Γνωρίζομε άρα γε τι είναι το Μυστήριο του Γάμου;

του Σεβ. Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Α

Κάθε φορά που καλούμαι να τελέσω το Μυστήριο του Γάμου κάποιων παιδιών που απεφάσισαν να ενώσουν την ζωή τους και να προχωρήσουν μαζί μέχρι το τέλος, κάνω κάποιες σκέψεις στις οποίες με οδηγεί το όλο κλίμα εντός και εκτός των Ιερών Ναών.

Πιστεύω ότι είναι πολύ καλό το ότι πολλοί Αρχιερείς, εν οις και ο γράφων, έρχονται σε προσωπική επικοινωνία με τους μελλονύμφους κατά την ώρα της υπογραφής των αδειών τελέσεως του Μυστηρίου του Γάμου. Εκεί διαπιστώνομε, ότι πολλοί νέοι βαδίζουν με επίγνωση βαθειά, στο Μυστήριο του Γάμου και με την απόφαση να δημιουργήσουν μια ευλογημένη οικογένεια, ξεπερνώντας με πίστη στο Θεό, με αγάπη και υπομονή, τις όποιες δυσκολίες, οι οποίες φυσικόν είναι να υπάρξουν στην μετά ταύτα πορεία.

Όμως κάποιοι άλλοι νέοι

Όσιος Ποιμήν ο Ζωγραφίτης (+1620)

Σπουδαίος εικονογράφος και κτήτορας ναών, ασκητής και ιεραπόστολος

Γεννήθηκε στη Σόφια της Βουλγαρίας από πολύ ευσεβείς γονείς, την ήμερα της εορτής των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, και γι΄αυτό στο βάπτισμα έλαβε το όνομα Παύλος.

Σε νεαρή ηλικία ήλθε στο Άγιον «Ορος, στη μονή Ζωγράφου, κι έγινε μοναχός με το όνομα Ποιμήν. Με μεγάλο ζήλο προχώρησε στους μοναχικούς αγώνες και στα τριάντα του χρόνια χειροτονήθηκε Ιερέας. Αργότερα βγήκε από το μοναστήρι στην έρημο κι έζησε μόνος με νηστεία και προσευχή σαν τον όσιο Κοσμά τον Ζωγραφίτη.

Μονή Ζυγού, Μία Αγιορείτικη Μονή εκτός Αγίου Όρους

Τα ερείπια της άλλοτε αγιορείτικης Μονής του Ζυγού βρίσκονται στην περιοχή της σημερινής Ουρανοπόλεως, περί τα σαράντα μέτρα έξω από την σημερινή οριογραμμή του Αγίου Όρους.

Η πρώτη γνωστή αναφορά «του Ζυγού» στην χερσόνησο του Άθω, προέρχεται από έγγραφο του 942. Από αυτήν αντιλαμβανόμεθα ότι πρόκειται για βασικό τοπογραφικό σημείο αναφοράς στην περιοχή, πλην όμως δεν διευκρινίζεται αν ήταν τόπος, χωριό η μονή. Το 958 ο όσιος ο Αθωνίτης «γίνεται προς τω Ζυγώ ούτω καλουμένω», όπου άρχισε την αθωνική άσκηση του υποτασσόμενος σε γέροντα ασκητή της περιοχής. Το 991 φαίνεται ότι είχε ιδρυθεί ήδη η μονή του Ζυγού, για την οποία όμως η πρώτη σαφής μαρτυρία είναι μόλις του 996. Ήταν αφιερωμένη στον Προφήτη Ηλία.

Η ευλογία της ιεραποστολικής προσφοράς (30 ημέρες με τους Ορθοδόξους Χριστιανούς της Κατάνγκας)

«Όταν πίνεις νερό στο Κολουέζι του Κονγκό, το ξαναπίνεις». Έτσι λένε οι Ορθόδοξοι γηγενείς κάτοικοι της πόλης αυτής. Και όποιος μεταβεί για πρώτη φορά από περιέργεια στο Ιεραποστολικό Κλιμάκιο του Κολουέζι της Επισκοπής Κατάνγκας, οι δραστηριότητες του Κλιμακίου, η οργάνωση και η φιλοξενία, αλλά κυρίως η συμπεριφορά και η αγάπη των γηγενών Χριστιανών της πόλης, συντελούν, ώστε η περιέργειά του να μετατραπεί σε αγάπη. Χωρίς να το θέλει, πλησιάζοντας στην ημέρα αναχωρήσεως, λυπάται, διότι φεύγει «τόσο γρήγορα». Ασυναίσθητα σκέφτεται πότε θα ξαναγυρίσει!

Η απόφαση δηλαδή του κάθε πραγματικά πιστού Χριστιανού να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Ευαγγελίου «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» (Ματθ. 28, 18) και στη σιωπηλή κραυγή των γηγενών για βοήθεια, «διαβάς εις Κολουέζι βοήθησον ημίν» (βλ. Πρ. 16, 9), προσελκύει την ιδιαίτερη ευλογία του Θεού και τη Χάρη Του.

Υπουργός της Οικονομίας!

Η είσοδος της χαράς και της λυτρώσεως

Με αφορμή  τον εορτασμό από την Εκκλησία μας της εισόδου της Υπερευλογημένης Θεοτόκου, της Παναγίας μας, στα Αγία των Αγίων, γράφει ο άγιος Γρηγόριος ο Πα­λαμάς: «Επειδή η Παναγία είχε ένοικη τη θεοειδή χάρη παραπάνω από όλους, έπρεπε να την αξιώσει το ανώτερο από όλους, να την εισαγάγει στα άγια των αγίων και… δεν εισήχθηκε απλώς και μόνο στα άγια των αγίων, αλλά και κατά κάποιον τρόπο παραλήφθηκε από τον Θεό σε συνοίκηση με Αυτόν για όχι ολίγα έτη· ώστε έτσι στον κατάλληλο καιρό ν’ ανοιχθούν οι ουράνιες μονές και να δοθούν για αΐδια κατοικία σε όσους πιστεύουν στην παράδοξη γέννα της… Έτσι λοιπόν και γι’ αυτούς τους λόγους απετέθη δικαίως σήμερα στα άγια άδυτα σαν θησαυρός του Θεού η κόρη που εξελέγη ανάμεσα στους εκλεκτούς από αιώνες, που αναδείχθηκε αγία των αγίων….».

Ο ναός μοιάζει με τον ουρανό

Ο οίκος του Θεού μοιάζει με ουρανό και όπως ακριβώς δεν είναι θεμιτό σε καμιά από τις αντίθετες δυνάμεις να μπει σ’ αυτόν, έτσι μήτε στον οίκο του Θεού. Σκέψου, άνθρωπε, πόσο μεγάλη αξία απολαμβάνεις, που και ο ίδιος βέβαια έγινες ναός και πόση θα ήταν σωστό να προσφέρεις καθαρότητα.

Με κάλεσαν να εξομολογήσω και να κοινωνήσω έναν βαριά άρρωστο

Ένας  Ρώσος ιερέας καταθέτει την ακόλουθη προσωπική του μαρτυρία: Με κάλεσαν να εξομολογήσω και να κοινωνήσω έναν βαριά άρρωστο.

Θυρανοίξια Ιερού Ναού στο Βίτσι

Με την συγκινητική συμμετοχή λαού από όλη την Ελλάδα ολοκληρώθηκε η δημιουργία Ιερού Ναού στην μνήμη των πεσόντων αξιωματικών και οπλιτών του Εθνικού Στρατού κατά την απόκρουση της κομμουνιστικής ανταρσίας 1946-1949, στον χώρο του μνημείου στο Βίτσι. Η υπερκομματική πρωτοβουλία αποστράτων και πολιτών (με έδρα την Αθήνα) που στηρίζει την ερανική επιτροπή της Οξυάς Καστοριάς συνεχίζει ασταμάτητα το έργο της για την πραγμάτωση των θυρανοιξίων του Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και Αγίου Γεωργίου του Ελευθερωτή που καθόρισε ο Μητροπολίτης Καστοριάς Σεραφείμ για το Σάββατο 26 Ιουνίου 2010.

Οι κατά σάρκα αδελφοί Γέροντες Παΐσιος και Δαμασκηνός οι Σταυροβουνιώτες

Ο Γέρων Παίσιος ο Σταυροβουνιώτης

Αξιοζήλευτον παράδειγμα μοναχικής ακριβείας μας κατέλιπον οι ευλαβέστατοι κατά σάρκα αδελφοί, Παΐσιος και Δαμασκηνός, οι οποίοι δεν επεσκέφθησαν τον Άθω, αλλ’ εφοίτησαν μετά ζήλου παρά τους πόδας πρώην Αθωνιτών πατέρων.

Η καταγωγή των ήτο από την Αραδίππου, κωμόπολιν πλησίον της Λάρνακος, της Κύπρου. Ο πατήρ των ήτο ιερεύς, και αφήκε λαμπράς αναμνήσεις αρίστου λειτουργού και πνευματικού πατρός εις το ποίμνιόν του. Διεκρίθη διά την αυστηρότητα της ζωής του και διά την πνευματικήν του διάκρισιν. Εάν το δένδρον «εκ των καρπών γινώσκεται», δεν κάμνομεν λάθος τοποθετούντες τους αγαθούς αυτούς βλαστούς πλησίον της ρίζης των.

Από επιθυμία…

Εμείς οι χριστιανοί πρέπει να πηγαίνουμε στο Ναό με προθυμία και όρεξη. Διότι η Εκκλησία είναι η κοινή μητέρα όλων των ορθοδόξων και μας αναγέννησε με την κολυμβήθρα του Αγίου Βαπτίσματος και μας ανέθρεψε με το γάλα της ευσέβειας και της πίστεως. Όπως λοιπόν τα παιδιά πηγαίνουν κοντά στην σαρκική μητέρα τους με μεγάλη επιθυμία και αγάπη, έτσι και οι χριστιανοί πρέπει να τρέχουν στις αγκάλες της πνευματικής τους μητέρας , της Αγίας Εκκλησίας με υπερβολική χαρά, αγάπη και επιθυμία για να δουν την γλυκύτατη μητέρα τους και να απολυόσουν τα ουράνια αγαθά της.

Ο Ναός του Αγ. Αθανασίου Πατελάρου στην Αξό Κρήτης

Ι. Ναός Αγίου Αθανασίου Πατελάρου στην Αξό Κρήτης

Η νεότερη εκκλησία της Αξού, του Αγίου Αθανασίου Πατελάρου, του Αξικού, εγκαινιάσθηκε στις 21 Αυγούστου 2008, από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο, σε μία επίσημη τελετή με την παρουσία της ηγεσίας της Εκκλησίας της Κρήτης, πολλών κληρικών, εκπροσώπων της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της Κρήτης, όλων των Αξικών και πλήθους κόσμου απ’ όλη την περιοχή.

Ο Άγιος Βασίλειος του Όστρογκ Μαυροβουνίου (1610 – 29 Απριλίου 1671) [με πλούσιο φωτογραφικό υλικό]

Γεννήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 1610 στο χωριό Μρκόνιτς της επαρχίας Πόποβο της Ερζεγοβίνης από ευσεβείς γονείς. Στη βάπτισή του έλαβε τ’ όνομα Στογιάν. Νέος εισήλθε στη μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Τρέμπινκ κι εκάρη μοναχός με τ’ όνομα Βασίλειος.

Για να γνωρίσει την ανώτερη πνευματική ζωή, επι­σκέφθηκε και παρέμεινε στο Άγιον Όρος, μελετώντας την ησυχαστική παράδοση. Συναντήθηκε με πολλούς ασκητές σημειοφόρους και παρέμεινε αρκετά στη μονή Χιλανδαρίου.

Τα Καθολικά των Μονών του Αγίου Όρους. (Με φωτογραφικό υλικό)

Καθολικό Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου

Όπως είναι γνωστό ένα ορθόδοξο μοναστήρι σπάνια διαθέτει ένα μόνο ναό. Στα μεγαλύτερα μάλιστα μοναστήρια, όπως εκείνα του Αγίου Όρους, υπάρχουν πολλοί ναοί, μεγαλύτεροι ή μικρότεροι, που βρίσκονται τόσο μέσα, όσο και έξω από τον περίβολο της μονής. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει πάντα, τόσο για το ρόλο του, όσο και για το μέγεθός του και τη θέση του, ο καθολικός ναός, ή απλούστερα, το καθολικό, που, όπως φανερώνει και ο όρος, αποτελεί το κέντρο της λατρευτικής ζωής της μονής.

Άγιος Καλλίνικος της Τσερνίκα (7 Οκτωβρίου 1787 – 11 Απριλίου 1868)

Γεννήθηκε στο Βουκουρέστι στις 7 Οκτωβρίου 1787. Στο άγιο βάπτισμα έλαβε το όνομα Κωνσταντίνος. Οι γονείς του ήταν ιδιαίτερα ευσεβείς. Η μητέρα του τελείωσε τον βίο της ως μοναχή. Μοναχός ήταν κι ένας μεγαλύτερος αδελφός του.

Νέος Ιερομάρτυς Δανιήλ Σισόεφ (12/01/1974 – 19/11/2009)

Δεκατέσσερις φορές απειλές από τηλεφώνου και αναρίθμητα e-mail: «Θέλεις να δεις πολλά θαύματα. Μάλλον πρέπει να γίνεις ιεραπόστολος ή Μάρτυρας».

Εναρκτήρια πρόταση του μακαριστού π. Δανιήλ σε συνέντευξη που έδωσε πριν τρία χρόνια. Έφυγε από εξ επαφής σφαίρες στο κεφάλι και στο στήθος. Εν ψυχρώ δολοφονία στις 19 Νοεμβρίου, μέσα στο ναό του Αγίου Θωμά, στη Μόσχα, του οποίου ήταν προϊστάμενός του. Έγκυρες πληροφορίες αναφέρουν ότι ήταν στόχος Ισλαμιστών, αφού πριν τέσσερα χρόνια ήρθε σε δημόσια αντιπαράθεση με τον Αλή (Βιατεσλάβ) Πολόζιν, Ρώσο πρώην ορθόδοξο ιερέα, που είχε προσχωρήσει στους μουσουλμάνους.

Είχε προσεγγίσει τους νεοπαγανιστές Ρουντόβερ, ενώ είχε εχθρούς υπερεθνικιστές και σταλινικούς κομμουνιστές. Τα τελευταία δύο χρόνια είχε ασκήσει κριτική στους τελευταίους, επειδή δημόσια και ανερυθρίαστα κήρυτταν Στάλιν, αντί για Χριστό, σε μεγάλες ομάδες μαθητών και φοιτητών.

Τί πας στην εκκλησία αφού δεν καταλαβαίνεις εκείνα που λέγονται;

Η πιο ωφέλιμη πλημμύρα!

Με λιμάνια μέσα στο πέλαγος μοιάζουν οι ναοί, που ο Θεός εγκατέστησε στις πόλεις· πνευματικά λιμάνια, όπου βρίσκουμε απερίγραπτη ψυχική ηρεμία όσοι σ’ αυτά καταφεύγομε, ζαλισμένοι από την κοσμική τύρβη. Και όπως ακριβώς ένα απάνεμο και ακύμαντο λιμάνι προσφέρει ασφάλεια στα αραγμένα πλοία, έτσι και ο ναός σώζει από την τρικυμία των βιοτικών μεριμνών όσους σ’ αυτόν προστρέχουν και αξιώνει τους πιστούς να στέκονται με σιγουριά και ν’ ακούνε το λόγο του Θεού με γαλήνη πολλή.

Ο ναός είναι θεμέλιο της αρετής και σχολείο της πνευματικής ζωής. Πάτησε στα πρόθυρά του μόνο, οποιαδήποτε ώρα, κι αμέσως θα ξεχάσεις τις καθημερινές φροντίδες.

Δεν σε είδα εγώ που έσφαζες το παιδί;

 Ο Αμηράς (στρατηγός) της Συρίας έστειλε κάποτε τον ανιψιό του στη Διόσπολη για ορισμένες εργασίες. Στην πόλη αύτη ο ανιψιός συνάντησε έναν θαυμάσιο ναό του αγίου Γεωργίου. Αμέσως πρόσταξε τους υπηρέτες του να μεταφέρουν τα πράγματά του επάνω στα κατηχούμενα του ναού, όπου εγκαταστάθηκε κι ο ίδιος. Ύστερα είπε να βάλουν μέσα στο ναό και τις δώδεκα καμήλες του, παρά τις διαμαρτυρίες και τις παρακλήσεις των ιερέων. Μόλις όμως οι καμήλες μπήκαν στην εκκλησία, έπεσαν στο έδαφος νεκρές, ενώ ο ανιψιός του αμηρά έμεινε να θαυμάζει την ακαταμάχητη δύναμη του αγίου Γεωργίου.

Τα Μεγαλυνάρια της Υπαπαντής (με βίντεο και μετάφραση)

Η «Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία» με διευθυντή τον Λυκούργο Αγγελόπουλο ψάλλει τα Μεγαλυνάρια της Υπαπαντής, σε βυζαντινό μέλος του φωτισμένου Πέτρου Λαμπαδαρίου (1730-1815).

Παρακάτω σας παραθέτουμε το κείμενο των Μεγαλυναρίων. Στις παρενθέσεις η εξαιρετική απόδοση στα νεοελληνικά της Ελένης Χρήστου από την ιστοσελίδα του «Συλλόγου Ορθοδόξων Τυφλών Ελλάδος» (http://www.orp.gr/?p=326). Αξίζει να τα διαβάσετε.

Ωδή θ’. Εν ή ψάλλονται τα επόμενα Μεγαλυνάρια. (Ήχος γ΄.)

Ακατάληπτον εστί, το τελούμενον εν σοί, και αγγέλοις και βροτοίς, Μητροπάρθενε αγνή. (Είναι αδύνατο να καταλάβουν και οι άγγελοι και οι άνθρωποι αυτό που συμβαίνει και τελείται μέσα Σου, Θεοτόκε, Μητροπάρθενε και αγνή.)

Αγκαλίζεται χερσίν, ο πρεσβύτης Συμεών, τον του νόμου Ποιητήν, και Δεσπότην του παντός.  (Με τα χέρια του ο γέροντας Συμεών αγκαλιάζει Αυτόν, που έδωκε στους ανθρώπους τον νόμο, δηλαδή τον Δεσπότη και Κύριο του παντός.)

Το δημοφιλές «Προοδευτικό» Σπορ του καψίματος και βεβήλωσης Εκκλησιών και της Ελληνικής Σημαίας έφτασε και στην Κατερίνη… η «Εξέγερση» του Δεκέμβρη επιτέλους απέδωσε καρπούς… καθώς «Εκσυγχρόνισε» και την Οπισθοδρομική Πιερία!

Αυτοαποκαλούμενοι «προοδευτικοί» κύκλοι της Πιερίας, είχαν καταβάλει φιλότιμες προσπάθειες πέρυσι και φέτος να «εισαγάγουν» το «franchising», των Δεκεμβριανών πορειών διαμαρτυρίας, των «αγώνων» και όλων των «παρελκομένων» (ο νοών νοείτω) ……….στην υπανάπτυκτη Πιερία . Θυμόμαστε για παράδειγμα και πέρυσι και φέτος στην πορεία των μαθητών για την δολοφονία του Αλέξη, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, να κοιτούν με καμάρι και να φωτογραφίζουν με πλατιά χαμόγελα, μερικές εκατοντάδες πέρυσι μερικές δεκάδες φέτος, μαθητών, που στην πλειονότητά τους προσπαθούσαν να μαϊμουδίσουν το ντύσιμο, τις κουκούλες , το ύφος, το περπάτημα κτλ των συμμετεχόντων στις πορείες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης……

Μας είπες

Μας είπες, Κύριε, πως κατοικείς στον διπλανό μας^–

κι όμως εμείς τον σφάξαμε και δε σε βρήκαμε.

Είπες: στο σπίτι του Πατέρα μου είμαι πάντα·

γκρεμίσαμε όλους τους ναούς

κι αυτόν που στο κορμί μας έστησες

και δεν μας φανερώθηκες, μεγάλε Άγνωστε.

Ματιές στην Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία (4)

+Ανδρέα Θεοδώρου, Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών

 8) Ανάλογη προς την ιερότητα του μυστηρίου της θείας ευχαριστίας πρέπει να είναι και η προσέλευση των πιστών στη θεία μετάληψη.

 Για την άξια προσέλευση στη θεία μέθεξη απαιτούνται ορισμένες υποκειμενικές συνθήκες από μέρους του κοινωνούντος πιστού. Παράλληλα με τη σωστή θεώρηση του μυστηρίου, τη «διάκριση του σώματος και του αίματος του Χριστού» (1 Κορ. 11,29), ο πιστός πρέπει να κάνει και μια βαθειά πνευματική ενδοσκόπηση της πνευματικής του κατάστασης. Είναι πραγματικά άξιος να κοινωνήσει των αχράντων μυστηρίων; Είναι τόσο καθαρός, ώστε να μπορεί να δεχτεί μέσα του τα άχραντα δώρα του Θεού ; Προσέρχεται στο δείπνο της θείας βασιλείας φέροντας το κατάλληλο ένδυμα προσέλευσης; Έχει συνείδηση αγνή και ήρεμη, δεχόμενος μέσα του τη φωτιά του Θεού;

Ματιές στην Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία (3)

+Ανδρέα Θεοδώρου, Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών

 5) Στην ορθόδοξη θεία λειτουργία βιώνεται περιεκτικά το δόγμα της ενότητας της Εκκλησίας.

 Η Εκκλησία είναι το άχραντο σώμα του Χριστού (Εφ. 1,23). Σ’ αυτήν πνέει το Πνεύμα το άγιο, το οποίο τη διακρατεί στην αλήθεια (Ίω. 16,13), την αγιάζει με τη χάρη του και τη ζωοποίει. Σε κάθε θεία λειτουργία απεικονίζεται ανάγλυφα η εν Πνεύματι ενότητα της Εκκλησίας. Στον ιερό ναό μαζεύονται κλήρος και λαός, για να λατρεύσουν και να ζήσουν το λυτρωτικό μυστήριο του Χριστού. Σ’ αυτήν σμίγουν σε μια ενότητα μυστηριακή οι άγιοι της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, οι οποίοι τελειωθέντες στην πίστη είναι απογεγραμμένοι στον ουρανό (Εβρ. 12,23), μαζί με τους αγγέλους, τα λειτουργικά πνεύματα του Θεού (Εβρ. 1,14), για να γιορτάσουν το μυστήριο της θείας οικονομίας και να υμνήσουν το θαύμα της θείας αγαθότητας, τον θρίαμβο και τη νίκη της θείας βασιλείας ενάντια στις αντίθεες δυνάμεις του εχθρού.

