Κομποσχοίνι (The Holy Prayer)

Κομποσχοίνι (The Holy Prayer)
«Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού, ελέησον με τον αμαρτωλό»
Η εταιρία «Trisagion Films» παρουσιάζει έναν θησαυρό της Ορθοδοξίας, το κομποσχοίνι, που είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πιο ιερά μας όπλα στον πνευματικό πόλεμο!

Όταν λέμε το Κομποσχοίνι…

Μοναχή Γαβριηλία:

Όταν λέμε το Κομποσχοίνι και σκεφτόμαστε αυτούς για τους
οποίους θέλουμε να προσευχηθούμε, κίνητρό μας είναι η αγάπη.
«Θεέ μου, Εσύ ξέρεις πόσο αγαπώ αυτόν τον άνθρωπο. Η αγάπη μου
αυτή δεν είναι δική μου, γιατί Εσύ είσαι η Πηγή της Αγάπης. Απ’ αυτήν την Πηγή
της Αγάπης παίρνω κι εγώ, και Σου τον προσφέρω αυτόν τον άνθρωπο.

Κομποσχοίνι….

Αδιαλείπτως πρόσταξε
ο Παύλος το Θεό μας,
να τον υμνεί ο άνθρωπος
σαν  χρέος  ιδικό μας….
Πήρε το νήμα ο μοναχός
και  έμπλεξε με αγάπη
ένα εργαλείο προσευχής
να διώχνει την απάτη….

33 Ευχές για το τριαντατριάρι κομποσχοίνι

Πρωί και βράδυ βγάζε το κομποσχοινάκι από το χέρι σου και κάνε στον κάθε κόμπο μια από τις παρακάτω προσευχές.

 

1. Μνήσθητι Κύριε υπέρ ειρήνης του κόσμου.

2. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε την Εκκλησία μας και την Ορθοδοξία μας.

3. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τον Επίσκοπο μας και την συνοδεία αυτού.

4. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους απανταχού γης Ορθοδόξους κληρικούς και λαϊκούς.

5. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τον Πνευματικό μας Πατέρα και την συνοδεία αυτού.

6. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τον Ελληνικό Στρατό και τα Σώματα Προστασίας.

7. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους άρχοντες του έθνους μας.

Μετά το πνευματικό αγώνα… έρχεται το πνευματικό «νέκταρ» που γλυκαίνει το νου και τρέφει τη ψυχή

– Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών…, η φωνή του Αφυπνιστή αντήχησε μέσα στην παγωμένη νύχτα του χειμώνα και ταυτόχρονα ένας ρυθμικός χτύπος ακούστηκε στην πόρτα του κελλιού. Ο μοναχός ξύπνησε. Κοίταξε γύρω του. Σκοτάδι απλώθηκε σ’ όλο το κελλί του. Η αμέλεια ρίχνει τα πρώτα βέλη της, για να λαβώσει τον αγωνιστή.

– «Είναι νωρίς ακόμη», του ψιθυρίζει. «Κοιμήσου λίγο να ξεκουραστείς και αργότερα με όρεξη…

Το κομποσχοίνι – Σκέψεις ενός Αγιορείτου Μοναχού

Ας σταθούμε για λίγο και ας κοιτάξουμε ένα μικρό κομποσκοίνι, σαν αυτό που κατασκευάζεται από μαύρο μαλλί στο Άγιον Όρος. Είναι μία ευλογία από έναν Άγιο τόπο. Όπως τόσα άλλα που έχουμε στην Εκκλησία, είναι κι αυτό μία ευλογία ετοιμασμένη και δοσμένη σε μας από κάποιον εν Χριστώ αδελφό ή πατέρα, ένα ζωντανό μάρτυρα μιας ζώσης παραδόσεως. Είναι μαύρο το χρώμα του πένθους και της λύπης και αυτό μας θυμίζει να είμαστε νηφάλιοι και σοβαροί στη ζωή μας. Έχουμε διδαχθεί ότι η προσευχή της μετανοίας, ειδικά η προσευχή του Ιησού, μπορεί να μας φέρει αυτό που οι Πατέρες ονομάζουν «χαρμολύπη». Εμείς νιώθουμε λύπη για τις αμαρτίες και αδυναμίες και πτώσεις μας ενώπιον του Θεού, των συνανθρώπων μας και του εαυτού μας, όμως η λύπη αυτή γίνεται πηγή χαράς και αναπαύσεως εν Χριστώ, ο οποίος εκχύνει το έλεός Του και την συγχώρηση σε όλους όσοι επικαλούνται το όνομά Του.

33 ευχές για το 33άρι κομποσχοίνι

Ορθόδοξε Χριστιανέ, Νέε και Νέα

Πρωί και βράδυ βγάζε το κομποσχοινάκι άπό το χέρι σου και κάνε στον κάθε κόμπο μία άπό τις παρακάτω προσευχές.

1. Μνήσθητι Κύριε υπέρ ειρήνης του κόσμου.

2. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε την Εκκλησία και την Ορθοδοξία μας.

3. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τον Επίσκοπο μας και την συνοδεία αυτού.

4. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους απανταχού γης Ορθοδόξους κληρικούς και λαϊκούς.

5. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τον Πνευματικό μας Πατέρα και την συνοδεία αυτού.

6. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τον Στρατό και τα Σώματα Προστασίας.

7. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους άρχοντας του έθνους μας.

8. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους μισούντας, αγαπώντας και προσευχομένους υπέρ ημών.

9. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τους γονείς, αναδόχους και διδασκάλους μας.

«Συ τον καλόν οίνον τετήρηκας έως άρτι…» Από την νηπτική διδασκαλία του Γέροντα Αιμιλιανού (1)

VatopaidiFriend: Με την ευκαιρία της ονομαστικής εορτής και τη συμπλήρωση 75 χρόνων από την γέννηση του σεβαστού Γέροντα Αιμιλιανού, Προηγουμένου της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους, o οποίος κατά τις ανεξιχνίαστες βουλές της θείας Πρόνοιας δοκιμάζεται με το πρόβλημα υγείας που έχει τα τελευταία χρόνια «ως χρυσός εν χωνευτηρίω», δημοσιεύουμε δύο άρθρα που αναφέρονται σ’ αυτόν.  Το  παρόν  από τον Ηγούμενο της εν λόγω Μονής Γέροντα Ελισσαίο και το άλλο που ακολουθεί από τον ιερομόναχο Σεραπίωνα Σιμωνοπετρίτη, Οικονόμο του Ιερού Κοινοβίου του Ευαγγελισμού στην Ορμύλια Χαλκιδικής.

Μέσα εις τον κόσμον -μας έλεγε κάποτε ο Γέροντας Αιμιλιανός- στην δική μας την εποχήν υπάρχουν πάρα πολλοί άγιοι. Είναι η ζωή τέτοια, που τους βάζει μέσα σε μια πορεία σκανδάλων, δηλαδή πειρασμών και θλίψεων, και αυτοί οι άνθρωποι δείχνουν μίαν τρομεράν υπακοήν και υπομονήν. Και αυτό το πράγμα τους αγιάζει. Επίσης, θέλοντας να ζήσουν μίαν ζωήν πνευματικήν, ξεκινάνε από τον φωτισμόν του μοναχισμού. Δηλα­δή τα βιβλία τους και η προσευχή τους είναι κατά μίμησιν των μοναχών, κάνουν ακολουθίες, κάνουν κομποσχοίνι, και μάλιστα χωρίς να έχουν την ακηδίαν που πολλές φορές παραλύει την ζωήν των μοναχών.

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (3)

Συνέχεια από (2)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

2. Το καθημερινόν μοναστικόν πρόγραμμα της συνοδίας.

Από την πρώτην ημέραν συμμορφώθηκα με τον τρόπον της ζωής των, που ήτο πράγματι ησυχαστικός. Από το πρωί έως το μεσημέρι εργαζόμεθα, έπειτα εκάμναμεν Εσπερινόν και ανάγνωσιν και ύστερα ετρώγομεν κοινώς. Όταν ετελειώναμεν η ώρα ήτο εννέα κατά το αγιορειτικόν τυπικόν. Ύστερα έκοιμώμεθα έως το ήλιοβασίλευμα και μετά αγρυπνούσαμεν ο κάθε ένας χωριστά. Πολύ με ενθουσίαζε ο τρόπος αυτός, γιατί πράγματι όταν κανείς έτσι βιασθή, πολύ γρήγορα βρίσκει κατάστασιν πνευματικήν. Και αν μου επιτρέπεται να εκφρασθώ, δεν θα ξεχάσω ποτέ μου τας ημέρας αυτάς, αι οποίαι τόσον συνετέλεσαν εις την ευτέλειάν μου να γνωρίσω διά της πείρας ότι ο μοναχισμός, εις την πραγματικότητα του, δεν είναι παρά η απ’ εντεύθεν αίσθησις της βασιλείας των ουρανών. Και αν αυτά είναι αποτελέσματα μιας αρχικής ζωής, τα τέλη δύναται καθείς να τα φανταστή.

Έτσι εμέναμεν κατά μόνας και μετά το μεσονύκτιον ή και πρωτύτερα εγώ πήγαινα εις τον Γέροντα που η καλύβη του ήταν μακρύτερα από μας, και λέγοντας του τους λογισμούς μου και ό,τι άλλο μου συνέβαινε, μου έλεγε πνευματικά και ό,τι άλλο απαιτούσε για την διόρθωσίν μας και την πνευματικήν ζωήν. Αυτό το τυπικόν το κρατήσαμεν και οι άλλοι αδελφοί, όταν εγίναμεν περισσότεροι. Πριν όμως από την ώραν αυτήν δεν δεχόταν ο Γέροντας κανέναν, και αυτό, όπως μου έλεγε, το φύλαξε από την αρχήν.

Ήτο πάντοτε πολύ παρηγορητικός και γλυκύς. Το δε πατρικόν του ενδιαφέρον ήτο τόσον καταφανές, που δεν χρειαζόταν κανένα άλλο μέσον να δημιουργήση μεταξύ των υπ’ αυτού χειραγωγουμένων έναν σύνδεσμον ισχυρά πνευματικόν, που καμμία περίπτωσις δεν θα ημπορούσε να τον χαλάρωση.

Μια διαφορετική πανήγυρη (Μαρτυρία Μητροπολίτου Λεμεσού κ.κ. Αθανασίου για τον Γέροντα Παϊσιο)

Ο Γέροντας Παϊσιος

Πήγα στον Γέροντα τον Σεπτέμβριο του 1977, ήμερα Δευτέρα, παραμονή του Τιμίου Σταυρού. Χτύπησα την πόρτα πολύ πρωΐ, ο Γέροντας μου άνοιξε. Ήταν πολύ χαρούμενος και ευδιάθετος. «Α, ευτυχώς πού ήρθες διάκο», μου λέγει, «και έχω πανήγυρη αύριο. Θάρθουν ψάλτες, παρήγγειλα ροφό και έλειπε ένας διάκος. Ήρθες εσύ, εντάξει η πανήγυρη». «Έλεγε και άλλα τέτοια αστεία. Ύστερα μου είπε: «Θα μείνης εδώ απόψε».

»Ήξερα ότι ο Γέροντας δεν κρατούσε κανέναν τη νύχτα μαζί του. Μόλις μου το είπε πέταξα από την χαρά μου.

»Πήγαμε στο Εκκλησάκι, με έβαλε και τακτοποίησα την Αγία Τράπεζα, ξεσκόνισα, σκούπισα τον διάδρομο, έκανα διάφορες δουλειές. Μέσα μου αισθανόμουν πολύ μεγάλη χαρά. Το μεσημέρι πήγαμε να φάμε. Έκανε τσάϊ, έφερε παξιμάδι και έβγαλε άγρια λάχανα από τον κήπο του.

»Μου έκανε εντύπωση όταν κάναμε την προσευχή. Ο Γέροντας είπε το «Πάτερ ημών…» σήκωσε τα χέρια του και το είπε με τόσο πόθο και τόσην ευλάβεια πού ήταν σαν να μιλούσε πραγματικά με τον Θεό.

»Μετά με πήγε στο Κελλί και ξεκουράστηκα καμμιά ώρα. Ύστερα κάναμε τον μικρό Εσπερινό με κομποσχοίνι.

Η ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Ο καθένας θα πρέπει να κρατήσει την τέχνη ή το επάγγελμά του. Ο στρατηγός να συνεχίσει να διοικεί, ο αγρότης να καλλιεργεί τη γη, ο τεχνίτης να εξασκεί την τέχνη του. Και θα σας πω γιατί. Δεν είναι ανάγκη να απομακρυνθούμε στην έρημο, να τρώμε ανούσια τροφή, να αλλάξουμε τα ενδύματά μας, να αδιαφορήσουμε για την υγεία μας, ή να κάνουμε οτιδήποτε ανόητο, επειδή μπορούμε να μείνουμε στα σπίτια μας χωρίς να αποχωρισθούμε τα πράγματά μας, και να εξασκούμε ταυτόχρονα την συνεχή προσευχή.

Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας