροφή, η μόρφωση, η αγωγή της, ήταν διαποτισμένα με ό,τι ανώτερο υπαγόρευε το βυζαντινό ιδεώδες, διότι οι Σέρβοι είχαν επηρεαστεί πολύ από τον βυζαντινό πολιτισμό. Ένοιωθε τον εαυτό της περισσότερο ταυτισμένο με τον πολιτισμό και κυρίως με την εθνική συνείδηση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Συναισθηματικά και ουσιαστικά έρρεπε μάλλον προς το Βυζάντιο, του οποίου επέπρωτο να γίνει Αυγούστα και Αυτοκρατόρισσα, περά προς την γενέθλιο σερβική πατρίδα.

Αλώσεις άλλοτε και τώρα

Κωνσταντίνος Χολέβας

Πολιτικός Επιστήμων

Το 1453 δεν επήλθε η πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της Ρωμανίας. Αυτή είχε συμβεί το 1204 κατά την Δ΄ Σταυροφορία. Οι Τούρκοι βρήκαν μία κεφαλή χωρίς σώμα, μία Κωνσταντινούπολη χωρίς ενδοχώρα. Το κτύπημα που κατέφεραν οι Φράγκοι στην Ορθόδοξη Ρωμηοσύνη και η κατανομή των εδαφών της Αυτοκρατορίας άνοιξαν τον δρόμο για τη δεύτερη Άλωση από τον Μωάμεθ τον Πορθητή. Εκείνη τη χρονιά, το 1204, ανιχνεύουμε και τη γέννηση του Νέου Ελληνισμού. Το βυζαντινό κράτος παύει πλέον να είναι πολυεθνικό με ελληνικό πολιτισμό και στη θέση του εμφανίζονται μικρά κράτη αμιγώς ελληνικά,. Η Νίκαια πρωτίστως, αλλά και η Ήπειρος και η Τραπεζούντα

Το αιώνιο πένθος του Ελληνισμού

Πανοραμική τοιχογραφία της τελευταίας ήμέρας της πολιορκίας της Πόλης μπροστα από τη Πύλη του Αγίου Ρωμανού. Ο μωάμεθ ο Β' Ο ''Πορθητής'' παρακολουθεί τη διεξαγωγή της μάχης ενώ τα βάρβαρα στίφη του ταπεινώνουν τον Χριστιανισμό... Οι δύο πύργοι πού προστατεύουν τη Πύλη του Αγίου Ρωμανού με το ''Περιτείχιον'', έχουν καταληφθεί από τους Γενίτσαρους πού έχουν ήδη μπήξει επάνω τις εχθρικές σημαίες (φλάμπουρα). Μιά σκισμένη ελληνική σημαία με το δικέφαλο αετό κρέμεται ακόμα από το δεξιό πύργο (βαμμένη κίτρινη και όχι κόκκινη όπως ήσαν οι κρατικές βυζαντινές σημαίες με το δικέφαλο, αλλά σκόπιμα κίτρινη από το τούρκο τοιχογράφο ώστε να θιγεί η Ορθοδοξία)...Εν μέσω αυτού του δράματος κεντρικός πρωταγωνιστής η παραδομένη στις φλόγες πύλη του Ρωμανού. Πολεμικό Μουσείο Κωνσταντινουπόλεως, Δώμα με τρισδιάστατη παράσταση της ''Πολιορκίας της Πόλης''. Ιστορικά ο Μεχμέτ (Μωάμεθ ο Β') δεν εισήλθε από τη πύλη του Ρωμανού στην αλωμένη Πόλη, αλλά από τη Πύλη του Χαρίσιου μερικά μέτρα πιό πάνω, γιατί αυτή ήταν ελεύθερη από πτώματα και γκρεμισμένα κτίσματα. Μπήκε στη Πόλη (με μεγάλο φόβο και δέος, μην πιστεύοντας ακόμα ότι πράγματι την είχε αλώσει!). Ήταν επτά το πρωΐ της 29ης Μαΐου 1453...

