Οι τελευταίες μέρες του Γέροντος Σωφρονίου του Αγιορείτου, της Μονής Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας (+11 Ιουλίου 1993)

Τέσσερις μέρες πριν πεθάνει έκλεισε τα μάτια του και δεν ήθελε να μας μιλήσει περαιτέρω. Το πρόσωπό του ήταν φωτεινό κι όχι θλιμμένο, αλλά γεμάτο ένταση. Είχε την ίδια έκφραση, όπως όταν θα τελούσε τη λειτουργία. Δεν άνοιγε τα μάτια του, ούτε πρόφερε λέξεις αλλά σήκωνε το χέρι του ευλογώντας μας. Μας ευλογούσε χωρίς λόγια κι εγώ κατάλαβαινα ότι θα έφευγε. Έτσι δεν ήθελα να τον απασχολώ. Προηγουμένως συνήθιζα να προσεύχομαι ώστε ο Θεός να επεκτείνει το γήρας του, όπως λέμε στη λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου «το γήρας περικράτησον». Αλλά κατά τη διάρκεια εκείνων των ημερών είδα ότι έφευγε κι έτσι άρχισα να λέγω: «Κύριε δώρισε στο δούλο σου πλουσίαν είσοδον στη βασιλεία σου». Προσευχόμουν χρησιμοποιώντας τα λόγια του αποστόλου Πέτρου, όπως διαβάζουμε στη Β’ Επιστολή του (Β’ Πέτρου α’ 11).

Έτσι έλεγα επιμόνως :«Θεέ μου, δώρισε πλουσίαν είσοδον στο δούλο σου και τοποθέτησε την ψυχή του μαζί με τους Πατέρες του» και ονόμαζα όλους τους συντρόφους του ασκητές πού ήξερα ότι είχε στο Αγιον Όρος, αρχίζοντας από τον Άγιο Σιλουανό και μετά όλους τους άλλους.

Ο πατήρ Ιάκωβος Τσαλίκης, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ Ευβοίας, όπως τον γνώρισα (1)

VatopaidiFriend: Θα αναρτήσουμε στο Ιστολόγιό μας κείμενα από τοι βιβλίο του μακαρίστού π. Δημητρίου Τζούμα ο οποίος για αρκετά χρόνια είχε τον Γέροντα πνευματικό και εξομολόγό του. Στη συνέχεια θα πρέπει να αναφέρουμε λίγα λόγια για τον ίδιο τον συγγραφέα.

Ο π. Δημήτριος γεννήθηκε στη Χίο την 1η Ιουλίου του 1924.

Ο πατέρας του είχε καταγωγή από την Αγία Παρασκευή της Μικράς Ασίας και η μητέρα του από την Χίο. Πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στη Χίο, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο. Στη συνέχεια σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών.

Το 1954 διορίσθηκε ως Δικαστικός Πάρεδρος στο Πρωτοδικείο Πειραιώς. Υπηρέτησε τη Δικαιοσύνη επί 40 χρόνια, εκ των οποίων τα δέκα τελευταία στον Άρειο Πάγο.

Συνταξιοδοτήθηκε το 1991 με το βαθμό του Αρεοπαγίτη. Το 1997 χειροτονήθηκε διάκονος και εν συνεχεία ιερέας από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ.κ. Μελέτιο. Ενώ ήταν ακόμη Δικαστικός Λειτουργός, πριν τριάντα περίπου χρόνια, ίδρυσε την άτυπη «Ομάδα Αγάπης Δικαστικών», μέσα από την οποία ανέπτυξε πολύ μεγάλη ιεραποστολική και φιλανθρωπική δράση, με ιδιαίτερη μέριμνα για τους φυλακισμένους στον χώρο των φυλακών Κορυδαλλού, όπου εξομολογούσε και τελούσε Θείες Λειτουργίες μέχρι τις τελευταίες μέρες της ζωής του.

Αναπαύθηκε στις 17-11-2008».

Πρόλογος

Σκέφθηκα πολύ για να γράψω αυτό το βιβλίο. Γι΄αυτό άργησα πολύ και προβληματίστηκα περισσότερο. Έπρεπε να το είχα γράψει από καιρό. Γιατί τώρα κατάλαβα, πώς, όσα πραγματικά περιστατικά και βιώματα μου ενεπιστεύετο ο Γέροντας, μαζί με τις υποθήκες και διδαχές του, δεν μου τα έλεγε τυχαία, ενημερωτικά, αλλά για να ΄ρθούν κάποτε στην δημοσιότητα και να αποτελέσουν την πνευματική του διαθήκη, την πνευματική του κληρονομιά. Για το καλό των πνευματικών του παιδιών, πού είναι πολλά, και όλου του κόσμου.

Δίσταζα όμως, γιατί…