Το βαθύ παράπονο

Οι αγγελόμορφοι και αρχαγγελικοί άνθρωποι χαίρονται με όλα όσα τους έρχονται, διότι ξέρουν πως «τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει» (Φιλ. γ΄ 20). Η τελειότερη μορφή προσευχής είναι η αέναος δοξολογία του Θεού. Όποιος ευχαριστεί τον Θεό συνεχώς, ομοιάζει με τους αγγέλους, οι οποίοι δορυφορούν τον Κύριο και ψάλλουν ύμνους επινίκιους προς τον Δημιουργό του σύμπαντος.
Όμως τί θλιβερό… Το παράπονο και η γκρίνια αιχμαλωτίζουν σήμερα τις ζωές μας. Όλος ο κόσμος στριμώχνεται και φωνάζει, του φταίνε όλα, θλίβεται σε όλα, δεν αναπαύεται σε τίποτα. Παραπονούμαστε με τους ανθρώπους, παραπονούμαστε με τα δυσάρεστα γεγονότα που έρχονται αιφνιδίως στη ζωή μας.

ΤΙΣ ΕΜΕΤΡΗΣΕ τη χειρί το ύδωρ; ΤΙΣ ΕΓΝΩ ΝΟΥΝ ΚΥΡΙΟΥ; (Να αναγνωρίσουμε ταπεινά τα όριά μας)

Κοίταξε το χέρι σου. Κοίταξέ το καλά, προσεκτικά. Μελέτησε τις διαστάσεις του. Σπούδασε το σχήμα του και τις κινήσεις του. Δες τα δάκτυλά του, την παλάμη. Πρόσεξε ιδιαίτερα το χέρι σου. Υπάρχει ειδικός λόγος γι᾽ αυτό. Και τώρα άκουσε την πρώτη ερώτηση του Προφήτη: Ποιός μπορεί μ᾽ ένα τέοιο ανθρώπινο χέρι, σαν το δικό σου, να μετρήσει τους όγκου του νερού που καλύπτουν τη γη; Ποιός μπόρεσε χρησιμοποιώντας την παλάμη του, την χούφτα του χεριού του, να περάσει από αυτήν όλα τα νερά των θαλασσών και των ποταμών και να δώσει το μέτρο τους;

Ο Προφήτης θέτει κι ένα δεύτερο ερώτημα: Ποιός μπορεί

Όσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει

– Γέροντα, πού οφείλεται η γκρίνια και πώς μπορείς να την αποφύγης;

– Στην κακομοιριά οφείλεται και με την δοξολογία την κάνει κανείς πέρα. Η γκρίνια γεννά γκρίνια και η δοξολογία γεννά δοξολογία. Όταν δεν γκρινιάζη κανείς για μια δυσκολία που τον βρίσκει , αλλά δοξάζη τον Θεό, τότε σκάζει ο διάβολος και πάει σε άλλον που γκρινιάζει , για να του τα φέρη όλα ανάποδα. Γιατί, όσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει.

Μερικές φορές

Πατριάρχης Μόσχας: »Η Ρωσική Εκκλησία οφείλει πολλά στην Αγία Πόλη» (ΦΩΤΟ)

Με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια τελέσθηκε την Κυριακή, 11 Νοεμβρίου 2012 στον Πάνσεπτο Ναό της Αναστάσεως του Κυρίου Θεία Λειτουργία, από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλο και τον Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλο.

Πατριάρχης Ιεροσολύμων: »Η Αγία Σιών υποδέχεται την αδελφή Εκκλησία της Ρωσίας»

 Λαμπρή υποδοχή επεφύλαξαν στον Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλο, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος και η Αγιοταφιτική Αδελφότητα.

Ο Πατριάρχης Μόσχας κ. Κύριλλος επισκέπτεται από προχθες, Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012 την Σιωνίτιδα Εκκλησία.

Η υποδοχή του Πατριάρχη Κυρίλλου έγινε στην Πύλη του Πατριαρχείου από τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλο, ενώ στην συνέχεια επορεύθη δια της Χριστιανικής οδού προς τον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως εν ακολουθία πολλού λαού συνωστιζομένου και εν χαρά ψάλλοντος εκκλησιαστικούς ύμνους.

