Κινδυνεύει το Μοναστήρι της Βηθανίας στα Ιεροσόλυμα

VatopaiFriend: Πήραμε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα από τους «Φίλους της Μονής Βηθανίας» το οποίο δημοσιεύουμε στο ιστολόγιό μας.

Θλιβερά τα όσα συμβαίνουν στην Αγία Γη, χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε ουσιώδης βοήθεια εκ μέρους της Παλαιστινιακής Αρχής και του Ορθοδόξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

Από τις 13 Μαρτίου 2013, γίνεται καταπάτησης ενός τεμαχίου γης εντός των ορίων της Ιεράς Μονής Αγίου Λαζάρου, Μάρθας και Μαρίας, της ευρισκομένης εντός της πόλεως Βηθανίας, εκεί στον τόπον όπου περιπάτησε, κάθισε και θαυματούργησεν ο ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός.

Μία ομάδα (οικογένεια) εντοπίων Αράβων Μουσουλμάνων οργανωμένου εγκλήματος, η οποία

Γιατί φεύγουν από την μετάνοια τους;(Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)

Πέστε μου εσείς τώρα εναν άνθρωπο, ο οποίος έφυγε απ’ τη μετάνοιά του ή

Όσιος Συμεών ο Μυροβλύτης (+1199)

Ο Στέφανος Α΄ Νεμάνια υπήρξε ισχυρός ηγεμόνας του σέρβικου έθνους, ενοποιός των σερβικών χωρών, δημιουργός ανεξάρτητου κράτους γύρω στα 1170, πρόμαχος και υπέρμαχος της Ορθοδοξίας, εξολοθρευτής των αιρέσεων και Ιδρυτής της δυναστείας των Νεμανιδών, πολλά μέλη της οποίας αξιώθηκαν αγιωνυμίας. Γεννήθηκε το 1114 στη Ζέτα, το σημερινό Μαυροβούνι.

Όταν ισχυροποίησε το κράτος του και στερέωσε την ορθόδοξη πίστη σε αυτό, παρέδωσε τη βασιλεία του και -κατά το παράδειγμα του υιού του Σάββα- έλαβε το μοναχικό σχήμα στη μονή Στουντένιτσα, παίρνοντας το όνομα Συμεών. Η σύζυγος του αποσύρθηκε και εκείνη σε γυναικείο μοναστήρι και από Άννα ονομάσθηκε Αναστασία (1196).

Μετά δύο χρόνια μοναστικής ζωής στη Στουντένιτσα έρχεται στο Άγιον Όρος προς συνάντηση του κατά σάρκα υιού του, στον οποίο και υποτάσσεται γινόμενος κατά πνεύμα υιός του. Έζησαν μαζί στη μονή Βατοπεδίου με συνεχή προσευχή και άσκηση. Έκτισαν παρεκκλήσια και ενίσχυσαν με δωρεές το μοναστήρι. Η αρετή τους έφερε πολλούς συμπατριώτες τους στον Άθωνα. Έτσι αναγκάσθηκαν ν΄ αγοράσουν τα ερείπια του Χιλανδαρίου και να κτίσουν την ωραία μονή, στην οποία ο Συμεών έζησε μόνο οκτώ μήνες, μέχρι τον θάνατό του.

Αναπαύθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1199 με τα μάτια στραμμένα προς την εικόνα της Θεοτόκου και του Σωτήρος, που σώζεται μέχρι σήμερα στο Χιλανδάρι. Τα τελευταία λόγια του ήταν: «Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον». Στα ετήσια μνημόσυνα από της κοιμήσεως του ανέβλυζε μύρο από τα λείψανα του. Ο τάφος του βρίσκεται στο Καθολικό του Χιλανδαρίου. Το τίμιο λείψανο του μετακομίσθηκε στη μονή Στουντένιτσας, όπου και αναπαύεται μέχρι σήμερα.

Σώζονται τρεις βιογραφίες του αγίου Συμεών. Την πρώτη έγραψε ο υιός του άγιος Σάββας περί το 1208, τη δεύτερη ο άλλος υιός του Στέφανος Β’ ο Πρωτοστεφής περί το 1216 και την τρίτη ο Χιλανδαρινός μοναχός Δομεντιανός περί το 1242. Ακολουθίες προς τιμήν του έγραψε ο άγιος Σάββας και ο μοναχός Θεοδόσιος. Από τους συγχρόνους λαμπρή βιογραφία έγραψε ο άγιος Νικόλαος Αχρίδος και ο άρχιμ. Ιουστίνος Πόποβιτς.

Πατριαρχικό οδοιπορικό στο Κονγκό-Μπραζαβίλ

Στις 29 Οκτωβρίου ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής έφθασε για την πρώτη ποιμαντική του επίσκεψη στην Brazzaville, όπου έχει την πνευματική ευθύνη της νεοϊδρυθείσης Επισκοπής Congo (Brazzaville)-Gabon.

 

Στο λιμάνι της πρωτεύουσας, επί του ποταμού Congo, τον υποδεχθήκαμε με πολύ αγάπη και σεβασμό οι υπεύθυνοι και ο κλήρος της Επισκοπής μας και με την πρέπουσα τιμή ο Υπουργός Εσωτερικών της χώρας, οι πρέσβεις Ελλάδος, Ρωσίας και Αιγύπτου, ο Γενικός Πρόξενός μας στην Kinshasa και ο Επίτιμος Πρόξενός μας στην Brazzaville.

 

Το ίδιο απόγευμα σε θερμή ατμόσφαιρα έγινε δεκτός από τον Πρόεδρο της χώρας, εξοχώτατο κ. Denis Sassou Nguesso, τον οποίο ευχαρίστησε για την υποστήριξή του στην Ορθόδοξη Εκκλησία και τον τίμησε με τον Μεγαλόσταυρο και τον Αστέρα του Αγίου Μάρκου.

Μα η πιο βαθειά κι η πιο παράξενη συγκίνηση μ᾿ έπιανε

Στ  Άγιον Όρος πήγα πολλές φορές. Την πρώτη φορά κάθησα παραπάνω από δυό μήνες κ  έκανα γνωριμία με πολλούς πατέρες και λαϊκούς, γιατί υπάρχουνε εκεί πέρα και αγωγιάτες αρβανίτες, παραγυιοί και γεμιτζήδες που φορτώνουνε κερεστέ (ξυλεία) στα καράβια. Στη Δάφνη, που είναι η σκάλα που πιάνουνε τα βαπόρια,βρισκόντανε και κάτι ψαράδες κοσμικοί, κ  εκεί γνωρίσθηκα με τρεις Αϊβαλιώτες και περάσαμε πολύ έμορφα. Από κει πήγα στις Καρυές, μα δεν κάθησα πολύ, γιατί γύρευα θάλασσα.

Πήγα στο μοναστήρι των Ιβήρων μαζί με ένα γέροντα που

Η ακτημοσύνη των μοναχών (Αγ. Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ)

1. Ο κάθε άνθρωπος, που μπήκε σε μοναστήρι και ανέλαβε τον ζυγόν του Χριστού, που είναι χρηστός, πρέπει οπωσδήποτε να ζήσει με ακτημοσύνη αρκούμενος στα πιο απαραίτητα και αποφεύγοντας κάθε τι περιττό σε ενδυμασία, σε είδη που χρειάζεται το κελλί του, σε χρήματα.

2. Περιουσία, πλούτος και θησαυρός του μοναχού πρέπει να είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

Σ’ Αυτόν πρέπει να στρέφωνται τα βλέμματα του νου και της καρδιάς του·

Σ’ Αυτόν πρέπει να συγκεντρώνωνται οι ελπίδες του·

Σ’ Αυτόν πρέπει να αναθέτωμε την πάσαν ελπίδα μας·

Σ’ Αυτόν πρέπει να στηρίζωμε την πίστη μας.

Μα ο μοναχός πολύ δύσκολα μπορεί να κρατήσει τέτοια ψυχική διάθεση, όταν έχει πολλά αγαθά.

Λοιπόν;

Μόνον ο Θεός γνωρίζει πόσους κρυφούς δούλους έχει!

