Ο Εσπερινός της Αγάπης στο Βατοπαίδι (Πάσχα 2013)

Στιγιμιότυπα από την Ακολουθία του Εσπερινού της Αγάπης στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου. Το Ευαγγέλιο διαβάστηκε σε δεκατρείς γλώσσες, ενώ αποδόθηκε με βυζαντινό μέλος στην ομηρική διάλεκτο. Δείτε το βίντεο:

Γιατί πράγμα ξεσηκώνονται οι επικριτές του Χριστιανισμού;

Nicolas Berdiaeff

Στη διάρκεια της ιστορίας της η χριστιανική ανθρωπότητα πρόδωσε τριπλά το Χριστιανισμό. Στην αρχή τον παραμόρφωσε, στη συνέχεια τον εγκατέλειψε ολότελα και στο τέλος, και ακριβώς αυτό ήταν το πιο μεγάλο της λάθος, άρχισε να τον καταριέται για το κακό που είχε η ίδια δημιουργήσει. Όταν κρίνουν το Χριστιανισμό, κρίνουν τα αμαρτήματα και τα ελαττώματα της χριστιανικής ανθρωπότητας, κρίνουν τη μη εφαρμογή και την παραμόρφωση της αλήθειας του Χριστού από τον άνθρωπο. Γι’ αυτές ακριβώς τις παραμορφώσεις, τα αμαρτήματα και τις ανθρώπινες κακίες αποσπάστηκε απ’ το Χριστιανισμό ο κόσμος.

Στη μια ιδανική αρχή πρέπει να αντιπαραθέσουμε μιαν άλλη. Στο ένα πραγματικό γεγονός πρέπει να αντιπαρατάξουμε ένα άλλο. Θα μπορούσε κανείς να υπερασπιστεί τον Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Τα δύο αγγούρια και η ιεραποστολή…

Ιερομόναχος Ιγνάτιος

Μερικοί ρωτούν πως αρχίζει η Ιεραποστολή σε ένα χωριό ή σε μια πόλη. Αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι η Ιεραποστολή δεν είναι υπόθεση ανθρώπινη, αλλά έργο της θείας Χάριτος. Το Άγιο Πνεύμα φωτίζει και τους Ιεραποστόλους και τους καλοπροαίρετους ανθρώπους που αναζητούν τις ανώτερες και αληθινές αξίες, ώστε να συντελεσθεί το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία των ψυχών. Δεν αρκεί όμως μόνο η Χάρις του Θεού και η καλή προαίρεση των ανθρώπων. Ο ιεραπόστολος σαν άλλος γεωργός είναι υποχρεωμένος να σπέρνει τον λόγο του Θεού σε κάθε ευκαιρία, σε κάθε περίσταση· και όταν το έδαφος είναι κατάλληλο, ο σπόρος βλασταίνει και αποδίδει ανάλογη καρποφορία. Στην Ιεραποστολή επαληθεύεται εναργώς το Ευαγγέλιο. Ο λόγος του Θεού άλλοτε δίνει εκατονταπλασίονα καρπό και άλλοτε πάλι πολύ λίγο η και καθόλου. Σχετικώς θα αναφέρω μία αληθινή ιστορία που συνέβη πρόσφατα.

Η Ευλαβέστατη γυναίκα ονόματι Βασιλική

ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΗΣ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Στο Μεσολόγγι ζούσε μία ευλαβέστατη γυναίκα, ονόματι Βασιλική (Κούλα την φώναζαν), παντρεμένη με τον Δημήτριο, ψαρά στο επάγγελμα. Ήταν και οι δυο πολύ πιστοί και πολύ απλοί άνθρωποι.

Όταν ή Βασιλική ήταν νέα, την ήμερα των Θεοφανείων «είδε τους; ουρανούς ανεωγμένους» και τούς Αγγέλους τού Θεού να ψάλλουν. Γι’ αυτό έλεγε: «Αυτή την ήμερα μη φεύγεις από την εκκλησία, έστω και αν καίγεται το σπίτι σου, γιατί ανοίγουν οι ουρανοί».

ΤΑΛΙΤΑ ΚΟΥΜ – Του πατρός CONSTANTIN GALIERIU

ΤΑΛΙΤΑ ΚΟΥΜ

Ή περί της θησαυρού εκ της χώρας του ελέους

Αν κοιτάζουμε στο ημερολόγιο βλέπουμε ότι το σημερινό ιερό ευαγγέλιο ονομάζεται «Η Ανάσταση της θηγατρός του Ιαείρου». Ο όσιος λόγος μας αναγγέλλει εδώ ακόμη ένα θαυμαστό έργο: τη θεραπεία μιας γυναίκας, η οποία εδώ και δώδεκα χρόνια ήταν αιμορροούσα. Αλλά ας ακούσουμε ξανά το κείμενο του ευαγγελίου:

Και ιδού, ήλθεν ανήρ ω όνομα Ιαειρος, και αυτός άρχων της συναγωγής ύπηρχεν, και πεσών παρά τους πόδας τον Ιησού παρεκάλει αυτόν εισελθείν εις τον οίκον αυτού- ότι θυγάτηρ μονογενής ην αύτώ ως ετών δώδεκα, και αύτη άπεθνησκεν. Εν δε τω υπάγειν αυτόν οι όχλοι συνέπνιγον αυτόν. Και γυνή ούσα εν ρύσει αίματος από ετών δώδεκα, ήτις ίατροις προσαναλώσασα όλον τον βιον ουκ ίσχυσεν ύπούδενός θεραπευθήναι, προσελθούσα όπισθεν, ήψατο τού κράσπεδου τού ιματίου αυτού- και παραχρήμα έστη ή ρύσις τού αίματος αυτής. Και είπεν ό Ιησούς, Τις ό άψαμενος μου;

Μάθε να προσεύχεσαι

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003))

Αν η απελπισία μας πηγάζει από πολύ βαθιά μέσα μας, αν αυτό που ζητάμε, αυτό για το οποίο κραυγάζουμε, είναι τόσο ουσιαστικό ώστε να καλύπτει όλες τις ανάγκες της ζωής μας, τότε βρίσκουμε κατάλληλα λόγια να προσευχηθούμε και μπορούμε να φτάσουμε στην κορυφαία στιγμή της προσευχής μας, τη συνάντηση με το Θεό.

Θα ήθελα να πω κάτι για την «κραυγή» της προσευχής. Φώναζε δυνατά ο τυφλός Βαρτίμαιος. Τι λέει όμως το Ευαγγέλιο για τους ανθρώπους γύρω του; Προσπαθούσαν, λέει, να τον κάνουν να σιωπήσει. Μπορούμε να φανταστούμε όλους εκείνους τους ευσεβείς ανθρώπους με την καλή όραση, τα γερά πόδια, την καλή υγεία που περικύκλωναν το Χριστό και μιλούσαν για υψηλά θέματα, για τη Βασιλεία του Θεού που έρχεται, για τα μυστήρια των Γραφών, να γυρίζουν προς το Βαρτίμαιο και να του λένε:

«Ιησού, Υιέ Δαυΐδ, ελέησόν με»

Συγκινητική παρουσιάζεται, αγαπητοί μου αδελφοί, η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Ένας άνθρωπος ευρίσκεται στην πιο αξιολύπητη θέση. Τυφλός και επαίτης.
Πτωχός, που περιμένει κάποια υλική βοήθεια από τους ανθρώπους, αφού τίποτε άλλο δεν μπορούν να του προσφέρουν. Μα να ! Αυτή τη φορά περνά Εκείνος, «που ζωή και φως αιώνιον είναι». Ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Δαυΐδ. Και ο τυφλός φωνάζει με όλη του τη δύναμη, με όση φωνή του απέμεινε ακόμη στα κουρασμένα του στήθη: «Ελέησόν με»! Και η θεραπεία συντελείται. Το φως, στο θεϊκό πρόσταγμα, γεμίζει τα άδεια του μάτια. Και ο τυφλός αναβλέπει.