Ο μακάριος Γέρων Αμβρόσιος ο Αγιορείτης (21/12/1912 – 02/12/2006) (με φωτογραφικό υλικό)

Ο Γέροντας Αμβρόσιος νήφων και προσευχόμενος

Αρχιμ. Εφραίμ, Καθηγουμένου Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Αγίου Όρους

Ο Ιερομόναχος Αμβρόσιος (κατά κόσμον Σπυρίδων Λάζαρης) εκοιμήθη στις 2 Δεκεμβρίου 2006 (ν.ημ.), σε ηλικία 92 ετών. Υπήρξε πνευματικός της Ιεράς Μονής Παναγίας Γαυριώτισσας Δαδίου και χιλιάδων χριστιανών από όλα τα μέρη της Ελλάδος. Ο π. Αμβρόσιος ήταν πηγή της Αγιορειτικής ευωδίας του Χριστού στον κόσμο και αποτελεί μία από τις άγιες σύγχρονες μορφές που στόλισαν της Εκκλησία. Είναι και αυτός καρπός της σαρκώσεως του Χριστού. Η Εκκλησία ανά τους αιώνες είναι εργοστάσιο παραγωγής αγίων, και μέχρι σήμερα συνεχίζει να δίνει το εμπόρευμά της.

Ο μακαριστός π. Αμβρόσιος γεννήθηκε στο χωριό Λαζαράτα της Λευκάδος από γονείς ευσεβείς, τον διδάσκαλο Παναγιώτη Λάζαρη και την Λουΐζα. Ήταν το τέταρτο τέκνο της πολύτεκνης οικογένειας του. Από την νηπιακή του ηλικία ο μικρός Σπυρίδων χαρακτηριζόταν από την ηρεμία του χαρακτήρα του και την αγάπη του προς την Εκκλησία. Το ήθος του σμίλευσε η ευλαβής μητέρα του, η οποία λόγω της απουσίας του συζύγου της στους πολέμους, είχε αναλάβει όλο το βάρος της ανατροφής των τέκνων. Ο Σπυρίδων τελείωσε μόνο δύο τάξεις του Δημοτικού Σχολείου, διότι εν τω μεταξύ έπρεπε να βοηθεί την μητέρα του στις αγροτικές εργασίες. Όταν ήλθε ο καιρός κατετάγη στις τάξεις του Στράτου και υπηρέτησε τρία χρόνια στα ανάκτορα ως εύζωνας, καθότι ήταν υψηλός, ευθυτενής και όμορφος νέος.

Παναγία Μαλεβή και καρκίνος δεν ταιριάζουν

Η θεραπεία της δόκιμης μονάχης. Μεταξύ των πολλών και ποικίλων θαυμάτων που ενεργεί η χάρη της Παναγίας Μαλεβής, είναι χαρακτηριστικά η θεραπεία της δόκιμης μοναχής Βερονίκης, στη μονή αγίου Ιωάννου Θεολόγου, στον συνοικισμό του Παπάγου:

Η Βερονίκη έπασχε από καρκίνο. Είχε νοσηλευθεί πολλές φορές στο νοσοκομείο της Βούλας. Τελικά επέστρεψε στη μονή της, παράλυτη στα χέρια και στα πόδια, για να πεθάνει εκεί.

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης Λευκωσία

 

To εσωτερικό του ναού

Τοιχογραφίες

Οι λίγες τοιχογραφίες που κοσμούν το ναό είναι εξαίρετης ζωγραφικής τέχνης του Κύπριου ζωγράφου Ιωάννη Κισσόνεργη και χρονολογούνται από το 1929. Στον τρούλλο απεικονίζονται στο κέντρο ο Θεός Πατήρ Παντοκράτωρ, στον κύλινδρο του τρούλλου προφήτες και στα τρίγωνα του τρούλλου οι τέσσερεις Ευαγγελιστές. Στην κόγχη του ιερού Βήματος είναι ζωγραφισμένη η Παναγία Πλατυτέρα των Ουρανών στον τύπο της Παναγίας της Βλαχερνίτισσας.