Το κλίμα κατάνυξης, τα προβλήματα από την οικονομική κρίση αλλά και η δωρεάν διαμονή και φαγητό οδήγησαν χιλιάδες πολίτες να περάσουν τις ημέρες του ΠΑΣΧΑ στο Άγιο Όρος.
Στις Καρυές, διοικητική πρωτεύουσα του Άθωνα, τα τηλέφωνα χτυπούν ακόμα και σήμερα ασταμάτητα και οι μοναχοί απαντούν πως δεν υπάρχουν άλλα διαμονητήρια. Αυξημένα λόγω της μεγάλης προσέλευσης προσκυνητών είναι και τα αστυνομικά μέτρα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
1. Πριν από την διάταξη του άρθρ. 101 Κ.Χ.Α.Ο., ρυθμίσεις για την περιουσιακή κατάσταση των μοναχών είχαν περιληφθεί τόσο στα άρθρ. 207 και 209 των «Γενικών Κανονισμών του Αγίου Όρους»[1], όσο και στα άρθρ. 116-120 του τουρκικού νόμου «Κανονισμός των εν Αγίω Όρει Μοναστηρίων»[2]. Και τα δύο αυτά νομοθετήματα προέβλεπαν την αυτοδίκαιη περιέλευση της ακίνητης ή/και κινητής πριν από την κουρά περιουσίας του μοναχού στη Μονή της μετανοίας του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Άγιος Μακάριος ( κατά κόσμον Μιχαήλ) γεννήθηκε το 1731 στα Τρίκαλα της Κορινθίας και καταγόταν από τη σπουδαία οικογένεια των Νοταράδων. Ο πατέρας του Γεωργαντάς (ή Γεώργιος), πρόκριτος της περιοχής Κορινθίας, απέκτησε από το γάμο του με την ενάρετη Αναστασία εννιά παιδιά. Από τον Ευστάθιο, δάσκαλο από την Κεφαλληνία, διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα στο μοναστήρι της Παναγίας. Έδειξε την κλήση του προς τα έργα της ευσέβειας και την αγάπη του προς την Εκκλησία από μικρός. Ως επιστάτης των οικογενειακών κτημάτων απέτυχε αφού όχι μόνο δεν μπορούσε να εισπράξει τα ενοίκια από τους χωρικούς αλλά μοίραζε και τα δικά του στους φτωχούς. Ο πατέρας του δεν του επέτρεψε να γίνει μοναχός στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου και έτσι επιδόθηκε στη μελέτη των θείων γραφών και πατερικών κειμένων.
Μετά το θάνατο του δασκάλου του ανέλαβε δωρεάν για έξι χρόνια να διδάξει τους μαθητές της Κορίνθου. Αυτό δημιούργησε το μεγάλο θαυμασμό και την εκτίμηση των συμπολιτών του με αποτέλεσμα το 1764 όλος ο κλήρος και ο λαός της περιοχής να ζητήσει από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να τον χειροτονήσει ως επίσκοπο Κορίνθου μετά τη χηρεία του μητροπολιτικού θρόνου. Ο άγιος Μακάριος θεώρησε την ομόφωνη γνώμη κλήρου και λαού ως κλήση Θεού και δέχθηκε το αξίωμα της Αρχιεροσύνης. Κατά την χειροτονία του ονομάσθηκε Μακάριος. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Άθως κατά την αρχαία ελληνική εποχή
Ο Άθως αναφέρεται από τον Όμηρο στην Ιλιάδα (Ξ. 219). 0 Ηρόδοτος αναφέρει τις εξής αρχαίες πόλεις στην περιοχή του Άθω: Σάνη, Ολόφυξος,Ακρόθωον, Θύσσος, Κλεωναί.[1] Ο Στράβων αναφέρει επιπλέον την πόλη Χαράδρια, ενώ ο Πλίνιος αρκετούς αιώνες αργότερα μνημονεύει την ύπαρξη των πόλεων Ουρανούπολις, Παλαιώτριον, Θύσσον, Κλέωνας και Απολλωνία.
Η εξακρίβωση της θέσης των Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Συνέχεια από (1)
Αρχ. Εφραίμ, Καθηγουμένου Ι. Μ. Μονής Βατοπαιδίου, Αγίου Όρου
ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΩΣ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ
Βασική προϋπόθεση εξόδου από τα δεσμά των παθών, αλλά και ταυτοχρόνως αρχή και πηγή μετανοίας είναι το κατά Θεόν πένθος.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μέσα στα κείμενα του πολύ συχνά αναφέρεται στο κατά Θεόν πένθος και στην οδυνηρή αλλά και ευφρόσυνη κατάσταση, από την όποια χρειάζεται να περάσει ο χριστιανός, που επιθυμεί να ζήσει την αληθινή ζωή.
Γι΄ αυτό και δεν διστάζει να χαρακτηρίσει την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ως κατ’ εξοχήν περίοδο πένθους και αγώνα πνευματικού, ως σύμβουλο του παρόντος αιώνος και ως προϋπόθεση αναστάσεως για τη ζωή του κάθε πιστού.
Ο Άγιος Παλαμάς που βιώνοντας το κατά Θεόν πένθος άφηνε τους εκ βάθους στεναγμούς «φώτισον μου το σκότος», πολύ δικαιολογημένα δεν μπορεί να δει το πέρασμα του άνθρωπου από τη ζωή της αμαρτίας στην «όντως ζωή» χωρίς το πένθος και την μετάνοια.
Όταν ο νους, λέει, απελευθερωμένος από κάθε αισθητό πράγμα, ανεβεί πάνω από τον κατακλυσμό της τύρβης για τα γήινα πράγματα και μπορέσει να δει τον έσω άνθρωπο, αφού συνειδητοποιήσει κατά τη δική του έκφραση «το ειδεχθές προσωπείον», που απέκτησε η ψυχή από την περιπλάνηση της στα γήινα, τότε σπεύδει να αποπλύνει τον ρύπο της με δάκρυα πένθους (Λόγος εις Πέτρον Αθωνίτην, P.G. 150). Όσο απομακρύνεται ο άνθρωπος από τις βιοτικές μέριμνες και επιστρέφει στον εαυτό του, τόσο περισσότερο γίνεται δεκτικός του θείου ελέους. Ο Χριστός μας μακάρισε αυτούς που πενθούν για τις αμαρτίες τους και για την απώλεια της σωτηρίας τους που έχει ως αιτία την αμαρτία. Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος για τον οποίον το πένθος αυτό ονομάζεται μακάριο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Αρχ. Εφραίμ, Καθηγουμένου Ι. Μ. Μονής Βατοπαιδίου, Αγίου Όρους
Ακολουθώντας τη γνήσια πατερική παράδοση δεν αποδέχτηκε την ηθικιστική θεώρησι της πνευματικής ζωής, που προσπάθησαν μερικοί να φέρουν από τη Δύση και να προβάλουν στον χώρο των Ορθοδόξων.
