Οι Επίσκοποι Αιτωλίας και Ακαρνανίας από το 343μ.Χ. εώς σήμερα

 

Με αυτή την μικρή μας αναφορά-βιβλιοκριτική στο νέο βιβλίο του πολυγραφότατου φίλου μας καθηγητή κ. Χρήστου Γερ. Σιάσου με τίτλο: «ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ 343 μ. Χ. ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ» δε θα προσπαθήσουμε να κρίνουμε αυτό το έργο του αλλά να δείξουμε για άλλη μια φορά την άσβεστη αγάπη, τον ενθουσιασμό, τον ζήλο για να πετύχει το καλύτερο και να γευτεί τη λαχτάρα της δημιουργίας, τη χαρά της καρποφορίας και το ξεχωριστό μεράκι, που έχει ο αγαπητός μας φίλος, κ. Σιάσος, να μας προσφέρει με υποδειγματική ευσυνειδησία ως αντίδωρο φιλίας ένα πρωτότυπο και εξαιρετικό πόνημα για τον τόπο μας. Είναι μια συνοπτική επιστημονική εργασία που μας δίνει με τρόπο τεκμηριωμένο ολοκληρωμένη την εικόνα του εκκλησιαστικού γίγνεσθαι από το 343 μ.Χ. μέχρι σήμερα.

Υπέρ της χειροτονίας γυναικών επισκόπων τάσσεται η Αγγλικανική Εκκλησία

Η Αγγλικανική Εκκλησία, η Ιερά Σύνοδος της οποίας συνέρχεται στο Γιορκ, τάσσεται υπέρ της χειροτονίας γυναικών επισκόπων, παρά τις αντιδράσεις.

Τα μέλη της Ιεράς Συνόδου αποφάσισαν χθες Δευτέρα έπειτα από 12 ώρες συζητήσεων να μην καθυστερήσουν άλλο την υιοθέτηση ενός σχεδίου νόμου που θα επιτρέπει τη χειροτονία γυναικών.

Εκλογή Αρχιερέων από τη βάση (ψήφο κλήρου και λαού)

Ο π. Νεκτάριος Μουλατσιώτης με τον πρώην Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φλώρινας, κ.κ Αυγουστίνο Καντιώτη.

Όπως είναι γνωστό εις τους ασχολουμένους με την εκκλησιαστική ζωή και την ιστορία, η Εκκλησία στην αρχή της ζωής της, επέλεγε τους ταγούς της μέσω της βάσης της, του λαού της. Τα μέλη της Εκκλησίας (ο λαός και οι πρεσβύτεροι) ψήφιζαν τους υποψηφίους ηγέτες της Εκκλησίας.

Στο τέλος οι απόστολοι δια κλήρου εξέλεγαν τον νέο επίσκοπο η αρχιεπίσκοπο. Ακόμη και στα χρόνια μας τον θεσμό αυτό τον συναντούμε σε πολλές ορθόδοξες Εκκλησίες: πατριαρχείο Αλεξανδρείας, Κύπρου κτλ. Δι᾽ αυτό και οι αρχιερείς η οι ιερείς ονομάστησαν κληρικοί.

Μοναχός σώζει τον έγγαμο κλήρο

 

Για την κατανόηση των σχετικών με τον πιο πάνω τίτλο γεγονότων των άρχων του 4ου μ.Χ. αιώνα χρειάζεται εισαγωγικά να κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή ειδικά πάνω στο θέμα της χειροτονίας των κληρικών και της έγγαμης ή μη ζωής τους. Είναι βέβαια ευνόητο ότι στις αρχές της εγκαθιδρύσεως του χριστιανισμού στον κόσμο το θέμα του γάμου του ιερού κλήρου δεν μπορούσε από τα πράγματα να είχε αντιμετωπιστεί όπως αντιμετωπίστηκε αργότερα.

Στην Καινή Διαθήκη, συνεπώς στους αποστολικούς χρόνους, ο μόνος που αναφέρθηκε στο θέμα ήταν ο απόστολος Παύλος. Στην Α’ Προς Τιμόθεον επιστολή του και στο κεφάλαιο Γ’ αναφέρει αρκετά εκτεταμένα τα προσόντα και τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει οποίος «ορέγεται επισκοπής», ειδικότερα ότι πρέπει να είναι «μιας γυναικός άνδρα[ς]» (3, 2), δηλαδή σε πρώτο γάμο. Επίσης και για τους διακόνους λέει: «έστωσαν μιας γυναίκας άνδρες» (3, 12). Άλλα και στην Προς Τίτον επιστολή του (1,5)» όπου του δίνει εντολή να εγκαταστήσει «κατά πόλιν πρεσβυτέρους», πάλι, μαζί με τις πολλές αρετές που θέτει ως προϋπόθεση για το γάμο ειδικά, επισημαίνει «ει τις… μιας γυναικός ανήρ» (1,6).

Ιστορία της Εκκλησίας της Κύπρου (2)

Οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας, ιδρυτές της Εκκλησίας της Κύπρου.

Συνέχεια από (1)

Αλλά τούς Φράγκους διαδέχτηκαν οι αλλόθρησκοι Τούρκοι. Αυτοί στην αρχή και για να εξουδετερώσουν τα υπολείμματα των Φράγκων, που βρίσκονταν στην Κύπρο, αλλά και για να επιτύχουν μία ειρηνική κατοχή της νήσου, επανέδωσαν στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου όλα τα προνόμια, πού είχε προηγουμένως, τις Επισκοπές, τα Μοναστήρια και αρκετή από την περιουσία, που άρπαξαν οι εκπρόσωποι της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αναγνωρίζοντας μάλιστα και τον εκάστοτε Αρχιεπίσκοπο όχι μόνο ως αρχηγό της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κύπρου, αλλά και ως εθνικό αρχηγό των Κυπρίων. Ο κυπριακός λαός με την τουρκική κατοχή απαλλάχτηκε μεν από τη θρησκευτική καταπίεση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αλλά οδηγήθηκε σε μια σκληρότερη δουλεία. Ζούσε σε μια συνεχή ανασφάλεια. Η ζωή του και η περιουσία του βρίσκονταν στη διάθεση και στον ετσιθελισμό του Τούρκου κατακτητή. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας αρκετοί, για να σώσουν τη ζωή τους, αναγκάσθηκαν να εξισλαμισθούν και πολλοί να εκπατρισθούν.

Ιστορία της Εκκλησίας της Κύπρου (1)

Οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας, ιδρυτές της Εκκλησίας της Κύπρου.

Όπως μας αναφέρουν οι «Πράξεις Αποστόλων», οι Κύπριοι ήταν από τούς πρώτους που δέχτηκαν το Χριστιανισμό και που δίδαξαν αυτόν έξω από την Ιερουσαλήμ. «Ήσαν δε τινές εξ αυτών άνδρες Κύπριοι…». Σ’ αυτούς συγκαταλέγονται και ο Απόστολος Βαρνάβας και ο ανεψιός του Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης – Μάρκος. Το 45 μ.Χ. ο Παύλος, ο Βαρνάβας και ο Μάρκος δίδαξαν το Χριστιανισμό και στην Κύπρο. Αποβιβάσθηκαν στη Σαλαμίνα και διέσχισαν τη νήσο μέχρι την Πάφο, κηρύττοντας τη νέα Θρησκεία. Άξιο παρατήρησης είναι ότι στην Πάφο έγινε Χριστιανός ο πρώτος επίσημος Ρωμαίος, ο Ανθύπατος Σέργιος Παύλος. Το 50 μ.Χ. ο Βαρνάβας επέστρεψε στην Κύπρο με τον ανεψιό του Μάρκο και έχοντας ως έδρα του τη Σαλαμίνα παρακολουθούσε την εξάπλωση του Χριστιανισμού σ’ όλες σχεδόν τις πόλεις και τις κοινότητες της Κύπρου. Ο Βαρνάβας, ο οποίος θεωρείται και ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, λιθοβολήθηκε από τούς Εβραίους και πέθανε το 57 μ.Χ. ολίγο έξω από τη Σαλαμίνα, όπου σώζεται ο τάφος του. ΄Ετσι έγινε ένας από τούς πρώτους μάρτυρες του Χριστού. Κατά τη διάρκεια της παραμονής των Αποστόλων Παύλου, Βαρνάβα και Μάρκου στην Κύπρο χειροτονήθηκαν ο φίλος του Χριστού Λάζαρος, ο οποίος μετά το διωγμό που κήρυξαν οι Ιουδαίοι κατά των Χριστιανών ήλθε στην Κύπρο ως Επίσκοπος Κιτίου, και ο Ηρακλείδιος ως eπίσκοπος Ταμασού. Αυτοί και οι Επίσκοποι Νεαπόλεως Τυχικός, Κουρίου Φιλάγριος και Φιλωνίδης, Ταμασού Μνάσων και Ρόδων, Σόλων Αυξίβιος και Κυρηνείας Θεόδοτος, καθώς και οι Τίμων, Αρίστων, Αριστοκλειανός, Επαφράς και Νικάνωρ συνέβαλαν στη διάδοση και εδραίωση του Χριστιανισμού στην Κύπρο. Μερικοί από αυτούς, όπως και οι Αθανάσιος, Δημητριανός, Δίδυμος, Διομήδης, Κόνων, Λούκιος, Νεμέσιος, Ποτάμιος και άλλοι πολλοί, ομολόγησαν το Χριστό θαρραλέα κατά τη διάρκεια των διωγμών και υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο.