Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Ware
Yπάρχει σαφώς μια διαφορά ανάμεσα στους μοναχούς, που έχουν δώσει μια ειδική υπόσχεση υπακοής, και τους λαϊκούς, που ζουν στον «κόσμο» Ακόμη και στην περίπτωση των μοναχών, υπάρχουν εξαιρετικά λίγες κοινότητες όπου… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου
ΣΤΑΔΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑΣ-ΑΙΘΟΥΣΑ «ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ» ΣΑΒΒΑΤΟ, 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012 (ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ)
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ-ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Α΄ ΜΕΡΟΣ
09.30 -10.15 YΠΟΔΟΧΗ-ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ
10:30 -11.00 ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑ-XΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ
11.00-12.15 ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
1Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ: «ΚΡΙΣΗ ΗΘΙΚΗΣ-ΚΡΙΣΗ ΑΞΙΩΝ» Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη
Φιλολόγου, MSc
«Σκοτώνεις με πολλούς τρόπους ένα νησί
Τη μνήμη, όμως, πώς τη σκοτώνεις;»
«Η μνήμη, όπου και να την αγγίξεις πονεί». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Αρτέμης των TXC – A/E μας έχει συνηθίσει στην διαφορετικότητα του, σαν άνθρωπος και σαν καλλιτέχνης τα τελευταία 20 χρόνια όπου βρίσκεται στην μουσική σκηνή και τον ευχαριστούμε για αυτό, γιατι βοηθάει νεαρές και οχι μόνο ψυχές να ανοίξουν τα μάτια τους και την καρδιά τους στις «δύσκολες» μέρες που διανύουμε. Κατ’εμέ ειναι ένας υπερβολικά ταλαντούχος καλλιτέχνης και εύχομαι να συνεχίσει σε αυτο τον δύσκολο δρόμο που επέλεξε να ακολουθήσει σε αντίθεση με τα μουσικά στερεότυπα της εποχής μας.
Η οργάνωση του προσωπικού μας χώρου αποτελεί μια κοπιαστική μεν, αναγκαία δε πρόκληση, διότι μας ανταμείβει με στιγμές χαλάρωσης και ηρεμίας. Μέσα σε έναν καθαρό και τακτοποιημένο χώρο, μπορούμε να λειτουργούμε περισσότερο θετικά, αλλά και να λαμβάνουμε συχνά, καλύτερες αποφάσεις.
Η μεγαλύτερη δυσκολία στην οργάνωση του σπιτιού είναι η διατήρησή της. Τα μέλη που διαμένουν στον χώρο, μπορεί να είναι διατεθειμένα να οργανώσουν το σπίτι μία φορά ή ανά μεγάλα χρονικά διαστήματα, χωρίς αυτό να αποτελεί καθημερινή τους πρακτική, ώστε να την εφαρμόζουν και τακτικά.
Σε μια βιολογική καλλιέργεια, είναι φυσικό η προστασία των φυτών από τα διάφορα βλαβερά παράσιτα να γίνεται με βιολογικά μέσα.
Η εφαρμογή αυτού του τρόπου προστασίας σε πολλά κράτη μας δείχνει ότι είναι πραγματοποιήσιμη και με ικανοποιητικά αποτελέσματα. Όχι μόνο έχει οικονομικούς στόχους, αλλά παρέχει προστασία στο έδαφος, στα οικόσιτα και στον καταναλωτή.
Η βιολογική προστασία στηρίζεται κυρίως στην βοήθεια των ωφέλιμων εντόμων, πουλιών τα οποία κατατρώγουν τα βλαβερά παράσιτα.
Οι χρυσόπιλοι τρέφονται με μελίγκρα (αφίδα). Πραγματικά αδηφάγες ωστόσο είναι οι νύμφες.
Η καλυτέρα προσευχή είναι ό,τι εσύ επινοείς εκείνην την ώρα. Δεν είναι μόνον, θέλω να διαβάσουμε Μετάληψη να μεταλάβουμε, τρόπον τινά, αύριο. Α, «από ρυπαρών χειλέων, από βδελυράς καρδίας…»· διαβάζουμε, ούτε καταλαμβάνουμε τι λέμε. Εσύ ο ίδιος να βρεις προσευχή, εσύ ο ίδιος· οπότε καταλαμβάνεις τι λες εις τον Θεό. Αυτό έχει μεγάλη δύναμη, να πούμε, μεγάλη δύναμη!
Ε, ας υποθέσουμε ότι αύριο θα μεταλάβουμε. Θα μεταλάβουμε. Θά ‘ρθει ουσιωδώς ο Παράκλητος ν’ αγιάσει τα Δώρα· πώς θα τον υποδεχθείς; «Στο έλεός Σου, στην ευσπλαχνία Σου, συγχώρεσέ με». Έχει δύναμη διότι το λες και το καταλαμβάνεις, από μέσα απ’ την ψυχή σου βγαίνει αυτή η ευχή, να πούμε.Διότι πολλές φορές διαβάζουμε, αλλού τρέχει ο νους, αλλά αυτό που βγαίνει από μέσα σου, το καταλαμβάνεις τι λες.
Η ευχή (προσευχή) είναι ο καθρέφτης του Μοναχού.
Ο άγιος Χρυσόστομος λέει: Μπορεί ο άνθρωπος, ο οποίος από ανάγκη δεν πηγαίνει στην εκκλησία, να κάνει τον εαυτό του Θυσιαστήριο, λέει, προσευχόμενος.
Οι άνθρωποι στον κόσμο είναι και επιστήμονες, ούτε το Σάββατο δεν μπορούν να πάνε στην εκκλησία, την Κυριακή, έχουν την υπηρεσία αυτή την ώρα. Μπορείς αυτή την ώρα να κάνεις τον εαυτό σου Θυσιαστήριο λέγοντας την προσευχή.
Η ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΕΚΔΗΜΗΣΑΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ
Ο μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής Δαμασκηνός, κατά κόσμον Πέτρος Ρουμελιώτης, γεννήθηκε το 1920 στην Οιχαλία Μεσσηνίας και προέρχεται από αγροτική οικογένεια. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο στο χωριό του και σε ηλικία 13 ετών ήρθε στην Αθήνα όπου εργάστηκε ως εμποροϋπάλληλος. Τα δύσκολα χρόνια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και της γερμανικής κατοχής τον βρίσκουν με την οικογένειά του στην Αθήνα. Τότε συνδέθηκε πνευματικά με τον κατόπιν μητροπολίτη Μαρωνείας και σε συνέχεια Ν. Ιωνίας Τιμόθεο.
Η έναρξη του εμφυλίου πολέμου το 1947 σηματοδοτεί νέες δυσκολίες καθώς επί 40 μήνες πολέμησε σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Για την προσφορά του στον αγώνα τιμήθηκε στο Άργος Ορεστικό στην Πρώτη Σιδηρά Μεραρχία με το μετάλλιο Ανδρείας Εξαίρετων Πράξεων. Το 1951 αφιερώνεται στον κλήρο και χειροτονείται διάκονος. Αρχικά υπηρέτησε στην μητρόπολη Μεσσηνίας, από όπου άλλωστε ήταν και η καταγωγή του. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Στο μικρό αφιέρωμα μου για τον συμμαθητή μου, τον Παύλο Τάσιο, («Πολύγυρος» τεύχος 68), ανέφερα και ολίγα παρενθετικώς, για την γιαγιά του από την μάνα του, την κυρία Ευαγγελία. Τώρα επιθυμώ να προσθέσω και τα εξής:
Ο Σκώτος Αντισμήναρχος Έντουαρντ Χάουελ, ο οποίος τον Απρίλιο του 1942 πέρασε μερικές δραματικές μέρες στην Ορμύλια, στο βιβλίο του «Η ΦΥΓΗ ΠΡΟΣ ΤΗ ΖΩΗ», εκτός από την αναφορά του για την «…μεσόκοπη χήρα, ιδιοκτήτρια ενός μύλου κάπου εκεί κοντά …» (σελ. 154), στην συνέχεια σημειώνει: «Δεν μας είχαν μείνει καθόλου τρόφιμα και η μυλωνού μας έφερε μια μυτζήθρα, σπουδαία λιχουδιά…» (σελ. 155)
του πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου.