Σε ολόκληρη την πατερική παράδοση τονίζεται ότι η μετάνοια δεν εξαντλείται σε ορισμένες αντικειμενικές βελτιώσεις της συμπεριφοράς ούτε σε τύπους και σχήματα εξωτερικά, αλλά αναφέρεται σε μια βαθύτερη και καθολικότερη αλλαγή του ανθρώπου. Δεν είναι μία παροδική συντριβή από τη συναίσθηση διαπράξεως κάποιας αμαρτίας, αλλά μία μόνιμη πνευματική κατάσταση, που σημαίνει σταθερή κατεύθυνση του ανθρώπου προς τον Θεό, και συνεχή διάθεση για ανόρθωση, θεραπεία και ανάληψη του πνευματικού αγώνα. Μετάνοια είναι το νέο φρόνημα, η νέα σωστή πνευματική κατεύθυνση, που πρέπει να συνοδεύει τον άνθρωπο μέχρι τη στιγμή του θανάτου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
1. Οι Μονές και οι μοναχοί του Αγίου Όρους, σε αντίθεση με την υπόλοιπη ελληνική επικράτεια, διέπονται από ένα εξαιρετικό και προνομιακό καθεστώς, το οποίο αποτυπώνεται λεπτομερώς στον Καταστατικό Χάρτη του Αγίου Όρους (Κ.Χ.Α.Ο.). Το καθεστώς αυτό διαμορφώθηκε με τη βαθμιαία και σταδιακή παραχώρηση διαφόρων προνομίων από τους βυζαντινούς αυτοκράτορες και τις εκκλησιαστικές αρχές ήδη από τα πρώτα χρόνια οργανώσεως του μοναχικού βίου στον Άθω και δεν αποτελεί πρωτογενές δημιούργημα του σύγχρονου πολιτειακού νομοθέτη[1]. Το Άγιο Όρος αποτελούσε αυτοδιοίκητο τμήμα του βυζαντινού κράτους[2], το οποίο απολάμβανε διοικητική και οικονομική ανεξαρτησία και δεν υπαγόταν καταρχήν στις τοπικές διοικητικές, εκκλησιαστικές και στρατιωτικές αρχές. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η εικόνα αυτή του αγίου Αντωνίου είναι έργο του αμερικανού μοναχού Αντωνίου. Η ιδιαιτερότητα της περίπτωσης του Αντωνίου είναι ότι δεν ζει σε μοναστήρι, αλλά σε Υψίστης Ασφαλείας Φυλακή (USA Penitentiary Maximum) στο Colorado των ΗΠΑ. Ο Αντώνιος δεν έχει ποτέ του μπει σε Ορθόδοξη εκκλησία, ούτε έχει παρευρεθεί «ζωντανά» σε λειτουργία ή σε άλλη ακολουθία, παρά μόνο έχει παρακολουθήσει βιντεοσκοπημένη λειτουργία. Το ίδιο και οι υπόλοιποι Χριστιανοί Ορθόδοξοι κρατούμενοι στην Penitentiary Maximum, μοναχοί, όπως ο Ματθαίος, και οι περισσότεροι λαϊκοί, όπως ο Loukas και ο George. Κι αυτό, επειδή Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Επειδή είμαστε φίλοι εν Κυρίω και μου φανερώνεις εν μέρει τις σκέψεις σου, θεώρησα σωστό, αγαπητέ μου φίλε και αδελφέ, με αυτήν την μικρή πραγματεία να υπακούσω στην επιθυμία σου, εφόσον ο Χριστός, Θεός και Σωτήρας μας, πού βλέπει την φιλία μας εν τώ ονόματί Του, δέχεται να φωτίσει και να νουθετήσει τον αδύναμο νου μου για την δόξα Του προς όφελος και σωτηρία σου. Επειδή Αυτός δεν χαίρεται και δεν δοξάζεται τόσο πολύ με τίποτα άλλο, όσο με την σωτηρία αυτών πού Τον πιστεύουν. Για αυτούς εξάλλου και από τον μεγάλο ζήλο Του αποφάσισε να υποστεί εκούσια τόσο πικρό θάνατο. Κανένας φιλότεκνος πατέρας δεν νοιάζεται και δεν φροντίζει για τα παιδιά του τόσο, όσο ο Δημιουργός μας, οδηγώντας μας με κάθε τρόπο προς Αυτόν, για να μας αποτρέψει από κάθε κακό, δόλο και ψεύδος, από κάθε σαρκική ακαθαρσία και ασωτία, και να μας κάνει υιούς του Θεού[1] και κληρονόμους της αιωνίας βασιλείας[2] και των άρρητων αγαθών, «α οφθαλμός ουκ είδε και ούς ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη»[3]. Κανείς δεν μπορεί να τα αποκτήσει αυτά διαφορετικά, παρά μόνο με την επιμελή τήρηση των σωτηρίων εντολών του Χριστού. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Επιμέλεια: Μάνος Χατζηγιάννης
Το 2012 μας αφήνει σε λίγες ώρες. Μέσα στο
δίσεκτο έτος αυτό πολλοί πατέρες, Πατριάρχες, Μητροπολίτες, μοναχοί, εκοιμήθησαν
κάνοντας πιο φτωχό τον ιερατικό κύκλο.
