Αββάς Γεδεών-Ένα​ς ομολογητής από την Κολιτσού

Ο γέροντας Γεδεών ήρθε στο Άγιο Όρος κατευθείαν από την Μινεάπολη.Έφτασε στο ρώσικο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα.Έμεινε εκεί λίγο καιρό και έπειτα ο γέροντας Γαβριήλ από το Ρωσικό τον συμβούλευσε να πάει στο κελί του πατρός Σπυρίδωνος,πάνω από την Ξηροποτάμου.Έκανε υπακοή και πήγε.Ο π.Σπυρίδων τον έστειλε στον γέροντα Ιωάννη στην Κολιτσού.

Ο π.Σπυρίδων τον έστειλε στον γέροντα Ιωάννη Γκούτσου,στο κελί του Αγ.Ιωάννου του Θεολόγου στην Κολιτσού,μην ξέροντας όμως τον δρόμο ρώτησε και έφτασε σε άλλον Ιωάννη,στον γέροντα Ιωάννη Σόβα-που έμενε με τον γέροντα Διονύσιο Ιγκνάτ-στο κελί του Αγίου Γεωργίου.

Ο π. Γεώργιος Calciu, ο ομολογητής και ποιμένας

Το 1945 στη Ρουμανία σχηματίσθηκε κυβέρνηση συνασπισμού από κομμουνιστάς και σοσιαλδημοκράτες της αριστεράς. Το 1947 επήλθε το τέλος της βασιλείας, ενώ η κυβέρνηση ανακήρυξε τη χώρα λαϊκή δημοκρατία. Στις 21-8-1965 η χώρα της Ρουμανίας υιοθέτησε νέο σύνταγμα, που τόνιζε τη μετάβαση από τη λαϊκή στη σοσιαλιστική δημοκρατία. Το 1967 ο Νικολάε Τσαουσέσκου, ήδη γενικός γραμματέας του κομμουνιστικού κόμματος, ανέλαβε και την προεδρία. Ο Τσαουσέσκου εφήρμοσε την πολιτική της καταπατήσεως των ανθρωπίνων και χριστιανικών δικαιωμάτων. Στα χρόνια αυτά, όπως και στις άλλες κομμουνιστικές χώρες, οι πιστοί της Εκκλησίας της Ρουμανίας υπέφεραν τα πάνδεινα. Ωστόσο ο βαθμός του διωγμού γίνεται γνωστός μόνο στις ήμερες μας, καθώς έρχονται στο φως τα νέα μαρτυρολόγια της χώρας….. παραθέτουμε εδώ την φρικτή ομολογία του π. Γεωργίου Calciu, η οποία

Ο Δημήτριος Μπορντεάνου και η προσωπική του Ανάσταση στη φυλακή Γκέρλα

Δημήτριος Μπορντεάνου

Τον Φεβρουάριο 1954 με βγάλανε από τη Ζάρκα (παλιά φυλακή) και με πήγαν στο δωμάτιο 1 του Τμήματος. Στο δωμάτιο 1 έζησα το πιο φρικτό, το πιο φοβερό και το πιο αδιανόητο ψυχικό βάσανο. Επίσης, εκεί κατάλαβα τι είναι η πίστη στο Θεό.

Στο Πιτέστι, στην πιο σκληρή δοκιμασία (αναμορφωτήριο), εγώ δεν αρνήθηκα το Θεό, απλά δήλωσα δημόσια ότι δεν προσεύχομαι πια. Από εδώ, όμως, ακολούθησαν οι συνέπειες και γι’ αυτό,  όταν μεταφέρθηκα στη φυλακή Γκέρλα, με έπιασε ο φόβος του θανάτου. Θεληματικά αρνήθηκα τη Θεία Χάρη και τότε, ίσως και ο Θεός με εγκατέλειψε και παρέμεινα μόνος μου και κενός στη μεγάλη δοκιμασία. Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι η προσευχή είναι η κατάσταση επικοινωνίας μεταξύ του Πλάστη και του πλάσματος. Εγώ στερήθηκα της προσευχής, και στην ψυχή μου, στερούμενη της παρουσίας και της δύναμης του Θεού, εισήλθε το πνεύμα του σατανά. Κατάληψη που τη βίωνα με απερίγραπτη βιαιότητα.

«Εγκώμια»… μέσα στην κόλαση!!!

Τη Μεγάλη Δευτέρα, αμέσως μετά το γεύμα, ο Ζαχαρίας, ένας από τους τραμπούκους του Τσουρκάνου (της «Αναμόρφωσης» στην κομμουνιστική φυλακή Πιτέστι που ήταν μία εικόνα της κολάσεως), επέστρεψε κρατώντας ένα μάτσο χαρτιά, μερικές παλαιές σκούπες, ένα κουβάρι χοντρό σκοινί, άδειες κονσέρβες, ξυλοκάρβουνα και ένα μπουκαλάκι. Τα τοποθέτησε όλα στο δικό μας ξύλινο κρεβάτι και από τις σκούπες μάς έβαλε να φτιάξουμε σταυρούς. Αφού ετοιμάστηκαν όλα αυτά, μάς είπε:

«“Θρησκόληπτοι κερατάδες”, επειδή πιστεύετε στον Θεό και στα πάθη Του, ενώ εγώ, όπως ξέρετε, δεν πιστεύω σε τέτοιες σαχλαμάρες, και επειδή είναι η Εβδομάδα των Παθών, να δείτε και εσείς τι πάθη θα υποφέρετε»!