Ένα από τα χιλιάδες προσωνύμια που δόθηκαν στην Θεοτόκο είναι και το προσωνύμιο Δακρυρροούσα. Και αυτό επειδή η Παναγία είναι η συνεχώς και αδιαλείπτως «χέουσα δάκρυα» για τη σωτηρία των ανθρώπων και των «μετά πίστεως και ευλάβειας» καταφευγόντων σ’ αυτή χριστιανών. Είναι η αυτή που δακρύζει βλέπουσα τις αστοχίες των πιστών, αλλά και αυτή πού με θέρμη και δάκρυα παρακαλεί τον «Υιόν Της και Θεόν» για τη σωτηρία των ανθρώπων.Τα δάκρυα της Παναγίας μας τα υπενθυμίζει τόσο η δημοτική παράδοση όσο και η εκκλησιαστική παράδοση μέσα από τα θαύματα που εμφανίζονται κατά καιρούς σε ορισμένες Θεομητορικές εικόνες. Είναι γνωστό το δημοτικό τραγούδι για την Άλωση της Πόλης. «Σώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολύ δακρύζεις» – «Η Δέσποινα ταράχθηκε κι εδάκρυσαν οι εικόνες».
Παναγία η Υπάρχουσα.(Ιεροσόλυμα)
Η εικόνα αυτή αγιογραφήθηκε μετά από αποκάλυψη της Υπεραγίας Θεοτόκου το 1995 σε μίαν κοπέλα στα Ιεροσόλυμα που ήταν πρωτύτερα μουσουλμάνα, η οποία καθοδηγημένη κατόπιν υπό της Θεοτόκου βαπτίστηκε Ορθόδοξη Χριστιανή.
Το θέλημα της Θεοτόκου είχε ως εξής: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Το εικαστικό έργο του Παρασκευά Μάγειρα το γνωρίζαμε χρόνια τώρα, (ο «Πολύγυρος» με τους εικαστικούς συνεργάτες του Στ. Σταύρου, Παν. Γρηγοριάδη και Παρ. Καραδήμο επισκέφτηκε τη διαρκή έκθεση και το εργαστήριο του από το 2009) και τελευταία, τον περασμένο Δεκέμβριο, είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά τη δουλειά του στην έκθεση γλυπτικής, που διοργάνωσε στην αίθουσά του ο ΣΚΕΤΠ στον Πολύγυρο.
Παράλληλα με τη γλυπτική έχει αναπτύξει και αξιοσημείωτη συγγραφική δραστηριότητα με θέματα που αφορούν κυρίως την ιστορία και τη λαογραφία της χερσονήσου της Κασσάνδρας. Αναφέρουμε ενδεικτικά τις εκδόσεις του, «Μένδη Καλάνδρα», Θεσσαλονίκη 1996, «Αρχαία Σκιώνη–Τσαπράνι», Θεσσαλονίκη 1997, «Αρχαίες λατρείες και ιερά στην χερσόνησο της Κασσάνδρας», Θεσσαλονίκη 1997, «Εποχή του λίθου και του χαλκού στην Κασσάνδρα», Κασσάνδρεια 1998, «…και Νέης Πόλιος και Αίγης και Θεράμβω…», Κασσάνδρεια 1999, «Μενδαίος Οίνος», Κασσάνδρα 2001, ενώ υπό έκδοση βρίσκεται η μελέτη του «Λιθανάγλυφα και επιγραφές σε παλιά σπίτια στην Καλάνδρα». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Βίος και Πολιτεία
Α. Γέννηση – ανατροφή: Στην επαρχία του Νόβγκοροντ της Ρωσίας, κατά μήκος του ποταμού Λόβατ στο χωριό Περεντίνο γεννήθηκε η Μαρία, αρχές του 19ου αιώνα. Ήταν η γενέτειρα του γέροντα Ιγνατίου, ιδρυτή της Ι. Μ. του Όλονετς, στη λίμνη Βέϊζ. Ο γέροντας αυτός, μαζί με τον αδελφό του Θεόδωρο πολύ νέοι ξεκίνησαν τους μοναχικούς τους αγώνες από το Άγιο Όρος. Ο τρίτος αδελφός τους, ο Βασίλειος Σοφρόνωφ παντρεύτηκε μια χωρική από διπλανό χωριό. Μετά από χρόνιες προσευχές γέννησαν τη Μαρία και κατόπιν δυο γιους και δυο θυγατέρες.
Οι γονείς τους έδωσαν με την ζωή τους το παράδειγμα στα παιδιά τους. Στην Μαρία αυτό έμπαινε βαθιά στην καρδιά της, γι’ αυτό φαινομενικά δεν διέφερε από τα άλλα παιδιά. Ίσως γιατί όλη η οικογένεια ξεχώριζε για την καλοσύνη της σ’ όλο το χωριό.
Η Μαρία από έξη χρονών φρόντιζε τα αδέλφια της και βοηθούσε στο νοικοκυριό. Φρόντιζε ακόμα και τα κατοικίδια ζώα. Άρχισε όμως να μην παίζει με τα παιδιά της γειτονιάς και να μη συμμετέχει στους χορούς του χωριού. Όταν η μητέρα της την ωθούσε να παίξει, αυτή χωρίς φασαρία έβγαινε, αλλά έμενε μόνη και παρατηρούσε τη φύση… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Γέροντας Νικόλαος έζησε στην Σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου, με υποτακτικούς τους μοναχούς Μάξιμο και Σπυρίδωνα.
Το λεμόνι είναι ο καρπός του υβριδικού δέντρου που ονομάζεται λεμονιά (επιστ. Κιτρέα η λεμονέα) και ανήκει στην οικογένεια των Ρυτοειδών (εσπεριδοειδών).
Ο καρπός αυτός χρησιμοποιείται κυρίως για τον χυμό του, παρόλο που χρησιμοποιούνται επίσης το πιο σαρκώδες μέρος του καρπού και ο φλοιός του, ιδιαίτερα στη μαγειρική. Ο χυμός του λεμονιού περιέχει περίπου 5% κιτρικό οξύ, το οποίο δίνει στα λεμόνια τη χαρακτηριστική ξινή τους γεύση και pH από 2 μέχρι 3.
Τα λεμόνια… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μια, μέχρι στιγμής, εκτίμηση ενδέχεται να αλλάξει, εάν επιβεβαιωθεί, τα δεδομένα σχετικά με τη θεραπεία της νόσου Αλτσχάιμερ. Η εκτίμηση στηρίζεται στο DNA των αγοριών το οποίο, ενδεχομένως να δρα προστατευτικά στον εγκέφαλο των μανάδων τους και να αυξάνει τις πιθανότητες να μην προσβληθούν από τη νόσο Αλτχάιμερ.
Οι μητέρες φαίνεται πως δεν έχουν τα παιδιά τους, ιδίως τα αγόρια τους, για πάντα μέσα στο μυαλό τους μόνο μεταφορικά, αλλά και κυριολεκτικά! Ανδρικό DNA υπάρχει συχνά στους εγκεφάλους των γυναικών που έχουν γεννήσει αγόρια, κατά πάσα πιθανότητα ως κατάλοιπο της εγκυμοσύνης τους, όπως διαπίστωσε για πρώτη φορά μια νέα καναδο- αμερικανική επιστημονική έρευνα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο ικετήριος Κανὼν εις τον Ιησούν Χριστόν
ΠΕΦΤΟΥΜΕ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΓΟΝΑΤΙΣΟΥΝ …
Ανεξάρτητα από το πως θα αντιδράσει ο καθένας μας στις κρίσιμες αυτές στιγμές για την Πατρίδα και το Έθνος μας, ο πρώῶτος και πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι η μετάνοια, η καταφυγή με πίστη στον Θεό και η θερμή προσευχή μας, ώστε Εκείνος να «αναλάβει» να μας προστατεύσει και να μας καθοδηγήσει.
