Ο μαθητής και η πόρνη

Ένα τροπάριο του όρθρου της Μ. Τετάρτης (το ψάλλομε Μ. Τρίτη βράδυ) συγκρίνει τον Ιούδα με την πόρνη, που άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού. Με συγκλονιστικό τρόπο ο υμνωδός συγκρίνει…τα ασύγκριτα:

«Όταν η αμαρτωλή προσέφερε στον Χριστό το μύρο, τότε ο μαθητής συμφωνούσε με τους παρανόμους την παράδοση του Χριστού. Ενώ αυτή γεμάτη χαρά άδειαζε το πολύτιμο μύρο στα πόδια του Χριστού, ο μαθητής έσπευδε να πωλήσει τον πιο Ανεκτίμητο Θησαυρό του κόσμου. Ενώ αυτή αποκτούσε την επίγνωση ότι ο Ιησούς είναι ο Δεσπότης Θεός, ο Ιούδας έκοβε οριστικά κάθε σχέση μαζί Του. Ενώ αυτή ελευθερωνόταν από τη δουλεία της αμαρτίας, εκείνος γινόταν δούλος του εχθρού διαβόλου…»

Φρίττει και τρομάζει κανείς βλέποντας τόσο μεγάλες … ανατροπές!

Από την μια ένας μαθητής του Χριστού, ένας άνθρωπος – που επί τρία χρόνια ήταν συνέχεια κοντά Του – ξεπέφτει τόσο χαμηλά και Τον προδίδει για να «κερδίσει» πενταροδεκάρες! Ο μαθητής γίνεται προδότης του Διδασκάλου! Ο απόστολος γίνεται συνωμότης! Ο φίλος του Υιού του Θεού γίνεται όργανο του διαβόλου!

«Τα τάλαντα…» (Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου)

….Πρόσεξε δε ότι παντού δεν απαιτεί αμέσως αυτά που εμπιστεύθηκε. Διότι στην παραβολή του αμπελώνα (Ματθ. 21, 33), αφού τον παρέδωκε στους γεωργούς, αποδήμησε. Και εδώ εμπιστεύθηκε τα τάλαντα και αποδήμησε. Για να μάθεις από αυτό τη μακροθυμία Του.

Ας ανάψουμε ένα κερί στην μνήμη τους…

Ω τίς μή θρηνήση, τέκνον μου, την εκ του βίου ημών, πενθηράν σου μετάστασιν; Ότι βρέφος άωρον, εκ μητρικών αγκαλών νύν, ώσπερ στρουθίον τάχος επέτασας, και προς τον Κτίστιν πάντων κατέφυγες; Ω τέκνον, τίς ποτε μή θρηνήση βλέπων σου το εμφανές πρόσωπον ευμάραντον, το πριν ως ρόδον τερπνόν;

Ω τίς μή στενάξη, τέκνον μου, και μή βοήση κλαυθμώ, την πολλήν σου ευπρέπειαν, και την ωραιότητα, της αγνής πολιτείας σου; Ώσπερ γαρ ναύς τις, ίχνος ουκ έχουσα, ούτως υπέδυς εξ οφθαλμών μου ταχύ. Δεύτε οι φίλοι μου, συγγενείς μου και γείτονες άμα εμοί, τούτο ασπασώμεθα, τάφω εκπέμποντες.

(Τροπάρια από την Νεκρώσιμο Ακολουθία εις Νήπια)

Τι λέει ηα Αγία Γραφή για το πως πρέπει οι γονείς να συμπεριφέρονται στα παιδιά

«Ιδού ποια είναι η πολύτιμος δωρεά του Κυρίου, που δίδεται από αυτόν εις τους αγαπητούς του. Είναι τα παιδιά, οι απόγονοι. Ο μισθός και η αμοιβή των δικαίων είναι τα τέκνα, καρπός της μητρικής γαστρός. Ωσάν βέλη εις τα χέρια ικανού και εμπείρου πολεμιστού ομοιάζουν τα παιδιά των παραμερισμένων από τους ανθρώπους, αλλά πιστών εις τον Θεόν γονέων. Μακάριος είναι ο γονεύς εκείνος, ο οποίος θα αποκτήση διά των παιδιών του ό,τι επιθυμεί. Δεν θα ντροπιασθούν οι γονείς αυτοί, όταν συζητούν με τους εχθρούς των εις τας πύλας της πόλεως.» (Ψαλμοί ρκς΄/ρκζ’ 3-5)