συνέχεια από: Σημείο Θεού – Bησσαρίων ο Αγαθωνίτης (3)
VatopaidiFriend : Με αφορμή ένα άρθρο του Παναγιώτη Κουή (link: https://vatopaidi.wordpress.com) που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα μας, όπου αναφέρει για το μεγάλο αριθμό των προσκυνητών που επισκέφτηκαν τη Μονή Βατοπαιδίου τις ημέρες του Πάσχα επικοινωνήσαμε με τη Μονή και παρακαλέσαμε τους πατέρες να μας δώσουν ακριβή στοιχεία.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε: Από το Σάββατο του Ακαθίστου (1 Απριλίου) ώς το Σάββατο του Πάσχα (25 Απριλίου), δηλαδή για τρεις εβδομάδες φιλοξενήθηκαν στη Μονή Βατοπαιδίου 2.938 προσκυνητές, στην Τράπεζα παρατέθηκαν 10.796 μερίδες (γίνονται δύο γεύματα), τα πλυντήρια έπλυναν μόνο για τους προσκυνητές 2.130 κιλά ρούχα (σεντόνια, πετσέτες, μαξιλαροθήκες). Ενώ βέβαια ο κόσμος συνεχίζει να επισκέπτεται τη Μονή, τήν Τρίτη που επικοινωνήσαμε με τη Μονή είχαν 120 προσκυνητές.
Οι προσκυνητές εκτός από το γεγονός ότι έβλεπαν το Βυζαντινό τελετουργικό της ΙΜΜ Βατοπαιδίου, είχαν την τύχη ανάμεσα τους να βρίσκονται και αξιόλογοι πνευματικοί όπως ο Καθηγούμενος της Ι. Μονής Αγάθωνος, Γέροντας Δαμασκηνός, ο οποίος στην Τράπεζα μίλησε για τον όσιο Γέροντα Βησσαρίωνα που το σκήνωμά του βρέθηκε άφθορο. (Η ομιλία του εδώ). Αν θέλετε λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε στη σελίδα μας σε 5 μέρη (μέρος 1ο, μέρος 2ο, μέρος 3ο, μέρος 4ο και μέρος 5ο).
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι ενώ οι εχθροί της Μονής, προσπάθησαν να κάνουν κακό (και δεν έχουν σταματήσει αφού έχουν δεσμευμένους τους λογαριασμούς της Μονής), το μόνο που κατάφεραν είναι να γνωστοποιήσουν στον κόσμο όλο, ότι υπάρχει ένας Ηγούμενος που ενδιαφέρεται για τον κόσμο, που η αγάπη που έχει για τον κόσμο είναι αδιανόητη για εμάς τους απλούς λαϊκούς, ότι οι μοναχοί-παιδιά του είναι οι πιό καλωσυνάτοι και αγαθοί άνθρωποι που υπάρχουν, με μόνο ενδιαφέρον τους, πέρα από τον Κύριο μας, το διακόνημα τους και την Αδελφότητα. Ίσως όμως να είχαν σκοπό, να πλημμυρίσει η Μονή με επισκέπτες, ώστε να χρεωκοπήσουν!)
Αυτό βέβαια που δεν πρόβλεψαν όμως είναι ότι όποιος πάει εκεί, βλέπει τι σημαίνει αγάπη, πραότητα, μακροθυμία, εγκράτεια, χαρά, ειρήνη, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστη. Αυτό που δεν πρόβλεψαν είναι ότι ο κόσμος που τους αγαπάει, ρωτάει κάθε μέρα πώς μπορούν να βοηθήσουν. Αυτό που ξέχασαν είναι ότι υπάρχει ο Κύριος που δεν αφήνει ποτέ μόνους αυτούς που ακολουθούν τα λόγια του.
Από την άλλη βέβαια, κατάφεραν να τιμωρήσουν κάποιους. Τιμώρησαν τους εργάτες που δούλευαν στην Μονή. Τιμώρησαν τις οικογένειες τους, που οι άνθρωποι τους βρίσκονται ανάμεσα στις 18000 χαμένες θέσεις εργασίας. Τιμώρησαν τους φτωχούς ανθρώπους που βοηθούσε ο «Κακός Εφραίμ», τους φυλακισμένους και τις οικογένειες τους. Τιμώρησαν ακόμα και αυτούς που θα δούλευαν στο κέντρο αποκατάστασης αναπήρων και το κέντρο απεξάρτησης που ετοίμαζε η Μονή μαζί με την Μητρόπολη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής. Τους ανάπηρους και τους εξαρτημένους που θα περιέθαλπταν. Τις οικογένειες που πλήρωναν το ενοίκιο τους . Τα μοναστήρια που συντηρούσαν.
Δυστυχώς ο Γέροντας μας έχει απαγορέψει να πούμε έστω και τα λίγα που ξέρουμε.
Τελικά ναι τιμώρησαν κάποιον.
