ANTLAŞMA SANDIĞI VE MERYEM

Kutsal Meryem’in ebediyen bakire kaldığını öğreten Ortodoks Kilisesi, Eski Antlaşma’da Tanrı’nın varlığının bulunduğu antlaşma sandığı ile İncilci Luka tarafından kaydedilen kutsal Meryem ile ilgili anlatımlar arasındaki paralelliği vurgular. Antlaşma sandığı, yaratılmış bir nesne olmasına rağmen, yaratılmamış olanı içinde barındırmıştır. Benzer bir şekilde, yaratılmış olan Meryem, yaratılmamış Tanrı Sözünü taşımış ve vücut vermiştir. Aziz Yusuf, antlaşma sandığı gibi Meryem’in de Tanrı tarafından seçildiğini ve özel bir göreve sahip olduğunu anlamış ve Meryem’in rahminin bir ölçüde tapınağa dönüştüğünün bilincine varmıştır. Bu sebeplerle, Yusuf ve Meryem hiçbir zaman ilişkiye girmemişlerdir. (Bunun içinde İsa çarmıhta iken Meryem Annemizi Yuhanna’ya emanet etti.

«Φιλούμενον,το νεόδρεπτον της Εκκλησίας κρίνον,οι πιστοί αξιοχρέως μακαρίσωμεν»

Πρωτοπρ. Μιχαήλ Βοσκού Θεολόγου

 

Η Αγία του Χριστού Ορθόδοξος Εκκλησία είναι θεμελιωμένη πάνω στο αίμα των αγίων Μαρτύρων. Κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες των διωγμών, η Θεία Λειτουργία ετελείτο πάνω στους τάφους των αγίων Μαρτύρων, ώστε εμπράκτως να φανερώνεται αυτή η αλήθεια.

Για τον ίδιο λόγο καθιερώθηκε αργότερα σ’ ολόκληρη την Ορθοδοξία, κατά την τελετή των εγκαινίων ενός ναού να τοποθετούνται στην Αγία Τράπεζα λείψανα αγίων Μαρτύρων ή άλλων Αγίων, μια πρακτική που ακολουθείται μέχρι τις μέρες μας.

Μάρτυρες της Εκκλησίας, βεβαίως, δεν έχουμε μόνο κατά τους τρείς πρώτους χριστιανικούς αιώνες των διωγμών.

Είχαμε καθ’ όλη τη διάρκεια της Ιστορίας της Εκκλησίας και εχουμε και στη σύγχρονη εποχή.

Μάλιστα, είχαμε ιστορικές περιόδους μετά τον 4ο αιώνα, κατά τις οποίες μαρτύρησαν, όπως και κατά τους τρείς πρώτους χριστιανικούς αιώνες, χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια Ορθόδοξοι Χριστιανοί (επί παραδείγματι κατά τις αραβικές και περσικές επιδρομές τον 7ο αιώνα, κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας με το νέφος των Νεομαρτύρων, αλλά και κατά τον 20ο αιώνα στα πρώην κομμουνιστικά καθεστώτα).

Ο ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μίλησε για την ανάγκη, όσοι θέλουν να Τον ακολουθήσουν να γίνουν μάρτυρές Του, τόσο με την έννοια της μαρτυρίας «περί της εν υμίν ελπίδος» (Λ’ Πέτρ. γ’, 15) όσο και με την έννοια του μαρτυρίου, της θυσίας της ιδίας της ζωής τους, εάν και όταν αυτό απαιτηθεί.

«Ος γάρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν», είπε στους μαθητές του. «Ος δ’ αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού, ευρήσει αυτήν» (Ματθ. ιστ’, 25). Όποιος, δηλαδή, θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει· όποιος όμως εξαιτίας μου χάσει τη ζωή του, θα την βρει.

Άγιος Φιλούμενος ο Νεοιερομάρτυρας

Εορτάζει στις 16 Νοεμβρίου εκάστου έτους.

Βιογραφία

Από μικρός ο Άγιος Φιλούμενος αγάπησε τον Χριστό. Σε ηλικία δέκα ετών μαζί με τον αδελφό του περίμεναν να αποκοιμηθεί ο μεγαλύτερος τους αδελφός και αυτοί σηκώνονταν και προσεύχονταν κρυφά για ώρες.