Με ποιόν τρόπο γνώρισε την πίστη ο Ντοστογιέφκυ;

Θεοδόσιος Μαρτζούχος (Πρωτοσύγκελλος Ι. Μ. Νικοπόλεως και Πρεβέζης)

Να ’σαι είκοσι δύο χρονών και να ’σαι θανατοποινίτης! Να περιμένεις να σε κρεμάσουν! Η ζωή μπροστά γεμάτη ομορφιά και νειάτα και ’σένα να θέλουν να σε σκοτώσουν;

Και γιατί τέλος πάντων; Γιατί θέλησες να υπάρχει ισότητα και σωστό στην κοινωνία! Να μην υπάρχουν αφεντάδες και…δούλοι. Να ’μαστε όλοι ίσοι. Και να ’ναι όλα ίσια. Όχι στραβά κι ανάποδα.

22 Νοεμβρίου – Μνήμη της αγίας μεγαλομάρτυρος Καικιλίας και των συν αυτή (με μεταφρασμένη εκλογή από την σημερινή ακολουθία)

Ο Τιβούρτιος μετανόησε για την προηγουμένη ζωή του, και φωτίσθηκε. Σε τόση δε αρετή έφθασε ο Τιβούρτιος, ώστε αξιώθηκε να συνομιλεί καθημερινά με τους Αγίους Αγγέλους!

Και οι τρεις Άγιοι εξακολουθούσαν να ενταφιάζουν τους χριστιανούς Μάρτυρες, και για τον λόγο αυτό οι αδελφοί Βαλεριανός και Τιβούρτιος καταγγέλθηκαν στον έπαρχο της πόλεως, και συνελήφθησαν. Καταδικάσθηκαν σε θάνατο δι’ αποκεφαλισμού. Τότε ήταν που ο δήμιος τους καπηλάριος Μάξιμος, ο οποίος εντυπωσιάσθηκε βαθειά από το θάρρος των Αγίων και την αφοβία τους ενώπιον του θανάτου, είδε κατά την ώρα του μαρτυρίου τους, φωτεινούς Αγίους Αγγέλους να παραλαμβάνουν τις ψυχές των Μαρτύρων, και να τις οδηγούν με δόξα στους ουρανούς! Τότε ομολόγησε και αυτός Πίστη στον Χριστό, και μαρτύρησε ευθύς αμέσως, για να τύχει της ιδίας δόξης με τους Μάρτυρες, την οποίαν είδε και πόθησε.

Η Αγία Καικιλία συνέχισε παρ’ όλα αυτά, να ενταφιάζει Αγίους Μάρτυρες, να διανέμει την περιουσία της στους πτωχούς, και να διαδίδει τον λόγο του Θεού.

Ο Άγιος Κλήμης ο θαυματουργός, Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος

Αντάξιος μαθητής των δύο πανσέπτων Άγιων ισαποστόλων Κυρίλλου και Μεθοδίου, των γνωστών ως φωτιστών των Σλαύων, υπήρξεν ο Άγιος Κλήμης ο θαυματουργός, Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος και λαμπρότατος ποιμένας και διδάσκαλος της ευρύτερης περιοχής της Μοισίας[1], του οποίου η μνήμη τιμάται την 25ην Νοεμβρίου από όλους τους λαούς της χερσονήσου του Αίμου.

Ακολουθώντας τα άγια βήματα των διδασκάλων του, εβάδισε στα ίχνη τους, έχοντας ως πρότυπον τον βίον τους, αλλά και της υπολοίπου σεπτής χορείας των μαθητών τους, γι΄ αυτό και με ποικίλα χαρίσματα εδοξάσθη από τον Κύριο και εφάμιλλος των αγγέλων ανεδείχθη, το δε όνομά του βίβλος ουράνια φέρει εγγεγραμμένο, σύμφωνα με τον ιερόν βιογράφον του.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 18 Νοεμβρίου 2012 – Κυριακή Θ´ Λουκά

(Λουκ. ιβ´ 16-21)

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ᾿Ανθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα· καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· Τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; Καὶ εἶπε·Τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου, καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· Ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ῎Αφρων, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; Οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν. Ταῦτα λέγων ἐφώνει· ῾Ο ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω.
Ἀπόδοση σε απλή γλώσσα:

Παραβολή του σπλαχνικού Σαμαρείτη (Λουκ ι, 25-37)

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003))

Κήρυγμα στις 30/11/1997

Εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού και Του Αγίου Πνεύματος.

Εν συντομία, το σημερινό Ευαγγέλιο εμπεριέχει όλα όσα αποτελούν τον τρόπο ζωής του χριστιανού.

Η πρώτη εντολή είναι ότι θα πρέπει ν’ αγαπάμε το Θεό με όλη μας την καρδιά, με όλη μας τη διάνοια, με όλη μας τη δύναμη, με ολόκληρη την ύπαρξή μας και τον πλησίον μας ως τον εαυτόν μας. Το ν’ αγαπάμε σημαίνει να προτιμούμε όλα όσα είναι αγαπητά στο αγαπώμενο πρόσωπο, απ’ αυτά που είναι αγαπητά σε μας.

Τί σημαίνει η πίστη στο Ευαγγέλιο;

Τί σημαίνει η πίστη στο Ευαγγέλιο; Σημαίνει να πιστεύεις στο Χαρμόσυνο Άγγελμα που ο ουράνιος Άγγελος, ο Υιός του Θεού και Θεός, έφερε στο ανθρώπινο γένος.

Με άλλα λόγια είναι το να πιστεύεις στον Κύριο Ιησού Χριστό και την Αποκάλυψή Του.

ΗΑποκάλυψη του Χριστού είναι η μεγαλύτερη αποκάλυψη από τότε πού κτίστηκε ο κόσμος.

 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Η κακουργία του διαβόλου (Λουκ. η 26-39)

Ιωήλ Φραγκάκος (Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας)

«Δέομαί σου, μη με βασανίσης»

Πολλοί άνθρωποι τη μανία του διαβόλου που στρέφεται κατά της ψυχής μας και μας δημιουργεί πολλά προβλήματα «συνοράν ουκ έχουσι», δηλαδή αδυνατούν να το αντιληφθούν, γι’ αυτό παρεχώρησε ο Θεός και κατά το σώμα «δαιμονοφορήτους γίνεσθαι», να δαιμονισθούν μερικοί και στο σώμα, ώστε να αντιληφθούμε όλοι πόσο φοβερό πράγμα είναι να κάνει κάποιος ένοικο της ψυχής του το διάβολο, όταν πραγματοποιεί τα έργα της αμαρτίας, παρατηρεί ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς. Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα περιγράφει ένα δαιμονισμένο στα Γάδαρα. Η περιγραφή είναι φοβερή και αξίζει να δούμε μερικά σημεία απ’ αυτά που αναφέρει ο Ευαγγελιστής.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 14 Οκτωβρίου 2012 – Κυριακή Δ´ Λουκά

(Λουκ. η΄ 5-15)

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην·

Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ.

Καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν  ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα.

Ἐπηρώτων

Η ευσπλαχνία του Χριστού. (Κυριακή Γ΄Λουκά)

Μητροπολίτης Εδέσσης Ιωήλ

«Και ιδών αυτήν ο Κύριος ευσπλαγχνίσθη υπ’ αυτή»