Είναι βράδι της 28ης Μαΐου 1453. Μόλις έχει τελειώσει η δοξολογία μπροστά από την εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας φτιαγμένης από τον Απόστολο Λουκά, αφού όλοι έψαλλαν – ωΐμέ! – για τελευταία φορά τον Ακάθιστο Ύμνο, αναχωρούν για τις επάλξεις αυτοί πού θα υπερασπίζονταν τα Θεοφύλακτα Τείχη πού προστάτεψαν για 1000 χρόνια τη Πόλη των Κωνσταντίνων. Όλοι έλαβαν τη Θεία Ευχαριστία, κοινώνησαν μέσα στην Πορφυρογέννητο Ιουστινιανή της του Θεού Σοφίας την μεγάλη Εκκλησιά τη καρδιά του παγκόσμιου Χριστιανισμού! Το σύμβολο του μεσαιωνικού ελληνισμού! Ζήτησαν συγχώρεση ο ένας από τον άλλον χιλιάδες κόσμος όσο ορθόδοξοι και καθολικοί ιερείς τελούσαν τη Θεία Λειτουργία μέσα στο Ναό.

Εάλω και η ψυχή μας μετά την Πόλη

Τον προηγούμενο μήνα, γράψαμε για την κατάληξη που είχε ο Ιουδαϊκός λαός που αρνήθηκε το Θεό του και καυχήθηκε γι’ αυτή του την άρνηση.

Αυτό το μήνα είναι η σειρά του εαυτού μας. Του δικού μας λαού. Του λαού που ξεκίνησε ψάχνοντας το Θεό, βρίσκοντάς Τον και αγαπώντας Τον. Του λαού που, στην συντριπτική πλειοψηφία του, συγκατατέθηκε στο να κάνει τη ζωή πάνω σ’ αυτή τη γη να μοιάσει –όσο γίνεται– με τη ζωή και την τάξη της Βασιλείας του Θεού. Γιατί αυτή τη ζωή αγάπησε, Αυτόν τον Θεό αναγνώρισε, αυτήν την δικαιοσύνη ζήτησε και αυτόν τον μοναδικό πολιτισμό δημιούργησε.

Ξημέρωμα στα τείχη

Η Τραγική Άλωση, 29-30-31 Μαίου 1453

Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Έργο του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου.

Δείτε και ακούστε επίσης:

Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο

Στου Βοσπόρου τα αγιονέρια

Χάρις Αλεξίου: «Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς»

Σημαίνει ο Θος, σημαίν’ η γη (Θρήνος για την Άλωση της Πόλης)

Ο Σουλτάνος για να εξάψει και φανατίσει το φρόνημα του στρατού είχε υποσχεθεί τριήμερη διαρπαγή της πόλεως κι’ ιδιοποίηση όλων των κινητών πραγμάτων, εφόσον η Κωνσταντινούπολη θα περιερχόταν στους Τούρκους ύστερα από αγώνα. Ο Μωάμεθ είχε πει την προηγούμενη μέρα στους στρατιώτες: «Ήθελα μόνον να θυμίσω σε σας τις έκτακτες αμοιβές, που θα τύχετε, έκτος από την τιμή και τη δόξα, κατόπιν από τη νικηφόρα έφοδο. Και πρώτα μέσα στην Πόλη υπάρχει πλούτος πολύς και παντοδαπός, ο μεν στα βασίλεια, ο δε στους οίκους, ο δε καλλίτερος και περισσότερος στα ιερά, βρισκόμενος από αναθήματα από χρυσό κι’ άργυρο κατασκευασμένα κι’ από λίθους πολύτιμους. Αυτά όλα σεις θα τα πάρετε.

Η άλωση της Πόλης

Δείτε τα υπόλοιπα μέρη…

Τα αίτια της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, κατά τον Ιωσήφ τον Βρυέννιον

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Η πτώση της Κωνσταντινουπόλεως την 29η Μαΐου του 1453 ήταν το αποκορύφωμα της φθίνουσας δόξας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, του λεγομένου Βυζαντίου. Γύρω από τα αίτια της πτώσης αυτής εγράφησαν πολλά, τα οποία παρουσιάζουν την κατάσταση στην οποία βρισκόταν τότε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία-Βυζάντιο, αφού είχε χαθή όλη η Μικρά Ασία, η Ανατολική Θράκη και είχε μείνει μόνον η Κωνσταντινούπολη και τα περίχωρά της. Οι κατά καιρούς εχθροί είχαν προξενήσει μεγάλη ζημία, με αποκορύφωμα και τελειωτικό κτύπημα την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους, κατά την Δ Σταυροφορία την 13η Απριλίου του έτους 1204. Η μετά από λίγα χρόνια (1261) ανακατάληψή της και ελευθέρωσή της δεν προσέφερε ουσιαστικά πράγματα, διότι ήδη η Πόλη είχε καταστραφή και λεηλατηθή ολοσχερώς.

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Χρυσόστομος, Μητροπολίτης Σμύρνης († 27 Αυγούστου 1922)

Αρχιμ. Νικολάου Ι. Πρωτοπαπά

(νυν Μητροπολίτου Φθιώτιδος)

Ο Σμύρνης Χρυσόστομος, ο γενναίος χαί απτόητος, ο φλογερός και μαρτυρικοστεφανωμένος Μητροπολίτης της ιστορικής Σμύρνης θανατώθηκε από τον αιμοδιψή όχλο τη νύχτα του Σαββάτου 27 Αυγούστου 1922. Ο μαινόμενος όχλος τον έσυρε και τον διαπόμπευσε σε όλες τις συνοικίες «δέρων και εμπτύων και τίλλων τας τρίχας της κεφαλής και του γενείου του μέχρι της θέσεως των δύο Τσεσμέδων» όπου τον κτύπησαν με ρόπαλα και μαχαίρια ωσότου πέθανε κι’ υστέρα τον έσυραν σβαρνίζοντάς τον στους δρόμους, βλασφημούντες και υβρίζοντες και επιδεικνύοντες την ποιμαντορική του ράβδο ως το τρόπαιο της θηριωδίας τους.

Να πώς περιγράφει το τέλος του Ιεράρχου ο Μικρασιάτης Χρήστος Σολομωνίδης:

Νεομάρτυρες, ανανέωση χάριτος σε καιρούς χαλεπούς.

(Γ΄Κυριακή Ματθαίου- Εορτή όλων των Νεομαρτύρων)

του π. Δημητρίου Στρατή, Δρ. Θεολογίας

Οι νεομάρτυρες αποτελούν, κυρίως, ένα φαινόμενο των χρόνων της οθωμανικής κυριαρχίας, αν και έχει προταθεί ότι σ’ αυτούς εντάσσονται και όσοι εκβιάσθηκαν να εξωμόσουν και υποστηρίξουν την πίστη τους με αποτέλεσμα το μαρτύριο, ήδη από τον έβδομο αιώνα, όταν αρχίζει η εξάπλωση του Ισλάμ. Σίγουρα το φαινόμενο δεν σταματά με την επανάσταση του 1821, αλλά συνεχίζεται, αφού τμήματα του Ελληνισμού έμειναν υπό οθωμανική κυριαρχία και μετά την ίδρυση του πρώτου ελληνικού κράτους, ως την μικρασιατική καταστροφή του 1922. Η εμφάνιση όμως του μεγαλύτερου αριθμού νεομαρτύρων εντοπίζεται μεταξύ των μέσων του 15ου και των μέσων του 19ου αιώνα.

Η Τραγική Άλωση, 29-30-31 Μαίου 1453

Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Έργο του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου.

