Στον Τίμιο Πρόδρομο. (7 Ιανουαρίου)

Του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ. Παντελεήμονος 

«Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου, ευθείας ποιείται τας τρίβους αυτού».

Με αυτά τα λόγια περιγράφεται η μεγάλη προσωπικότητα του Προφήτη και Βαπτιστή Ιωάννη, από τους θεόπνευστους συγγραφείς της Παλαιάς Διαθήκης. Προφήτης και Πρόδρομος της παρουσίας του Χριστού παρουσιάστηκε στη ξηρή και άγονη έρημο της Ιουδαίας, για να προαναγγείλει, και να προπαρασκευάσει τις έρημες από τη Χάρη του Θεού και διψασμένες για λύτρωση ψυχές των ανθρώπων, ώστε να υποδεχτούν το Χριστό. Ασκητής αληθινός, απλός, λιτός στη διατροφή, κατοίκησε στα σπήλαια της Νεκρής Θάλασσας, νηστεύοντας και προσευχόμενος στο Θεό. Γεμάτος από αυταπάρνηση και αφοσίωση στο Θεό καλλιέργησε τις αρετές, που μόνον όσοι εξ ολοκλήρου ενώνονται με το Θεό αξιώνονται να αποκτήσουν. Η παρουσία του στις ξηρές και άγονες περιοχές συμβόλιζε την παρουσία του αγίου ανάμεσα στην ηθική ξηρασία της ανθρωπότητας. Έρημη και χωρίς Χάρη Θεού ήταν η ανθρωπότητα τότε. Έρημη από τα ευγενή αισθήματα και αγαθές διαθέσεις, από καλές πράξεις και άγια παραδείγματα. Ο κόσμος ζούσε μέσα σε μια έρημο από την έλλειψη της αλήθειας του Θεού.

Η αγωγή των νέων σήμερα

Στην Εκκλησία αγωγή σημαίνει οδηγία, οδήγηση των ανθρώπων όχι προς συγκεκριμένες ιδέες ή αξίες ή ιδανικά, αλλά οδήγηση των ανθρώπων εις την αγάπη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αγωγή στην Εκκλησία σημαίνει να μάθει ο άνθρωπος να αγαπά το Χριστό, γιατί αυτό είναι το ζητούμενο της. Η Εκκλησία μιλά για την αγάπη προς το Θεό. Μια εκκοσμικευμένη αντίληψη της θρησκείας, της Εκκλησίας, μιλά για την πίστη εις τον Θεό και μόνο αυτή.

Η Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού

Σήμερα η Εκκλησία εορτάζει την παγκόσμια ύψωση του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού. Η εορτή είναι αρχαιότατη και μια από τις Δεσποτικές εορτές, τις εορτές δηλαδή τις αφιερωμένες στο Δεσπότη Χριστό. Η εορτή συνδέεται με μεγάλα ιστορικά γεγονότα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, γι’ αυτό έχει πανηγυρικό χαρακτήρα. Συγχρόνως όμως αναφέρεται στη σταύρωση και το θάνατο του Κυρίου, γι’ αυτό και τιμάται με αυστηρή νηστεία, όπως η Μεγάλη Παρασκευή. Το Ευαγγέλιο, που διαβάζεται στη θεία Λειτουργία, είναι το ίδιο που διαβάζεται και τη Μεγ. Παρασκευή. Μέχρι πριν λίγα χρόνια η εορτή της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού ήταν ήμερα γενικής αργίας, αλλά μετά τον πόλεμο οι εργάσιμες ήμερες της εβδομάδος, ενώ από έξη έγιναν πέντε, η εορτή του Σταυρού είναι εργάσιμη ήμερα.

Το 326, ένα χρόνο μετά την πρώτη οικουμενική Σύνοδο, η αγία Ελένη πήγε στα Ιεροσόλυμα, να προσκυνήσει τους αγίους τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό, για τις νίκες και τις θριαμβευτικές επιτυχίες του παιδιού της και πρώτου χριστιανού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου. Τότε έκτισε διάφορους ναούς, όπως στο όρος των Ελαιών και στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Με διαταγή του Κωνσταντίνου ανέλαβε να κτίσει μεγάλο ναό στο λόφο του Γολγοθά, εκεί που σταυρώθηκε ο Ιησούς Χριστός. Εκεί, πριν από διακόσια χρόνια, ο αυτοκράτορας Αδριανός, για να εμποδίσει τούς χριστιανούς να προσκυνούν τον άγιο τόπο, είχε ανεγείρει ναό αφιερωμένο στην Αφροδίτη. Η αγία Ελένη κατεδάφισε τον ειδωλολατρικό ναό, ξεκαθάρισε τον τόπο, εξακρίβωσε τη θέση που σταυρώθηκε ο Κύριος και βρήκε τον τίμιο Σταυρό.

Άγιος Μάξιμος ο Γραικός, ο Βατοπαιδινός, ο εξ Άρτης

Ο κατά κόσμον Μιχαήλ Τριβώλης, υιός των επιφανών, πλουσίων και ευσεβών γονέων Μανουήλ και Ειρήνης, κατήγετο από την Λακεδαίμονα της Πελοποννήσου, αλλά γεννήθηκε στην Άρτα της Ηπείρου το 1470. Έλαβε καλή μόρφωση, στην αρχή από τον πατέρα του και στην συνέχεια από τον ιερέα Ιωάννη Μόσχο. Έφηβος φοίτησε στο περίφημο ελληνικό σχολείο της Άρτας.

Άγιος Θεόφιλος ο Μυροβλύτης ο Βατοπαιδινός (1460-1548)

 

Γεννήθηκε στη Ζίχνη της Μακεδονίας περί το 1460 από γονείς φιλόθεους, φιλάγαθους και φιλάρετους. Στην πατρίδα του έμαθε τα πρώτα γράμματα κι έδειξε πως τα αγαπούσε ιδιαίτερα και πρόκοπτε και προόδευε μελετώντας και εντρυφώντας στις ιερές γραφές. Μάλιστα επιδόθηκε στην καλλιγραφία και έγινε άριστος καλλιγράφος.

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΡΩΪΣΜΟΣ

25 Μαΐου- Εορτή του Τιμίου Προδρόμου.

Ο Πρόδρομος ήταν αυστηρός στον εαυτό του και επιεικής στους άλλους. Εμείς όμως είμαστε επιεικείς στον εαυτό μας και αυστηροί στους άλλους.

Ας δούμε και τα δύο:

Α. Ο Πρόδρομος

1. Ήταν αυστηρός στον εαυτό του.

Ήταν ασκητής. Ή τροφή του ήταν ακρίδες και μέλι άγριο. Ή ενδυμασία του ήταν από τρίχες καμήλας. Φορούσε δερματίνη ζώνη γύρω από τη μέση του. Ό τόπος, που έμενε, ήταν έρημος. Ό χρόνος παραμονής του στην έρημο ήταν μεγάλος, διότι εκεί βρισκόταν από την παιδική ηλικία μέχρι τα τριάντα του χρόνια.

Ό Πρόδρομος δεν είχε μόνο αυτή την εξωτερική αυστηρότητα, αλλά και εσωτερική, ανωτέρη της εξωτερικής. Ήταν ταπεινόφρονας. Η αυστηρή ταπεινοφροσύνη του φαίνεται προς μεγάλους και μικρούς. Και να πως: Έρχονται οι επίσημοι Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι προς αυτόν, για να βαπτισθούν χωρίς καρπούς μετανοίας. Ό Πρόδρομος τους ελέγχει δριμύτατα. Ό αυστηρός αυτός έλεγχος φαίνεται, ότι είναι αυστηρότητα προς τους άλλους. Και όμως είναι αυστηρός ό Πρόδρομος προς τον εαυτόν του, διότι ούτε η σπουδαία κοινωνική θέση τους, ούτε η προσέλευση τους προς αυτόν, ούτε ότι θα βαπτίζονταν από αυτόν, κολάκευσαν τον εγωϊσμό του Προδρόμου, ώστε να μή ελέγξει την τυπολατρεία τους. Όσον μάλιστα αυστηρός είναι ό έλεγχος του προς αυτούς, τόσον περισσότερο φανερώνει, ότι λιγότερο κολακεύθηκε ο εγωϊσμός του από αυτούς, επομένως άλλο τόσο ταπεινόφρωνας φανερώνεται ότι είναι.