Μιά μερα, ένα πρωινό προχώρησα μόνος μου στο παρθένο δάσος. Όλα, δροσισμένα από την πρωινή δροσιά,λαμπύριζαν στον ήλιο. Βρέθηκα σε μια χαράδρα. Την πέρασα. Κάθισα σ’ ένα βράχο. Δίπλα μου κρύα νερά κυλούσαν ήσυχα κι έλεγα την ευχή. Ησυχία απόλυτη.Τίποτα δεν ακουγόταν. Σε λίγο, μέσα στην ησυχία ακούω μια γλυκιά φωνή,μεθυστική, να ψάλλει, να υμνεί τον Πλάστη. Κοιτάζω, δεν Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Τα δάκρυα είναι η Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Βαρθολομαίος: Φέραμε στον Νυμφίο τα δάκρυα μας…για το δράμα που πέρασε το νησί μας, για τη φωτιά που έκαψε τις καρδιές μας! (ΦΩΤΟ)
Ίμβρος, ρεπορτάζ-φωτογραφίες του Νίκου Μαγγίνα
Η Λειτουργική ζωή, το θυμίαμα της Εκκλησιάς και τα αρώματα των ανοιξιάτικων λουλουδιών, ο ήλιος και η θάλασσα, ο ήχος από το θυμιατό και οι ψαλμοί που ακούγονται από τα παρεκκλήσια και διατρέχουν τα δασώδη βουνά και τις καταπράσινες λαγκάδες, η στεντόρεια φωνή και η επιβλητική παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη, τα χαρούμενα πρόσωπα των ρωμηών αλλά και όλων εκείνων που «επέστρεψαν», τα γέλια και τα ανέμελα παιχνίδια των μικρών παιδιών είναι μερικές από τις ψηφίδες που συνθέτουν την εικόνα της Ίμβρου, αυτές τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας όπου κυριαρχεί η προσδοκία της Αναστάσεως του Κυρίου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Τα δάκρυα για τους νεκρούς εξατμίζονται, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο πρωτονούς , υψιπετά
πέρα στα ουράνια πάει,
σκαρφάλωσε στα κράσπεδα
και πίσω δε γυρνάει…… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κάποτε ένας ναυτικός βρέθηκε ναυαγός σ’ ένα ακατοίκητο τροπικό νησί μόνος κι έρημος. Με πολλούς κόπους, χωρίς εργαλεία, εργαζόμενος μόνο με τα χέρια του, κατάφερε να φτιάξει μια ξύλινη καλύβα για να μπορέσει να προστατευτεί κατά την περίοδο των βροχών. Πράγματι είχε μόλις τελειώσει την καλύβα όταν άρχισε να βρέχει ασταμάτητα. Όμως την δεύτερη κιόλας μέρα ένας κεραυνός έκαψε την καλύβα του και την έκανε στάχτη. Ο ναυαγός, που πρώτα δόξαζε το Θεό για τη σωτηρία του, τώρα αναλύθηκε σε δάκρυα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η πόρνη γυναίκα – Αμαρτία – Δάκρυα – Άφεση.
Μια πόρνη διαμάντι! Πέρασαν δυο χιλιάδες χρόνια, κι όμως εξακολουθεί το παράδειγμα της γυναίκας αυτής να προβάλλεται κάθε χρόνο τη Μεγ. Τρίτη το βράδυ. Την περίπτωσή της την απαθανάτισαν οι ιεροί Ευαγγελιστές, και μάλιστα ο Λουκάς (7,36-50). Για μια παρόμοια γυναίκα, που το σχετικό επεισόδιο το διασώζουν οι Ευαγγελιστές Ματθαίος (26,6-13) και Μάρκος (14,3-9), ο Κύριος προφήτευσε τη διάδοση του γεγονότος σε παγκόσμια κλίμακα «Αμήν λέγω υμίν, όπου εάν κηρυχθή το ευαγγέλιον τούτο εν όλω τω κόσμω, λαληθήσεται και ό εποίησεν αύτη εις μνημόσυνον αυτής» (Ματθ. 26,13). Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ας έρθουμε τώρα στο γνωστότερο ποιητικό αριστούργημα της Κασσιανής, που ψάλλεται τη Μεγάλη Τρίτη το βράδυ και ανήκει στον όρθρο της Μεγάλης Τετάρτης, το «Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις». Αυτό το τροπάριο ψάλλεται στον πλάγιο δ’ ήχο, και είναι ποιητική, λυρική καθαρά επεξεργασία μιας Ευαγγελικής σκηνής, πολύ δραματικής: είναι η σκηνή, που ήρθε μια πόρνη κλαίουσα στο Χριστό, όταν Εκείνος βρισκόταν στο σπίτι του Φαρισαίου Σίμωνα, και άρχισε να περιχύνει με πολύτιμο μύρο και με καυτερά δάκρυα τα πόδια του, και ύστερα να σκουπίζει με τα ξέπλεκα μαλλιά της, που ως τότε ήταν δίχτυα, για να ψαρεύει τους νέους στην αμαρτία. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Όσιος Γεώργιος αγάπησε από νεαρή ηλικία ολόψυχα τον Χριστό και ακολούθησε την οδό της μοναχικής πολιτείας, παρά το γεγονός ότι οι γονείς του επιθυμούσαν να νυμφευθεί. Έτσι επιδόθηκε σε κάθε είδους άσκηση και εγκράτεια, νηστεία και σκληραγωγία, προσευχή, δάκρυα, μελέτη των θείων Γραφών και κάθε άλλη αρετή, για να ευαρεστήσει τον Θεό. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ψυχή μου, κλαύσον, πόνεσον και στέναξον εκ βάθους,
ν’ απαλλαχθής, να λυτρωθής του ολεθρίου πάθους.
του πάθους, πού ‘χει δύναμιν ψυχάς να καταστρέφη,
του πάθους του οδυνηρού, που καταντά σαν μέθη.
Μεθύει ο ταλαίπωρος άνθρωπος και πλανάται,
και πράττει α ουκ έξεστιν, ούτε Θεόν φοβάται. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κάποιος Γέροντας ζούσε μόνος στη μονή των Μονιδίων και η παντοτινή του προσευχή ήταν η εξής: «Κύριε, δεν έχω τον φόβο σου μέσα μου, γι αυτό στείλε μου κάποιον
κεραυνό ή κάποια άλλη δύσκολη περίσταση, ή αρρώστια ή δαίμονα, μήπως έστω και μ΄ αυτόν τον τρόπο φοβηθεί η πωρωμένη μου ψυχή». Αυτά έλεγε και συνέχιζε να παρακαλεί τον Θεό. «Ξέρω ότι είναι αδύνατο να με συγχωρήσεις.
Γιατί αμάρτησα πολύ σε σένα, Δέσποτα, αλλ΄ αν είναι δυνατόν λόγω της ευσπλαχνίας σου, συγχώρεσέ με. Αν όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει, τιμώρησέ με εδώ στη γη, Δέσποτα, και
εκεί μη με παιδεύσεις, αλλ΄ εάν και αυτό είναι αδύνατο, τιμώρησέ με εδώ κατά ένα μέρος και εκεί ανακούφισέ με, έστω και λίγο, από την τιμωρία της κόλασης. Άρχισε από τώρα να με παιδεύεις, αλλά ας μην περιπέσω στην οργή σου, Δέσποτα». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η ανάσα όλων των Ελλήνων κομμένη. Όλη η Αθήνα ωργισμένη. Ποιός θα αναχαιτίση αυτήν την οργή; Προς ποιά κατεύθυνσι θα διοχετευθή. Αν… αν… αν… –δυσκολευόμαστε να το γράψουμε–, τότε τι θα γίνη; Τότε ποιός θα μας δώση δάκρυα να χύσουμε, θρήνους για να θρηνήσουμε, κραυγές και οιμωγές να στείλουμε στους ουρανούς; Που θα βρούμε τόσες μοιρολογίστρες να ψάλλουν το μοιρολόγι της Ελλάδος; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
(Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού)
Να, έμαθες ότι είσαι πηλός, πτωχός και γυμνός. Τώρα ζήτησε απ’ αυτόν που μπορεί να αναπλάσει τη φύση να σε πλουτίσει. Και, αν σου δώσει πολύ ή λίγο, αναγνώρισε τον ευεργέτη σου. Και μη σφετερισθείς τα ξένα ως δικά σου. Με πόνο και δάκρυα θα λάβεις τη χάρη. Και πάλι με δάκρυα χαράς και ευχαριστίας, με φόβο Θεού θα την κρατήσεις. Με θέρμη και ζήλο ελκύεται· με ψυχρότητα και αμέλεια χάνεται.
Δεν σου ζητεί περισσότερο ο Χριστός για να σου δώσει τα άγιά Του χαρίσματα· μόνο να αναγνωρίζεις ότι, ό,τι καλό και αν έχεις, είναι δικό Του. Και να συμπαθείς αυτόν που δεν έχει. Να μην τον κρίνεις ότι δεν έχει· ότι είναι αμαρτωλός, φαύλος, πονηρός, φλύαρος, κλέπτης, πόρνος και ψεύτης. Εάν αποκτήσεις αυτή την επίγνωση, δεν μπορείς ποτέ να κρίνεις κανένα, έστω και αν τον βλέπεις να αμαρτάνει θανάσιμα• γιατί αμέσως θα λες· Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
– Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών…, η φωνή του Αφυπνιστή αντήχησε μέσα στην παγωμένη νύχτα του χειμώνα και ταυτόχρονα ένας ρυθμικός χτύπος ακούστηκε στην πόρτα του κελλιού. Ο μοναχός ξύπνησε. Κοίταξε γύρω του. Σκοτάδι απλώθηκε σ’ όλο το κελλί του. Η αμέλεια ρίχνει τα πρώτα βέλη της, για να λαβώσει τον αγωνιστή.
– «Είναι νωρίς ακόμη», του ψιθυρίζει. «Κοιμήσου λίγο να ξεκουραστείς και αργότερα με όρεξη… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Παναγία Γαλακτοτροφούσα, 16ος αιώνας. Βρισκόταν στο Ναό Αγίας Ζώνης Αμμοχώστου και μεταφέρθηκε στο Βυζαντινό Μουσείο του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ , Λευκωσία Κύπρος.
Στοιχεία για την ψυχή αύτη μας έδωσε ή μακαριστή Γερόντισσα Βρυαίνη Μπατιστάτου, Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Σταμάτας – Αττικής. Τό μοναστηράκι αυτό υπήρξε τόπος αγαπημένος των παιδικών χρόνων το οποίο επισκεπτόμασταν με συγγενείς.
Ή Κλαιομαρία λοιπόν του Περισσού ήταν πρόσφυγας από τα μέρη τής Καππαδοκίας. Χήρεψε σε νεαρά ηλικία έτσι όπως όλοι πίστευαν, καθόσον ό άντρας της υπήρξε αιχμάλωτος στους Τούρκους και κανείς ποτέ δεν έμαθε νέα γι` αυτόν. Είχε δύο γιους και μία κόρη.
Όταν ήλθε στην Αθήνα βρήκε ένα φτωχικό προσφυγικό σπιτάκι στο όποιο έκανε αγρυπνίες, αλέθοντας με το χειρόμυλο σιτάρι και λέγοντας με δάκρυα και κατάνυξη την ευχή τού Ιησού. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
VatopaidiFriend: Ένας σύγχρονος νέος διηγείται πώς γνώρισε το Χριστό και πώς οδηγήθηκε στην αληθινή επίγνωση και έγινε φίλος του μέσα από απλές καθημερινές συνήθειες που αποτελούσαν τη χαρά, τη διασκέδαση, την απόλαυσή, την ανάπαυσή του!
Για το Χριστό δεν υπάρχει τίποτε κρυφό. Βλέπει. Βλέπει παντού. Τα μάτια του βλέπουν και μέσα στο σκοτάδι. Και μέσα στα βάθη της καρδιάς μας. Όσο και αν εμείς την διπλοκλειδώνουμε!
-Τί γίνεται εκεί μέσα;
Προσπαθώ να αποκριθώ την αθώα περιστερά.
-Πού, Κύριε; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ένας αδελφός έκανε συνεχώς αυτή την προσευχή στο Θεό: Κύριε, δεν έχω φόβο Θεού! Στείλε μου λοιπόν κεραυνό ή καμιά άλλη τιμωρία ή αρρώστια ή δαιμόνιο, μήπως κι έτσι έρθει σε φόβο η πωρωμένη μου ψυχή.
Άλλοτε πάλι παρακαλούσε κι έλεγε: Ξέρω πως έχω πολύ αμαρτήσει ενώπιόν Σου, Δέσποτα, και πως είναι αναρίθμητα τα σφάλματά μου. Γι’ αυτό και δεν τολμώ να Σου ζητήσω να με συγχωρέσεις. Αν όμως είναι δυνατόν, συγχώρεσέ με για την ευσπλαχνία Σου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Σύναξις των Αγιορειτών Πατέρων
Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ
«Τη δευτέρα Κυριακή του Ματθαίου, την μνήμην εορτάζομεν πάντων των Όσιων Πατέρων, των εν Αγίω Όρει του Άθω λαμψάντων».
Όρη ιερά και, άγια υπάρχουν πολλά… Άγιο όρος και θεοβάδιστο, το Σινά. Εκεί δόθηκε από τον ίδιο το Θεό Σαβαώθ ο Νόμος στο δούλο Του τον Μωυσή. Άγιο όρος το Θαβώρ! Εκεί η Μεταμόρφωση του Ιησού υπήρξε για τους Αγίους Αποστόλους μια εμπειρία θεώσεως. Άγιο όρος το Όρος των Ελαιών, απ’ όπου ο Θεάνθρωπος ανελήφθη στους ουρανούς, «ίνα πέμψη τον Παράκλητον τω κόσμω» κ.λπ. Όμως εμείς όταν μιλάμε για «Άγιον Όρος», εννοούμε «τον αγιώνυμο Άθω, τον νοητό της Θεοτόκου και ωραίο παράδεισο». Το «Περιβόλι της Παναγίας», όπως απλά τον αποκαλούμε. Άθως. Άγιον Όρος, Περιβόλι της Παναγίας! Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Σε επίσκεψη του αββά Δανιήλ από τη Σκήτη σε ένα γυναικείο μοναστήρι που ονομαζόταν του αββά Ιερεμία αντίκρισε μέσα στην εσωτερική αυλή μια μοναχή να κοιμάται, φορώντας σχισμένα παλαιά ρούχα.
Λέει ο γέροντας· «Ποιά είναι αυτή που κοιμάται;». Του άπαντα μία από τις αδελφές· «Είναι μεθυσμένη και δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε. Να την πετάξουμε έξω από το μοναστήρι φοβόμαστε το κρίμα, αν την αφήσουμε όμως σκανδαλίζει τις αδελφές». Λέει ο γέροντας στον μαθητή του· «Πάρε τη λεκάνη και άδειασε την πάνω της». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Γέρων Παίσιος ο Σταυροβουνιώτης
Αξιοζήλευτον παράδειγμα μοναχικής ακριβείας μας κατέλιπον οι ευλαβέστατοι κατά σάρκα αδελφοί, Παΐσιος και Δαμασκηνός, οι οποίοι δεν επεσκέφθησαν τον Άθω, αλλ’ εφοίτησαν μετά ζήλου παρά τους πόδας πρώην Αθωνιτών πατέρων.
