Άγιος Ιωάσαφ ο Μετεωρίτης (1349/50 – 1422/23)

Σχετικό άρθρο: Άγιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης (1302-1380)

Ο άγιος Ιωάσαφ ήταν υιός τού ευσεβή ηγεμόνα της Ηπείρου και Θεσσαλίας Συμεών Ούρεση Παλαιολόγου (1359-1370), πού καταγόταν από τον βασιλικό οίκο των Νεμάνια και ανακηρύχθηκε «τσάρος τών Ελλήνων, των Σέρβων και των Αλβανών». Η μητέρα του Θωμαΐδα ήταν κόρη τού δεσπότη της Ηπείρου Ιωάννη Β΄ Ορσίνη (1323-1335) και αδελφή τού τελευταίου δεσπότη της Ηπείρου Νικηφόρου Β΄ Ορσίνη (1338-1340, 1356-1359).

Ο κατά κόσμον Ιωάννης γεννήθηκε κατά το 1349-50. Η καταγωγή της μητέρας του ήταν άπό τή βυζαντινή αυτοκρατορική οικογένεια των Παλαιολόγων….

Όσιος Συμεών ο Μυροβλύτης (+1199)

Ο Στέφανος Α΄ Νεμάνια υπήρξε ισχυρός ηγεμόνας του σέρβικου έθνους, ενοποιός των σερβικών χωρών, δημιουργός ανεξάρτητου κράτους γύρω στα 1170, πρόμαχος και υπέρμαχος της Ορθοδοξίας, εξολοθρευτής των αιρέσεων και Ιδρυτής της δυναστείας των Νεμανιδών, πολλά μέλη της οποίας αξιώθηκαν αγιωνυμίας. Γεννήθηκε το 1114 στη Ζέτα, το σημερινό Μαυροβούνι.

Όταν ισχυροποίησε το κράτος του και στερέωσε την ορθόδοξη πίστη σε αυτό, παρέδωσε τη βασιλεία του και -κατά το παράδειγμα του υιού του Σάββα- έλαβε το μοναχικό σχήμα στη μονή Στουντένιτσα, παίρνοντας το όνομα Συμεών. Η σύζυγος του αποσύρθηκε και εκείνη σε γυναικείο μοναστήρι και από Άννα ονομάσθηκε Αναστασία (1196).

Μετά δύο χρόνια μοναστικής ζωής στη Στουντένιτσα έρχεται στο Άγιον Όρος προς συνάντηση του κατά σάρκα υιού του, στον οποίο και υποτάσσεται γινόμενος κατά πνεύμα υιός του. Έζησαν μαζί στη μονή Βατοπεδίου με συνεχή προσευχή και άσκηση. Έκτισαν παρεκκλήσια και ενίσχυσαν με δωρεές το μοναστήρι. Η αρετή τους έφερε πολλούς συμπατριώτες τους στον Άθωνα. Έτσι αναγκάσθηκαν ν΄ αγοράσουν τα ερείπια του Χιλανδαρίου και να κτίσουν την ωραία μονή, στην οποία ο Συμεών έζησε μόνο οκτώ μήνες, μέχρι τον θάνατό του.

Αναπαύθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1199 με τα μάτια στραμμένα προς την εικόνα της Θεοτόκου και του Σωτήρος, που σώζεται μέχρι σήμερα στο Χιλανδάρι. Τα τελευταία λόγια του ήταν: «Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον». Στα ετήσια μνημόσυνα από της κοιμήσεως του ανέβλυζε μύρο από τα λείψανα του. Ο τάφος του βρίσκεται στο Καθολικό του Χιλανδαρίου. Το τίμιο λείψανο του μετακομίσθηκε στη μονή Στουντένιτσας, όπου και αναπαύεται μέχρι σήμερα.

Σώζονται τρεις βιογραφίες του αγίου Συμεών. Την πρώτη έγραψε ο υιός του άγιος Σάββας περί το 1208, τη δεύτερη ο άλλος υιός του Στέφανος Β’ ο Πρωτοστεφής περί το 1216 και την τρίτη ο Χιλανδαρινός μοναχός Δομεντιανός περί το 1242. Ακολουθίες προς τιμήν του έγραψε ο άγιος Σάββας και ο μοναχός Θεοδόσιος. Από τους συγχρόνους λαμπρή βιογραφία έγραψε ο άγιος Νικόλαος Αχρίδος και ο άρχιμ. Ιουστίνος Πόποβιτς.

Καλημέρα Συμεών,ο Χριστός είμαι…!

Το 1922 ήρθε από την Μικρασία με τους πρόσφυγες ένα ορφανό Ελληνόπουλο, ονόματι Συμεών. Εγκαταστάθηκε στον Πειραιά σε μια παραγκούλα και εκεί μεγάλωσε μόνο του. Είχε ένα καροτσάκι και έκανε τον αχθοφόρο, μεταφέροντας πράγματα στο λιμάνι του Πειραιά. Γράμματα δεν ήξερε ούτε πολλά πράγματα από την πίστη μας. Είχε την μακαρία απλότητα και πίστη απλή και απερίεργη.

Όταν ήρθε σε ηλικία γάμου νυμφεύθηκε, έκανε δυό παιδιά και μετακόμισε με την οικογένειά του στη Νίκαια. Κάθε πρωί πήγαινε στο λιμάνι του Πειραιά για να βγάλει το ψωμάκι του. Περνούσε όμως κάθε μέρα το πρωί από το ναό του αγίου Σπυρίδωνος, έμπαινε μέσα, στεκόταν μπροστά στο τέμπλο,έβγαζε το καπελάκι του και έλεγε:

Όσιος Ευθύμιος ο Νέος (823-898)

Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου

Γεννήθηκε στην περιοχή της Άγκυρας, το 823, από ευσεβείς γονείς και στη βάπτισή του έλαβε το όνομα Νικήτας. Σε ηλικία επτά ετών αποχωρίσθηκε τον πατέρα του και δεκαεπτά ετών νυμφεύθηκε την Ευφροσύνη και απόκτησε μία θυγατέρα, την Αναστασώ. Ποθώντας τον βίο της ασκήσεως εγκαταλείπει τον πλούτο του στους συγγενείς του και αναχωρεί κρυφά για τον Βιθυνικό Όλυμπο, όπου μαθητεύει σε αγίους ασκητές και φορά το μοναχικό σχήμα, μετονομαζόμενος σε Ευθύμιο.

Ο άγιος Συμεών ο Στυλίτης – 1 Σεπτεμβρίου (με αρχαίες σύγχρονές του απεικονίσεις)

Ο άγιος Συμεών ο Στυλίτης. Αργυρεπίχρυση πλάκα του 6ου ή 7ου αιώνα στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.

Η σημασία της Θυσίας του Χριστού για την ζωή του ανθρώπου (Αγ. Συμεών Νέου Θεολόγου)

Ο Κύριος Ιησούς και Θεός μας χωρίς να φταίει σε τίποτε ραπίσθηκε, ώστε οι αμαρτωλοί που θα τον μιμηθούν, όχι μόνον να λάβουν άφεση των αμαρτιών τους, αλλά και να γίνουν συγκοινωνοί στη θεότητα του με την υπακοή τους.

Ο Άγιος Συμεών αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης

Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου κώδικας 47 (1763)

Ό άγιος Συμεών γεννήθηκε κατά το δεύτερο ήμισυ του ιδ’ αιώνος στήν Κωνσταντινούπολη όπου έ’λαβε ελληνική και θεολογική παιδεία. Νέος εκάρη μοναχός στήν μικρή αδελφότητα των ήσυχαστών Ξανθοπούλων6. Έχοντας ήδη από την εποχή εκείνη πολύ ευπαθή υγεία, χαιρόταν να ζή βίον αμέριμνο και να καλλιεργή στήν ησυχία τις αρετές του αγγελικού πολιτεύματος, ιδιαίτερα την ταπείνωσι.

Ή φήμη της εξαιρετικής αρετής και της θεόπνευστης σοφίας που απέκτησε, όταν αργότερα έκήρυττε ώς ιεροκήρυκας στήν Βασιλεύουσα, έπεισε τον αυτοκράτορα Μανουήλ Β ‘ Παλαιολόγο να τον έκλέξη ώς διάδοχο τού αποθανόντος αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης Γαβριήλ (1397-1416/17).