Ανέβηκε ο αββάς Δανιήλ από τη Σκήτη, μαζί με τον μαθητή του, στην άνω Θηβαΐδα, όταν γιόρταζαν τη μνήμη του αββά Απολλώ. Εκεί έτρεξαν να τον συναντήσουν οι πατέρες που απείχαν μέχρι και εφτά μίλια και ήταν περίπου πέντε χιλιάδες. Και μπορούσε να τους δει κανείς να προσκυνούν πεσμένους πάνω στην άμμο, σαν να ήταν τάγματα αγγέλων, τα οποία με φόβο υποδέχονται τον Χριστό, γιατί άλλοι έστρωναν τα ρούχα τους μπροστά του, άλλοι τα κουκούλλια τους, και έβλεπες τα δάκρυά τους να τρέχουν σαν πηγές που ανάβλυζαν. Βγήκε ο προϊστάμενος του κοινοβίου και πριν πλησιάσει τον γέροντα τον προσκύνησε εφτά φορές και αφού ασπάστηκε ο ένας τον άλλο, κάθησαν. Τότε παρακάλεσε τον γέροντα να πει κάτι, γιατί δεν μιλούσε εύκολα στον καθένα. Καθώς λοιπόν κάθησαν έξω πάνω στην άμμο, γιατί δεν τους χωρούσε η εκκλησία, λέγει ο αββάς Δανιήλ στον μαθητή του·

Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Βερίνου στο Αίγιο

Ένα από τα πολυάριθμα Μοναστήρια της Πελοποννησιακής γης, των οποίων η ιστορική παρουσία μαρτυρειται ήδη στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, είναι η Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο Αίγιο, κοντά στο χωριό Βερίνο. Το έτος 1987 η πρόνοια του Θεού οδήγησε στην Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας τον αείμνηστο Γέροντα Αρχιμανδρίτη π. Ευσέβιο Γιαννακάκη (1910-1995) –άγιο Λειτουργό και χαρισματούχο Πνευματικό επί τριανταπέντε χρόνια στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθηνών και Κτήτορα της Ιεράς Μονής Εισοδίων Θεοτόκου Μαρκοπούλου Ωρωπού– με μια ομάδα ευλαβών νεανίδων, πνευματικών του τέκνων, που επιθυμούσαν να μονάσουν. Ο ιερός λόφος του Μαθητή της Αγάπης, με το υγιεινό κλίμα, το άριστο νερό των πηγών και το πανέμορφο φυσικό τοπίο με τον ανοικτό ορίζοντα, ενέπνευσε το Γέροντα, ο οποίος αποφασίζει να

Ο «Παππούς» και τα μοναστήρια του…

Πάντοτε, όχι μόνο στις παλιές καλές εποχές, που οι άνθρωποι είχαν μια γνήσια και άδολη ευλάβεια, αλλά και τώρα ακόμη, που τα ήθη «ξέφτισαν» και απομακρυνθήκαμε από την πίστη, επιτρέπει ο καλός Θεός νά βρίσκονται αγνές ψυχές, ντόμπρες, ορθόδοξες και πατερικές, ασκητικές και φιλομόναχες, για νά στολίζουν τον άκοσμο κόσμο, νά διακονούν την ’Εκκλησία και νά περιβάλλουν με αγάπη και στοργή τους τόπους της αφιερώσεως και της προσευχής, τα μοναστήρια, και όσους ζούν μέσα σ’ αυτά.

Είπε γέρων: Παλαιά, οι νέοι εγκατέλειπαν την φτώχεια και γίνονταν μοναχοί, ενώ στις ήμερες μας εγκαταλείπουν τα πλούτη και γίνονται μοναχοί

 

Είπε γέρων:

Παλαιά, οι νέοι εγκατέλειπαν την φτώχεια και γίνονταν μοναχοί, ενώ στις ήμερες μας εγκαταλείπουν τα πλούτη και γίνονται μοναχοί.

