Τούρκοι στην Αλεξανδρέττα
ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ιστορία πρέπει να διδάσκει, όχι να παραπλανά ούτε να διαστρεβλώνει. Ποιος, όμως, διδάσκεται; Όχι, πάντως, οι ηγέτες μας. Πριν από αρκετές ημέρες, ο κατοχικός Ντενκτάς, σε διάλεξή του στο πανεπιστήμιο Μαρμαρά της Κωνσταντινούπολης, με θέμα «Οι σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση και νέες επιλογές», υποστήριξε ότι, αν ζούσε ο Ατατούρκ, θα ακολουθούσε την ίδια πολιτική στην Κύπρο με αυτήν που ακολούθησε στην Αλεξανδρέττα. Ποια ήταν εκείνη η πολιτική; Μετά την υπογραφή της γαλλο-τουρκικής συμφωνίας της Άγκυρας (20/12/1921), η Τουρκία αναγνώρισε πως η επαρχία Hatay, που είχε πρωτεύουσα την Αλεξανδρέττα, αποτελούσε έδαφος της Συρίας, κάτω από γαλλική διοίκηση. Οι όροι της συμφωνίας επικυρώθηκαν με απόφαση του Συμβουλίου της Κοινωνίας των Εθνών (24/7/1922). Όταν το 1936 η Συρία επρόκειτο να αποκτήσει την ανεξαρτησία της, η Τουρκία απαίτησε, παραβιάζοντας διεθνείς της υποχρεώσεις, την ανακήρυξη της Hatay σε ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Η πληθυσμιακή αναλογία της επαρχίας ήταν τότε 60% Άραβες και 40% Τούρκοι.
Η τουρκική απαίτηση απορρίφθηκε από τη Γαλλία, γιατί η ανακήρυξη ανεξαρτησίας δεν προβλεπόταν από τις Συμφωνίες και το ειδικό καθεστώς αυτοδιοίκησης. Επίσης, μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγούσε στο διαμελισμό της Συρίας κατά παράβαση ρητής απόφασης της Κοινωνίας των Εθνών. Η Τουρκία υπέθαλψε, τότε, αιματηρές ταραχές και δολοφονίες, που της έδωσαν το πρόσχημα ώστε να απαιτήσει και η Γαλλία να αποδεχτεί τη Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 