Ο π. Γεώργιος Κάλτσιου ή η κατά Χριστόν τρέλα (με πλούσιο φωτογραφικό υλικό)

Ο εικοστός αιώνας άνοιξε πάλι την περίοδο των μαρτύρων και του μαρτυρίου. Όλα τα σημεία του αιώνα δηλώνουν την αγιοσύνη. Διά μιας μυστικής, κατ’ οίκονομίαν Θεού ανακατάταξης τής ιστορίας, ύστερα από μιά πικρή και μακρόχρονη περιπλάνηση, μέσα από φρικτά βάσανα, η ανθρωπότητα ξαναγυρίζει στον Χριστό.

Χριστούγεννα στη φυλακή

Το θηρίο της Αποκαλύψεως (Αποκ. 13,1)

VatopaidiFriend: Συνεχίζουμε το αφιέρωμά μας στους σύγχρονους Ρουμάνους μάρτυρες, ομολογητές της πίστεώς μας, για να δείτε πώς μερικοί από αυτούς γιόρταζαν τα Χριστούγεννα!!!

Πιτέστι – 1949
Πεινασμένοι, παγωμένοι, ρακένδυτοι, περίτρομοι οι κρατούμενοι από το Πιτέστι μοιάζαμε με κάποια φαντάσματα. Τελείως απομονωμένοι από τον κόσμο, συνωστισμένοι σε μικρά κρατητήρια. Μόλις που μας είχαν απομείνει οι τελευταίες σωματικές και ψυχικές μας δυνάμεις. Κοιμόμασταν ανά δύο σ΄ ένα σιδερένιο, στενό κρεβάτι, με άχυρένιο στρώμα, πνιγμένο στη σκόνη, και νιώθαμε το σίδερο και το κρύο.

Το Πιτέστι – Η κόλαση στη γη (με φωτογραφικό υλικό)

Τήν ημέρα τών Χριστουγέννων ο Τσουρκάνου μαζί με τούς τραμπούκους του σταύρωσε στόν τοίχο έναν νέο καί τόν κτύπησαν μέχρι πού πέθανε

VatopaidiFriend: Ενημερώνουμε τους αναγνώστες του ιστολογίου μας ότι θα δημοσιεύσουμε σε μία σειρά άρθρων, αποσπάσματα που αναφέρονται σε συγκλονιστικά μαρτύρια των Ρουμάνων φυλακισμένων επί του αθεϊστικού, ολοκληρωτικού καθεστώτος στην Ρουμανία τον 20ό αιώνα. Οι σύγχρονοι αυτοί μάρτυρες και ομολογητές της πίστεώς μας πρέπει να παραδειγματίζουν όλους μας. Εμείς ωραία περάσαμε τα Χριστούγεννα στο σπιτάκι μας. Πιστεύω να διαβάσατε την λεζάντα της επάνω φωτογραφίας για να δείτε πώς περνάγανε κάποιοι άλλοι αδελφοί μας τα Χριστούγεννα. Στο επόμενο άρθρο θα αναφερθούμε για τα Χριστούγεννα στην φυλακή Πιτέστι.

Το Πιτέστι – Η κόλαση στη γη

Στο Πιτέστι η «Αναμόρφωση» δε θα κάρπιζε τόσο πολύ, αν πρωτύτερα δεν πραγματοποιούνταν μερικές προύποθέσεις: η τρομοκρατία, η απομόνωση, η επίπληξη, η ανευθυνότητα.

Η πείνα έκανε τους υπό αναμόρφωση νέους, σκελετούς. Η καθημερινή μερίδα φαγητού δεν έφτανε ούτε τις 800 θερμίδες. Τους προσφέρονταν σούπες με 20-30 σπόρους πλιγούρι, 10-15 σπόροι φασόλια, 7-8 λαχανόφυλλα και κάποτε σούπες με απλό βραστό νερό στο οποίο έπλεαν 2-3 αστερίσκοι λαδιού. Το ψωμί ήταν 250 γραμμαρίων ή ένα μεγάλο στρογγυλό καρβελάκι των 350 γραμμαρίων, ανάλογα. Το πρωΐ μας έδιναν βραστό νερό με μυρωδιά καμένης ζάχαρης. Όλοι οι κρατούμενοι είχαν δυστροφία, κι όμως στα μάτια τους έκαιγε πιο δυνατά το φως των δυνατών ψυχών τους.