Κάιν και Άβελ

Για παιδιά /Ιστορίες από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη

Το βιβλίο της «Γένεσης» συνεχίζει την αφήγηση με την πορεία των απογόνων των πρωτόπλαστων μετά την εκδίωξή τους από τον Παράδεισο. Στο τέταρτο κεφάλαιο μπορούμε να διαβάσουμε για τον Κάιν και τον Άβελ, τα παιδιά του Αδάμ και της Εύας.

Όταν ο Θεός έπλασε τον Αδάμ και την Εύα, τους ευλόγησε και τους είπε ν’ αυξάνουν και να πληθαίνουν και να γίνουν κύριοι όλης της γης. Αυτή η ευχή συνόδευε τους πρωτόπλαστους και μετά την εκδίωξή τους από τον Παράδεισο. Ο Αδάμ και η Εύα αξιώθηκαν να Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η Κάθοδος του Χριστού στον Άδη (2)

Ο Επιτάφιος της Μονής Βατοπαιδίου (δώρο του αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ' Καντακουζηνού, 1347-1354)

Αγίου Επιφανίου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίας της Κύπρου

ΛΟΓΟΣ

στο Άγιο και Μεγάλο Σαββάτο

Που αναφέρεται

Στη Θεόσωμη Ταφή του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού
και στον Ιωσήφ από την Αριμαθαία, και στην κάθοδο του Κυρίου στον Άδη, που έγινε κατά παράδοξο τρόπο μετά το σωτήριο πάθος.
15. Ας κατεβούμε μαζί με τον Χριστό, ας συγχορέψουμε, ας σπεύσουμε, ας κάνουμε γρήγορα, βλέποντας τη συμφιλίωση του Θεού με τους ανθρώπους, την απελευθέρωση των καταδίκων που κάνει ο αγαθός Κύριος. Γιατί πορεύεται Αυτός που από τη φύση Του είναι φιλάνθρωπος, να αποφυλακίσει τους πανάρχαιους δεσμώτες, με ανδρεία και πολλή δύναμη , αυτούς που βρίσκονται στους τάφους, που κατάπιε τυραννικά ο πικρός και ανήμερος τύραννος, αφού τους υπέταξε και ως ληστής τους άρπαξε από την αγκαλιά του Θεού.

Σύγχρονοι Κάιν και Ησαύ

Κάιν και Άβελ. Έργο του Ιταλού ζωγράφου Pietro Novelli (1603-1647)

Ο κόσμος μας σήμερα είναι απαλλαγμένος από ανθρώπους σαν τον Κάιν, που ήταν γεμάτος από φθόνο και φόνο για τον αδελφό του, και σαν τον Ησαύ, που πούλησε τα πρωτοτόκια αντί πινακίου φακής; Άλλαξε ο άνθρωπος σήμερα;

Δυστυχώς όχι! Και σήμερα ακόμη – ίσως περισσότερο σήμερα – υπάρχουν άνθρωποι που επαναλαμβάνουν τον Κάιν, που κατά τον Αγ. Μακάριο τον Μέγα, είναι «τύπος και εικών πάντων των αμαρτωλών». Η πρόοδος των άλλων, η φήμη, η αρετή και η ευτυχία τους ξεσηκώνει μέσα τους τη ζήλεια, που σύντομα – όταν δεν καταπολεμηθεί – εξελίσσεται στο φοβερό πάθος του φθόνου και καταστρέφει την ψυχή τους. Η κακοποιός δύναμη του πάθους αυτού είναι πολλές φορές τρομακτική, αλλά και φοβερά εφευρετική σε τρόπους προσβολής και καταστροφής του φθονουμένου. Τα πάντα επιστρατεύονται, προκειμένου να εξοντωθεί ο… αντίπαλος!

Ο Δυσώδης και ρυπαρός φθόνος

Ο Χρόνος σώζει την Αλήθεια από τον Φθόνο και την Ψέμμα. Έργο του Γάλλου ζωγράφου Francois Lemoyne, 1737

Ερωτήθηκε κάποτε ένας σοφός: ποια είναι εκείνα τα μάτια που βλέπουν καλύτερα; Τα σκουρόχρωμα ή τα γαλανά; Των ανδρών ή των γυναικών; Των ανθρώπων ή μήπως τα μάτια των ζώων; Και ο σοφός αποκρίθηκε: τα μάτια που βλέπουν καλύτερα είναι αυτά των φθονερών γιατί βλέπουν από απόσταση, βλέπουν και την παραμικρή λεπτομέρεια, βλέπουν ακόμη και όσα δεν υπάρχουν. Ένα μόνο πράγμα δεν βλέπουν, το καλό. Και όταν το εντοπίσουν, τότε γεμίζουν δάκρυα και σφαλίζουν για να μην το βλέπουν.

Φθονεροί και αδίστακτοι άνθρωποι δεν έλειψαν, από καμιά εποχή και κοινωνική οργάνωση. Είναι «άνθρωποι» χωρίς ανθρωπιά, που αρέσκονται να κάνουν το κακό και να σκορπούν τον όλεθρο. Η γλώσσα τους εμπεριέχει θανατηφόρο δηλητήριο που εκτοξεύεται αδιακρίτως επί δικαίους και αδίκους και δολοφονεί υπολήψεις, τραυματίζει ψυχές, δυσφημεί προσωπικότητες, ακυρώνει προσπάθειες. Γι΄ αυτούς ο ιερός ψαλμωδός αναφέρει «ηκόνησαν γλώσσα αυτών ωσεί όφεως, ιός ασπίδων υπό τα χείλη αυτών» (Ψαλμ. 139,4).