Ο διαιτητής που κρέμασε τη σφυρίχτρα και φόρεσε ράσο και πετραχήλι

Ο ΡΕΦΕΡΙ ΝΑΟΥΜ ΣΤΑΥΡΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΤΑ ΓΗΠΕΔΑ

ΤΗΣ Α ΕΘΝΙΚΗΣ (ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ 2.500 ΑΓΩΝΕΣ) ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΙΕΡΕΑΣ

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΙΖΟΥΛΗ

Ξύπνησε ήρεμος το πρωί της Κυριακής και επιστρέφοντας από την εκκλησία ετοίμασε τη στολή του με προσοχή, όπως έκανε πριν από όλα τα μεγάλα ματς. Το απόγευμα δεν είχε έναν τυχαίο αγώνα αλλά ντέρμπι. Ετοιμάστηκε, μελέτησε τις σημειώσεις του για τους παίκτες, χαιρέτησε την οικογένεια του και ξεκίνησε για το γήπεδο. Πριν φτάσει όμως στο αθηναϊκό στάδιο έπρεπε να «οπλιστεί» κατάλληλα για όσα θα αντιμετώπιζε. Ήξερε ότι το περιβάλλον θα ήταν φορτισμένο και οι απαιτήσεις πολλές. Έπρεπε να είναι έτοιμος. Το αυτοκίνητο του σταμάτησε στον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο. Κατέβηκε, προσκύνησε και προσευχήθηκε. Τώρα ήταν

Για την κατάργηση του Ράσου

Π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος

Ένας νεαρός ιερωμένος επισκέφθηκε μια μέρα τον π. Χαράλαμπο στο Μοναστήρι και του άνοιξε συζήτηση για την αμφίεση των κληρικών, για το ράσο:

— Πάτερ Χαράλαμπε, η γνώμη μου είναι ότι το ράσο είναι πρόβλημα. Δηλαδή εμποδίζει πολλούς νέους να μπουν στην ιερωσύνη…

— Να το συζητήσουμε το θέμα, είπε αμέσως ο π. Χαράλαμπος. Και ρωτάω – συνέχισε – τι κακό βρίσκεις στο ράσο; Μήπως το ότι το φόρεσαν τόσοι και τόσοι μάρτυρες του Χριστού και του Γένους μας ιερωμένοι; Είναι κακό που συνδέθηκε με τη Λευτεριά της Πατρίδας; Εκτός κι αν υπάρχουν άλλοι λόγοι, αν κάποιοι θέλουν στολή μοντέρνα, κομψή ή θέλουν παντελόνια για να μπορούν να κινούνται ελεύθερα «να κάνουν τη ζωή τους». Μα τότε αυτοί δεν είναι παπάδες. Τέτοιους ιερείς δε χρειάζεται η Εκκλησία του Χριστού…

Οι ένοπλες δυνάμεις και το ράσο στου αγώνες του Έθνους

Πρωτοπρ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός

Ευχαριστώ για την τιμητική σας πρόσκληση να είμαι ο ομιλητής στην σημερινή επέτειό σας. «Η Η­ΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ» είναι εορτή και πανήγυρις όλου του Έθνους, το όποιο σεμνύνεται για τον Στρατό όλων των Όπλων και αποτίνει φό­ρο τιμής στα εκλεκτά τέκνα του, που επωμίζονται ε­κούσια την υψηλή αποστολή να προασπίζουν την ε­δαφική ακεραιότητα της χώρας μας από οποιαδήποτε απειλή, διασώζοντας συνάμα την ελευθερία της. Μαζί δε με τα μόνιμα μέλη των Ένοπλων Δυνάμεων μας συμμετέχουν στην χαρά σας και όλοι οι Έλληνες, άν­δρες και γυναίκες, που έχουν την τιμή να έχουν φορέ­σει ή να φορούν σήμερα την τιμημένη στολή σας, εκ­πληρώνοντας το ιερό χρέος προς την Πατρίδα με την στράτευση τους. Έσχατος πάντων συνεορτάζει μαζί σας και ο ομιλών, που αυτή την στιγμή αναπολεί την διετία της στρατιωτικής του θητείας, μία από τις ιερό­τερες και ευεργετικότερες γι’ αυτόν περιόδους της ζω­ής του.

Το Μέγα και Αγγελικό Μοναχικό Σχήμα (11) [με πολύ πλούσιο φωτογραφικό υλικό]

Ακολουθία του Μεγάλου και Αγγελικού Σχήματος (Νεοελληνική απόδοση – 2ο μέρος)

Έπειτα διαβάζει ο ιερέας την παρακάτω ευχή, βάζοντας το πετραχήλι στο κεφάλι του κατηχούμενου·

Ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.

