Μαρτύρησε στις 17 Ιανουαρίου 1838 στα Ιωάννινα
Ο άγιος νεομάρτυς Γεώργιος, ο πολιούχος των Ιωαννίνων , καταγόταν από ένα χωριό των Γρεβενών, το οποίο ονομαζόταν Τζούρχλη, σήμερα Άγιος Γεώργιος.
Ήταν φτωχός και αγράμματος άνθρωπος . Σε ηλικία οκτώ ετών έμενε ορφανός. Και από τους δύο γονείς του. Όταν μεγάλωσε εργαζόταν ως ιπποκόμος σε κάποιον τούρκο αγά .Οι Τούρκοι ,όπως συνήθιζαν, δεν τον αποκαλούσαν με το όνομά του αλλά Γκιαούρ Χασάν. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μαρτύρησε στη Μαλακοπή της Μ. Ασίας στις 3 Νοεμβρίου 1797
Ο άγιος Γεώργιος ο Νεαπολίτης ήταν ιερομόναχος στην Ι. Μ. Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Νεάπολη, Νεβ – Σεχήρ τούρκικα , της Μ. Ασίας. Ως εφημέριος διέπρεπε για την πραότητά του, την ταπείνωση και την ακρίβεια της τήρησης των εντολών του Χριστού. Ως άγγελος ενίσχυε και παρηγορούσε τους Χριστιανούς που καταδυναστεύονταν από τους Αγαρηνούς.
Ευαρεστώντας έτσι τον Θεό κα τους ανθρώπους αξιώθηκε μαρτυρικού τέλους
Μετά τα Ορλωφικά τα πράγματα δεν είχαν ακόμα ησυχάσει και οι τύραννοι εξακολουθούσαν να διώκουν τους Ρωμιούς. Οι κάτοικοι της Μαλακοπής δεν είχαν ιερέα είτε διότι ήταν σοβαρά άρρωστος είτε διότι κρυβόταν εξαιτίας των διωγμών των Τούρκων και ιδιαίτερα εξαιτίας της μανίας τους κατά των κληρικών. Κατά το 1797 παρακάλεσαν τον Άγιο να πάει στη Μαλακοπή, έξι ώρες δρόμο από την Νεάπολη, να τους λειτουργήσει , γιατί ήταν κάποια μεγάλη εορτή και να αγιάσει εκεί τους ευσεβείς Χριστιανούς .
Ο άγιος Γεώργιος ξεκίνησε πρόθυμα, καβάλα σε ένα γάιδαρο , αν και ήταν ηλικιωμένος και ασθενικός , για την Μαλακοπή , να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των Χριστιανών. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου
Γεννήθηκε στην περιοχή της Άγκυρας, το 823, από ευσεβείς γονείς και στη βάπτισή του έλαβε το όνομα Νικήτας. Σε ηλικία επτά ετών αποχωρίσθηκε τον πατέρα του και δεκαεπτά ετών νυμφεύθηκε την Ευφροσύνη και απόκτησε μία θυγατέρα, την Αναστασώ. Ποθώντας τον βίο της ασκήσεως εγκαταλείπει τον πλούτο του στους συγγενείς του και αναχωρεί κρυφά για τον Βιθυνικό Όλυμπο, όπου μαθητεύει σε αγίους ασκητές και φορά το μοναχικό σχήμα, μετονομαζόμενος σε Ευθύμιο.
Μαρτύρησε στην Κρήνη ( Τσεσμέ) της Μ. Ασίας στις 25 Ιουνίου 1823
Ο άγιος προερχόταν από τουρκόφωνους ευλαβείς χριστιανούς γονείς της περιοχής της Αττάλειας, που είχαν και ιδιόκτητη εκκλησία προς τιμήν της Αγίας Αικατερίνης. Κάποια μέρα ενώ έπαιζε με άλλα παιδιά τον άρπαξε ο αγάς της περιοχής, τον πήρε σπίτι του και σαν μικρό παιδί που ήταν κατάφερε να τον εξισλαμίσει. Για να τον κρατήσει μάλιστα κοντά του τον πάντρεψε αργότερα με την κόρη του . Οι γονείς του αγνοώντας τα συμβάντα θρηνούσαν την απώλειά του και όταν τέλος έμαθαν τη φρικτή είδηση οδύρονταν και ζητούσαν τρόπο να τον δουν έστω και από μακριά. Μη μπορώντας να τον πλησιάσουν παρεκάλεσαν κάποια γνωστή τους χριστιανή γυναίκα, ονόματι Μαρία, η οποία ήταν υπηρέτρια στο σπίτι του αγά, να θυμίσει στον νέο την καταγωγή του. Με φόβο λοιπόν η Μαρία τόλμησε να μιλήσει στον Γεώργιο για τους γονείς του, την καταγωγή του και τη θρησκεία του. Πράγματι ο λόγος της είχε αποτέλεσμα, καρποφόρησε αμέσως στην καρδιά του και ήθελε να φύγει αλλά πώς ; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Αρχιμ. Γεωργίου, Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Γρηγορίου
Γιατί ο Θεός ανέδειξε τους αγίους Νεομάρτυρες στους χρόνους της Τουρκοκρατίας;
Για πέντε λόγους κατά τον φιλομάρτυρα άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη ευδόκησε ο Θεός να αναδείξει τους αγίους Νεομάρτυρες στους τωρινούς καιρούς. Από τους λόγους αυτούς φαίνεται η μεγάλη σημασία της ομολογίας των Νεομαρτύρων.
Πρώτον, δια να είναι ανακαινισμός όλης της Ορθοδόξου πίστεως.
Βεβαιώνονται οι σύγχρονοι προς τους Νεομάρτυρες Χριστιανοί για τα κατορθώματα των παλαιών Μαρτύρων που λόγω δυσπιστίας η πολυκαιρίας έχει ατονήσει η προς αυτούς αδίστακτη πίστη. Τώρα βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια τους Νεομάρτυρες, που κάποτε ήσαν συγγενείς ή φίλοι ή γνώριμοι τους, να υπομένουν παρόμοια με τους παλαιούς Μάρτυρες βασανιστήρια χωρίς να δειλιάζουν να «φαίνονται πάλιν εις τον κόσμον δεύτεροι Γεώργιοι, δεύτεροι Δημήτριοι, νέοι Θεόδωροι, όχι μόνον διά την ταυτότητα των ονομάτων, αλλά πολλώ μάλλον διά την ομοιότητα των Μαρτυρίων». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο τροπαιοφόρος της αγάπης
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ
Σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει μαρτυρική εορτή. Εάν επιχειρήσομε να εκθειάσομε τον εορταζόμενο Άγιο, μάλλον θα τον μειώσομε. Ο Άγιος αυτός είναι η δόξα των Μαρτύρων, το καύχημα των Αγίων, η τιμή του ουρανού και της θριαμβευούσης Εκκλησίας. Είναι ο παμμέγιστος Γεώργιος. Δεν υπάρχει στόμα χριστιανικό από τη νηπιακή ηλικία μέχρι του τελευταίου επιθανάτιου παλμού της καρδιάς, πού να μην επικαλεστεί το γλυκύτατό του όνομα. Δεν υπάρχει χώρα χριστιανική πού να μην υπάρχουν έστω και ερείπια ναού, πού κτίσθηκε στη μνήμη του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Το 1824 αποκεφαλίστηκαν στο Ρέθυμνο, μετά από βασανιστήρια, τέσσερις νέοι άντρες από το χωριό Μέλαμπες της επαρχίας Αγίου Βασιλείου. Ο Γεώργιος, ο Αγγελής, ο Μανουήλ και ο Νικόλαος. Συγγενείς μεταξύ τους, ήταν κρυπτοχριστιανοί, δηλαδή χριστιανοί που παρίσταναν τους μουσουλμάνους από το φόβο των φανατικών Τουρκοκρητικών (όπως πολλοί στην Κρήτη κατά την Τουρκοκρατία, καθώς είπαμε). Όταν όμως ξέσπασε η επανάσταση του 1821 (στην οποία η Κρήτη συμμετείχε ενεργά), εκδήλωσαν ανοιχτά τη χριστιανική τους ιδιότητα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Οι πληροφορίες για το μαρτύριο του Αγίου Νεομάρτυρος Δημητρίου προέρχονται από τον Γάλλο Πρόξενο στα Ιωάννινα Pouqueville.
Ο Pouqueville συνάντησε τον Άγιο, ο οποίος ήταν μαθητής του πατρο-Κοσμά του Αιτωλού, μαζί με τον αρχηγό της επαναστάσεως στη Θεσσαλία παπα-Ευθύμιο Βλαχάβα στα βουνά της Πίνδου και ήταν παρών στην ανάκριση και στο μαρτύριό του.
Ο Άγιος καταγόταν από το χωριό Σαμαρίνα της Πίνδου και ήταν μοναχός στο παλαιό μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής της πατρίδας του. Αναλογιζόμενος όμως με πόνο την κακή πνευματική κατάσταση των Ελλήνων τότε αλλά και τις διώξεις και τους εξευτελισμούς που υφίσταντο, βγήκε από το μοναστήρι του και διέτρεχε τα χωριά κηρύττοντας τον λόγο του Θεού, νουθετώντας και παρηγορώντας τους Χριστιανούς. Εκείνη την εποχή τα πράγματα ήταν ιδιαίτερα οξυμένα ,εξαιτίας του κινήματος του παπα-Βλαχάβα.
Επειδή μιλούσε για την βασιλεία του Θεού κατηγορήθηκε ο Άγιος ως στασιαστής και οδηγήθηκε σιδηροδέσμιος μπροστά στον Αλή Πασά , διότι οι Τούρκοι το περί της βασιλείας του Θεού κήρυγμα το αντιλαμβάνονταν με κοσμικό ανατρεπτικό περιεχόμενο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μαρτύρησαν στη Μάκρη της Θράκης στις 6 Απριλίου 1835, Δευτέρα του Θωμά.
Όλοι οι άγιοι κατάγονταν από τη Σαμοθράκη εκτός από τον Μιχαήλ, ο οποίος καταγόταν από την Κύπρο. Όταν έγινε η επανάσταση του 1821 επέδραμαν πολλοί Τούρκοι από τις γύρω περιοχές στη Σαμοθράκη και κατέσφαξαν το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων, ιδιαίτερα τους άνδρες, τις δε γυναίκες και τα παιδιά τους πούλησαν σκλάβους σε διάφορα μέρη από την πατρίδα τους. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και οι Άγιοι μάρτυρες, οι οποίοι σκλαβώθηκαν και με τη βία αρνήθηκαν τον Χριστό και έγιναν μουσουλμάνοι. Μάλιστα ο Μανουήλ ο οποίος πουλήθηκε στην Αίγυπτο, έμαθε και την αραβική γλώσσα και επιδόθηκε στη μελέτη του Κορανίου και των άλλων βιβλίων των Αράβων. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ιερά Βατοπαιδινή Σκήτη του Αγίου Δημητρίου
1. Συνοπτικό βιογραφικό σχεδίασμα[1]
Ο μακάριος γέρων Ιερόθεος «ήτον γέννημα και βλαστός της περίφημου Πελοποννήσου, ήτοι του Μωρέως, από την επαρχίαν του αγίου Κορίνθου, από ένα χωρίον καλούμενον Συλίβενα[2] (του ποταμού όπου συνορεύει με την επαρχίαν του αγίου Κυρνίτης)»[3].
Γεννήθηκε κατά το έτος 1762[4], από τον Γεώργιο και την Μαλάμω[5], γονείς «θεοσεβείς, φιλαδέλφους, φιλογείτονες, φιλόπτωχους και ελεήμονες»[6], ως δευτερότοκος υιός τους[7], και «αναγεννηθείς δια, του αγίου Βαπτίσματος, ωνομάσθη Ιωάννης»[8]. Ο βιογράφος του δεν μας παρέχει, δυστυχώς, περισσότερες πληροφορίες για την παιδική του ηλικία μνημονεύει, πάντως, πως «ήτον προς τους γονείς του κατά πάντα υπήκοος, εις όσα, δηλαδή, πρέπει να υποτάσσωνται τα τέκνα εις τους γονείς αυτών»[9], καθώς και ότι βασική του απασχόληση ήταν η διαποίμανση του κοπαδιού που διατηρούσαν οι κτηνοτρόφοι -προφανώς- και γεωργοί γονείς του[10]. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Σε κλίμα βαθιάς κατάνυξης τελέσθηκε για πρώτη φορά Θεία Λειτουργία, στον τόπο που μαρτύρησε ο Άγιος Νεομάρτυς Μιχαήλ ο Αθηναίος (Πακνανάς).Μετά από κανονικές διαδικασίες η ιστορική Θεία Λειτουργία τελέστηκε στον τόπο του μαρτυρίου του Αγίου Μιχαήλ στο Ολυμπιείο, όπου εκεί ευρίσκονται ακόμη τα οστά του Αγίου.
Την Θεία Λειτουργία τέλεσε ο δραστήριος Αρχιμανδρίτης Μάξιμος Κάππας, προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίας Φωτεινής Ιλισού.
Να σημειωθεί, ότι ο π. Μάξιμος απευθυνόμενος στους πιστούς που παρέστησαν στην Θεία Λειτουργία, μίλησε για τον Άγιο Νεομάρτυρα Μιχαήλ στα δύσκολα εκείνα χρόνια στην Αθήνα.
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Romfea.gr» οι υπεύθυνοι του Ολυμπίειου, ζήτησαν από τον π. Μάξιμο Κάππα να επαναλαμβάνεται αυτή η Θεία Λειτουργία κάθε χρόνο.
Τέλος να αναφερθεί, ότι μετά το πέρας της Θείας λειτουργίας τελέστηκε τρισάγιο για τους Έλληνες που θανατώθηκαν από τους Τούρκους κατά την Οθωμανική περίοδο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η πολιτική κρίση που ξέσπασε το καλοκαίρι του 1965, αφορούσε σε μεγάλο βαθμό την διαφωνία του Βασιλιά Κωνσταντίνου με τον Γεώργιο Παπανδρέου για τον χειρισμό των ανακρίσεων της υπόθεσης Α.Σ.Π.Ι.Δ.Α. («Αξιωματικοί Σώσατε Πατρίδα, Ιδανικά, Δημοκρατίαν, Αξιοκρατίαν»). Συγκεκριμένα υπήρχαν στοιχεία που συνέδεαν τον τότε νεοεμφανισθέντα αλλά ανερχόμενου βουλευτή Ανδρέα Παπανδρέου με την συγκεκριμένη οργάνωση. Ο τότε υπουργός Εθνικής Αμύνης Πέτρος Γαρουφαλιάς, πρόσωπο που απολάμβανε της απόλυτης εμπιστοσύνης του Στέμματος, μετά την έκθεση Γρίβα και το αποτέλεσμα της ανάκρισης του Σίμου, είχε διατάξει την συνέχιση των ανακρίσεων και την παραπομπή της σε στρατοδικείο, όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου τον εξανάγκασε σε παραίτηση ενημερώνοντας τον Βασιλιά ότι σκοπεύει να αναλάβει το υπουργείο Εθνικής Αμύνης ο ίδιος. Αφορμή για την απόπομπή του Γαρουφαλιά ήταν και η άρνηση του στην διαταγή του Παπανδρέου να αρχίσουν οι ανακρίσεις για την εφαρμογή του σχεδίου «Περικλής» στις εκλογές του 1961, κάτι που προφανώς ήθελε να χρησιμοποιήσει ο Παπανδρέου ως αντιπερισπασμο στην υπόθεση Α.Σ.Π.Ι.Δ.Α, καθώς από εκείνες τις εκλογές είχαν περάσει τέσσερα χρόνια. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Θερμές ευχαριστίες εκφράζω προς τον Γυμναστικό Σύλλογο Στροβόλου «Κεραυνός», και όλους εσάς, που μου κάματε την τιμή σήμερα να ευρίσκομαι εδώ μαζί σας. Kι είναι ιδιαίτερα συγκινητική αυτή η ημέρα, η 9η Ιουλίου, διότι η περιοχή της ευρύτερης Λευκωσίας, στην οποία βρισκόμαστε, ταυτίστηκε με τους αγώνες και με τα αίματα των μαρτύρων της πίστεως και της πατρίδος την περίοδο της τουρκοκρατίας. Αλλά και ο Στρόβολος, η γενέτειρα του εθνομάρτυρος και ιερομάρτυρος Kυπριανού, έτυχε ιδιαίτερης τιμής και ευλογίας από το μαρτύριό του, συνδεόμενος με την ιστορία και την πορεία του, αλλά και με την ιερά μονή Mαχαιρά, της οποίας ο Κυπριανός υπήρξε γνήσιο τέκνο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο άγιος Γεώργιος Θεσσαλονίκης. Τοιχογραφία βορείου τοίχου προθέσεως Καθολικού Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου
Ο αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Γεώργιος αναφέρεται στο Συνοδικό της Θεσσαλονίκης και μνημονεύεται στην 29η θέση. Το Συνοδικό αυτό είναι σημαντικό κείμενο και δέχθηκε μάλιστα κατά καιρούς εκκαθαρίσεις από πρόσωπα πού είχαν αποκλίνει από τη δογματική ακρίβεια. Η τοποθέτηση τού ονόματος τού αρχιεπισκόπου Γεωργίου στό Συνοδικό προσδιορίζει ως χρόνο αρχιερατείας του στη Θεσσαλονίκη την τρίτη δεκαετία τού 11ου αιώνα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μαρτύρησε στις 23 Απριλίου 1752 στην Πτολεμαΐδα της Παλαιστίνης
Ήταν νέος στην ηλικία, ωραίος στην όψη, φρόνιμος στον νου και σώφρων στα ήθη. Εξαιτίας της φτώχιας και της σκλαβιάς έφυγε από την ιδιαίτερη πατρίδα του την Κύπρο, από μικρό παιδί, και πήγε στην Πτολεμαΐδα, Άκρι ή Άκκρα , της Παλαιστίνης, για να εργαστεί να ζήσει. Εκεί μπήκε στην υπηρεσία ενός Ευρωπαίου πρέσβη. Δουλειά του μεταξύ των άλλων ήταν να ψωνίζει τρόφιμα για την οικία του αφέντη του . Είχε δε συνήθεια να πηγαίνει σε μια Τούρκισσα πτωχή για να αγοράζει φρέσκα αυγά. Η Τουρκάλα εκείνη είχε μια κόρη σε ηλικία γάμου, η οποία πολλές φορές έβγαινε και συνομιλούσε ελεύθερα με τον Γεώργιο , ακόμα κι όταν απουσίαζε η μητέρα της, Κάποιες γειτόνισσες , βλέποντας πως ο νέος δεν αγοράζει αυγά από αυτές, φθόνησαν και έβαλαν στο νου τους να του κάνουν κακό. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μαρτύρησαν στη Μάκρη της Θράκης στις 6 Απριλίου 1835, Δευτέρα του Θωμά.
Όλοι οι άγιοι κατάγονταν από τη Σαμοθράκη εκτός από τον Μιχαήλ, ο οποίος καταγόταν από την Κύπρο. Όταν έγινε η επανάσταση του 1821 επέδραμαν πολλοί Τούρκοι από τις γύρω περιοχές στη Σαμοθράκη και κατέσφαξαν το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων, ιδιαίτερα τους άνδρες, τις δε γυναίκες και τα παιδιά τους πούλησαν σκλάβους σε διάφορα μέρη από την πατρίδα τους. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και οι Άγιοι μάρτυρες, οι οποίοι σκλαβώθηκαν και με τη βία αρνήθηκαν τον Χριστό και έγιναν μουσουλμάνοι. Μάλιστα ο Μανουήλ ο οποίος πουλήθηκε στην Αίγυπτο, έμαθε και την αραβική γλώσσα και επιδόθηκε στη μελέτη του Κορανίου και των άλλων βιβλίων των Αράβων. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Γεννήθηκε μετά τα μέσα του 15ου αιώνα. Η πατρίδα του είναι άγνωστη. Άλλοι αναφέρουν ως τόπο γεννήσεώς του τη Λέσβο και άλλοι τη Βέροια, στην πρώτη μάλιστα και δείχνεται η οικία του.
Τους πρώτους ασκητικούς του αγώνες τέλεσε στην αγιορείτικη μονή του Παντοκράτορος, όπου ήταν και εφημέριος. Έζησε και στο Κάθισμα του Οσίου Ονουφρίου. Κατόπιν άφησε τη μονή και έγινε μαθητής του οσίου Ιακώβου, που ασκούνταν τον καιρό εκείνο στην Ιβηριτική Σκήτη, «και έχαιρε, και εσκίρτα, πώς ηξιώθη, να ακούη εκείνας τας θείας οπτασίας, όπου έβλεπε νοερώς, και να έχη διδάσκαλον και γέροντα τοιούτον ουράνιον άνθρωπον». Όταν ο θείος Ιάκωβος βγήκε στον κόσμο να κηρύξει τον λόγο του Θεού, τον ακολούθησε και ο πιστός Θεωνάς. Μετά το μαρτυρικό τέλος του διδασκάλου του γίνεται διάδοχος και προεστώς στους άλλους μαθητές και για λίγο ηγούμενος της μονής του Τιμίου Προδόμου στη Δερβέκιστα Αιτωλίας, το 1520. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μαρτύρησε στην Έφεσο στις 5 Απριλίου 1801
Ο άγιος καταγόταν από την νέα Έφεσο που ονομάζεται από τους Τούρκους Κουσάντασι . Ήταν έγγαμος, είχε και παιδιά αλλά ζούσε απρόσεχτη ζωή. Ήταν δέσμιος στο πάθος του ποτού.
Κάποια ημέρα , σε ηλικία σαράντα δύο ετών, μεθυσμένος πήγε στον δικαστή και μπροστά σε πολλούς μάρτυρες αρνήθηκε τον Χριστό χωρίς καμιά πίεση και έγινε μουσουλμάνος. Ενώ όμως είχε ομολογήσει και περίμενε για την περιτομή, συνήλθε και συναισθάνθηκε τι έκανε. Έφυγε λοιπόν κρυφά και πήγε στη Σάμο, απέναντι από το Κουσάντασι . Εκείνες τις ημέρες στη νέα Έφεσο έτυχε να κτίζεται η καινούργια εκκλησία με άδεια του Σουλτάνου. Οι Τούρκοι φθονούσαν για την ανέγερση της εκκλησίας και για να την καταστρέψουν δημιούργησαν τον μύθο ότι οι Χριστιανοί σκότωσαν τον Γεώργιο και τον έθαψαν στα θεμέλια της εκκλησίας, γι’ αυτό είχε εξαφανιστεί. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μαρτύρησε στο χωριό Φουρνέ τον Φεβρουάριο του 1867
Ο Άγιος καταγόταν από το χωριό Αλικιανός της επαρχίας Κυδωνίας. Ο πατέρας του ήταν ιερέας στο χωριό Θέρισος. Εκεί γεννήθηκε και μεγάλωσε ο άγιος και τα υπόλοιπα αδέλφια του , εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου .Έμαθε πολύ λίγα γράμματα, ώστε μόλις που μπορούσε να διαβάζει , η ασχολία του δε ήταν η γεωργία.
Όλη την ημέρα εργαζόταν στους αγρούς , το βράδυ ξενυχτούσε διαβάζοντας Συναξάρια, ιδιαιτέρως των Μαρτύρων, τα οποία υπεραγαπούσε, μολονότι οι γονείς του τον παρακινούσαν να κοιμάται αρκετά , διότι εργαζόταν σκληρά την ημέρα. Ο άγιος τους απαντούσε « δεν ξεκουράζομαι ούτε κοιμάμαι ευχάριστα , αν πρώτα δεν χορτάσω από την ανάγνωση» .Έτσι είχε γεννηθεί μέσα στην καρδιά του ο πόθος για το μαρτύριο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο μακαριστός Γέροντας Ιάκωβος με την θαυματουργή εικόνα του Οσίου Δαβίδ έξω από το Καθολικό της Μονής
Ο πατήρ Ιάκωβος Τσαλίκης γεννήθηκε την 5-11-1920 στο Λεβίσι της Μικράς Ασίας, κωμόπολη 5.000 περίπου κατοίκων, απέναντι της Ρόδου, λίγα χιλιόμετρα στο εσωτερικό από την παραλία.
Οι γονείς του ήταν ο Σταυρός Τσαλίκης, τεχνίτης οικοδόμος και μητέρα του η Θεοδώρα Κρεμμυδά του Γεωργίου και της Δέσποινας.
Το 1922, με την Μικρασιατική καταστροφή, οι Έλληνες της Μικράς Ασίας εξεδιώχθησαν από τους Τούρκους και η οικογένεια του… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κατά την αναφερθείσα επίσκεψη των Ενωτικών λατινοφρόνων έκτος των Βατοπαιδινών μαρτύρησαν μοναχοί των ιερών μονών Ιβήρων, Ζωγράφου και Ξενοφώντος. Κατά μία παράδοση ο ίδιος ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ ο Παλαιολόγος ηγείτο στρατιωτικής ομάδος. «Κατέλαβε την των Καραιών κελλιωτικήν λαύραν, ένθα και το του Όρους πρωτείον ίδρυται· ο δε πρωτεύων και οι συν αυτώ αντέστησαν αυτώ γενναίως, τοις προλαβούσιν ομοίως ελέγχοντες· ο δε βασιλεύς εις οργήν κινηθείς, εκέλευσε πάντας αυτούς μαχαίρας έργον γενέσθαι, και ούτως ετελειώθησαν οι άγιοι ομολογηταί την δε εκκλησίαν αυτών πυρπολήσας, και τα των μοναχών σκηνώματα ληϊσάμενος…». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Γέροντας Κλεόπας γεννήθηκε στο χωριό Σούλιτσα του νομού Botosani της Ρουμανίας στις 10 Απριλίου του 1912. Ήταν το πέμπτο από τα δέκα παιδιά της οικογένειας των Αλέξανδρου και Άννας, μάλιστα από τα δέκα παιδιά τα πέντε ακολούθησαν το μοναχικό βίο. Οι γονείς του ήταν ζωντανό παράδειγμα χριστιανικής ζωής, το σπίτι τους ήταν μια κατ΄ οίκον εκκλησία όπως ο ίδιος ο γέροντας διηγόταν.
Από την γέννησή του για δύο μήνες συνεχώς ο Κωνσταντίνος -κοσμικό όνομα του γέροντα- ήταν συνεχώς. Δεν έτρωγε σχεδόν τίποτα και έκλαιγε μέρα και νύχτα, έτσι που όλοι ανησυχούσαν για τη ζωή του. Μη γνωρίζοντας τι να κάνει η μητέρα του επειδή δύο άλλα αδέλφιά του πέθαναν σε νηπιακή ηλικία· πήγε στον ερημίτη Κόνωνα Georgescu ο οποίος ήταν πνευματικός στην Cozancea και με την βοήθειά του η Παναγία θεράπευσε τον μικρό Κωνσταντίνο.
Στα τέλη του 1927, ο μεγαλύτερος αδερφός του, Γεώργιος εισήλθε στην Ιερά Σκήτη Sihastria ο οποίος στην κουρά του ονομάστηκε Γεράσιμος μοναχός, ενώ το χειμώνα του 1929, ο Κωνσταντίνος και ο αδελφός του Βασίλειος αποφάσισαν και αυτοί να μονάσουν στην ίδια Σκήτη (μοναστήρι). Έγινα δεκτοί μετά από τον Ηγούμενο της Σκήτης π. Ιωαννίκιο Moroi.
Την άνοιξη του 1931 ο ρασοφόρος Βασίλειος αδελφός και συνασκητής του π. Κλεόπα, ασθένησε και σε τρεις μέρες κοιμήθηκε εν ειρήνη. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1933 ο π. Γεράσιμος, μεγαλύτερος αδελφός του γέροντα παρέδωσε και αυτός την ψυχή του στα χέρια του Χριστού.
Μέχρι το 1935 ο Γέροντας έβοσκε τα πρόβατα της Σκήτης όπως έκαναν και τα άλλα του αδέλφια. Ο ίδιος έλεγε για την περίοδο εκείνη ότι: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
του Αρχιμανδρίτου Γεωργίου καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους
Άγιον Όρος, 22 Σεπτεμβρίου 2009
Η Μικτή Διεθνής Επιτροπή του Θεολογικού Διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών συνέρχεται στην Κύπρο τον προσεχή Οκτώβριο, για να συζητήση το θέμα: «Ο ρόλος του Πάπα της Ρώμης εν τη κοινωνία των Εκκλησιών κατά την πρώτην χιλιετίαν». Το ζήτημα το είχε θέσει η ίδια Επιτροπή στο γνωστό Κείμενο της Ραβέννας (2007) και συνοψίζεται στο ερώτημα: Ποιος είναι ο ρόλος του επισκόπου Ρώμης κατά την πρώτη χιλιετία, όταν υπήρχε η κοινωνία των Εκκλησιών Ανατολής και Δύσεως, και πώς πρέπει να νοήται η διδασκαλία των Α’ και Β’ Βατικανείων Συνόδων περί παγκοσμίου Πρωτείου του Πάπα (παραγρ. 45); Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 