ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΑΒΩΡΙΟΥ ΦΩΤΟΣ
Και ούτω (με το Βάπτισμα και το Χρίσμα) κατέστημεν σκήνωμα του Θεού του Υψίστου, τα δε σώματα ημών ναός του Αγίου Πνεύματος.
Και ιδού, παρά ταύτα, είμεθα πτωχοί των πνεύματι. Εντός των ορίων της γης υπάρχει ακόρεστος πείνα και άσβεστος δίψα Θεογνωσίας, διότι ο αγών ημών είναι να φθάσωμεν τον Άφθαστον, να ίδωμεν τον Αόρατον, να γνωρίσωμεν τον επέκεινα πάσης γνώσεως. Η ορμή αύτη αυξάνει ακαταπαύστως εις έκαστον άνθρωπον, όταν το Φως της Θεότητος ευδοκήση να καταυγάση αυτόν, έστω και δια τινος αμυδράς προσεγγίσεως Αυτού, διότι τότε εις τους νοερούς ημών οφθαλμούς αποκαλύπτεται εν ποία αβύσσω διαμένομεν. Η όρασις αύτη καταπλήττει όλον τον άνθρωπον, και τότε η ψυχή αυτού δεν γνωρίζει ανάπαυσιν και δεν δύναται να εύρη αυτήν, μέχρις ότου ελευθερωθή πλήρως από του περικρατούντος αυτήν σκότους, μέχρις ότου το Φως τούτο πληθυνθή εν τη ψυχή και ενωθή μετ’ αυτής τοσούτον ώστε Φως και ψυχή να γίνουν έν, προκαταγγέλον την θέωσιν ημών εν τη Θεία δόξη. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Αναφέρεις ότι κυριάρχησε η κακία και η έλλειψη αδελφοσύνης ανάμεσα στους ανθρώπους. Θα επιθυμούσες να υπάρχει «μία ψυχή για όλους». Ξέρω τί σκέπτεσαι, μόνο που το εκφράζεις συγκεχυμένα. Όταν λες «μία ψυχή» εννοείς «ένα πνεύμα», όπως διατυπώνεται στην Αγία Γραφή. Επειδή δεν μπορεί να υπάρχει μία ψυχή για όλους τους ανθρώπους, διότι κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ψυχή, η οποία του δόθηκε για να μεριμνά και να φροντίζει γι’ αυτήν. Αλλά μπορεί να υπάρξει ένα και το αυτό πνεύμα σε πολλούς ανθρώπους του κόσμου, μόνο όμως εάν οι άνθρωποι το επιθυμούν. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
«Είδομεν το φως το αληθινόν»
Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ
Πενήντα μέρες μετά τη λαμπροχαρμόσυνη «κλητή και αγία ημέρα» της Αναστάσεως του Χριστού, «Πεντηκοστην εορτάζομεν και Πνεύματος επιδημίαν». Αγία και πανευφρόσυνη εορτή και πανηγύρι πνευματικότατο, με την ευκαιρία της καθόδου του Αγίου Πνεύματος στους Αγίους Μαθητές και Αποστόλους του Χριστού. Είναι η ήμερα, κατά την οποία η επαγγελία του Χριστού ότι θα στείλει τον Παράκλητο στους Αποστόλους και η υπόσχεση ότι δεν θα τους αφήσει ορφανούς, γίνεται πραγματικότητα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Όταν ο Κύριος βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε εν είδει περιστεράς. Εμφανίσθηκε όχι για να προσθέσει κάτι στον Χριστό, αλλά συμβολικά, έτσι ώστε να δείξει αυτό που υπάρχει μέσα στον Χριστό: την ακακία, την καθαρότητα και την ταπεινότητα. Αυτό συμβολίζει το περιστέρι. Όταν οι απόστολοι συγκεντρώθηκαν την πεντηκοστή ημέρα από την ήμερα της Ανάστασης, το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινων γλωσσών. Εμφανίσθηκε ως πύρινη γλώσσα για να τους αφαιρέσει κάτι και να τους προσθέσει κάτι. Δηλαδή, να αφαιρέσει από αυτούς κάθε αμαρτία, κάθε αδυναμία, φόβο και ακαθαρσία της ψυχής και να τους δωρίσει τη δύναμη, το φως και τη ζεστασιά. Οι πύρινες γλώσσες επισημαίνουν συμβολικά αυτά τα τρία: τη δύναμη, το φως και τη ζεστασιά.
Γνωρίζεις ότι το πυρ είναι δυνατό, γνωρίζεις πως φωτίζει και ζεσταίνει. Αλλά όταν μιλάς για το Αγιο Πνεύμα πρόσεξε να μην σκέπτεσαι υλικά αλλά πνευματικά. Γίνεται λόγος λοιπόν, για την πνευματική δύναμη, για το πνευματικό φώς και για την πνευματική ζεστασιά. Και αυτά είναι: η δυνατή θέληση, ο φωτισμένος νους και η ζέση της αγάπης. Μ΄αυτά τα τρία πνευματικά όπλα εξόπλισε το Αγιο Πνεύμα τους στρατιώτες του Χριστού για να αντιμετωπίσουν τον κόσμο. Ο Διδάσκαλος τους είχε απαγορεύσει ακόμα και ράβδο να φέρουν από τα επίγεια όπλα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Από τον Πρόλογο του Βιβλίου
«Κλείνοντας το βιβλίο, που το διεξήλθα απνευστί, διερωτήθηκα: Τι διάβασα; Εξομολογήσεις του ιερού Αυγουστίνου; Μία συγκλονιστική εξομολόγηση ενός «αποδήμου της Αυτού χάριτος», που επιστρέφει στην πατρίδα που δεν γνώριζε, αλλά λαχταρούσε; Την πνευματική πορεία ενός οδοιπόρου, που αναζητεί αγωνιωδώς την Αλήθεια και το Φως; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η πιο απλή και πιο συνηθισμένη ενέργεια του κάθε Χριστιανού, μπαίνοντας στην Εκκλησία, είναι να ανάβει ένα κερί.
Όμως η ενέργεια αυτή δεν είναι τόσο απλή. Είναι κάτι, από το οποίο ο Χριστιανός πρέπει να διδάσκεται και να ωφελείται πνευματικά. Τίποτε δεν γίνεται στην Εκκλησία άσκοπα. Τίποτε δεν είναι περιττό. Τίποτε δεν είναι υπερβολικό. Τίποτε δεν είναι ξερός τύπος. Τίποτε δεν είναι χωρίς σημασία και νόημα. Όλα συντελούν, στο να γίνεται η προσκύνηση του Θεού «εν πνεύματι και αληθεία», όπως είπε ο Χριστός στην Σαμαρείτιδα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μια δραματική και περίεργη ιστορία έρχεται στη δημοσιότητα απο την Ελβετία. Πριν απο μερικούς μήνες μια γυναίκα έχασε τη ζωή της στην προσπάθειά της να επιζήσει χωρίς τροφή και νερό, παρα μόνο με το φως. Η γυναίκα, όπως γίνεται τώρα γνωστό, “εμπνεύστηκε” απο ένα Αυστριακό ντοκιμαντέρ που παρουσίαζε έναν γκουρού απο την Ινδία ο οποίος ισχυριζόταν οτι έζησε μόνο με το φως για 70 χρόνια. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Σκληρή γη πατημένη από βήματα βιαστικά , βαριά χωρίς σταματημό δεν θέλω να ναι η ψυχή μου …
Μα είναι …
Χώμα αγκαλιασμένο με βράχια ξερά που δεν κρατούν ποτέ τους μια σταγόνα βροχής , δεν θέλω να ναι η ψυχή μου…
Μα είναι …
Στα δύσκολά μόνο Σε θυμάμαι και έπειτα πάντα Σε ξεχνώ έξω από την πόρτα της … Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο διάβολος παίρνει το νου
τον περιτριγυρίζει ….,
Ενσπείρει τότε λογισμούς
και τη ψυχήν θερίζει….
