Πανελλαδικές 2011: Ρεκόρ αποτυχίας, προς καθολική πτώση οι βάσεις (οι βαθμολογίες κάτω από τη βάση ξεπέρασαν το ποσοστό ρεκόρ του 70%)

Αν θεωρήσουμε ότι οι βαθμοί των υποψηφίων από τις εξετάσεις εισαγωγής σε ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι ένα βασικό κριτήριο για την αξιολόγηση του επιπέδου των μαθητών αλλά και της εκπαιδευτικής διαδικασίας, τότε η εικόνα από τα φετινά αποτελέσματα είναι, σαφώς, αποκαρδιωτική.

Χαμηλά

Πολύ χαμηλά κατέβηκε φέτος ο πήχυς των επιδόσεων των υποψηφίων που διεκδικούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην ανώτατη εκπαίδευση. Σε μαθήματα αιχμής, όπως τα Μαθηματικά και η Φυσική, οι βαθμολογίες κάτω από τη βάση ξεπέρασαν το ποσοστό ρεκόρ του 70%.

Κίτρινη κάρτα στα Σκόπια!

Η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας θα κινδυνεύει να χάσει το καθεστώς της υποψήφιας χώρας εάν δεν σημειώσει πρόοδο στις μεταρρυθμίσεις και συνεχίσει τις «προκλητικές κινήσεις» απέναντι στην Ελλάδα, προειδοποίησε χθες ο Επίτροπος για τη διεύρυνση Štefan Füle.

Ο Επίτροπος έδωσε συνέντευξη στο σκοπιανό κανάλι Α1, ένα από τα λίγα κανάλια που ασκούν κριτική και το οποίο η κυβέρνηση προσπαθεί, σύμφωνα με πληροφορίες, να «αποσιωπήσει».

Ο Füle ερωτήθηκε να σχολιάσει την απόφαση της κυβέρνησης Gruevski να εγκαταστήσει το άγαλμα του «πολεμιστή στο άλογο» που μοιάζει με τον Μέγα Αλέξανδρο στο κέντρο των Σκοπίων, το οποίο προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στην Αθήνα. Το σαββατοκύριακο τελικά, το άγαλμα ύψους 12 μέτρων εγκαταστάθηκε.

Oι Sunday Times έβαλαν… πωλητήριο στον Παρθενώνα

«Πωλείται. 1 μνημείο. Άριστη τοποθεσία. Χρειάζεται δουλειά. Καλέστε το Γιώργο Παπανδρέου» γράφει η ταμπέλα «πώλησης» που έχουν βάλει στον Παρθενώνα οι βρετανικοί Sunday Times, σε δημοσίευμα για τις επερχόμενες αποκρατικοποιήσεις στη χώρα μας.

Η εφημερίδα «μίλησε» με πολίτες που διαμαρτύρονται για τις πολιτικές λιτότητας και την πρόθεση πώλησης δημόσιας περιουσίας, με έναν εξ αυτών να σχολιάζει: «Μπορεί να έχουν πουλήσει την Ακρόπολη και να μην το ξέρουμε».

Η οργή των Ελλήνων και το δίλημμα της χώρας – Ημέρες πόνου αυτές για όσους αγαπούν την Ελλάδα

Greece Uprising. Image of the Syntagma square garden. 100.000 people gathered at the centre of Athens on Sunday, 29/5/2011. It was the first day of the people's protest against IMF in european cities.

