Το ξέφραγο αμπέλι

Tου Αλεξη Παπαχελα

Η ανομία είναι μεταδοτική. Κοιτάξτε τώρα τι έχει συμβεί. Το ελληνικό κράτος αποφάσισε εδώ και 25 χρόνια, περίπου, να παράσχει μια ιδιότυπη ασυλία στην ανομία κάθε είδους. Γίναμε η μοναδική χώρα της Ευρώπης όπου θεωρείτο φυσιολογικό να δέρνουν οι διαδηλωτές την αστυνομία με δοκάρια ή να σπρώχνουν έναν αστυνομικό λες και είναι απλώς ο γείτονας με τον οποίο τσακώνονται. Επιτρέψαμε μέσα στα πανεπιστήμιά μας να εδραιωθούν θύλακοι απροκάλυπτης παρανομίας, με το πρόσχημα του ασύλου, με αποτέλεσμα σήμερα κάποιες ακραίες συμμορίες να κάνουν κουμάντο και να εκβιάζουν τους πρυτάνεις για να μην πάνε καν στον διάλογο για την Παιδεία. Τελευταίο κρούσμα οι «άγνωστοι» που επιτέθηκαν με λοστούς σε καθηγητές στο ΑΠΘ. Και βεβαίως δεν μας κάνει εντύπωση να κλείνουν είκοσι επαγγελματίες μπουκαδόροι τα κεντρικά ξενοδοχεία της Αθήνας και να διώχνουν με το έτσι θέλω τουρίστες από τους οποίους τρώνε ψωμί χιλιάδες εργαζόμενοι.

Ικετευτική προσευχή Οσίου Εφραίμ του Σύρου

Εσύ, ω Κύριε, ο αναμάρτητος Γιος του Θεού, που με  την ίδια τη θέλησή σου υπέμεινες τη σταύρωση του σώματος και σφαγιάστηκες, για να σωθούμε εμείς οι αμαρτωλοί· εσύ, που γεύτηκες το θάνατο χωρίς να διαφθαρεί το σώμα σου, για να σώσεις την πεπτωκυΐα φύση μας, η οποία ήταν φυλακισμένη στα κατώτατα μέρη της γης· εσύ, που φάνηκες σαν νεκρός, μα πήγασες ζωή στο κόσμο σου και νέκρωσες τον ίδιο το θάνατο, και σαν μια φτηνή σκηνή γκρέμισες τη φυλακή του Ά­δη^· εσύ, που είσαι η βροχή της αφθαρσίας και ο πανάκριβος μαργαρίτης που βγαίνει από τη θεία αστραπή·