Ο Σουλτάνος για να εξάψει και φανατίσει το φρόνημα του στρατού είχε υποσχεθεί τριήμερη διαρπαγή της πόλεως κι’ ιδιοποίηση όλων των κινητών πραγμάτων, εφόσον η Κωνσταντινούπολη θα περιερχόταν στους Τούρκους ύστερα από αγώνα. Ο Μωάμεθ είχε πει την προηγούμενη μέρα στους στρατιώτες: «Ήθελα μόνον να θυμίσω σε σας τις έκτακτες αμοιβές, που θα τύχετε, έκτος από την τιμή και τη δόξα, κατόπιν από τη νικηφόρα έφοδο. Και πρώτα μέσα στην Πόλη υπάρχει πλούτος πολύς και παντοδαπός, ο μεν στα βασίλεια, ο δε στους οίκους, ο δε καλλίτερος και περισσότερος στα ιερά, βρισκόμενος από αναθήματα από χρυσό κι’ άργυρο κατασκευασμένα κι’ από λίθους πολύτιμους. Αυτά όλα σεις θα τα πάρετε.

Θρήνος για την Άλωση της Πόλης (video)

Ακούστε τον Χρόνη Αηδονίδη σε μια υπέροχη εκτέλεση. «Γιατί πουλί μου δεν κελαϊδείς, ως κελαηδούσες πρώτα…»

Πάρθεν η Ρωμανία

ΠΟΝΤΟΣ-ΠΑΡΘΕΝ Η ΡΩΜΑΝΙΑ (Ηχητικό). Πατήστε εδώ ή στην φωτογραφία για να ακούσετε

Έναν πουλίν, καλόν πουλίν, εβγαίν’ από την Πόλιν,

μηδέ σ’ αμπέλια ‘κόνεψεν, μηδέ σε περιβόλιν,

επήεν και ν’ εκόνεψεν σ’ Αγιά-Σοφιάς την πόρταν.

Ένοιξεν τ’ έναν το φτερόν, σο αίμαν βουτεμένον.

Και σ’ άλλο το φτερόν εθέ, χαρτίν βαστά γραμμένον.

Διατί έπεσεν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία

« Ο Ιωσήφ Βρυέννιος , ο διδάσκαλος του προμάχου της Ορθοδοξίας Μάρκου του Ευγενικού, διεκτραγωδεί την προ της αλώσεως ενσκήψασαν διαφθοράν .

Το ιερατείον πρώτον είχε διαφθαρεί. Οι πλείστοι των κληρικών εχειροτονούντο επί χρήμασι. Κλήρος σιμωνιακός εθνική συμφορά, άλας μωρόν ! Τα μυστήρια επωλούντο υπό των αναξίων τούτων κληρικών. Με πληρωμήν, με δώρα εδίδετο η άφεσις των αμαρτιών και μετεδίδετο το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Επίσκοποι, άγαμοι κληρικοί , μοναχοί,

H BYZANTINH ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΑΓΝΟΥΝΤΑΣ (ΤΟΥ 11ΟΥ ΑΙΩΝΑ) ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ (8) (με πολλές φωτογραφίες από το εσωτερικό του καθολικού και τις αγιογραφίες)

Ο Γέροντας Ιωσήφ προσκυνά την εικόνα της Παναγίας Αγνούντας στην Επίδαυρο.

