Δεν τις ξέρουμε ή δε θέλουμε να τις ξέρουμε;

Πολλοί ισχυρίζονται συχνά πως ο Χριστιανισμός απέτυχε, δεν εφαρμόστηκε ιστορικά και πως η ιστορία της Εκκλησίας είναι γι’ αυτό η πιο ζωντανή απόδειξη. Πρέπει να αναγνωρίσουμε πως το κείμενα που αφηγούνται τέτοιες ιστορίες, μπορεί να είναι ένα σκάνδαλο για όσους έχει κλονιστεί η πίστη. Πράγματι θυμίζουν τη σύγκρουση στο χριστιανικό κόσμο των παθών, των ανθρώπινων συμφερόντων, τη διαστροφή και την παραμόρφωση της αλήθειας στη συνείδηση της αμαρτωλής ανθρωπότητας. Πολύ συχνά μας παρουσιάζουν μια ιστορία της Εκκλησίας απόλυτα ανάλογη με την ιστορία των κυβερνήσεων, των διπλωματικών σχέσεων, των πολέμων κλπ.

Η εξωτερική ιστορία της Εκκλησίας είναι ορατή. Μπορεί να παρουσιαστεί μ’ έναν τρόπο προσιτό σε όλους. Όμως η εσωτερική και πνευματική της ζωή, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ένα πνευματικό φυτώριο

Οι αγρυπνίες του Αγίου Ελισαίου σταθήκανε πνευματικό φυτώριο. Μέσα στο ταπεινό αυτό εκκλησάκι, στους Αγέρηδες, το ιδιωτικό, το ανύπαρκτο τώρα πιά, αφού το γκρέμισε η σκαπάνη της οικονομικής σκοπιμότητος, o Όσιος παπα-Νικόλας ο Πλανάς, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης και μία πλειάδα ταπεινών ορθοδόξων Χριστιανών, ειχανε οργανώσει αυτές τις αγρυπνίες. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η πνευματική ζωή του ιερέα

Στη χριστιανική ζωή μιλούμε συχνά για πνευματικότητα και για πνευματικούς ανθρώπους. Αλλά ποιοί ακριβώς είναι οι πνευματικοί άνθρωποι; Ας αφήσουμε τον Απ. Παύλο να μας τους περιγράψει. Είναι, λέγει, όσοι «πνεύματι Θεού άγονται», εκείνοι τους οποίους «ο νόμος του πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού ηλευθέρωσε από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου» (Ρωμ. η’ 2, 14). Και συμπληρώνει, «όσοι πνεύματι Θεού άγονται, ούτοι είσιν υιοί Θεού», οίτινες «ουκέτι εαυτοίς ζώσιν, αλλά τω υπέρ αυτών αποθανόντι και εγερθέντι» (Ρωμ. η’ 14. Β’ Κορ. ε’ 15). Το καθήκον αυτό να γίνουμε, με τη Χάρη, πνευματικοί άνθρωποι αναφέρεται στον κάθε πιστό, ιδιαίτερα όμως στους ιερείς, γιατί αυτοί αποτελούν τους πνευματικούς οδηγούς των λοιπών ανθρώπων.

Πράγματι, αν μελετήσουμε τα ιστορούμενα από την Αγία Γραφή, θα διαπιστώσουμε ότι πάντοτε η ηγετική (πνευματική και διοικητική) εξουσία του λαού του Θεού (αλλά και όλων σχεδόν των άλλων λαών) συγκεντρωνόταν στους ιερείς, που είτε ως προφήτες, είτε ως Κριτές, είτε ως καθαυτό ιερείς εθεωρούνταν οι μόνοι ικανοί να καθοδηγούν το λαό, να αποκαλύπτουν τις βουλές του Θεού, και γενικά να αποτελούν τα μεσάζοντα πρόσωπα μεταξύ του Θεού και των ανθρώπων. Ο θεσμός αυτός δεν ήταν εφεύρημα της ανθρώπινης αυταρχικότητας, όπως και τόσα άλλα συστήματα εξουσίας που δημιούργησε ο ανθρώπινος εγωισμός, αλλά επρόκειτο για σχέδιο της θείας βουλής, ώστε Αυτός ο ίδιος ο Θεός, διά του αντιπροσωπευτικού αυτού στοιχείου της ιερωσύνης και των οργάνων της, να επικοινωνεί και ενώνεται με τα πλάσματά του.