 

Ο Άγιος, κατάγονταν από το χωριό Ορούντα της επαρχίας Μόρφου.

Καλή παιδαγωγό και δασκάλα της ευσεβείας είχαν τη γιαγιά τους Λωξάντρα, η οποία τους ζητούσε να της διαβάζουν βίους αγίων. Διαβάζοντας ο Άγιος του Θεού Φιλούμενος, τον βίο του Αγίου Ιωάννου του Καυσοκαλυβίτου, ως άλλος μιμητής εκείνου, έκαυσε τις επιθυμίες του κόσμου τούτου.

 

Τα δίδυμα τέκνα της Μαγδαληνής και Γεωργίου Ορουντιώτη, Φιλούμενος και Ελπίδιος φλεγόμενα από θείο έρωτα, ξεκίνησαν για την παλαίφατη Ιερά Μονή Σταυροβουνίου.

 

Εκεί παρέμειναν για πέντε χρόνια και μετά ανεχωρήσαν από τη μαρτυρική γη της Κύπρου στην Αγία Γην των Ιεροσολύμων. Ο πατήρ Ελπίδιος μετά από δώδεκα έτη διακονίας στα Ιεροσόλυμα συνέχισε τον εκκλησιαστικό του βίο σε διάφορα μέρη της Ορθοδοξίας και εκοιμήθη στο Άγιο Όρός.

Ο Φιλούμενος έμεινε στην αγία γη για 46 έτη διακονώντας την εκεί αδελφότητα του Πατριαρχείου, ως φύλακας αγίων τόπων, αλλά εξαιρέτως αγίων τρόπων.

Όσιος Γερμανός ο Μαρούλης ( †1336)

Ο θαυμαστός Όσιος Γερμανός ο Αγιορείτης

Ο βίος του Οσίου Γερμανού (1252-1336) είναι ένα από τα αγιολογικά έργα του Οσίου πατρός ημών Φιλοθέου του Κοκκίνου.

Η στενή σχέση των δύο φίλων (Γερμανού-Φιλοθέου) φαίνεται μέσα από τις νοσταλγικές αναφορές σε συγγενικά πρόσωπα καθώς και στις λεπτομέρειες της παιδικής ηλικίας του Οσίου.

Ο βίος του Οσίου διασώζεται σε δύο χειρόγραφους κώδικες, ένας εκ των οποίων βρίσκεται στο Άγιον Όρος: α) Ιβήρων 590, του ιδ´ αιώνος, και β) Marcianus Cr. 582 ιε´ αιώνος (αντίγραφο του πρώτου)

Τον πρωτότυπο βίο του Οσίου πρωτοεξέδωσε ο καθηγητής Δ. Τσάμης στο «Ανάτυπο Επιστημονικής Επετηρίδος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης» (τόμος 9, 26, 1981). Στη συνέχεια, το 1985, εκδόθηκε σε μετάφραση από το «Περιβόλι της Παναγίας».

 

Φιλοθέου του Κοκκίνου

Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως

 

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΥ

ΤΟΥ ΕΝ ΤΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΑΘΩ

ΣΕΒΑΣΜΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΙΣΤΗ ΛΑΥΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ[1]

 

Αλλά πως αν τις το καθ  ημάς αιτίας απολύση και μώμων, Γερμανόν ούτω σιγή καταλιπόντας τον μέγαν, τον λύχνον υπό τον μόδιον, φημί, και την κλίνην, ή τον αστέρα της αρετής τον διαφανή τε και λαμπρόν υπό γην αύθις, ζωής εν τω κόσμω λόγον επέχοντα, κατά τον μέγαν ειπείν Παύλον· Γερμανόν εκείνόν φημι ον ήνεγκε μεν η περιφανής Μακεδόνων μητρόπολις, το φίλον όντως εμοί και ήδιστον έδαφος, η θαυμαστή και μεγάλη Θεσσαλονίκη, Άθως δ  εκείθεν ο μέγας δεξάμενος, το πίον και τετυρωμένον, είποι τις αν κανταύθα δικαίως, όρος, το όρος του Θεού, εν ω κατοικείν ο «τα πάντα πληρών» ευδόκησε δια την αρετήν δηλονότι των ενοικούντων, έθρεψέ τε πνευματικώς, είπερ τινά που των πάντων, και εις άνδρα προαγαγών τέλειον,