Αρχίζει τότε ασθένεια
εις τη ψυχή που κλαίει , Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ
Στο σημερινό Ευαγγέλιο ο Κύριος συναντά τον τυφλό της Ιεριχούς και τον θεραπεύει. Του χαρίζει το φως του σώματος, αλλά και της ψυχής, γι’ αυτό και στο τέλος τον δοξάζει ως Θεό. Και οι δύο αναβλέψεις ήταν επιβράβευση της θερμής πίστεώς του, ως εσωτερικής σχέσεως με τον Χριστό και της ασταμάτητης προσευχής του. «Η πίστις σου σέσωκέ σε», του είπε ο Χριστός, όταν τον θεράπευσε. Πίστευε στη θεότητα του Χριστού, την οποία αρνούνταν οι ηγέτες του Ισραήλ. Με την προσευχή του τον κήρυττε ασταμάτητα.
1. Πίστη και προσευχή
Καθισμένος ο τυφλός σ’ ένα δρόμο της Ιεριχούς πληροφορείται, πως ο Χριστός περνούσε από κοντά του. Είχε έντονη την αίσθηση της τύφλωσης και λαχταρούσε να ελευθερωθεί από τη σοβαρή αναπηρία του. Από επαίτης χρημάτων και υλικών αγαθών, γίνεται επαίτης του ελέους του Θεού. «Ιησού υιέ Δαβίδ, ελέησόν με», φωνάζει στο Χριστό. Αυτές οι πέντε λέξεις έγιναν η ακατάπαυστη προσευχή του στον Κύριο και μ’ αυτή αγωνίζεται να συναντήσει τον Φωτοδότη.
Αποκαλώντας τον Ιησού «υιόν Δαβίδ», ομολογεί ότι είναι άνθρωπος από το γένος του Δαβίδ. Τον ομολογεί όμως και Θεό, όταν ζητεί να τον ελεήσει και να τον σώσει. Η προσφορά ελέους και σωτηρίας, όπως λένε οι Πατέρες, «δεν είναι πράξη ανθρωπίνη, αλλά θεοπρεπεστάτη» (Κύριλλος Αλεξανδρείας). Άρα τον πίστευε ως Θεάνθρωπο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
«Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα »
Πριν από το δικό του Πάσχα ο Χριστός και πριν από το Πάσχα του λαού Του εισέρχεται στην έρημο, και όπως ο παλαιός Ισραήλ με τον Μωϋσή έμεινε σαράντα χρόνια, έτσι και ο Χριστός μένει σαράντα μέρες μέσα στη δοκιμασία της ερήμου, όπου αντιμετωπίζει από τον πειραστή διάβολο τρεις πειρασμούς.
Οι τρεις πειρασμοί
Ο πρώτος πειρασμός ήταν ο «βιολογικός» πειρασμός, ο πειρασμός της πείνας και της δίψας. Ο πονηρός, μετά σαράντα μέρες νηστείας και άσκησης του Χριστού, του λέγει: «Εάν είσαι υιός του Θεού, κάνε τις πέτρες ψωμί για να χορτάσεις την πείνα σου και την πείνα του κόσμου. Ξεκινάς για το έργο Σου και ξεχνάς ότι ο κόσμος πεινά. Ικανοποίησε πρώτα τις υλικές του ανάγκες και μετά προσπάθησε να τους οδηγήσεις στην πνευματική ζωή».
Ο Χριστός στην πρόκληση του πονηρού αρνείται να μετατρέψει τις πέτρες σε ψωμί. Δεν υπόσχεται κανέναν υλικό παράδεισο, αλλά δημιουργεί ένα προηγούμενο και μια πνευματική παράδοση για τον λαό Του με την απάντησή Του: «Ο άνθρωπος δε ζει μόνο με το ψωμί, τα υλικά αγαθά, αλλά με το λόγο του Θεού που δίδει περιεχόμενο στη ζωή του». Η πίστη και η πνευματική ζωή δεν μπορεί να υποτάσσονται στην καθημερινή ανάγκη. Η ορθόδοξη ζωή είναι η υπέρβαση της καθημερινότητας, είναι η είσοδος διά της ερήμου της ιστορίας στον χώρο της αιωνιότητας. Ο πειρασμός αυτός έχει ιδιαίτερη σημασία για μια κοινότητα, για έναν κόσμο που οικοδομείται. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών…
Ο Χριστός ήλθε, να μας δώσει ζωή! Ζωή αληθινή!
Και να μας δείξει τον δρόμο. Να γίνει για μας οδός και αλήθεια!
Μας κάλεσε όλους. Ελάτε κοντά μου.
Εδέχθηκαν την πρόσκλησή Του με σωστή εκτίμηση οι μάγοι και οι ποιμένες. Και ξεκίνησαν. Και Τον αναζήτησαν. Και Τον βρήκαν. Και Τον προσκύνησαν. Σημάδι συνάντησης ανθρώπου με το Θεό, είναι η προσκύνηση. Η πίστη και η υπακοή μας στο μήνυμά Του.
Μα δεν ήταν οι μόνοι, που άκουσαν το μήνυμα του Κυρίου. Το άκουσαν από τους Μάγους, (από πρόσωπα ευυπόληπτα) και οι άρχοντες των Ιουδαίων και ο βασιλιάς τους: ο Ηρώδης.
Το άκουσαν ότι ο Θεός «ανθρώποις πεφανέρωται μορφωθείς το καθ’ ημάς»· ότι ο Θεός κατέβη δίπλα μας, με τη δική μας ταπεινή μορφή· σαν όσος με μας· με μόνο Του πόθο, να μας βρει και να μας δώσει να το καταλάβουμε, ότι μας αγαπάει. Και γι’ αυτό δεν θέλησε να μας δείξει την μεγαλοσύνη Του, αλλά την αγάπη Του! Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Εικόνα του Χριστού αγιογραφημένη από τον ρουμάνο Γέροντα Αρσένιο Μπόκα (1910-1989)
Σκοπός του χριστιανού, ξέρεις ποιος είναι;
Να γίνει Φως. Να ενωθεί με την Πηγή του Φωτός που είναι ο Θεός. Ο Χριστός είναι το Φως το Αληθινό, η μοναδική Πηγή του Φωτός που φωτίζει κάθε άνθρωπο, ο οποίος έρχεται στον κόσμο.
Ποια μεγαλύτερη χαρά υπάρχει για έναν χριστιανό, από το να συναντήσει κάποια ημέρα τον Πλάστη του, τον Δημιουργό του, τον ίδιο τον Θεό. Από την στιγμή που γεννιόμαστε, προετοιμαζόμαστε για την ημέρα εκείνη όπου θα συναντήσουμε τον Χριστό. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
+Γέροντος Σωφρονίου
Είμαι πλέον γέρος αλλά ήδη από τα πρώτα παιδικά μου χρόνια δέχθηκα τις εντυπώσεις της ειρήνης και του φωτός. Από την αρχή του ρωσοϊαπωνικού πολέμου (1904-1905) ως τις ημέρες μας βλέπω όλη την ανθρωπότητα βυθισμένη σε αδελφοκτόνους πολέμους, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
(Είναι μια ιστορία που μου άρεσε πολύ και θα ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας.)
Σύρθηκα μέχρι το παράθυρο…Έξω η βροχή πέφτει ορμητικά, λες και θέλει να ξεπλύνει τις ανομίες μας πάνω στη γη…Ο πόνος στο στομάχι αβάσταχτος…Πέρασε η επήρεια της ψευδαίσθησης των αισθήσεων που προκαλεί το παυσίπονο…Το επόμενο σε μία ώρα…Μετράω το χρόνο με τον πόνο, μόνιμο σύντροφο μου…Ο καρκίνος στο στομάχι μου, είναι η κλεψύδρα μου, και ο πόνος κόκκοι άμμου στο νευρικό μου σύστημα… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Δίνουμε στη δημοσιότητα μία συγκλονιστική επιστολή, αληθινά πολύτιμη πνευματική παρακαταθήκη, που μας άφησε ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος στο θέμα της Θρησκευτικής Εκπαιδεύσεως. Η επιστολή αυτή που γράφτηκε σε ανύποπτο χρόνο, πρέπει να προβληματίσει όλους μας. Όχι μόνο εν όψει της επικείμενης αναθεώρησης του Συντάγματος στην Ελλάδα, αλλά και γενικώτερα.
Προς πρόσωπα κατέχοντα θέσεις ευθύνης στην πνευματική, κοινωνική και πολιτική ζωή του ευρύτερου ορθόδοξου χώρου.
Μακροχρόνια έρευνα και εντατική ενασχόληση σε θέματα οριοθετήσεως της Ορθοδόξου πίστεως, αιρέσεων και παραθρησκευτικών ομάδων με οδήγησαν σε ορισμένα βασικά συμπεράσματα, τα οποία θεωρώ χρέος μου να γνωστοποιήσω, ιδιαίτερα σε πρόσωπα που κατέχουν θέσεις ευθύνης για το ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας στον ευρύτερο ορθόδοξο χώρο και σε υπευθύνους παράγοντες για την πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική υπόσταση και ζωή των ορθοδόξων λαών, οι οποίοι καλούνται να συμβάλουν στο πνευματικο-πολιτιστικό γίγνεσθαι της Ενωμένης Ευρώπης. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Δ΄ Οικ. Συνόδου
Του Μητροπ. Εδέσσης Ιωήλ
Η Εκκλησία μας σήμερα γιορτάζει τους Πατέρες που έλαβαν μέρος στην τετάρτη Οικουμενική Σύνοδο, η οποία ασχολήθηκε και αποφάνθηκε οριστικά για την ένωση των δύο φύσεων του Χριστού. Το ευαγγελικό ανάγνωσμα που διαβάζεται σήμερα στους Ναούς είναι αφιερωμένο σ’ αυτούς και είναι από την επί του Όρους Ομιλία του Κυρίου μας. Ο Θεάνθρωπος ονομάζει τους μαθητές Του φως του κόσμου. Ας δούμε πιο αναλυτικά τα λόγια αυτά του Χριστού. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Κώστας Λουδοβίκος μιλά για το ανέσπερο φως της Αναστάσεως μέσα από τα έργα του
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Πόσοι και πόσοι άνθρωποι υπάρχουν, που κάνουν τη δουλειά τους με το φως του ηλίου από το πρωί μέχρι το σούρουπο, χωρίς να κοιτάξουν καν τον Ήλιο, χωρίς να αισθανθούν τον Ήλιο, χωρίς να σκεφθούν ούτε με μία σκέψη τον Ήλιο!
Πόσοι και πόσοι άνθρωποι υπάρχουν, που περνούν τη ζωή τους με το φως, τη δύναμη και τη βοήθεια του Θεού, χωρίς να κοιτάξουν καν τον Θεό, χωρίς να σκεφθούν ούτε με μία σκέψη τον Θεό! Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Συνέχεια από 1ο Μέρος
μοναχού Βατοπαιδινού
Αγωνία και προσευχή! Ο Θεόδωρος στο δωμάτιό του, ικετεύει τον Κύριο να τον ενισχύσει στις δύσκολες στιγμές που έφθαναν. Ξαφνικά σαν να άνοιξε η σκέπη του δωματίου του και είδε φλόγα μεγάλη να συνδέει τον ουρανό και το σπίτι που έμενε. Φωνή από ψηλά του έλεγε «Έχε θάρρος, Θεόδωρε, διότι είμαι μαζί σου». Δάκρυα στα μάτια του Θεόδωρου και ιλαρή χαρά με παρουσία Αγίου Πνεύματος στην καρδιά μαρτυρούσαν για το επικείμενο μαρτύριο. Γονάτισε και είπε
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΕΥΣΗ.
Μου φαίνεται περίεργο που εσείς, άνθρωποι του φωτός, θα έπρεπε να ρωτήσετε αυτούς τους Γαλιλαίους γιατί στάθηκαν κοιτάζοντας προς τον ουρανό. Τί μπορούσαν άλλο να κάνουν από το να κοιτάζουν στον ουρανό, όπου ο Ιησούς είχε μόλις αναληφθεί, όπου είχε μεταφερθεί ο θησαυρός τους, όπου είχαν μετατεθεί η ελπίδα και η χαρά τους και που η ζωή τους είχε εξαφανιστεί; Εάν εκείνη την ώρα κοιτούσαν στη γη, θα μπορούσαν να τους ρωτήσουν, όπως και όλους τους οπαδούς του Ιησού Χριστού, που βλέπουν στη γη με μεροληπτικό μάτι: -Γιατί κοιτάτε στη γη; Τί μπορεί να ψάχνετε στη γη, από τότε που ο μόνος δικός της και δικός σας θησαυρός, βρέθηκε στη Βηθλεέμ, απλώθηκε σε ολόκληρη την Ιουδαία και τη Σαμάρεια, πέρασε από τα χέρια διεστραμμένων ανθρώπων στη Γεσθημανή, την Ιερουσαλήμ και το Γολγοθά, κρύφτηκε κάτω από μια πέτρα στο κήπο του Ιωσήφ του από Αριμαθαίας, και τώρα επιτέλους επάρθηκε και μετατέθηκε στο θησαυροφυλάκιο του ουρανού; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Το φως του Χριστού σαν σωτηρία και κρίση
Μοναδική στην Κ. Διαθήκη θεραπεία τυφλού από γεννησιμιού του είναι αυτή που μας αφηγείται ο ευαγγελιστής Ιωάννης στην περικοπή 9, 1-38. Αρκετές άλλες περιπτώσεις θεραπείας τυφλών μας διασώζουν και οι υπόλοιποι ευαγγελιστές όχι τόσο γιατί η τυφλότητα ήταν ασθένεια ευρύτατα διαδεδομένη στην Παλαιστίνη και στην αρχαία Ανατολή γενικότερα ή γιατί η συμπάθεια του Ιησού προς το είδος αυτό των ασθενών ήταν μεγάλη, αλλά γιατί τα θαύματα, αυτά αποδεικνύουν τη μεσσιανικότητά του και συγχρόνως αποτελούν «σημεία» μιας νέας πραγματικότητας που φέρει στον κόσμο ο Χριστός. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Εξηγήσεις σχετικά με το αναστημένο σώμα του Κυρίου μας δίνουν οι ύμνοι της Κυριακής του Θωμά. Αυτός ψηλαφεί τα σημάδια των πληγών στη πλευρά του Κυρίου, πράγμα που δείχνει πως το σώμα διατηρείται στην αιωνιότητα. Αλλά αυτό το σώμα καίει σαν φωτιά. Μόνο χάρη στη συγκατάβαση του Κυρίου ο Θωμάς δεν κάηκε αγγίζοντας το σώμα Του. Η φωτιά της αγάπης, της καθαρότητας και της πνευματικής πληρότητας του Χριστού, ενισχυμένα από το Άγιο Πνεύμα, υψώνουν και την ύλη του σώματος στην κατάσταση της φωτιάς και του φωτός. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 