Ιερά Μονή Αγίου Βησσαρίωνος Δουσίκου

Η Ιερά Μονή Δουσίκου κτίσθηκε το 1530 από τον Άγιο Βησσαρίωνα, Μητροπολίτη Λαρίσης στις κατάφυτες πλαγιές του Κόζιακα πάνω από την Πύλη Τρικάλων σε υψόμετρο 700 μ. και με απέραντη τη θέα προς τον θεσσαλικό κάμπο.

Το 1550 ο ανεψιός του Αγίου Νεόφυτος Λαρίσης έκανε σημαντικές κτιριακές επεκτάσεις. Ανήγειρε επίσης το επιβλητικό Καθολικό, που αγιογραφήθηκε το 1557 από τον εξαίρετο αγιογράφο Τζώρτζη με παραστάσεις της κρητικής σχολής, υψηλής τέχνης, που διατηρούνται μέχρι σήμερα σε αρίστη κατάστασι.

Μονή Ζυγού, Μία Αγιορείτικη Μονή εκτός Αγίου Όρους

Τα ερείπια της άλλοτε αγιορείτικης Μονής του Ζυγού βρίσκονται στην περιοχή της σημερινής Ουρανοπόλεως, περί τα σαράντα μέτρα έξω από την σημερινή οριογραμμή του Αγίου Όρους.

Η πρώτη γνωστή αναφορά «του Ζυγού» στην χερσόνησο του Άθω, προέρχεται από έγγραφο του 942. Από αυτήν αντιλαμβανόμεθα ότι πρόκειται για βασικό τοπογραφικό σημείο αναφοράς στην περιοχή, πλην όμως δεν διευκρινίζεται αν ήταν τόπος, χωριό η μονή. Το 958 ο όσιος ο Αθωνίτης «γίνεται προς τω Ζυγώ ούτω καλουμένω», όπου άρχισε την αθωνική άσκηση του υποτασσόμενος σε γέροντα ασκητή της περιοχής. Το 991 φαίνεται ότι είχε ιδρυθεί ήδη η μονή του Ζυγού, για την οποία όμως η πρώτη σαφής μαρτυρία είναι μόλις του 996. Ήταν αφιερωμένη στον Προφήτη Ηλία.

Το «άβατο»

Το άβατο του Αγίου Όρους αποτελεί ίσως το πιο εντυπωσιακό ιδίωμα και το λεπτότερο και μοναδικότερο χαρακτηριστικό της αθωνικής πολιτείας. Στην υπερχιλιόχρονη ιστορία του, η ιερή γη του δεν φιλοξένησε ποτέ γυναικεία παρουσία. Αλλά και κάθε θηλυκό ζώο δεν θεωρείται επιθυμητό στο Άγιον Όρος. Και ενώ αυτό αποτελεί το βαθύτερο ιδίωμα και το κρυφό μυστικό του για τους μοναχούς και φίλους του, ταυτόχρονα λειτουργεί ως το προκλητικότερο σκάνδαλο για όσους αντί να ομολογήσουν την ιερότητα και αγιότητά του, με τυφλά μάτια αντικρίζουν τις φυσικές ομορφιές και τους θησαυρούς του.

Εμείς την Παναγία την έχουμε Αρχιστράτηγο (της Λιάνας Κανέλλη)

Το Άγιον Όρος, εγώ είχα την τύχη την αγαθή  να το πρωταντικρίσω  πετώντας μ’ ένα «Μιράζ 2000» πάνω απ’ τον Άθω πέρυσι τέτοιες μέρες. Ήταν το δώρο των φρουρών του Αιγαίου, όπως έκτοτε απο καλώ τους πιλότους της πολεμικής μας αεροπορίας, για τη γιορτή των αρχαγγέλων, τη δική τους, προς μία δημοσιογράφο που επιμένει να μετράει τις αναχαιτίσεις των απέναντι κι όχι τις παραβιάσεις τους…

Λέγω «τύχη αγαθή» κι ας με πουν μελοδραματική, όσοι δεν ένιωσαν το προνόμιο να αεροζυγιάζονται με τα σύννεφα. Να περιδιάβαιναν τις κατοι κίες των αγγέλων. Να βλέπουν μ’ ό λα τα κύτταρα του φθαρτού σώματος τους, την προσευχή ως αύρα χαρμο λύπης να εγκολπώνεται σκήτες και μοναστήρια, τις κατοικίες των ερα στών μιας ταπεινότητας, που αντέχει χίλια χρόνια τώρα να υπερασπίζεται με πίστη κι αγάπη τους πολλούς και άπιστους.

Η καρδιά της Ευρώπης είναι χριστιανική (Συνέντευξη του μητροπολίτη Διοκλείας κ. Καλλίστου Γουέαρ)

Ο μητροπολίτης Διοκλείας κ. Κάλλιστος Γουέαρ

VatopaidiFriend: Ένας από τους σημαντικότερους ορθόδοξους Ευρωπαίους ιεράρχες της εποχής μας, ο μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Γουέαρ βρέθηκε στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 2008, όπου αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και παραχώρησε συνέντευξη στον Γιώργο Καλόφωνο, την οποία λόγω της σημαντικότητάς της και επικαιρότητας αναδημοσιεύουμε.

Συνέντευξη στον ιστορικό Γιώργο Θ. Καλόφωνο

Ο μητροπολίτης Κάλλιστος Γουέαρ συνδυάζει την ιδιότητα του πανεπιστημιακού διδασκάλου με αυτήν του ποιμένα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, και το σημαντικό συγγραφικό έργο του στα αγγλικά –που μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες– έχει κάνει την ορθόδοξη παράδοση γνωστή σε ένα ευρύτατο διεθνές κοινό. Τα βιβλία του «Η Ορθόδοξη Εκκλησία» και «Ο ορθόδοξος δρόμος», είναι τα κείμενα μέσα από τα οποία, μια πλειάδα αναγνωστών ήλθε για πρώτη φορά σε επαφή με την Ορθοδοξία. Μέσα από το έργο και τη διδασκαλία του, ο Κάλλιστος Γουέαρ αναδεικνύει κατεξοχήν τη μυστική παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Το μοναστήρι της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στην Κωνσταντινούπολη

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η΄. Ειρήνη και Θέκλα.

…

Μίαν ημέραν επήραν οι δύο φίλαι (δηλαδή η Ειρήνη και η βασιλοπούλα Θέκλα) την βασιλικήν άμαξαν και επήγαν εις την Μονήν του Χρυσοβαλάντου. Αύτη απετελείτο από ένα τετράγωνον συμπλεκτήριον, φραγμένον από πανύψηλον πέτρινον τοίχωμα. Για να μπή κανείς στην Μονήν έπρεπε να περάση κάτω από μίαν στοάν, που έφραζε με μίαν σιδηράν πόρταν. Η στοά ωδηγούσε σε μια μεγάλη τετράγωνη πλακόστρωτη αυλή. Στο κέντρον της αυλής ήτο κτισμένος ωραιότατος Βυζαντινός ναός των Αρχαγγέλων. Το οικοδόμημα της Μονής ήτο διώροφον. Εις το κάτω πάτωμα υπήρχαν μεγάλες αίθουσες που εχρησίμευον ως εργαστήρια, βιβλιοθήκαι, τραπεζαρίαι. Εις το επάνω πάνω πάτωμα, εις το βάθος των μεγάλων στοών ήσαν τα κελλία των καλογραιών, πολυάριθμα μακρόστενα δωμάτια με στενές πόρτες και μικρά τετράγωνα παράθυρα.