Καμιά δουλειά δεν αρχίζει ο Κύπριος- ούτε την πόρτα του σπιτιού του δεν ανοίγει το πρωί- χωρίς να ζητήσει τη βοήθεια του Θεού.
Γιατί τον νιώθει σαν μεγαλόψυχο και πονετικό πατέρα που τίποτα δεν γίνεται «δίχως το θέλημάν του», ίδια όπως τον ένιωθαν και οι Ακρίτες της βυζαντινής παράδοσης. Η προσευχή του Διγενή παρ’ όλη την απλότητά της, κλείνει ό,τι πιο υψηλό σε θρησκευτική ανάταση και ανθρώπινο παλμό μας έδωσε η λαϊκή μούσα της Κύπρου: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 