Εύρεσις της αγίας Εικόνας της Μεγα[λο]σπηλαιώτισσας

Είναι γεγονός ότι οι χρόνοι, στους όποιους αναφέρεται η ζωντανή παράδοσις για τήν ανεύρεσι της εικόνας της Παναγίας περί τον Δ’ αιώνα, καθώς και για τήν περιπλάνησι τών ιδρυτών της μονής, Όσιων Συμεών και Θεοδώρου, στα φημισμένα πνευματικά κέντρα της εποχής τους μέχρι τήν ίδρυση της μονής, είναι απροσδιόριστοι.

Ή παράδοσις, όπως έχει καταγραφή στό Κτιτορικό της μονής, αναφέρει ότι ό Θεός κατηύθυνε τά βήματα τών Θεσσαλονικέων αδελφών Συμεών και Θεοδώρου πρός ανεύρεσι της εικόνας. οι δύο όσιοι άνδρες κατάγονταν από πλούσια και λαμπρή οικογένεια της Θεσσαλονίκης, όπου έλαβαν και τήν εγκύκλιο μόρφωσι. Σέ ώριμη ηλικία αποφάσισαν νά μονάσουν στό Άγιον Όρος, όπου έγιναν δεκτοί μέ μεγάλη χαρά τόσο γιά τις αρετές τους, όσο και γιά τήν παιδεία τους. Μάλιστα τούς άποδέχθησαν και ώς διδασκάλους τους.

Ο όσιος Συμεών ο Μονοχίτων και Ανυπόδητος (+1594)

Ο όσιος Συμεών ο Μονοχίτων και Ανυπόδητος (+1594). Γεννήθηκε στο χωριό Βαθύρεμα Αγιάς από πατέρα ιερέα-τον παπά Ανδρέα, δάσκαλο του κρυφού σχολειού και την Αικατερίνη. Από μικρό παιδί έδειχνε σημεία αρετής και αγιότητος. Έμαθε τα ιερά βιβλία και βοηθούσε τον πατέρα του, ψέλνοντας στις ιερές ακολουθίες.

Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (1866-1938) – 24 Σεπτεμβρίου (με φωτογραφίες)

Γεννήθηκε ο κατά κόσμον Συμεών Ιβάνοβιτς Αντόνωφ στο χωριό Σόβοκ της επαρχίας Λεμπεντιάσκ-Ταμπώβ της Ρωσίας το 1866. Η εργασία του ήταν ξυλουργός. Το προσκύνημά του στον τάφο του όσιου Ιωάννη Σεζένωφ του Εγκλείστου και θαυματουργού (1791-1839) ήταν αποφασιστικής σημασίας για τη μοναχική του τελείωση, όπως κι ένα όνειρο που είδε, μέσω του οποίου η Παναγία τον οδήγησε σε μετάνοια.

Η Σερβική Εκκλησία τίμησε τους Αγίους Ιουστίνο και Συμεών Πόποβιτς

Με λαμπρότητα και σε κλίμα συγκίνησης τελέστηκε χθες, Κυριακή 2 Μαϊου 2010, πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι, με αφορμή την επίσημη αγιοποίηση του π. Ιουστίνου Πόποβιτς και του Ηγουμένου π. Συμεών.

Της Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Πατριάρχης Σερβίας κ. Ειρηναίος, συμπαραστατούμενος από είκοσι δύο (22) αρχιερείς της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαυροβουνίου κ. Αμφιλόχιος, εκ μέρους όλης της Ιεραρχίας, στην ομιλία του μεταξύ άλλων τόνισε: «Η απόφαση της Συνόδου της Ιεραρχίας, έχει σαν στόχο την πνευματική ευημερία του Σερβικού Ορθόδοξου λαού».

Όσιος Ιωάσαφ ο Μετεωρίτης (1349/50 – 1422/23)

Σχετικό άρθρο: Άγιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης (1302-1380)

Ο άγιος Ιωάσαφ ήταν υιός τού ευσεβή ηγεμόνα της Ηπείρου και Θεσσαλίας Συμεών Ούρεση Παλαιολόγου (1359-1370), πού καταγόταν από τον βασιλικό οίκο των Νεμάνια και ανακηρύχθηκε «τσάρος τών Ελλήνων, των Σέρβων και των Αλβανών». Η μητέρα του Θωμαΐδα ήταν κόρη τού δεσπότη της Ηπείρου Ιωάννη Β΄ Ορσίνη (1323-1335) και αδελφή τού τελευταίου δεσπότη της Ηπείρου Νικηφόρου Β΄ Ορσίνη (1338-1340, 1356-1359).

