Μartin Ηeidegger: “ΝΙΤΣΕ. Η βούληση για ισχύ ως τέχνη”

 

Μ. Ηeidegger, Νίτσε. Η βούληση για ισχύ ως τέχνη, μετ. Γ. Ηλιόπουλος, Πλέθρον, Αθήνα, σελ. 376.

Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστήμιου Αθηνών, Καθηγητής Μ.Ε. Δημήτρης Μπαλτάς

Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει τις παραδόσεις του Μ. Χάιντεγκερ στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ, το χειμερινό εξάμηνο 1936-1937, υπό τον τίτλο «Νίτσε. Η βούληση για ισχύ», στον οποίο προσετέθη αργότερα η έκφραση «ως τέχνη».

Δεν είναι ούτε η πρώτη φορά που ο Χάιντεγκερ ασχολείται με ζητήματα αισθητικής, εάν ορθό ότι το δοκίμιό του «Η προέλευση του έργου τέχνης» τοποθετείται στα 1931-1932 (σ. 18 της «Εισαγωγής» του παρουσιαζόμενου βιβλίου) ούτε η τελευταία φορά που ο συγγραφέας του γνωστού «Είναι και Χρόνος» αναμετράται με το έργο του Νίτσε. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η δύναμη της βλακείας

Είναι η πιο επικίνδυνη δύναμη του κόσμου. Δεν μπορούμε να την εξαλείψουμε, αλλά μπορούμε να την αναγνωρίσουμε. Αν και, κάποιες φορές, μας βοηθά να προοδεύσουμε.

«Δύο πράγματα είναι ατελείωτα: το σύμπαν και η βλακεία του ανθρώπου, όμως για το σύμπαν δεν είμαι ακόμα σίγουρος». Αυτή η φράση, που αποδίδεται στον Άλμπερτ Αϊνστάιν, εκφράζει μια πανάρχαια ιδέα. Άλλωστε ο πρώτος βλάκας της ιστορίας δεν ήταν άλλος από τον Αδάμ, που έχασε τον Παράδεισο, για να φάει ένα φρούτο.

Στην άκρη της γλώσσας

Τι εννοούμε όμως με τη λέξη «βλακεία»; Η έννοια, αν και είναι ενστικτωδώς γνωστή σε όλους, μοιάζει να ξεφεύγει από οποιονδήποτε θεωρητικό ορισμό. Δεν είναι απλώς το αντίθετο της εξυπνάδας, γιατί υπάρχουν έξυπνοι άνθρωποι που, κάποιες φορές, συμπεριφέρονται σαν βλάκες.