Του Μark Μazower The Financial Times

Ημέρες πόνου αυτές για όσους αγαπούν την Ελλάδα. Μια σειρά από μέτρα λιτότητας που απαιτούν θάρρος και θυσίες αποδείχθηκαν ανεπαρκή. Το κοινό αίσθημα, το οποίο αρχικά υποστήριζε την ανάγκη να μπει ένα τέλος στη δημοσιονομική ασωτία ετών, γίνεται όλο και πιο εχθρικό. Ο κόσμος κατεβαίνει στους δρόμους κατά χιλιάδες για να διαμαρτυρηθεί για την αποτυχημένη ηγεσία μιας ολόκληρης πολιτικής τάξης- της ίδιας τάξης που είχε πιστωθεί την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα το 1974, μετά τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Η δημοκρατία υποτίθεται ότι είχε βάλει τέλος στη δουλικότητα προς τους ξένους. Είχε εξασφαλίσει την ένταξη στην Ευρώπη και τη συμμετοχή σε ένα κλαμπ ίσων αντί για ένα νέο είδος υποτέλειας. Σήμερα όλα αυτά τα επιτεύγματα αμφισβητούνται.

Πριν από λίγους μήνες θα έλεγα ότι η Ελλάδα δεν είχε εναλλακτική λύση από το να καταπιεί όποιο φάρμακο της χορηγούσαν η ΕΕ και το ΔΝΤ. Σήμερα αναρωτιέμαι. Ωστόσο η πτώχευση δεν είναι μια καλή προοπτική και οι επιπτώσεις της παραμένουν ασαφείς. Η Ελλάδα έχει αθετήσει τις υποχρεώσεις της προς ξένους στο παρελθόν- στο αποκορύφωμα της ύφεσης του Μεσοπολέμου, το 1932. Μια σύγκριση της κατάστασης τότε και τώρα δείχνει πόσο σοβαρή είναι η κρίση. Οταν η κυβέρνηση Βενιζέλου εγκατέλειψε τον κανόνα του χρυσού και έπαψε να αποπληρώνει τα χρέη της, το έκανε με μισή καρδιά και πλή ρωσε βαρύ εκλογικό τίμημα. Το υλικό κόστος όμως ήταν υποφερτό. Ενας λόγος ήταν ότι και άλλες χώρες σπρώχνονταν στη χρεοκοπία. Επειδή κόλλησε ολόκληρο το διεθνές νομισματικό σύστημα, η Ελλάδα του Μεσοπολέμου έχασε σχετικά λίγα από άποψη πιστοληπτικής ικανότητας. Οι πιστωτές γκρίνιαξαν βεβαίως, όμως το δημόσιο χρέος της Ελλάδας βρισκόταν κυρίως στα χέρια ιδιωτών στη Δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ- τα παράπονά τους δεν μετρούσαν και πολύ. Περιέργως, η πτώχευση δεν έπληξε πραγματικά την ελληνική οικονομία. Προστατευμένη από τον ανταγωνισμό από το εξωτερικό μέσω περιορισμών στο συνάλλαγμα και στο εμπόριο, αναπτύχθηκε γοργά στη δεκαετία του ΄30, όπως αναπτύχθηκαν και σημαντικές νέες βιομηχανίες.

Το νέο υπουργικό συμβούλιο

Ανασχηματισμός με δοκιμασμένα στελέχη

Νέο υπουργικό συμβούλιο, το οποίο βασίζεται σε όλα τα δοκιμασμένα στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης προκύπτει από τον ανασχηματισμό που ανακοίνωσε ο απερχόμενος κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής. Η σύσταση της κυβερνητικής επιτροπής αποτελεί βασική καινοτομία του νέου σχήματος, ενώ αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος, δεν συμμετέχει σε αυτό.

Κεντρικό ρόλο στο νέο κυβερνητικό σχήμα, ως αντιπρόεδρος και υπουργός οικονομικών αναλαμβάνει ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, ενώ έκπληξη αποτελεί η τοποθέτηση του κ. Σταύρου Λαμπρινίδη στη θέση του υπουργού Εξωτερικών. Πέραν του κ. Βενιζέλου, αναβαθμίζεται ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, ο οποίος αποκτά επιπλέον αρμοδιότητες καθώς και οι κ. Γιώργος Κουτρουμάνης και Πάνος Μπεγλίτης που γίνονται υπουργοί. Εκτός κυβέρνησης, από το στενό πυρήνα των συνεργατών του κ. Παπανδρέου μένουν ο Τίνα Μπιρμπίλη, Λουκά Κατσέλη και Δημήτρης Δρούτσας.

Η ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης θα γίνει στη μία μετά το μεσημέρι στο Προεδρικό Μέγαρο.

Πρωθυπουργός: Γιώργος Α. Παπανδρέου

«…συμφορές που σπέρνουν…»

Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενώ βρισκόμασταν «στην αιχμή του δόρατος», επιβεβαίωσε πόσο εύκολα έχει τα λόγια. Οι «ιστορικές στιγμές» που επικαλέστηκε εκείνη την ώρα, έγιναν ιστορικότερες πυροδοτώντας τις γνωστές εξελίξεις που είδαμε. Τελικά, οι αλεπάλληλες κρίσεις έφεραν την αποκάλυψη, κατά την οποία, το πρόβλημα της Ελλάδας, είναι κατ΄εξοχήν πολιτικό και από κει απορρέουν όλα τα άλλα.

Οσοι το συνειδητοποιούν αυτό, μπορούν να μιλήσουν για «ιστορικές στιγμές» αισθανόμενοι όμως παράλληλα, μεγάλο δέος και ανασφάλεια για το μέλλον της χώρας και μάλιστα, το άμεσο. Ουσιαστικά, για την επόμενη μέρα. Αρκεί κανείς να φανταστεί το εσωτερικό σκηνικό της χώρας σαν καράβι που έχει πέσει σε τυφώνα κι΄ο καπετάνιος του βγαίνει από την καμπίνα για να ζητήσει βοήθεια από το πλήρωμα, άρα δεν τα βγάζει πέρα μόνος του. Κάποιοι από το πλήρωμα, του προτείνουν να πιάσουν το τιμόνι μαζί-αφού ο ίδιος ομολόγησε ότι αδυνατεί να το κρατά συνεχώς μόνος. Τότε εκείνος, από φόβο μη χάσει την αποκλειστικότητα «του τιμονιέρη», τους διώχνει λέγοντας «Δεν θα αφήσω να γίνει κανένας σας καπετάνιος, ούτε για λίγο…Θα μείνω εγώ στο τιμόνι και εσείς θα ακολουθείτε τις εντολές μου, ό,τι και να γίνει…». Ομως το ταξίδι είναι μακρύ, ο τυφώνας διαρκής και για την ώρα, λιμάνι δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Πόσες πιθανότητες έχει το καράβι να γλιτώσει το ναυάγιο; Μόνο με κανένα θαύμα…

Η εμπλοκή των φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών στην συνωμοσία της Φιλορθόδοξης Εταιρείας (1839-1840) (2)

Χαρακτικό από τον ξένο τύπο της εποχής, με την πηγή της Καλλιρόης, τις Στήλες του Ολυμπίου Διός, την Πύλη του Αδριανού και την Ακρόπολη

Συνέχεια από (1)

Σχέδια δράσης

Οι καταστάσεις όμως αυτές εξελίχθηκαν διαφορετικά και ο Νικόλαος Ρενιέρης εξαιτίας της ε­πιπολαιότητάς του έγινε αντιληπτός στις Σπέτσες από την κυβέρνηση, ενώ ο Εμμανουήλ Παπάς -παραμένοντας με κάποια προσχήματα στην Αθήνα- εξοργίσθηκε από την ηγεσία της οργάνωσης, επειδή δεν του ανέθεσε την θέση του γραμματέα της ανώτατης επιτροπής ακόμα διαπληκτίσθηκε με τον Γεώργιο Καποδίστρια, γιατί δεν ανταποκρίθηκε στην απαίτησή του να του δώσει 1.500 δραχμές για να φύγει, και έτσι αποφάσισε να προδώσει την ύπαρξη της Εταιρείας στην κυβέρνηση. Η εξέλιξη των πραγμάτων είναι από το χρονικό αυτό σημείο,