Η μεταμόρφωση του Χριστού και η σημασία της για μας

Καθηγητής της Ιστορίας των χρόνων και της Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης Βασίλειος Στογιάννος

Η Μεταμόρφωση δεν είναι από τις εορτές που το περιεχόμενό τους μπορεί να εξαντληθεί στην ανάμνηση ενός γεγονότος. Η ευρύτητα του εορτασμού είναι ανάλογη και με το θεολογικό και σωτηριολογικό περιεχόμενο της εορτής. Η Εκκλησία έθεσε τη Μεταμόρφωση του Χριστού εορτολογικά στο κέντρο του διαστήματος από το Πάσχα μέχρι τα Χριστούγεννα. Χονδρικά μεσολαβεί περίπου το ίδιο διάστημα -τέσσερις μήνες- ανάμεσα στις τρεις μεγάλες Δεσποτικές εορτές. Η Μεταμόρφωση, μαζί με την Ενανθρώπιση και το Πάσχα, είναι ένας από τους πνευματικούς σταθμούς της ανθρώπινης πορείας μέσα στο χρόνο. Κι αυτό δείχνει πως η Εκκλησία δεν θεώρησε ποτέ τη Μεταμόρφωση ως ένα απλό θαύμα, αλλά ως μία πράξη του Χριστού τής ίδιας σημασίας για την σωτηρία μας με την Ενσάρκωση και την Ανάσταση. Γι’ αυτό πρόταξε την νηστεία, γι’ αυτό περικύκλωσε την κυρία ημέρα της εορτής με προεόρτια και μεθέορτα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η ανάσταση η δική μας

Καθηγητής της Ιστορίας των χρόνων και της Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης Βασίλειος Στογιάννος

Θα μιλήσουμε, όχι για την ανάσταση γενικά, αλλά για την ανάσταση τη δική μας. Πριν δούμε ένα βασικό σημείο της Καινής Διαθήκης θάθελα να θυμίσω μια βασική προϋπόθεση για την εξέταση του όλου προβλήματος: αυτά που μας λέει η Καινή Διαθήκη για την ανάσταση, είναι εικόνες που λέγονται σαν εικόνες, είναι προσαρμοσμένα στη δυνατότητα την πνευματική που έχει ο άνθρωπος από την παρούσα πραγματικότητα να αναχθεί σε μια μέλλουσα πραγματικότητα. Και μια δεύτερη προϋπόθεση είναι ότι όλα όσα λέγονται, λέγονται για χριστιανούς και έχουν ένα στόχο, όχι να επιλύσουν τις μεταφυσικές απορίες που δίκαια έχουμε, αλλά να οδηγήσουν τον άνθρωπο στη σωτηρία. Μ’ άλλα λόγια, δε μιλάει η Αγία Γραφή για την ανάσταση όλων των ανθρώπων και τα προβλήματα που συνδέονται μ’ αυτήν, αλλά μιλάει για την ανάσταση των χριστιανών και ειδικότερα για το πως οι χριστιανοί με την ανάσταση θα βρεθούν κοντά στο Θεό και τι πρέπει να κάνουν γι’ αυτό από τώρα. Είναι, όπως θα λέγαμε στη θεολογική ορολογία, σωτηριολογικά προσανατολισμένα όλα όσα λέγονται. Δεν είναι γενικά θεωρητικά, αλλά έχουν πάντα σα στόχο τη σωτηρία των ανθρώπων και μάλιστα των συγκεκριμένων ανθρώπων, στους οποίους απευθύνεται ο Απ. Παύλος εν προκειμένω, που λέει τα σχετικώς περισσότερα στην πρώτη επιστολή του στους Κορινθίους στο 15ο κεφάλαιο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η Ανάσταση των νεκρών

Καθηγητής της Ιστορίας των χρόνων και της Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης Βασίλειος Στογιάννος

Όλη η ιστορία του ανθρώπου από την ώρα της πτώσης δεν είναι, τίποτε άλλο παρά μια πορεία προς την ανάσταση. Και η καρδιά της χριστιανικής ζωής, όχι μονάχα της πίστης, αλλά και του ήθους του Χριστιανισμού, είναι ακριβώς η προσδοκία της κοινής ανάστασης.

Το θέμα χωρίζεται σε δύο κύρια μέρη: Σ’ αυτό που ξέρουμε και σ’ αυτό που ελπίζουμε. Αυτό που ξέρουμε είναι η Ανάσταση του Χριστού, ενώ αυτό που ελπίζουμε είναι η δική μας ανάσταση. Το δεύτερο δεν μπορεί να θεωρηθεί χωριστά από το πρώτο, που θεμελιώνει το δεύτερο.

Η μετά θάνατον ζωή του ανθρώπου είναι από τα κεντρικά σημεία που μπορεί να βρει κανείς σε κάθε είδους θρησκεία. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η φωνή ενός Αγίου

Καθηγητής της Ιστορίας των χρόνων και της Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης Βασίλειος Στογιάννος

Σε μια εποχή κοινωνικών αναστατώσεων, όπως ήταν ο 14ος αιώνας, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς φρόντισε για την ισόρροπη ανάπτυξη των ανθρώπων, έτσι που να μη παρασυρθούν από μια μονόπλευρη προσκόλληση στην ύλη. Αξιολόγησε όσο λίγοι θετικά την επίγεια ζωή του ανθρώπου, αλλά ποτέ δεν έχασε από τα μάτια του το όραμα της ουράνιας πόλεως, του νέου κόσμου. Αγωνίστηκε σ’ όλη του τη ζωή για τη μεταμόρφωση του ανθρώπου σε πραγματική εικόνα Θεού, θυμίζοντας τον προορισμό του πάνω στη γη. Στάθηκε δίπλα σ’ όσους υπέφεραν, μα και σ’ όσους κινδύνευαν να πνίγουν μέσα στις απολαύσεις, τη φιλοδοξία και τα γήινα αγαθά. Και μας άφησε ιερή παρακαταθήκη, όχι μόνο το παράδειγμά του, αλλά και τα έργα του, όπου μιλά για τη θέωση του ανθρώπου. Πολλοί βέβαια ακούγοντας θέωση, ίσως νομίσουν πως πρόκειται για κάτι που δεν έχει άμεση σχέση με την καθημερινή μας ζωή. Μια τέτοια άποψη είναι πέρα για πέρα λανθασμένη. Η θέωση είναι μια καθημερινή άσκηση που δεν έχει μόνο τον ουρανό για στόχο, αλλά μεταβάλλει και την καθημερινή ζωή του ανθρώπου. Γιατί είναι μια αποδέσμευση από την ποικιλώνυμη δουλεία που τυραννά τον άνθρωπο. Είναι πρώτα-πρώτα αποταγή, απελευθέρωση από την υποταγή σε μάταια και απατηλά πράγματα που εμποδίζουν τον άνθρωπο να γίνει αληθινά ελεύθερος. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »