Άγιος Φιλούμενος ο Νεοιερομάρτυρας

Εορτάζει στις 16 Νοεμβρίου εκάστου έτους.

Βιογραφία

Από μικρός ο Άγιος Φιλούμενος αγάπησε τον Χριστό. Σε ηλικία δέκα ετών μαζί με τον αδελφό του περίμεναν να αποκοιμηθεί ο μεγαλύτερος τους αδελφός και αυτοί σηκώνονταν και προσεύχονταν κρυφά για ώρες.

 

Ο Άγιος, κατάγονταν από το χωριό Ορούντα της επαρχίας Μόρφου.

Καλή παιδαγωγό και δασκάλα της ευσεβείας είχαν τη γιαγιά τους Λωξάντρα, η οποία τους ζητούσε να της διαβάζουν βίους αγίων. Διαβάζοντας ο Άγιος του Θεού Φιλούμενος, τον βίο του Αγίου Ιωάννου του Καυσοκαλυβίτου, ως άλλος μιμητής εκείνου, έκαυσε τις επιθυμίες του κόσμου τούτου.

 

Τα δίδυμα τέκνα της Μαγδαληνής και Γεωργίου Ορουντιώτη, Φιλούμενος και Ελπίδιος φλεγόμενα από θείο έρωτα, ξεκίνησαν για την παλαίφατη Ιερά Μονή Σταυροβουνίου.

 

Εκεί παρέμειναν για πέντε χρόνια και μετά ανεχωρήσαν από τη μαρτυρική γη της Κύπρου στην Αγία Γην των Ιεροσολύμων. Ο πατήρ Ελπίδιος μετά από δώδεκα έτη διακονίας στα Ιεροσόλυμα συνέχισε τον εκκλησιαστικό του βίο σε διάφορα μέρη της Ορθοδοξίας και εκοιμήθη στο Άγιο Όρός.

Ο Φιλούμενος έμεινε στην αγία γη για 46 έτη διακονώντας την εκεί αδελφότητα του Πατριαρχείου, ως φύλακας αγίων τόπων, αλλά εξαιρέτως αγίων τρόπων.

Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς και η εποχή μας

 

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (1296-1359) είναι ένας από τους μεγαλύτερους Πατέρες της Εκκλησίας μας. Ορισμένες φορές τοποθετείται ως τέταρτος Ιεράρχης μαζί με τον Μ. Βασίλειο, τον Γρηγόριο Θεολόγο και τον Ιωάννη Χρυσόστομο. Σε μια κρίσιμη εποχή, κατά την οποία ο χριστεπώνυμος ουμανισμός αμφισβητούσε την πεμπτουσία της Εκκλησίας ως «κοινωνίας θεώσεως», ο άγιος Γρηγοριος ο Παλαμάς πρόβαλε τη διδασκαλία για τη θέωση του ανθρώπου με τη μετοχή του στην άκτιστη ενέργεια του Θεού. Δεν παρουσίασε καινούργιες θεολογικές αλήθειες που δεν υπήρχαν προηγουμένως στην Αγία Γραφή και την Παράδοση της Εκκλησίας. Χρησιμοποιώντας όμως τη γλώσσα, τους όρους και τις έννοιες της εποχής του, ανέτρεψε τις αμφισβητήσεις και προσβολές της χριστιανικής πίστεως και ζωής με τη διαχρονική αλήθεια της Εκκλησίας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Νέος Άγιος στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Γεωργίας

Ένας ακόμη Άγιος προστέθηκε στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Γεωργίας, μετά από απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Γεωργίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες της Romfea.gr η Ιερά Σύνοδος σε έκτακτη συνεδρίαση υπό την προεδρεία του Πατριάρχη Γεωργίας κ. Ηλία, αποφάσισε την αγιοκατάταξη του Αρχιμανδρίτη Γαβριήλ (Ουργκεμπανζε, 1929 – 1995) εκ Τιφλίδος.

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι η μνήμη του Αγίου Γαβριήλ του Εξομολόγου και δια χριστόν Σαλού, θα τιμάται στις 2 Νοεμβρίου.

Ο Άγιος Γαβριήλ γεννήθηκε

Η Ζωὴ ενὸς Οσιομάρτυρ​α

Φώτης Κόντογλου – Ανδρέας ο Πρωτόκλητος. Η Ζωή ενός Οσιομάρτυρα
(από το Ασάλευτο Θεμέλιο, Ακρίτας 1996)
Προχθές στις 30 του Νοέμβρη ήτανε η μνήμη του αγίου αποστόλου Ανδρέα του
Πρωτοκλήτου. Όλοι οι απόστολοι πεθάνανε με μαρτυρικό θάνατο, κηρύχνοντας το
Ευαγγέλιο σε διάφορες χώρες. Στην Ελλάδα μαρτύρησε μοναχά ένας απ  αὐτούς, ο Ανδρέας ο Πρωτόκλητος, δηλαδή που
πήγε πρώτος κοντά στον Χριστό. Μαρτύρησε στην Πάτρα. Πολύ τιμημένη είναι η
Πάτρα μέσα στον κόσμο, γιατί αξιώθηκε να ποτισθεί το χώμα της με το αίμα εκείνου
που τον κάλεσε ο Χριστός πριν από τους άλλους έντεκα, πριν από τον αδερφό του
τον Πέτρο. Ο Ανδρέας ήτανε στην αρχή μαθητής του Ιωάννου του Προδρόμου.

Όσιος Στέφανος ο Ομολογητής, ο Νέος

Εορτάζει στις 28 Νοεμβρίου εκάστου έτους.

 Πληγεὶς νέε Στέφανε τὴν κάραν ξύλῳ,

Εὗρες πρεπόντως οὐχὶ γηράσκον στέφος.

Εἰκάδι ὀγδοάτῃ Στεφάνου Νέου κράτα θραῦσαν.

Ο Όσιος Στέφανος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και οι ευσεβείς γονείς του Ιωάννης και Άννα τον ανέθρεψαν κατά τον καλύτερο χριστιανικό τρόπο. Όταν μεγάλωσε, μορφώθηκε αρκετά και αργότερα αναδείχθηκε ηγούμενος στο περίφημο όρος του Αγίου Αυξεντίου.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος εναντίον των αγίων εικόνων, όχι μόνο δε συμμορφώθηκε με τις αυτοκρατορικές διαταγές, αλλά και χαρακτήρισε αιρετικούς τους εικονομάχους βασιλείς. Καταγγέλθηκε στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Κοπρώνυμο, ο όποιος ήλπιζε με την προσωπική του επιβολή, όταν τον έφερνε μπροστά του, να δαμάσει το φρόνημα του Στεφάνου. Συνέβη όμως το αντίθετο.

Ένας νεαρός αθλητής της πίστεως από τη Χίο αγιάζει με το αίμα του την ένδοξη μικρασιατική γη

Ανάμεσα στους πολυάριθμους αγίους, που ανέδειξε η Πρόνοια του Θεού στο μυροβόλο και ευλογημένο νησί της Χίου συναριθμείται και ο Άγιος ένδοξος νεομάρτυς Γεώργιος ο Χιοπολίτης, που μαρτύρησε στις 26 Νοεμβρίου 1807 στις Κυδωνιές (Αϊβαλί) της αγιοτόκου και μαρτυρικής μικρασιατικής γης. Επ’ ευκαιρία της ιεράς μνήμης του θα επιχειρήσουμε να σκιαγραφήσουμε την αγωνιστική μορφή του νεαρού αθλητή της πίστεως μας, που μαρτύρησε για τον Χριστό στα δύσκολα και σκοτεινά χρόνια της Τουρκοκρατίας και προσφέρει στον σημερινό άνθρωπο της πνευματικά αποβιταμινωμένης και θρησκευτικά αδιάφορης εποχής μας ένα φωτεινό παράδειγμα φλογερής πίστεως και ακμαίου φρονήματος.

Άγιος Ιάκωβος ο Πέρσης – 27 Νοεμβρίου

Ο ένδοξος αθλητής του Χριστού Ιάκωβος καταγόταν από το Μπεϊτ-Λαπάντ, κοντά στα Σούσα της Περσίας. Ήταν γόνος ευγενούς και πλούσιας οικογένειας και έγινε έμπιστος του βασιλέα της Περσίας Βαχράμ Ε΄ (420-438), γιου του Ισδιγέρδη Α΄ (399-425), ο οποίος τού προσέφερε τιμές και προνόμια στην αυλή του. Τυφλωμένος από την εύνοια αυτή του ηγεμόνα, τις κολακείες και τις μάταιες ηδονές του κόσμου τούτου, ο Ιάκωβος, που είχε λάβει χριστιανική ανατροφή από τους γονείς του, αρνήθηκε τον Χριστό και ασπάσθηκε την ειδωλολατρική θρησκεία του βασιλέα. Όταν το έμαθαν η μητέρα και η γυναίκα του, τού έστειλαν μία επιστολή με την οποία τον πληροφορούσαν ότι δεν τους συνέδεε πια τίποτε, αφού είχε προτιμήσει την πρόσκαιρη δόξα από την αγάπη του Χριστού και την επαγγελία των αιωνίων αγαθών. Τα λόγια αυτά συνετάραξαν τον Ιάκωβο, και συνερχόμενος όπως και από μέθη έκλαυσε πικρά για το αμάρτημά του και άλλαξε ριζικά στάση απέναντι στον βασιλέα. Ομολόγησε δημοσίως το σφάλμα του και διακήρυξε παντού ότι ήταν μαθητής του Σωτήρος που σταυρώθηκε για τη σωτηρία μας. Δεν είχε πια παρά μόνον μία επιθυμία: να συμμερισθεί τον ζωοποιό τούτο θάνατο για να βρεί μια θέση πλησίον του Θεού.

Στο θέαμα αυτό ο ηγεμόνας έγινε έξω φρενών και αφού έβαλε να συλλάβουν τον άγιο διέταξε να τον υποβάλουν σε τρομερά βασανιστήρια. Η τόλμη του μάρτυρα αυξανόταν διαρκώς με τους πόνους και ενέπαιζε τον βασιλέα και τους δημίους του για την ανημπορία τους. Ο τύραννος τότε μηχανεύθηκε ένα φοβερό μαρτύριο και κάλεσε όλη την πόλη να το παρακολουθήσει. Αφού έδεσαν τον άγιο, άρχισαν να του κόβουν μεθοδικά τα μέλη του, κομμάτι κομμάτι, αρχίζοντας από τα χέρια και τα πόδια. Μέσα σε φρικτούς πόνους ο άγιος ικέτευσε τον Χριστό να τον ενισχύσει. Μία θεία δύναμη τον περιέβαλε τότε, καθιστώντας τον απαθή και ξένο στον πόνο. (Σχετικά με αυτό δείτε την ακόλουθη ομιλία του γέροντα Εφραίμ της Αμερικής: Δεν θα εκλείψουν οι άγιοι – μέρος 2ο)

Άγιος Νίκων ο Μετανοείτε

Κόντογλου Φώτης

Στις 26 Νοεμβρίου, γιορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας η μνήμη του αγίου Νίκωνος «του Μετανοείτε». Τον είπανε «Μετανοείτε», επειδή έλεγε συχνά στους ανθρώπους να μετανοήσουνε, όπως έκανε ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος.

Πατρίδα του ήτανε κάποια χώρα του Πόντου που τη λέγανε Πονεμωνιακή. Γεννήθηκε τον καιρό που βασίλευε στην Κωνσταντινούπολη ο Νικηφόρος Φωκάς. Οι γονιοί του ήτανε πλούσιοι, μα όχι μοναχά στα υλικά πλούτη μα και στα πνευματικά. Για τούτο τον αναθρέψανε «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Και ενώ τα άλλα τα αδέρφια του και οι φίλοι του ήτανε παραδομένοι στις διασκεδάσεις και στα ιπποδρόμια, ο Νίκων αγαπούσε τη θρησκεία, κ’ ήτανε ταπεινός και φρόνιμος σε όλα, λιγόφαγος, απλός στους τρόπους, σεμνολόγος, φυλάγοντας τα μάτια του να μην μπει μέσα του ο σαρκικός πειρασμός που χαλά την αγνότητα της νεότητος.

Άγιος Στυλιανός

Ο Αγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία της Μικράς Ασίας , μεταξύ του 400 και 500 μ.Χ. Ήταν ευλογημένος από την κοιλιά της μητέρας του ακόμη. Όσο μεγάλωνε , τόσο με την Χάριν του Θεού γινόταν κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος. Από την παιδική του ηλικία έδειξε τα σπάνια προτερήματα της αγιασμένης ζωής του…

Ο Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος ο Χιοπολίτης

Μαρτύρησε στις Κυδωνίες ( Αϊβαλί) στις 26 Νοεμβρίου 1807

Ο άγιος γεννήθηκε στην πόλη της Χίου. Όταν ήταν εννέα μηνών ορφάνεψε από μητέρα και ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε. Έτσι το παιδί γνώρισε την μητριά για μητέρα. Σε ηλικία κάτω των δέκα ετών τον έβαλε ο πατέρας του κοντά σε ένα ξυλογλύπτη για να μάθει την τέχνη. Ενώ το συνάφι βρισκόταν στα γειτονικά Ψαρά και δούλευε το τέμπλο του Αγίου Νικολάου ,εξαιτίας της απότομης συμπεριφοράς του πρωτομάστορα και της παιδικής αφέλειας, ο μικρός Γεώργιος μπήκε παρέα με κάποιους γνωστούς σε ένα καράβι και βγήκε στην Καβάλα. Εκεί, μια ημέρα, παρακινημένος από άλλα παιδιά , πήγαν να κλέψουν καρπούζια. Ο αγροφύλακας πρόφθασε να συλλάβει μόνο τον μικρό Γεώργιο και τον πήγε στον δικαστή. Τότε το παιδί από φόβο αρνήθηκε την αγία πίστη του . Ένας από τους Αγαρηνούς τον πήρε σπίτι του και μετά καιρό τον έδωσε σε άλλον. Οι συγγενείς του παιδιού δεν ήξεραν τίποτε από αυτά.

Στην Αγία Μεγαλομάρτυρα Αικατερίνα (+ 25 Νοεμβρίου)

Του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ. Παντελεήμονος

Μέσα στα πλαίσια των καθηκόντων μας, ως μαθητές του Πρωτομάρτυρος και Αρχιποίμενος Χριστού, είναι η διά βίου ομολογία και μαρτυρία της εις Χριστόν πίστεώς μας. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός διαβεβαίωσε τούτο με τα εξής λόγια: Εάν ο κόσμος σας καταδιώκει, εάν σας φυλακίζει, εάν σας καθυποβάλλει σε φοβερά και φρικτά μαρτύρια, με σκοπό να αρνηθείτε το όνομά Μου, τότε ας γνωρίζετε, ότι προτού να καταδιώξει εσάς, Εμένα πρώτα απ’ όλους κατεδίωξε.

Ο Κύριος καλεί όλους όσους θέλουν να Τον ακολουθήσουν, να βαδίσουν την στενή και τεθλιμμένη οδό, η οποία, παρά τις δυσκολίες και αντιξοότητες της, απάγει στην αιώνιο ζωή και Ουράνιο Βασιλεία του Θεού.

Ο Άγιος Κλήμης επίσκοπος Ρώμης (24 Νοεμβρίου)

Ο άγιος Κλήμης τελεί την Θεία Λειτουργία. Τοιχογραφία του 11ου αιώνα στην βασιλική του αγίου στην Ρώμη.

Ο μακάριος πατήρ ημών Κλήμης έζησε στη Ρώμη επί Δομητιανού και των διαδόχων του, Νέρβα και Τραϊανού (μεταξύ 81 και 117). Σύμφωνα με ορισμένους καταγόταν από πριγκιπική οικογένεια και φέρεται ως μαθητής των Αποστόλων <1> και του ιδίου του αγίου Πέτρου: «Το κήρυγμά τους αντηχούσε στα αυτιά του, ή παράδοση τους ήταν ακόμη μπροστά στα μάτια του», έγραψε γι’ αυτόν ο άγιος Ειρηναίος <2>. Αφού έδωσε δείγματα του ευαγγελικού του ζήλου χειροτονήθηκε επίσκοπος Ρώμης (περί το 91), μετά τον άγιο Λίνο και τον άγιο Ανέγκλητο <3>. Υποστηρίζεται από κάποιους ότι υπήρξε ο πρώτος επίσκοπος της Ρώμης. Αλλά δεν υπάρχει πραγματική αντίφαση, διότι την εποχή εκείνη το επισκοπικό αξίωμα δεν διακρινόταν ευκρινώς από εκείνο του πρεσβυτέρου και ο Λίνος, ο Ανέγκλητος και ο Κλήμης, οι τρεις σπουδαιότεροι τότε μαθητές των Αποστόλων στην Εκκλησία της Ρώμης, θα μπορούσαν να αναλαμβάνουν διαδοχικώς ή εκ περιτροπής το λειτούργημα αυτό.

22 Νοεμβρίου – Μνήμη της αγίας μεγαλομάρτυρος Καικιλίας και των συν αυτή (με μεταφρασμένη εκλογή από την σημερινή ακολουθία)

Ο Τιβούρτιος μετανόησε για την προηγουμένη ζωή του, και φωτίσθηκε. Σε τόση δε αρετή έφθασε ο Τιβούρτιος, ώστε αξιώθηκε να συνομιλεί καθημερινά με τους Αγίους Αγγέλους!

Και οι τρεις Άγιοι εξακολουθούσαν να ενταφιάζουν τους χριστιανούς Μάρτυρες, και για τον λόγο αυτό οι αδελφοί Βαλεριανός και Τιβούρτιος καταγγέλθηκαν στον έπαρχο της πόλεως, και συνελήφθησαν. Καταδικάσθηκαν σε θάνατο δι’ αποκεφαλισμού. Τότε ήταν που ο δήμιος τους καπηλάριος Μάξιμος, ο οποίος εντυπωσιάσθηκε βαθειά από το θάρρος των Αγίων και την αφοβία τους ενώπιον του θανάτου, είδε κατά την ώρα του μαρτυρίου τους, φωτεινούς Αγίους Αγγέλους να παραλαμβάνουν τις ψυχές των Μαρτύρων, και να τις οδηγούν με δόξα στους ουρανούς! Τότε ομολόγησε και αυτός Πίστη στον Χριστό, και μαρτύρησε ευθύς αμέσως, για να τύχει της ιδίας δόξης με τους Μάρτυρες, την οποίαν είδε και πόθησε.