Δηλαδή: Παλαιά έφευγαν από το πατρικό τους σπίτι, όπου βασίλευε ή φτώχεια και πήγαιναν στο Μοναστήρι, όπου εύρισκαν ένα πιάτο φαγητό και ζέστη τον χειμώνα, ενώ τώρα, στις  ήμερες μας, εγκαταλείπουν τον πλούσιο κόσμο (τηλεόραση  διασκέδαση, καλοφαγία, εκδρομές κ.λπ.) και πηγαίνουν στο Μοναστήρι, όπου και τώρα βρίσκουν τα ίδια, δηλαδή ένα πιάτο φαγητό και ζέστη τον χειμώνα.

Καλέ μαμά και μπαμπά, είχα εγώ δύο αδελφάκια που δεν ζούνε;

Ένα ζεύγος, δυστυχώς τυπικά θρησκευόμενο, μετά τη γέννηση μιας κόρης έκαμε έκτρωση, που βέβαια δεν εγνώριζε η κόρη. Όμως στον ύπνο της κόρης, ηλικίας τότε 7-8 ετών, εμφανίστηκαν μερικές φορές δύο χαριτωμένα αγοράκια, που έπαιζαν μαζί της, ενώ φεύγοντας την ασπάζονταν και την αποχαιρετούσαν λέγοντας της: «Εμείς είμαστε αδελφάκιά σου, αλλά τώρα δεν ζούμε…»! Κάποιο πρωί η κορούλα, εντυπωσιασμένη από το συχνό και παράξενο όνειρο, ξυπνώντας ρώτησε τους γονείς της:

Προυσός : Το κρησφύγετο του Καραϊσκάκη!

Στον Προυσό
Ξακουστό είναι το Μοναστήρι του Προυσού! Τόσο για εκείνους που θα επιλέξουν την επίσκεψη σε αυτό για λόγους θρησκευτικής πίστης αφού θεωρείται σπουδαίο πνευματικό και προσκυνηματικό κέντρο που προσελκύει πολλούς ενδιαφερόμενους – όσο και για εκείνους που αναζητούν τα ξεχασμένα χνάρια της Ιστορίας καθώς η μονή υπήρξε το κατ’ εξοχήν καταφύγιο του μεγάλου αγωνιστή της Εξέγερσης του 1821, Γ. Καραϊσκάκη!

Η Αγία Γερόντισσα Ακυλίνα της Σίψας

 

Στο συνοικισμό των Ταξιαρχών Δράμας (Σίψα) πρώτος «οικιστής» κατά το έτος 1930 υπήρξε ο μακαριστός πατήρ Γεώργιος Καρσλίδης (1901 – 1959), ο αποκτήσας την φήμη οσίου ανδρός. Σήμερα στο σημείο αυτό ανθεί μια πολυπληθής γυναικεία αδελφότης μοναζουσών που αποτελεί την ιερά μονή αναλήψεως του σωτήρος.

Παραθέτουμε στην συνέχεια ιστορικά στοιχεία για την αδελφότητα, όπως έχουν καταχωρηθεί ως επίλογος στο βιβλίο «Ο μακάριος γέροντας Γεώργιος Καρσλίδης, 1901 – 1959», που συνέγραψε ο μονάχος Μωϋσής Αγιορείτης κι εξέδωσε η Ι. Μονή το 1989. Στην έκθεση των στοιχείων αυτών φαίνεται και η συμβολή της ταπεινότητός μου στην ίδρυση, ανάπτυξη και πρόοδο της λαμπρής σήμερα Ιεράς Μονής:

Η Παναγία και ο κλόουν

Ο Πέτρος Γκουερέν ήταν σπουδαίος κλόουν. Τα χρόνια όμως πέρασαν, γέρασε και δεν έβρισκε πια δουλειά.

Απελπισμένος και για να μη πεθάνει της πείνας, πήρε το δρόμο για ένα μοναστήρι αφιερωμένο στην Παναγία. Ίσως οι καλόγεροι να τον φιλοξενούσαν για λίγο.

Πραγματικά, ο ηγούμενος τον κράτησε εκεί, για να κάνει κάποιο θέλημα. Ο Πέτρος χάρηκε. Κι ήθελε να ευχαριστήσει την Παναγία γι’ αυτό. Δεν ήξερε όμως γράμματα, για να μπορεί να διαβάζει στα μεγάλα βιβλία και να της ψέλνει ύμνους, όπως οι καλόγεροι.

Ιερά Μονή Αγ. Παντελεήμονος (ανδρική)

Παρακάτω ακολουθεί ένα λινκ, το οποίο μας έδωσαν επισκέπτες της ιστοσελίδας μας απο την Αυστραλία, οι οποίοι κατάγονται απο την Μύρτου της επαρχίας Κερύνειας. Σε αυτό μπορείτε να δείτε φωτογραφικά στιγμιότυπα από την Ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονος και τη κωμόπολη Μύρτου, όπως ήταν πριν από το 1974, αλλά και φωτογραφίες μετά την τουρκική εισβολή.

Το χιονισμένο μοναστήρι της Παναγίας Δοβρά στην Βέροια

Τοποθεσία : Δοβρά Βεροίας ΗΜΑΘΙΑ
Εγκαταβιούντες πατέρες: 18
Τηλ. Επικοινωνίας : 2331027599
Διεύθυνση : Ι.Μ. Παναγίας Δοβρά, Τ.Θ.241, Τ.Κ. 591 00, Βέροια
Ώρες επισκέψεως κοινού : Καθημερινά, έπειτα από συνεννόηση

Ο άγ. Γεώργιος ο Επανωσήφης

Στο νομό Ηρακλείου βρίσκεται η ιστορική μονή του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, η λεγόμενη «μονή Επανωσήφη». Το σπουδαίο αυτό μοναστικό κέντρο της κεντρικής Κρήτης είχε την ιδιαιτερότητα ότι βρισκόταν ανάμεσα σε χωριά με αμιγώς μουσουλμανικό πληθυσμό! Όμως, παρά τα προβλήματα που προκαλούσαν ενίοτε φανατικοί και θερμόαιμοι μουσουλμάνοι, η θαυματουργική δύναμη του αγίου τον είχε καταστήσει σεβαστό στη συντριπτική πλειοψηφία τους.

Χριστούγεννα στο Βατοπαίδι

Το ακόλουθο άρθρο με τίτλο «Χριστούγεννα στο Βατοπαίδι», αφιερώνεται σ’όλους τους μοναχούς της Ιεράς Μονής και ιδιαίτερα στον Γέροντά της Εφραίμ, που αυτές τις άγιες μέρες σηκώνει τον δικό του σταυρό του μαρτυρίου. Περιγράφει στο ελάχιστο, τον τρόπο εορτασμό της Γεννήσεως του Χριστού στο αγιορείτικο μοναστήρι και εμπεριέχεται στο βιβλίο «Αγιορείτικο Προσκύνημα» του Δημήτρη Σωτηρόπουλου, που κυκλοφορεί:

Χριστούγεννα στο Βατοπαίδι
Φτάσαμε στο Μοναστήρι παραμονή Χριστουγέννων.

To μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου στην Πάλαιρο Αιτωλοακαρνανίας εκπέμπει S.O.S

Νοτιοδυτικά της Παλαίρου , στα ριζά της δυτικής οροσειράς των Ακαρνανικών που είναι γνωστή με το όνομα Σερέκας, βρίσκεται σε περίβλεπτη θέση, από το 1752, η μονή Αγίου Δημητρίου.

Η Μονή βρίσκεται σε πλαγιά κατάφυτη από ελιές και άλλα δένδρα καθώς και από πυκνή βλάστηση,που σε συνδυασμό με την υπέροχη θέα του Ιονίου ,που απλώνεται μπροστά , δημιουργεί ένα ειδυλλιακό φυσικό περιβάλλον,πραγματικό κόσμημα για την περιοχή