Ο κατά κόσμον Ιωάννης γεννήθηκε κατά το 1349-50. Η καταγωγή της μητέρας του ήταν άπό τή βυζαντινή αυτοκρατορική οικογένεια των Παλαιολόγων….

Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος (12 Μαρτίου)

Ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος γεννήθηκε στην Γαλάτη της Παφλαγονίας (Μικρά Ασία) το 948 ή το 958 (κατά τον Π.Κ.Χρήστου).

Η ζωή του αγίου Συμεών συμπίπτει σε μεγάλο μέρος με τη βασιλεία του Βασίλειου Β’ του Βουλγαροκτόνου (976-1025).Σε ηλικία περίπου έντεκα χρονών οι γονείς του τον έφεραν στην Κωνσταντινούπολη, για να σπουδάσει στα σχολεία της πρωτεύουσας και να μπει στη συνέχεια στην υπηρεσία του αυτοκράτορα. Ο θείος του Βασίλειος κατείχε σημαντική θέση στην αυλή. Ο νεαρός όμως Συμεών αρνήθηκε την μεγάλη αυτή τιμή καθώς και το να συνεχίσει τις σπουδές του μετά το γυμνασιακό στάδιο, σε ανώτατες σχολές. Φαίνεται ότι για ένα διάστημα έζησε την άτακτη ζωή ενός νέου της πρωτεύουσας. Τελικά γνώρισε τον άγιο Συμεών τον Ευλαβή (917-987), γέροντα μοναχό της Μονής του Στουδίου. Συνεχίζει να εργάζεται όπως και πριν μέσα στον κόσμο, αλλά επισκέπτεται συχνά τον πνευματικό του πατέρα.

Ο Συμεών ο Στουδίτης στην αρχή του έδωσε ένα ελάχιστο πρόγραμμα ασκητικής ζωής, και για ανάγνωσμα τον “Πνευματικό Νόμο” του Μάρκου του Μοναχού. Τότε έζησε και την πρώτη του εμπειρία. Τον πλημμύρισε το άκτιστο φως και τον γέμισε χαρά, έτσι που έχασε τον εαυτό του και τον γύρω του κόσμο.

Προφήτις Άννα θυγάτηρ Φανουήλ

Η προφήτις Άννα ήταν σημαντική προσωπικότητα της Παλαιάς Διαθήκης. Ήταν θυγατέρα του Φανουήλ από την Φυλή Ασήρ και αξιώθηκε της υψίστης τιμής να δη τον Υιό και Λόγο του Θεού, το Δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, σεσαρκωμένο. Οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης έβλεπαν τον Θεό Λόγο άσαρκο, αφού όλες οι εμφανίσεις του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη είναι εμφανίσεις του ασάρκου Λόγου, προφήτευσαν την ενανθρώπησή Του και τον ανέμεναν.

Η προφήτις Άννα αξιώθηκε να δη τον Χριστό όταν τον έφερε η Παναγία μαζί με τον Ιωσήφ στον Ναό, σαράντα ημερών βρέφος, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης

Ο Χριστός χώρισε και χωρίζει τους ανθρώπους σε δυο κατηγορίες. Αντίθετες και αντιλεγόμενες…!

 Οι δύο προφητείες του Συμεών

Δύο προφητείες βλέπουμε στην ευαγγελική περικοπή της Υπαπαντής. Ποιός ο προφήτης; Ο πρεσβύτης Συμεών. Πήρε ο Συμεών στα γερασμένα του χέρια το θείο Βρέφος, τον ενανθρωπήσαντα Θεό, και είπε τις δύο προφητείες. Η μία είναι γενική προφητεία· αναφέρεται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και άφορα όλους τους ανθρώπους: «Αυτός θα γίνει η αιτία να καταστραφούν ή να σωθούν πολλοί Ισραηλίτες. Θα είναι σημείο αντιλεγόμενο.» (Λουκ. 2,34). Ο Χριστός σημείο αντιλεγόμενο. Έγινε και στην εποχή του, έγινε στους 20 αιώνες που πέρασαν, γίνεται και σήμερα.

