Τα 116 του χρόνια έκλεισε ο γηραιότερος άνθρωπος στο κόσμο, ο Ιάπωνας Χιροέμον Κιμούρα. Γεννημένος το 1897, ο Κιμούρα θα γιορτάσει τα γενέθλιά του με συγγενείς και συνδημότες του στη πόλη Κιοτάνγκο.
Στη συγκεκριμένη πόλη, άλλα 94 άτομα έχουν κλείσει τα εκατό ή και περισσότερα χρόνια. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ομότιμος καθηγητής Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης Ιωάννης Καραβιδόπουλος
Κατακλυζόμαστε εδώ και καιρό σχεδόν καθημερινά στη στροφή του 20ου αιώνα προς τον 21ον και στη στροφή της 2ης χιλιετίας προς την 3η από την ορολογία τη σχετική με την παγκοσμιοποίηση, ακούμε από τη μια για τους κινδύνους σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο που τη συνοδεύουν, ενώ από την άλλη πλευρά δεν λείπουν και οι φωνές περί των θετικών αποτελεσμάτων της παγκοσμιοποίησης.
Τί είναι όμως η παγκοσμιοποίηση; Όσοι χρησιμοποιούν τον όρο αυτό δεν είναι βέβαιο ότι εννοούν το ίδιο ακριβώς φαινόμενο ή εάν αναφέρονται σε κάποιες επί μέρους πλευρές του. Κοινές πάντως παράμετροι στην έννοια του όρου είναι η ελεύθερη διακίνηση των προϊόντων σε όλον τον πλανήτη και η δυνατότητα των ανθρώπων να έχουν πρόσβαση σ’ αυτά σε όποιο σημείο της γης κι αν βρίσκονται, αρκεί βέβαια να έχουν την οικονομική δυνατότητα προς τον σκοπό αυτό. Επίσης, στις κοινές παραμέτρους ανήκουν η Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος, επειδή ο άνθρωπος αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ ολόκληρης της δημιουργίας και του Θεού. Στον άνθρωπο θα συγκεντρωθούν τα πάντα. Ο άνθρωπος έχει από την αρχή μία οντολογική σχέση με την υπόλοιπη κτίση και μία δίψα να τελειοποιήσει αυτήν τη σχέση. Σε αυτόν υπάρχει η ικανότητα να ενωθεί με όλα και έτσι να τα οδηγήσει όλα στον Θεό ενωμένα με τον εαυτό του. Εδώ έγκειται το μεγαλείο του ανθρώπου ως «ιερέως» από ολόκληρη και για ολόκληρη την κτίση ενώπιον του Θεού.
Με την προοπτική αυτής της ενώσεως των κτισμάτων με τον Εαυτό Του -δια του ανθρώπου- έφερε ο Θεός σε ύπαρξη την δημιουργία. Τα μέρη της δημιουργίας είναι Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Του Κώστα Ζουρδού
Είναι από όλους μας πια παραδεχτό, πως βιώνουμε μια από τις μεγαλύτερες οικονομικές κρίσεις της ιστορίας μας.
Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από αριθμούς για χρωστούμενα, για μειώσεις, για εκατομμύρια ευρώ που χάθηκαν, που ζητούνται, που μας πνίγουν.
Υπάρχουν όμως κάποιοι αριθμοί και κάποια μεγέθη που στη σκέψη τους και κυρίως στην ανάλυσή τους δημιουργούν αισθήματα θλίψεις και πόνου. 3.500 χιλιάδες άνθρωποι τα τρία χρόνια της κρίσης επιχείρησαν να αυτοκτονήσουν ( κάποιοι το πραγματοποίησαν ) σύμφωνα με την ανακοίνωση της Ελληνικής Αστυνομίας. 300.000 χιλιάδες αμβλώσεις, 21.000 χιλιάδες άστεγοι στην Περιφέρεια Αττικής , 2.000 παιδιά υποσιτισμένα στην Αθήνα και χιλιάδες έλληνες να «ποτίζουν» την κατάθλιψή τους με ψυχοφάρμακα.
Ο κατάλογος είναι δυστυχώς ατελείωτος ( χιλιάδες σιτίζονται από τα συσσίτια της Εκκλησίας και εκατοντάδες ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό ) και περιορίζομαι μόνο στα παραπάνω δυσβάσταχτα.
Από την εκκλησιαστική θεώρηση που βλέπουμε τα πράγματα, μια σύντομη ερμηνεία, αποβαίνει τραγική.
Για τους 3.500 χιλιάδες συνανθρώπους μας, που επιχείρησαν να αυτοκτονήσουν, αυτό σημαίνει ότι ή δεν άκουσαν ή δεν τους έπεισε το μήνυμα της Εκκλησίας για την νίκη του θανάτου και του κόσμου και την Ανάσταση του ανθρώπου.
Για τις χιλιάδες αμβλώσεις, αυτή τη σύγχρονη ελληνική γενοκτονία , που δυστυχώς και η πολιτεία αδιαφορεί ( με την σιωπή της Εκκλησίας;) φαίνεται πως και εδώ το μήνυμα της Εκκλησίας δεν κοινωνήθηκε. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Τα τελευταία χρόνια γίνεται συχνά λόγος για τη διαφορά, που υπάρχει ανάμεσα στις έννοιες «πρόσωπο» και «άτομο». Ίσως η πρόοδος των κοινωνικών και ανθρωπολογικών επιστημών να έδωσε σοβαρές αφορμές γι’ αυτή τη συζήτηση, που η αφετηρία της βρίσκεται σε γνωστά φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής μας. Συγκεκριμένα βλέπουμε τους οπαδούς του χριστιανικού περσοναλισμού και του υπαρξισμού να ασχολούνται ιδιαίτερα με την έννοια «πρόσωπο» σε μια προσπάθεια να καθορίσουν το ρόλο και τις περιοχές ύπαρξης και επιρροής του.
Στο σημείο αυτό χρειάζεται μια διευκρίνηση. Ο πρόσφατος θόρυβος γύρω από το Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Τόσην χάριν δικαιούται εις εαυτόν να έχη ο άνθρωπος, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Αστροναύτης στο διεθνή διαστημικό σταθμό ISS. (φωτ. NASA)
Η περιβαλλοντική επίδραση από την έκθεση σε οποιαδήποτε ακτινοβολία, διακρίνεται σε λειτουργική και σε βιολογική, επιβάλλοντας την αξιολόγηση της διακινδύνευσης, η οποία οδηγεί σε περίπλοκα και δυσεπίλυτα ζητήματα των φυσικών επιστημών και της τεχνολογίας. Στο άρθρο αυτό παρουσιάζονται μερικά προβλήματα από τις ποικίλες επιδράσεις των ακτινοβολιών στα μηχανήματα και στους ζωντανούς οργανισμούς που αποστέλλονται στο διαστημικό περιβάλλον. Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι η κατάκτηση του διαστήματος με επανδρωμένες αποστολές, πέρα από το άμεσο περιβάλλον της Γης ή έστω της Σελήνης, είναι μια προσπάθεια που απαιτεί μακροχρόνια έρευνα και ανάπτυξη διαφόρων επαναστατικών ιδεών, οι οποίες μέχρι να αποδειχθούν πρακτικά εφαρμόσιμες, μπορεί να χαρακτηριστούν αβίαστα ως επιστημονική φαντασία. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Θεός, αγαπητοί μου, είνε αγάπη. Έτσι λέει η Γραφή˙ «Ο Θεός αγάπη εστίν»(Α’ Ιωάν. 4, 8, 16). Και ο,τι κάνει, το κάνει από αγάπη. Δείγματα της αγάπης του είνε όλα όσα δημιούργησε….
Αλλ’ εάν με ρωτήσετε, ποιο είνε το αγριώτερο ζώο απ’ όλα, θα σας πω˙ ο άνθρωπος! Ναι, ο άνθρωπος, που επλάσθη «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού» (Γεν. 1, 26) κ’ έπρεπε να ζη ως άγγελος επί της γης, εν τούτοις καταντά να γίνεται το αγριώτερο θηρίο, όπως είπε και ο αρχαίος φιλόσοφος Πλάτων. Ποιος άνθρωπος; Ο άνθρωπος που λησμόνησε το Θεό, δεν πιστεύει. Άνθρωπος που δεν πιστεύει στο Θεό είνε άξιος και για το μεγαλύτερο έγκλημα. Στην εποχή μας μάλιστα ο άνθρωπος έγινε όχι απλώς το πιο άγριο αλλά και το επιστημονικό θηρίο. Άλλοτε σκότωνε 50-100 με μαχαίρια και τόξα˙ τώρα ανεβαίνει στ’ αεροπλάνα, πιέζει ένα κουμπί, και θερίζει ολόκληρες πόλεις. Χίλια λιοντάρια δεν τον φτάνουν στην φονικότητα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Πλάτων
Συζητώντας με τον Θεαίτητο για την ουσία της γνώσης, ο Σωκράτης επεσήμανε ότι, εάν ίσχυε η θέση του Πρωταγόρα ότι «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος», όλοι οι άνθρωποι θα ήταν το ίδιο σοφοί. Επίσης, γνώση και αίσθηση θα είχαν την ίδια διάρκεια. Και τα δύο αυτά επακόλουθα απορρίφθηκαν ως άτοπα, ωστόσο η παράθεση των αναμενόμενων επιχειρημάτων του Πρωταγόρα κατέστησε απαραίτητη την περαιτέρω διερεύνηση του θέματος με τη συνδρομή του Θεόδωρου του Κυρηναίου, δασκάλου του Θεαίτητου.
ΣΩ. Ας πάρωμε λοιπόν πρώτα το ίδιο σημείο που εξετάζαμε και πριν και ας δούμε, αν ορθά φέρνομε δυσκολίες. Κατηγορούσαμε τη βασική του αρχή ότι έκανε τον καθένα αυτάρκη σε σοφία και ο Πρωταγόρας δέχτηκε πως μερικοί υπερέχουν ως προς το ανώτερο και χειρότερο, και πως αυτοί δεν είναι σοφοί. Όχι;
ΘΕΟ. Ναι. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
3.ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Ερώτηση. Πως έλαβε αρχή ο άνθρωπος; Μήπως είναι αποτέλεσμα τύχης η εξελίξεως;
Απάντηση : Την απάντηση θα την λάβουμε από το έκτο ιδιόμελο της νεκρώσιμου ακολουθίας.
Αρχή μοι και υπόστασις το πλαστουργών σου γέγονε πρόσταγμα• β συληθείς γαρ εξ αοράτου τε, και ορατής με ζώον συμπήξαι φύσεως, γήθεν μου το σώμα διέπλασας, δέδωκας δε μοι ψυχήν, τη θεία σου και ζωοποιώ εμπνεύσει. Διό Χριστέ, τον δούλον σου, εν χώρα ζώντων, εν σκηναίς δικαίων ανάπαυσον .
Με άλλα λόγια ο υμνωδός της εκκλησίας μας λέγει: Αρχή για τη δική μου υπόσταση και ύπαρξη έγινε το δημιουργικό σου πρόσταγμα. Γιατί, επιθυμώντας να με δημιουργήσεις ζωντανό οργανισμό, ανάμικτο από ορατή και αόρατη φύση, πήρες πρώτα από τη γη το σώμα μου και μου έδωσες την ψυχή με το ζωοποιό σου φύσημα. Γι’ αυτό Χριστέ, ανάπαυσε τον δούλον σου στη χώρα των ζώντων και στα σκηνώματα των δικαίων. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
(Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας Μητροπολίτου Λεμεσού Αθανασίου, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου)
Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο όχι για να μας αποκαλύψει ιδέες ή για να μας δώσει μια φιλοσοφία ή μερικές αρχές, αλλά ήρθε στον κόσμο για να μας δώσει τον εαυτόν Του, ο οποίος δίδεται εις τον κόσμο καθημερινώς, εις την Εκκλησία, εις την Θεία Ευχαριστία. Αυτό ήταν το νόημα της σαρκώσεως του Θεού Λόγου. Και δίδοντας τον εαυτόν Του στον κόσμο, ταυτόχρονα ανέλαβε τον κόσμο επάνω Του· έγινε άνθρωπος, εθέωσε την ανθρώπινη φύση την δικήν Του, την ανέλαβε εις τον ουρανό , την κάθισε εκ δεξιών του Θεού Πατρός και εν συνεχεία μας έδειξε ότι και σε μας πλέον ανήκει αυτός ο δρόμος και αυτή η θέσης, της δόξας του ανθρωπίνου σώματος, του ανθρώπου στο σύνολον του. Ο άνθρωπος πλέον δεν είναι μόνον ψυχή ή μόνον μία ηθικολογία, αλλά συνολικά άνθρωπος σ’ όλο του το είναι. Αναλαμβανόμενος ο Θεός εις τον ουρανό άφησε στον άνθρωπο την Εκκλησία κι η Εκκλησία είναι, ακριβώς, ο πνευματικός χώρος, εις τον οποίον παραδόθηκε από γενεά σε γενεά, ως εμπειρία πλέον, η γνώσις του Θεού, του αληθινού Θεού. Έτσι η Εκκλησία μας, από τότε που ήρθε ο Χριστός, από την ημέρα της Πεντηκοστής, έλαβε σαν παρακαταθήκη, σαν θησαυρό, σαν δώρο, σαν κληρονομιά, αυτήν την Χάριν του Αγίου Πνεύματος· κι αυτήν την Χάριν του Αγίου Πνεύματος δίδει από γενεά σε γενεά εις τους ανθρώπους, οι οποίοι ακολουθούν αυτήν την μέθοδο της Εκκλησίας, την μέθοδο των Αποστόλων· κι έτσι έχομε μέσα σ’ αυτήν την πορεία το σύνολο των Αγίων, οι οποίοι είναι η επαλήθευσης του Λόγου του Θεού, η επαλήθευσης του Ευαγγελίου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Παρατηρείται το εξής φαινόμενο στη ζωή των ανθρώπων: προτιμά ο άνθρωπος το ψέμα που τον εξασφαλίζει, που τον βολεύει, έστω και προσωρινά, παρά την αλήθεια που τον σώζει. Κατόρθωσε και πάλι ο «πατήρ του ψεύδους», ο διάβολος, να χρυσώση το ψέμα και να το κάνη να φαίνεται σαν αλήθεια. Σκοπός του είναι να εξαπατήση, να ξεγελάση, να αφανίση την ψυχή του ανθρώπου.
Το ίδιο χρυσωμένο ψέμα προσέφερε και στους πρωτοπλάστους, λέγοντας ότι θα γίνουν «ως θεοί» και το επέτυχε. Έκτοτε παρατηρείται αυτό το φαινόμενο: ο άνθρωπος αρέσκεται στο ψεύδος, παρά στην αλήθεια. Από την αρχή της πορείας του ανθρώπου, η καρδιά του έχει κλίσι προς το ψέμα παρά προς την αλήθεια. Σήμερα ο κόσμος κολυμπά κυριολεκτικά μέσα στο ψέμα. Ψέμα στη δουλειά του και στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους. Το ψέμα πέρνει και δίνει σε κάθε εκδήλωσι της ζωής του. Το ψέμα κατάντησε επιστήμη, που χρησιμοποιείται ακόμη και στις πιο κρίσιμες στιγμές της ζωής του. Ψέμα στη πολιτική, ψέμα στη δικαιοσύνη, ψέμα στην επιστήμη. Το ψέμα κατήντησε το άλας στη ζωή των ανθρώπων. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Νίκων Κουτσίδης (Αρχιμανδρίτης)
Το 1989, γιορτάσθηκαν τα εκατό χρόνια από την γέννηση του γερμανού φιλοσόφου Μάρτιν Χάϊντεγγερ. Προς τιμή του οργανώθηκε ένα συνέδριο. Σ αὐτό διακεκριμένοι επιστήμονες έκαναν εισηγήσεις, με τις οποίες αποκάλυψαν: την σχέση του Χάϊντεγγερ με το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας! Κατέθεσαν μάλιστα, ότι κατέδωσε συναδέλφους του· και ότι εξ αιτίας του πολλοί άνθρωποι κατέληξαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Και επεσήμαναν ότι ο Χάϊντεγγερ ποτέ δεν ζήτησε συγγνώμη για τα χιτλερικά του φρονήματα. Και για τις απάνθρωπες ενέργειές του.
Μετά από τον καταιγισμό αυτό τέτοιων αποκαλύψεων, και ενώ όλοι ήσαν βαθειά προβληματισμένοι, σηκώθηκε ένας μαθητής και διάδοχος του Χάϊντεγγερ και είπε: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Το ερωτικὸ πλάσμα
Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι πλάσμα ερωτικό.
Έχει την τάση να κινείται προς ένωση.
Το επίπεδο στο οποίο πραγματοποιείται η ένωση αυτή είναι τριπλό. Κινείται προς ένωση με το Θεό, με το συνάνθρωπο, και ενώνει με τα ψυχικά και διανοητικά του χαρίσματα όλες τις δυναμικές που χαρακτηρίζουν την προσωπικότητά του.
Πιο πρακτικά δοσμένο αυτό το σχήμα θέλει τον άνθρωπο
Αρχιμ. Εφραίμ Βατοπαιδινού, Καθηγουμένου Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου
Ακούσαμε σήμερα, στην ευαγγελική περικοπή, από το στόμα του Χριστού μας, την παραβολή του σπορέως.
Σε αυτήν, ο Κύριός μας, αναφέρει τους τρεις χαρακτηριστικούς τύπους των ανθρώπων, όσων πιστεύουν σε Αυτόν βέβαια ή και όσων νομίζουν ότι πιστεύουν. Όπως ο ίδιος λέει και μετά ερμηνεύει, σε μια ομάδα ανθρώπων ο σπόρος πέφτει στην οδό και έρχονται τα πετεινά του ουρανού και τον αρπάζουν. Αυτή είναι η ομάδα των ανθρώπων, που ακούει τον λόγο του Θεού, αλλά παραμένει υποχείρια στα θελήματα του παλαιού ανθρώπου, δεν αξιοποιεί την ευκαιρία που δίνει ο αγαθός Θεός. Αυτοί είναι εκείνοι οι οποίοι δεν εκτιμούν την Χάρη, που σπείρει μέσα στην ψυχή τους μέσω των λόγων του Ευαγγελίου, και εξαιτίας της απροσεξίας τους, της αμέλειάς τους, της αδιαφορίας τους, ο αιώνιος εχθρός του ανθρώπου, ο διάβολος, που παρομοιάζεται από τον Χριστό με τα πετεινά του ουρανού, σκοτίζει τον νου, αφαιρεί τον αγαθό σπόρο.
Ο διάβολος δεν είναι όπως είπε κάποιος, η προσωποποίηση του κακού. Αυτό είναι πλάνη. Ο διάβολος είναι συγκεκριμένη πνευματική οντότητα και εμείς οι μοναχοί σίγουρα έχουμε σχετική εμπειρία της παρουσίας του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μαξίμου του Ομολογητού
Στην παρακάτω επιστολή που απευθύνει ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής προς τον κουβικουλάριο Ιωάννη, εξηγεί θεολογικά το γιατί ο Θεός επιτρέπει την εξουσία ανθρώπου επί άνθρωπο.
Παρατίθεται εδώ επειδή αποτελεί την ορθόδοξη οπτική του θέματος και δίνει την ορθόδοξη απάντηση στις θεωρίες του Wyclif για το dominium, που εξετάστηκαν αλλού.
Να σημειωθεί ότι ο λόγος του αγίου Μαξίμου είναι θεολογικός και σε καμιά περίπτωση δεν εισάγει πολιτική θεωρία. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Αρχιμανδρίτης Εφραίμ Βατοπαιδινός, Καθηγούμενος Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου
[…] Η σοφία έχει άμεση σχέση με την δικαιοσύνη, και είναι δίκαιο ο άνθρωπος, ως δημιούργημα, να ακολουθεί έναν τρόπο ζωής, ο οποίος να είναι πλήρης αγάπης προς κάθε συνάνθρωπο, προς όλη την κτίση, επειδή «ο Θεός αγάπη εστίν» (Α΄ Ιω. 4,8) και ο άνθρωπος εξομοιώνεται με τον Θεό, όταν φθάσει την ακρότατη των αρετών, που είναι η αγάπη. Και σ’ αυτό κατ’ ούσίαν… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η ιστορία του 37χρονου πυροσβέστη Γιάκουμπ Χάλικ εντυπωσιάζει. Ο 37χρονος έπασχε από καρκίνο και αναγκάστηκε να υποβληθεί σε επέμβαση καρδιάς.
Συγκεκριμένα, οι γιατροί τοποθέτησαν δύο αντλίες στη θέση της καρδιάς του και ο ασθενής έχει καταρρίψει ήδη το ρεκόρ επιβίωσης.
Όπως επισημαίνει ο χειρουργός Γιαν Πιρκ, ο οποίος πραγματοποίησε την πρωτοποριακή επέμβαση, “είναι η πρώτη φορά που καταφέρνει ασθενής να επιβιώσει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να γίνει μεταμόσχευση καρδιάς”. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
του Γεωργίου Μαντζαρίδη, Ομότιμου Καθηγητή Παν. Θεσσαλονίκης.
Ο άνθρωπος, όπως τονίζει εξαρχής στο «Συμβουλευτικόν Εγχειρίδιόν» του ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, δεν περιορίζεται μέσα στον ορατό κόσμο ούτε αποτελεί μικρόκοσμο -όπως έλεγαν ο φυσικός Δημόκριτος και άλλοι φιλόσοφοι. Αντίθετα είναι ένας μέγας κόσμος ή μεγάκοσμος, γιατί διαθέτει δυνάμεις και ιδιότητες που δεν υπάρχουν στον αισθητό κόσμο. Ως δημιούργημα «κατ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» Θεού ήταν εξαρχής προικισμένος με όλα τα θεία χαρίσματα και κλήθηκε να λάβει την ενυπόστατη χάρη της θεώσεως και να καταστεί κατά χάρη θεός.(…) Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Του C.S Lewis
Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων στον κόσμο.
Η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει όσους ζουν μόνο για την εαυτό τους αναζητώντας μόνο προσωπικές ηδονές, θεωρώντας τον Άνθρωπο και την Φύση, απλώς σαν ένα ακατέργαστο υλικό, που μπορεί να πάρει όποιο σχήμα τους βολεύει.
Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν όσοι αναγνωρίζουν πως υπάρχει γι’ αυτούς κάποια αξίωση, έξω από τον εαυτό τους, που τους περιορίζει (το θέλημα του Θεού, η κατηγορική προσταγή η το κοινωνικό καλό) και προσπαθούν με ειλικρίνεια και επιδιώκουν να ικανοποιήσουν τα συμφέροντά τους, στο βαθμό που τους επιτρέπει αυτήν η αξίωση! Προσπαθούν να καταβάλλουν στην υψηλή αυτή αξίωση όλα όσα τους απαιτεί, όπως εκείνοι που πληρώνουν τους φόρους τους. Συγχρόνως ελπίζουν, όπως όλοι οι φορολογούμενοι, πως ο,τι τους απέμεινε, θα τους είναι αρκετό, για να συνεχίσουν να ζουν. Η ζωή τους είναι διαιρεμένη στα δύο, όπως η ζωή ενός στρατιώτη η ενός μαθητή. Στην ώρα της παρέλασης και στην ώρα εκτός παρέλασης, στην ώρα του σχολείου και στην ώρα εκτός σχολείου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ομότιμος Καθηγητής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Βασίλειος Τατάκης
«Αλλ’ ημίν μεν, διά το πτωχήν είναι του καλού, η φύσις αεί προς το ενδέον ίεται, και η του λείποντος έφεσις αύτη εστίν η επιθυμητική της φύσεως ημών διάθεσις». (Γρηγ. Νύσσης, περί ψυχής και αναστάσεως, Ελλην. Πατρολογία 46,92 G).
Το σύντομο τούτο χωρίο περιέχει βαθυστόχαστη διάγνωση της φύσεως του ανθρώπου. Ας την προσέξουμε. Είναι απαύγασμα στροφής προς τα έσω. Επειδή, λέγει, η φύση μας είναι «πτωχή του καλού», για τούτο ρίχνεται με ορμή πάντα προς αυτό που της λείπει, προς το καλό δηλαδή. Αφού είναι έτσι, η επιθυμητική διάθεση της φύσεώς μας, περιεχόμενο και στόχο της έχει την έφεση εκείνου που λείπει.
Το «πτωχήν του καλού» δεν αποτελεί απλώς διαπίστωση του γεγονότος, αλλά προϋποθέτει και ότι η φύση του ανθρώπου έχει συνείδηση της «πτωχείας» της. Αυτά σημαίνουν ακόμη ότι «το καλόν» ουσιώνει τον άνθρωπο, αυτό αποτελεί την πλήρωση της φύσεως του. Για τούτο ο άνθρωπος, θηρευτής του καλού, φέρεται πάντα με ορμή προς αυτό. Το κατακτά όμως πάντα με τρόπο ελλιπή. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Τί συμφορά να ζούμε σε παρόμοιες μεταβατικές εποχές! Πολλά εκατομμύρια ανθρώπων υποφέρουν σε όλη τους τη ζωή. Όλη η ιστορία της ανθρωπότητας είναι εφιαλτική με αδιάκοπους αδελφοκτόνους πολέμους. Και μέχρι σήμερα -συγχωρήστε με για την έκφραση- η ανθρωπότητα παραμένει, όπως και προηγουμένως, άγρια και αιμοδιψής, βίαια και εγκληματική. Τα άγια λόγια, «οι πραείς κληρονομήσουσι την γην», αναμφίβολα θα πραγματοποιηθούν σε κάποια απροσδιόριστη ακόμη στιγμή, αλλά για την ώρα τρόμος και φρίκη. Η φρίκη αυτή αυξήθηκε στην εποχή μας, γιατί σε κάθε στιγμή ολόκληρη η Γη γνωρίζει λίγο πολύ όλα τα γεγονότα που είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία εγκληματικά και ζοφώδη. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 