Δεν τις ξέρουμε ή δε θέλουμε να τις ξέρουμε;

Πολλοί ισχυρίζονται συχνά πως ο Χριστιανισμός απέτυχε, δεν εφαρμόστηκε ιστορικά και πως η ιστορία της Εκκλησίας είναι γι’ αυτό η πιο ζωντανή απόδειξη. Πρέπει να αναγνωρίσουμε πως το κείμενα που αφηγούνται τέτοιες ιστορίες, μπορεί να είναι ένα σκάνδαλο για όσους έχει κλονιστεί η πίστη. Πράγματι θυμίζουν τη σύγκρουση στο χριστιανικό κόσμο των παθών, των ανθρώπινων συμφερόντων, τη διαστροφή και την παραμόρφωση της αλήθειας στη συνείδηση της αμαρτωλής ανθρωπότητας. Πολύ συχνά μας παρουσιάζουν μια ιστορία της Εκκλησίας απόλυτα ανάλογη με την ιστορία των κυβερνήσεων, των διπλωματικών σχέσεων, των πολέμων κλπ.

Η εξωτερική ιστορία της Εκκλησίας είναι ορατή. Μπορεί να παρουσιαστεί μ’ έναν τρόπο προσιτό σε όλους. Όμως η εσωτερική και πνευματική της ζωή, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ένα πνευματικό φυτώριο

Οι αγρυπνίες του Αγίου Ελισαίου σταθήκανε πνευματικό φυτώριο. Μέσα στο ταπεινό αυτό εκκλησάκι, στους Αγέρηδες, το ιδιωτικό, το ανύπαρκτο τώρα πιά, αφού το γκρέμισε η σκαπάνη της οικονομικής σκοπιμότητος, o Όσιος παπα-Νικόλας ο Πλανάς, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης και μία πλειάδα ταπεινών ορθοδόξων Χριστιανών, ειχανε οργανώσει αυτές τις αγρυπνίες. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η πνευματική ζωή του ιερέα

Στη χριστιανική ζωή μιλούμε συχνά για πνευματικότητα και για πνευματικούς ανθρώπους. Αλλά ποιοί ακριβώς είναι οι πνευματικοί άνθρωποι; Ας αφήσουμε τον Απ. Παύλο να μας τους περιγράψει. Είναι, λέγει, όσοι «πνεύματι Θεού άγονται», εκείνοι τους οποίους «ο νόμος του πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού ηλευθέρωσε από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου» (Ρωμ. η’ 2, 14). Και συμπληρώνει, «όσοι πνεύματι Θεού άγονται, ούτοι είσιν υιοί Θεού», οίτινες «ουκέτι εαυτοίς ζώσιν, αλλά τω υπέρ αυτών αποθανόντι και εγερθέντι» (Ρωμ. η’ 14. Β’ Κορ. ε’ 15). Το καθήκον αυτό να γίνουμε, με τη Χάρη, πνευματικοί άνθρωποι αναφέρεται στον κάθε πιστό, ιδιαίτερα όμως στους ιερείς, γιατί αυτοί αποτελούν τους πνευματικούς οδηγούς των λοιπών ανθρώπων.

Πράγματι, αν μελετήσουμε τα ιστορούμενα από την Αγία Γραφή, θα διαπιστώσουμε ότι πάντοτε η ηγετική (πνευματική και διοικητική) εξουσία του λαού του Θεού (αλλά και όλων σχεδόν των άλλων λαών) συγκεντρωνόταν στους ιερείς, που είτε ως προφήτες, είτε ως Κριτές, είτε ως καθαυτό ιερείς εθεωρούνταν οι μόνοι ικανοί να καθοδηγούν το λαό, να αποκαλύπτουν τις βουλές του Θεού, και γενικά να αποτελούν τα μεσάζοντα πρόσωπα μεταξύ του Θεού και των ανθρώπων. Ο θεσμός αυτός δεν ήταν εφεύρημα της ανθρώπινης αυταρχικότητας, όπως και τόσα άλλα συστήματα εξουσίας που δημιούργησε ο ανθρώπινος εγωισμός, αλλά επρόκειτο για σχέδιο της θείας βουλής, ώστε Αυτός ο ίδιος ο Θεός, διά του αντιπροσωπευτικού αυτού στοιχείου της ιερωσύνης και των οργάνων της, να επικοινωνεί και ενώνεται με τα πλάσματά του.

Λόγω της ατέλειας της ανθρώπινης φύσης, όπως

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ: Ενα βιβλίο από τον Πατριάρχη

Μια σύγχρονη ανάγνωση της Ορθοδοξίας

Οικουμενικού Πατριάρχη ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

Με θεολογικό επίμετρο από

τον επίσκοπο Διοκλείας Κάλλιστο Ware

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Π. Τσαλίκη-Κιοσόγλου

ΣEIPA: Ορθόδοξη Μαρτυρία των εκδόσεων Ακρίτας

ΕΚΔΟΣΗ Α΄: Οκτώβριος 2011

ISBN: 978-960-328-423-9

ΣXHMA: 15X22,5

ΣEΛIΔEΣ: 366

“Ο άνθρωπος ζει όταν σχετίζεται με τον Άλλον. Δεν ισχύει ότι «σκέπτομαι, άρα υπάρχω», θεμέλιο του νεότερου δυτικού πολιτισμού, αλλά «αγαπώ, άρα υπάρχω και σκέπτομαι» κλειδί για την έξοδο από τις κρίσεις μας και τη διάσωση του περιβάλλοντος, για τα οποία τόσο έχει μοχθήσει ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης».

Ο Αθηνών Ιερώνυμος

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς:Μόνο η πνευματική ζωή είναι η αληθινή ζωή, όλα τα υπόλοιπα είναι ύλη.

Μόνο η πνευματική ζωή είναι η αληθινή ζωή, όλα τα υπόλοιπα είναι ύλη.

Και το σώμα μας ύλη είναι χώμα δανεισμένο από τη γη. Χώμα, νερό, φωτιά και αέρας από αυτά τα τέσσερα στοιχεία είναι φτιαγμένο το ανθρώπινο σώμα.

Είναι τόσο επιδέξια και θαυμαστά δομημένο που δεν μπορεί να περιγραφεί μήτε και να εκφραστεί.

Και πάλι όμως, το σώμα είναι μονάχα ένα πράγμα, δεν είναι ζωή, όπως το όχημα δεν είναι ο ταξιδιώτης και το κλουβί δεν είναι το πουλί….

 

Φαινομενικά λοιπόν ο άνθρωπος είναι ύλη αλλά με πνοή ζωής μέσα της, η οποία προέρχεται άμεσα από τον Δημιουργό.

Με αυτή την πνοή ζωής διατηρεί ο άνθρωπος δεσμό με τον ίδιο τον Δημιουργό του και με σύσσωμο τον ουράνιο πνευματικό κόσμο που Τον περιβάλλει.

Πλούσιοι και φτωχοί: Αδέλφια και όχι Εχθροί!

Οι άνθρωποι έχουν χάσει την αίσθηση της λογικής. Άνθρωποι δεν έχουν να φάνε, δεν έχουν σπίτι, δεν έχουν θέρμανση και άλλοι μανιωδώς καταναλώνουν προϊόντα για να ικανοποιήσουν την ματαιοδοξία τους.

Πλούσιοι και φτωχοί γίνονται εχθροί και όχι αδελφοί. Κάποιος θα βοηθήσει κάποιον άλλο μόνο από λύπηση, ή για να τον ξεφορτωθεί και όχι από αγάπη. Οι φτωχοί βλέπουν τους πλούσιους σαν τους μισητούς δυνάστες τους και οι πλούσιοι τους φτωχούς σας σαν ενοχλητικούς υπανθρώπους που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν.

Και δυστυχώς τα πράγματα στις ημέρες μας παίρνουν μεγαλύτερες και σοβαρότερες διαστάσεις.

Το κοσμικό φρόνημα,

Ποιός είναι ο πνευματικός άνθρωπος;

( Γέροντα Εφραίμ, Καθηγουμένου της I. Μ. Μονής Βατοπαιδίου)

Θέλω σήμερα, να θίξω στην αγάπη σας ένα θέμα, το όποιο ίσως το έχετε ξανακούσει, ίσως το έχετε διαβάσει, άλλα ίσως και δεν το έχετε σκεφθεί ποτέ.

Ξεκινώ με μια ερώτηση. Ποιός είναι ο πνευματικός άνθρωπος; Σήμερα υπάρχει μια μεγάλη παρεξήγηση για το ποιός είναι ο πνευματικός άνθρωπος. Πολλές φορές ακούω, ότι πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που ασχολείται με τα γράμματα και τις τέχνες, τη μουσική, τη ζωγραφική, την ακαδημαϊκή γνώση, με μια καλαισθητική εικόνα ενός τοπίου. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν τη θέση τους, είναι αξιόλογοι, αλλά νομίζω ότι είναι λάθος να λέγονται «πνευματικοί άνθρωποι». Μπορούσαν να λέγονται, οτιδήποτε άλλο, έκτος από πνευματικοί άνθρωποι.

Ο πνευματικός άνθρωπος, σύμφωνα με τον ορισμό των αγίων Πατέρων, είναι εκείνος ο οποίος, είναι «πεπληρωμένος», δηλαδή γεμάτος, με Πνεύμα Άγιο. Αυτός είναι αληθινά και ουσιαστικά ο πνευματικός άνθρωπος. Είναι εκείνος, ο οποίος, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »