Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Απολυτίκιον
Ήχος δ’. Ταχύ προκαταλαβε
Τυραννους κατήσχυνας εν τοις βασανοις σεμνή, δειχθείσα πολύαθλε ώσπερ αδαμας στερρός,Χριστού μαρτυς ενδοξε, εδειξας εναθαλούσα προς Χριστόν τον Σωτήρα, ερωτα τε και ζήλον και ακόρεστον πόθον, δι’ ο σε Αργυρή, Αυτός αξίως εδόξασε.
Είχε αληθινά η Αργυρή, σαν αλλη Χαναναία πίστη, είχε φρονιμαδα, είχε ταπεινοφροσύνη. Αλλά, αν έλειπε από την καρδιά της η επιμονή, δεν θα εκέρδιζε τον Παράδεισο. Υπέμεινε σταθερή και ασάλευτη στον σκοπό της, αν και βρήκε πολλές δυσκολίες στη ζωή της, και για τούτο ενίκησε και επέτυχε αυτό πού ποθούσε, δηλαδή να γίνει το θέλημα του Θεού. Η επιμονή στα καλά έργα είναι αρετή, τόσο αναγκαία, ώστε χωρίς αυτή, κανείς δεν απολαμβάνει τη σωτηρία του. Η ηθική, το Ευαγγέλιο, διδάσκει ότι εκείνος μόνο φθάνει στον Παράδεισο, ο οποίος περπατεί στο δρόμο της αρετής. Τούτο τον δρόμο βλέπουμε να εικονίζεται στην Αγία Γραφή, (Δευτ. κη’ 12) με «την κλίμακα του Ιακώβ», πού στηρίζεται στη γη και φθάνει μέχρι τον ουρανό. Με αυτή την κλίμακα οι Άγγελοι κατεβαίνουν στους ανθρώπους, φέρνοντας τη χάρη του Θεού, και οι άνθρωποι με αυτή, όταν γίνουν όμοιοι με τους Αγγέλους, ανεβαίνουν στην αιώνια βασιλεία. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Άγιος Μακάριος ( κατά κόσμον Μιχαήλ) γεννήθηκε το 1731 στα Τρίκαλα της Κορινθίας και καταγόταν από τη σπουδαία οικογένεια των Νοταράδων. Ο πατέρας του Γεωργαντάς (ή Γεώργιος), πρόκριτος της περιοχής Κορινθίας, απέκτησε από το γάμο του με την ενάρετη Αναστασία εννιά παιδιά. Από τον Ευστάθιο, δάσκαλο από την Κεφαλληνία, διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα στο μοναστήρι της Παναγίας. Έδειξε την κλήση του προς τα έργα της ευσέβειας και την αγάπη του προς την Εκκλησία από μικρός. Ως επιστάτης των οικογενειακών κτημάτων απέτυχε αφού όχι μόνο δεν μπορούσε να εισπράξει τα ενοίκια από τους χωρικούς αλλά μοίραζε και τα δικά του στους φτωχούς. Ο πατέρας του δεν του επέτρεψε να γίνει μοναχός στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου και έτσι επιδόθηκε στη μελέτη των θείων γραφών και πατερικών κειμένων.
Μετά το θάνατο του δασκάλου του ανέλαβε δωρεάν για έξι χρόνια να διδάξει τους μαθητές της Κορίνθου. Αυτό δημιούργησε το μεγάλο θαυμασμό και την εκτίμηση των συμπολιτών του με αποτέλεσμα το 1764 όλος ο κλήρος και ο λαός της περιοχής να ζητήσει από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να τον χειροτονήσει ως επίσκοπο Κορίνθου μετά τη χηρεία του μητροπολιτικού θρόνου. Ο άγιος Μακάριος θεώρησε την ομόφωνη γνώμη κλήρου και λαού ως κλήση Θεού και δέχθηκε το αξίωμα της Αρχιεροσύνης. Κατά την χειροτονία του ονομάσθηκε Μακάριος. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Της Κλαίρης Αγγελίδου
Ο λαός περιμένει. Έχει αντοχές. Δεν είναι όραμα, είναι η ζωή μας, είναι προσευχή στο Θεό μας «Δόξα σοι ο Θεός, η ελπίς ημών».
Ελπίζει ο λαός, γιατί έχει πίστη, γιατί έχει μέσα του μια σοφία αιώνων.
Κι αν πλανήθηκε τόσα χρόνια από την πολυπολιτισμικότητα, αν τα πολύκλαδα πλοκάμια του κοσμοπολιτισμού τυλίχτηκαν γύρω του, στη δεδομένη στιγμή στρέφεται στην αυτοσυγκέντρωση, την αυτοενδοσκόπηση, στρέφεται στις ρίζες του τις τρισχιλιόχρονες και αποδεσμεύεται απ’ όλα τα κακά, από το ζόφο της φθοράς.
Ανοίγουν ξανά οι Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Να προσεύχεσαι στον Θεό για Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Τα δάκρυα για τους νεκρούς εξατμίζονται, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ξέρεις,τωρα μιλάμε με το τηλέφωνο,
έτσι να μιλάς με τον Θεό,
Η μετάνοια που φτάνει στην αποκορύφωσή της με την εξομολόγηση, είναι επιστροφή στο Θεό, αποκατάσταση των σχέσεων με Αυτόν και αρχή επικοινωνίας μαζί του με την προσευχή. Έτσι, όταν σκεφτούμε πως ο πατέρας της παραβολής αλληγορεί όχι μονάχα τον πνευματικό πατέρα ως αντιπρόσωπο του Θεού μπροστά στον οποίο γίνεται η εξομολόγηση, αλλά και τον ίδιο το Θεό, τον ουράνιο Πατέρα, «τον φιλάνθρωπον πατέρα και Θεόν», όπως λέει ο Ζιγαβηνός, τότε μπορούμε να καταλάβουμε πως η εξομολόγηση του ασώτου είναι συνάμα και μια προσευχή προς το Θεό, είναι διάλογος ανάμεσα στο Εγώ και στο Συ. Πρόκειται επομένως για μια «κατ’ ιδίαν» προσευχή, ατομική προσευχή, που πριν εκφραστεί σαν αίτημα συγνώμης περνά μέσα από την περισυλλογή, την ενδοσκόπηση και την αυτοκριτική. Μιαν αυτοκριτική που ως συναίσθηση ενοχής, στην περίπτωση του ασώτου, έχει πάνω του υπαρξιακά μεταμορφωτικά αποτελέσματα, οδηγώντας τον στη μετάνοια που, όπως είπαμε, είναι επιστροφή στο Θεό, επανασύνδεση μαζί του με την προσευχή. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Δεν μπορώ να πω ότι χρειάστηκε να περάσω από την εμπειρία της «αποταγής», όταν αποφάσισα να ακολουθήσω τον μοναχισμό. Όταν άφηνα τον «κόσμο», δεν δοκίμασα εσωτερική πάλη με τον εαυτό μου, δηλαδή δυσκολία να αρνηθώ κάτι που με τραβούσε στην κοσμική ζωή. Τίποτε δεν απέρριπτα ούτε υποτιμούσα. Πήγα στο μοναστήρι, γιατί μου ήταν πνευματικά απαραίτητο να βρω μια τέτοια μορφή ζωής, στην οποία θα μπορούσα να δοθώ στον Θεό ολοκληρωτικά, δηλαδή με όλες τις σκέψεις, όλη την καρδιά, όλες τις φυσικές και ψυχικές δυνάμεις του είναι μου. Ωστόσο, αυτό δεν απέκλεισε κάποια περίοδο οδυνηρής πάλης ανάμεσα στην προσευχή και την εμπαθή αγάπη μου προς τη ζωγραφική. Η τέχνη ήταν για μένα η οδός προς τη γνώση του είναι. Έτσι αντιλαμβανόμουν την τέχνη, έτσι την ζούσα· με διεκδικούσε ολόκληρο, ακόμη και περισσότερο από «ολόκληρο». Χωρίς την πλήρη παράδοση του εαυτού μας στην τέχνη, αυτή δεν γίνεται ποτέ γνήσια, δηλαδή δεν μπορεί να οδηγήσει τον θεράποντά της πέρα από τα όρια του χρόνου και του χώρου. Αυθεντικά καλλιτεχνικό έργο είναι μόνο εκείνο, που φέρει μέσα του στοιχεία του αιωνίου· έξω από αυτό παραμένει μόνο «διακοσμητικό» αντικείμενο των σπιτιών μας. Η σκέψη για το αιώνιο με συνόδευε από τα παιδικά μου χρόνια. Η προσευχή, βαθαίνοντας μέσα μου, με οδηγούσε με μεγαλύτερη δύναμη στην ψηλάφηση της αιωνιότητας. Και αύτη νίκησε.
