Μετάνοια καὶ Εξομολόγηση

Ιερά Μονή Σαγματά

Το μεγαλύτερο γεγονός της επίγειας ζωής μας είναι αναμφισβήτητα το βάπτισμά μας. Την ημέρα που βαπτισθήκαμε αρνηθήκαμε το διάβολο, τα έργα του, τη λατρεία του, το σκοτάδι του και ενωθήκαμε με τον Χριστό· μπολιαστήκαμε στο Πανάγιο Σώμα Του, την εκκλησία. Με άλλα λόγια γίναμε παιδιά του Θεού- Πατέρα, μέλη της δικής Του οικογένειας. Και ξεκινήσαμε μία πνευματική πορεία, που σκοπό έχει την τελείωσή μας, την θέωσή μας. Η πνευματική όμως αυτή πορεία, πολλές φορές διακόπτεται από την αμέλειά μας και την αμαρτία. Ξεχνάμε τις δωρεές και την αγάπη του Θεού, λησμονούμε τις υποσχέσεις που δώσαμε στο άγιο βάπτισμα και ξαναγυρνάμε στη δουλεία της αμαρτίας. Όμως ο φιλάνθρωπος Θεός, γνωρίζοντας την αδυναμία μας, μας προσφέρει την δυνατότητα να επιστρέψουμε πάλι κοντά Του, να διορθώσουμε την πορεία μας, να γιατρέψουμε τις πληγές μας. Και αυτό επιτυγχάνεται με το μυστήριο της μετανοίας και εξομολογήσεως.

Η στάση μας απέναντι στη ζωή και το θάνατο

Η επιθυμία σας να ζήσετε είναι φυσική και δεν έχει τίποτε το εφάμαρτο. Ωστόσο η χριστιανική στάση απέναντι στη ζωή και το θάνατο είναι: «Ας γίνει το θέλημα του Κυρίου» (Πράξ. 21:14). Γιατί, όπως λέει ο απόστολος Παύλος, κανένας μας δεν ζει για τον εαυτό του και κανένας μας δεν πεθαίνει για τον εαυτό του. Όταν ζούμε, ζούμε για τον Κύριο. Και όταν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε για τον Κύριο. Είτε, λοιπόν, ζούμε είτε πεθαίνουμε, σ’ Εκείνον ανήκουμε (Ρωμ. 14:7-8). Αυτή τη διάθεση πρέπει να καλλιεργήσουμε μέσα μας, διώχνοντας κάθε φόβο και κάθε ανησυχία.

“Πώς να παρουσιαστώ στον Κύριο, όταν πεθάνω;” αναρωτιέστε. Να παρουσιαστείτε έχοντας καθαριστεί από τις αμαρτίες σας με τη μετάνοια και την Εξομολόγηση, έχοντας λάβει το εφόδιο της αιώνιας ζωής, τα άχραντα Μυστήρια του Χριστού, έχοντας στο νου σας αγαθούς λογισμούς και στην καρδιά σας άγια αισθήματα -πίστη, ελπίδα, ταπείνωση, φόβο Θεού… Τα αισθήματα αυτά αντικαθιστούν όλα τα καλά έργα, που η αρρώστια δεν σας επιτρέπει να κάνετε. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η μετάνοια κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά (μέρος 2ο)

Συνέχεια από (1)

Αρχ. Εφραίμ, Καθηγουμένου Ι. Μ. Μονής Βατοπαιδίου, Αγίου Όρου

ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΩΣ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ

Βασική προϋπόθεση εξόδου από τα δεσμά των παθών, αλλά και ταυτοχρόνως αρχή και πηγή μετανοίας είναι το κατά Θεόν πένθος.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μέσα στα κείμενα του πολύ συχνά αναφέρεται στο κατά Θεόν πένθος και στην οδυνηρή αλλά και ευφρόσυνη κατάσταση, από την όποια χρειάζεται να περάσει ο χριστιανός, που επιθυμεί να ζήσει την αληθινή ζωή.

Γι΄ αυτό και δεν διστάζει να χαρακτηρίσει την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ως κατ’ εξοχήν περίοδο πένθους και αγώνα πνευματικού, ως σύμβουλο του παρόντος αιώνος και ως προϋπόθεση αναστάσεως για τη ζωή του κάθε πιστού.

Ο Άγιος Παλαμάς που βιώνοντας το κατά Θεόν πένθος άφηνε τους εκ βάθους στεναγμούς «φώτισον μου το σκότος», πολύ δικαιολογημένα δεν μπορεί να δει το πέρασμα του άνθρωπου από τη ζωή της αμαρτίας στην «όντως ζωή» χωρίς το πένθος και την μετάνοια.

Όταν ο νους, λέει, απελευθερωμένος από κάθε αισθητό πράγμα, ανεβεί πάνω από τον κατακλυσμό της τύρβης για τα γήινα πράγματα και μπορέσει να δει τον έσω άνθρωπο, αφού συνειδητοποιήσει κατά τη δική του έκφραση «το ειδεχθές προσωπείον», που απέκτησε η ψυχή από την περιπλάνηση της στα γήινα, τότε σπεύδει να αποπλύνει τον ρύπο της με δάκρυα πένθους (Λόγος εις Πέτρον Αθωνίτην, P.G. 150). Όσο απομακρύνεται ο άνθρωπος από τις βιοτικές μέριμνες και επιστρέφει στον εαυτό του, τόσο περισσότερο γίνεται δεκτικός του θείου ελέους. Ο Χριστός μας μακάρισε αυτούς που πενθούν για τις αμαρτίες τους και για την απώλεια της σωτηρίας τους που έχει ως αιτία την αμαρτία. Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος για τον οποίον το πένθος αυτό ονομάζεται μακάριο.

Η μετάνοια κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά (μέρος 1ο)

Αρχ. Εφραίμ, Καθηγουμένου Ι. Μ. Μονής Βατοπαιδίου, Αγίου Όρους

Ακολουθώντας τη γνήσια πατερική παράδοση δεν αποδέχτηκε την ηθικιστική θεώρησι της πνευματικής ζωής, που προσπάθησαν μερικοί να φέρουν από τη Δύση και να προβάλουν στον χώρο των Ορθοδόξων.

Σε ολόκληρη την πατερική παράδοση τονίζεται ότι η μετάνοια δεν εξαντλείται σε ορισμένες αντικειμενικές βελτιώσεις της συμπεριφοράς ούτε σε τύπους και σχήματα εξωτερικά, αλλά αναφέρεται σε μια βαθύτερη και καθολικότερη αλλαγή του ανθρώπου. Δεν είναι μία παροδική συντριβή από τη συναίσθηση διαπράξεως κάποιας αμαρτίας, αλλά μία μόνιμη πνευματική κατάσταση, που σημαίνει σταθερή κατεύθυνση του ανθρώπου προς τον Θεό, και συνεχή διάθεση για ανόρθωση, θεραπεία και ανάληψη του πνευματικού αγώνα. Μετάνοια είναι το νέο φρόνημα, η νέα σωστή πνευματική κατεύθυνση, που πρέπει να συνοδεύει τον άνθρωπο μέχρι τη στιγμή του θανάτου.

Η χήρα μάνα και το καλάθι

μακαριστού Οικονόμου π. Ευέλθωντος Χαραλάμπους

Ζούσε κάποτε, σ’ ένα χωριό μία χήρα πολύ φτωχιά με το μοναχογιό της. Για να μεγαλώσει το παιδί της ξενοδούλευε κι επειδή έβαλε σ’ αυτό όλο το μεράκι της,άπ’ τον καημό της αποφάσισε να το σπουδάσει. Πήγε λοιπόν κι έπεσε στα γόνατα μπροστά στην Παναγία κι έλεγε: «Παναγία μου αξίωσέ με εμένα την αμαρτωλή να σπουδάσω το μοναχογιό μου». Έτσι με χίλιες στερήσεις και προσευχές κατάφερε η φτωχή χήρα να σπουδάσει το γιό της γιατρό.

Κάποια μέρα,

Λόγος ΙΖ΄ – Παραινετικός προς μετάνοια

Άγιος Μάξιμος ο Γραικός

Είναι καλό, ευχάριστο στον Θεό και σωτήριο για εμάς, αν εκπληρώνουμε με ευχαρίστηση τα τάματα πού κάναμε στον Θεό. Σε αυτήν την περίπτωση εφαρμόζουμε στην πράξη το ρητό του προφήτη Ιωνά: «Εγώ δε μετά φωνής αινέσεως και εξομολογήσεως θύσω σοι, όσα ηυξάμην αποδώσω σοι εις σωτηρίαν μου τώ Κυρίω»[1]. Αν όμως ασθενούμε λόγω γήρατος η εξαιτίας συχνών νόσων και δεν αντέχουμε να μένουμε χωρίς τροφή την Τετάρτη και την Παρασκευή, τότε ας περιμένουμε ως την εσπερινή ώρα, για να λύσουμε την νηστεία μας με ελαφρά και απλή τροφή, και μάλιστα όχι για να χορτάσουμε, αλλά για να ελαφρύνουμε λίγο την σωματική ασθένεια. Έτσι μας διδάσκει ο μεγάλος απόστολος Παύλος, πού γράφει στον Τιμόθεο αυτά τα λόγια: «Μηκέτι υδροπότει, αλλ’ οίνω ολίγω χρώ διά τον στόμαχόν σου και τάς πυκνάς σου ασθενείας»[2]. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Η Κυριακή του Ασώτου

Για παιδιά /Ζώντας στην Εκκλησία

Η παραβολή του Άσωτου Γιου ή του Σπλαγχνικού Πατέρα που διαβάζεται αυτή την Κυριακή είναι ένα από τα ωραιότερα κείμενα του Ευαγγελίου. Αποτελεί μια προτροπή για μετάνοια προς κάθε άνθρωπο -προς όλους μας- και τονίζει:

• Ότι αμαρτία είναι η απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό και είναι καταστροφή για τον άνθρωπο.
• Ότι η επιστροφή του ανθρώπου στον Θεό, η μετάνοια, είναι η πηγή της αληθινής χαράς και ελευθερίας.
• Δείχνει την απέραντη αγάπη του Θεού για το πλάσμα του. Έτσι μας καλεί όλους να γυρίσουμε στην αγκαλιά του Θεού – Πατέρα και με ταπείνωση να ζητήσουμε και να λάβουμε την άφεση.

Κυριακή του Άσωτου Γιου ή του Σπλαχνικού Πατέρα (Λουκ. 15, 11-32)

Δείτε το βίντεο:

Το τρίτο στάδιο της υπαρξιακής πορείας του Ασώτου: Η σωτηρία (Προσευχή – θεία λατρεία – εξιλέωση)

Η μετάνοια που φτάνει στην αποκορύφωσή της με την εξομολόγηση, είναι επιστροφή στο Θεό, αποκατάσταση των σχέσεων με Αυτόν και αρχή επικοινωνίας μαζί του με την προσευχή. Έτσι, όταν σκεφτούμε πως ο πατέρας της παραβολής αλληγορεί όχι μονάχα τον πνευματικό πατέρα ως αντιπρόσωπο του Θεού μπροστά στον οποίο γίνεται η εξομολόγηση, αλλά και τον ίδιο το Θεό, τον ουράνιο Πατέρα, «τον φιλάνθρωπον πατέρα και Θεόν», όπως λέει ο Ζιγαβηνός, τότε μπορούμε να καταλάβουμε πως η εξομολόγηση του ασώτου είναι συνάμα και μια προσευχή προς το Θεό, είναι διάλογος ανάμεσα στο Εγώ και στο Συ. Πρόκειται επομένως για μια «κατ’ ιδίαν» προσευχή, ατομική προσευχή, που πριν εκφραστεί σαν αίτημα συγνώμης περνά μέσα από την περισυλλογή, την ενδοσκόπηση και την αυτοκριτική. Μιαν αυτοκριτική που ως συναίσθηση ενοχής, στην περίπτωση του ασώτου, έχει πάνω του υπαρξιακά μεταμορφωτικά αποτελέσματα, οδηγώντας τον στη μετάνοια που, όπως είπαμε, είναι επιστροφή στο Θεό, επανασύνδεση μαζί του με την προσευχή. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

«Ο άνθρωπος έρχεται εις εαυτόν» (Κυριακή του Ασώτου)

  Αρχιμανδρίτης Ζαχαρίας Ζάχαρου

Η Εκκλησία, προκειμένου να μας ενθαρρύνει στην πορεία της αναγεννήσεώς μας, μας δίδει την ευκαιρία να μελετήσουμε την παραβολή του ασώτου υιού λίγο πριν τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Πρόθεσή της είναι να καταδείξει ότι, όσο σκληρός και αν είναι ο αγώνας μας, η απόγνωση δεν έχει θέση στην εν Χριστώ ζωή. Έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον ουράνιο Πατέρα, ο Οποίος μας αναζητεί και μας αναμένει με ανοιχτές αγκάλες. Όχι απλώς μας παρακολουθεί από μακριά, αλλά σπεύδει ακόμη και να μας συναντήσει, επιποθώντας να μας οδηγήσει στη Βασιλεία Του.

Τέτοια είναι η αγάπη του ουράνιου Πατρός. Το τροπάριο που ψάλλουμε στην αρχή της ακολουθίας της μοναχικής κουράς είναι γνωστό ως Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Φόνοι άφωνοι…

Αρχιμ. Πορφύριος, Ηγούμενος Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Βέροιας | Romfea.gr

Και χθες και προχθές έγινε λόγος γιά άφωνους φόνους.

Την μία ημέρα ανακοινώθηκε ότι οι νεκροί από αυτούς τους φόνους στην γερασμένη πατρίδα μας φτάνουν τις τριακόσιες πενήντα χιλιάδες θύματα.

Την άλλη παρουσιάζεται ένας γιατρός, με χέρια βουτηγμένα στο αίμα, να εξομολογείται ότι διέπραξε, μόνο αυτός, εξηνταπέντε χιλιάδες φόνους αυτού του είδους, και τώρα, ένα συντρίμμι ο ίδιος, μετανοιώνει.

Πράγματι, οι περισσότεροι φονείς μετανιώνουν. Αλλά, τί το θέλεις; ο φόνος έγινε. Και, το τραγικότερο, αυτά τα θύματα είναι βουβά και μένουν αναπολόγητα.

Μόνο τινάζονται, ανοίγουν τα ματάκια τους και χτυπούν χεράκια και ποδαράκια, εν όσω πλησιάζει η φόνισσα η τανάλια του … γιατρού.

Όχι μόνο δεν τολμάει κανείς να ονομάσει αυτούς τους γιατρούς «φονιάδες», αλλά, επί πλέον, έρχεται το κράτος και λέει ότι είστε νόμιμοι, κύριοι γιατροί, εσείς ειδικά, να σκοτώνετε ανυπεράσπιστους, όταν σας ζητηθεί, ή όταν εσείς κρίνετε ότι «λόγοι υγείας» επιβάλλουν τον φόνο.

Και αν κάποιος τέτοιος χειρουργός προβάλλει αντίσταση στο έγκλημα, υφίσταται κυρώσεις, μέχρι και απόλυση.

Στους φόνους αυτούς δεν

Έναρξη του Τριωδίου: Η Μετάνοια

Αρχιμανδρίτης Ευσέβιος Βίττης (†)

Ο μακαριστός ιεροκήρυκας π. Ευσέβιος Βίττης σε μια άκρως διδακτική Ομιλία του, κατά την αρχή του Τριωδίου, με θέμα τη Μετάνοια. Ο σεβαστός πατέρας εξηγεί τι είναι το Τριώδιο και ποιο είναι το μήνυμα που μας δίνει. Αντιδιαστέλλει το κοσμικό από το πνευματικό τριώδιο, διευκρινίζοντας ότι το Πνευματικό Τριώδιο αποτελεί ουσιαστικά μια πρόσκληση της Εκκλησίας μας για Μετάνοια. Ακολούθως, ερμηνεύει τη σημασία της Μετάνοιας και παραθέτει τα Χαρακτηριστικά της. Αναφέρεται ακόμη στην επανόρθωση της σχέσης του ανθρώπου με το Θεό, στη συντριβή και την υποταγή του ανθρώπου στο θέλημα του Θεού. Τονίζει, επίσης, την κεντρική σημασία που παίζει το μυστήριο της εξομολόγησης στο ζήτημα της Μετανοίας και η υπενθυμίζει πως η πραγματική Μετάνοια επιβάλλει πρακτική άσκηση των χριστιανών. Επεκτείνοντας τη σκέψη του, τέλος, αναφέρεται και στη Νηστεία, ως ένα είδος συσταυρώσεως με το Χριστό, αντιπαραβάλλοντάς την με τη διαφθορά της ευμάρειας. Ακούστε την ομιλία:

Έναρξη του Τριωδίου: Η Μετάνοια

Αρχιμανδρίτης Ευσέβιος Βίττης (†)

Ο μακαριστός ιεροκήρυκας π. Ευσέβιος Βίττης σε μια άκρως διδακτική Ομιλία του, κατά την αρχή του Τριωδίου, με θέμα τη Μετάνοια. Ο σεβαστός πατέρας εξηγεί τι είναι το Τριώδιο και ποιο είναι το μήνυμα που μας δίνει. Αντιδιαστέλλει το κοσμικό από το πνευματικό τριώδιο, διευκρινίζοντας ότι το Πνευματικό Τριώδιο αποτελεί ουσιαστικά μια πρόσκληση της Εκκλησίας μας για Μετάνοια. Ακολούθως, ερμηνεύει τη σημασία της Μετάνοιας και παραθέτει τα Χαρακτηριστικά της. Αναφέρεται ακόμη στην επανόρθωση της σχέσης του ανθρώπου με το Θεό, στη συντριβή και την υποταγή του ανθρώπου στο θέλημα του Θεού. Τονίζει, επίσης, την κεντρική σημασία που παίζει το μυστήριο της εξομολόγησης στο ζήτημα της Μετανοίας και η υπενθυμίζει πως η πραγματική Μετάνοια επιβάλλει πρακτική άσκηση των χριστιανών. Επεκτείνοντας τη σκέψη του, τέλος, αναφέρεται και στη Νηστεία, ως ένα είδος συσταυρώσεως με το Χριστό, αντιπαραβάλλοντάς την με τη διαφθορά της ευμάρειας. Ακούστε την ομιλία:

Γέρ. Εφραίμ της Αριζόνα:Μετάνοια-Εξομολόγηση-Συγχώρεση

Ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνα, σε ομιλία του στο εξωτερικό, μιλά για το τρίπτυχο: Μετάνοια – Εξομολόγηση – Συγχωρητικότητα. Με ένα μεστό πνευματικού περιεχομένου λόγο αναφέρεται σε παραδείγματα Αποστόλων (Παύλος, Πέτρος και Ανδρέας) και αγίων (Χρυσόστομος, Μέγας Βασίλειος, Δανιήλ Στυλίτης), για να τονίσει την αξία των παραπάνω εννοιών στην πνευματική ζωή. Αναφέρεται επίσης στη σημασία της Άσκησης και στο ρόλο του πνευματικού ως αντιπροσώπου του Θεού. Τονίζονται ακόμη οι θεμελιώδεις χριστιανικές αρετές (Πίστη – Ελπίδα–Αγάπη) καθώς και η συμβολή της Προσευχής και της Υπομονής. Προβάλλεται ακόμη η σχέση Μητέρας και Παιδιού ως παράδειγμα συγχώρεσης. Αντίστοιχα, επισημαίνεται η διαβρωτική λειτουργία της αμαρτίας, της απόγνωσης και της απελπισίας. Ακούστε την ομιλία:

Η περιεκτική μετάνοια

Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός (+2009)

ΚΑΤΗΧΗΣΗ 2η

Αδελφοί και πατέρες, σας καλώ και πάλι να σκεφτούμε τον καθολικό μας σκοπό, που είναι η συνεχής μετάνοια. Εάν αναλογισθούμε την πρώτη κατασκευή του ανθρώπου κατά τη δημιουργία, την ανάπλασή μας από το Θεό Λόγο, το ύψιστο τέρμα των θείων επαγγελιών, που μας χάρισε η θεία παναγάπη, και ότι όλα αυτά τα στερούμαστε, και μάλιστα με ποινή αιώνιας καταδίκης, εξαιτίας της απροσεξίας και αμέλειάς μας, πραγματικά μας καταπνίγει η απόγνωση. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

«Χριστός ενηνθρώπησε, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν»

του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Λεμεσού κ. Αθανασίου

Η περίοδος μέχρι τα Χριστούγεννα  είναι ιδιαίτερα ευλογημένη από τov Θεό, γιατί μας οδηγεί λειτουργικά και εορταστικά προς την κυρία ημέρα, όπου η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει το γεγονός της γεννήσεως του Χριστού. Όπως όλες οι γιορτές της Εκκλησίας μας έτσι και τα Χριστούγεννα δεν έχουν ένα χαρακτήρα μόνο αναμνηστικό, αλλά κύριος σκοπός είναι να μετάσχει ο άνθρωπος μέσα σ’αυτή τη χάρη, που δίνει ο Θεός διά των εορτών της Εκκλησίας μας. Είναι παρατηρημένο μέσα από την πείρα των Αγίων και των Πατέρων της Εκκλησίας μας ότι αυτές οι μέρες διακρίνονται για την υπερβάλλουσα χάρη η οποία διαχέεται από τον Θεό και το Άγιο Πνεύμα στους πιστούς και είναι σταθμοί μέσα στη ζωή μας από τους οποίους μπορούμε να αντλήσουμε αυτή τη χάρη και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Βέβαια, καθημερινά εορτάζουμε το μυστήριο της γεννήσεως του Θεού Λόγου και μετέχουμε σε όλη τη ζωή του Κυρίου με την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας. Η Εκκλησία μας μας παρέδωσε κάποια πράγματα τα οποία τηρώντάς τα βοηθούμαστε να προχωρήσουμε πνευματικά. Πρώτα μας ετοιμάζει με την περίοδο της νηστείας. Η νηστεία βοηθά τον άνθρωπο να ξεκολλήσει το μυαλό του από τα γήινα πράγματα, βοηθά τον νου του στην προσευχή, σπρώχνει την καρδία στην αναζήτηση της Θείας Χάριτος, κινεί την καρδία εις προσευχή και ένωση μετά του νοός, καθαρίζει το σώμα από τις ροπές προς τα πάθη και την αμαρτία. Γενικά ως μέσο το οποίο ο ίδιος ο Χριστός μας παρέδωσε θεωρείται από τους Πατέρες ότι είναι από τα πρώτα και βασικά όπλα στον πνευματικό αγώνα. Βέβαια, νηστεία δεν είναι μόνο των φαγητών. Είναι η νηστεία από όλες μας τις επιθυμίες, στα έξοδα, ενδύματα, εκδηλώσεις, στο τι ακούμε και στο τι βλέπουμε.

Τί να σου προσφέρω;

Φέτος, Κύριε, θάθελα να γιορτάσω σωστά τη δική Σου γέννηση. Σκέφτομαι την προσφορά Σου και ιλιγγιώ. Εμφανίστηκες, Συ, ο προ αιώνων Θεός, πάνω στη γη για μας· για να μας λυτρώσεις από τήν αμαρτία και να μας δώσεις το δικαίωμα να σε φωνάζουμε Πατέρα. Σ’ ευχαριστούμε.

Οι στρατιές των Αγγέλων συνάδουν και δοξάζουν τον ερχομό Σου. Οι ουρανοί λαμπρύνουν τη νύχτα με τον Αστέρα. Οι σοφοί Μάγοι Σε προσκυνούν θεό τους, Αρχιερέα και Βασιλιά.

Αφού θα ξαναπέσω…;

«Οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ Κύριος, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος, οὐκ εἰς τέλος ὀργισθήσεται, οὐδὲ εἰς τὸν αἰῶνα μηνιεῖ·» (Ψαλμ. 8-9 )
Καλά. Μου λέτε να εξομολογηθώ. Μα, αφού δεν μπορώ να κόψω το ελάττωμα; Αφού δεν μπορώ να κρατηθώ; Αφού θα ξαναπέσω; Τι θέλετε, να παίζω με τα θεία; Την αντίρρηση αυτή προβάλλουν συνήθως νέοι άνθρωποι και μάλιστα άγαμοι. Όταν τους μιλήσει ο Πνευματικός για αγνότητα και καθαρότητα ψυχής και σώματος, σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Δεν μπορούν, λένε , να υπερνικήσουν το πάθος. Κι αφού προεξοφλούν νέα πτώση, δεν θέλουν να εξομολογηθούν. – Μου υποδεικνύετε να εξομολογηθώ, μου έλεγε κάποιος νέος. Μα αφού θα αμαρτήσω και πάλι; Τί να την κάνω την Εξομολόγηση; Μήπως πρόκειται να μου επιτρέψει ο Ιερεύς να κοινωνήσω; Να πάω, λοιπόν, έτσι για παιχνίδι; Στο κάτω-κάτω ντρέπομαι να λέω όλο τα ίδια. Δεν θέλω να κοροϊδεύω τον εαυτό μου.
Κατ’ αρχήν , όσοι προβάλλουν την αντίρρηση αυτή δείχνουν ότι δεν έχουν συναισθανθεί την ενοχή τους και επομένως δεν έχουν μετανοήσει. Αλλά, όπως θα δούμε, απαραίτητη προϋπόθεση της Εξομολογήσεως είναι η μετάνοια για την προηγούμενη αμαρτωλή ζωή. Εξομολόγηση σημαίνει ομολογία αμαρτιών, για τις οποίες μετανοώ.

Από την ασχήμια της αμαρτίας στην ομορφιά του Θεού

Το Ευαγγέλιο παραμένει πάντα προκλητικό στον κόσμο του εφησυχασμού, του ηθικισμού και της αυτάρκειας. Γιατί, περισσότερο απ’ όποια άλλη Θρησκεία, ιδεολογία ή διδασκαλία, «κτυπά κέντρο». Διαγνώνει και αποκαλύπτει τη νωθρότητα, την πονηρία και την εγωκεντρικότητά μας, ώστε καθένας που επιθυμεί την ουσία της ζωής και την αλήθεια της, να μπορεί να πορευτεί με ασφάλεια.

Έτσι, όταν ο Χριστός διαχωρίζει τη Θέση του από όσους δεν θέλουν να σωθούν, λέγοντας πως «ουκ ήλθον καλέσαι δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν», αυτόματα καθορίζει και την αφετηρία για την επίτευξη της σωτηρίας.

Η συναίσθηση

Η αποφυγή της απογνώσεως (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Επιμέλεια και ερμηνεία κειμένου, Γεωργία Κουνάβη, Θεολόγος, επιμελήτρια της Ελληνικής Πατρολογίας

Το κείμενο που ακολουθεί είναι τόσο γλαφυρό, τόσο αισιόδοξο, τόσο πατρικό. Γραμμένο από τον άγιο Πατέρα με περισσή αγάπη και πόνο, με λαχτάρα και φροντίδα για κάθε άνθρωπο που αμαρτάνει και επαναλαμβάνει τα αμαρτήματα του από αδυναμία. Είναι πολύ ενισχυτικό και μπορεί να παρηγορήσει ακόμη και το μεγαλύτερο αμαρτωλό και να τον ενθαρρύνει να μετανοεί συνεχώς. Άλλωστε αφού αδιάκοπα αμαρτάνουμε όλοι μας, συνεχώς πρέπει και να μετανοούμε μέσα από τα έγκατα της καρδιάς μας.

Ίαση και θεραπεία του ανθρώπου

ΚΑΤΗΧΗΣΗ 34η
Ίαση και θεραπεία του ανθρώπου

Αδελφοί και πατέρες, η αλήθεια του Θεού δεν είναι αφηρημένη ή διηγηματική διδασκαλία και θεωρία, αλλά βίωμα που ενσαρκώνει την ομολογία μας και όχι σχήματα και τύπους. Η άρνηση της πρώτης εντολής, που έθεσε ο δημιουργός Θεός, έγινε αφορμή της καταστροφής, όχι μόνο για μας, αλλά και για τα στοιχεία που μας περιβάλλουν. Μοναδική ελπίδα απαναφοράς και ανάκτησης αυτών που χάσαμε είναι η ορθή ομολογία, ως θεραπεία της άρνησης. Αυτή η επιστροφή και ανάσταση από την πτώση λέγεται μετάνοια, ως ανάκληση της λανθασμένης γνώμης και θέσης του νου, που δέχτηκε τα μη καλά ως καλά, δεν τήρησε το καθήκον και είχε ως αποτέλεσμα τα δεινά και το θάνατο.

Δείτε τι έλεγε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για την κρίση της εποχής του

«Επιτρέπει ο Θεός να τραντάζεται η γη, αλλά δεν την καταστρέφει, σείει δυνατά τα πάντα με το σεισμό, αλλά δεν τα κατεδαφίζει, για να μας οδηγήσει στην μετάνοια. Τόσο μεγάλο είναι το πέλαγος της ευσπλαχνίας Του. Γιατί είδε να παραβαίνουμε τις εντολές Του και να Τον πικραίνουμε υπερβολικά. Είδε την επιθυμία μας να αρπάζουμε την ξένη περιουσία, είδε ότι χτίζαμε το ένα σπίτι κοντά στο άλλο και ότι επλησιάζαμε το ένα χωράφι κοντά στο άλλο, με σκοπό να κλέψουμε το διπλανό μας. Είδε ότι δεν ελεούσαμε τα ορφανά και αδιαφορούσαμε για τις χήρες. Είδε τους δασκάλους να κάνουν τα αντίθετα από εκείνα που εδίδασκαν. Είδε μαθητές να προσβάλουν τις σεμνές τελετές της Εκκλησίας με αταξίες που αρμόζουν σε θέατρα. Είδε να ζούμε μέσα στην κακία και να κινούμαστε από φθόνο. Είδε να προσθέτουμε στο φθόνο και την πονηρία. Είδε τις καταιγίδες της υποκρισίας να βυθίζουν σαν βάρκες τους απονήρευτους. Είδε να φονεύουμε σκόπιμα. Είδε ότι αδικούσαμε όσο μπορούσαμε περισσότερο. Είδε να ναυαγεί η αγάπη και να προκόβει η απάτη στο πέλαγος της ζωής. Είδε να αποσκιρτούμε από την αλήθεια και να καταφεύγουμε πρόθυμα στο ψέμα. Και για συνοψίσουμε, είδε να υπηρετούμε τον πλούτο και όχι τον Κύριο» (Εις άγιον Βάσσον, 1, MG 50, 721).

Συμβουλές για την εξομολόγηση και τον εκκλησιασμό του παιδιού

Το «Bogoslov.Ru» δημοσιεύει υλικό σχετικά με το θέμα της συμμετοχής των παιδιών στα μυστήρια της Εκκλησίας. Το άρθρο του καθηγητή της Θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας και πρύτανη του ναού της Αγίας Μάρτυρος Τατιάνας,στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, πρωθιερέα Μάξιμου Κοζλώφ, αφορά το λεπτό ζήτημα της εξομολόγησης του παιδιού.

1. Σε ποια ηλικία το παιδί πρέπει να εξομολογείται;

Ρώσικη ταινία με τίτλο » Το παρεκκλήσιο του Αγγέλου »

Ρώσικη ταινία με τίτλο » Το παρεκκλήσιο του Αγγέλου ».
Ολόκληρη η ταινία με Ελληνικούς υπότιτλους.

Η εν Χριστώ ζωή κατά τον Άγιο Φιλόθεο τον Κόκκινο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως (*)

Ο άγιος Φιλόθεος έχει πολλή χάρι γιατί έχει πολλή ταπείνωσι. Κρύβει τον εαυτό του για να φανέρωση τους αγίους του Θεού. Όχι μόνο τους παλαιούς και γνωστούς (άγιο Δημήτριο τον μεγαλομάρτυρα και μυροβλύτη, αγία οσιοπαρθενομάρτυρα Ανυσία) αλλά και τους συγχρόνους και φίλους του, όπως τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και τον άγιο Σάββα τον Βατοπεδινό, τον οποίον εθαύμαζε. Προικισμένος ο ίδιος με πολλά χαρίσματα, φυσικά και επίκτητα, θεολόγος από τους ολίγους, (γι’ αυτό ετιμήθη και με τον τίτλο του θεολόγου) καθόλου δεν προβάλλει τον εαυτό του. Κάνει αυτό που έκανε ο Τίμιος Πρόδρομος: Εκείνον δει αυξάνειν, εμέ δε ελαττούσθαι».

Ανήκει και ο άγιος Φιλόθεος, όπως και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, στον κύκλο των ησυχαστών. Υπήρχαν εκείνη την εποχή δύο ισχυρά ρεύματα στον ελληνορθόδοξο Βυζαντινό χώρο. Οι ησυχασταί ήταν

Ένας νέος ερωτεύεται​..

Ένας χριστιανός νέος ερωτεύεται μια κοπέλα και αρχίζει να την βλέπει συχνά.

Επειδή όμως ο νέος αυτός θέλει να κάνει υπακοή στο θέλημα του Θεού, δηλαδή δεν θέλει να έχει σαρκικές σχέσεις με κοπέλες πριν απο τον γάμο του, είναι αποφασισμένος να μην προχωρήσει σε σαρκικές σχέσεις με την κοπέλα του, πρίν απο τον γάμο τους.

Το πονηρό πνεύμα όμως, του υποβάλλει τον εξής λογισμό : » εάν δεν φθάσεις σε ολοκληρωμένες σχέσεις με την κοπέλα σου, δεν θα της δείξεις οτι πραγματικά την αγαπάς. Εάν δεν της δοθείς ολοκληρωτικά, και εκείνη σε σένα, δεν θα αποδείξετε ο ένας στον άλλο οτι αγαπιέστε αληθινά.»