Η Αγία Καικιλία συνέχισε παρ’ όλα αυτά, να ενταφιάζει Αγίους Μάρτυρες, να διανέμει την περιουσία της στους πτωχούς, και να διαδίδει τον λόγο του Θεού.

Ο Άγιος Κλήμης ο θαυματουργός, Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος

Αντάξιος μαθητής των δύο πανσέπτων Άγιων ισαποστόλων Κυρίλλου και Μεθοδίου, των γνωστών ως φωτιστών των Σλαύων, υπήρξεν ο Άγιος Κλήμης ο θαυματουργός, Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος και λαμπρότατος ποιμένας και διδάσκαλος της ευρύτερης περιοχής της Μοισίας[1], του οποίου η μνήμη τιμάται την 25ην Νοεμβρίου από όλους τους λαούς της χερσονήσου του Αίμου.

Ακολουθώντας τα άγια βήματα των διδασκάλων του, εβάδισε στα ίχνη τους, έχοντας ως πρότυπον τον βίον τους, αλλά και της υπολοίπου σεπτής χορείας των μαθητών τους, γι΄ αυτό και με ποικίλα χαρίσματα εδοξάσθη από τον Κύριο και εφάμιλλος των αγγέλων ανεδείχθη, το δε όνομά του βίβλος ουράνια φέρει εγγεγραμμένο, σύμφωνα με τον ιερόν βιογράφον του.

Ο Άγιος Νεομάρτυς Αναστάσιος από την Παραμυθία

Μαρτύρησε στην Παραμυθία Θεσπρωτίας στις 18 Νοεμβρίου 1750

Μια μέρα του Ιουνίου ο Αναστάσιος με άλλους Χριστιανούς και με την αδελφή του πήγαν στα χωράφια να θερίσουν. Όπως θέριζαν , πέρασε από εκεί ο γιος του πασά ονόματι Μουσάς ,με άλλους τούρκους , είδαν την όμορφη αδελφή του αγίου με ακόλαστη επιθυμία και έσπευσαν να ικανοποιήσουν την ασέλγειά τους. Ο άγιος όμως με τους άλλους Χριστιανούς ήρθαν στα χέρια μαζί τους δίνοντας έτσι χρόνο στην αδελφή του να φύγει.

Οι Αγαρηνοί προσβεβλημένοι πήγαν στον πασά και είπαν πράγματα διαφορετικά, ότι τάχα ο Αναστάσιος τους είχε δώσει λόγο να γίνει μωαμεθανός και τώρα αρνείται. Ο πασάς έστειλε αμέσως και έφεραν δέσμιο μπροστά του τον αθώο Αναστάσιο . Βλέποντάς τον νέο, ωραίο και ρωμαλέο σκεφτόταν με ποιο τρόπο θα κατάφερνε να τον εξισλαμίσει.

Ο άγιος, όταν άκουσε τις συκοφαντίες των κατηγόρων περί δήθεν εξομώσεώς του, με θάρρος είπε στον πασά :

Εγώ ουδέποτε είπα τέτοια κουβέντα. Χριστιανός γεννήθηκα και Χριστιανός θα πεθάνω, με τη βοήθεια του Χριστού μου. Όσο για τα αγαθά που μου υπόσχεσαι, δεν ενδιαφέρομαι καθόλου , γιατί έχω πολλά αγαθά αιώνια στους ουρανούς, που δεν συγκρίνονται με τα παρόντα.

Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος (16 Νοεμβρίου)

Ο άγιος Ματθαίος. Μικρογραφία από βυζαντινό Ευαγγέλιο της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.

Σήμερα η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη του αγίου αποστόλου και ευαγγελιστή Ματθαίου. Ο Ματθαίος, που λεγότανε και Λεβίς, είναι ο όγδοος στη σειρά των δώδεκα Αποστόλων και ο θεόπνευστος συγγραφέας του πρώτου Ευαγγελίου. Ήταν τελώνης το επάγγελμα, κι ο Ιησούς Χριστός περνώντας τον κάλεσε και του είπε· «Ακολουθεί μοι». Τότε ο Ματθαίος «αναστάς ηκολούθησεν αυτώ». Ο ευαγγελιστής Λουκάς, που στο Ευαγγέλιο του αναφέρει επίσης για την κλήση του Ματθαίου, λέγει ότι «καταλιπών άπαντα ηκολούθησεν αυτώ». Κι ακόμη ότι «εποίησε δοχήν μεγάλην αυτώ εν τη οικία αυτού». Όλα αυτά μας δίνουν να εννοήσουμε τί άνθρωπος ήταν ο τελώνης Λεβίς, ο έπειτα απόστολος και ευαγγελιστής Ματθαίος.

Όσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκυ (1722-1794)

Γεννήθηκε το 1722 στην Πολτάβα της Ουκρανίας, ο κατά κόσμον Πέτρος, από πατέρα ιερέα και μητέρα πού αργότερα έγινε μοναχή. Δεκαπέντε ετών μετέβη στη μονή Λιοΰμπεσκ και κατόπιν στη Μεγάλη Λαύρα του Κιέβου. Πνευματικό οδηγό είχε τον ησυχαστή Βασίλειο, συγγραφέα και μεταφραστή νηπτικών έργων. Το 1742, ύστερα άπό διωγμούς Ουνιτών στην πατρίδα του, μετέβη στη Βλαχία και μόνασε εκεί επί τετραετία, λαμβάνοντας τ΄ όνομα Πλάτων. Το 1746 αναχώρησε για το πολυπόθητο Άγιον Όρος.

Ασκήθηκε στην Καψάλα, όπου εκάρη μοναχός άπό τον Γέροντα του Βασίλειο με τ΄ όνομα Παΐσιος. Το 1758 χειροτονήθηκε διάκονος και ιερεύς και απέκτησε δωδεκαμελή συνοδεία. Κατόπιν πήγε με τη συνοδεία του στο Κελλί του Προφήτου Ηλιού, το όποιο μετέτρεψε σε σκήτη, πού ανήκει στη μονή Παντοκράτορος. Απέκτησε περί τους πενήντα καλούς μαθητές, για τους οποίους συνέταξε τυπικό κατά την αγιορείτικη τάξη, και άρχισε τις μεταφράσεις των Πατέρων της Εκκλησίας στα σλαβικά, όπως Ισαάκ του Σύρου και Γρηγορίου του Σιναΐτου, διδάσκοντας σε όλους την ευχή του Ιησού. Το τελευταίο εξάμηνο της αγιορείτικης ζωής του το διήλθε στην Ιερά μονή Σίμωνος Πέτρας (1762). Μετά άπό δεκαεπτά χρόνων παραμονή στον ιερό Άθωνα, ο όσιος Παΐσιος επέστρεψε το 1763 στη Μολδαβία παίρνοντας μαζί του αρκετούς μοναχούς.

Ο Άγιος Νεομάρτυς και Οσιομάρτυς Δαμασκηνός

Μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη στις 13 Νοεμβρίου 1681

Ο Άγιος καταγόταν από τη συνοικία του Γαλατά στην Κωνσταντινούπολη και ονομαζόταν Διαμαντής . Είχε ευσεβείς γονείς ,τον Κυριακό και την Κυριακή και ήταν ράπτης. Σε νεαρή ηλικία όμως έμεινε ορφανός και ζούσε άστατη ζωή.

Κάποια μέρα συνελήφθη από τους Τούρκους για κάποιο αδίκημα που έκανε και ,για να αποφύγει την ποινή ,αρνήθηκε τον Χριστό.

Βίος αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου (13 Νοεμβρίου) (1)

Πληροφορίες για το βίο και τη δράση του βρίσκομε στα συγγράμματά του, και ιδίως τις επιστολές, σε έργα συγχρόνων του ή μεταγενεστέρων εκκλησιαστικών ιστορικών, σε βιογραφίες και πανηγυρικούς λόγους γραμμένους στα ελληνικά και λατινικά. Η σπουδαιότερη όμως περί αυτού πηγή είναι ο Διάλογος περί Βίου και Πολιτείας του Μακαρίου Ιωάννου, που συντάχθηκε από το μαθητή του Παλλάδιο, επίσκοπο Ελενοπόλεως.

Ο Ιωάννης ήταν γόνος επίσημης οικογένειας της Αντιόχειας· «Υιός γεγονώς των διαπρεψάντων ευγενώς παρά τη τάξει του στρατηλάτου της Συρίας». Ο πατέρας του δηλαδή ήταν ανώτερος αξιωματικός του στρατού της Συρίας. Το όνομα του Σεκούνδος προδίδει λατινική καταγωγή, αλλά πολύ μακρινή, όπως εικάζεται από το ότι ο Ιωάννης δεν είχε γνώση της λατινικής γλώσσας. Ο Σεκούνδος πέθανε λίγο χρόνο μετά τη γέννηση τον υιού του, Η μητέρα του Ανθούσα, είκοσι χρόνων τότε, δεν σκέφθηκε να υπανδρευτεί εκ νέου, αλλ’ αφοσιώθηκε στην ανατροφή τον υιού της και διαχειρίσθηκε με ιδιαίτερη φροντίδα την περιουσία της. Τη διάδοση της φήμης για τη σωφροσύνη της μαρτυρεί η είδηση, κατά την οποία διακεκριμένος διδάσκαλος τον Ιωάννη, πιθανώς ο Λιβάνιος, όταν πληροφορήθηκε το λόγο για τον όποιο προτίμησε αυτή τη χηρεία, αναφώνησε· «οίαι γυναίκες παρά Χριστιανοίς είσιν». Προφανώς ήταν Χριστιανοί και οι δύο γονείς του. Για την πρωτότοκο θυγατέρα τους, την οποία τυχαία αναφέρει ο Παλλάδιος, δεν γίνεται αλλού λόγος, ούτε το όνομα της διατηρείται.

Η Αγία Θεοκτίστη η Λεσβία

Διονύσιος Ψαριανός (Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης (+))

Σήμερα, 9 του μηνός Νοεμβρίου, η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη της αγίας Θεοκτίτης της Λεσβίας. Στο Συναξάριο δεν φαίνεται πότε ακριβώς έζησε η Αγία, αλλ’ αυτό δεν έχει σημασία, γιατί στη ζωή της Εκκλησίας δεν υπάρχει χρόνος. Στην Εκκλησία όλα είναι παρόντα, και τα πρόσωπα και τα γεγονότα της πίστεως. Κάθε φορά που εορτάζομε και λειτουργούμε, η εορτή αυτή είναι μία παρουσία. Οι Άγιοι είναι ζωντανοί και παρόντες στην εορτή και τα γεγονότα από τότε που συνέβησαν συνεχίζονται τα ίδια μέσα στην Εκκλησία μέχρι σήμερα. Ο Ιησούς Χριστός είπε πως ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών, αλλά ζώντων. Φαίνεται όμως, αν και στο Συναξάριο δεν γίνεται λόγος, ότι η αγία Θεοκτίστη έζησε από το 830 έως το 872.

Ο νέος Ιερομάρτυς, ηγούμενος Δανιήλ Τούντορ – Tο πύρινο άνθος της Ορθοδοξίας

Οι άγιοι Νεομάρτυρες Ιλαρίων, Δανιήλ και Βαλέριος

Ο νέος Ιερομάρτυς, ηγούμενος Δανιήλ Τούντορ (22/12/1896 – 17/11/1962)

Γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1896 στο Βουκουρέστι. Μετά από το Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο σπούδασε στην Ακαδημία Καλλιτεχνίας. Το έτος 1929 ταξίδεψε στο Άγιον Όρος, όπου έζησε για οχτώ μηνες. Ο Θεός τον φύλαξε πολλές φορές από βίαιο θάνατο. Μία φορά, πιλοτάροντας το δικό του αεροπλάνο, γλύτωσε από θάνατο, λέγοντας την νοερή προσευχή, ενώ το αεροπλάνο καταστράφηκε, αυτός δεν έπαθε τίποτε.

Μετά από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, γυρίζοντας στο σπίτι του, έμαθε ότι η γυναίκα του τον είχε εγκαταλείψει. Τότε πήρε την απόφαση να γίνει μοναχός. Πούλησε όλα τα υπάρχοντά του, ανανέωσε την Ιερά Μονή Αντίμ του Βουκουρεστίου και έγινε μοναχός εκεί. Από το έτος 1945, γύρω στο μοναστήρι μαζεύτηκε μία ομάδα λογίων, η οποία προσπαθούσε να ξαναβρεί, βάση της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων της Ορθοδοξίας, την αληθινή πνευματικότητα, έχοντας ως κέντρο των προσπαθειών τους την νοερή προσευχή. Ονομάζονταν Το Φλογερό Χαλί. Το 1950 φυλακίστηκε για 5 χρόνια. Μετά πήγε στην Ιερά Μονή Συχαστρία, όπου ο γέρων Κλεόπα τον έκανε ερημίτη και μετά ηγούμενο της Σκήτης Ραράου.

Τόν Ιούνιο του 1958, μία μέρα χαιρέτησε τους αδελφούς και έφυγε στο Βουκουρέστι, πληροφορημένος από τον Θεό ότι θα ξαναμπεί στην φυλακή…

Οι άγνωστοι Αρχάγγελοι Ραφαήλ και Ουριήλ

του π. Αθανασίου Γιουσμά

Η πίστη μας είναι όντως ένα μυστήριο! Αρκετά τα άγνωστα και πάμπολλα τα κεκρυμμένα… Γνωρίζουμε και πιστεύουμε τόσα όσα ο Κύριος μάς έχει αποκαλύψει. Και μας αποκάλυψε τόσα όσα είναι αρκετά για να Τον πλησιάσουμε και να σωθούμε.

Η Ορθόδοξη πίστη μας είναι αλήθεια που δεν ανακαλύφθηκε κι ούτε ανακαλύπτεται, αλλά αποκαλύφθηκε και αποκαλύπτεται. Αποκαλύφθηκε από τον Τριαδικό Θεό μέσα στο διάβα των αιώνων και αποκαλύπτεται (με την έννοια γνωρίζεται, κατανοείται) ως σήμερα, σε όσους είναι δεκτικοί αυτής της δωρεάς κι έχουν αγαθή προαίρεση και «καθαρή καρδιά» (Ματθ. 5, 8).

Ο άγιος Δημητριανός, επίσκοπος Κυθρέας (6 Νοεμβρίου)

Άγιος Δημητριανός Επίσκοπος Χύτρων. Σύγχρονη φορητή εικόνα.

Από το χωριό Συκές, της επαρχίας των παλαιών Χύτρων, της σημερινής σκλαβωμένης Κυθρέας της Κύπρου, καταγόταν ο σήμερα εορταζόμενος Άγιος Δημητριανός. Οι γονείς του ενάρετοι και ευσεβείς. Ο πατέρας του ιερέας του χωριού είχε μια επίσης ισάξια του φιλόθεη πρεσβυτέρα. Και οι δύο φρόντισαν για την χριστιανική αγωγή του Δημητριανού.

Όταν έφθασε στην ηλικία των 15 ετών για να τον διαφυλάξουν από τους κινδύνους που απειλούν την ατίθαση νεότητα τον πάντρεψαν με μια συνομήλικη του που είχε το ανάλογο ήθος με αυτόν. Ο Θεός όμως άλλα σκεφτόταν για τον Δημητριανό. Για άλλα τον προόριζε.

Μέσα σε τρείς μήνες η νεαρή σύζυγος πέθανε. Κατά την σύντομη ζωή τους οι δύο σύζυγοι με τη δύναμη της χάριτος του Θεού παρέμειναν παρθένοι. Μετά την κοίμηση της συζύγου του ο Δημητριανός αποφάσισε να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στο Θεό διαπιστώνοντας το άστατο της ζωής του ανθρώπου, που μοιάζει με ένα όνειρο.

Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης (Βίντεο)

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Ομολογητής ο εν Δράμα (1901-1959)
Η Μνήμη του τιμάται στις 4 Νοεμβρίου.
Σε μία εποχή πού επικρατεί τόσο βαθύ σκοτάδι με έντονη διαφθο­ρά και υποκρισία, ή άγια μας Ορ­θόδοξη Εκκλησία δεν παύει τα­πεινά και αθόρυβα να καλλιεργεί πνευ­ματικά τα μέλη της, νά τα οδηγεί και νά τα μορφώνει εν Χριστώ και νά δημι­ουργεί τελικά τούς άγιους της. Αυτούς πού στηρίζουν και αρωματίζουν με τη ζωή τους τη μολυσμένη ατμόσφαιρα της κοινωνίας μας. Όχι μόνο κατά τούς παλαιούς χρόνους άλλά και σήμερα ή Εκκλησία μας συνεχίζει το έργο αυτό.

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης (1901-1959), μέρος 1ο

VatopaidiFriend: Δημοσιεύουμε το πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Οσιολογιώτατου Μοναχού Μωϋσή Αγιορείτη για τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη.

Στο κείμενο του π. Μωυσή ο άγιος Γεώργιος αναφέρεται ως Γέροντας, γιατί δεν είχε γίνει ακόμη η κατάταξή του στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο μακάριος Γέροντας Γεώργιος καταγόμενος από τον Πόντο γνώρισε από πολύ νωρίς την ορφάνια και την μοναξιά. Μετά από διώξεις και φυλακίσεις από το άθεο καθεστώς της Γεωργίας, φθάνει στην Ελλάδα, όπου ζώντας ασκητικά και με θερμή πίστη, χαριτώνεται ο ταπεινός και άξιος λειτουργός του Υψίστου με χαρίσματα διακρίσεως, διοράσεως, προοράσεως και προφητείας.