Ο πανοικτίρμων βέβαια και πολυέλεος Θεός, ο οποίος ανοίγει τα άχραντα σπλάχνα της ανεξερεύνητης αγαθότητάς του σε κάθε ένα που έρχεται προς αυτόν με πόθο και θερμή αγάπη· αυτός που είπε ότι « μια μάνα μπορεί να ξεχάσει τα παιδιά της, εγώ όμως δεν θα σε ξεχάσω»· αυτός που γνωρίζει και το δικό σου πόθο και προσθέτει στην πρόθεσή σου τη δύναμή του για να εκπληρώσεις τις εντολές του, να σε αναλάβει και να σε αγκαλιάσει και να σε υπερασπίσει και να γίνει για σένα τείχος οχυρό μπροστά στον εχθρό , πέτρα υπομονής, αφορμή παρακλήσεως, χορηγός δυνάμεως, παροχή γενναιότητας, συναγωνιστής ανδρείας, ο σύντροφος που ξαπλώνει μαζί σου και ξυπνά μαζί σου, που γλυκαίνει και ευφραίνει την καρδιά σου με την παρηγοριά του Αγίου του Πνεύματος, αξιώνοντάς σε να έχεις μερίδιο στην κληρονομιά των αγίων και οσίων Πατέρων μας, Αντωνίου, Ευθυμίου, Σάββα και της συνοδείας τους, μαζί με τους οποίους και θα κληρονομήσεις τη Βασιλεία των ουρανών, με τη χάρη του Ιησού Χριστού, του Κύριου μας· στον οποίον ανήκει η δόξα και η εξουσία και η βασιλεία και η δύναμη μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα.

Έπειτα

Το Μέγα και Αγγελικό Μοναχικό Σχήμα (10)

Ακολουθία του Μεγάλου και Αγγελικού Σχήματος (Αρχαίο Κείμενο – 2ο μέρος)

Ερώτησις: Ταύτα πάντα ούτω καθομολογείς, επ’ ελπίδι της δυνάμεως του Θεού, και εν ταύταις ταίς υποσχέσεσι διακαρτερείν συντάσση μέχρι τέλους ζωής, χάριτι Χριστού;

Απόκρισις: Ναί, του Θεού συνεργούντος, τίμιε Πάτερ.

Ο άγγελος που δεν ήταν άγγελος…

Στους τόσους που εξωμολογούσε ο παπα-Σάββας ήταν και ένας Ρουμάνος διάκονος. Νεαρός ακόμη ήρθε στον Άθω και ησύχαζε κάπου στην έρημο, όχι και πολύ μακριά από την Μικρά Αγία Άννα.
-Πνευματικέ μου, τού λέει μία ημέρα ο διάκονος αυτός περίλυπα, σε παρακαλώ, μή ξεχάσης να μνημόνευσης αύριο στην λειτουργία την μητέρα μου που έχει τα τρίτα της.
Τα λόγια αυτά χτύπησαν στην ακοή του παπα-Σάββα σαν λόγια που πρόδιδαν θριάμβους του διαβόλου. Ο διακριτικός γέροντας ταράχθηκε. Εδώ, σκέφθηκε, κάποιο άσχημο φαγητό μαγείρεψε ο εχθρός. Ο πανούργος! Με πόση τέχνη πλανεύει και σκοτίζει τα πλάσματα του Θεού!
Χωρίς να δείξη εξωτερικά την αγωνία του, επιδόθηκε στην ανίχνευσι του κακού.
-Για πές μου, παιδί μου, καθαρώτερα την υπόθεσι. Η μητέρα σου έχει αύριο τα τρίτα της. Δηλαδή πέθανε προχθές. Πέθανε στην Ρουμανία. Πώς εσύ σε δύο ήμερες πληροφορήθηκες τον θάνατό της;
Μεσολάβησε λίγη σιγή.
-Πώς; Πώς το έμαθα; άρχισε να λέη δειλά ο διάκονος. Νά, μου το είπε…
-Ποιός σου το είπε;
-Μου το είπε ο

Όσιος Άνθιμος ο διά Χριστόν σαλός (+1867) – 9 Δεκεμβρίου

Γεννήθηκε στη Σόφια της Βουλγαρίας και τα πρώτα του χρόνια τα έζησε με πολλή ευλάβεια και προσήλωση στις Ιερές ακολουθίες της Εκκλησίας. Νέος νυμφεύθηκε και κατόπιν χειροτονήθηκε Ιερεύς. Μετά τον θάνατο της συζύγου του ήλθε στο Άγιον Όρος, περί το 1830, κι έγινε μοναχός στη μονή Σίμωνος Πέτρας.

Το 1841 επέλεξε ένα δύσκολο δρόμο αγιότητος, την διά Χριστόν σαλότητα, και αναχώρησε για τις αθωνικές ερημιές. Συχνά πήγαινε στη μονή του Αγίου Παντελεήμονος και του άρεσε ν΄ ακούει την ακολουθία από τον νάρθηκα προσποιούμενος, για να ταπεινώνεται, τον σαλό.