Σύντομα Ιστορικά στοιχεία

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα ιστορικά στοιχεία για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα (δεύτερο μισό του 18ου αιώνα και πρώτο μισό 19ου) αποτέλεσε σημαντικό λατρευτικό κέντρο της περιοχήςΤο καθολικό ( κτίσμα του 1700 περίπου) είναι μονόχωρη λιθόκτιστη βασιλική με κεραμιδωτή στέγη και δίλοβο αετωματικό καμπαναριό. Ο ναός είναι κατάγραφος, διακοσμημένος με αγιογραφίες από καλό καλλιτέχνη, αλλοιωμένες όμως από την υγρασία και την αιθάλη. Δυστυχώς όμως με το γνωστό Βασιλικό Διάταγμα της 7ης Οκτωβρίου 1833, εμπνευστής του οποίου ήταν ο τότε αντιβασιλέας του ‘Οθωνα Μάουερ, η Μονή διαλύθηκε.Και από τότε το μοναστήρι βρέθηκε στην δίνη της αδιαφορίας και της εγκατάλειψης. Σποραδικές προσπάθειες,(πιθανόν φιλότιμες, αλλά καθόλου μελετημένες ), που έγιναν για την συντήρηση των κτιρίων της Μονής, μάλλον επιδείνωσαν την κατάσταση και δημιούργησαν σοβαρότατα προβλήματα, παρά έλυσαν.

Η σημερινή κατάσταση

Η σημερινή κατάσταση των κτιριακών εγκαταστάσεων της Μονής είναι,χωρίς υπερβολή, τραγική.Τα κτίρια της Μονής , επειδή είναι καταπονημένα και από τους σεισμούς , την σαθρότητα και την υγρασία του εδάφους κινδυνεύουν άμεσα . Συγκεκριμένα :

Ο Γέρων Ακάκιος Βαλααμίτης (1873-1984)

Την τελευταία ώθηση στον Ανδρέα Κούζνετσωφ να πάει στο μοναστήρι έδωσε ένα πολύ ανθρώπινο γεγονός. Στο αγροτικό σπίτι τού Ανδρέα – του μελλοντικού π. Ακακίου – ήταν τρία αδέλφια. Ό μεγαλύτερος αδελφός πήγε να κάνει την στρατιωτική του θητεία, ενώ ό μικρότερος νυμφεύτηκε και πήρε μια κακιά γυναίκα. Ή ζωή τού μεσαίου αδελφού. τού Ανδρέα, έγινε τώρα πολύ δύσκολη. Ήθελε να φύγει από το σπίτι και από το χωριό ακόμη. Ή σκέψη για το μοναστήρι τον είχε απασχολήσει ήδη για πολύ καιρό. Τώρα οι εξωτερικές συνθήκες ζωής τού έδωσαν την αφορμή. Την επιθυμία του να γίνει μοναχός δυνάμωσε και ένα προσκύνημα, πού πριν από μερικά χρόνια είχε κάνει στη μακρινή Λαύρα τού Οσίου Σεργίου κοντά στην Μόσχα. Ειδικά ή εξομολόγηση και ή θεία Μετάληψη στην Σκήτη της Λαύρας έμειναν ανεξίτηλα στην μνήμη τού Ανδρέα.

Καλλικράτης και στην Εκκλησία;

VatopaidiFriend: Στη συνέχεια αναρτάμε δύο άρθρα για το θέμα του Καλλικράτη στην Εκκλησία. Τα σχόλια δικά σας.

Γ. Δριβελέγκας: Θα προτείνει συγχώνευση Μητροπόλεων

Ο βουλευτής Χαλκιδικής του ΠΑΣΟΚ, όπως αποκάλυψε ο ίδιος σε συναδέλφους του προτίθεται να θέσει θέμα συγχώνευσης Μητροπόλεων.

Ο Γιάννης Δριβελέγκας εμφανίζεται αποφασισμένος κατά την διάρκεια της απογευματινής του ομιλίας στην Ολομέλεια της Βουλής να προτείνει τον «εκκλησιαστικό Καλλικράτη» καθώς ο αριθμός των μητροπόλεων έχει φθάσει τις 80. Συνομιλητές του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ πάντως αναρωτήθηκαν

«Αγιάζει ο δούλος του Θεού την ώρα που αμαρτάνει»!