Λόγω της ατέλειας της ανθρώπινης φύσης, όπως

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ: Ενα βιβλίο από τον Πατριάρχη

Μια σύγχρονη ανάγνωση της Ορθοδοξίας

Οικουμενικού Πατριάρχη ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

Με θεολογικό επίμετρο από

τον επίσκοπο Διοκλείας Κάλλιστο Ware

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Π. Τσαλίκη-Κιοσόγλου

ΣEIPA: Ορθόδοξη Μαρτυρία των εκδόσεων Ακρίτας

ΕΚΔΟΣΗ Α΄: Οκτώβριος 2011

ISBN: 978-960-328-423-9

ΣXHMA: 15X22,5

ΣEΛIΔEΣ: 366

“Ο άνθρωπος ζει όταν σχετίζεται με τον Άλλον. Δεν ισχύει ότι «σκέπτομαι, άρα υπάρχω», θεμέλιο του νεότερου δυτικού πολιτισμού, αλλά «αγαπώ, άρα υπάρχω και σκέπτομαι» κλειδί για την έξοδο από τις κρίσεις μας και τη διάσωση του περιβάλλοντος, για τα οποία τόσο έχει μοχθήσει ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης».

Ο Αθηνών Ιερώνυμος

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς:Μόνο η πνευματική ζωή είναι η αληθινή ζωή, όλα τα υπόλοιπα είναι ύλη.

Μόνο η πνευματική ζωή είναι η αληθινή ζωή, όλα τα υπόλοιπα είναι ύλη.

Και το σώμα μας ύλη είναι χώμα δανεισμένο από τη γη. Χώμα, νερό, φωτιά και αέρας από αυτά τα τέσσερα στοιχεία είναι φτιαγμένο το ανθρώπινο σώμα.

Είναι τόσο επιδέξια και θαυμαστά δομημένο που δεν μπορεί να περιγραφεί μήτε και να εκφραστεί.

Και πάλι όμως, το σώμα είναι μονάχα ένα πράγμα, δεν είναι ζωή, όπως το όχημα δεν είναι ο ταξιδιώτης και το κλουβί δεν είναι το πουλί….

 

Φαινομενικά λοιπόν ο άνθρωπος είναι ύλη αλλά με πνοή ζωής μέσα της, η οποία προέρχεται άμεσα από τον Δημιουργό.

Με αυτή την πνοή ζωής διατηρεί ο άνθρωπος δεσμό με τον ίδιο τον Δημιουργό του και με σύσσωμο τον ουράνιο πνευματικό κόσμο που Τον περιβάλλει.

Πλούσιοι και φτωχοί: Αδέλφια και όχι Εχθροί!

Οι άνθρωποι έχουν χάσει την αίσθηση της λογικής. Άνθρωποι δεν έχουν να φάνε, δεν έχουν σπίτι, δεν έχουν θέρμανση και άλλοι μανιωδώς καταναλώνουν προϊόντα για να ικανοποιήσουν την ματαιοδοξία τους.

Πλούσιοι και φτωχοί γίνονται εχθροί και όχι αδελφοί. Κάποιος θα βοηθήσει κάποιον άλλο μόνο από λύπηση, ή για να τον ξεφορτωθεί και όχι από αγάπη. Οι φτωχοί βλέπουν τους πλούσιους σαν τους μισητούς δυνάστες τους και οι πλούσιοι τους φτωχούς σας σαν ενοχλητικούς υπανθρώπους που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν.

Και δυστυχώς τα πράγματα στις ημέρες μας παίρνουν μεγαλύτερες και σοβαρότερες διαστάσεις.

Το κοσμικό φρόνημα,

Ποιός είναι ο πνευματικός άνθρωπος;

( Γέροντα Εφραίμ, Καθηγουμένου της I. Μ. Μονής Βατοπαιδίου)

Θέλω σήμερα, να θίξω στην αγάπη σας ένα θέμα, το όποιο ίσως το έχετε ξανακούσει, ίσως το έχετε διαβάσει, άλλα ίσως και δεν το έχετε σκεφθεί ποτέ.

Ξεκινώ με μια ερώτηση. Ποιός είναι ο πνευματικός άνθρωπος; Σήμερα υπάρχει μια μεγάλη παρεξήγηση για το ποιός είναι ο πνευματικός άνθρωπος. Πολλές φορές ακούω, ότι πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που ασχολείται με τα γράμματα και τις τέχνες, τη μουσική, τη ζωγραφική, την ακαδημαϊκή γνώση, με μια καλαισθητική εικόνα ενός τοπίου. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν τη θέση τους, είναι αξιόλογοι, αλλά νομίζω ότι είναι λάθος να λέγονται «πνευματικοί άνθρωποι». Μπορούσαν να λέγονται, οτιδήποτε άλλο, έκτος από πνευματικοί άνθρωποι.

Ο πνευματικός άνθρωπος, σύμφωνα με τον ορισμό των αγίων Πατέρων, είναι εκείνος ο οποίος, είναι «πεπληρωμένος», δηλαδή γεμάτος, με Πνεύμα Άγιο. Αυτός είναι αληθινά και ουσιαστικά ο πνευματικός άνθρωπος. Είναι εκείνος, ο οποίος, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η Διαθήκη της Μάνας

Αυτή είναι η χειρόγραφη διαθήκη μιας μητέρας, που κοιμήθηκε στα 90 της χρόνια. Η γυναίκα αυτή είχε 4 κόρες, 1 γυιό και 15 εγγόνια. Πεθαίνοντας, δεν τους άφησε παρά μόνο την διαθήκη της, ανορθόγραφη και κακογραμμένη, πλούσια όμως σε πνευματικό περιεχόμενο:

– Αγαπημένα μου παιδιά, (και τους αναφέρει έναν έναν, τα παιδιά της, τους γαμπρούς, την νύφη και όλα τα εγγονάκια, 25 ονόματα). Σας φιλώ και σας αποχαιρετώ. Αυτό το γράμμα

Συνομιλία με τον Αρχιμανδρίτη Εφραίμ Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου,Περί τηλεοράσεως

Ερώτηση: Πως βλάπτει η τηλεόραση στην πνευματική ζωή;

Απάντηση: Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι ο θάνατος εισέρχεται δια των θυρίδων, εννοώντας τον θάνατο της ψυχής που τον γεννά η αμαρτία, που εισέρχεται στην ψυχή από τις πέντε αισθήσεις, την όραση, την ακοή, την όσφρηση, την αφή και την γεύση. Γι’ αυτό και όλη η σπουδή της ορθοδόξου ασκητικής πράξεως έγκειται στην λογοποίηση των αισθήσεων, δηλαδή οι αισθήσεις πρέπει να λειτουργούν κάτω από την πρυτάνευση της λογικής και του λόγου με την ευρύτερη σημασιολογική του έννοια ως σκοπού. Π.χ. τρώμε για να ζούμε, δεν ζούμε για να τρώμε. Το πρώτο είναι ικανοποίηση μιας βιολογικής ανάγκης, το δεύτερο είναι ικανοποίηση της επιθυμίας, όπου γίνεται πλέον σκοπός η ηδονή. Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος μας παρουσιάζει στην Α´ Καθολική του Επιστολή με τρεις απλές αλλά περιεκτικές έννοιες τι σημαίνει κόσμος, αγνοώντας το κοσμικό φρόνημα, που αναλύεται στην επιθυμία των οφθαλμών, στην επιθυμία των ηδονών και στην αλαζονεία του βίο Σήμερα η τηλεόραση προσπαθεί με κάθε σπουδή να δώσει θεάματα που ικανοποιούν το κοσμικό φρόνημα, διότι οι περισσότεροι των ανθρώπων

Μαθαίνοντας να ζούμε με ένα πρόσωπο, μαθαίνουμε να ζούμε με εκατομμύρια προσώπων πού τού μοιάζουν

Άρχιμανδρίτου Σωφρονίου

Στην κοινή ζωή ή υπακοή μας επιτρέπει σιγά-σιγά να κατανοήσουμε την ψυχολογία των άλλων προσώπων. Μαθαίνοντας να ζούμε με ένα πρόσωπο, μαθαίνουμε να ζούμε με εκατομμύρια προσώπων πού τού μοιάζουν. Έτσι, προοδευτικά, εισχωρούμε σε βαθύ πόνο για όλη την ανθρωπότητα.