Σήμερα το «Αγιορείτικο βήμα» θυμίζει
όλους εκείνους, οι οποίοι ταξίδεψαν για τον Παράδεισο… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Οι Κτίτορες της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Όσιοι Νικόλαος, Αντώνιος και Αθανάσιος.καθώς και ο Όσιος Σάββας ο Βηματάρης εξάγουν την εικόνα της Παναγίας Βηματάρισσας από το πηγάδι. Παράσταση σε σύγχρονη χρυσοκέντητη ποδέα.
Κατά ιερά παράδοση κτίτορες της ιεράς μονής Βατοπαιδίου θεωρούνται οι από την Αδριανούπολη ευγενείς άρχοντες Αθανάσιος, Νικόλαος και Αντώνιος. Αυτοί ήλθαν στα μέσα του 10ου αιώνος, ενώ κτιζόταν η ιερά μονή Μεγίστης Λαύρας, πλησίον του κτίτορός της οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου, ο οποίος και διατύπωσε το τυπικό της νέας μονής, και υπακούοντας στην προτροπή του μεγάλου οσίου «επανίδρυσαν» και ανοικοδόμησαν την ερημωθείσα από τους πειρατές ιερά μονή Βατοπαιδίου. Οι τρεις όσιοι παρουσιάζονται ως πλούσιοι, ως αδελφοί, ως μοναχοί και ως κτίτορες.
Φανερώνουσα τάς αντιμισθίας, τάς οποίας θα έχουν από Θεού οί εν τη Ιερά ημών Σκήτη έγκαταβιούντες μοναχοί καί υπομένοντες την ενταύθα σκληρότητα του τόπου.
Προ ετών επί του Οικουμενικού Πατριάρχου Κυρίλλου, του εν τη ίερά Σκήτη της Άγιας Άννης μοναχικώς έγκαταβιώσαντος καί όσίως τελειωθέντος (έκοιμήθη τη 27η Ιουλίου του 1775), έγένετο εν τω τύπω τούτω (κάτωθεν της Σκήτης, πλησίον του ελαιώνας του Πατριάρχου, ένθα το Προσκυνητάριον καί ο Τίμιος Σταυρός, τοποθετηθείς ενταύθα προς αίώνιον άνάμνησιν του γεγονότος θαύματος, η μάλλον της θείας άποκαλύψεως) το έξης θαυμάσιον: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
+ Γέροντος Ιωσήφ
Ο Άγιος που γιορτάζουμε σήμερα, με το μέγεθος της αγιαστικής του καταστάσεως, που απεκόμισε με την ορθή πολιτεία του, συγκλόνισε τον κόσμο ολόκληρο. Είναι δε πραγματικά ένα παρήγορο όνομα σε όλα τα στόματα των πιστών. Για την Εκκλησία μας αυτό δεν είναι παράδοξο, διότι οδηγεί τα τέκνα της σ’ αυτό το ύψος και σ’ αυτές τις διαστάσεις. Σε μας όμως, που πραγματικά περισφίγγουν οι τόσες μας αδυναμίες, είναι ένα παρήγορο σημείο, το ότι και στις δύσκολες αυτές ημέρες βρίσκονται ομοιοπαθείς με μας άνθρωποι, οι οποίοι όχι μόνο απλώς κατανίκησαν τα πάθη τους, πέρασαν από την παρά – φύση στην κατά φύση ζωή, αλλά πέρασαν και τις φυσικές διαστάσεις και έφθασαν στην υπέρ – φύση, μέσα στον αγιασμό, στο τέρμα της τελειότατης επαγγελίας που είναι αύτη η υιοθεσία. Ο σημερινός λοιπόν Άγιος είναι ακριβώς αυτού του ύψους. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μαρτύρησε στη Μαλακοπή της Μ. Ασίας στις 3 Νοεμβρίου 1797
Ο άγιος Γεώργιος ο Νεαπολίτης ήταν ιερομόναχος στην Ι. Μ. Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Νεάπολη, Νεβ – Σεχήρ τούρκικα , της Μ. Ασίας. Ως εφημέριος διέπρεπε για την πραότητά του, την ταπείνωση και την ακρίβεια της τήρησης των εντολών του Χριστού. Ως άγγελος ενίσχυε και παρηγορούσε τους Χριστιανούς που καταδυναστεύονταν από τους Αγαρηνούς.