ζαχαράκη
του Αρχιμ. Δαμασκηνού Ζαχαράκη,
Καθηγουμένου Ιεράς Μονής Αγάθωνος
Η κοίμησή του
Ο π. Βησσαρίων ήταν καλά στην υγεία του σε γενικές γραμμές· δεν είχε μεγάλα προβλήματα υγείας. Είχε υποβληθεί σε μία εγχείρηση νεφρού, αλλά ήταν καλά. Στα τελευταία του ήρθαν η κόπωση, τα γεράματα· έπαθε κι ένα κρυολόγημα και νοσηλεύτηκε για λίγο στο Νοσοκομείο της Λαμίας, αλλά επειδή ήταν δύσκολη η κατάστασή του, τον πήγαν στο Νοσοκομείο «Σωτηρία», στην Αθήνα. Εκεί, παρ’ ότι τον βοήθησαν οι γιατροί, δεν μπόρεσε … ο καημένος λόγω των γηρατειών του να ξεπεράσει το πνευμονικό οίδημα· κι έτσι εν Κυρίω και με τη χάρη Του εκοιμήθη στις 22 Ιανουαρίου 1991.
Η είδηση του θανάτου του λύπησε κατάβαθα όλα τα πνευματικά παιδιά του· μάς συγκλόνισε. Εδώ στο μοναστήρι έπεσε μεγάλο πένθος. Όσον καιρό ήταν άρρωστος ο π. Βησσαρίων στην Αθήνα, ο γέροντας Γερμανός αγρυπνούσε δίπλα στο προσκέφαλό του, μέχρι πού του έκλεισε τα μάτια.
Το μοναστήρι εκείνες τις ημέρες ήταν ντυμένο στα λευκά, είχε 50-60 εκ. χιόνι· με δυσκολία ανέβηκε η νεκροφόρα. Όταν έφεραν τον γέροντα στο μοναστήρι, τον βάλαμε στην εκκλησία, όπου τον αφήσαμε δύο ημέρες, καθώς το επέτρεπε ο καιρός. Όλη την νύχτα και όλη την ημέρα περνούσε κόσμος πολύς να χαιρετήσει τον π. Βησσαρίωνα και να κλάψουν, όπως πιθανόν δεν θα έκλαιγαν στον πατέρα τους και την μητέρα τους. Έλαμπε το πρόσωπό του μέσα στο φέρετρο και το σώμα του ευωδίαζε.
Στις 24 Ιανουαρίου εψάλη η εξόδιος ακολουθία, χοροστατούντος του μητροπολίτη Δαμασκηνού. Ολιγόλογος τότε ο δεσπότης, με δάκρυα στα μάτια είπε: «Σήμερα κηδεύουμε έναν Άγιο!…». Λόγια προφητικά. Ξέρετε, ο δεσπότης εξομολογείτο στον π. Βησσαρίωνα. Τσάκισε η φωνή του, έβαλε τα κλάματα και σταμάτησε.
Αφού λόγω του χιονιού δεν μπορούσαμε να πάμε στο κοιμητήριο για να ενταφιάσουμε τον σεπτό γέροντά μας, πρότεινα στον ηγούμενο να τον κηδεύσουμε στα βαπτιστήρια, όπου υπήρχαν δύο δωμάτια προορισμένα για την εξομολόγηση· να τον πάμε στο εξομολογητήριο τιμητικά, μια και ήταν εξομολόγος. Έτσι βρέθηκε ο π. Βησσαρίων εκεί κάτω. Όλο τον καιρό πού βρισκόταν εκεί ο γέροντας, εμείς γνωρίζαμε ότι εκεί ήταν θαμμένος ένας Άγιος. Είχα γράψει κι ένα ποίημα στον τάφο του, το οποίο τον περιγράφει.
Όλα αυτά τα χρόνια κατέβαιναν εκεί κάτω πολλοί άνθρωποι για να προσκυνήσουν· βρίσκαμε μέχρι και αφιερώματα. Αυτά δείχνουν την ευσέβεια του κόσμου και σε ποιά θέση μέσα στην καρδιά τους είχαν τοποθετήσει από την πρώτη στιγμή τον π. Βησσαρίωνα. Αυτοί πού κατέβαιναν στον τάφο του προσεύχονταν και με τα αφιερώματά τους είχαν συνείδηση ότι προσφέρουν κάτι σε Άγιο, χωρίς να περιμένουν οποιοδήποτε σημείο για ν’ αποδείξει την αγιότητά του. Πολλοί άνθρωποι μάς μίλησαν για θαυμαστές εμπειρίες και βιώματα πού είχαν στον τάφο του γέροντα. Πολλοί είχαν ταραχή μέσα στο σπίτι τους, μα είδαν τον π. Βησσαρίωνα στον ύπνο τους και ήρθε η γαλήνη πάλι στην οικογένειά τους, και πολλά άλλα.
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 