Συνέχεια από (7)

VatopaidiFriend: Η Μονή της Παναγίας Αγνούντας είναι ένα κυριολεκτικά πανέμορφο και γραφικότατο μοναστηράκι πάνω σε έναν κατάφυτο λοφίσκο δίπλα στο δρόμο από την Κόρινθο στην Επίδαυρο. Η επίσκεψη σε τούτο το μικρό στολίδι της Ορθοδοξίας είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία. Υπάρχει μια τελείως διαφορετική ατμόσφαιρα εκεί. Τα γήινα τερακόττα χρώματα σε πάνε κατευθείαν στην Κάτω Ιταλία. Οι κάκτοι που αναρριχώνται στο κτίριο της μονής και τα κελλιά παλαιών ασκητών προσθέτουν ακόμα περισσότερο στην εξωτική ατμόσφαιρά της. Η αρχιτεκτονική της εκκλησίας της μονής, που είναι αφιερωμένη στην Παναγία, είναι κάτι το μοναδικό. Η υψηλή, σε σύγκριση με το μήκος και το πλάτος της, οροφή της είναι κάτι που δεν το συναντάς συχνά. Το εσωτερικό του ναού, με τις εκπληκτικές μεταβυζαντινές τοιχογραφίες του, χαρακτηρίζεται από ένα κλίμα υπερβατικό και μυστηριακό. Πραγματικά, όταν πάς σε αυτό το μοναστήρι, είναι σαν να μεταφέρεσαι δέκα αιώνες πίσω. Επίσης αναφέρουμε πως στην μονή φυλάσσεται ως πολύτιμος θησαυρός η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Αγνούντας, μέσω της οποίας επιτελούνται πάμπολλα θαύματα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που πολύς κόσμος, και από την Αθήνα ακόμα, επιλέγει αυτό το μοναστηράκι για να κάνει εκεί τις βαφτίσεις των παιδιών τους. Το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι μια εκδρομούλα να πάτε να το δείτε από μόνοι σας. Σας το συστήνουμε κατηγορηματικά!!!

Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή: Ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς (2) (Επίσης: Ποιός είναι ο άγιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής;)

Εσωτερική άποψη του Καθολικού της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή το οποίο είναι αφιερωμένο στον Άγιο Ηρακλείδιο Επίσκοπο Ταμασού.

Το Καθολικό του Αγίου Ηρακλειδίου

Το καθολικό είναι αφιερωμένο στον Κύπριο άγιο Ηρακλείδιο, ο οποίος σύμφωνα με το συναξάριό του βαπτίστηκε χριστιανός στο ποτάμι Σέτραχο, σε χώρο πλησίον της μονής από τους Αποστόλους Παύλο, Βαρνάβα και Μάρκο κατά την περιοδεία στην Κύπρο το 45 μ.Χ. Οι Απόστολοι με το πέρας της περιοδείας τους χειροτόνησαν τον άγιο Ηρακλείδιο ως πρώτο επίσκοπο Ταμασού. Ο ναός του αγίου Ηρακλειδίου ανήκει στον τύπο του εγγεγραμμένου σταυροειδούς με τρούλλο. Φέρει τρεις ημικυκλικές αψίδες στα ανατολικά και αρχικά οικοδομήθηκε χωρίς νάρθηκα. Στην κεντρική αψίδα σώζονται σπαράγματα τοιχογραφιών με διακοσμητικά μοτίβα κάτω από μεταγενέστερες τοιχογραφίες και χρονολογούνται στον 11ο αιώνα.

Ο Όσιος Θεοφάνης ο Μυροβλύτης (Επίσκοπος Σολέας – Αρχιεπίσκοπος Κύπρου)

Δέησις των Οσίων Θεοφάνους του Μυροβλύτου και Ιωσήφ του Ησυχαστού στον Τίμιο Πρόδρομο. Τοιχογραφία η οποία βρίσκεται στο εσωτερικό μέρος της πύλης της Μονής.

Ο Όσιος Θεοφάνης ζει στην Κύπρο κατά τους χρόνους της κατοχής της από τους Ενετούς (1489-1571). Δεν γνωρίζουμε στοιχεία για τους γονείς, την κατά κόσμο καταγωγή και τη μόρφωση του. Οι πληροφορίες που έχουμε είναι λίγες, αλλά σημαντικές, γιατί παραδίνονται από ένα σύγχρονο του Οσίου και αυτόπτη μάρτυρα της εκταφής του Τιμίου λειψάνου του, τον Στέφανο Λουζινιανό, ιερωμένο δομηνικανό μοναχό και βικάριο της Λατινικής Αρχιεπισκοπής Κύπρου, στο έργο του «Η Χωρογραφία της νήσου Κύπρου». Το έργο αυτό που θεωρείται σημαντική πηγή πληροφοριών για την μεσαιωνική ιστορία της Κύπρου, το εξέδωσε πρώτα στην Ιταλική (1573) και μετά στη Γαλλική γλώσσα (1580). Η δεύτερη έκδοση, που είναι πιο επιμελημένη, συμπληρώνει την πρώτη.

«Γιατί να θυμίζουμε συνεχώς πως είμαστε ξένοι στην Πόλη;» (από την έγκριτη τουρκική εφημερίδα SABAH)

Οι Γενίτσαροι εφορμούν ... (c) worldbulletin

Με ένα εντυπωσιακά ειλικρινές άρθρο, που δημοσιεύεται στην έγκυρη εφημερίδα SABAH, από τον Engin Ardiç, γνωστό συγγραφέα και δημοσιογράφο στην Τουρκία, στηλιτεύεται ο τουρκικός τρόπος εορτασμού της πτώσης της Κωνσταντινούπολης.

Στο εν λόγω άρθρο ο συγγραφέας παρουσιάζει μία σειρά από αλήθειες για τις οποίες το Κεμαλικό καθεστώς εδώ και δεκαετίες προσπαθεί να καταπνίξει. Αξίζει να παρατεθεί το πλήρες κείμενο το οποίο το πρωτότυπο μπορείτε να βρείτε στην συγκεκριμένη διεύθυνση: http://www.sabah.com.tr/Yazarlar/ardic/2009/05/29/hatirlatmayin_sunu_kefereye

«Μην το θυμίζετε αυτό στους μη μουσουλμάνους!

ΑΝ οργανωνόταν στην Αθήνα συνέδριο με θέμα «Θα πάρουμε πίσω στην Πόλη»…

Αγιά Σοφιά και Σύγχρονη Τουρκία

Του Μάριου Ευρυβιάδη

Βγαίνοντας από την Αγιά Σοφιά στην Πόλη τα λόγια του Ρωμιού συνάδελφου Βύρωνα Ματαράγκα, μαζί με τον οποίο και με άλλους συναδέλφους συνοδεύσαμε ομάδα φοιτητών του Παντείου Πανεπιστημίου για μια συνεργασία με το μη κρατικό και υπερσύγχρονο Πανεπιστήμιο Μπιλκί, επανέρχονται συνεχώς στ’αυτιά μου. «Όταν περιοδεύσεις την Αγία Σοφία, όταν συγκεντρωθείς και μελετήσεις την πνευματικότητα του ναού, τη μεγαλοπρέπειά του, την αγία του σοφία, θα αντιληφθείς τη μοναδικότητα του στον κόσμο της χριστιανοσύνης και της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής και, παρεμπιπτόντως, αν είχες την επιλογή, δεν θα ξανάμπαινες σε άλλη εκκλησία για να προσευχηθείς!».

Η Λαμπροφόρος Ανάσταση στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου

Τελικά, η Μεγάλη Σκευωρία εναντίον του Βατοπαιδίου, θα γυρίσει μπούμερανγκ κατά του Σατανά και των πειθήνιων Οργάνων του που την χάλκευσαν! Έτσι συμβαίνει εδώ και δύο ολόκληρες χιλιετηρίδες που η Αγία Ορθόδοξος, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία βάλλεται ανηλεώς από τα τέκνα του Σκότους… Όλοι οι εις βάρος Της διωγμοί των Αντιχρίστων, τελικά λάμπρυναν, χαλύβδωσαν, στερέωσαν και ισχυροποίησαν το Θεανθρώπινο Οικοδόμημα της Εκκλησίας.