Η παράδοση ως κίνδυνος και ως ελπίδα, Συζήτηση στο Megaron Plus

Από τη Φωτοθήκη της Πεμπτουσίας…

“Είναι… αναγκαίο να παραμείνουμε ανοικτοί και εποικοδομητικοί στο διάλογο με τους ανθρώπους διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων ή φιλοσοφικών τοποθετήσεων, “αληθεύοντες εν αγάπη” (Εφεσ., 4:15). Το ορθόδοξο ήθος επιβάλλει ειλικρινή σεβασμό προς την ιδιαιτερότητα και την ελευθερία του άλλου, ανεξαρτήτως του τι πιστεύει ή του αν πιστεύει. Φανατισμός και ξενοφοβία, μετατροπή του εκκλησιαστικού φρονήματος σε ιδεολογικά σκευάσματα, δεν συμβαδίζουν με το ελεύθερο πνεύμα της Ορθοδοξίας. Χρειάζεται νηφάλια κατανόηση , ήρεμη κριτική αντιμετώπιση, συνέπεια και συνεργασία με τους ανθρώπους καλής θελήσεως, για την επικράτηση της ειρήνης και τη συναδέλφωση όλων των λαών”.

Αναστάσιος, Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Πρόσωπο και πνευματικότητα

Ομοτ. καθηγητής της κοινωνιολογίας και της κοινωνιολογίας της θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Βασ. Τ. Γιούλτσης

Τα τελευταία χρόνια γίνεται συχνά λόγος για τη διαφορά, που υπάρχει ανάμεσα στις έννοιες «πρόσωπο» και «άτομο». Ίσως η πρόοδος των κοινωνικών και ανθρωπολογικών επιστημών να έδωσε σοβαρές αφορμές γι’ αυτή τη συζήτηση, που η αφετηρία της βρίσκεται σε γνωστά φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής μας. Συγκεκριμένα βλέπουμε τους οπαδούς του χριστιανικού περσοναλισμού και του υπαρξισμού να ασχολούνται ιδιαίτερα με την έννοια «πρόσωπο» σε μια προσπάθεια να καθορίσουν το ρόλο και τις περιοχές ύπαρξης και επιρροής του.

Στο σημείο αυτό χρειάζεται μια διευκρίνηση. Ο πρόσφατος θόρυβος γύρω από το Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Πνευματική καθοδήγηση (Στάρετς Ανατόλιος της Όπτινα)

1.Η πνευματική καθοδήγηση του γέροντα Ανατόλιου ήταν μια πλήρης αποδοχή της ελευθερίας. Ποτέ δεν απαιτούσε από κανέναν να δεχθή να κάμει κάτι που δεν το είχε καταλάβει ο ίδιος· μόνο και μόνο γιατί ήταν εντολή του. Πάντοτε άφηνε στα πνευματικά του τέκνα την άνεση, να κάμουν, ή να μη κάμουν, αυτό που τους έλεγε. Η ευλογία του δεν ήταν ποτέ εντολή. Ήταν πάντοτε μια πρόσκληση· μια υπόδειξη.

Έλεγε:

«Από την Ελευθερία στην Αγάπη» Αθανάσιος Γιέφτιτς

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Οι Εκδόσεις Δόμος σας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου

του Επισκόπου πρώην Ερζεγοβίνης κ. Αθανασίου Γιέφτιτς

«Από την Ελευθερία στην Αγάπη»

ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ

Φιλολογικός Σύλλογος «Παρνασσός»

πλατεία Καρύτση

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου

στις 7:00 μ.μ.

Θα μιλήσουν:

ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος

ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας αρχιμ. Ελισσαίος

ο Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Χρυσόστομος Σταμούλης

ο εκδότης και θεολόγος κ. Δημήτριος Μαυρόπουλος

και ο συγγραφέας Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η Ελευθερία

 

Tree of half life

Παύλος Ευδοκίμωφ

Ο θεανδρισμός δημιουργεί πολλές αντιφατικές καταστάσεις και πρώτα απ’ όλα, στο πρόβλημα της βούλησης και της ελευθερίας. Το χριστολογικό δόγμα βλέπει μέσα στη βούληση μια λειτουργία της φύσης. Είναι γιατί ο ασκητισμός επιθυμεί πριν από όλα την παραίτηση από την ίδια την βούληση, την απελευθέρωση από κάθε ανάγκη που προέρχεται από τον κόσμο και από τη φύση. Αλλά ακριβώς, μ’ αυτή την παραίτηση από τη φύση εκπληρώνεται η ελευθερία που εξαρτάται από το πρόσωπο του ανθρώπου, το ελευθερώνει από κάθε ατομικό και φυσικό περιορισμό και το καθιστά «καθολικό», άπειρα διεσταλμένο, «περιέχον τα πάντα». Τελικά, το πρόσωπο που είναι αληθινά ελεύθερο, τείνει να περιλάβει όλη την ανθρώπινη φύση, όμοια προς το θείο Πρόσωπο που περιέχει όλη την τριαδική ζωή, γιατί ο Χριστιανισμός κατά τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης είναι μια «μίμηση της φύσης του Θεού», και ο σκοπός ο υπέρτατος των αγίων δεν είναι μονάχα «να ενωθούν με την Αγία Τριάδα, αλλά να την εκφράσουν και να την μιμηθούν μέσα τους». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Τύπος και Ουσία (Λουκ. 13, 10-17)

Ἡ θεραπεία τῆς συγκυπτούσης

Νικάνωρ Καραγιάννης (Αρχιμανδρίτης)

Μία ξεκάθαρη και σαφέστατη καταδίκη της θρησκευτικής τυπολατρίας αποτελεί η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Ο ευαγγελιστής Λουκάς μας λέει ότι ο Χριστός θεραπεύει την ημέρα του Σαββάτου και αυτό γίνεται αφορμή να συγκρουστεί με τον Ιουδαϊσμό της εποχής του, που είχε μετατρέψει τις εντoλέs του Δεκαλόγου και του Νόμου σε ένα στείρο σύστημα υποχρεώσεων και περιορισμών. Ο παραλογισμός στις αντιδράσεις του θρησκευτικού κατεστημένου τραγικός. Ο αρχισυνάγωγoς αγανακτεί, γιατί το θαύμα του Χριστού καταργεί την αργία του Σαββάτου, η οποία προέρχεται από τον Θεό. Το μήνυμα, επομένως, της σημερινής περικoπής μας αγγίζει και μας αφορά όλoυς, αφού συχνά, ίσως και ασυναίσθητα, προτάσσουμε κάποιους θpησκευτικoύς και τελετουργικoύs τύπους xωρίς αντίκρισμα καρδιάς και ζωής. Οι θεραπείες του Χριστού την ημέρα του Σαββάτου φανερώνουν το πνεύμα της αγάπηs και της ελευθερίας, που πρέπει να υπάρχει πάντοτε στην τήρηση των εντολών του Θεού. Αν και η ουσία υπερβαίνει τον τύπο, παρόλ’ αυτά ο τύπος χρειάζεται στο βαθμό και στο μέτρο που περιφρουρεί και εκφράζει την ουσία.

Γιατί ο Θεός να μην θεραπεύει πάντα το σώμα μας;

Με είχε ρωτήσει κάποιος φίλος τις προάλλες γιατί να γίνονται και γιατί να μην γίνονται θαύματα σε όλους τους ανθρώπους από τον Χριστό, -που είναι η προσωπική Αλήθεια- από την Παναγία, τους Αγίους και άλλους μεσίτες και πρεσβευτές. Γιατί ένας άνθρωπος να θεραπεύεται από τον καρκίνο και άλλος να ζεματίζεται και να πονάει και υποφέρει, σωματικά πάντα…; Επιθυμεί κάτι τέτοιο ο φιλάνθρωπος Θεός;

Πρώτα-πρώτα, ο Θεός δεν γίνεται φορτικός και δεν είναι «κομπλεξικός», όπως εμείς. Απεναντίας, εάν δεν Τον θέλουμε στην ζωή μας, δεν έρχεται, αν και μας ευεργετεί και πάλι όσο Του το επιτρέπουμε. Είναι ο μανικότερος των εραστών, ο πιο τρελός των ερωτευμένων και παράλληλα ο «ευγενής», που σεβεται απεριόριστα την ελευθερία μας. (Επίσης, είναι αυτός που φέρεται όπως ο πατέρας στην παραβολή του Ασώτου- δεν ζητάει κανένα λόγο, ούτε … «κάνει μούτρα», αλλά απλώς χαίρεται με την επιστροφή μας στο καλό.) Με άλλα λόγια, μας αφήνει να πάμε όπου θέλουμε, είτε με τα λόγια και τις εξωτερικές ενέργειες κάνουμε τους ευσεβείς, είτε όχι. Εκεί έχει ο άνθρωπος ακέραια την ευθύνη.

Τώρα, στην περιπτωση

Επικοινωνία Ψυχών

Άγνωστος συγγραφεύς

του π. Θ. Α

Ο Υπεράγιος και Προσκυνητός Τριαδικός Θεός μας έπλασε το ανθρώπινο Γένος «κατ  εικόνα και καθ  ομοίωσιν» αυτού.

Τούτο σημαίνει ότι πλείστα ιδιώματα της απροσίτου και εκπάγλου υπερτελείας Φύσεώς Του, τα απένειμε κατά Χάριν και εν τω μέτρω που θα ημπορούσαμε να δεχθούμε (ως κτιστά και ατελή όντα) εις εμάς.

Τέτοια ιδιώματα και χαρίσματα είναι η προσωπικότης (αίσθηση της μοναδικότητός μας), η ελευθερία (δυνατότητα να επιλέγουμε αλλά και να αυτοκαθοριζόμεθα), ο νους (δυνατότητα να προσεγγίζουμε τον πνευματικό κόσμο και τους νόμους και την ουσία των όντων), η σοφία (δυνατότητα να κρίνουμε), η κυβερνητικότης (δυνατότητα να οργανώνουμε και να διοικούμε, ιδίως τα μη λογικά και μη ελεύθερα κτίσματα), κ.ο.κ.

Ένα από τα πιο συγκλονιστικά και πιο πολύτιμα και ουσιώδη ιδιώματα, λοιπόν, είναι

Τι είναι η Αγιότητα;

Θεοδόσιος Μαρτζούχος (Πρωτοσύγκελλος Ι. Μ. Νικοπόλεως και Πρεβέζης)

Για έναν άνθρωπο που έχει έστω και στοιχειώδη σχέση με την Εκκλησία, είναι συνηθισμένος όρος και επαναλαμβανόμενη λέξη, η λέξη άγιος. Τον ακούει να επαναλαμβάνεται κατά κόρον σε όλες τις λατρευτικές ευκαιρίες. Τα τροπάρια επαναφέρουν σε όλους τους χρόνους τις πτώσεις και τα πρόσωπα το ρήμα αγιάζω και το ουσιαστικό αγιασμός, ενώ στις αναγνώσεις των αποστολικών περικοπών ο χριστιανός ακούει έκπληκτος την προσφώνηση: «αδελφοί άγιοι» να απευθύνεται σ’ αυτόν.

Α​ν δεν υπήρχε ό διάβολος, θα μπορούσε να φανταστεί κανείς μια πόλη

Αν δεν υπήρχε ό διάβολος, θα μπορούσε να φανταστεί κανείς μια πόλη, μέσα στην κεντρική αγορά της οποίας θα βρίσκονταν στη σειρά ό οίκος ανοχής, τα μαγαζιά της νύχτας και το παράνομα στέκια. Μόνο πού… θα ήταν άδεια…… ΝΙΚΟΛΑΕ ΣΤΑΙΝΧΑΡΤ.

Για την μοναχική υπακοή

Γέροντος ιερομ. Πετρωνίου Τανάσε

Η υπακοή είναι παγκόσμια θεϊκή και αιώνια αρετή. Μόνον ο Θεός είναι Αυτόνομος και δεν εξαρτάται από κανέναν. Όλη η δημιουργία, ορατή και αόρατη, υλική και πνευματική πλάσθηκε από τον Θεό μ  ένα συγκεκριμένο σκοπό και προικισμένη με ιδιότητες, που να μπορούν να πραγματοποιούν αυτόν τον σκοπό. Έτσι, όλη η κτίσις υπακούει Αυτόν και πάντα τα όντα εκπληρώνουν τις εντολές Του.

Η λογική κτίσις, άγγελοι και άνθρωποι, προικισμένη με προσωπική ελευθερία, μπορεί να αρνηθή την υπακοή που έβαλε στην κόσμο ο Δημιουργός Θεός, αλλά αυτή η άρνησις, η ανυπακοή σημαίνει άρνησι του προσωπικού σκοπού και είναι εναντίον του Πλάστου και Δεσπότου. Αυτές οι δύο ανυπακοές

Άντε να λείψετε, χαμένοι άνθρωποι!

Λόγοι του Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου

Τέτοια κληρονομιά που μας έχει αφήσει ο Χριστός δεν έχουμε δικαίωμα να την εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Θα δώσουμε λόγο στον Θεό. Εμείς, το μικρό αυτό έθνος, πιστέψαμε στον Μεσσία, μας δόθηκε η ευλογία να διαφωτίσουμε όλον τον κόσμο. Η Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε στην ελληνική γλώσσα εκατό χρόνια πριν από την έλευση του Χριστού.

Οι πρώτοι Χριστιανοί τι τράβηξαν! κινδύνευε συνέχεια η ζωή τους. Τώρα τι αδιαφορία υπάρχει!… Ενώ ανώδυνα σήμερα, χωρίς να κινδυνεύη η ζωή μας, μπορούμε να διαφωτίσουμε τα έθνη, να γινώμαστε πιο αδιάφοροι; Άν σήμερα έχουμε λιγάκι ειρήνη, ξέρεις τι έχουν τραβήξει οι παλιοί; Ξέρεις πόσοι θυσιάσθηκαν; Τώρα τίποτε δεν θα είχαμε, αν δεν θυσιάζονταν εκείνοι. Και κάνω μια σύγκριση· πώς τότε, ενώ κινδύνευε η ζωή τους, κρατούσαν την πίστη τους, και πώς τώρα, χωρίς καμμιά πίεση, όλα τα ισοπεδώνουν! Όσοι δεν έχουν χάσει την εθνική τους ελευθερία, δεν καταλαβαίνουν. Τους λέω:

Ο «στρατιωτικός νόμος» και ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης

Ο πάτερ Παΐσιος έβλεπε καθημερινά τους ανθρώπους! Και, όπως αντιλαμβάνεται αναγνώστης, ο σοφός Γέροντας, ήταν γνώστης πολλών προβλημάτων τους.

Ένα μεγάλο μέρος από αυτούς που έρχονταν να τον συναντήσουν ήταν άνθρωποι σωστοί, ήξεραν τί ζητούσαν: διέθεταν πνευματικότητα, λογική, σοβαρές και μετρημένες απόψεις ενώ κατέχονταν από επιθυμία να ζήσουν ουσιαστική και ευλογημένη ζωή.

Οι άνθρωποι εκείνοι είχαν λογική συμπεριφορά και φυσιολογικές – υγιείς θέσεις, οι οποίες προκαλούσαν στους άλλους το ενδιαφέρον τον θαυμασμό. Όχι τον γέλωτα ή τις ειρωνικές «γκριμάτσες», που, όπως όλοι γνωρίζουμε, κύπτουν αβίαστα, ως υπόμνηση, ότι η θρησκευτική συμπεριφορά κάποιου είναι αμφιλεγόμενης αξιοπιστίας, όταν δεν περιέχει στοιχεία υγείας αλλά σεμνοτυφίας, υποκρισίας και βραδυπορίας προσαρμογής στις απαιτήσεις της εποχής.

Οικονομική Κρίση – Ο ρόλος της Εκκλησίας (Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου)

Αναδημοσίευση από Πεμπτουσία

Με λόγο καθαρό, όπως πάντα, και γι’ αυτό αιχμηρό για τα αίτια και τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης μίλησε ο αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος στην Κεντρική Επιτροπή του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών, που συνεδριάζει αυτές τις ημέρες στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης στο Κολυμπάρι Χανίων.

Ο κ. Αναστάσιος μιλώντας για «την ελευθερία του ανθρώπου που υπεχώρησε δίνοντας την έμφαση στην απόλυτη ελευθερία της αγοράς», δεν χαρίστηκε ούτε στην Εκκλησία και το πλήρωμά της, καταλογίζοντάς τους «ασυνεπή προς τις αρχές του Ευαγγελίου στάση, με τη μικρή ή μεγάλη συμμετοχή τους στην αδικία και την κοινωνική διαφθορά».

Ο Άγιος Νέος εθνο-Ιερομάρτυς Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός († 9 Ιουλίου 1821) (μέρος 2ο)

Ο εθνο-Ιερομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Κύπρου άγιος Κυπριανός

Συνέχεια από (1)

Μετά τον θάνατο του φίλου του ΧατζηΓεωργάκη Κορνέσιου του δραγομάνου την Τρίτη της Λαμπράς του 1809, την αιφνίδια εξορία του Αρχιεπισκόπου Χρυσάνθου και του ομωνύμου συγγενούς του Μητροπολίτου Κιτίου τον Μάϊο του 1810, με σουλτανικό βεράτιο που προσκόμισε ειδικός απεσταλμένος μουπασίρης του σουλτάνου, καθώς και την κληρικολαϊκή επικρότηση και αποδοχή αυτού, ο Κυπριανός χειροτονείται και ενθρονίζεται από τον Αρχιεπίσκοπο Σιναίου Κωνστάντιο, εφησυχάζοντα ιεράρχη στα κλίματα της Κύπρου, και τους εναπομείναντας Κυπρίους αρχιερείς, αρχιεπίσκοπος Κύπρου την 30ήν Οκτωβρίου του 1810.

Ο Άγιος Νέος εθνο-Ιερομάρτυς Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός († 9 Ιουλίου 1821) (μέρος 1ο)

Ο εθνο-Ιερομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Κύπρου άγιος Κυπριανός

Η εφέστιος ιερά εικόνα της Παναγίας της Μαχαιριώτισσας

Ο άγιος Νέος Εθνο-Ιερομάρτυς Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός γεννήθηκε στον Στρόβολο της Κύπρου το 1756. Από την ηλικία των πέντε έως επτά χρόνων, εκουσίως επέλεξε τον μοναχικό βίο και ακολούθησε τον συγγενή του ιερομόναχο και Οικονόμο της Μονής Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο, στο μοναστήρι της Παναγίας του Μαχαιρά. Έμαθε τα πρώτα γράμματα, στο σχολείο της Μονής το οποίο λειτουργούσε ήδη από την ίδρυσή της. Έτσι το 1768 είχε την ευλογία να έχει δάσκαλό του ένα μαθητή του Ευγενίου Βουλγάρεως.

Επικήδειος στον Αντώνη Γεωργιάδη, αγωνιστή της ΕΟΚΑ, υπασπιστή του Διγενή‏

Θάσος Σοφοκλέους

του Θάσου  Σοφοκλέους

Βαρύ το χρέος. Άχαρο καθήκον. Μεγάλη στεναχώρια πλημμυρίζει την καρδιά μου αποχαιρετώντας σήμερα τον συναγωνιστή και φίλο Αντώνη Γεωργιάδη.

Δεν είναι ούτε εύκολο ούτε ευχάριστο. Ο Αντώνης Γεωργιάδης υπήρξε μια ξεχωριστή προσωπικότητα, εξαίρετος άνθρωπος και αγωνιστής της ελευθερίας. Ηγετική μορφή της Ε.Ο.Κ.Α. Εξαίρετος επιστήμονας και καλός Χριστιανός. Γέννημα και θρέμμα του ηρωικού Μηλικουρίου. Ανελίχθηκε μέσα από τη ζωή, αυτοδημιούργητος. Σπούδασε θεολόγος στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και επέστρεψε στην Κύπρο γεμάτος όνειρα και ελπίδες.

Καραολής και Δημητρίου, οι πρωτομάρτυρες του Κυπριακού Αγώνα

Πάνε πενήντα χρόνια από την ανεξαρτησία της Κύπρου που ήρθε ως αποτέλεσμα ενός σκληρού και ανένδοτου αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού. Στην πορεία αυτή αναδείχθηκαν ηγέτες, ήρωες και μάρτυρες, άλλωστε, όπως λένε, το δέντρο της ελευθερίας ποτίζεται με αίμα. Στις 10 Μαΐου 1956, εκτελέστηκαν στη Λευκωσία ο Μιχαήλ Καραολής και ο Ανδρέας Δημητρίου και η θυσία τους ταυτίστηκε με το δίκαιο αίτημα ενός λαού.

Περι φιλαυτίας και ελευθερίας

Αρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου

Επειδή βρισκόμαστε στην περίοδο της αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής διάλεξα αυτό το θέμα, που δεν θα είναι τόσο μία δική μου διαπραγμάτευσι αλλά κυρίως μία παρουσίασι χωρίων από τους άγιους Πατέρας μας. Θα παρουσιάσουμε και θα υπομνηματίσουμε κάποια πατερικά χωρία, ώστε να είναι για όλους μας η ομιλία μου αυτή μία μελέτη των νηπτικών Πατέρων γύρω από το τόσο σοβαρό αυτό θέμα της φιλαυτίας και της ελευθερίας.

Ομιλία για τις Εθνικές Επετείους της 25ης Μαρτίου 1821 και της 1ης Απριλίου 1955

της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη
Φιλολόγου

Δημοτικό Θέατρο Λατσιών
23 Μαρτίου 2012, Ώρα 8μ.μ.

Ιστορία του Νικηταρά

Αυτούς τους σκαπανείς της λευτεριάς μας τιμούμε κι εμείς απόψε. Τους ήρωες της Εθνεγερσίας του 1821 και της Επανάστασης του 1955. Αυτούς που μέθυσαν με τ’ όραμα της λευτεριάς και της Ελλάδας. Γιατί η Ελλάδα, κατά τον ποιητή μας Κώστα Μόντη είναι:

«τελευταίος θάμνος στον γκρεμνό

να τον αρπάζει η λευτεριά να κρατιέται»

Ελληνίδες, Έλληνες

Καταρχάς, να μου επιτρέψετε να

Αγίου Γρηγορίου Νύσσης – Το όνομα Χριστιανός

Στον Αρμόνιο για τη σημασία της ονομασίας Χριστιανός

Άς εξετάσουμε, λοιπόν, -πρώτα ποιά είναι ή σημασία του χριστιανισμού από την ίδια την ονομασία του. Βέβαια οι σοφότεροι από μένα -θα βρουν κάποιο νόημα υψηλότερο και πιό περιεκτικό, ανάλογο ασφαλώς με το ύψος του ονόματος. Όσα δε εγώ μπορώ να πω για το όνομα αυτό, είναι τα έξης: Το όνομα του Χριστού (από το όποιο παράγονται και τα: Χριστιανός και Χριστιανισμός), εάν το εξηγήσουμε με λέξεις πιό απλές και γνωστές, θα βρούμε ότι σημαίνει το βασιλιά επειδή η Άγια Γραφή υποδηλώνει το βασιλικό αξίωμα, χρησιμοποιώντας με ένα ιδιότυπο τρόπο πα­ρόμοια λέξη.

Η εποχή που ζούμε δεν βρίσκει κανένα νόημα στις θλίψεις!

Σταυρός στην Ι.Μονή Μαχαιρά-Κύπρου

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Καθώς βρισκόμαστε καταμεσής της Αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία μας ορθώνει μπροστά μας το τίμιο και πανάγιο ξύλο του Σταυρού, Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Ορθώνει το σταυρό του Κυρίου μέσα σ’ ένα κόσμο που υποφέρει από απιστία, που παθαίνεται για ηδονές, που δεν λαχταρά παρά μονάχα την καλοπέραση του. Φτάσαμε σε μια εποχή τέτοιας αποστασίας, ώστε οι άνθρωποι να μη νιώθουν πως ο Σταυρός, που ως σύμβολο υψώνει η Εκκλησία πάνω από την κεφαλή τους, έχει μεγάλο, βαρυσήμαντο νόημα για τη ζωή και το μέλλον τους, πως είναι εκείνος που οδηγεί τη ψυχή και δίνει νόημα στους αγώνες της.

Τα κινήματα ειρήνης και η πραγματική ειρήνη (Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Τα «ειρηνιστικά κινήματα είναι πολύ παραπλανητικά. Αν έχετε προσέξει, ομιλούν μόνο για ειρήνη. Γιατί μόνο περί ειρήνης, και όχι περί ελευθερίας; Η ελευθερία δεν είναι δώρο Θεού;

Οι «ειρηνιστές» ομιλούν για ειρήνη εξωτερική. Η εσωτερική ειρήνη που πάει; Όταν ο άνθρωπος δεν έχει εσωτερική ειρήνη, όταν δεν ειρηνεύσει με τον Θεό, ακόμη κι αν δεν έχει εξωτερική αναταραχή, εξωτερικό πόλεμο, θα τρώγεται με τον εαυτό του. Θα τρώγεται με τα ρούχα του. Θα μαλώνουν ο πατέρας με τα παιδιά, η γυναίκα με τον άνδρα, οι πεθερές με τις νύφες. Θα γίνεται πόλεμος. Θα είναι πεδίο συρράξεως το ίδιο το σπίτι μας, αν δεν έχουμε εσωτερική ειρήνη. Τι μιλάμε περί ειρήνης εξωτερικής, όταν απουσιάζει η εσωτερική ειρήνη;

Καλή και η εξωτερική ειρήνη. Προηγείται όμως της εξωτερικής η εσωτερική ειρήνη, η ειρήνη από τα πάθη, η ειρήνη των τέκνων του Θεού. Αυτός που έχει την πραγματική ειρήνη, την έχει ακόμη και στον πόλεμο. Εν αντιθέσει με αυτούς που φωνάζουν για την ειρήνη και βγάζουν τα μάτια τους μεταξύ τους στις «πορείες ειρήνης». Ειρηνιστές και οι μεν και οι δε!

Οικονομική σκλαβιά και πνευματική ελευθερία

Γράφει ο π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης

α) Το θέμα της ελευθερίας, η οποία θεωρείται από τα υψηλότερα κοινωνικά αγαθά, είναι πάντοτε επίκαιρο και έχει διάφορες πτυχές.  

΄Ετσι, γίνεται λόγος για εθνική ελευθερία που συνοδεύεται από εθνική ανεξαρτησία, πολιτική ελευθερία, πολιτιστική ελευθερία, οικονομική ελευθερία, θρησκευτική ελευθερία, ελευθερία επιλογής, σκέψης, λόγου, έκφρασης κλπ. Συχνά οι μορφές αυτές της ελευθερίας αυτονομούνται ή και διαστρέφονται. Το γεγονός αυτό έχει αρνητικές επιπτώσεις στη ζωή των ανθρώπων.

Τι σημαίνει αγάπη

«Ευτυχισμένος ο άνθρωπος που τεμαχίζεται και προσφέρεται στους άλλους… Έχει καταλάβει ότι μέσα στην ιερουργία της αγάπης ο άνθρωπος κατά χάρη μελίζεται και δεν διαιρείται, εσθίεται και ουδέποτε δαπανάται. Έχει γίνει κατά χάρη Χριστός και έτσι η ζωή του τρέφει και ποτίζει τον αδελφό »