Η μάχη με τον εαυτό μας

Στον φίλο μου Νεκτάριο…

Ένας ηλικιωμένος Ινδιάνος, προσπάθησε να διδάξει ένα μάθημα ζωής στον εγγονό του, λέγοντας του την εξής ιστορία.

    «Μέσα μας, γίνετε μια μάχη.

Μια μάχη δίχως τέλος, μεταξύ δύο λύκων. Ο ένας λύκος είναι κακός, ζηλόφθονος, λυπημένος, άπληστος, αλαζόνας, μεμψίμοιρος, οι ενοχές του τον κυνηγάνε, νιώθει πάντα κατώτερος, ψεύδεται και θέλει να έχει πάντα το πάνω χέρι.

Μεγάλος εγωιστής.» Συνεχίζοντας είπε, «Ο άλλος είναι καλός, ειρηνικός, χαρούμενος, ελπιδοφόρος, γαλήνιος, ταπεινός, ενσυναισθητός, γενναιόδωρος, συμπονετικός, έμπιστος, τους αγαπάει όλους και λέει πάντα την αλήθεια.

Η μάχη αυτή γίνετε μέσα σου και μέσα στην ψυχή του κάθε ανθρώπου».

Η ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ (Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου)

1. Πάρα πολύ, υπερβολικά φιλόστοργοι και συμπονετικοί ήσαν οι άγιοι. Σκέψου ακόμη πως συμπεριφέρεται με αγάπη ο Απ. Παύλος, που περιφρονούσε τη φωτιά, ο αδαμάντινος, ο δυνατός, ο αμετακίνητος στις θέσεις του, ο έμπειρος και σοφός σε όλα, ο προσηλωμένος στο σεβασμό του Θεού, ο άκαμπτος. « Ποιος», λέει, θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού;». Αυτός, όταν είδε τα δάκρυα κάποιων αγαπημένων του, τόσο πολύ στενοχωρήθηκε και πόνεσε, αυτός που ήταν σκληρός σαν το διαμάντι, ώστε δεν μπόρεσε να κρύψει τη συγκίνησή του, αλλά αμέσως είπε: «Γιατί κλαίτε και μου συντρίβετε την καρδιά;»

2. Όλοι οι άγιοι ήσαν φιλόστοργοι. Γι’ αυτό και ο Παύλος έλεγε: «Ντυθείτε, λοιπόν, σαν εκλεκτοί άγιοι του Θεού, σπλαχνικά αισθήματα, αγαθότητα, ταπεινοφροσύνη».

( 1. Εις Θεσ. Ομιλ. Δ, 4. 2. Εις Ρωμ. Ομιλ. ΙΕ΄.)