Εύρεσις της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου, στα Φυρά της Θήρας (Σαντορίνης) το 1830 [10 Οκτωβρίου]

Όπως αναφέρουν πολλές γραπτές μαρτυρίες της Ιεράς, σεβάσμιας και αυτοκρατορικής Μονής του Βατοπαιδίου Αγίου Όρους, ακόμα  δε και Θηραϊκό έγγραφο του έτους 1830, κατά το μήνα Ιούνιο του 1820 εστάλησαν στη Κρήτη για τη  διάσωσή της,  από την επιδημία πανώλης, ιερά λείψανα, ανάμεσα στα οποία  η Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου, τμήμα του Τιμίου Ξύλου, εντός Τιμίου Σταύρου και η κάρα του αγίου Ανδρέα, επισκόπου Κρήτης του Ιεροσολυμίτου, με τη συνοδεία των ιερομόναχων Νεοφύτου και Αμβροσίου, του ιεροδιακόνου Παρθενίου και των μοναχών Διονυσίου και Δωροθέου.

Ποιά είναι τα είδη και τα φτερά της Προσευχής; (Αγ. Νικοδήμου του Αγιορείτου. 14 Ιουλίου)

Δεχθείτε, λοιπόν, μ’ ευχαρίστηση και υποδεχθείτε, όλοι εσείς οι εν Χριστώ αδελφοί μου, που αποτελείτε το οικουμενικό ποίμνιο του Χριστού, και εγκολπωθείτε αυτές τις θεολογικές, ικετήριες και κατανυκτικές ευχές και προσευχές· λάβετε αυτή την ανθοφόρα και κρινοφόρα τροφή, στην οποία μπορείτε να εντρυφάτε, να χαίρεστε και να τρέφεστε αχόρταστα, σαν να βρίσκεστε σε κάμπους ανθισμένους, σε χλοϊσμένους λειμώνες, σε δροσερά λειβάδια, σε βοσκοτόπια που τρέφουν τις ψυχές, σε μοσκοβολημένα δροσερά χορτάρια. Διότι σ’ αυτές τις ιερές προσευχές θα βρείτε πολύ πλούσια και, όπως χρειάζεται, τα τέσσερα ιδιώματα ή μέρη, που περιέχει κάθε τέλεια Προσευχή, δηλαδή: α) τη δοξολογία, β) την ευχαριστία, γ) την εξομολόγηση και δ) την αίτηση.

Ευλογημένος ο Ερχόμενος.

 

Κυριακή των Βαΐων σήμερα! Και η Εκκλησία μας καλεί σε χαρά και σε ευφροσύνη: «Χαίρε και ευφραίνου· τέρπου και αγάλλου η Εκκλησία του Θεού»! Γιατί; Διότι έρχεται στα Ιεροσόλυμα ο Χριστός, ο Βασιλιάς του Νέου Ισραήλ, ο Αρχηγός της Εκκλησίας, για να ολοκληρώσει το έργο της σωτηρίας του κόσμου.

Χθες Τον είδαμε να ανασταίνει το Λάζαρο. Μπροστά στα μάτια ενός ολόκληρου χωρίου, ανέστησε ένα νεκρό, ο οποίος ήταν ήδη τέσσερες ημέρες μέσα στο τάφο!

Δοξολογία από την αγρυπνία για τον Γέροντα Εφραίμ

Ψάλλει ο Βυζαντινός χορός  «Τρόπος» σε δύο ημιχώρια.

Διευθύνουν οι Κωνσταντίνος Αγγελίδης και ο Δημήτριος Νέντας. 

Ο Άγιος Νεομάρτυς Αθανάσιος

Μαρτύρησε στη Σμύρνη στις 7 Ιανουαρίου 1700

Ο Άγιος καταγόταν από την Αττάλεια της Μ. Ασίας. Στη Σμύρνη όπου ζούσε συναναστρεφόταν με Οθωμανούς, οι οποίοι συνεχώς τον ενοχλούσαν με το να περιγελούν τη χριστιανική πίστη. Μολονότι ο Άγιος ήταν αγράμματος τους απαντούσε με λόγο και σύνεση, με αποτέλεσμα να τους αποστομώνει. Μη μπορώντας να αντιτάξουν λόγο αλλά και επειδή ντρέπονταν για την σαθρότητα των δογμάτων της πίστης τους σκέφθηκαν να τον συκοφαντήσουν. Τον παρατηρούσαν λοιπόν συνεχώς μήπως και βρουν την κατάλληλη ευκαιρία να τον παγιδεύσουν.

Κάποια μέρα δεν ξέρουμε πως και γιατί αναφώνησε ο Αθανάσιος την έκφραση λάϊ λαλά το οποίο στα τούρκικα σημαίνει Δόξα τω Θεώ. Αμέσως τότε τον άρπαξαν, τον πήγαν στο δικαστήριο και εκεί ψευδομαρτύρησαν ότι αποδέχτηκε δημόσια το Ισλάμ. Ο Άγιος τους απάντησε ότι ο λόγος που είπε δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο της πίστης τους, είναι απλά δοξολογία του Θεού και μπορεί να το λέει ο πιστός κάθε θρησκείας. Εκείνοι επέμεναν ότι αρνήθηκε τον Χριστό και έγινε μουσουλμάνος. Ο Άγιος τους έλεγε ότι ψεύδονται και ότι προτιμά μύριους θανάτους παρά να αρνηθεί την πίστη του.

Η Λεμονιά, η μητρυιά του Παρασκευά του Αναγνώστη

Μάτωνε η καρδιά του καθώς ξεφύλλιζε το τεφτέρι των αναμνήσεων. Η Αλήθεια, πόσες φορές η σκληρή μοίρα ορθώθηκε αδυσώπητη στο δρόμο της ζωής του και τον ανάγκασε να ξεστρατήσει απ΄ αυτόν! Θυμόταν, θυμόταν κι αναστέναζε βαθειά ο Παρασκευάς. Γενέτειρα του ήταν ο Μανταμάδος. Από μικρός στερήθηκε το χάδι της μητέρας του Ελένης, πού έφυγε για την άλλη ζωή όταν αυτός ήταν ακόμη βρέφος. Ο πατέρας του, ο Ηλίας, ξαναπαντρεύτηκε με μια ευγενική ψυχή, τη Λεμονιά, πού αγκάλιασε σαν δικό της παιδί τον Παρασκευά και τον μεγάλωνε με στοργή και αγάπη περισσή. Δεν πέρασε πολύς καιρός όταν ο πατέρας του έφυγε κι αυτός στον ουρανό για ν’ ανταμώσει την πρώ¬τη του γυναίκα, την Ελένη. «Εμεινε μόνος ο Παρασκευάς με την μητρυιά του στο φτωχικό σπιτάκι, πού τους άφησε ο πατέρας. Κι ήταν παιδί ακόμα, στης άνοιξης τα χρόνια, όταν η μητρυιά του αναγκάστηκε να τον ξενητέψει.

Το τελευταίο πέρασμα

Η έννοια της λέξης «Πάσχα» (Pasha) σημαίνει αυτό το «άλμα». Το Συναξάρι της νύχτας της Ανάστασης, δείχνοντας, πως συνδέεται η Ανάσταση με το όλο σχέδιο της σωτηρίας του κόσμου, δίνει τέσσερις έννοιες στο «πέρασμα» που εκφράζει η εβραϊκή λέξη «Pasha» και οι τέσσερις πραγματοποιούνται από το Θεό: α) Το πέρασμα του κόσμου από το μηδέν στην ύπαρξη με τη Δημιουργία, β) το «πέρασμα» των Ισραηλιτών από τη σκλαβιά της Αιγύπτου στην ελευθερία της γης Χαναάν, γ) την ενσάρκωση του Υιού του Θεού και δ) την ανάσταση.

«Δόξα σοι ο Θεός, που έφυγαν τα πολλά!» (Γέροντας Παΐσιος)

– Όταν , Γέροντα, βλέπω μέσα μου υπολείμματα από εάν πάθος στενοχωριέμαι.

– Πες: «Δόξα σοι ο Θεός, που έφυγαν τα πολλά!». Αν ήμουν εγώ στη θέση σου ,θα έβλεπα τις ολοφάνερες μεγάλες δωρεές του Θεού και «από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός» θα έλεγα το «δόξα σοι ο Θεός». Αν θέλης να ζης ζωή παραδεισένια από αυτήν την ζωή, δες κι εσύ τις ευεργεσίες και τις πλούσιες δωρεές που σου δίνει ο Θεός και άρχισε το «δόξα σοι ο Θεός». Να δοξάζετε τον Θεό ,γιατί σας βοήθησε και προοδεύσατε έστω και λίγο, είτε επειδή εσείς κοπιάσατε, είτε επειδή σας βοήθησαν οι άλλοι. Όταν ο άνθρωπος λέη «δόξα σοι ο Θεός», βοηθάει ο Θεός ,γιατί η ευγνωμοσύνη με το ταπεινό φρόνημα και με τον φιλότιμο αγώνα τραβάει συνέχεια ουράνιες δυνάμεις και ευλογίες θεϊκές.

Το Μέγα και Αγγελικό Μοναχικό Σχήμα (14) [με φωτογραφικό υλικό]

Ακολουθία του Αποκουκουλισμού

(Αρχαίο Κείμενο)

Ευχή εις το αποκουκουλίσαι.

Η πρώτη αύτη ευχή λέγεται πριν η ο νεόκουρος εκβάλη το κάλυμμα της κεφαλής του, ήτοι το καλιμμαύχιον και το κουκούλιον.

Του Κυρίου δεηθώμεν.

Η αδιάλειπτη προσευχή (2)

Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτη

 Ο άγιος Ευδόκιμος

 Μήπως και ο δίκαιος εκείνος και άγιος Ευδόκιμος, δεν ήταν και αυτός μέσα στη Κωνσταντινούπολη και μέσα στα ανάκτορα και στις βασιλικές υποθέσεις; Δεν συναναστρεφόταν με το βασιλιά και τους άρχοντες του παλατιού και δεν είχε και εκείνος τόσες φροντίδες και περισπασμούς; Παραταύτα κρατούσε πάντοτε τη νοερά προσευχή αδιάλειπτα, καθώς διηγείται ο βιογράφος του Συμεών ο Μεταφραστής. Ώστε λοιπόν και ο άγιος Ευδόκιμος, ενώ βρισκόταν μέσα στο κόσμο και στα κοσμικά ο τρισμακάριος, έζησε αληθινά μια ζωή αγγελική και υπερκόσμια και αξιώθηκε να λάβει από τον μισθαποδότη Θεό και τέλος μακαριστό και άγιο.

Και άλλοι πολλοί, αναρίθμητοι, έζησαν μέσα στο κόσμο και ήταν ολωσδιόλου δοσμένοι στη νοερά αυτή και σωτήρια προσευχή, καθώς το βλέπουμε σε διάφορες διηγήσεις.

Υποφέρω…

Υπομονή, δοξολογία και ευχαριστία

Από τις διδαχές των άγιων πατέρων γνωρίζω, πως κάθε πειρασμό ή αρρώστια μας τα στέλνει ο Θεός για να θεραπεύεται η αδύνατη ψυχή μας. Αν το σώμα μας υποφέρει, ο Θεός συγχωρεί τις αμαρτίες μας, τις παλιές και τις καινούργιες, και μας εμποδίζει να αμαρτάνουμε στο μέλλον. Γι’ αυτό πρέπει να δοξολογούμε με όλη μας τη καρδιά το Θεό, που είναι τόσο εύσπλαχνος, ώστε να γυρίζει όλα για το καλό μας και γι’ αυτό επιτρέπει να αρρωσταίνουμε. Δεν πρέπει να γογγύζουμε. Αυτός είναι ο λόγος που προσπαθώ με τη βοήθεια του Θεού να υπομένω καρτερικά την αρρώστια μου. Αν καμιά φορά τα πόδια μου πονούν, υποφέρω με υπομονή. Αν τα φάρμακά μου τελειώνουν, δεν ανησυχώ. Αν δεν μπορώ να κάθομαι, ξαπλώνω. Όταν τα πλευρά μου πονούν, επειδή πλαγιάζω πάνω τους, σηκώνομαι ήρεμα, χωρίς να ταράζομαι. Αν μου συμβεί κάτι δυσάρεστο, προσπαθώ να το υπομένω χωρίς να γογγύζω· και εγώ ο ίδιος πολλές φορές προξένησα πόνο σε άλλους, είτε το ήξερα είτε όχι. Τρώω οποιοδήποτε φαγητό μου προσφέρουν, είτε μου αρέσει είτε όχι. Για όλα δοξολογώ το Θεό.

Αν ψάλλουν έτσι στον Παράδεισο…θέλω να πάω!

 Πολύ συχνά ακούμε και τη λέξη «αλληλούια»στην Ορθόδοξη λατρεία μας. Είναι μια λέξη θεοφόρα, γεμάτη υπερκόσμιο μυστήριο. Προέρχεται βέβαια από την εβραϊκή γλώσσα, αλλά η χριστιανική Εκκλησία από την  αρχή την υιοθέτησε. Σημαίνει: «αινείτε τον Θεόν- δόξα τω Θεώ». Είναι ένας ύμνος από την αιωνιότητα, απόηχος της ουράνιας  λαμπρότητας. Σύντομη δοξολογία, ένας μικρότατος ψαλμός (όπως λέει ο λαός: «κοντός ψαλμός αλληλούια»).

Η Ορθοδοξία είναι μια συνεχής γιορτή, όπου «τα άνω τοις κάτω συνεορτάζει και τα κάτω τοις άνω συνομιλεί». Στον μυστικό της χώρο, το άκτιστο και το κτιστό ενώνονται «ασυγχύτως και ατρέπτως».

Για μια πολυδιάστατη, ουσιαστική ειρήνη

Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία

 Μέσα στην αναστάτωση και τον πανικό που έχουν προκαλέσει τους τελευταίους μήνες οι νέες μορφές τρομοκρατίας, μέσα στην ανασφάλεια που συνταράσσει τον κόσμο, ο αγγελικός αυτός ύμνος αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα. Έκτος όμως από τα συνταρακτικά γεγονότα, τα οποία κάθε τόσο προβάλλονται από τα μέσα ενημερώσεως, η ειρήνη υπονομεύεται και καταστρέφεται μέσα στις πόλεις, στα χωριά, τις οικογένειες και μέσα στην καρδιά μας, με ποικίλους, ανυποψίαστους τρόπους. Δεν κάνουν όλοι αυτοί πολύ θόρυβο, αλλά παραμένουν καταστροφικοί, όπως ο καρκίνος για τον οργανισμό.

Επι γης ειρήνη

 

Γέννηση, τοιχογραφία Καθολικού Ι. Μ. Βατοπαιδίου, 14ος αι. (λεπτομέρεια)

(Σχόλιο στο Λουκά 2, 14)

 Η εορτή της Γεννήσεως του Σωτήρος Χριστού δίνει κάθε χρόνο την αφορμή για την δημοσίευση άρθρων στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, που αναφέρονται σε κάποια πτυχή του γεγονότος… Οι θεολογούντες αρθρογράφοι την αντιλαμβάνονται συνήθως μονοδιάστατα: ειρήνη είναι η εσωτερική γαλήνη του χριστιανού, η διατήρηση της ψυχικής του ηρεμίας μέσα στην τρικυμία του βίου. Η εσωτερική αυτή γαλήνη απηχεί μια καθαρή συνείδηση, που με τη σειρά της αντικατοπτρίζει μια στενή πνευματική σχέση με τον Χριστό.

Μήπως είσαι η Δέσποινα;

Πρότυπο χριστιανικής αγάπης υπήρξε η Δέσποινα, μητέρα δύο αγοριών εκ των οποίων ο μικρότερος έγινε μετά την κοίμησή της μοναχός στην Ιερά Μονή Γρηγορίου στον Άθωνα. Όλοι οι φτωχοί, οι γέροι και οι ασθενείς της περιοχής που ζούσε, περίμεναν παρηγοριά και ανάπαυσι απ΄ αυτή. Πολλές φορές άφηνε δουλειές του σπιτιού, με την συγκατάθεσι βέβαια του συζύγου της, και έτρεχε στα φτωχικά σπίτια για να περιποιηθή τα γεροντάκια. Αν δεν τους καθάριζε το σπίτι, δεν τους έλουζε και δεν τους τάϊζε, δεν έφευγε, έστω κι αν η ώρα ήταν περασμένη.

Πολλά χρόνια μετά τον θάνατο της, αν καμμιά ευγενική γυναίκα περιποιόταν με ιδιαίτερη φροντίδα ωρισμένα τυφλά γεροντάκια, τη ρωτούσαν: «Μήπως είσαι η Δέσποινα;»

Την πορεία της θανατηφόρου ασθενείας και το τέλος της ενάρετης αυτής μητέρας μας τα περιέγραψε ο μοναχός γιός της:

«Τη Μεγάλη Δευτέρα του 1971 η μητέρα μου έκανε εξετάσεις και έβγαλε ακτίνες. Εκεί φάνηκε καθαρά ότι είχε καρκίνο και μάλιστα σε πολύ προχωρημένο στάδιο! Σ΄ αυτήν, όπως και σε μένα, είπαν ότι έχει εχινόκοκκο και με μια εγχείρησι θα γίνη καλά. Από τότε άρχισα να βλέπω τη μητέρα μου πιο συγκεντρωμένη στον εαυτό της και φαινόταν σαν να ήξερε ότι συνέβαινε κάτι πολύ σοβαρό.

Αμέσως μετά την Ανάστασι την πήγαν στη Θεσσαλονίκη και με τη συνεργασία του τότε υφηγητού της Ιατρικής κ. Αλετρά και του επιμελητού κ. Κατσώχη, μπήκε στο Α.Χ.Ε.Π.Α. Έγινε γρήγορα η εγχείρησις, η οποία κράτησε 7 ½ ώρες περίπου. Τα πάντα μέσα της είχαν καρκίνο! Προσπάθησαν να της αφαιρέσουν ότι μπορούσαν. Έβγαλαν ολόκληρο το στομάχι, γιατί ήταν σάπιο, και ένωσαν τον οισοφάγο με το τέλος του δωδεκαδάκτυλου. Επίσης καθάρισαν τον καρκίνο από τα νεφρά, ήπαρ κλπ. Η τομή, που είχε στο σώμα της, ήταν γύρω στα 70 εκατοστά. Είχε αλλάξει τόσο πολύ μετά την έγχείρησι, που δυσκολεύτηκα να τη γνωρίσω!

Παναγία Μαλεβή και καρκίνος δεν ταιριάζουν

Η θεραπεία της δόκιμης μονάχης. Μεταξύ των πολλών και ποικίλων θαυμάτων που ενεργεί η χάρη της Παναγίας Μαλεβής, είναι χαρακτηριστικά η θεραπεία της δόκιμης μοναχής Βερονίκης, στη μονή αγίου Ιωάννου Θεολόγου, στον συνοικισμό του Παπάγου:

Η Βερονίκη έπασχε από καρκίνο. Είχε νοσηλευθεί πολλές φορές στο νοσοκομείο της Βούλας. Τελικά επέστρεψε στη μονή της, παράλυτη στα χέρια και στα πόδια, για να πεθάνει εκεί.

Δόξα σοι τω δείξαντι το φως, Slavă întru cei de sus lui Dumnezeu…

Ακούστε μια δίγλωσση Αργή Δοξολογία από την Αγρυπνία προς τιμή της θαυματουργού εικόνας Παναγίας Παντάνασσας στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου στις 15/28 Οκτωβρίου 2004.

Η Δοξολογία είναι σε πρώτο ήχο του Πέτρου Μπερεκέτου (18ος αι.)

Στο δεξιό χορό ψάλλει η  χορωδία των πατέρων της Μονής Βατοπαιδίου και στον αριστερό χορό

Στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή της Ζιμπάμπουε

Κτίριο συγκεντρώσεων και κατηχήσεων στο Ιεραποστολικό Κέντρο Αγίου Γεωργίου.

Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» (Ματθ. κη΄ 19). Την ευαγγελική αυτή εντολή έχει τάξει ώς στόχο ζωής ο Κύπριος Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε Γεώργιος. Με το Σεβασμιώτατο συνδέομαι φιλικά εδώ και μερικά χρόνια κι έτσι δε δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα να δεχτώ την πρόσκλησή του να μεταβώ στη μακρινή αυτή χώρα της Αφρικής το Πάσχα που μας πέρασε. Είχα ήδη ακούσει πάρα πολλά για τη Ζιμπάμπουε και κρίνοντας από τη δραστηριότητα του Μητροπολίτη στην Κύπρο, ήμουν σίγουρος ότι εκεί γίνεται σοβαρό ιεραποστολικό έργο. Και τώρα η απρόσμενη αυτή πρόσκληση θα μου έδινε την ευκαιρία να θέσω «τον δάκτυλόν μου εις τον τύπον των ήλων» (Ιω. κ΄ 25).

Μεγάλο Θαύμα της Αγίας Ζώνης στον μακάριο Γέροντα Δανιήλ Κατουνακιώτη

Επιστρέφοντας στο Άγιον Όρος αφού πρώτα παρέλαβε τις αποσκευές του από την Μονή του Αγίου Παντελεήμονος, σκέφθηκε να κατευθυνθή στην αρχαία μονή του Βατοπεδίου. Δεν πρόλαβε καλά-καλά να φθάση και έπαθε οξεία προσβολή της νεφρίτιδος. Ο «σκόλοψ τη σαρκί» τον εκέντησε αυτή την φορά πολύ οδυνηρά και τον καθήλωσε για εβδομάδες στο κρεββάτι.

Οι Προϊστάμενοι της μονής τον ενοσήλευσαν με περισσή αγάπη. Περισσότερη όμως στοργή του έδειξε ο μεγάλος γιατρός του Όρους, η Θεοτόκος.

Στο Βατοπέδι τιμάται ιδιαίτερα η Παναγία. Το Καθολικό του είναι επ΄ ονόματι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, οι δε θαυματουργές εικόνες της (Βηματάρισσα, Εσφαγμένη, Ελεοβρύτις, Αντιφωνήτρια, Παραμυθία…) φορτωμένες με θαυμαστές ευλαβικές διηγήσεις. Εκεί φυλάσσεται και η θαυματουργός Αγία Ζώνη της Θεοτόκου, που υπήρχε άλλοτε στην Κωνσταντινούπολη «εν τω σεβασμίω Αυτής οίκω, τω όντι εν τοις Χαλκοπρατείοις», στις Βλαχέρνες.

Μια διαφορετική πανήγυρη (Μαρτυρία Μητροπολίτου Λεμεσού κ.κ. Αθανασίου για τον Γέροντα Παϊσιο)

Ο Γέροντας Παϊσιος

Πήγα στον Γέροντα τον Σεπτέμβριο του 1977, ήμερα Δευτέρα, παραμονή του Τιμίου Σταυρού. Χτύπησα την πόρτα πολύ πρωΐ, ο Γέροντας μου άνοιξε. Ήταν πολύ χαρούμενος και ευδιάθετος. «Α, ευτυχώς πού ήρθες διάκο», μου λέγει, «και έχω πανήγυρη αύριο. Θάρθουν ψάλτες, παρήγγειλα ροφό και έλειπε ένας διάκος. Ήρθες εσύ, εντάξει η πανήγυρη». «Έλεγε και άλλα τέτοια αστεία. Ύστερα μου είπε: «Θα μείνης εδώ απόψε».

»Ήξερα ότι ο Γέροντας δεν κρατούσε κανέναν τη νύχτα μαζί του. Μόλις μου το είπε πέταξα από την χαρά μου.

»Πήγαμε στο Εκκλησάκι, με έβαλε και τακτοποίησα την Αγία Τράπεζα, ξεσκόνισα, σκούπισα τον διάδρομο, έκανα διάφορες δουλειές. Μέσα μου αισθανόμουν πολύ μεγάλη χαρά. Το μεσημέρι πήγαμε να φάμε. Έκανε τσάϊ, έφερε παξιμάδι και έβγαλε άγρια λάχανα από τον κήπο του.

»Μου έκανε εντύπωση όταν κάναμε την προσευχή. Ο Γέροντας είπε το «Πάτερ ημών…» σήκωσε τα χέρια του και το είπε με τόσο πόθο και τόσην ευλάβεια πού ήταν σαν να μιλούσε πραγματικά με τον Θεό.

»Μετά με πήγε στο Κελλί και ξεκουράστηκα καμμιά ώρα. Ύστερα κάναμε τον μικρό Εσπερινό με κομποσχοίνι.