Το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Ακολουθίας του γάμου. Ερμηνευτική προσέγγιση

Ομότιμος καθηγητής Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης  Ιωάννης Καραβιδόπουλος

Η Ευαγγελική περικοπή που διαβάζεται στο μυστήριο του γάμου είναι από το κατά Ιωάννην ευαγγέλιο 2,1-11 (το θαύμα της μεταβολής του νερού σε κρασί). Γιατί άραγε η Εκκλησία διάλεξε αυτήν την περικοπή, τη στιγμή που τα Ευαγγέλια μάς διασώζουν δι-άφορες συζητήσεις του Ιησού για το γάμο, ακριβέστερα για το αδιάλυτο του γάμου, όπως είναι π.χ. η συζήτηση με τους Φαρισαίους στο Μθ 19,1-12 (Μρ 10, 1-12), όπου έχουμε την αναφορά στο Γεν 2,24 «ένεκεν τούτου καταλήψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν» καθώς επίσης και τη φράση του Ιησού αμέσως κατόπιν στην ίδια συζήτηση «ώστε ουκέτι εισί δύο, αλλά σαρξ μία. Ό ουν ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω» -περικοπή που μαρτυρείται σποραδικά σε αρχαιότερα εκλογάδια. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η χαρά στην Παλαιά Διαθήκη

 

Βοόζ και Ρουθ η χαρά στην Π.Δ.

Ομότιμος καθηγητής στο τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιος Πατρώνος

Η βασική αυτή έννοια, ότι ο Θεός είναι τελικά ο μεγάλος «δοτήρ» και χορηγός της χαράς στον άνθρωπο, βρίσκεται ιδιαίτερα αναπτυγμένη στην Παλαιά Διαθήκη. Και μάλιστα σχετίζεται άμεσα εκεί και με τη λατρεία του ονόματος του Θεού (Δευτ. 16, 14· Ψαλμ. 100, 2). Η σύνδεση αυτή της χαράς με την παρουσία του Θεού στη ζωή του ανθρώπου, κάνει τη χαρά να μη θεωρείται σαν ένα απλό εσωτερικό αίσθημα αλλά σαν ένα καθολικό γεγονός που δείχνει τη στάση του ανθρώπου μέσα στην προσωπική του ιστορία.

Οι σωτηριολογικές ενέργειες του Θεού είναι η κύρια πηγή χαράς για τον πιστό άνθρωπο. Η πεποίθηση ότι ο Θεός «κατασκηνώνει» μεταξύ των πιστών Του και γίνεται «ασπίδα» των δικαίων, φέρνει ασφαλώς μαζί με την ελπίδα ευφροσύνη και χαρά (Ψαλμ. 5, 11—12). Ο ψαλμωδός θα εκφράσει έντονα αυτή τη σωτηριολογική αίσθηση και εμπειρία· «… διηγήσομαι πάντα τα θαυμάσια σου· ευφρανθήσομαι και αγαλλιάσομαι εν σοι» (Ψαλμ. 9, 2-3) και «προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου διά παντός, ότι εκ δεξιών μου έστιν, ίνα μη σαλευθώ. Διά τούτο ηυφράνθη η καρδία μου και ηγαλλιάσατο η γλώσσα μου, έτι δε και η σαρξ μου κατασκηνώσει επ’ ελπίδι, ότι ουκ εγκαταλείψεις την ψυχήν μου εις άδην» (Ψαλμ. 15,8—10). Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

 

Η κατανόηση της ανάστασης του Ιησού Χριστού ως συγκεκριμένου ιστορικού γεγονότος

Ομότιμος καθηγητής στο τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών  Γεώργιος Πατρώνος

Η βιβλική πίστη στην ανάσταση είναι εντελώς διαφορετική από την ελληνιστική ιδέα περί αθανασίας και γι’ αυτό δεν πρέπει να γίνεται σύγχυση, όπως συνήθως συμβαίνει με πολλούς κήρυκες και ερμηνευτές, θεολόγους στην προσπάθειά τους να γίνουν κατανοητοί από ένα ευρύτερο κοσμικό κοινό. Σύμφωνα με την ελληνική φιλοσοφία και θεολο¬γία, η ψυχή του ανθρώπου επειδή είναι άφθαρτη από τη φύση της, μετά από την απελευθέρωσή της από τα δεσμά του σώματος με το θάνατο, πιστεύεται, ότι εισέρχεται στην κατάσταση της αθανασίας. Για την Αγία Γραφή, όμως, η όλη ψυχοσωματική υπόσταση του ανθρώπου ή αποθνήσκει ή ανίσταται. Έτσι, η ιδέα και η πίστη στην ανάσταση για τον ιουδαϊκό κόσμο ήταν από τις βασικότερες θεολογικές ιδέες. Όλοι οι Ιουδαίοι αποδέχονταν ανάσταση δικαίων και αδίκων για να κριθούν κατά τους έσχατους χρόνους. Μόνο κάποια αιρετική ομάδα, εκείνη των Σαδδουκαίων, «λέγουσι μη είναι ανάστασιν» (Πράξ. 23,8). Και αυτή η ασήμαντη εξαίρεση φανερώνει ακριβώς το βασικό και καθολικό χαρακτήρα της πίστης αυτής σε όλο τον ιουδαϊκό κόσμο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Τι μας λέει η Μεγάλη Πέμπτη

Πηγή:www.athonikoergastiri.gr/

Οδεύοντας προς το Πάθος, τα γεγονότα εκτυλίσσονται με δραματική ταχύτητα, πλούσια στο περιεχόμενό τους και με ιλιγγιώδη πλοκή, καθώς βαίνουν προς την κορύφωσή τους.

Είδαμε ήδη δύο πράξεις που σχετίζονται με το πρόσωπό του Χριστού, με απόλυτα αντίθετο χαρακτήρα. Από τη μια, μία αμαρτωλή γυναίκα προσέρχεται και του αποδίδει ταπεινά τιμές στο Χριστό και παράλληλα ένας μαθητής Του να αποστασιοποιείται απ’ Αυτόν, για να προσεγγίσει τους Αρχιερείς και τους Γραμματείς, προδίδοντάς Τον. Η πράξη της γυναίκας δείχνει ότι το κήρυγμά Του καρποφορούσε, έπειθε τους ανθρώπους για την αγάπη και την ευσπλαχνία Του. Και ο Κύριος δείχνει την ευαρέσκειά Του στην πράξη της, αποδέχεται την προσφορά της και επιτιμά τους μαθητές που αναζητούν ψεγάδια και αδυναμίες στη συγκλονιστική εικόνα μιας γυναίκας που τιμά τον Λυτρωτή της.Από την άλλη πλευρά πάλι, βλέπουμε ότι η ανθρώπινη αδυναμία αγγίζει και καταλαμβάνει ακόμη και τον κύκλο των πιο στενών μαθητών Του: αυτοί που θεωρούνται ως οι πιο βέβαιοι ακόλουθοί Του, ενδίδουν με τον πιο εμφατικό τρόπο στις αδυναμίες τους… Ο ένας τον προδίδει και ο άλλος τον αρνείται. Μέγιστο μάθημα, αλήθεια, για όσους νιώθουν ισχυροί στην πίστη τους και έτοιμοι να κατακεραυνώσουν τους «αντιπάλους». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Γνωρίζουμε ποια ήταν «η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή» ;

Το απόγευμα της Μεγάλης Τρίτης ψάλλεται στους ορθόδοξους ναούς το τροπάριο της Κασσιανής. Πρόκειται για μία ποιητική απόδοση του περιστατικού που περιγράφεται στα ευαγγέλια και έχει να κάνει με την αμαρτωλή γυναίκα, η οποία έδειξε τη μετάνοιά της πλένοντας τα πόδια του Χριστού με πολύτιμο μύρο και σκουπίζοντάς τα με τα μαλλιά της. Η πράξη της γυναίκας αυτής έχει ιδιαίτερη σημασία για δύο κυρίως λόγους: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Παύλειος Λόγος και Παγκοσμιοποίηση

Ομότιμος καθηγητής Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης  Ιωάννης Καραβιδόπουλος

Κατακλυζόμαστε εδώ και καιρό σχεδόν καθημερινά στη στροφή του 20ου αιώνα προς τον 21ον και στη στροφή της 2ης χιλιετίας προς την 3η από την ορολογία τη σχετική με την παγκοσμιοποίηση, ακούμε από τη μια για τους κινδύνους σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο που τη συνοδεύουν, ενώ από την άλλη πλευρά δεν λείπουν και οι φωνές περί των θετικών αποτελεσμάτων της παγκοσμιοποίησης.

Τί είναι όμως η παγκοσμιοποίηση; Όσοι χρησιμοποιούν τον όρο αυτό δεν είναι βέβαιο ότι εννοούν το ίδιο ακριβώς φαινόμενο ή εάν αναφέρονται σε κάποιες επί μέρους πλευρές του. Κοινές πάντως παράμετροι στην έννοια του όρου είναι η ελεύθερη διακίνηση των προϊόντων σε όλον τον πλανήτη και η δυνατότητα των ανθρώπων να έχουν πρόσβαση σ’ αυτά σε όποιο σημείο της γης κι αν βρίσκονται, αρκεί βέβαια να έχουν την οικονομική δυνατότητα προς τον σκοπό αυτό. Επίσης, στις κοινές παραμέτρους ανήκουν η Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η μακαριότης των δικαίων (Εβρ. 11,39-40)

Ομότιμος καθηγητής Εισαγωγής και Ερμηνείας Καινής Διαθήκης Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης Στέργιος Ν. Σάκκος

«Και ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες διά της πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν, του Θεού περί ημών κρείττόν τι προβλεψαμένου, ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσιν» (Εβρ. 11, 39-40).

Η εκ πρώτης όψεως ερμηνεία καθιστά το χωρίον τούτο προβληματικό και αντίθετο προς το πνεύμα της Γραφής και την πίστη της Εκκλησίας. Όλοι γνωρίζομε ότι «επαγγελία» είναι ο παράδεισος, τον οποίον υποσχέθηκε ο Θεός στους πιστούς και αγίους δούλους του· γνωρίζομε από την Γραφή ότι, όπως εκπλήρωσε ο Θεός την υπόσχεση του και έδωκε στους Ισραηλίτες την Γη της επαγγελίας, έτσι δίδει στους εκλεκτούς του τον παράδεισο, του οποίου «τύπος» και σύμβολο ήταν η γη της επαγγελίας. Πώς λοιπόν γράφει ο θείος απόστολος ότι «ούτοι πάντες», δηλαδή οι δίκαιοι και οι άγιοι, «ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν»; Πώς είναι δυνατόν να μη εισήλθε στον παράδεισο ο Αβραάμ π.χ., του οποίου τους κόλπους με την «πιστεύουσαν και αγαπώσαν καρδίαν» χρησιμοποίησε ο Κύριος στην γνωστή παραβολή, για να εκφράσει την μετά θάνατον παραδείσια κατάσταση των σωσμένων; Δεν έρχεται η σκέψη αυτή σε αντίθεση προς όλα εκείνα, τα οποία λέγει ο ίδιος απόστολος στο ίδιο κεφάλαιο για τους δικαίους της Π. Διαθήκης; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

χξς’ – Το όνομα του Αντιχρίστου (Αποκ. 13,18)

Ομότιμος καθηγητής Εισαγωγής και Ερμηνείας Καινής Διαθήκης Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης  Στέργιος Ν. Σάκκος

Ζητήθηκε η ερμηνεία του χωρίου της Αποκαλύψεως 13,18, το οποίον είναι όχι δυσνόητο αλλ’ ακατανόητο, και μάλιστα προκαλεί το ενδιαφέρον του πιστού. Επειδή είναι μυστηριώδες και ομιλεί περί του αντιχρίστου, συνδυάζει δηλαδή το ακατανόητο και το ελκυστικό, προτάθηκαν περί αυτού τόσες ερμηνείες, όσες δεν προτάθηκαν για άλλο χωρίον της Γραφής. Αναμφιβόλως δε με όση αγωνία και περιέργεια περίμεναν οι Εβραίοι την έλευση του Μεσσία, με τόση ενδιαφέρονται και οι Χριστιανοί να πληροφορηθούν την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και το πρόσωπο και το όνομα του ολίγον προ αυτής ερχομένου αντιχρίστου. Ακριβώς δε το όνομα αυτό αποκαλύπτει, αλλ’ αινιγματωδώς, ο ευαγγελιστής Ιωάννης θεόθεν εμπνεόμενος και λέγοντας. «Ώδε η σοφία εστίν· ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίου· αριθμός γαρ ανθρώπου εστί· και ο αριθμός αυτού χξς’» (Αποκ, 13,18). Στο ΙΓ’ κεφάλαιο, που βρίσκεται το χωρίο αυτό, ο προφήτης ομιλεί α’) περί του δράκοντος σατανά, β’) περί του αντιχρίστου, ο οποίος παρουσιάζεται ως θηρίο που έχει επτά κεφαλές, δέκα κέρατα και τις ιδιότητες των πλέον αιμοβόρων θηρίων της γης, και στο οποίον ο σατανάς δίδει όλη την εξουσία του, και γ’) περί ενός προβατόσχημου θηρίου, το οποίον καλεί όλους τους κατοίκους της γης να προσκυνήσουν την εικόνα του αντιχρίστου. Λίγοι αρνούνται μένοντας πιστοί στον αληθινό Θεό, ενώ ο πολύς κόσμος προσκυνεί τον αντίχριστο και σφραγίζει το μέτωπό του ή το δεξιό του χέρι με τον αριθμό χξς’ (= 666), ο οποίος παριστάνει το όνομα εκείνου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ο συμβολισμός της Αποκαλύψεως [Β΄]

Ομότιμος καθηγητής Εισαγωγής και Ερμηνείας Καινής Διαθήκης Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης Στέργιος Ν. Σάκκος

Τα ιδιάζοντα χαρακτηριστικά του συμβολισμού της Αποκαλύψεως είναι:

1. Ελευθερία στη χρήση των συμβόλων και των εικόνων. Δεν χρησιμοποιείται το ίδιο συμβολικό λεξιλόγιο στα διάφορα τμήματα του βιβλίου, αλλά ούτε και στη ροή του ιδίου οράματος. Δημιουργείται έτσι εκ πρώτης όψεως η εντύπωση του χάους, ώστε, για να προσεγγίσουμε το νόημα, «θα έπρεπε να έχει γραφεί ένα λεξικό -ή καλύτερα μία γραμματική κι ένα συντακτικό- της εικονογραφίας και των συμβόλων της Αποκαλύψεως», όπως επιτυχημένα έχει λεχθεί. Η προσεκτική όμως μελέτη αποκαλύπτει στον αναγνώστη ότι και τα οράματα που φαίνονται άσχετα και ασύνδετα μεταξύ τους περιέχονται στο ίδιο πλαίσιο. Αυτό καθορίζεται από ορισμένα σύμβολα, όπως είναι το αρνίο, ο δράκοντας, η γυναίκα του κεφ. 12, η οποία εμφανίζεται και πάλι ολόλαμπρη ως ουράνια πόλη στο κεφ. 21, τα δύο θηρία, η Βαβυλώνα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ο συμβολισμός της Αποκαλύψεως [Α΄]

Ομότιμος καθηγητής Εισαγωγής και Ερμηνείας Καινής Διαθήκης Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης  Στέργιος Ν. Σάκκος

Σ’ όλα τα βιβλία της αγίας Γραφής, κατά κύριο δε λόγο στα προφητικά, απαντούν συμβολικές εκφράσεις, οι οποίες χαρακτηρίζουν επίσης και τα αποκαλυπτικά κείμενα. Η αφθονία συμβολικών εκφράσεων στα προφητικά βιβλία οφείλεται στο γεγονός ότι οι προφήτες συχνά λαμβάνουν από τον Θεό προφητείες με τη μορφή συμβολικών παραστάσεων (βλ. Ζαχ. 1,7-6,15· Δαν. 7-8) και μερικές φορές καταφεύγουν οι ίδιοι στη χρήση συμβόλων, διότι δεν μπορούν να εκφράσουν τα οράματά τους με τη γλώσσα της εποχής τους. Ευλόγα, λοιπόν, στην Αποκάλυψη του Ιωάννου, ένα σαφώς προφητικό βιβλίο, κυριαρχεί η συμβολική χρήση εκφράσεων, προσώπων, χρωμάτων, αριθμών και παραστάσεων. Είναι, μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ήδη στον πρώτο στίχο του βιβλίου ο ιερός συγγραφέας δηλώνει σχετικά με το περιεχόμενό του ότι ο Θεός «εσήμανεν αποστείλας διά του αγγέλου αυτού τω δούλω αυτού» (Απ. 1,1). Αποκάλυψε ο Θεός στον Ιωάννη «α εισι και α μέλλει γίνεσθαι μετά ταύτα» (Απ. 1,19) με οράσεις οι οποίες περιείχαν σήμανση, δηλαδή συμβολικές εικόνες. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ο συμβολισμός της Αποκαλύψεως

Ομότιμος καθηγητής Εισαγωγής και Ερμηνείας Καινής Διαθήκης Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης Στέργιος Ν. Σάκκος

Σ’ όλα τα βιβλία της αγίας Γραφής, κατά κύριο δε λόγο στα προφητικά, απαντούν συμβολικές εκφράσεις, οι οποίες χαρακτηρίζουν επίσης και τα αποκαλυπτικά κείμενα. Η αφθονία συμβολικών εκφράσεων στα προφητικά βιβλία οφείλεται στο γεγονός ότι οι προφήτες συχνά λαμβάνουν από τον Θεό προφητείες με τη μορφή συμβολικών παραστάσεων (βλ. Ζαχ. 1,7-6,15· Δαν. 7-8) και μερικές φορές καταφεύγουν οι ίδιοι στη χρήση συμβόλων, διότι δεν μπορούν να εκφράσουν τα οράματά τους με τη γλώσσα της εποχής τους. Ευλόγα, λοιπόν, στην Αποκάλυψη του Ιωάννου, ένα σαφώς προφητικό βιβλίο, κυριαρχεί η συμβολική χρήση εκφράσεων, προσώπων, χρωμάτων, αριθμών και παραστάσεων. Είναι, μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ήδη στον πρώτο στίχο του βιβλίου ο ιερός συγγραφέας δηλώνει σχετικά με το περιεχόμενό του ότι ο Θεός «εσήμανεν αποστείλας διά του αγγέλου αυτού τω δούλω αυτού» (Απ. 1,1). Αποκάλυψε ο Θεός στον Ιωάννη «α εισι και α μέλλει γίνεσθαι μετά ταύτα» (Απ. 1,19) με οράσεις οι οποίες περιείχαν σήμανση, δηλαδή συμβολικές εικόνες.

Ο Ιωάννης, μάλιστα, καθώς Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η κατ’ ιδίαν χρήση της Αγίας Γραφής κατά τον Ιωάννη Χρυσόστομο με βάση τις επιστολές του Αποστ. Παύλου

(Ιωάννη Λ. Γαλάνη, Ομ. Καθηγητή Παν/μίου Θεσ/νίκης)

Είναι γνωστό ότι η Αγία Γραφή αποτελεί το κεντρικό ανάγνωσμα σε όλες τις λατρευτικές πράξεις της Εκκλησίας μας. Οι ευαγγελικές και οι αποστολικές περικοπές από την Κ.Δ., οι Ψαλμοί και τα αναγνώσματα από προφητικά και ιστορικά βιβλία της Π.Δ. καλύπτουν τη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας σε όλη τη διάρκεια του λειτουργικού έτους. Πέρα όμως από όλα αυτά, η Αγία Γραφή είναι παρούσα στους ύμνους και στις ευχές της Εκκλησίας μας με τη συχνή χρήση αγιογραφικών χωρίων, φράσεων και ορολογίας. Δηλαδή, μπορεί να λεχθεί ότι η Αγία Γραφή μέσω της λατρείας διαποτίζει, εμπνέει και καθοδηγεί τη ζωή των χριστιανών.

Αγία Γραφή και Εκκλησία είναι δύο μεγέθη αναπόσπαστα ενωμένα μεταξύ τους. Η Εκκλησία μαρτυρεί για τη Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Απαντήσεις στις κατηγορίες εναντίον της Παλαιάς Διαθήκης

Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας (Φούντας)

Πρόλογος

Ευχαριστώ για την τιμή να ομιλήσω στο θεολογικό αυτό Συνέδριο της Ενορίας Αγίας Παρασκευής Χολαργού, με το γενικό της θέμα περί της Παλαιάς Διαθήκης. Το επί μέρους θέμα, το οποίο μου έδωσε η Επιτροπή του Συνεδρίου να αναπτύξω, είναι «Απαντήσεις στις κατηγορίες εναντίον της Παλαιάς Διαθήκης». Λυπάμαι όμως, γιατί στο μικρό χρονικό διάστημα που μου παρέχει το πρόγραμμα δεν θα μπορέσω να ανταποκριθώ, όπως θα ήθελα, στην ανάπτυξη του σπουδαίου αυτού θέματος, γι’ αυτό και θα περιοριστώ στα πλέον βασικά σημεία του.

Στις ημέρες μας, αγαπητοί μου, μαζί με τα άλλα, γίνεται και αυτό το μεγάλο αμάρτημα, που είναι προδοσία πίστεως: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

 

Η οφειλή του κόσμου στην Παλαιά Διαθήκη

Σεβ. Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος (Κουκουρίδης)

Πολλοί στην εποχή μας αμφισβητούν την αξία και την προσφορά της Παλαιάς Διαθήκης στο σύνολο πολιτισμό. Κάποιοι την πολεμούν και την αποδοκιμάζουν. Κάνουν λάθος. Η Π.Δ. είναι το δεύτερο δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο. Το πρώτο ήταν η λογική και αυτεξούσια ζωή. Όταν άλλοι λαοί, σκιαμαχούσαν στο σκοτάδι ο βιβλικός Ισραήλ μιλούσε με το Θεό. Όταν άλλοι λαοί υποψιάζονταν περί του Θεού και προσπαθούσαν να τον εντοπίσουν στα πολυπρόσωπα είδωλα, ο Ισραήλ συνήπτε συμφωνίες μαζί του. Όταν άλλοι λαοί θυσίαζαν τα παιδιά τους για να εξευμενίσουν το θείο, ο Ισραήλ έψαλε και υμνούσε το Θεό και φρόντιζε να μειώνει την απόσταση που τον χώριζε απ’αυτόν. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου

Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη. Η γη όμως ήταν έρημη και ασχημάτιστη και παντού βασίλευε πυκνό σκοτάδι. Το Πνεύμα του Θεού περιφερόταν πάνω στην επιφάνεια των υδάτων.

Και είπε ο Θεός: «Να γίνει φως». Και έγινε φως. Και είδε ο Θεός ότι το φως ήταν καλό και το χώρισε από το σκοτάδι. Και ονόμασε το φως «Ημέρα» και το σκοτάδι το ονόμασε «Νύχτα». Και έγινε βράδυ και έγινε πρωί «Πρώτη ημέρα».

Μετά είπε ο Θεός:  Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

O Codex Bezae Claromontanus στο Διαδίκτυο

O Κώδικας Claromontanus (Codex Claromontanus, D^p, 06) είναι ένας δίγλωσσος (ελληνικά – λατινικά) κεφαλαιογράμματος περγαμηνός κώδικας βιβλίων της Καινής Διαθήκης, που ανάγεται χρονικά στον 5o-6o αιώνα μ.Χ.

Στις 533 σελίδες που τον αποτελούν, περιλαμβάνει τις Επιστολές του Απ. Παύλου (όπου  μάλιστα η επιστολή προς Κολοσσαείς προηγείται αυτής προς Φιλιππησίους), καθώς επίσης και έναν στιχομετρικό κατάλογο των Κανόνων της Παλαιάς και της Διαθήκης, ο οποίος προφανώς αποτελεί μεταγενέστερη προσθήκη στον εν λόγω κώδικα. Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ο Ιορδάνης ποταμός

Ο Ιορδάνης ποταμός διαδραματίζει έναν πολύ μεγάλο ρόλο στη Βίβλο. Προτού να γίνει ο ποταμός στον οποίο Βαπτίστηκε Ιησούς ο Μεσσίας, αποκαλύπτεται ως ο ποταμός που ορίζει τη «γη της επαγγελίας». Το να διασχίσεις τον Ιορδάνη σήμαινε, για τον λαό του Ισραήλ, πως εισέρχεσαι στην εκπλήρωση των υποσχέσεων του Κυρίου. Σήμαινε ότι μπαίνεις στη «γη που ρέει γάλα και μέλι», στον τόπο όπου ο Θεός θα κατοικήσει με το λαό Του παρέχοντάς του τις ατελεύτητες ευλογίες της παρουσίας Του.

Στην Καινή Διαθήκη, με την πνευματική και μυστική τώρα πια εκπλήρωση του Παλαιού, το να

O Σιναϊτικός Κώδικας στο Διαδίκτυο!

Ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της χριστιανικής παράδοσης, ο περίφημος Σιναϊτικός Κώδικας, είναι πλέον διαθέσιμος στο Διαδίκτυο. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα από τα αρχαιότερα και πιο σημαντικά χειρόγραφα βιβλία στον κόσμο. Η συγγραφή του ανάγεται σε εποχή που υπερβαίνει τους 16 αιώνες πριν από σήμερα. Περιλαμβάνει την ελληνική μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης και το αρχαιότερο γνωστό πλήρες αντίγραφο της Καινής Διαθήκης. Ο κώδικας αυτός αποτελεί έτσι και ένα σταθμό για τις γνώσεις μας σχετικά με την ίδια την ιστορία του βιβλίου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Πόσα ήταν τα νήπια που σφαγιάστηκαν;

Αθανάσιος Μουστάκης

Μέσα στην φύση του ανθρώπου είναι η επιθυμία να λύσει τις απορίες του.

Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να τοποθετηθεί και η συζήτηση για τον αριθμό των νηπίων που σφαγιάσθηκαν στη Βηθλεέμ από τον Ηρώδη μετά τη γέννηση του Χριστού.

Μελετώντας την πατερική παράδοση θα εντοπίσουμε αρκετές αναφορές στο γεγονός, χωρίς καμία αναφορά στον αριθμό των αθώων θυμάτων. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Παλαιά Διαθήκη και Διαχρονικές Αξίες [Β΄]

Σταμάτιος-Νικόλαος Μωραΐτης

2.      Εργασία

Η εργασία είναι, σύμφωνα με τη διδασκαλία της Π. Διαθήκης, θείος θεσμός. Αυτό γίνεται φανερό από τα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης[1]. Συνδέεται – πέρα από την οικονομική ανάγκη που την επιβάλλει – με εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου να θέτει σε ενέργεια τα στοιχεία που δυνάμει φέρει μέσα του και να τα αξιοποιεί, να μετατρέπει δηλ. τις δυνατότητές του σε ικανότητες προς όφελος δικό του και του συνόλου. Το ρήμα εργάζομαι αποδίδει το αντίστοιχο εβραϊκό עָבַד (abad), το οποίο έχει και τη σημασία υπηρετώ, λατρεύω, λειτουργώ[2]. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Παλαιά Διαθήκη και Διαχρονικές Αξίες [Α΄]

Σταμάτιος-Νικόλαος Μωραΐτης

Στόχος της παρούσας μελέτης είναι η ανάδειξη αρχών και αξιών που απαντούν στην γραμματεία της Π. Διαθήκης, ορισμένες από τις οποίες έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του σύγχρονου πολιτισμού, ενώ άλλες αποτελούν ζητούμενο και στις μέρες μας.

Κατ΄αρχάς θεωρούμε απαραίτητο να αναφερθούμε σύντομα στην κριτική που δέχεται η Π. Διαθήκη λόγω άγνοιας, παρερμηνείας ή ιδεολογικών προκαταλήψεων. Η προσπάθεια υποτίμησης και αμφι­σβήτησης της αξίας της ξεκινάει από παλιά. Μεταξύ των πρώτων πολέμιων συγκαταλέγονται οι Γνωστικοί και ιδιαίτερα οι οπαδοί του Μαρκίωνος με τις γνωστές θεωρίες τους περί αυστηρού Θεού της Π. Διαθήκης και σπλαχνικού Πατέρα της Καινής. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Πρόσκληση στο Μυστήριο της Ζωής (Λουκ. ιδ 16-24)

Νικάνωρ Καραγιάννης (Αρχιμανδρίτης)

Το κάλεσμα του Θεού, για να μετέχει ο άνθρωπος στο μυστήριο της όντως ζωής, μας παρουσιάζει η σημερινή ευαγγελική παραβολή του μεγάλου δείπνου. Ο άνθρωπος καλείται να καθίσει στο τραπέζι της αγάπης του Θεού, για να κοινωνήσει ζωή από τη ζωή Του, για να μεταγγίσει στο σώμα του κόσμου το αίμα της ζωής του Θεού. Σε αυτό το δείπνο της θείας Ευχαριστίας ο Θεός πατέρας καλεί τα παιδιά του, να νιώσουν και να βιώσουν τη ζωντανή παρουσία Του. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα στη θεία λατρεία και κατεξοχήν στη θεία Λειτουργία.

ΤΑΛΙΤΑ ΚΟΥΜ – Του πατρός CONSTANTIN GALIERIU

ΤΑΛΙΤΑ ΚΟΥΜ

Ή περί της θησαυρού εκ της χώρας του ελέους

Αν κοιτάζουμε στο ημερολόγιο βλέπουμε ότι το σημερινό ιερό ευαγγέλιο ονομάζεται «Η Ανάσταση της θηγατρός του Ιαείρου». Ο όσιος λόγος μας αναγγέλλει εδώ ακόμη ένα θαυμαστό έργο: τη θεραπεία μιας γυναίκας, η οποία εδώ και δώδεκα χρόνια ήταν αιμορροούσα. Αλλά ας ακούσουμε ξανά το κείμενο του ευαγγελίου:

Και ιδού, ήλθεν ανήρ ω όνομα Ιαειρος, και αυτός άρχων της συναγωγής ύπηρχεν, και πεσών παρά τους πόδας τον Ιησού παρεκάλει αυτόν εισελθείν εις τον οίκον αυτού- ότι θυγάτηρ μονογενής ην αύτώ ως ετών δώδεκα, και αύτη άπεθνησκεν. Εν δε τω υπάγειν αυτόν οι όχλοι συνέπνιγον αυτόν. Και γυνή ούσα εν ρύσει αίματος από ετών δώδεκα, ήτις ίατροις προσαναλώσασα όλον τον βιον ουκ ίσχυσεν ύπούδενός θεραπευθήναι, προσελθούσα όπισθεν, ήψατο τού κράσπεδου τού ιματίου αυτού- και παραχρήμα έστη ή ρύσις τού αίματος αυτής. Και είπεν ό Ιησούς, Τις ό άψαμενος μου;

Η θεραπεία της συγκυπτούσης. (Λουκ.13,10 —17)

Γιαννακόπουλος Ιωήλ (Αρχιμανδρίτης)

Η θεραπεία αύτη εγένετο ως εξής: Ολίγον χρόνον μετά τα ανωτέρω, ο Κύριος «ην διδάσκων εν μια των συναγωγών εν τοις Σάββασι». Κάποιο Σάββατον ο Κύριος εδίδασκεν εις κάποιαν Συναγωγήν «Ιδού γυνή ην πνεύμα έχουσα ασθενείας έτη δέκα και οκτώ». Αιφνιδίως εμφανίζεται μία γυναίκα ασθενής επί 18 έτη, της οποίας η νόσος προήρχετο εκ δαιμονικής ενεργείας. Η γυνή αύτη ήτο ευσεβής, διότι παρά την νόσον της μετέβη εις την Συναγωγήν, ίνα ακούση τον Θείον λόγον. Αύτη «ην συγκύπτουσα και μη δυναμένη ανακύψαι εις το παντελές». Έπασχε δηλαδή εκ ραχιτικής τινος νόσου, ήτο κεκυφυία τον κορμόν, μη δυναμένη να ανακύψη ουδόλως την κεφαλήν άνω˙ ήτο διπλωμένη εις τα δύο επί δεκαοκτώ έτη.

Τύπος και Ουσία (Λουκ. 13, 10-17)

Ἡ θεραπεία τῆς συγκυπτούσης

Νικάνωρ Καραγιάννης (Αρχιμανδρίτης)

Μία ξεκάθαρη και σαφέστατη καταδίκη της θρησκευτικής τυπολατρίας αποτελεί η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Ο ευαγγελιστής Λουκάς μας λέει ότι ο Χριστός θεραπεύει την ημέρα του Σαββάτου και αυτό γίνεται αφορμή να συγκρουστεί με τον Ιουδαϊσμό της εποχής του, που είχε μετατρέψει τις εντoλέs του Δεκαλόγου και του Νόμου σε ένα στείρο σύστημα υποχρεώσεων και περιορισμών. Ο παραλογισμός στις αντιδράσεις του θρησκευτικού κατεστημένου τραγικός. Ο αρχισυνάγωγoς αγανακτεί, γιατί το θαύμα του Χριστού καταργεί την αργία του Σαββάτου, η οποία προέρχεται από τον Θεό. Το μήνυμα, επομένως, της σημερινής περικoπής μας αγγίζει και μας αφορά όλoυς, αφού συχνά, ίσως και ασυναίσθητα, προτάσσουμε κάποιους θpησκευτικoύς και τελετουργικoύs τύπους xωρίς αντίκρισμα καρδιάς και ζωής. Οι θεραπείες του Χριστού την ημέρα του Σαββάτου φανερώνουν το πνεύμα της αγάπηs και της ελευθερίας, που πρέπει να υπάρχει πάντοτε στην τήρηση των εντολών του Θεού. Αν και η ουσία υπερβαίνει τον τύπο, παρόλ’ αυτά ο τύπος χρειάζεται στο βαθμό και στο μέτρο που περιφρουρεί και εκφράζει την ουσία.