Στον εργαζόμενο που ρωτάει τι είναι η πνευματική ζωή

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Μόνο η πνευματική ζωή είναι η αληθινή ζωή, όλα τα υπόλοιπα είναι ύλη. Και το σώμα μας ύλη είναι, χώμα δανεισμένο από τη γη. Χώμα, νερό, φωτιά και αέρας -από αυτά τα τέσσερα στοιχεία είναι φτιαγμένο το ανθρώπινο σώμα.

Πνευματική ζωή Α΄μέρος‏

Διδαχές του Γέροντα Παναή από τη Λύση

         α. Πρέπει να ειρηνεύουμε με τον Θεό και τους άλλους, αλλά και με τον εαυτό μας. Σε αυτό βοηθά ο έλεγχος της συνειδήσεως μας. Υπάρχει ο έσωθεν νόμος που λέει αν έκαμες νόμιμα. Αν δεν ξέρεις αν είναι καλό ή κακό, ποιος θα σου το πει τελικά; εμείς οι ίδιοι θα προσέξουμε τα ελατήρια που μας ωθούν να κάμνουμε το καλό, που πάντοτε πρέπει να το κάμνουμε εν Κυρίω. Δεν θα τρέχομε να κάμνουμε τα του κόσμου. Ο Θεός πάντοτε γνωρίζει τις προθέσεις της καρδιάς μας.

Μπροστά στον εαυτό μας..!

Η εμφάνιση και η πρόοδος τις ψυχολογίας του ασυνειδήτου (Βάθους) υπήρξε αναμφίβολα πολυσήμαντη. Όμως είναι γεγονός ότι κάθε αντικειμενικός ερευνητής ημπορεί να παραλεχθεί σαν βασική κατεύθυνση της ψυχολογίας αυτής την αποκάλυψη της ποιότητος και του περιεχομένου της ανθρώπινης προσωπικότητος.

Ήδη έγινε λόγος για την σπηλιά των ενστικτικών τεράτων, που η ψυχολογία του Βάθους απεκάλυψε. Αλλά δεν πρόκειται μόνο για «τέρατα» που ενσαρκώνουν απλώς ανθρώπινα πάθη. Κάθε ανθρώπινο, όσο «απάνθρωπο» κι αν είναι, μένει ανθρώπινο. Τα ανθρώπινα πάθη, όπως τα γνώριζε ο άνθρωπος προ της εμφανίσεως της ψυχολογίας του Φρόυδ, ήσαν πάντοτε στα μέτρα της ανθρώπινης αδυναμίας και ποταπότητος. Σαν πάθη ήσαν πάντοτε μιαρά και μισητά, αλλα ήσαν απλώς ανθρώπινα πάθη γιατί είχαν την αιτία τους στην ανθρώπινη αδυναμία.

Η δύναμη της μετάνοιας

Tου Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτου

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, μετάνοια είναι, νομίζω ταπεινά, να προσπαθώ να μάθω να αγαπώ τον Θεό μου και τον πλησίον μου, έχοντας επίγνωση των προσωπικών μου παθών και λαθών.
Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να έχουμε έγνοια και καλή αγωνία για το πως συγχωρούμε, πως εξομολογούμαστε, πως μετανοούμε. Αυτή η στάση, προϋποθέτει την τόλμη να βλέπουμε τα λάθη μας, τα πάθη μας, τις αμαρτίες μας. Τα οποία δεν είναι αφηρημένα. Είναι πολύ συγκεκριμένα! Έχουν όνομα! Δεν είναι γενικά και αόριστα: «Ε, είμαι αμαρτωλός, διάβασε μου παπά και μιαν ευχή».

