Οι κριτές μας.

«Δεν ξέρετε ότι αυτοί που αποτελούν το λαό του Θεού θα κρίνουν τελικά τον κόσμο;» (Α’ Κορ. 6,2)

Θεωρώ τον αποστολικό αυτό λόγο πολύ ωφέλιμο αλλά και πάντοτε επίκαιρο, καθώς η Αγία Εκκλησία μας, όπως ξέρουμε, κάθε μέρα γιορτάζει ένα ή και περισσότερους αγίους.

Ο Απόστολος μας αποκαλύπτει ότι οι Άγιοι του Θεού κρίνουν τον παρόντα και τον μέλλοντα κόσμο. Αλλά πώς τον κρίνουν, θα ρωτήσει ίσως κανείς, αφού είναι δεδομένο ότι οι άγιοι τηρούν την εντολή: «μη κρίνετε, για να μη κριθήτε»; (Ματθ. 7,1).

Δυστυχώς οι νέοι μας σήμερα είναι…

 Αν θελήσει κανείς να υποκαταστήσει τα αποσιωπητικά του τίτλου μας με την καταγραφή όλων εκείνων των αρνητικών σχολίων που διατυπώνονται για τους σημερινούς νέους μας, δεν θα βρει άκρη.

Κανείς βέβαια από τους κριτές, και κυρίως από εκείνους που διακρίνονται για την αυστηρότητα τους, δεν συλλογιέται ότι και αυτός, όταν ήταν νέος, άκουγε ανάλογες επικρίσεις για τη γενιά του από τους παλαιότερους. Δεν βρίσκεται όμως εδώ το θέμα. Ούτε ακόμη βρίσκεται στην ευθεία κριτική για τα ελαττώματα των σημερινών νέων.

Τί λέει η Αγία Γραφή για τις γυναίκες (2)

Η Ρουθ στο χωράφι με τον Βοόζ. Η ιστορία της βρίσκεται στο ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης.

(συνέχεια από 1)

«Αι γυναίκες να υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας, σαν να υποτάσσεσθε εις τον Κύριον. Διότι ο άνδρας είναι κεφαλή (ο αρχηγός) της γυναικός, όπως και ο Χριστός είναι κεφαλή της εκκλησίας, ο οποίος όμως Χριστός είναι σωτήρ του σώματος της Εκκλησίας (όλων δηλαδή ανεξαιρέτως των πιστών). Αλλ’ όπως η Εκκλησία υποτάσσεται εις τον Χριστόν, έτσι και αι γυναίκες πρέπει να υποτάσσωνται εις τους άνδρας των εις κάθε τι. Οι άνδρες να αγαπάτε τας γυναίκας σας, όπως και ο Χριστός ηγάπησε την Εκκλησίαν και εθυσίασεν τον εαυτόν του υπέρ αυτής ,

Τί λέει η Αγία Γραφή για τις γυναίκες (1)

Η Δεββώρα, που ήταν προφήτισσα και "κριτής" του Ισραήλ (βλ. Κριταί, κεφ. 4-5). Γκραβούρα του Gustave Doré (1832-1883).

Η χριστιανική πίστη κηρύσσει ακριβώς ότι ο προορισμός του ανθρώπου δεν είναι κάποια εγκόσμια «χρήση». Κάθε άνθρωπος καλείται να «θεωθεί», δηλαδή να γίνει κατά χάριν θεός, μέτοχος της άκτιστης δόξας του αληθινού Θεού, η οποία είναι η αιώνια ζωή. Ο ύψιστος αυτός θείος προορισμός, η αφάνταστη αυτή τιμή και δωρεά εκ μέρους του Κυρίου είναι για κάθε έναν άνθρωπο, είτε άνδρας είναι αυτός είτε γυναίκα. Για τον Θεό κάθε άνθρωπος είναι κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο, το οποίο αυτός ο ίδιος έφτιαξε για να ζει και να χαίρεται όλη την απεραντοσύνη Του.

Η γυναίκα με κανέναν τρόπο δεν υστερεί σε αξία σε σχέση με τον άνδρα. Η γυναίκα έχει για τον Θεό την ίδια αξία που έχει ένας άνδρας, και το αντίστροφο. Τα δύο φύλα είναι ισότιμα, αλλά όχι ίσα. Άλλη θέση έχει η γυναίκα, άλλη ο άνδρας. Υπάρχει λόγος που ο Θεός έφτιαξε δύο φύλα και όχι ένα. Δεν έγινε έτσι στην τύχη. Το κάθε φύλο εξυπηρετεί κάποιες δικές του επιμέρους λειτουργίες. Δεν είναι «απαξίωση» για μια γυναίκα το να μην μπορεί να παριστάνει τον άνδρα και να κάνει πράγματα που δεν αρμόζουν στην φύση της, όπως δεν είναι «απαξίωση» και για έναν άνδρα το να μην μπορεί να φοράει σουτιέν και φουστάνια, να έχει έμμηνο κύκλο, να κυοφορεί, να τίκτει, να γαλουχεί κλπ κλπ.

Ας μην ξεχνούμε ότι γυναίκα είναι αυτή που κατέβασε τον Θεό στην γη. Γυναίκα είναι αυτή που κατέχει τα «δευτερεία» της Αγίας Τριάδος. Γυναίκα είναι το εκλεκτότερο πράγμα που είχε να παρουσιάσει ολόκληρη η ανθρωπότητα, η κορωνίδα ολόκληρου του ορατού και αοράτου κόσμου. Σας προκαλούμε να ρίξετε μια ματιά στους Οίκους και στον Κανόνα του Ακαθίστου Ύμνου, και στην υπόλοιπη θεομητορική υμνολογία. Και σκεφτείτε, όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται σε μια γυναίκα…