Αγίου Κοσμά του Αιτωλού
«»Ακουσε, παιδί μου, να σου ειπώ. Ή τελεία αγάπη είναι να πούλησης όλα σου τά πράματα, νά τά δώσης ελεημοσύνη καί νά πηγαίνης καί εσύ νά εύρης κανένα αύθεντη νά πουληθής σκλάβος. Καί όσα πάρης, νά τά δώσης δλα. Νά μη κράτησης ένα άσπρο. Ή μπορείς να το κάμης αυτό να γένης τέλειος; Βαρύ σου φαίνεται… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Δείτε παρακάτω το βίντεο με το πολύ ωραίο τραγούδι για τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό της Ιεράς Μητροπόλεως Δρϋινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο άγιος Αντώνιος, ο οποίος είχε πει ότι «Θα έλθει καιρός που οι άνθρωποι θα γίνουν μανιακοί και όταν δουν κάποιον λογικό, θα ξεσηκωθούν εναντίον του λέγοντας: Εσύ είσαι μανιακός», επειδή δεν είναι όμοιος με αυτούς».
Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για τους νέους ή με τους νέους, αγνοώντας την σύγχρονη πραγματικότητα. Ούτε είναι δυνατό να αγγίξουμε τον προβληματισμό ή να ακούσουμε τον αδάμαστο κοχλασμό της αγωνίας τους, δίχως να ακτινογραφήσουμε τον χώρο, που προωθεί και μεθοδεύει κινήσεις και ενέργειες τόσο διαλυτικές και τόσο διασπαστικές της προσωπικότητός τους.Ας μη ξεχνάμε, εξάλλου, πως οι νέοι είναι παιδιά της εποχής μας. Είναι πιστά αντίγραφα του δικού μας κόσμου, που σέρνεται εφιαλτικά μέσα σε υλιστικούς μονόδρομους. Σε πνυκτικά αδιέξοδα, που δημιουργούν ψυχονευρωτικές τρικυμίες- σωματικές φθορές στην σφριγηλή νεανική ύπαρξη. Για να την σύρουν σ’ έναν ξέφρενο χορό ποικίλης ασυδοσίας.
Ο οποίος στραγγίζει την ικμάδα του σώματος θολώνει την διαύγεια του μυαλού ραγίζει τα νεύρα αντοχής αποδυναμώνει κάθε αντιστασιακή πνοή και ευτελίζει το ανθρώπινο πρόσωπο. Το αποτέλεσμα ζυγίζεται δραματικά στην ανήσυχη καθημερινότητα. Οι αξίες περνούν στο περιθώριο της ζωής, με κατάληξη η ζωή και ο άνθρωπος να χάνουν την αξία τους. Η ελευθερία, που αποτελεί την ένθεη σπίθα μέσα στο αδύναμο ανθρώπινο πρόσωπο, δεν έχει πια την ανάλογη ποιοτική βαρύτητα. Εφθαρμένη προσφέρεται στο ποικίλο παζάρι των διαπροσωπικών σχέσεων και αποκτά περιεχόμενο δίχως αντίκρυσμα. Ενώ ταυτόχρονα ένας ασύντακτος παραλογισμός πνίγει το ύφος και το ήθος του νέου, για να του σπρώξει μέσα στον ταλαιπωρημένο κοινωνικό λαβύρινθο, στον οποίο κρυφοζεί ο περίεργος, ατίθασος και σκοτεινός Μινώταυρος της ασυδοσίας και του μαρτυρικού θανάτου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο άγιος Ευγένιος με τον μαθητή του Αναστάσιο
Γεννήθηκε στο χωριό Μεγάλο Δένδρο Τριχωνίδος το 1597. Νέος προσήλθε στο μοναστήρι της Παναγίας Βλοχού στο Αγρίνιο. Κατόπιν κατέφυγε στη μονή Τροβάτου Αγράφων, όπου συνδέθηκε μ’ ενάρετους Γέροντες και αύξησε τις γραμματικές του γνώσεις. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών εκάρη μοναχός και μετά δύο έτη χειροτονήθηκε διάκονος στη μονή Τατάρνης.
Με τον Γέροντά του Αρσένιο επισκέπτεται το Άγιον Όρος. Ο Ευγένιος συνδέεται με τον σχολάξοντα επίσκοπο Χαραλάμπη, «εις άκρον αρετής εληλακότα», στη μονή Ξηροποτάμου. Ο Γέροντάς του αναχωρεί για τα Ιεροσόλυμα και, όταν μαθαίνει ο Ευγένιος, μετά από πολύ καιρό, τον θάνατό του, επιστρέφει στη μονή Τροβάτου. Το Άγιον Όρος έμεινε νοσταλγικά στη μνήμη του. Κατόπιν επισκέπτεται την Αλεξάνδρεια, όπου τον χειροτονεί ιερέα ο πατριάρχης Κύριλλος ο Λούκαρις, το Σινά και τα Ιεροσόλυμα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο κατά κόσμον Μιχαήλ Τριβώλης, υιός των επιφανών, πλουσίων και ευσεβών γονέων Μανουήλ και Ειρήνης, κατήγετο από την Λακεδαίμονα της Πελοποννήσου, αλλά γεννήθηκε στην Άρτα της Ηπείρου το 1470. Έλαβε καλή μόρφωση, στην αρχή από τον πατέρα του και στην συνέχεια από τον ιερέα Ιωάννη Μόσχο. Έφηβος φοίτησε στο περίφημο ελληνικό σχολείο της Άρτας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Πώς θα γίνει στα χέρια μας ο σταυρός φόβητρο των δαιμόνων; Αν το κάνουμε σωστά. Αν το κάνουμε όπως μας παραδίδει και μας διδάσκει ή άγια Εκκλησία μας – με πίστη, ευλάβεια, συναίσθηση, ιεροπρέπεια, ταπείνωση και διάκριση.
Πώς δηλαδή;
Αρχικά ενώνουμε τα τρία πρώτα δάκτυλα του δεξιού χεριού, ομολογώντας έτσι την πίστη μας σ’ ένα Θεό, πού είναι ταυτόχρονα και τρεις υποστάσεις, τρία πρόσωπα – ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα -, ομοούσια, ενωμένα μεταξύ τους «αχωρίστως» και «αδιαιρέτως». Τα άλλα δύο δάκτυλα, πού ακουμπούν στην παλάμη, συμβολίζουν τις δύο φύσεις, δύο θελήσεις και δύο ενέργειες του Κυρίου μας, τη θεία και την ανθρώπινη. Μ’ αυτό τον τρόπο κάνουμε μια συμβολική ομολογία της ορθοδόξου πίστεως μας, που βάσεις και θεμέλιά της αποτελούν το τριαδολογικό και το χριστολογικό δόγμα.
Μετά φέρνουμε το χέρι στο μέτωπο, τη σωματική περιοχή της διανοητικής λειτουργίας, φανερώνοντας έτσι ότι αγαπούμε το Θεό μ’ όλη τη διάνοια μας και ότι αφιερώνουμε σ’ Αυτόν όλες τις σκέψεις μας.
Το χέρι έρχεται κατόπιν στην κοιλιά. Έτσι δηλώνουμε συμβολικά ότι προσφέρουμε στον Κύριο όλες τις επιθυμίες μας και όλα τα συναισθήματα μας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
