Κάποτε ένας μαθητής ρώτησε τον δάσκαλο του:
– Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση;
Ο δάσκαλος του απάντησε:
– Πολύ μικρή, ωστόσο έχει μεγάλες συνέπειες. Έλα θα σου δείξω την κόλαση
… μπήκαν σε ένα δωμάτιο, όπου Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ρώτησε κάποιον: «Θέλεις να πας στον παράδεισο, στην ουράνια βασιλεία;». Αμέσως θα σου απαντήσει, «Και βέβαια θέλω». Αν, όμως, ύστερα του πεις: «Για να πας εκεί, πρέπει να κάνεις το και το», θα τον δεις να μουδιάζει. Όλοι οι χριστιανοί θέλουν να πάνε στον παράδεισο, δεν θέλουν όμως όλοι ν’ αγωνιστούν για τον παράδεισο. Το λέω αυτό, γιατί δεν φτάνει να επιθυμείς τη σωτηρία. Για να εκπληρώσεις την επιθυμία σου, χρειάζεται αγώνας. Και για ν’ αρχίσεις τον αγώνα, χρειάζεται σιδερένια αποφασιστικότητα. Για να καταλάβεις καλύτερα τι θέλω να πω, θα σου εξηγήσω πως συνήθως οι επιθυμίες καταλήγουν σε αποφάσεις.
Σκεφτόμαστε και σχεδιάζουμε πολλά. Συχνά συμβαίνει να Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Όσοι αγαπάμε πολύ ή λίγο τον άγιο μας Νεκτάριο θα χαρούμε, ασφαλώς, με μια είδηση που έφτασε τις μέρες αυτές εδώ στην Αθήνα από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Έκαμε ιερά σύνοδο στις 15 Ιανουαρίου 1998, ημέρα κατά την οποία ο άγιος Νεκτάριος είχε χειροτονηθεί εις επίσκοπο, πριν 109 έτη, το 1889. Και πήρε απόφαση διά της οποίας ακύρωσε την απόφαση εκείνη του πατριάρχου Αλεξανδρείας Σωφρονίου, βάσει της οποίας ο άγιος Νεκτάριος εκηρύσσετο ανεπιθύμητος στην Εκκλησία της Αλεξανδρείας και ηδύνατο να υπάγει οπού ήθελε, έκτος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.
Αυτό ήτανε για τον άγιο κεραυνός εν αιθρία. Την ώρα που μεσουρανούσε το άστρο του, την ώρα που το έργο του μεγάλωνε και επεκτεινόταν παντού. Ο άγιος δεν εκάθητο καθόλου. Ήτο ο ποιμήν ο καλός, ο οποίος θυσίαζε, κατά το πρότυπο του Χριστού και τηρουμένων των αναλογιών, την ψυχήν του υπέρ των προβάτων. Βρήκε όλους τους Αιγυπτιώτες έλληνες της Αλεξανδρείας και του Καΐρου, τους…
Του Σεβ. Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε
Σεραφείμ (Κυκκώτη)
Η εορτή της Κοιμήσεως της Παναγίας έχει ιδιαίτερη θέση μέσα στο ετήσιο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας που συνδέεται άμεσα με την μοναδικότητα του προσώπου της Παναγίας μας στο έργο της εν Χριστώ σωτηρίας μας.
Αν η πρώτη γυναίκα της δημιουργίας του Θεού, η Έυα, με την ανυπακοή της μαζί με τον Αδάμ, μας οδήγησαν μακρυά από τον Παράδεισον, με την έλευση του θανάτου στη ζωή μας, η υπακοή της Παναγίας μας στο θέλημα του Θεού μας οδήγησε στην Ανάσταση της Ανθρωπίνης φύσεως στο Πρόσωπο του Ιησού Χριστού και κατά συνέπεια ολόκληρη την ανθρωπότητα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Αδελφοί και πατέρες, ήρθε το Πάσχα, η χαρμόσυνη μέρα της Αναστάσεως του Χριστού, η αιτία κάθε ευφροσύνης και αγαλλιάσεως, που έρχεται μια φορά το χρόνο, μάλλον έρχεται καθημερινά και συνεχώς σ’ εκείνους που κατανοούν το μυστικό της νόημα. Ήρθε και γέμισε τις καρδιές μας χαρά και αγαλλίαση λύνοντας τον κόπο της πάνσεπτης νηστείας και τελειοποιώντας και παρηγορώντας τις ψυχές μας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Άγγελος, 4 ετών, προσευχόμενος και αιφνιδιαζόμενος… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Είδα στον ύπνο μου πώς επισκέφθηκα τον Παράδεισο και ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει.
Περπατούσαμε δίπλα-δίπλα σε μία τεράστια αίθουσα γεμάτη με αγγέλους. Ο άγγελος-οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε: «αυτό είναι το Τμήμα Παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φθάνουν στον Θεό, με την μορφή προσευχής».
Κοίταξα γύρω-γύρω στο χώρο. Έσφυζε άπο κίνηση, με τόσο πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδεις στοίβες από χαρτιά και σημειώματα, από ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. Μετά, προχωρήσαμε σε ένα μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στο δεύτερο σταθμό. Ο άγγελος μου είπε: «Αυτό είναι το Τμήμα Συσκευασίας και Παράδοσης. Εδώ είναι οι χάρες και οι ευχές που έχουν ζητηθεί, προωθούνται και παραδίδονται σε αυτούς πού τις ζήτησαν». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η ηθοποιός η Μαργαρίτα Γκωτιέ στο έργο "Κυρία με τας Καμέλιας"
Στην Κω, τα 100 χρόνια κινηματογράφου που είναι αφιέρωμα εκδηλώσεων «επιστημονικών, εκπαιδευτικών, πολιτιστικών» υπό την αιγίδα της Ουνέσκο, γυρίζουν πίσω τη μνήμη σε μικρές ιστορίές, τρυφερές· καθαρές, ζωντανές και αξέχαστες.
Σκόπελος του 1958.
Πλυμένοι δρόμοι, λουλούδια, κολύμπι στα Λαλαρίδια, ούζο στην παραλία με χταπόδι και Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
– Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών…, η φωνή του Αφυπνιστή αντήχησε μέσα στην παγωμένη νύχτα του χειμώνα και ταυτόχρονα ένας ρυθμικός χτύπος ακούστηκε στην πόρτα του κελλιού. Ο μοναχός ξύπνησε. Κοίταξε γύρω του. Σκοτάδι απλώθηκε σ’ όλο το κελλί του. Η αμέλεια ρίχνει τα πρώτα βέλη της, για να λαβώσει τον αγωνιστή.
– «Είναι νωρίς ακόμη», του ψιθυρίζει. «Κοιμήσου λίγο να ξεκουραστείς και αργότερα με όρεξη… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Σας παραθέτουμε το Απολυτίκιο, το Κοντάκιο, τον Οίκο και το Συναξάρι με τους Στίχους της Ακολουθίας των Αγίων Παθών (Όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής) με την κορυφαία ερμηνευτική απόδοσή τους στα νεοελληνικά από τον Γέροντα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο. Σημειώνουμε ότι το Κοντάκιον και ο Οίκος είναι οι δύο πρώτες στροφές ενός εξαιρετικού ποιήματος («κοντακίου») του αγίου Ρωμανού του Μελωδού επιγραφόμενο «Εις το Πάθος του Κυρίου και εις τον Θρήνον της Θεοτόκου». Κάθε στροφή αυτού του ποιήματος τελειώνει με την φράση, «ο Υιός και Θεός μου».
Αξίζει να τα διαβάσετε, κι ας μη τα ακούσετε!
Κάθισμα (ή Απολυτίκιον). Ήχος δ΄. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Από τη φιλοξενία της γης, υπάρχει μια άλλη φιλοξενία, απείρως ανώτερη. Θυμίζει τη φιλοξενία του παραδείσου. Επαναφέρει στη φιλοξενία του παραδείσου. Μας την παρουσιάζει η αποψινή βραδιά:
«Ξενίας δεσποτικής και αθανάτου τραπέζης εν υπερώω τόπω, ταις υψηλαίς φρεσί, πιστοί, δεύτε απολαύσωμεν, επαναβεβηκότα λόγον εκ του Λόγου μαθόντες, ον μεγαλύνομεν»(ελάτε να απολαυσουμεμε ανυψωμένο το ψυχικό μας κόσμο, τη φιλοξενία που μας κάνει ο Δεσπότης Χριστός και να απολαύσουμε το αθάνατο τραπέζι σε τόπο υψηλό,γιατί μάθαμε από το Λόγο του Θεού διδασκαλίες σπουδαίες. Αυτόν ας Τον δοξάσουμε με μεγάλη δόξα).(ειρμός της θ’ ωδής του κανόνα της Μεγ. Πέμπτης).
Λοιπόν. Άλλος παιδιά; Μήπως είναι κανένας που να μην είναι κοντά στην εκκλησία και αυτά που λέμε να του φαίνονται τίποτα σαν παραμύθια; Πρέπει να ξέρετε ότι δεν ήρθαμε στη γη να δημιουργηθούμε. Εδώ ήρθαμε να πάμε στον παράδεισο. Αυτοί που δένονται εδώ καλά , όταν φεύγουνε, φεύγουνε με πολύ βάρος. Άλλος φοβάται και τρέμει. Ενώ ένας που είναι κοντά στο Θεό, έχει όλο χαρά . Και λέει “πότε να πάω στον παράδεισο, στον Πατέρα μου”. Ο πατέρας μας, είναι ο Θεός. Αυτός δεν μας έπλασε; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Η αγωνία μου δεν είναι από τη δύσκολη αυτή εποχή που τίποτε δεν είναι βέβαιο. Μπορεί να μας λείψει ακόμα και το ψωμί, ακόμα και η θέρμανση το χειμώνα, και τα φάρμακα. Η αγωνία μου δεν είναι από τη δύσκολη εποχή, αλλά από τη διακοπή της επικοινωνίας μου με το Θεό. Αγωνιώ γιατί είμαι ένας χαλασμένος ασύρματος. Δεν έχω επαφή με το Θεό. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΦΟΙΤΗΤΗΣ: Να μας πείτε γέροντα πως μπορούμε να αποκτήσουμε ταπείνωση.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Ταπείνωση, είπαμε. Θα αγωνιστούμε για αυτή. Όταν ένας θέλει να κτίσει ένα κτίριο, θα σκάψει βαθιά μέχρι που να βρει να είναι στέρεο, για να αρχίσει το οίκημα. Έτσι και η ταπείνωση. Θα κάνει μια προετοιμασία. Θα πει: «Μια βδομάδα θα προσέχω λίγο την εγκράτεια σε όλα, όχι μόνο στο φαγητό. Δεν θα μιλάω και πολύ. Θα κοιτάω πόσες φορές με πειράζει την ημέρα ο σατανάς στην υπερηφάνεια. Και θα προσέχω». Να συλλάβουμε, να πιάσουμε τους κλέφτες που κρύβονται μέσα μας: είναι ο εγωισμός, η υπερηφάνεια. Ένας που είναι περήφανος θα είναι και εγωιστής και θάναι και φιλήδονος θα είναι και οργίλος. Κατάλαβες; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
VatopaidiFriend: Ευχαριστούμε πολύ τον αγαπητό κύριο Γιώργο Γεωργίου που μας έστειλε την όμορφη αυτή συζήτηση.
Ακολουθούν αποσπάσματα απομαγνητοφωνημένης συζήτησης του μακαριστού γέροντα Ζωσιμά Μοναχού († 10/8/2010) με ομάδα φοιτητών, η οποία έγινε το 1995 στο Χαλάνδρι Αθηνών.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: …Πώς θα σωθούμε; Αφού εδώ ήρθαμε να πάμε στον παράδεισο. Να μας πείτε κάτι, πως θα σωθούμε;
ΦΟΙΤΗΤΗΣ: Είναι πειρασμοί πολλοί μέσα στον κόσμο που ζούμε αλλά… τι να κάνουμε; Έχουμε εσωτερικό πόλεμο, εξωτερικό πόλεμο, πολλά προβλήματα αλλά, προσπαθούμε, ας πούμε, να αγωνισθούμε και ήρθαμε εδώ σε σας να μας δώσετε καμιά συμβουλή.. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Αγίου Ιωάννη Κροστάνδης
Η παρούσα ζωή είναι μια ζωή εξορίας. «Και εξαπέστειλεν αυτόν (δηλαδή : τόν άνθρωπο) Κύριος ό Θεός », λέγει ή Γραφή, « έκ του παραδείσου της τρυφης » (Γεν. γ’ 23 ). Και εμείς έτσι, όλοι, πρέπει νά επιδιώκουμε τόν γυρισμό στην πατρίδα μας εκείνη, τον Παράδεισο. Πώς ; Μέ τη μετάνοια και με τά έργα της μετανοίας. Γι αυτό και ή Εκκλησία ψάλλει: « Την ποθητήν πατρίδα παράσχου μοι, Παραδείσου πάλιν ποιών πολίτην με » (νεκρώσιμος Ακολουθία ). Ό δρόμος της επιστροφής είναι… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ
Με το Ευαγγέλιο, αλλά και το περιεχόμενο της Υμνολογίας της σημερινής Κυριακής της Τυροφάγου, η Εκκλησία μας εισάγει στον σταυροαναστάσιμο τρόπο ζωής της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Όλα τα μέσα που μας προσφέρονται κατά την περίοδο αυτή, έχουν σκοπό να μας βοηθήσουν να γίνουμε «κοινωνοί» στα παθήματα του Κυρίου μας, να «άρωμεν τον Σταυρόν» Του -έστω και στο ελάχιστο- στον οποίο είναι «κεκρυμμένη η Ανάστασης» (ι. Χρυσόστομος). Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η βασιλεία του Θεού έχει πόρτα χαμηλή· για νά μπεις μέσα πρέπει Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ιερώτατοι αδελφοί Αρχιερείς,
Εντιμότατε κ. Πρόξενε της Ελλάδος,
Εντιμολογιώτατοι Άρχοντες,
Ελλογιμώτατοι, Εντιμότατοι,
Προσφιλέστατα τέκνα εν Κυρίω,
Εορτάζει σήμερον η Εκκλησία του Χριστού, ως «το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρουμένου» (Εφεσ. 1, 23), την κατά σάρκα Περιτομήν του «πάντα δρακί περιέχοντος και εν σπαργάνοις ειληθέντος» Σωτήρος ημών και την ιεράν μνήμην του «ιεραρχίας στολαίς ηγλαϊσμένου» ουρανοφάντορος Βασιλείου του Μεγάλου, όστις «τη Εκκλησία δέδοται παρά Θεού, χαράκωμα και τείχος οχυρόν». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μία των μεγαλυτέρων οσιακών μορφών του Ε΄ αιώνος είναι η Οσία Γενεβιέβη. Εγεννήθη περί το 422 εις το χωρίον Νεμετοδούρον, μερικά χιλιόμετρα δυτικώς των Παρισίων, από γονείς πλουσίους καί ευσεβείς, τον Σεβήρον και την Γεροντίαν. Εις τα παιδικά της χρόνια εποίμαινε τα ποίμνια των γονέων της εις τους δασώδεις λόφους παρά τάς όχθας του Σηκουάνα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Διηγείται ο Γέροντας. Κάποτε διάβαζα το βίο του Άγιου Σεραφείμ του Σαρώφ και στο σημείο που έλεγε ο Άγιος ότι είδε τα σκηνώματα του Παραδείσου, «πολλαί μοναί παρά τῷ Πατρί μού εἰσιν», τότε λέω πώς να είναι άραγε Θεέ μου, αυτές οι Μονές;
Ξαφνικά μου έπεσε το βιβλίο από τα χέρια και βρέθηκα σ` ένα ωραίο μέρος.
«Εάν αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος. εάν δε μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών» (Ματθ. στ’, 14-15).
Επάνω στη γη κανείς δεν είναι αναμάρτητος. Όλοι είμεθα αμαρτωλοί και ένοχοι σηκώνοντας ο καθένας μας ένα φορτιο από αμαρτιες, πάθη, αδυναμίες, απροσεξίες, οι οποίες έχουν επιβαρύνει τη ζωή μας. Φέρουμε όλοι μας ένα ποινικό με ποικίλες αμαρτιες, βαρειές, ελαφρές, πολλές, λίγες, μηδενός εξαιρουμένου, εκτός του Θεού. Η ζωή μας ολόκληρη συνεχώς παράγει αμαρτιες. Αμαρτάνουμε με τη σκέψι, με τη καρδιά, με όλες τις αισθήσεις τις σωματικές και τις πνευματικές της ψυχής. Σκεφθήτε τι μεγάλη παραγωγή αμαρτιας έχουμε! Όλοι λοιπόν εμείς οι ταλαίπωροι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από τη συγχώρησι από το Θεό, από την ακύρωσι όλης αυτής της παραγωγής των αμαρτημάτων. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
(Μία αληθινή ιστορία από τα χρόνια του μακαριστού ιεραποστόλου π. Κοσμά Γρηγοριάτη).
Βρισκόμαστε σε κάποιο γραφικό χωριουδάκι του Ζαΐρ (σημερινό Κογκό). Η τροπική βλάστηση γύρω βρίσκεται σε έξαρση. Οι μπανανιές πιο κει, κατάμεστες από καρπούς, γέρνουν τα κλαδιά τους κι ο φοίνικας δίπλα στη χορταρένια καλύβα καμαρώνει περήφανος για τη λεβεντιά του!
Συλλογισμένος και πικραμένος ένας γέροντας Ζαϊρινός κάθεται έξω από το αρχοντικό του (καλύβα), μασουλώντας ζαχαροκάλαμο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ι.Κ.Κορναράκη, Ομοτ.Καθηγητού Παν/μιου
Ο όσιος Ιωάννης, συγγραφέας της Κλίμακος μας δίνει μια θαυμάσια εικόνα της συμπεριφοράς και της δράσεως του πονηρού λογισμού στον ανθρώπινο νου με την ανύποπτη και αφανή, για τον πνευματικό αγωνιστή, παρέμβασή του στην μετατροπή ενός αγαθού λογισμού σε πονηρό!
Ο λογισμός αυτός εικονίζεται στο κείμενο της Κλίμακος με την μορφή του αθώου και ουσιαστικά ακίνδυνου, στην πραγματική και φυσική του εικόνα, για την ανθρώπινη ζωή βατράχου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Τον γνώρισα μια πολύ σημαντική μέρα της ζωής μου. Ηταν η μέρα του γάμου μου με τη θυγατέρα της αγαπημένης του πρωτοεξαδέλφης, και τον αντίκρισα για πρώτη φορά μέσα στον περικαλλή Ναό του Αγίου Τίτου στο Ηράκλειο, να στέκεται ανάμεσα στο πλήθος ευθυτενής, μεγαλοπρεπής, σοβαρός, συγκινημένος, δίνοντας την εντύπωση ότι καθ’ όλη τη διάρκεια του Ιερού Μυστηρίου προσευχόταν εκ βαθέων. Εκείνη τη μέρα έμαθα πως ήταν ο Γέροντας Θεοδόσιος Δαμβακεράκης, πρωτοεξάδελφος της πεθεράς μου, και ασκούνταν πνευματικά στην περιοχή της Κατεβατής Ακουμίων, όπου είχε δημιουργήσει με πολλούς κόπους και μεγάλες θυσίες το Ησυχαστήριο του Αγίου Αντωνίου, τον οποίο ιδιαίτερα ευλαβείτο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 