17 Δεκεμβρίου μνήμη τού Αγίου Διονυσίου του νέου επισκόπου Αιγίνης του θαυματουργού του εκ Ζακύνθου.

Ένας νέος από αρχοντική οικογένεια αφήνει τα εγκόσμια και πηγαίνει στο μοναστήρι. Αυτό βέβαια δεν είναι συνηθισμένο και φυσικό, όχι μόνο σήμερα, αλλά και σε κάθε καιρό. Το φυσικό και συνηθισμένο είναι μια καλή κοινωνική αποκατάσταση, να ακολουθήσει το παιδί το έργο του πατέρα και να συνεχίσει την οικογενειακή παράδοση. Αλλ’ όμως βρίσκονται νέοι, κι ας διαμαρτύρονται κι ας αντιδρούν οι γονείς τους, που βγαίνουν από τη συνήθεια και ξεπερνάνε τα ανθρώπινα μέτρα. Είναι, καθώς λέγει ο Ιησούς Χριστός, «οι δυνάμενοι χωρείν». Ποτέ βέβαια με τη δική τους μόνο θέληση και δύναμη, αλλά πάντα οπλισμένοι και δυνατοί με τη θεία χάρη.

Ο Μέγας Βασίλειος, για το νέο που αποφασίζει να ακολουθήσει το δρόμο της μοναχικής πολιτείας λέγει τα εξής· «Ο τοίνυν υπακούσαι Χριστώ προηρημένος και προς τον πτωχόν και απερίσπαστον βίον επειγόμενος, θαυμαστός ως αληθώς και μακαριστός».

Η Συγκλονιστική ιστορία της μοναχής την οποία ερωτεύτηκε ο… πασάς

του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού

Ήταν μία κόρη ονομαζόμενη Μαρία. Ο πατέρας της ήταν χριστιανός καί εζήτει να την υπανδρεύσει’ εκείνη δεν ήθελε, θέλουσα να φυλάξει παρθενία. Την έβαλε σ’ ένα μοναστήρι γυναικείο καί την παρέδωκε της ηγουμένης να την έχει ως παιδί της. Καί αφού πέθανε ο πατήρ της, έγινε άλλος αφέντης στην χώρα εκείνη, όστις βγήκε μία ημέρα καί πήγε στο μοναστήρι οπού ήταν η Μαρία. Καί ευθύς οπού την είδε ο αφέντης, ετρώθη η καρδιά του έρωτα σατανικό καί γυρίζοντας στο σπίτι του έστειλε γράμματα στην ηγουμένη καί της έλεγε:

Ώστε το παιδί σας θέλει να γίνει μοναχός;

Η πιο κάτω ομιλία ( ελαφρά συντομευμένη) δόθηκε το 1984 κατά το χειμερινό προσκύνημα στον Άγιο Χέρμαν, στο Ρέντιγκ της Καλιφόρνια.

Θα ήθελα να σας ζητήσω να σκεφτείτε κάτι που δεν έχετε σκεφτεί μέχρι τώρα..Πώς θα νιώθατε αν ο γιός ή η κόρη σας εξέφραζε την επιθυμία να μπει σε μοναστήρι; Μπορεί να είστε Ορθόδοξος και πολύ ευλαβής. Μπορεί να είστε σταθερός στον εκκλησιασμό σας και να διαβάζετε πνευματικά βιβλία. Μπορεί να έχετε κάνει ότι καλύτερο για να μεγαλώσετε τα παιδιά σας με Ορθόδοξο τρόπο και μπορεί να θαυμάζετε κιόλας τον μοναχισμό. Παρόλα αυτά πώς θα νιώθετε αλήθεια;

Θαύματα Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς (μέρος 2ο)

1972
Ο Ζ από το Valjevo ήταν πολύ άρρωστος για έξι χρόνια. Είχε μάλιστα και έγγραφο που τον χαρακτήριζε ως τρελό. Όταν τον έφεραν στον π. Ιουστίνο και του διάβασε ευχές, έφυγε εντελώς καλά. Από τότε επισκέπτεται το μοναστήρι δύο , τρείς φορές το χρόνο και δουλεύει εθελοντικά.