«Όπως οι διδάσκαλοι των μικρών παιδιών τα μορφώνουν με σύστημα, δηλαδή προσπαθούν να μάθουν τους μαθητές το αντικείμενο της γνώσεως αρχίζοντας απ’ τα πιο μικρά και προχωρώντας στα πιο μεγάλα, έτσι και ο Κύριος έκανε με τους μαθητές Του. Πρώτα-πρώτα ενώπιόν τους θεράπευσε απλές ασθένειες, μετά έβγαλε δαιμόνια από τις ψυχές των ανθρώπων, μετά άνοιξε τα μάτια τυφλών, ύστερα χάρισε την υγεία αυτών που είχαν πλησιάσει το θάνατο και στο τέλος έκανε τις αναστάσεις, όπως π.χ. της θυγατέρας του Ιαείρου ή του παιδιού της χήρας της Ναΐν που περιγράφεται στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα. Ο Κύριος ανέστησε τους νεκρούς, προκειμένου να «προειδοποιήσει», δηλαδή να προετοιμάσει το δρόμο για τη διδασκαλία της αναστάσεως της δικής Του και γενικά των νεκρών, τονίζει ο Θεοφάνης ο Κεραμεύς. «Ας δούμε μερικές πτυχές του θαύματος της αναστάσεως του υιού της χήρας γυναικός.

Οσία Άννα η Σουηδή († 10 Φεβρουαρίου 1050)

Η μνήμη της τιμάται την 10η Φεβρουαρίου και μαζί με εκείνη του γιού της Αγ. Βλαδιμήρου, την 4η Οκτωβρίου.

Η Πριγκίπισσα Ειρήνη, θυγατέρα των Σουηδών Βασιλέων Όλαφ και Εστρίδης και σύζυγος του Μεγάλου Ηγεμόνα του Κιέβου Γιαροσλάβου του Σοφού, γιού του Μεγάλου Βλαδιμήρου.

Η εποχή κατά την οποία έζησε ήταν εποχή μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών αναστατώσεων, συνεχών εμφυλίων πολέμων και ταραχών. Η ίδια όμως, αφού βίωσε το Ευαγγέλιο, αγωνίσθηκε για την επικράτηση των αρχών Του, τόσο στην προσωπική και οικογενειακή της ζωή, όσο και στη ζωή του πρώϊμου Ρωσικού κράτους. Δημιούργησε μεγάλη

Ψευδείς διαδόσεις και αυθεντικές μαρτυρίες: η αλήθεια για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού

Το Τμήμα Θεολογικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Νεάπολις Πάφου απαντά σε μυθεύματα των ημερών μας προβάλλοντας την αυθεντική αλήθεια των Βιβλικών κειμένων για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού.  Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου:

Κυριακή του Τυφλού

«Εκείνο τον καιρό, καθώς περνούσε ο Ιησούς, είδε έναν άνθρωπο που είχε γεννηθεί τυφλός. Τότε τον ρώτησαν οι μαθητές του και του λέγουν διδάσκαλε, ποιός αμάρτησε, αυτός η οι γονείς του, για να γεννηθεί τυφλός; Αποκρίθηκε ο Ιησούς· ούτε αυτός αμάρτησε ούτε οι γονείς του, αλλά γεννήθηκε τυφλός για να φανερωθούν σ’ αυτόν τα έργα του Θεού. Εγώ πρέπει να εργάζομαι τα έργα εκείνου που με έστειλε, ως που ακόμη είναι ημέρα· έρχεται νύχτα όπου κανένας δεν μπορεί να εργάζε ται. Όταν είμαι στον κόσμο, φως είμαι του κόσμου. Αφού είπε αυτά έφτυσε χάμω και με το σάλιο έκαμε λάσπη και έβαλε τη λάσπη πάνω στα μάτια του τυφλού και του είπε: πήγαινε να νιφτείς στη δεξαμενή του Σιλωάμ, που στα ελληνικά θέλει να πει «απεσταλμένος».

Πήγε λοιπόν και νίφτηκε και ήλθε βλέποντας. Ο γειτόνοι του λοιπόν και εκείνοι που τον έβλεπαν και ήξεραν πως πρώτα ήταν τυφλός, έλεγαν αυτός δεν είναι που καθόταν και ζητιάνευε; Αλλοι έλεγαν πως αυτός είναι· άλλοι πως κάποιος όμοιος του· εκείνος έλεγε πως εγώ είμαι· του έλεγαν λοιπόν πώς ανοίχτηκαν τα μάτια σου; Αποκρίθηκε εκείνος και είπε· ένας άνθρωπος που λέγεται Ιησούς έκαμε λάσπη και έβαλε πάνω στα μάτια μου και μου είπε: πήγαινε στη δεξαμενή του Σιλωάμ και νίψου. Πήγα λοιπόν και νίφτηκα και είδα το φως μου.

Πρωτότοκος εκ των νεκρών

Την οδό του μαρτυρίου βάδισε πρώτος ο Κύριος, όταν αίροντας τον Σταυρό Του ανέβηκε στον Κρανίου Τόπο.

Αυτή η πρωτοπορία του Χριστού στο δρόμο του Γολγοθά πρέπει να είναι πάντοτε εναργής στη μνήμη μας. Για να θυμούμαστε ότι στις δύσκολες ώρες του πόνου έχουμε συμπαραστάτη, συνοδοιπόρο, συμμέτοχο και κοινωνό της δικής μας δυσκολίας τον ίδιο το Θεάνθρωπο Χριστό.

Κυριακή της Σαμαρείτιδος (Ιωάν. δ’ 5-42)

Ο Χριστός συνομιλεί με την Σαμαρείτιδα. Από πίνακα του δανού ζωγράφου Carl Bloch (1834-1890).

Ο τόπος της αληθινής λατρείας

Το σημερινό Ευαγγέλιο μας μεταφέρει στη Σαμάρεια της Παλαιστίνης και συγκεκριμένα στο «φρέαρ τοΰ Ιακώβ». Εδώ θα δούμε τον Κύριο να οδοιπορεί, να κουράζεται και να διψά «τήν των πλανεμένων επιστροφήν». Η σωτηρία του ανθρωπου ήταν η πείνα και η δίψα Του. «Βρώμα Του και πόμα Του» (=τροφή και ποτό Του) είναι να εκπληρώσει το θέλημα τοϋ Πατέρα Του, να σώσει τον άνθρωπο. Κάθεται στο πηγάδι, όχι για δική Του άνεση, αλλά για να «ζητήση και σώση» ένα άπολωλός πρόβατο Του, τη γνωστή Σαμαρείτιδα, από το Βάρος της αμαρτίας και να την ποτίσει άπό την πηγή του «ζώντος ύδατος».

Είναι δυνατό με σχοινί δύο μέτρων ν’ αντλήσεις νερό από πηγάδι χιλίων μέτρων;

 Διάλογος θεογνωσίας

Διψασμένο βλέπουμε το Χριστό στην Ευαγγελική περικοπή της Σαμαρείτιδας. Διψασμένο Τον είδαμε και τη Μεγάλη Παρασκευή. «Διψώ», ζήτησε πάνω από το Σταυρό λίγο νερό και απόκριση δεν πηρέ. Ζήτησε νερό στο πηγάδι Σιχάρ από μία γυναίκα, κι εκείνη του απάντησε. Δεν θέλει τίποτε άλλο ο Χριστός. Θέλει απλώς ν’ απαντήσουμε, ν’ ανταποκριθούμε στη δίψα Του. Διψάει ο Χριστός το δικό μας ξεδίψασμα. Διψάει τη δική μας σωτηρία Και είναι έτοιμος να την προσφέρει. Πώς;

Με το διάλογο. Κάνει ο Χριστός διάλογο στην Ευαγγελική περικοπή. Διάλογο με μία ψυχή, μ’ έναν άνθρωπο.

Πουθενά δεν είναι ο Θεός· ούτε εδώ ούτε εκεί!