Η καταγωγή των ήτο από την Αραδίππου, κωμόπολιν πλησίον της Λάρνακος, της Κύπρου. Ο πατήρ των ήτο ιερεύς, και αφήκε λαμπράς αναμνήσεις αρίστου λειτουργού και πνευματικού πατρός εις το ποίμνιόν του. Διεκρίθη διά την αυστηρότητα της ζωής του και διά την πνευματικήν του διάκρισιν. Εάν το δένδρον «εκ των καρπών γινώσκεται», δεν κάμνομεν λάθος τοποθετούντες τους αγαθούς αυτούς βλαστούς πλησίον της ρίζης των. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κύριε, γυναίκα ἁμαρτωλή, πολλά,
πολλά, θολά, βαριὰ τὰ κρίματά μου.
Μά, ὦ Κύριε, πῶς ἡ θεότης Σου μιλᾶ
μέσ᾿ στὴν καρδιά μου! Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Αγίου Αμφιλοχίου, Επισκόπου Ικονίου
Ομιλία για την Αμαρτωλή γυναίκα που άλειψε με μύρο τον Κύριο στο σπίτι του φαρισαίου.
Πολύ ωφέλησε τη ψυχή μας ο Χριστός, σαν παρακάθισε στο τραπέζι του Ζακχαίου. Γιατί όπου ο Χριστός φιλοξενείται, και κάνει συντροφιά με τους ανθρώπους, και το πιοτό και το τραπέζι μας καταδέχεται, εκεί κατοικεί και η ευφροσύνη. Γιατί ποιός τελώνης ή πόρνη ή απ’ εκείνους που έπραξαν όσα δε λέγονται κακά, βλέποντας τον Ποιητή του ουρανού και της γης να εισέρχεται στο σπίτι του Τελώνη, ή εκείνον που μας δίνει τα στάχυα, να λαβαίνει με τα χέρια του ανθρώπινο ψωμί, ή των τσαμπιών τον χορηγό να ντύνει απ’ το κρασί και να ευλογεί τα πατητήρια, και στο μυαλό του δε θάβαζε τη πράξη τούτη για μεγάλη γιορτή και λαμπρό πανηγύρι; Αληθινή γιορτή. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Για τη Μετάνοια
Αντιόχου Μονάχου
Πόσο γλυκιά είναι, αδελφοί μου, η μετάνοια. Η μετάνοια δεν είναι τίποτε άλλο παρά φάρμακο της ζωής. Είναι τόσο σπουδαία γιατί ο γλυκύτατος Κύριος μας, ο αμνησίκακος, ο αγαθός, ο πολυεύσπλαχνος ο φιλάνθρωπος, ο φιλόψυχος, ο φιλόπτωχος, Εκείνος που ιδιαίτερα φροντίζει τη σωτηρία μας, διψάει πάντοτε τη μετάνοια μας. Τον ευφραίνουν τα δάκρυα εκείνων που μετανοούν, γεμίζει από αγαλλίαση με την εξομολόγησή μας, χαίρεται για τη γεμάτη από συντριβή και ταπείνωση καρδιά· με μεγάλη μακροθυμία περιμένει την επιστροφή μας, και δεν παύει να την περιμένει μέχρι την τελευταία μας αναπνοή. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μακάριοι οι πενθούντες
Ο δεύτερος μακαρισμός του Κυρίου λέει: «Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται». Μακάριοι, δηλαδή, είναι εκείνοι που πενθούν, διότι θα παρηγορηθούν.
Κρίνοντας με την ανθρώπινη λογική, βρίσκουμε μία αντίφαση στα λόγια του Κυρίου. Πώς είναι δυνατόν να είναι ευτυχισμένοι εκείνοι οι οποίοι πενθούν; Εμείς συνήθως ονομάζουμε ευτυχισμένους εκείνους που χαίρονται τη ζωή τους και απολαμβάνουν τα αγαθά τους. Όμως ο Χριστός μακαρίζει εκείνους που λυπούνται και πενθούν! Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 