Ξεκίνησε στίς 6.11.12 μία αλυσίδα προσευχής και ικεσίας στον Κύριο ημών Ιησοῦ Χριστό : ο καθένας μας διαβάζει μόλις μπορέσει τον παρακάτω ικετήριο κανόνα, ώστε κάθε στιγμή του 24ώρου η ευχή του καθενός μας… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η Εκκλησία έλαβε εντολή από τους Αποστόλους να εύχεται για όλο τον κόσμο και να μεσιτεύει στο Χριστό για χάρη του κόσμου.
Η Εκκλησία όταν επικαλείται τις προσευχές των αγίων, πιστεύει ότι οι άγιοι που ζωντανοί παρακαλούσαν το Θεό για την ειρήνη του κόσμου και την ευστάθεια των Εκκλησιών του Χριστού δεν παύουν να κάνουν το ίδιο και στην ουράνια Εκκλησία του Χριστού, την θριαμβεύουσα. Αυτοί ακούν ευνοϊκά τις προσευχές μας όταν τους επικαλούμαστε και εύχονται στο Θεό και γίνονται οι φορείς της χάριτος και του ελέους του Κυρίου.
Η Εκκλησία, στις προσευχές της προς το Θεό, παρακαλεί τον Κύριο να δεχθεί τις δεήσεις της, και αναφέρει τις προσευχές των αγίων και της Θεοτόκου, επειδή πιστεύει στην παρρησία που έχουν στο Θεό και στην αμείωτη και συνεχή αγάπη τους για την στρατευόμενη Εκκλησία του Χριστού. Επίσης σε όλα τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας αναφέρονται οι Άγιοι ως πρεσβευτείς προς τον Κύριο Ιησού Χριστό για χάρη μας. Οι παλαιότατοι Πατέρες της Εκκλησίας θεωρούν ότι οι Άγιοι μεσιτεύουν για μας προς τον Κύριο και πάντοτε καταφεύγουν στη μεσιτεία τους. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Μιά συγκλονιστική μαρτυρία ενός ιερέως – γιατρού, μέλους τής Ακαδημίας Επιστημών τής Νέας Υόρκης
Το παρακάτω περιστατικό στο οποίο θα αναφερθούμε, συνέβει στον π. Δανιήλ Σάπικα, κάτοικο Αθηνών, Αρχιμανδρίτη και γιατρό. Το 1976 αποφοίτησε απο τη Θεολογική Σχολή Αθηνών, και το 1978 χειροτονήθηκε κληρικός. Το 1992 αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, και το 1992 εκλέγεται ενεργό μέλος της Ακαδημίας Επιστημών Νέας Υόρκης. Μάλιστα είναι και ο πρώτος Ορθόδοξος κληρικός μέλος της Ακαδημίας Επιστημών.
Στίς 19.2.01 σε πανηγυρική εκδήλωση ενώπιον του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, εκπροσώπου του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας και μελών της Κυβέρνησης, του απονεμήθηκε πλατινένιος κόττινος για τις υπηρεσίες του στον Οικουμενικό Ελληνισμό.
Ο Φύλαξ Άγγελος (Η δύναμη του Θεού κοντά μας)
Σε ένα αγιοπατερικόν κείμενον εδιάβασα ότι όταν κάνουμε σωστά και ευλαβικά το σημείον του Σταυρού, πρώτος χαίρεται ο Φύλακας Άγγελός μας, διότι βλέπει στο σημείον του Σταυρού την Χάριν και την δύναμιν του Χριστού.
Και ψάχνοντας να βρω την διδασκαλίαν των Αγίων Πατέρων για τον Φύλακα Άγγελον, διάβασα στον Μέγα Βασίλειον να λέγη με σαφήνειαν: «Εκάστω των πιστών, εστίν Άγγελος παρεζευγμένος (δηλ. συνδεδεμένος), άξιος του βλέπειν τον Πατέρα τον εν ουρανοίς» (ΕΠΕ ε’ 352). Και σε άλλο σημείον τονίζει: «Παντί πεπιστευκότι εις τον Κύριον παρεδρεύει και περιτειχίζει εκ των έμπροσθεν και οπισθοφυλακτεί και ουδέ τα εκατέρωθεν αφύλακτα καταλείπει» (ΕΠΕ ε’ 218-220). Δηλονότι μας προστατεύει από όλες τις πλευρές και δεν απομακρύνεται ποτέ από κοντά μας, εκτός και αν εμείς τον διώξουμε κάνοντας ακάθαρτη και αμαρτωλή ζωή. Και αύτό μας το λέγει και το εξηγεί πάλιν ο Μέγας Βασίλειος λέγοντας ότι… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
του π. Αθανασίου Γιουσμά
Η πίστη μας είναι όντως ένα μυστήριο! Αρκετά τα άγνωστα και πάμπολλα τα κεκρυμμένα… Γνωρίζουμε και πιστεύουμε τόσα όσα ο Κύριος μάς έχει αποκαλύψει. Και μας αποκάλυψε τόσα όσα είναι αρκετά για να Τον πλησιάσουμε και να σωθούμε.
Η Ορθόδοξη πίστη μας είναι αλήθεια που δεν ανακαλύφθηκε κι ούτε ανακαλύπτεται, αλλά αποκαλύφθηκε και αποκαλύπτεται. Αποκαλύφθηκε από τον Τριαδικό Θεό μέσα στο διάβα των αιώνων και αποκαλύπτεται (με την έννοια γνωρίζεται, κατανοείται) ως σήμερα, σε όσους είναι δεκτικοί αυτής της δωρεάς κι έχουν αγαθή προαίρεση και «καθαρή καρδιά» (Ματθ. 5, 8). Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
Σκοτάδι είναι το κακό. Θάνατος είναι. Νύχτα είναι. Μια κατάσταση τόσο κακή, που μας κάνει και δεν βλέπουμε, εκείνα που θα έπρεπε να τα βλέπαμε και δεν κάνουμε τίποτε από εκείνα, που ήταν το πιο καλό για μας να τα κάναμε!
* * *
Οι πεθαμένοι παίρνουν άσχημη όψη· δυσάρεστη σε μας· και γρήγορα βρωμάνε.
Το ίδιο και οι ψυχές εκείνων που ζουν βουτηγμένοι στο κακό. Είναι γεμάτες βρώμα και δυσωδία.
Κλειστά τα μάτια. Σφιγμένα τα χείλη. Ακίνητοι και άσειστοι, κολλημένοι στο κακό! Υπάρχει και κάτι ακόμη χειρότερο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Εκ φύσεως ο άνθρωπος διακατέχεται από την ανάγκη επικοινωνίας με τους συνανθρώπους του. Και όλοι ξεχωρίζουμε κάποιους στο περιβάλλον μας, με τους οποίους συνδεόμαστε στενώτερα. Έτσι, όλοι έχουμε φίλους, τους οποίους εμπιστευόμαστε και στους οποίους συχνά στηριζόμαστε. Στην περίπτωσι αυτή η φιλία γίνεται δεσμός ιερός και ο φίλος αληθινός αδελφός. Τέτοιες φιλίες χαρακτηρίζονται γνήσιες, γιατί είναι απαλλαγμένες από το στοιχείο του συμφέροντος και της ιδιοτελείας. Και είναι ευτύχημα, το ότι μπορούμε να ανατρέχουμε σε παραδείγματα αληθινής φιλίας όλων των εποχών.
Από την αρχαιότητα π.χ. μπορούμε να θυμηθούμε τον Δάμωνα και τον Φιντία, από την Π. Διαθήκη τον Ιωνάθαν με τον Δαβίδ, από την Κ. Διαθήκη τον Φίλιππο και τον Ναθαναήλ, από την εκκλησιαστική μας ζωή και ιστορία τον Μ. Βασίλειο με τον ομόψυχό του Γρηγόριο τον Θεολόγο, για να περιορισθούμε σ’ αυτά. Για τέτοιες φιλίες ο λόγος του Θεού μας συμβουλεύει: «εις πάντα καιρόν φίλος υπαρχέτω σοι» (Παροιμ. ιζ 17). Διότι, βεβαίως, η παρουσία φίλου δίπλα μας, μας παρέχει ένα αίσθημα ασφαλείας και σιγουριάς, ιδιαίτερα στα δύσκολα του βίου μας, αφού ο πόνος που μοιράζεται γίνεται μισός και η χαρά διπλασιάζεται.
Υπάρχουν, όμως, και φιλίες που δεν αντέχουν στον χρόνο. Φιλίες και φίλοι, που όταν δοκιμάζωνται, αποδεικνύονται ασταθείς και κίβδηλοι. Τέτοιοι φιλικοί δεσμοί διαλύονται καθημερινά και η αγάπη μεταβάλλεται σε μίσος και εχθρότητα. Λυπηρό μεν, αλλά ανθρώπινο. Γιατί στα ανθρώπινα πράγματα δεν υπάρχει τελειότης.
Στην εγωϊστική εποχή μας, όπου ο καθένας περιορίζει το ενδιαφέρον του και την φροντίδα του στον εαυτό του η στο άμεσο μόνο περιβάλλον του, έχουμε πολλά παραδείγματα ιδιοτελούς φιλίας. Για τέτοιες φιλίες ο λαός μας θυμόσοφα αποφαίνεται: «Ζει (ζέει=βράζει) χύτρα, ζη φιλία», υπονοώντας τον συμφεροντολογικό χαρακτήρα τους.
Κάποιος φίλος, άνθρωπος της Εκκλησίας, με παρεκάλεσε, προ αρκετού χρόνου, να ασχοληθώ με ένα περίεργο, όπως μου είπε, αλλά και συγχρόνως τραγικό γεγονός, που συνέβη σ’ ένα συγγενικό του πρόσωπο.Επρόκειτο για μία κυρία εξήντα περίπου ετών, η οποία ευρίσκετο σε κατάσταση έντονου άγχους και πανικού, από τη στιγμή, που κρατώντας στην αγκαλιά της το βρέφος της κόρης της, αισθάνθηκε την πιεστική ανάγκη να πάρη το μαχαίρι να το κατακρεούργηση!
Τη στιγμή αυτής της παράλογης παρορμήσεώς της ήταν μόνη στο σπίτι της. Έλειπε ο σύζυγος της αλλά και οι γονείς του βρέφους, οι οποίοι απουσίαζαν στο εξωτερικό για μία εβδομάδα Γι’ αυτό άλλωστε και είχε εκείνη την ευθύνη της φροντίδας του, μέχρι να επιστρέψουν οι γονείς του στο σπίτι τους.
Η κρισιμότητα της στιγμής εκείνης, για τη ζωή του βρέφους, την υποχρέωσε να απευθυνθεί στον πλησιέστερο συγγενή της, ο οποίος και μου ζήτησε να με επισκεφθούν το γρηγορότερο, για μία πρώτη διερεύνηση της παράλογης αυτής παρορμήσεως της κ. Κ.
Κατά τη συζήτηση με την κ. Κ. πληροφορήθηκα ότι η ίδια ήταν άτεκνη και επειδή δεν μπόρεσε να αποκτήση παιδιά η ίδια, υιοθέτησε ένα κορίτσι, που ήταν ακριβώς η μητέρα του σημερινού βρέφους. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
ΣΥΝΑΞΑΡΙ
Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο) 