Αργότερα ο μοναχισμός Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ιερομόναχος Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης
Ο λόγιος αγιορείτης μοναχός π. Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης σε ομιλία του σχετικά με το ζήτημα του πολέμου εναντίον των Αισθήσεων. Στη διδασκαλία αυτή, παρουσιάζεται η σωστή χρήση των αισθήσεων, η φύλαξη των αισθήσεων από την κατάχρηση και την παράχρηση και ταυτόχρονα συνιστώνται τρόποι φύλαξής τους (προσευχή, εξομολόγηση), καθώς και οι καθημερινές προσευχές που συντελούν στον αγώνα αυτόν. Ο λόγος του π. Αθανασίου ερείδεται στη βιβλική προφητική παράδοση (Ησαΐας, Αββακούμ, Ιωήλ), στα παραδείγματα των αγίων της Εκκλησίας μας (Ανδρέας Κρήτης, Λεόντιος, Αμμά Σάρα), σε σύγχρονες αγιορείτικες μορφές (Γέρ. Ιωσήφ Ησυχαστής, Γέρ. Βασίλειος, Γέρ. Μύρωνας) και σε άλλες παραδόσεις του Αγ. Όρους (Καρυές, Ι.Μ. Διονυσίου, Ι.Μ. Χιλανδαρίου). Συναφώς αναπτύσσονται οι αρετές της αγάπης και της ταπείνωσης, καθώς και οι οδοί της εξομολόγησης και της προσευχής. Ακούστε την ομιλία:
Αρχιμανδρίτης Ζαχαρίας (Ιεράς Σταυροπηγιακής Μονής Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας)
Βασικός παράγοντας για την καλλιέργεια της καρδιάς και την άσκηση της προσευχής είναι η προσοχή. Για να στρέψει ο άνθρωπος τον νου στην καρδιά του και ακολούθως στον Θεό, χρειάζεται να ενεργοποιήσει ιδιαίτερα την προσοχή του. Με την προσοχή συγκεντρώνεται ο όλος άνθρωπος στην προσπάθεια να σταθεί στην παρουσία του Θεού και να εκπληρώσει τις εντολές Του.
Η προσπάθεια αυτή στην ασκητική παράδοση ονομάζεται Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μια σύγχρονη ανάγνωση της Ορθοδοξίας
Οικουμενικού Πατριάρχη ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
Με θεολογικό επίμετρο από
τον επίσκοπο Διοκλείας Κάλλιστο Ware
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Π. Τσαλίκη-Κιοσόγλου
ΣEIPA: Ορθόδοξη Μαρτυρία των εκδόσεων Ακρίτας
ΕΚΔΟΣΗ Α΄: Οκτώβριος 2011
ISBN: 978-960-328-423-9
ΣXHMA: 15X22,5
ΣEΛIΔEΣ: 366
“Ο άνθρωπος ζει όταν σχετίζεται με τον Άλλον. Δεν ισχύει ότι «σκέπτομαι, άρα υπάρχω», θεμέλιο του νεότερου δυτικού πολιτισμού, αλλά «αγαπώ, άρα υπάρχω και σκέπτομαι» κλειδί για την έξοδο από τις κρίσεις μας και τη διάσωση του περιβάλλοντος, για τα οποία τόσο έχει μοχθήσει ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης».
Ο Αθηνών Ιερώνυμος Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Θέλεις ν’ αποκτήσεις προσευχή; Θέλεις, όταν Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Αγίου Σιλουανού
Κύριε αξίωσε όλους τους λαούς
της γης να γνωρίσουν ποια θαυμαστή ζωή
χαρίζεις σε όσους πιστεύουν σε Σένα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Βεβαιώθηκα με πείρα ότι Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
![[el]gallery](https://vatopaidi.files.wordpress.com/2012/12/elgallery5.png?w=780)
Γέρων Εφραίμ της Αριζόνας – Περί Προσευχής Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
π.Θαδδαίος ο πνευματικός των Σέρβων.
O πατήρ Θαδδαίος γεννήθηκε το 1914. Όταν έκλεισε τα 18 πήγε σε μοναστήρι. Η επιθυμία του ήταν να υποβάλλει τον εαυτό του σε πολύ σκληρούς κανόνες της μοναχικής ζωής. Γι αυτό το λόγο πήγε στο μοναδικό Ρώσικο μοναστήρι στη Σερβία, στο μοναστήρι Μιλίκοβο δίπλα στο Σβιλαΐνατς. Από το 1928 οι περισσότεροι από την αδελφότητα του μοναστηριού ήταν Ρώσοι μοναχοί από την έρημο της Όπτινα, οι οποίοι ξέφυγαν από την κομμουνιστική εξορία στη Ρωσία.