Η μετάνοια είναι ένα κοίταγμα στον εαυτό μας. Στην ιδιαίτερή μας κάμαρη, μέσα στην καρδία μας να μαζέψουμε τον νου μας και να ταπεινωθούμε. Καρδίαν δε «συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, ο Θεός ουκ εξουδενώσει», όπως μας βεβαιώνει ο 50ος Ψαλμός του Δαυίδ, που είναι ψαλμός μετανοίας. Η ταπείνωση αποτελεί προϋπόθεση στην μετάνοιά μας.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και οι Ησυχαστές

Κυριακή Β΄Νηστειών.

Η Β’ Κυριακή των Νηστειών είναι αφιερωμένη στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά (14ος αιώνας) ησυχαστή του Αγίου Ὀρους και μετά Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης.

Ο άγιος Γρηγόριος υπερασπίστηκε τους Ησυχαστές του Αγίου Όρους, τους οποίους ειρωνευόταν και πολεμούσε ο εκφραστής του πνεύματος της Δυτικής Εκκλησίας, μοναχός Βαρλαάμ, από την Καλαβρία της Νότιας Ιταλίας. Ο αγ. Γρηγόριος, όταν υπερασπιζόταν τους εν λόγω Μοναχούς, διατύπωνε την Ορθόδοξη πίστη, σχετικά με το Θεό και τον τρόπο προσέγγισής του από τον άνθρωπο, καθώς και το τί είναι αυτό, που συνιστά τη σωτηρία του ανθρώπου.

Αν η πίστη αλλοιωθεί, έστω και κατά ένα γιώτα(ι), τότε διαφοροποιείται η «εν Χριστώ» ζωή και ματαιώνεται η σωτηρία του ανθρώπου.

Χρόνος και Πνευματικότητα (Α)

Ιωάννη Δ. Καραβιδόπουλου, Καθηγητού Παν/μίου

Οι σκέψεις που ακολουθούν δεν έχουν ως στόχο την φιλοσοφική ανάλυση της έννοιας του χρόνου, αλλά το πλησίασμα της βιώσεως της χρονιότητας, με αγιογραφικά κριτήρια, μέσα στην πνευματική ζωή. Εξετάζοντας το θέμα «Χρόνος και πνευματικότητα», θα έχουμε την ευκαιρία να διευκρινίσουμε μερικές βασικές θέσεις της χριστιανικής μας πίστεως σε σχέση προς αντίστοιχες ή παρόμοιες φιλοσοφικές διδασκαλίες.

Είναι γνωστό σε όλους μας ότι χαρακτηριστικό γνώρισμα της ζωής μας είναι η χρονικότητα. Κυλά μέσα στο χρόνο η ζωή και χάνεται ή κερδίζεται για πάντα μέσα στο χρόνο. Δεν μπορεί λοιπόν να μη ενδιαφέρει ένα πνευματικό άνθρωπο ο χρόνος είτε σαν παρελθόν που υπάρχει μέσα στη μνήμη, είτε σαν παρόν που το ζούμε, είτε σαν μέλλον που το ονειρευόμαστε και το προγραμματίζουμε. Πού βρίσκεται όμως αυτός ο χρόνος και ποιος είναι ο «χώρος» του; Ασφαλώς μέσα μας, στη συνείδησή μας και αποτελεί συστατικό της προσωπικότητάς μας. Πολλές φορές κάνουμε ένα σφάλμα:

Ιατρείο η Εκκλησία

Μητροπολίτου Λεμεσού, Αθανασίου

Θα προσπαθήσουμε παιδιά να έχουμε μια σειρά ομιλιών σα μια βάση για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στην αληθινή γνώση της πνευματικής ζωής, διότι οι πατέρες της εκκλησίας μας, έδιδαν πολλή βάση και πολλή προσοχή, ώστε ο άνθρωπος από την αρχή που θα αρχίσει να ξεκινήσει την πνευματική του ζωή να βάλει πολύ σωστά τα πράγματα μέσα του.

Διότι η πνευματική ζωή, η εν Χριστώ ζωή έχει πολλή λεπτότητα, και πολλή ακρίβεια. Είναι παραδείγματος χάριν όπως μια χημική εξίσωση στην οποία τα στοιχεία πρέπει να μπουν με πολύ σωστό τρόπο, διότι αν δεν τοποθετηθούν σωστά θα έχουμε λάθος αποτελέσματα και καμιά φορά αυτά τα αποτελέσματα είναι πολύ οδυνηρά κυρίως στον πνευματικό χώρο, στην πνευματική πορεία μας, και έτσι έδιδαν πολύ προσοχή ώστε από την αρχή που θα αρχίσει ο άνθρωπος να λάβει σωστές γνώσεις, την σωστή γνώση.

Πόσο είμαι μικρός!..

VatopaidiFriend: Ένας σύγχρονος νέος διηγείται πώς γνώρισε το Χριστό και πώς οδηγήθηκε στην αληθινή επίγνωση και έγινε φίλος του μέσα από απλές καθημερινές συνήθειες που αποτελούσαν τη χαρά, τη διασκέδαση, την απολαυσή, την ανάπαυσή του!

Χρειαζόταν τίποτε περισσότερο, για να το καταλάβω, πόσο μικρός ήμουν εγώ, και πόσο μεγάλος απέναντί μου είναι ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός;

Τον είχα καλέσει να έλθει μέσα μου, στη καρδιά μου. Και βρέθηκε στο στάβλο του Αυγεία!…

Γονάτισα και του είπα:

-Τώρα το καταλαβαίνω, Κύριε. Δεν είμαι άξιος να έλθεις μέσα μου. Δεν θα βρεις τόπο άξιο να ακουμπήσεις το κεφάλι σου. Καθάρισέ με, Κύριε. Καθάρισε τον ρύπο της ψυχής μου.

Η πίστη βλέπει πέρα από το θάνατο

Κυριακή Ζ΄Λουκά

Ένας μεταξύ των επωνύμων, που πράγματι μας αιφνιδιάζει με την παρουσία του, ήταν και ο Ιάειρος, τον οποίο οι Ευαγγελιστές τον χαρακτηρίζουν ως άρχοντα της Συναγωγής. Ένας αρχισυνάγωγος, λοιπόν, είναι παρών μεταξύ των ακροατών του Ιησού. Και στην περίπτωση αυτή δεν ανήκει στους αντιδρώντες και επικριτές Ιουδαίους, αλλά σ’ εκείνους που προσήλθαν με αγαθές διαθέσεις. Και στην περίπτωση αυτή, αφού πρόκειται για τον γνωστό μας Ιάειρο, ήρθε αυτός να παρακαλέσει και να ικετεύσει τον Κύριο να θεραπεύσει την ετοιμοθάνατη κόρη του.

Στο σαλόνι μου που το ονόμαζα «τόπο περισυλλογής»!

VatopaidiFriend: Ένας σύγχρονος νέος διηγείται πώς γνώρισε το Χριστό και πώς οδηγήθηκε στην αληθινή επίγνωση και έγινε φίλος του μέσα από απλές καθημερινές συνήθειες που αποτελούσαν τη χαρά, τη διασκέδαση, την απόλαυσή, την ανάπαυσή του!

Περάσαμε στο σαλόνι. Ήταν χώρος πολύ αναπαυτικός. Μπορούσες εκεί να καθίσεις άνετα ώρες. Είχε όλα τα κομφόρ. Και πολλή ησυχία. Εμένα μου άρεσε να κάθομαι εκεί.
Μου λέει ο Χριστός.

Χιούμορ έκανε ο Χριστός;

Μόνο για ομορφιά

Συχνά συναντάμε στα άγια Ευαγγέλια την φράση του Χριστού: «ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω», δηλαδή, «όποιος έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει».
Και αναρωτιέται κανείς δικαιολογημένα:
Χιούμορ έκανε ο Χριστός; Υπάρχει κανένας που τάχει τα αυτιά του μόνο για ομορφιά; Μόνο για να του ομορφαίνουν το κεφάλι;

Από το δόσιμο αυτό εμείς θα είμαστε οι κερδισμένοι!

«Πηγής αθανάτου γεύσασθε»

Η θεία Κοινωνία είναι «φυλακτήριον ψυχής και σώματος» κατά τον επιγραμματικό χαρακτηρισμό του ιερού Δαμασκηνού. Επισημαίνοντας τη θεμελιακή σημασία της στην πνευματική ζωή, ο άγιος Χρυσόστομος μας προτρέπει· «μία ημίν έστω οδύνη· το μη μετασχείν ταύτης της τροφής!». Η μετάληψη του σώματος και του αίματος του Χριστού μας ανακαινουργιώνει, μας θεώνει, μας κάνει κοινωνούς της θείας φύσεως.

Τις πτωχές τις έχουμε βγάλει έξω απ’ τα ρούχα τους

Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου

Με το θέμα της αμφιέσεως, δηλαδή του ντυσίματος ανδρών και γυναικών δεν θα έπρεπε να ασχοληθούμε, εάν δεν αφορούσε στην πνευματική ζωή των ιδίων και εκείνων που έρχονται σε επικοινωνία μαζί τους. Ο τρόπος της αμφιέσεως δεν εκφράζει πάντοτε την εσωτερική κατάσταση της ψυχής. Μερικές γυναίκες με προκλητική και εξεζητημένη αμφίεση κρύπτουν μέσα τους μια απλή και καλοπροαίρετη ψυχή. Δεν είναι όμως ωραίο και από πλευράς ηθικής και από πλευράς καλαισθητικής να βλέπεις ημίγυμνες γυναίκες να μετέχουν σε κοινωνικές εκδηλώσεις και το ασεβέστερο να συμμετέχουν σε εκκλησιαστικές εορτές και μυστήρια.
Είμαι βέβαιος, ότι δεν έχουν κακή προαίρεση, ούτε θέλουν να σκανδαλίσουν. Σύρονται από τη μόδα και προσπαθοϋν να φανούν απελευθερωμένες από τους ηθικισμούς και τον συντηριτισμό της παλαιάς εποχής. Αμαρτάνουν όμως, γιατί ασεβούν κατά της ιερότητος του χώρου της Εκκλησίας και σκανδαλίζουν πολλούς μέσα στον οίκο του Θεού.
Το σώμα πρέπει να φέρει σεμνή ενδυμασία, ούτε παλαιομοδίτικη, ούτε προκλητική. Οι γυναίκες πρέπει να στολίζουν τον εαυτό τους με αίσθημα εντροπής και σωφροσύνης, όπως υπαγορεύει και ο θείος Απόστολος Παύλος:

Ετοιμάζεσαι για το μεγάλο ταξίδι;

Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Στα σοβαρά ετοιμάζεσθε ν’ αναχωρήσετε; Δεν το πιστεύω, θα υποφέρετε, νομίζω, λίγο και μετά θα σηκωθείτε υγιής.

Θα έλθει φυσικά και για μας η ώρα του θανάτου. Ο θάνατος δεν είναι κάτι που μπορεί κανείς ν’ αποφύγει. Άλλος χθες, άλλος σήμερα, άλλος αύριο, όλοι αναχωρούμε για την αιώνια ζωή. Σημασία δεν έχει το πότε, αλλά το πώς φεύγει κανείς. Ετοιμασθήκατε καθόλου;

Προσευχή στην Υπεραγία Θεοτόκο

(την οποία, όπως γράφουν μερικοί, έλεγε συχνά ο μεγάλος αρχιεπίσκοπος της Θεσσαλονίκης, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, καθώς διαβάζουμε στο Βίο του).

 Παρθένε Δέσποινα Θεοτόκε, εσύ που γέννησες κατά σάρκα το Θεό Λόγο, γνωρίζω μεν πολύ καλά πως δεν είναι ούτε ευπρεπές ούτε άξιο για μένα τον τόσο πανάθλιο, να στρέφω το βλέμμα μου προς την εικόνα σου, που είσαι αγνή και αειπάρθενη, κ’ έχεις το σώμα και τη ψυχή καθαρά και αμόλυντα, ούτε και να σ’ αντικρίζω με τ’ αμαρτωλά μάτια μου, ή να σε κατασπάζομαι με τα βέβηλα και ακάθαρτα χείλη μου, και να σε παρακαλώ. Διότι είναι δίκαιο, εμένα τον άσωτο, η καθαρότατη ψυχή σου να με μισεί και να με βδελύσσεται.