Πολλά κεφάλια είναι ολόκληρα εργαστήρια, όμως…μέσα τους τι;

Βλέπω πολλές αιτίες, λόγω των οποίων η πίστη εξαντλείται και πεθαίνει. Μια αιτία είναι ότι συνηθίζουμε αυτό τον κόσμο και τη ζωή. Όσο μας φαίνεται καινούργιος και ασυνήθιστος αυτός ο κόσμος, η πίστη μας στον Θεό είναι δυνατή. Όμως τη  μέρα εκείνη που ο κόσμος θα μας φανεί τελείως παλιός και τελείως συνηθισμένος, η πίστη μέσα μας σβήνει. Όσο περισσότερα βιώνουμε, τόσο περισσότερο συνηθίζουμε αυτό τον κόσμο. Και όσο περισσότερο συνηθίζουμε, τόσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από τη φοβερή και μεγαλειώδη εντύπωση που μας άφησε στην αρχή ο κόσμος. Όποιος μια φορά ανεβεί στις Άλπεις, παραμένει θαμπωμένος από το μοναδικό και απροσδόκητο θέαμα.

ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ ΣΤΗ ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Δυστυχώς η στενοχώρια είναι αρκετά γνωστή σε όλους μας και σαν λέξη και σαν νόημα… Η στενοχώρια είναι δύσκολη έννοια, κουραστική σκοτούρα. Θλίψη σημαίνει καταπίεση από κάτι κακό και δυσάρεστο, ψυχικό πόνο, σφίξιμο δυνατό. Η κατάθλιψη είναι κάτι πιο σοβαρό, πιο βαθύ και βαρύ, ψυχικό νόσημα, μεγάλη απογοήτευση, σκληρή απαισιοδοξία και πικρή απελπισία. Καταστάσεις όχι οπωσδήποτε ευχάριστες, συχνά επαναλαμβανόμενες, από τα κύματα της ζωής. Στενοχωρείται ο άνθρωπος από έλλειψη χαράς, ικανοποιήσεως, κέρδους, επιτυχίας. Η έννοια της στενοχώριας συχνά έχει και υποκειμενικό χαρακτήρα. Ο Πλάτων στην Πολιτεία του γράφει πως συμβαίνει πολλές φορές το ίδιο πράγμα άλλους να τους στενοχωρεί και άλλους να τους χαροποιεί…