Στην αρχή της δεκαετίας του ΄50, το Μιλίκοβο γίνεται γυναικείο μοναστήρι. Ο πατήρ Θαδδαίος έμενε στα μοναστήρια Γόρνιακ και Τούμαν και μετά πήγε στο Κόσσοβο και σε Μετόχια. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Είναι το σκάφος του Χριστού…
Γέροντα, τα διάφορα κινήματα, οι διαμαρτυρίες που γίνονται από τους
Χριστιανούς έχουν κάποιο αποτέλεσμα; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Είχε πάει μια φορά με κάποιο πνευματικό του παιδί και άκουσαν την ομιλία ενός γνωστού Ιεροκήρυκα, κάπου στην Αθήνα. Έπειτα υπήρξε συζήτηση και ένας νέος από το κοινό έκανε στον ιερέα την έξης ερώτηση:
– Πάτερ, εγώ δεν μπορώ να διαβάζω το Απόδειπνο ή τον Εξάψαλμο, ούτε Θεία Λειτουργία να παρακολουθώ. Το μόνο πού μπορώ να κάνω είναι να λέω το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με», θα σωθώ;
Εκείνος δεν του έδωσε ξεκάθαρη απάντηση. Ό Γέροντας, όμως, γύρισε εκείνη τη στιγμή στο πνευματικό του παιδί πού τον συνόδευε και του ψιθύρισε: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Πρόλογος
Την ώρα, που με καίει ο πυρετός και με συνέχει η φλόγωση των ακαθάρτων παθών, με τονώνεις, όπως πάντα, καθώς πιάνω τα θεαγάπητα γράμματά σου παρηγορώντας το νού μου τον κατάκοπο, που σε ό,τι αισχρό περιδιαβάζει. Κι αυτό, γιατί εσύ μακάρια μιμήθηκες το μεγάλο καθηγητή και δάσκαλο. Καθόλου παράδοξο αυτό, γιατί δικό σου μερτικό είναι πάντα τα σπουδαία όπως ήταν του ευλογημένου Ιακώβ. Αφού δηλαδή δούλεψες καλά για χάρη της Ραχήλ και πήρες αντί γι’αυτήν τη Λεία (Γεν.κθ΄ 25), ζητάς τώρα κι εκείνη, που λαχταράς, γιατί ασφαλώς συμπλήρωσες κι αυτής τα εφτά χρόνια.
Εγώ δεν θα μπορούσα ν’ αρνηθώ για λόγου μου, πως αν και κόπιασα όλη τη νύχτα, όμως δεν έχω πιάσει τίποτα. Μολοντούτο όταν, μια και μου το ‘πες εσύ, πέταξα τα δίχτυα, ψάρεψα πλήθος ψάρια. Δε λέω βέβαια πως είναι μεγάλα, πάντως είναι εκατόν πενήντα τρία (πρβλ. Ιω.κα΄ 11). Και τα ’στειλα μέσ’ στο κοφίνι της αγάπης (αυτό μαρτυρούν τα ισάριθμα κεφάλαια) έχοντας έτσι εκτελέσει την προσταγή σου.
Σε θαυμάζω και ζηλεύω την εξαιρετική πρόθεση, που δείχνεις, αγαπώντας βαθιά τα κεφάλαια περί προσευχής.
Γιατί δε λαχταράς απλώς αυτά, που χρωστούν σε χέρια την ύπαρξή τους και είναι γραμμένα με μελάνη, αλλά εκείνα, που είναι με ασφάλεια βαλμένα στο νού με τη βοήθεια της αγάπης και της αμνησικακίας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, ο συνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης μίλησε στο Αχελώος tv και τον Δημοσιογράφο Μάκη Μάκκα, ανοιχτά και ξεκάθαρα, για την Ελλάδα και την οικονομική και κοινωνική κρίση, ενώ δεν παραλείψε να αναφερθεί στην λειτουργία και τις επιλογές της πολιτικής, κοινωνικής και πνευματικής ηγεσίας της Χώρας. Ερωτηθείς τι είναι η Ελληνική κρίση για τον ίδιο, ο συνθέτης σχολίασε: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κάθε φορά, που ο Γέροντας μιλούσε για την προσευχή, αντιλαμβανόμουν ότι δεν εννοούσε μια προσπάθεια επιδερμική και αποσπασματική , αλλά βαθιά και διαρκή.
Κάποτε αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα του παιδιού μίας γνωστής στο Γέροντα και σε μένα μητέρας, η οποία μου ζήτησε να τον ρωτήσω σχετικά, μου είπε: « Το παιδί έχει ένα εσωτερικό πρόβλημα και γι’ αυτό συμπεριφέρεται έτσι.
Το παιδί είναι Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Εξ ύψους Θείαν στήριξη
ζητώ , πριν έρθει η ρήξη
και απολέσω ο ευτελής,
όσα δε πρέπει ο ατελής… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 