Ένα κοριτσάκι γεννήθηκε ακριβώς την ίδια ημερομηνία με τη μητέρα αλλά και τη γιαγιά του, περίπτωση που συμβαίνει μία φορά στις 130.000 γεννήσεις…
Η Olivia Spiller, σύμφωνα με την Dailymail ήρθε στη ζωή την περασμένη Κυριακή στις 24 Μαρτίου. Εκείνη η ημέρα έμελλε να γίνει τριπλή γιορτή για την οικογένεια καθώς στις 24 Μαρτίου η μητέρα της Natasha Woodgate έγινε 21 ετών και η γιαγιά της Nicky Woodgate έκλεισε τα 51. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ένα μικρό εξάχρονο κοριτσάκι, με κοκκινωνές κοτσιδούλες είχε βγει για ψώνια.
Εκείνη την ώρα είχε πιάσει δυνατή βροχή. Απο κείνη τη βροχή που σε ταξιδέυει καθώς χορεύει ρυθμικά πάνω στο δρόμο, στα υπόστεγα και στις αναμνήσεις. Μέσα στο κατάστημα είχαμε μαζευτεί πολλοί περιμένοντας να περάσει η μπόρα. Αλλοι περίμεναν υπομονετικά και άλλοι βαστώντας τα μούτρα τους, επειδή η βροχή τους καθυστερούσε απο το βιαστικό τους πρόγραμμα.
Η βροχή με μαγεύει. Η μουσική της με πάει σ άλλους κόσμους. Χάναομαι στον ήχο και την θέα τ ουρανού να καθαρίζει την βρωμιά του κόσμου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
. Ένα κοριτσάκι, πήρε τον κουμπαρά του κι άδειασε το περιεχόμενο. Μέτρησε τρεις φορές τα κέρματά του, για να μην κάνει κανένα λάθος. Ήταν ένα δολάριο και 11 σέντς. Πήρε τα κέρματα και πήγε στο φαρμακείο της γειτονιάς. .Ο φαρμακοποιός, εκείνη την στιγμή, μιλούσε με ένα καλοντυμένο κύριο και δεν πρόσεξε την μικρή. Το κοριτσάκι έκανε κάποιο θόρυβο με τα πόδια του, αλλά τίποτε. Τότε πήρε ένα από τα κέρματά της και το χτύπησε πάνω στο γραφείο του.
– “Τι θέλεις;” την ρωτά κάπως εκνευρισμένος εκείνος. “Δεν βλέπεις, ότι μιλώ με τον αδελφό μου, που έχω χρόνια να τον δω”.
. Τότε η μικρή του είπε: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ένα κορίτσι 3 ετών έχασε τη ζωή του σε μια τελετή εξορκισμού από τους γονείς και τους συγγενείς της σε μια πόλη της βόρειας Μαλαισίας.
Σύμφωνα με την αστυνομία, οι γονείς διοργάνωσαν μια τελετή στο σπίτι τους την Κυριακή στην πόλη Μπούκιτ Μερτάτζαμ στην επαρχία Πενάνγκ, 280 χλμ. βόρεια της Κουάλα Λουμπούρ, όπου συμμετείχαν επτά άνθρωποι, οι γονείς, η γιαγιά, ο θείος, δύο εξάδελφοι του θύματος και μια οικιακή βοηθός. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η ιστορία που θα διαβάσετε ξεπερνάει τα όρια της φαντασίας. Είναι η ιστορία της Κάιλι. Του μικρότερου νεογέννητου που γεννήθηκε ποτέ. Του παιδιού που συγκλόνισε τις ΗΠΑ για τη δίψα που είχε να ζήσει. Πάλεψε με όλες της τις δυνάμεις…
Η Κάιλι γεννήθηκε τον Ιούνιο του 2008. Είναι καρκίνος στο ζώδιο και την ημέρα της γέννησης της οι γιατροί ήταν κατηγορηματικοί: “Το κοριτσάκι δεν θα ζήσει.” Ζύγιζε μόλις μια λίβρα, δηλαδή 323 γραμμάρια. Ήταν ότι μικρότερο είχαν συναντήσει σε νεογέννητο ποτέ. Το πλάνο με ολόκληρο το χεράκι της να χωράει και να περισσεύει μέσα σε ένα δαχτυλίδι, τα λέει όλα. Και σαν να μη έφταναν όλα αυτά τα πρώτα 24ωρα, το βάρος της έπεσε από τη 1 λίβρα στις 13 ουγιές, δηλαδή κοντά στα 290 γραμμάρια. Όλα έδειχναν ότι δυστυχώς οι γιατροί θα επιβεβαιωθούν.
Μια φορά κι έναν καιρό σε μία πολύ μακρινή χώρα υπήρχε ένα κοριτσάκι που του άρεσε πάρα πολύ να κοιτά το νυχτερινό ουρανό. Της άρεσε να κοιτά τα άστρα. Ήταν τόσο όμορφα! και είναι ακόμα. Μα πιο πολύ απ όλα της άρεσε να παρακολουθεί το φεγγάρι. Το φεγγάρι πάντα τη μάγευε, πάντα την έκανε να αισθάνεται καλύτερα. Μια ματιά στο φεγγάρι ήταν αρκετή για να την κάνει να ξεχάσει κάθε της έγνοια, κάθε της αγωνία.
Σίγουρα και σε σένα σου αρέσουν τα αστέρια και το φεγγάρι, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα ήθελες και εσύ να ακουμπήσεις το φεγγάρι. Είναι αλήθεια πως το φεγγάρι πολλές φορές φαίνεται ότι είναι πολύ κοντά. Η μικρή Ακράμ συχνά τέντωνε το χέρι της για να το πιάσει. Τόσο κοντά της φαινόταν ότι ήταν, αλλά μόλις τέντωνε το χέρι της έβλεπε ότι χρειάζονταν να πάει ακόμα λίγο πιο ψηλά για να καταφέρει να το πιάσει. Έτσι ανέβαινε πάνω σε μία καρέκλα και παρατέντωνε το χέρι της, αλλά πάλι τίποτα. << Κατέβα από την καρέκλα>> της φώναξε η μαμά της. << Προσπαθώ να πιάσω το φεγγάρι>> απαντούσε η μικρή Ακράμ. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
‘Eπεφτε χιόνι και κόντευε να νυχτώσει. Ήταν η τελευταία βραδιά του χρόνου, η παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Μέσα σ’ εκείνο το κρύο και σ’ εκείνο το σκοτάδι, ένα φτωχό κοριτσάκι περπατούσε στο δρόμο, χωρίς να φοράει τίποτα στο κεφάλι του, ούτε στα πόδια του.
Η αλήθεια είναι πως, όταν βγήκε από το σπίτι της, φορούσε παντούφλες, αλλά δεν της κράτησαν πολύ: ήταν κάτι μεγάλες παντούφλες, που τις είχε λιώσει η μητέρα της, τόσο μεγάλες ώστε η μικρή τις έχασε, καθώς έτρεξε να περάσει το δρόμο, ανάμεσα σε δυο αμάξια που λίγο έλειψε να την χτυπήσουν. Τη μια την έχασε. Την άλλη, τη βρήκε ένα παιδί και την πήρε μαζί του, για να τη δώσει στην αδερφούλα του, να την κάνει κούνια για την κούκλα της. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 