Σχόλιο στην υμνολογία της Υπαπαντής του Κυρίου

VatopaidiFriend: Υπαπαντή θα πει «υποδοχή». Με άλλα λόγια, μια αγκαλιά. Η Υπαπαντή είναι η συνάντηση με τον Χριστό, η οποία γλύκανε το ευλογημένο γεροντάκι, τον Συμεών, τόσο πολύ, και τον γέμισε με τόση απερίγραπτη χαρά, που μετά ήθελε να φύγει από αυτόν τον κόσμο. Από την πολλή συγκίνηση και χαρά, η ψυχή ήθελε να φύγει από το σώμα. Το σημερινό γεγονός είναι μια πάρα πολύ όμορφη και γεμάτη υπερφυσικό νόημα γιορτή. Οι άγιοι πατέρες μας, εξέφρασαν στους ύμνους που συνέθεσαν, όπως αυτούς της σημερινής ακολουθίας, κάτι από τα θεία νοήματα που οι ίδιοι είχαν αξιωθεί να γνωρίσουν, όχι διανοητικά, βέβαια, αλλά εμπειρικά και βιωματικά εν Πνεύματι Αγίω. Ας ζητάμε και εμείς από τον καλό μας Κύριο να μας δώσει μια αίσθηση του απίστευτου γλυκασμού της αγάπης Του, γιατί αυτό είναι το παν. Για να μπορέσει να γίνει αυτό, όμως, πρέπει να εγκαταλείψουμε την αμαρτία, και να γίνουμε σαν τον δίκαιο Συμεών.

Σ’ένα ύμνο της εορτής της Υπαπαντής ο εμπνευσμένος υμνογράφος ομιλεί στην αρχή για το μέγα και ανερμήνευτο μυστήριο της ενανθρωπήσεως του δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος

Τα Μεγαλυνάρια της Υπαπαντής (με βίντεο και μετάφραση)

Η «Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία» με διευθυντή τον Λυκούργο Αγγελόπουλο ψάλλει τα Μεγαλυνάρια της Υπαπαντής, σε βυζαντινό μέλος του φωτισμένου Πέτρου Λαμπαδαρίου (1730-1815).

Παρακάτω σας παραθέτουμε το κείμενο των Μεγαλυναρίων. Στις παρενθέσεις η εξαιρετική απόδοση στα νεοελληνικά της Ελένης Χρήστου από την ιστοσελίδα του «Συλλόγου Ορθοδόξων Τυφλών Ελλάδος» (http://www.orp.gr/?p=326). Αξίζει να τα διαβάσετε.

Ωδή θ’. Εν ή ψάλλονται τα επόμενα Μεγαλυνάρια. (Ήχος γ΄.)

Ακατάληπτον εστί, το τελούμενον εν σοί, και αγγέλοις και βροτοίς, Μητροπάρθενε αγνή. (Είναι αδύνατο να καταλάβουν και οι άγγελοι και οι άνθρωποι αυτό που συμβαίνει και τελείται μέσα Σου, Θεοτόκε, Μητροπάρθενε και αγνή.)

Αγκαλίζεται χερσίν, ο πρεσβύτης Συμεών, τον του νόμου Ποιητήν, και Δεσπότην του παντός.  (Με τα χέρια του ο γέροντας Συμεών αγκαλιάζει Αυτόν, που έδωκε στους ανθρώπους τον νόμο, δηλαδή τον Δεσπότη και Κύριο του παντός.)

Η εορτή της Υπαπαντής

Στίς 2 Φεβρουαρίου η Εκκλησία μας τιμά και γιορτάζει την Υπαπαντή του Κυρίου μας, τον Σαραντισμό ή Εκκλησιασμό, όπως αλλιώς λέγεται.

Δεσποτική αλλά καί θεομητορική γιορτή. «Ο παλαιός των ήμερων, νηπιάσας σαρκί, υπό Μητρός Παρθένου τω Ιερώ προσάγεται…». Υπέροχη τρυφερή σκηνή, ασύλληπτο το νόημα της, ιεροπρεπής η κίνηση. Αυτή την τρυφερή στιγμή της θείας οικογένειας επέλεξε η Εκκλησία για να τιμήσει το ιερό πρόσωπο της Μητέρας.

Προσευχή στον Κύριον ημών Ιησού Χριστό

VatopaidiFriend: Μια πολύ όμορφη προσευχή, που αξίζει να την διαβάσετε, ανεξαρτήτως του θέματος των λογισμών.

(Αγίου Συμεών του Θαυμαστορείτου – για τους αισχρούς λογισμούς)

Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, αθάνατε Λόγε του Θεού, ο δημιουργός και κυβερνήτης όλων των φυσικών πραγμάτων της Κτίσεως, ο προ αιώνων γεννηθείς από τον Πατέρα Υιός μονογενής, και ο ίδιος προελθών αφράστως από τα σπλάχνα της αγίας Παρθένου, λαβαίνοντας σάρκα δίχως ν’ αλλοιωθείς ή να συμφυρθείς, όπως εσύ μόνο γνωρίζεις, για να λυτρώσεις απ’ την τυραννία του εχθρού τους ανθρώπους που εσύ έπλασες· εσύ, που δίχως να χωριστείς από το Πατέρα, συναναστράφηκες μ’ εμάς τους αχρείους δούλους σου εσύ, που είσαι το φως της απάθειας και διώχνεις το σκοτάδι της αμάθειας· η λαμπρότητα των νηφάλιων ψυχών και η παγκόσμια χαρά όλων των Ορθοδόξων, η γλυκύτητα των Αγγέλων και των ψυχών· που είσαι όλο κάλλος που δεν το χορταίνουμε, όλος γλυκασμός, όλος θερμός πόθος και επιθυμία· εσύ, που είσαι για το νου, ο οποίος αντιλαμβάνεται καθαρά τη σχέση του μαζί σου, η ατελείωτη ευτυχία· εσύ, που από τη φύση σου είσαι αγαθός, εύσπλαχνος και ελεήμων,

Η Μοναχική άνθιση του 16ου αιώνα (με πλούσιο φωτογραφικό υλικό)

Ο Όσιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω. Τοιχογραφία (1796) Λιτής Κυριακού Ιεράς Σκήτεως Αγίου Δημητρίου-Βατοπαιδίου.

Εις την «καθ΄ ημάς» Ανατολή, τα μοναστήρια ελειτουργούσαν πάντοτε, παρά τις οποιεσδήποτε ελλείψεις ή αντίξοες εξωτερικές συνθήκες, ως πνευματικά θεραπευτήρια, όπου ημπορεί ο άνθρωπος εύκολώτερον να όδηγηθή εις την κάθαρσιν από τα πάθη του, τον άγιοπνευματικό φωτισμό και την θέωσί του. Τα μοναστήρια, βεβαίως, αποτελούν μία μικρογραφία, ενα μικρόκοσμο της Εκκλησίας, η οποία λειτουργεί ως ενα μεγάλο πνευματικό νοσοκομείο, μέσα εις το οποίο, κατά διαφόρους βαθμούς, δέχεται κάθε πιστός, διά της ελευθέρας θελήσεώς του, την θεραπεία του, μέσω της ακτίστου χάριτος του Θεού.

Όσιοι Συμεών και Θεόδωρος (9ος αι.)

Γεννήθηκαν στη Θεσσαλονίκη, και ήταν αδέλφια. Ήλθαν στον Άθωνα, μαθήτεψαν στον όσιο Ευθύμιο τον Νέο, χειροτονήθη καν ιερείς και χρημάτισαν σοφοί διδάσκαλοι του Όρους, διακρινόμενοι για την ασκητικότητά τους.

Αναχωρούν από τον Άθωνα προς προσκύνηση των Αγίων Τόπων και του θεοβαδίστου όρους Σινά. Επιστρέφουν σε αυτόν για ν’ αναχωρήσουν και πάλι για τη Θεσσαλονίκη και Θεσσαλία κηρύττοντας κατά της αιρέσεως των εικονομάχων. Σταθμεύουν στο παρά τις Θερμοπύλες όρος συνεχίζοντας τους ενθέους αγώνες τους και κατόπιν οράματος μεταβαίνουν στο παρά τα Καλάβρυτα της Πελοποννήσου Μέγα Σπήλαιο. Εκεί συναντώνται με την οσία Ευφροσύνη και μετά την εύρεση της θαυματουργής εικόνας της Θεοτόκου ανεγείρουν μονή.