Το φρέαρ του Ιακώβ

Κυριακή της Σαμαρείτιδας

 Ο διάλογος του Ιησού Χριστού με τη σαμαρείτισσα γυναίκα, που ακούσαμε στο σημερινό Ευαγγέλιο, έγινε στην αρχή της τριετίας, αμέσως υστέρα από την παράδοση του βαπτιστή Ιωάννη. Τότε ο Ιησούς Χριστός, που βρισκόταν στην Ιουδαία, έφυγε για τη Γαλιλαία. Η Ιουδαία είναι στα νότια της Παλαιστίνης, η Γαλιλαία είναι στα βόρεια και στη μέση είναι η Σαμάρεια. Ο Ιησούς Χριστός λοιπόν, που ήταν στα Ιεροσόλυμα για την εορτή του Πάσχα, γυρίζοντας τώρα και πηγαίνοντας από την Ιουδαία στη Γαλιλαία, περνάει από τη Σαμάρεια. Ο καιρός είναι μετά την άνοιξη, έχει αρχίσει πια να παίρνει καλοκαίρι κι είναι δικαιολογημένη η κόπωσή του, πεζοπορώντας καλοκαιριάτικα μέσ’ στο μεσημέρι. Βρίσκεται στην πόλη Σιχάρ, κοντά στον τόπο, που ο Ιακώβ στα παλιά χρόνια είχε δώσει στο γιό του τον Ιωσήφ.

Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα

«Την άλλη μέρα, το μεγάλο πλήθος που είχε έρθει για τη γιορτή του Πάσχα, όταν άκουσαν ότι έρχεται ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα, πήραν κλαδιά φοινικιάς, και βγήκαν από την πόλη να τον προϋπαντήσουν, και κραύγαζαν: «Δόξα στο Θεό! Ευλογημένος αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο! Ευλογημένος ο βασιλιάς του Ισραήλ»(Ιωάν. ιβ, 12-13). Την επόμενη μέρα του δείπνου της Βηθανίας, ο Κύριος ξεκίνησε για τα Ιεροσόλυμα, την πόλη που θανάτωσε τους προφήτες.

Η Ιερουσαλήμ δεν ήταν τόπος όπου κατοικούσαν μόνο οι στενόμυαλοι φαρισαίοι, οι αλαζόνες γραμματείς και οι θεομίσητοι αρχιερείς.

Ο Ιερέας που «μεταφράζει» το Ευαγγέλιο στη Νοηματική

Μια φορά τον χρόνο, στον Εσπερινό της Αγάπης, ένας αρχιμανδρίτης, ο πατήρ Ιωάννης Καραμούζης, βγαίνει στην ωραία πύλη και αποδίδει το Ευαγγέλιο στη νοηματική γλώσσα προκειμένου να αντιληφθούν το κείμενο οι κωφοί. Πρόκειται για τη μοναδική ακολουθία (μέχρι στιγμής) όπου ο κληρικός ενδεδυμένος με τα άμφια «μεταφράζει» τα ιερά κείμενα. Ο παπα-Γιάννης έχει αφιερώσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη διακονία των κωφών και των βαρήκοων και είναι ένας από τους τέσσερις ιερείς σε όλη την Ελλάδα που γνωρίζει τη νοηματική.

«Η ενασχόλησή μου ξεκίνησε πριν από 11 χρόνια όταν με πλησίασε η μητέρα ενός κωφού παιδιού και μου ζήτησε να ασχοληθώ μαζί του διότι είχε τελειώσει το λύκειο των κωφών, είχε επιστρέψει στο σπίτι του στη Χαλκίδα, αλλά δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με κανέναν ακούοντα. Θεώρησα, λοιπόν, ότι ήταν ένα μήνυμα από τον Θεό να ασχοληθώ με τους κωφούς και να τους δώσω όλο το ενδιαφέρον και την ενέργειά μου» λέει στην «κυριακάτικη δημοκρατία» ο αρχιμανδρίτης. Για τον π. Ιωάννη άνοιξε ένας νέος δρόμος στη ζωή του και αποφάσισε να ασχοληθεί όχι μόνο ποιμαντικά αλλά και επιστημονικά με το θέμα.