17 Ιανουαρίου 2010 – Κυριακή του Ζακχαίου (ΙΕ΄ Λουκά) (εορτές αγίων – απόστολος – ευαγγέλιο)

Τη 17η του μηνός Ιανουαρίου, μνήμη του οσίου πατρός ημών Αντωνίου του Μεγάλου, μνήμη του οσίου πατρός ημών και θαυματουργού Αντωνίου του Νέου, του εν τη Σκήτη της Βερροίας ασκήσαντος, μνήμη του οσίου Αχιλλά, μνήμη της αγίας μάρτυρος Ιουνίλλης και του βρέφους αυτής Τουρβών, μνήμη του αγίου ανωνύμου μάρτυρος, μνήμη του αγίου Αντωνίου, αρχιεπισκόπου Νόβγκοροντ, μνήμη του οσίου πατρός ημών Αντωνίου του Τσερνοεζέρσκιζ, μνήμη του οσίου πατρός ημών Αντωνίου του Κρασνοχόλμκιζ, μνήμη του αγίου Αντωνίου του Καντακουζηνού, κτίτορος και πρώτου ηγουμένου της Μονής του Αγίου Στεφάνου Μετεώρων, μνήμη του οσίου πατρός ημών Φιλοθέου, δευτέρου κτήτορος και ανακαινιστού της Μονής του Αγίου Στεφάνου Μετεώρων, μνήμη του αγίου Αντωνίου, επισκόπου Βολογκντά, μνήμη του αγίου νεομάρτυρος Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις.

Ο Απόστολος

Να ενθυμήσθε πάντοτε τους πνευματικούς σας ηγέτας και προεστούς, οι οποίοι σας εδίδαξαν τον λόγον του Θεού. Να φέρνετε στον νουν σας και να μελετάτε με ευλάβειαν το κατά Θεόν τέλος του βίου και της εναρέτου συμπεριφοράς των και να μιμήσθε την πίστιν.

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010 (εορτές αγίων – απόστολος – ευαγγέλιο)

Τη 10η του μηνός Ιανουαρίου, μνήμη του αγίου πατρός ημών Γρηγορίου επισκόπου Νύσσης, μνήμη της αγίας Θεοσεβίας της διακονίσσης, μνήμη του αγίου Δομετιανού επισκόπου Μελιτηνής, μνήμη του αγίου Μαρκιανού του πρεσβυτέρου και οικονόμου της Μεγάλης Εκκλησίας, μνήμη του οσίου Αμμωνίου, μνήμη του οσίου Παύλου εκ Ρωσίας, μνήμη του οσίου Μακαρίου εκ Ρωσίας, μνήμη του οσίου Αντίπα του Μολδαβού του εν Αγίω Όρει ασκήσαντος (+1884), μνήμη του οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου (+1894). Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ο Απόστολος 

Εις τον καθένα δε από ημάς εδόθη η χάρις, τα χαρίσματα και αι δωρεαί, σύμφωνα με το μέτρον, με το οποίον δικαίως και σαφώς μοιράζει ο Χριστός τας δωρεάς του.

ΟΙ ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ

Οι άγιες Μυροφόρες

Ακούγοντας τη διήγηση για τη σταύρωση και το θάνατο του Χριστού, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, με εντυπωσιάζει συνεχώς μια λεπτομέρεια της ιστορίας: η μέχρι τέλους αφοσίωση μιας χούφτας ανθρώπων, κυρίως γυναικών, για τις οποίες το ευαγγέλιο δεν λέει σχεδόν τίποτε άλλο. Αυτό που γνωρίζουμε είναι πως οι μαθητές του Χριστού, όλοι τους, έφυγαν και τον άφησαν μόνο. Ο Πέτρος Τον αρνήθηκε τρεις φορές. Ο Ιούδας Τον πρόδωσε. Τα πλήθη ακολουθούσαν το Χριστό ενώ κήρυττε, και όλοι περίμεναν να πάρουν κάτι απ’ Αυτόν: προσδοκούσαν βοήθεια, θαύματα και θεραπείες, περίμεναν την απελευθέρωσή τους από τη μισητή Ρωμαϊκή κατοχή, περίμεναν απ’ Αυτόν να ασχοληθεί με τις επίγειες μέριμνές τους. […]