Οι άγιοι Σάββας αρχιεπίσκοπος Σερβίας και Συμεώνο Μυροβλύτης (3ο μέρος)

Συνέχεια από (2)

Ο όσιος Σάββας είχε πατέρα τον όσιο Συμεών. Ο όσιος Συμεών υπήρξε μεγάλος ηγεμόνας των Σέρβων (1165-1196) και ήταν κατά τον σύγχρονο βιογράφο του π. Ιουστίνο Πόποβιτς «υπερασπιστής της Ορθοδοξίας και πολέμιος των αιρέσεων, σ΄ όλη του την ζωή άνθρωπος με μεγάλη πίστι, αγάπη και ζηλο Ευαγγελικό». Ο κατά κόσμον Στέφανος Νεμάνια γεννήθηκε το 1114 στην πόλη Ρίμπνιτσα της Ζέτας, το σημερινό Μαυροβούνι. Αγωνίσθηκε με σθένος υπέρ της Ορθοδοξίας και εργάσθηκε για την εδραίωση της στον λαό, τον όποιο ένωσε σε ένα βασίλειο. Έκτισε πολλούς ναούς, συγκάλεσε συνόδους για την αντιμετώπιση των αιρέσεων, ανέπτυξε πλούσιο φιλανθρωπικό έργο και ενίσχυσε οικονομικά μονές και προσκυνήματα. Με την ευλαβή και φιλομόναχη σύζυγό του Άννα, θυγατέρα Βυζαντινού αυτοκράτορα, απέκτησε πολλά παιδιά. Στο τέλος έγινε και αυτή μοναχή με το όνομα Αναστασία στη μονή Στουντένιτσα. Μεταξύ των τέκνων τους δύο στέφθηκαν αγιωνυμίας· ο άγιος Σάββας πρώτος αρχιεπίσκοπος των Σέρβων και Στέφανος Β’ ο Πρωτοστεφής και τελικά καρεις μοναχός Σίμων.

Ο άγιος Σάββας, που κατά κόσμον ονομαζόταν Ράστκο, υπήρξε καρπός προσευχής. Γεννήθηκε το 1169, και μεγάλωσε με νουθεσία Κυρίου. Οι θεοσεβείς γονείς του τον ετοίμαζαν για γάμο όταν ενηλικιώθηκε, αλλά αυτός είχε αποφασίσει τη μοναχική του αφιέρωση. Ποθούσε να αναχωρήσει στο Άγιον Όρος, για το οποίο άκουγε θαυμαστές ιστορίες ασκητών και οσίων. Με συνοδό ένα Ρώσο Αγιορείτη μοναχό έφυγε για το Άγιον Όρος, σε ηλικία 16 ετών, κρυφά από τους γονείς του, οι οποίοι βυθίσθηκαν σε μεγάλη θλίψη. Εκάρη μοναχός στη μονή Αγίου Παντελεήμονος-Παλαιού Ρωσικού και ονομάσθηκε Σάββας. Οι απεσταλμένοι στρατιωτικοί του πατέρα του πήγαν στο Άγιον Όρος για να τον βρουν και να τον φέρουν πίσω. Επέστρεψαν, με τα κοσμικά πριγκηπικά ρούχα του και με μία παραμυθητική επιστολή προς τους γονείς του, οι οποίοι επιθυμούσαν σύντομα να τον ξαναδούν κοντά τους.

Οι άγιοι Σάββας αρχιεπίσκοπος Σερβίας και Συμεών ο Μυροβλύτης (2ο μέρος)

Συνέχεια από (1)

Ο όσιος Σάββας είχε πατέρα τον όσιο Συμεών. Ο όσιος Συμεών υπήρξε μεγάλος ηγεμόνας των Σέρβων (1165-1196) και ήταν κατά τον σύγχρονο βιογράφο του π. Ιουστίνο Πόποβιτς «υπερασπιστής της Ορθοδοξίας και πολέμιος των αιρέσεων, σ΄ όλη του την ζωή άνθρωπος με μεγάλη πίστι, αγάπη και ζηλο Ευαγγελικό». Ο κατά κόσμον Στέφανος Νεμάνια γεννήθηκε το 1114 στην πόλη Ρίμπνιτσα της Ζέτας, το σημερινό Μαυροβούνι. Αγωνίσθηκε με σθένος υπέρ της Ορθοδοξίας και εργάσθηκε για την εδραίωση της στον λαό, τον όποιο ένωσε σε ένα βασίλειο. Έκτισε πολλούς ναούς, συγκάλεσε συνόδους για την αντιμετώπιση των αιρέσεων, ανέπτυξε πλούσιο φιλανθρωπικό έργο και ενίσχυσε οικονομικά μονές και προσκυνήματα. Με την ευλαβή και φιλομόναχη σύζυγό του Άννα, θυγατέρα Βυζαντινού αυτοκράτορα, απέκτησε πολλά παιδιά. Στο τέλος έγινε και αυτή μοναχή με το όνομα Αναστασία στη μονή Στουντένιτσα. Μεταξύ των τέκνων τους δύο στέφθηκαν αγιωνυμίας· ο άγιος Σάββας πρώτος αρχιεπίσκοπος των Σέρβων και Στέφανος Β’ ο Πρωτοστεφής και τελικά καρεις μοναχός Σίμων.

Οι άγιοι Σάββας αρχιεπίσκοπος Σερβίας και Συμεών ο Μυροβλύτης (1ο μέρος)

Ο όσιος Σάββας είχε πατέρα τον όσιο Συμεών. Ο όσιος Συμεών υπήρξε μεγάλος ηγεμόνας των Σέρβων (1165-1196) και ήταν κατά τον σύγχρονο βιογράφο του π. Ιουστίνο Πόποβιτς «υπερασπιστής της Ορθοδοξίας και πολέμιος των αιρέσεων, σ΄ όλη του την ζωή άνθρωπος με μεγάλη πίστη, αγάπη και ζηλο Ευαγγελικό». Ο κατά κόσμον Στέφανος Νεμάνια γεννήθηκε το 1114 στην πόλη Ρίμπνιτσα της Ζέτας, το σημερινό Μαυροβούνι. Αγωνίσθηκε με σθένος υπέρ της Ορθοδοξίας και εργάσθηκε για την εδραίωση της στον λαό, τον οποίο ένωσε σε ένα βασίλειο. Έκτισε πολλούς ναούς, συγκάλεσε συνόδους για την αντιμετώπιση των αιρέσεων, ανέπτυξε πλούσιο φιλανθρωπικό έργο και ενίσχυσε οικονομικά μονές και προσκυνήματα. Με την ευλαβή και φιλομόναχη σύζυγό του Άννα, θυγατέρα Βυζαντινού αυτοκράτορα, απέκτησε πολλά παιδιά. Στο τέλος έγινε και αυτή μοναχή με το όνομα Αναστασία στη μονή Στουντένιτσα. Μεταξύ των τέκνων τους δύο στέφθηκαν αγιωνυμίας· ο άγιος Σάββας πρώτος αρχιεπίσκοπος των Σέρβων και Στέφανος Β’ ο Πρωτοστεφής και τελικά καρεις μοναχός Σίμων.

Ιερα Μονή Χιλανδαρίου (ή Χελανδαρίου) – The Holy Monastery of Chilandari (or Chelandari)

Η Ιερά Μονή Χιλανδαρίου (ή Χελανδαρίου). Πανοραμική εξωτερική άποψη. A panoramic view of the Holy Monastery of Chilandari (or Chelandari).

Ιδρύθηκε περί τα τέλη του 10ου αι. Το 1198 παραχωρήθηκε με χρυσόβουλλο του Αλεξίου Γ΄ στο σέρβο ηγεμόνα Στέφανο Νεμάνια και το γιο του, οι οποίοι μόναζαν τότε στο Βατοπαίδι με τα ονόματα Συμεών και Σάββας. Έκτοτε αποτελεί ένα από τα βασικώτερα πνευματικά κέντρα του σερβικού έθνους.