Ευαρεστώντας έτσι τον Θεό κα τους ανθρώπους αξιώθηκε μαρτυρικού τέλους
Μετά τα Ορλωφικά τα πράγματα δεν είχαν ακόμα ησυχάσει και οι τύραννοι εξακολουθούσαν να διώκουν τους Ρωμιούς. Οι κάτοικοι της Μαλακοπής δεν είχαν ιερέα είτε διότι ήταν σοβαρά άρρωστος είτε διότι κρυβόταν εξαιτίας των διωγμών των Τούρκων και ιδιαίτερα εξαιτίας της μανίας τους κατά των κληρικών. Κατά το 1797 παρακάλεσαν τον Άγιο να πάει στη Μαλακοπή, έξι ώρες δρόμο από την Νεάπολη, να τους λειτουργήσει , γιατί ήταν κάποια μεγάλη εορτή και να αγιάσει εκεί τους ευσεβείς Χριστιανούς .
Ο άγιος Γεώργιος ξεκίνησε πρόθυμα, καβάλα σε ένα γάιδαρο , αν και ήταν ηλικιωμένος και ασθενικός , για την Μαλακοπή , να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των Χριστιανών. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Λόγοι:
Οι ασυρματιστές του Θεού
Υπάρχουν μοναχοί που έχουν πνευματική τηλεόραση και είναι ασυρματιστές του Θεού.
Η πραγματική αγάπη είναι άσχημη:
Αν έχεις κοπέλα και λες ότι την αγαπάς, για να δεις αν πραγματικά την αγαπάς, φαντάσου το
πρόσωπο της καμένο και παραμορφωμένο σε μια άμορφη και άσχημη μάζα. Αν βλέποντας
το άσχημο πρόσωπο συνεχίζεις να την αγαπάς το ίδιο, όπως πριν, τότε να είσαι
σίγουρος ότι την αγαπάς αληθινά. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Πολλοί άνθρωποι επικαλούμενοι το ρητό του ευαγγελίου, πού λέγει: «Ότι εάν δύο υμών συμφωνήσωσιν επί της γης περί παντός πράγματος ου εάν αιτήσωνται, γενήσεται αυτοίς παρά του πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. ΙΗ’ 19) και παρερμηνεύοντες αυτό, κατά τη δική τους επιθυμία, προκαλούν και κατεργάζονται μόνοι τους την καταστροφή τους.
Έτσι πριν από αρκετά χρόνια έγινε στην Κερασιά, με δυο νέους Μοναχούς. Ό ένας από το Κελί του Χατζηγιώργη «Άγιος Δημήτριος» με το όνομα Δημήτριος, κι ό άλλος από το Κελί του «Αγίου Νικολάου» Αυξέντιος.
Οι νέοι αυτοί Μοναχοί, είχαν Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η μνήμη του εορτάζεται στις 29 Σεπτεμβρίου.
Ο Άγιος Μαλαχίας γεννήθηκε κατά το έτος 1500 μ.Χ. στην Λίνδο της Ρόδου από ευσεβείς γονείς, τον Γεώργιο και την Χριστίνα.
Στα 22 χρόνια ξενιτεύτηκε για την αγάπη του Χρίστου. Πήγε στις Κολοσσές της Φρυγίας, στην πατρίδα του Αγίου Τρύφωνα, την Λάμψακο, και από εκεί επισκεπτόμενος την Πελοπόννησο και διάφορα νησιά κατέληξε στην Φοινίκη. Από εκεί πήγε στην Αίγυπτο, την Λιβύη, το Όρος Σινά και τέλος έφθασε στα Ιεροσόλυμα οπού με πολύ πόθο και λαχτάρα προσκύνησε τους Αγίους Τόπους, όπου ο Κύριος έζησε σωματικώς. Έμείνε αγωνιζόμενος με νηστείες, αγρυπνίες και προσευχές σε διάφορα άγια προσκυνήματα και διακόνησε για μεγάλο χρονικό διάστημα στον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου μας και στον Ναό της Αναστάσεως Του.
Βλέποντας ο εχθρός κάθε…
Η εγκράτεια κι η ηθική καθαρότητα, σύμφωνα με την ομολογία και της ίδιας της επιστήμης, είναι δύο από τους πολύτιμους παράγοντες πάνω στους οποίους στηρίζεται η σωματική υγεία κι η μακροβιότητα του ανθρώπου.
Είναι πια διαπιστωμένο κι αποδεκτό απ’ όλους, ότι κανένα πράγμα δεν καταστρέφει τόσο την υγεία και δεν σακατεύει τον άνθρωπο σε τέτοιο βαθμό, όσο οι καταχρήσεις κι οι ηθικές παρεκτροπές.
Αυτές είναι που κλονίζουν πρόωρα τον άνθρωπο και τον κάνουν να φαίνεται γερασμένος, κι απ’ αυτή ακόμη τη νεανική του ηλικία.
Αντίθετα εκείνοι που κάνουν βίωμα τους από νωρίς τα λόγια του Πνεύματος του Θεού «υμείς έστε ναός Θεού ζώντος», και ζουν μια ζωή συγκρατημένη και σέβονται το σώμα τους, γιατί το θεωρούν έμψυχο ναό του Θεού, αυτοί μπορούν να χαίρονται την υγεία τους και να δουλεύουν ευτυχισμένοι σ’ ολόκληρη τη ζωή τους.
Την αλήθεια αυτή βεβαιώνουν οι μυριάδες των ασκητών αγίων, που έζησαν με εγκράτεια, αλλά και θολερότητα μέχρι τα βαθιά τους γηρατειά.
Ένας απ’ αυτούς τους ξεχωριστούς και γνωστούς στην Κύπρο μας αγίους, είναι κι ο ιερός Αυξέντιος.
Είναι ένας από τους τριακόσιους Αλαμανούς, όπως λέγονται, αγίους, που ήρθαν στο νησί μας τον 12 αιώνα μ.Χ. και ήταν μάλιστα κι ο αρχηγός τους Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Το μοναστήρι του οσίου Δαυίδ στην έρημο του Γκαρέτζη για πολλούς αιώνες υπήρξε φάρος της πνευματικής ζωής της Γεωργίας.
Η θεάρεστος ζωή των Αγίων Πατέρων της για αιώνες υπήρξε λαμπρό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές.
Τον 17ο αιώνα οι άθεοι Τούρκοι και οι Πέρσες αδιάκοπα χύνουν το αίμα των ορθοδόξων Γεωργιανών. Μπορεί οι επιδρομές αυτές να Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Πηγή: Βίος – Θαύματα – Ακολουθία του Οσίου Αναστασίου του Θαυματουργού του εν Περιστερωνοπηγή, Έκδοσις Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Έκδοση Α΄, 2007, ISBN: 978-960-7725-47-8
γ) Αφηγήσεις Μιχάλη Χριστοδούλου:
1. «To 1918 ήμουν εφτά χρονών. Ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν επίτροπος της εκκλησίας για πολλά χρόνια, μ έπαιρνε πάντα μαζί του, όταν γιόρταζεν ο Άης Αναστάσης. Στις 16 Σεπτεμβρίου, μετά τον εσπερινό, ήμουν με άλλα παιδιά έξω από την παλιά εκκλησία, ανάμεσα στους πανηγυριώτες. Τότε έφεραν σ ένα μεγάλο κάρο κάποιον παράλυτο Τούρκο από τις Αγγλισίδες. Οι Τούρκοι που τον συνόδευαν ήθελαν να τον βάλουν μέσα στην εκκλησία. Εμείς τα παιδιά και μερικοί άλλοι διαμαρτυρηθήκαμε και φωνάζαμε να μή βάλουν τον Τούρκο μέσα στην εκκλησία. Παρά τις διαμαρτυρίες μας, οι Τούρκοι μαζί με τον Παπά-Θεράπο και τον πατέρα μου τον κατέβασαν με το κρεβάτι του και τον έκλεισαν μέσα όλην τη νύχτα. Την άλλη μέρα το πρωΐ εγώ ήμουν πολύ περίεργος να πάω πάλι με τον πατέρα μου να δώ τί απέγινε ο Τούρκος. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο άγιος Συμεών ο Στυλίτης. Αργυρεπίχρυση πλάκα του 6ου ή 7ου αιώνα στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.
Γεννήθηκε στην Αξό Μυλοποτάμου της Κρήτης το 1580 από ευσεβείς γονείς. Ονομαζόταν Αλέξιος Πατελλάρος η Πατελλάριος και ήταν υιός του ευγενούς νομικού Γεωργίου. Έλαβε ανώτερη μόρφωση. Γνώριζε ελληνική και λατινική φιλολογία και γλώσσα. Ήταν φιλόσοφος, ποιητής και ιεροκήρυκας. Νέος εκάρη μοναχός στο Σιναϊτικό Μετόχι της πατρίδος του και έλαβε το όνομα Ανανίας.
Μετά τον θάνατο των γονέων του ήλθε στο Άγιον Όρος. Εγκαταστάθηκε στην περιοχή της μονης Παντοκράτορος και έκτισε κελλί, στο όποιο αργότερα έζησε ο στάρετς Παΐσιος Βελιτσκόφσκυ (+1794) με την πρώτη μικρή συνοδεία του, που κατόπιν ίδρυσε τη σκήτη του Προφήτη Ηλία. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου
Δέστε και πάλι έχουμε εορτή πνευματική και πανήγυρη. Έλαμψε πάλι σε μας σήμερα το αΐδιο φως που γεννάται αϊδίως από φως άκτιστο. Πάλι ευδόκησε να μας αυγάσει, να μας λούσει μέσα και έξω από μας με το απαύγασμα της δόξας του Θεού Πατρός και με τον χαρακτήρα της υποστάσεως του, τον ενανθρωπήσαντα Θεό Λόγο, που είναι η ακτινοβολία της δόξας και το αποτύπωμα και η σφραγίδα της ένδοξης φύσεως και ουσίας του Θεού Πατρός (Εβρ. α’ 3). Πάλι μας επισκέφθηκε φιλάνθρωπα η φωτολαμπίδα του άκτιστου φωτός, που δεν έχει τέλος και η εικόνα της αγαθότητας του Θεού, ο Θεός Λόγος. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Από αιώνες, κάθε χρόνο, την παραμονή της Μεταμορφώσεως, αρκετοί μοναχοί αναχωρούν από την Μεγίστη Λαύρα με ζώα φορτωμένα με τρόφιμα, σκεπάσματα και λειτουργικά σκεύη και ανεβαίνουν προς την «’Αγίαν κορυφήν» του Άθωνας, σε ύψος 2,033 μέτρων, επάνω από τα σύννεφα, όπου βρίσκεται ένα μικρό παρεκκλήσι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Εκεί, την άλλη μέρα το βράδυ, θα κάνουν την ολονύχτιον αγρυπνίαν με τρόπο παρόμοιο προς όλα τα μοναστήρια του Αγίου Όρους. Ανεβαίνοντας σιγά-σιγά, όπως τότε, οι Απόστολοι ανέβαιναν με τον Ίησοϋν «εις όρος υψηλόν» (Ματθ. 17, 1), ψάλλουν τους προεόρτιους ύμνους στο ρυθμό των κωδωνίσκων των μουλαριών: «Δεύτε συνανέλθωμεν τω Ιησού αναβαίνοντι εις το όρος το άγιον…». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 