Κυριακή των Αγίων Νεομαρτύρων

Αρχιμ. Γεωργίου, Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Γρηγορίου

Γιατί ο Θεός ανέδειξε τους αγίους Νεομάρτυρες στους χρόνους της Τουρκοκρατίας;

Για πέντε λόγους κατά τον φιλομάρτυρα άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη ευδόκησε ο Θεός να αναδείξει τους αγίους Νεομάρτυρες στους τωρινούς καιρούς. Από τους λόγους αυτούς φαίνεται η μεγάλη σημασία της ομολογίας των Νεομαρτύρων.

Πρώτον, δια να είναι ανακαινισμός όλης της Ορθοδόξου πίστεως.

Βεβαιώνονται οι σύγχρονοι προς τους Νεομάρτυρες Χριστιανοί για τα κατορθώματα των παλαιών Μαρτύρων που λόγω δυσπιστίας η πολυκαιρίας έχει ατονήσει η προς αυτούς αδίστακτη πίστη. Τώρα βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια τους Νεομάρτυρες, που κάποτε ήσαν συγγενείς ή φίλοι ή γνώριμοι τους, να υπομένουν παρόμοια με τους παλαιούς Μάρτυρες βασανιστήρια χωρίς να δειλιάζουν να «φαίνονται πάλιν εις τον κόσμον δεύτεροι Γεώργιοι, δεύτεροι Δημήτριοι, νέοι Θεόδωροι, όχι μόνον διά την ταυτότητα των ονομάτων, αλλά πολλώ μάλλον διά την ομοιότητα των Μαρτυρίων».

Περί αγάπης, επιείκιας και κατακρίσεως

Ο Αρχιμανδρίτης κ.κ. Γεώργιος Καψάνης μιλάει για αγάπη, επιείκια και κατάκριση.

Θέωση: Ο σκοπός του ανθρώπου (ομιλίες του Αρχιμανδρίτη Γεωργίου Καψάνη)

Το νόημα του Σταυρού στη ζωή μας, Ομιλία του Αρχιμανδρίτη κ. Γεώργιου Καψάνη (6 βίντεο)

Μετάνοια και εξομολόγηση. Ομιλίες του αρχιμανδρίτη κ. Γεωργίου Καψάνη

Η ευχαριστιακή ζωή. Ομιλία του Αρχιμανδρίτη π. Γεωργίου Καψάνη σε 6 βίντεο

Για την αναγνώριση παγκοσμίου πρωτείου στον Πάπα της Ρώμης κατά την πρώτη χιλιετία

του Αρχιμανδρίτου Γεωργίου καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους

Άγιον Όρος, 22 Σεπτεμβρίου 2009

Η Μικτή Διεθνής Επιτροπή του Θεολογικού Διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών συνέρχεται στην Κύπρο τον προσεχή Οκτώβριο, για να συζητήση το θέμα: «Ο ρόλος του Πάπα της Ρώμης εν τη κοινωνία των Εκκλησιών κατά την πρώτην χιλιετίαν». Το ζήτημα το είχε θέσει η ίδια Επιτροπή στο γνωστό Κείμενο της Ραβέννας (2007) και συνοψίζεται στο ερώτημα: Ποιος είναι ο ρόλος του επισκόπου Ρώμης κατά την πρώτη χιλιετία, όταν υπήρχε η κοινωνία των Εκκλησιών Ανατολής και Δύσεως, και πώς πρέπει να νοήται η διδασκαλία των Α’ και Β’ Βατικανείων Συνόδων περί παγκοσμίου Πρωτείου του Πάπα (παραγρ. 45);

Συνέντευξη με το καθηγούμενο της Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους αρχιμ. Γεώργιο

 

-Το Άγιον Όρος είναι από τα μεγαλύτερα κάστρα της Ορθοδοξίας. Τί είναι αυτό που κάνει την ακτινοβολία του τόσο Ισχυρή άλλα και διαχρονική;

-Το Άγιον Όρος εδώ και 1500 χρόνια διασώζει την Ορθόδοξο πίστη και την Ορθόδοξο ζωή. Η Ορθοδοξία και ως πίστις και ως ζωή είναι πάντα θεανθρωποκεντρική. Κέντρο έχει τον Θεάνθρωπο και όχι τον αυτονομημένο άνθρωπο, που τοποθετεί τον εαυτό του κέντρο του κόσμου. Ο αυτονομημένος άνθρωπος αγνοεί την ταπείνωση, την μετάνοια, την προσευχή. Στο Άγιον Όρος αντίθετα καλλιεργείται η μετάνοια, η ταπείνωσις, η προσευχή, η μυστηριακή ζωή. Αυτές οι αρετές ελκύουν την Χάρι του Θεού και γι΄ αυτό το Άγιον Όρος ακτινοβολεί την θεία Χάρι διά των μετανοούντων και ταπεινών μοναχών του.

Άγιος Μάξιμος ο Γραικός, ο Βατοπαιδινός, ο εξ Άρτης

Ο κατά κόσμον Μιχαήλ Τριβώλης, υιός των επιφανών, πλουσίων και ευσεβών γονέων Μανουήλ και Ειρήνης, κατήγετο από την Λακεδαίμονα της Πελοποννήσου, αλλά γεννήθηκε στην Άρτα της Ηπείρου το 1470. Έλαβε καλή μόρφωση, στην αρχή από τον πατέρα του και στην συνέχεια από τον ιερέα Ιωάννη Μόσχο. Έφηβος φοίτησε στο περίφημο ελληνικό σχολείο της Άρτας.

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗ; (Αγίου Θεοφάνη του Εγκλείστου)

Ο Χριστός διδάσκων. Μικρογραφία από το Μηνολόγιον του αυτοκράτορα Βασίλειου Β' (11ος αιώνας).

Έφθασε στ’ αυτιά μου ότι, καθώς φαίνεται, θεωρείτε τα κηρύγματά μου πολύ αυστηρά και πιστεύετε ότι σήμερα κανένας δεν θα έπρεπε να σκέπτεται έτσι, κανένας δεν θα έπρεπε να ζει έτσι και επομένως κανένας δεν θα έπρεπε να διδάσκει έτσι. Οι καιροί έχουν αλλάξει!

Πόσο χάρηκα που το άκουσα. Αυτό σημαίνει ότι ακούτε προσεκτικά ό,τι λέγω, και όχι μόνο ακούτε, αλλά και είστε διατεθειμένοι να το τηρήσετε. Τι περισσότερο θα μπορούσαμε να επιθυμήσουμε εμείς που κηρύττουμε όπως διαταχθήκαμε και όσα διαταχθήκαμε;

Το Άγιον Φως (1ο μέρος)

Η τελετή της Αφής του Αγίου Φωτός (1905)

Αποσπάσματα από ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νεαπολέως και Σαμάρειας (του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων) κ.κ. Αμβροσίου, η οποία εκφωνήθηκε στο Συνοδικό της Ιεράς Μονής Όσιου Γρηγορίου Αγίου Όρους την 24η Οκτωβρίου 1986.

α) Περί του Αγίου Φωτός

Την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ, αφού τελειώσει η ακολουθία του Επιταφίου, το ιερατείο φέρει τον Επιτάφιο μέσα στο Ιερό Βήμα και περιφέρεται γύρω από την αγία Τράπεζα τρεις φορές ψάλλοντας το: «Ό Ευσχήμων Ιωσήφ…». Στην πομπή είναι παρατεταγμένοι εξ αρχιερείς αριστερά, εξ δεξιά και στο μέσον ο Πατριάρχης, ενώ τέσσαρες αρχιερείς κρατούν στις πλάτες των το Αντιμήνσιο, το οποίον είναι γεωργιανό και πολύ ωραίο. Όταν πρόκειται να το εναποθέσουν στην Άγια Τράπεζα, λέγουν το Ευαγγέλιο, στο οποίο ερωτούν τι θα γίνει με εκείνον τον πλάνο, ο οποίος είπε ότι την τρίτη ήμερα θα αναστηθεί, μήπως έλθουν οι μαθηταί Του και τον κλέψουν και γίνει η εσχάτη πλάνη χειρών της πρώτης. Στο σημείο αυτό που λέγει: «Έχετε κουστωδία ασφαλίσατε τον τάφο, ως οίδατε», έχουν σβηστή όλα τα καντήλια μέσα στον Πανάγιο Τάφο, ενώ τρεις αστυνομικοί εβραίοι και δύο κληρικοί, ένας αρμένιος και ένας ημέτερος σφραγίζουν τον Τάφο με βουλοκέρι.
Την Παρασκευή το πρωί ανοίγουμε εμείς τη θύρα του ναού της Αναστάσεως και το Σάββατο την ανοίγουν οι Αρμένιοι με την σειρά. ο κόσμος έχει κατακλύσει τον Ναό από την Παρασκευή το βράδυ, όπου και διανυκτερεύουν. Το πρωί άλλοι άνθρωποι από τις 3.30 περιμένουν έξω από την θύρα του ναού. Μόλις ανοίξει…

Ο Γάμος ως Μυστήριον

Βυζαντινό γαμήλιο δαχτυλίδι του 7ου αιώνα. Βλέπουμε το ζευγάρι να το παντρεύει ο Χριστός, ο οποίος στέκεται στο μέσον τους.

(Ιερομ. Γεώργιος Καψάνης, Δρ. Θεολογίας).

Είναι κοινή διαπίστωσις ότι σήμερον ο γάμος περνά κρίσιν. Αυτό μαρτυρεί το πλήθος των διαζυγίων. Αυτό μαρτυρούν τα τόσα ζεύγη που χωρίς να φθάσουν εις το διαζύγιον ζουν κατά συνθήκην και κατ’ ανοχήν συζυγικήν ζωήν και δεν ευρίσκουν καμμίαν ευτυχίαν και καμμίαν χαράν εις τον δεσμόν των.
Εν σοβαρόν αίτιον της κρίσεως αυτής είναι ότι οι ερχόμενοι εις γάμου κοινωνίαν Χριστιανοί δεν ζουν τον γάμον των, ως Μυστήριον.

Πολλοί Χριστιανοί επηρεασμένοι από το κοσμικόν και άθεον κλίμα της εποχής μας, που είναι σήμερα διάχυτον (εφημερίδες, τραγούδια, περιοδικά, θεάματα, διαφημίσεις) αντιλαμβάνονται τον γάμον ως εν φυσικόν, βιολογικόν ή κοινωνικοοικονομικόν μόνον γεγονός. Ο πανσεξουαλισμός έχει επηρεάσει βαθύτατα την σκέψιν του συγχρόνου ανθρώπου με αποτέλεσμα να αποθέτη την ευτυχίαν του αποκλειστικώς και μόνον εις το σεξ. Έτσι ο γάμος θεωρείται ως εν νόμιμον και εγκεκριμένον από την κοινωνίαν ερωτικόν παιχνίδι, χωρίς καμμίαν συνείδησιν ευθύνης και αποστολής. Όταν παρέλθη η ερωτική ευχαρίστησις τότε και ο γάμος δεν έχει νόημα. Οι σύζυγοι χωρίζουν δια να εύρουν νέον σύντροφον και νέαν περιπέτειαν.