Το κακό στον κόσμο διαπράττεται από τους αυτάρεσκους υποκριτές που δικαιολογούν τους ευατούς τους

Απόσπασμα από το βιβλίο του Scott Peck,

«People of the Lie. The Hope for Ηealing Human Evil»,

Α Touchstone Book Published by Simon & Schuster,

U.S.A. 1998

[ελλην. εκδ: «ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ»,

σε μετάφρ. Νικ. Παπαδάκη, «Κέδρος»,1999]

[…] Με άλλα λόγια, δεν είναι οι κακές πράξεις που κάνουν έναν άνθρωπο κακό. Αλλιώς, θα ήμαστε όλοι κακοί, γιατί όλοι κάνουμε κακά πράγματα. Ο πιο γενικός ορισμός της αμαρτίας είναι «αστοχία». Αυτό σημαίνει ότι αμαρτάνουμε κάθε φορά που δεν καταφέρνουμε να χτυπήσουμε το κέντρο του στόχου. Η αμαρτία δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από την αποτυχία να είμαστε συνεχώς τέλειοι. Και επειδή είναι αδύνατον να είμαστε συνεχώς τέλειοι, είμαστε όλοι αμαρτωλοί. Ως συνήθως, αποτυγχάνουμε να κάνουμε το καλύτερο βάσει των δυνατοτήτων μας, και με κάθε αποτυχία διαπράττουμε ένα ψευτοέγκλημα – απέναντι στον Θεό, απέναντι στους γείτονές μας η στους εαυτούς μας, αν όχι, ένα πραγματικό έγκλημα απέναντι στο νόμο.

Η θεραπεία από την αρρώστια του Φαρισαϊσμού!!

Έργο του Ceco del Caravagio (ενεργός 1610-1620)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία

Του Μητροπολίτη Λεμεσού, Αθανάσιου

http://www.oodegr.com/oode/efsevismos/therap_farisaism1.htm

Απομαγνητοφώνηση:  Ο. Δ.

Επειδή είπαμε από χτες να πούμε λίγα λόγια, σήμερα έτσι λίγα θα σας πω απλώς για να μην φανώ ασυνεπείς στα χθεσινά.

Σαν συνέχεια όλων αυτών των πραγμάτων διερωτάται κανείς όλα αυτά γίνονται και όσα κάμνομε ,έτσι, τα προσκυνήματά μας, οι λαμπάδες μας, οι αγρυπνίες μας, οι προσευχές μας, οι νηστείες μας, οι ελεημοσύνες μας, όλα όσα κάμνομε στην ζωή μας ποιο σκοπό έχουν για ποιο λόγο τα κάνομε. Εδώ η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι πολύ σημαντική γιατί από αυτή την απάντηση εξαρτάται η σωστή ή η μη σωστή μας πνευματική μας ζωή.

Αγίου Εφραίμ του Σύρου – Παραινέσεις

Αγ. Εφραίμ ο Σύρος, Τοιχογραφία Καθολικού Ι.Μ. Διονυσίου 16ος αι.

«Μη ντραπούμε λοιπόν, να ονομασθούμε υποκριτές από εκείνους που παραβαίνουν τον νόμο του Κυρίου!».

Αδελφοί, αν κάποτε συμβεί να μας εξευτελίσουν για κάποια αγαθή πράξη, ας μην ντραπούμε για τον εξευτελισμό που άδικα έγινε σ’ εμάς από τους ανθρώπους, και κάνουμε αυτά που δεν πρέπει. Διότι είναι γραμμένο· «Λαέ μου, που στην καρδιά σου υπάρχει ο νόμος μου, μη φοβάσθε τον εξευτελισμό των ανθρώπων, και μη λυγίζετε από την καταφρόνηση τους^– διότι αυτά θα παλιώσουν, όπως το ένδυμα από την πολυκαιρία, και θα καταστραφούν, όπως το μαλλί από το σκόρο· η δικαιοσύνη μου όμως μένει στον αιώνα, και η σωτηρία μου στις γενεές των γενεών».